Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-337/14-2/MC
z 10 października 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2014 r. (data wpływu 14 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest oddziałem spółki „A” z siedzibą w H., Niemcy. Działalność Spółki koncentruje się zakupie i najmie nieruchomości oraz maszyn i urządzeń oraz na świadczeniu usług administracyjno-biurowych, technicznych i informatycznych.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca podjął decyzję o zakupie mieszkania na potrzeby wynajmu. Zgodnie z powyższym dnia 6 marca 2014 r. zakupiono nowy lokal mieszkalny na rynku pierwotnym, stanowiący odrębną własność, który będzie wykorzystywany wyłącznie dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą przez Spółkę.

Wnioskodawca posiada akt notarialny potwierdzający nabycie lokalu, odpis księgi wieczystej utworzonej dla nieruchomości, protokół przekazania lokalu do użytkowania potwierdzający, że lokal jest zdatny do użytkowania i spełnia wymagane prawem wymogi.

Lokal mieszkalny będzie środkiem trwałym Spółki, co zostało ujęte w akcie notarialnym. Lokal został zakupiony na potrzeby działalności gospodarczej. Wnioskodawca podjął decyzje poniesienia nakładów na jego ulepszenie. Z uwagi na fakt, że lokal zostanie ulepszony w stosunku do obecnego stanu nie został przyjęty do użytkowania. Obecnie prowadzone są prace ulepszające przekraczające 30% wartości nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ulepszenie nabytego lokalu mieszkalnego stanowiące powyżej 30% wartości nabycia przed pierwszym wprowadzeniem lokalu do ewidencji, umożliwia zastosowanie dla tego lokalu indywidualnej stawki amortyzacji w wysokości 10% zgodnie z art. 16j. ust. 1 i ust. 3 Ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy ulepszenie, stanowiące co najmniej 30% ceny nabycia i podwyższające wartość nabytego lokalu, umożliwi zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacji w wysokości 10% rocznie wynikającej z art. 16j ust. l i ust. 3 Ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) (dalej: Ustawa o PDOP).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o PDOP kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust 1. Wnioskodawca zakupił lokal mieszkalny w celu odpłatnego wynajmu.

Kosztami uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o PDOP, są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a–16m, z uwzględnieniem art. 16.

Natomiast art. 16a ust. 1 mówi o tym, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania:


1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębna własnością (…).

W celu ustalenia prawidłowych odpisów amortyzacyjnych dla środka trwałego niezbędne jest ustalenie jego wartości początkowej. Zgodnie z art. 16g ust. 1 PDOP za wartość początkową środka trwałego w przypadku jego nabycia uważa się cenę nabycia. Natomiast za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji (art. 16g ust. 13).

Warunkiem ulepszenia musi być wzrost wartości środka trwałego oraz uzyskanie wymiernych korzyści wynikających z ulepszenia. Ulepszenie zakupionego lokalu mieszkalnego na potrzeby najmu będzie skutkowało uzyskaniem odpowiedniego standardu dającego możliwość wynajmu w cenie zapewniającej przychody Spółce.

Lokal mieszkalny stanowiący środek trwały wprowadzony do ewidencji podlega amortyzacji według stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik do Ustawy o PDOP.

Zgodnie jednak z art. 16j ust. 1 PDOP: Podatnicy (…) mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż: (…)

  1. dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 – 10 lat, z wyjątkiem:
    1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji trwale związanych z gruntem,
    2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych

– dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

3. Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

  1. używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
  2. ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Treść przepisów wskazuje, iż zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej jest możliwe w przypadku, gdy składnik majątku, przed wprowadzeniem do ewidencji i dokonaniem ulepszenia, spełniał kryteria do uznania go za środek trwały. Lokal jest kompletny i zdatny do użytkowania, co potwierdza akt notarialny oraz protokoły przekazania. Zakupiony przez Spółkę lokal mieszkalny będzie oddzielnym środkiem trwałym i zostanie wprowadzony do ewidencji po przeprowadzeniu ulepszeń podnoszących wartość nieruchomości, funkcjonalność, standard i umożliwiających realizacje celu gospodarczego z nim związanego.

