Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-553/14-2/JSK
z 30 września 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2014 r. (data wpływu 4 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie:

  • braku obowiązku dokonywania zgłoszeń aktualizujących NIP-2 w związku z zakładaniem/likwidacją lokat terminowych – jest nieprawidłowe;
  • braku obowiązku dokonywania zgłoszeń aktualizujących NIP-2 w związku z rachunkiem kredytowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie braku obowiązku dokonywania zgłoszeń aktualizujących NIP-2 w związku z zakładaniem/likwidacją lokat terminowych i w związku z rachunkiem kredytowym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. Sp. k. (dalej: Spółka, Wnioskodawca, Zainteresowany) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek osobom fizycznym poza systemem bankowym.

Na okoliczność prowadzonej działalności gospodarczej Spółka posiada liczne rachunki bankowe, na których są rejestrowane różne operacje bankowe związane z:

  1. wpływem/wypływem środków pieniężnych związanych z regulowanymi zobowiązaniami/należnościami czy też wypłatą/zwrotem zaliczek udzielanych pracownikom;
  2. zaciągniętymi kredytami bankowymi;
  3. lokatami terminowymi, zakładanymi na różne okresy.

W związku z powyższym Spółka posiada następujące rodzaje rachunków bankowych: rachunki bieżące i pomocnicze, rachunki dotyczące lokat terminowych oraz rachunek kredytowy, pełniący funkcję rachunku technicznego.

Wszystkie wskazane wyżej operacje bankowe są rejestrowane na oddzielnych rachunkach bankowych, tj. rejestrowane są na osobnych rachunkach bieżących operacje wpływu/wypływu środków pieniężnych, na osobnych rachunkach technicznych operacje dotyczące zaciągniętych kredytów i na osobnych rachunkach technicznych – operacje dotyczące zakładanych lokat bankowych.

Rachunki bieżące i pomocnicze służą firmie do dokonywania rozliczeń transakcji wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, regulowania zobowiązań publiczno-prawnych oraz pracowniczych.

Nadwyżka środków finansowych na bieżącym rachunku bankowym jest automatycznie przenoszona na rachunek lokaty terminowej i na koniec okresu, na jaki owa lokata została założona, automatycznie (wraz z odsetkami) środki te są zwracane na bieżący rachunek bankowy. Spółka nie ma dostępu do rachunku lokat terminowych. Rachunek kredytowy służy natomiast do ewidencji wysokości zadłużenia Spółki w banku. Spółka nie ma dostępu do tego rachunku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka obowiązana jest do składania zgłoszenia aktualizującego NIP-2 w związku z zakładaniem/likwidacją lokat terminowych i w związku z rachunkiem kredytowym, a mającymi charakter rachunków technicznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym wyżej stanie faktycznym nie wystąpi dla Spółki obowiązek składania zgłoszenia aktualizującego NIP-2 w związku z zakładaniem/likwidacją lokat bankowych oraz rachunku dotyczącego zaciągniętego kredytu w banku, tj. rachunków mających charakter rachunków technicznych.

W myśl art. 5 ust. 3 w zw. z art. 9 ust. 1 ustawy o NIP, zgłoszenie aktualizujące NIP-2 zawiera m.in. informację o numerach rachunków bankowych podatnika i składane jest nie później niż w terminie siedmiu dni od dnia założenia/likwidacji rachunków bankowych.

Natomiast w formularzu NIP-2, którego wzór został określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 2011 r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i zgłoszeń aktualizacyjnych (Dz. U. Nr 298, poz. 1165, z późn. zm.) w części B.9 zatytułowanej: „Rachunki bankowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą”, podatnicy mają obowiązek wykazania numerów rachunków bankowych, które są związane z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą.

Z kolei rachunkami bankowymi związanymi z prowadzoną przez podatników działalnością gospodarczą są rachunki, do których posiadania podatnicy są zobowiązani na podstawie przepisów prawa.