Możliwość zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej jest prawem, lecz nie obowiązkiem podatnika. Wielkość nakładów poniesionych na ulepszenie lokalu mieszkalnego będzie większa niż wymagane 30% wartości. Zdaniem Wnioskodawcy daje mu to prawo do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji.

Stanowisko takie potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej IPPB1/415-350/11-7/AG z dnia 22 marca 2012 r. w odniesieniu do podobnego zapytania dotyczącego analogicznych przepisów Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W myśl art. 15 ust. 6 powołanej ustawy: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a–16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a–16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ww. ustawy: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: składniki majątku, o których mowa w art. 16a–16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Natomiast zgodnie z art. 16h ust. 2 powołanej ustawy: podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i–16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Dla pewnej grupy środków trwałych możliwe jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu indywidualnych stawek amortyzacyjnych, które umożliwiają szybszą amortyzację środka trwałego.

Indywidualną stawkę amortyzacyjną ustala sam podatnik, przy czym ustawodawca określił minimalne okresy dokonywania odpisów amortyzacyjnych, określając tym samym maksymalną roczną stawkę amortyzacyjną. Podatnik, który zdecyduje się na wybór amortyzacji liniowej według stawki indywidualnej, jest zobowiązany do stosowania tej metody przez cały okres amortyzacji środka trwałego, a ustalonej stawki amortyzacyjnej nie może ani obniżać, ani podwyższać.

Zasady indywidualnego ustalania stawek amortyzacyjnych określone są w art. 16j ust. 1-4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż – dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 – 10 lat, z wyjątkiem:

  1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji trwale związanych z gruntem,
  2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych

– dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

Na podstawie art. 16j ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

  1. używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
  2. ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zatem indywidualne stawki amortyzacji mogą być stosowane przez podatnika, gdy spełnione są określone warunki, tj.:

  • środki trwałe muszą być po raz pierwszy wprowadzone do ewidencji danego podatnika,
  • środki te muszą spełniać kryteria używanych lub ulepszonych w rozumieniu art. 16j.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest oddziałem spółki z siedzibą Niemczech. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (m.in. w zakresie zakupu i najmu nieruchomości) Wnioskodawca zakupił nowy lokal mieszkalny na rynku pierwotnym, stanowiący odrębną własność, który będzie wynajmowany. Obecnie prowadzone są prace ulepszające przekraczające 30% wartości nieruchomości. Lokal mieszkalny będzie środkiem trwałym Spółki.

Wobec powyższego opisu należy stwierdzić, że w stosunku do zakupionego lokalu mieszkalnego wyjątki co do okresu amortyzacji dokonane przez ustawodawcę w cytowanym wyżej art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będą miały zastosowania.

Ponadto należy wskazać, że niniejszy lokal zostanie po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki. Jednocześnie przed tym wprowadzeniem nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej lokalu.

Zatem Spółka jest uprawniona do stosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla zakupionego lokalu mieszkalnego przez okres nie krótszy niż 10 lat. W konsekwencji Spółka będzie mogła zastosować 10% stawkę amortyzacji dla niniejszego lokalu.

Reasumując – ulepszenie nabytego lokalu mieszkalnego, stanowiące powyżej 30% wartości nabycia przed pierwszym wprowadzeniem lokalu do ewidencji, umożliwia zastosowanie dla tego lokalu indywidualnej stawki amortyzacji w wysokości 10% zgodnie z art. 16j. ust. 1 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy jednocześnie zauważyć, że we własnym stanowisku zawartym na stronie 4 wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca błędnie powołał art. 5 ust. 1, podczas gdy powinno być art. 15 ust. 1. Organ uznał to za oczywistą omyłkę nie mającą wpływu na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

W odniesieniu natomiast do powołanej przez Spółkę interpretacji należy stwierdzić, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2014 r. (data wpływu 14 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest oddziałem spółki „A” z siedzibą w H., Niemcy. Działalność Spółki koncentruje się zakupie i najmie nieruchomości oraz maszyn i urządzeń oraz na świadczeniu usług administracyjno-biurowych, technicznych i informatycznych.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca podjął decyzję o zakupie mieszkania na potrzeby wynajmu. Zgodnie z powyższym dnia 6 marca 2014 r. zakupiono nowy lokal mieszkalny na rynku pierwotnym, stanowiący odrębną własność, który będzie wykorzystywany wyłącznie dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą przez Spółkę.

Wnioskodawca posiada akt notarialny potwierdzający nabycie lokalu, odpis księgi wieczystej utworzonej dla nieruchomości, protokół przekazania lokalu do użytkowania potwierdzający, że lokal jest zdatny do użytkowania i spełnia wymagane prawem wymogi.

Lokal mieszkalny będzie środkiem trwałym Spółki, co zostało ujęte w akcie notarialnym. Lokal został zakupiony na potrzeby działalności gospodarczej. Wnioskodawca podjął decyzje poniesienia nakładów na jego ulepszenie. Z uwagi na fakt, że lokal zostanie ulepszony w stosunku do obecnego stanu nie został przyjęty do użytkowania. Obecnie prowadzone są prace ulepszające przekraczające 30% wartości nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ulepszenie nabytego lokalu mieszkalnego stanowiące powyżej 30% wartości nabycia przed pierwszym wprowadzeniem lokalu do ewidencji, umożliwia zastosowanie dla tego lokalu indywidualnej stawki amortyzacji w wysokości 10% zgodnie z art. 16j. ust. 1 i ust. 3 Ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy ulepszenie, stanowiące co najmniej 30% ceny nabycia i podwyższające wartość nabytego lokalu, umożliwi zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacji w wysokości 10% rocznie wynikającej z art. 16j ust. l i ust. 3 Ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) (dalej: Ustawa o PDOP).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o PDOP kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust 1. Wnioskodawca zakupił lokal mieszkalny w celu odpłatnego wynajmu.

Kosztami uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o PDOP, są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a–16m, z uwzględnieniem art. 16.

Natomiast art. 16a ust. 1 mówi o tym, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębna własnością (…).

W celu ustalenia prawidłowych odpisów amortyzacyjnych dla środka trwałego niezbędne jest ustalenie jego wartości początkowej. Zgodnie z art. 16g ust. 1 PDOP za wartość początkową środka trwałego w przypadku jego nabycia uważa się cenę nabycia. Natomiast za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji (art. 16g ust. 13).

Warunkiem ulepszenia musi być wzrost wartości środka trwałego oraz uzyskanie wymiernych korzyści wynikających z ulepszenia. Ulepszenie zakupionego lokalu mieszkalnego na potrzeby najmu będzie skutkowało uzyskaniem odpowiedniego standardu dającego możliwość wynajmu w cenie zapewniającej przychody Spółce.

Lokal mieszkalny stanowiący środek trwały wprowadzony do ewidencji podlega amortyzacji według stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik do Ustawy o PDOP.

Zgodnie jednak z art. 16j ust. 1 PDOP: Podatnicy (…) mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż: (…)

  • dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 – 10 lat, z wyjątkiem:
      ,li>trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji trwale związanych z gruntem,
    1. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych

    – dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

    3.Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

    1. używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
    2. ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

    Treść przepisów wskazuje, iż zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej jest możliwe w przypadku, gdy składnik majątku, przed wprowadzeniem do ewidencji i dokonaniem ulepszenia, spełniał kryteria do uznania go za środek trwały. Lokal jest kompletny i zdatny do użytkowania, co potwierdza akt notarialny oraz protokoły przekazania. Zakupiony przez Spółkę lokal mieszkalny będzie oddzielnym środkiem trwałym i zostanie wprowadzony do ewidencji po przeprowadzeniu ulepszeń podnoszących wartość nieruchomości, funkcjonalność, standard i umożliwiających realizacje celu gospodarczego z nim związanego.

    Możliwość zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej jest prawem, lecz nie obowiązkiem podatnika. Wielkość nakładów poniesionych na ulepszenie lokalu mieszkalnego będzie większa niż wymagane 30% wartości. Zdaniem Wnioskodawcy daje mu to prawo do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji.