I tak zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.). zapłata podatków przez podatników prowadzących działalność gospodarczą i obowiązanych do prowadzenia księgi rachunkowej następuje w formie polecenia przelewu.

Ponadto na mocy art. 22 ust 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r., poz. 672, z późn. zm.), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:

  • stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
  • jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 euro (...).

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), podatnik ma prawo do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym na rachunek bankowy.

Tym samym przepisy te obligują podatników prowadzących działalność gospodarczą do posiadania rachunków bankowych. Zatem rachunki bankowe posiadane przez podatników, w celu wypełnienia obowiązków nałożonych tymi przepisami, są rachunkami związanymi z prowadzoną przez podatników działalnością gospodarczą.

Zestawienie ze sobą powyższych norm prawnych prowadzi do wniosku, że na podatników został nałożony obowiązek do posiadania rachunków bankowych i w związku z tym dokonywania aktualizacji danych dotyczących numerów rachunków bankowych, jakimi podatnicy ci posługują się przy prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Obowiązek zgłaszania/aktualizacji danych dotyczących rachunków bankowych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą ma na celu zapewnienie organom administracyjnym wygodnego instrumentu do kontroli podatników.

Analiza rachunku bankowego pozwala na zweryfikowanie czy podatnik płaci podatki w prawidłowej wysokości (np. czy deklaruje wszystkie uzyskane przychody).

Cel i funkcje, jaką ma spełniać obowiązek informowania o rachunkach bankowych wskazują, jakie konkretnie rodzaje rachunków bankowych zapewniają osiągnięcie założonego przez ustawodawcę celu.

Bez wątpienia do kategorii tych rachunków bankowych będą należały rachunki, do których posiadania podatnik jest obowiązany, tj. rachunki bankowe, które służą do dokonywania i przyjmowania bieżących płatności przez podatnika. Przepływy na tych rachunkach bankowych stanowią odzwierciedlenie aktywności gospodarczej podatnika. Złożenie więc przez podatnika zgłoszenia aktualizującego NIP-2 odnośnie wszystkich rachunków bankowych, do których posiadania jest obowiązany na podstawie przepisów prawa, gwarantuje pełną transparentność podatnika pod względem dotyczących go bezgotówkowych przepływów pieniężnych.

Mając na uwadze powyższe, za zupełnie zbędne i bezcelowe należałoby uznać zgłaszanie przez podatników rachunków lokat bankowych, jakie zostały założone w ramach rachunków bankowych, gdyż spowodowałoby to de facto zdublowanie danych, jakie można uzyskać z analizy samego rachunku bankowego podstawowego. Podkreślenia wymaga fakt, że założenie lokaty następuje poprzez obciążenie rachunku bankowego podstawowego (bieżącego) Spółki kwotą lokaty z automatycznym wygenerowaniem numeru rachunku bankowego lokaty. Jednocześnie zlikwidowanie lokaty następuje poprzez uznanie rachunku bankowego podstawowego (bieżącego) Spółki kwotą lokaty wraz z odsetkami. Tak więc całkowitą jawność o przepływach pieniężnych związanych z wpłaceniem i rozdysponowaniem środków na lokatach bankowych zapewnia już sam rachunek bankowy, w ramach którego zakładane są lokaty.

Niezwykle istotny jest fakt, że poprzez założenie lokaty bankowej Spółka zobowiązuje się do niepodejmowania środków z banku przez określony czas, po którym bank zwraca Spółce kwotę podstawową wraz z odsetkami. Podjęcie środków przed terminem powoduje, że Spółka ponosi konsekwencje karne, z reguły w postaci utraty części bądź całości nagromadzonych odsetek.

Natomiast zwrot środków lokaty wraz z odsetkami lub bez następuje na rachunek bankowy Spółki z rachunku lokaty bankowej, który jest automatycznie likwidowany. Ponadto wyodrębnienie rachunków lokat bankowych służy indywidualizacji lokowanych środków.