    Stanowisko takie potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej IPPB1/415-350/11-7/AG z dnia 22 marca 2012 r. w odniesieniu do podobnego zapytania dotyczącego analogicznych przepisów Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

    W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

    Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

    Zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

    W myśl art. 15 ust. 6 powołanej ustawy: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a–16m, z uwzględnieniem art. 16.

    Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a–16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

    Na podstawie art. 16a ust. 1 ww. ustawy: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

    1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
    2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
    3. inne przedmioty

    – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

    Stosownie do art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: składniki majątku, o których mowa w art. 16a–16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

    Natomiast zgodnie z art. 16h ust. 2 powołanej ustawy: podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i–16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

    Dla pewnej grupy środków trwałych możliwe jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu indywidualnych stawek amortyzacyjnych, które umożliwiają szybszą amortyzację środka trwałego.

    Indywidualną stawkę amortyzacyjną ustala sam podatnik, przy czym ustawodawca określił minimalne okresy dokonywania odpisów amortyzacyjnych, określając tym samym maksymalną roczną stawkę amortyzacyjną. Podatnik, który zdecyduje się na wybór amortyzacji liniowej według stawki indywidualnej, jest zobowiązany do stosowania tej metody przez cały okres amortyzacji środka trwałego, a ustalonej stawki amortyzacyjnej nie może ani obniżać, ani podwyższać.

    Zasady indywidualnego ustalania stawek amortyzacyjnych określone są w art. 16j ust. 1-4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

    Stosownie do art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż – dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 – 10 lat, z wyjątkiem:

    1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji trwale związanych z gruntem,
    2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych

    – dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

    Na podstawie art. 16j ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

    1. używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
    2. ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

    Zatem indywidualne stawki amortyzacji mogą być stosowane przez podatnika, gdy spełnione są określone warunki, tj.:

    • środki trwałe muszą być po raz pierwszy wprowadzone do ewidencji danego podatnika,
    • środki te muszą spełniać kryteria używanych lub ulepszonych w rozumieniu art. 16j.

    Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest oddziałem spółki z siedzibą Niemczech. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (m.in. w zakresie zakupu i najmu nieruchomości) Wnioskodawca zakupił nowy lokal mieszkalny na rynku pierwotnym, stanowiący odrębną własność, który będzie wynajmowany. Obecnie prowadzone są prace ulepszające przekraczające 30% wartości nieruchomości. Lokal mieszkalny będzie środkiem trwałym Spółki.

    Wobec powyższego opisu należy stwierdzić, że w stosunku do zakupionego lokalu mieszkalnego wyjątki co do okresu amortyzacji dokonane przez ustawodawcę w cytowanym wyżej art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będą miały zastosowania.

    Ponadto należy wskazać, że niniejszy lokal zostanie po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki. Jednocześnie przed tym wprowadzeniem nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej lokalu.

    Zatem Spółka jest uprawniona do stosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla zakupionego lokalu mieszkalnego przez okres nie krótszy niż 10 lat. W konsekwencji Spółka będzie mogła zastosować 10% stawkę amortyzacji dla niniejszego lokalu.

    Reasumując – ulepszenie nabytego lokalu mieszkalnego, stanowiące powyżej 30% wartości nabycia przed pierwszym wprowadzeniem lokalu do ewidencji, umożliwia zastosowanie dla tego lokalu indywidualnej stawki amortyzacji w wysokości 10% zgodnie z art. 16j. ust. 1 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

    Należy jednocześnie zauważyć, że we własnym stanowisku zawartym na stronie 4 wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca błędnie powołał art. 5 ust. 1, podczas gdy powinno być art. 15 ust. 1. Organ uznał to za oczywistą omyłkę nie mającą wpływu na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

    W odniesieniu natomiast do powołanej przez Spółkę interpretacji należy stwierdzić, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego niniejszą interpretację.

    Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

    Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

    Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


    doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

  • Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
    Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

    Reklama

    Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

    czytaj

    O nas

    epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

    czytaj

    Regulamin

    Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

    czytaj