Zatem konsekwencją tego, że Spółka założyła lokatę, jest fakt, że zgodziła się na ograniczenie dysponowania środkami ulokowanymi na lokacie tylko do celów lokaty, tym samym Spółka w okresie trwania lokaty nie ma prawa dysponować kwotą lokaty na cele działalności operacyjnej, o ile chce uzyskać korzyści finansowe płynące z lokaty. Oznacza to z kolei, że kwota lokaty nie może być wykorzystywana przy finansowaniu bieżącej działalności Spółki w okresie jej trwania.

W tym kontekście trudno jest więc wskazać na istnienie związku rachunków lokat bankowych służących potrzebom indywidualizacji lokowanych przez Spółkę środków, a wykorzystywaniem tych rachunków przy prowadzeniu przez Spółkę działalności gospodarczej.

Z kolei nie bez znaczenia jest również fakt, że z rachunków bankowych można bez trudności uzyskać dane dotyczące zarówno zakładanych, jak i likwidowanych przez Spółkę lokat bankowych. Założenie lokaty następuje poprzez obciążenie rachunku bankowego kwotą lokaty, natomiast zlikwidowanie lokaty następuje poprzez uznanie rachunku bankowego kwotą lokaty wraz z odsetkami. Tak więc całkowitą jawność o przepływach pieniężnych związanych z obsługą lokat zapewnia już sam rachunek bankowy, w ramach którego zakładane są lokaty bankowe. Stąd też brak jest przesłanek do zgłaszania przez Spółkę informacji o numerach rachunków lokat bankowych zakładanych w ramach rachunków bankowych, gdyż spowodowałoby to powtórzenie danych, jakie można uzyskać z analizy poszczególnych operacji na rachunkach bankowych. Ponadto likwidacja lokaty możliwa jest wyłącznie poprzez przelew środków z rachunku lokaty na rachunek bankowy Spółki. Nie jest możliwy przelew środków lokaty bezpośrednio na rachunek bankowy inny niż rachunek bankowy Spółki.

Znaczyć należy, że rachunki lokat bankowych, jakie zostają założone w ramach rachunków bankowych Spółki, służą indywidualizacji lokowanych środków i nie są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki.

Odnośnie rachunków kredytowych dotyczących wyłącznie operacji związanych z zaciągniętym przez Spółkę kredytem bankowym należy stwierdzić, że tego rodzaju rachunek bankowy dotyczy wyłącznie operacji związanych z kredytem bankowym, a Spółka nie ma żadnego dostępu do tego rachunku poza możliwością dokonywania przelewu środków pieniężnych na spłatę zobowiązania w związku z zaciągniętym kredytem bankowym.

W tym przypadku również trudno jest wskazać na istnienie związku rachunku kredytowego służącego ewidencji zaciągniętego przez Spółkę kredytu bankowego, a wykorzystywaniem tego rachunku przy prowadzeniu przez Spółkę działalności gospodarczej.

W świetle powyższego należy uznać, że Spółka musi aktualizować dane dotyczące wszystkich swoich rachunków bankowych, które wykorzystuje na bieżąco przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Do tej kategorii rachunków należą bez wątpienia rachunki bankowe, które służą do przyjmowania i regulowania przez Spółkę płatności, jakie występują w związku z uczestnictwem Spółki w obrocie gospodarczym (w tym i publicznoprawnych).

Tym samym Spółka nie ma obowiązku aktualizowania danych związanych z rachunkami lokat bankowych oraz rachunkiem kredytowym, tj. rachunkami o charakterze technicznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

  • braku obowiązku dokonywania zgłoszeń aktualizujących NIP-2 w związku z zakładaniem/likwidacją lokat terminowych – jest nieprawidłowe;
  • braku obowiązku dokonywania zgłoszeń aktualizujących NIP-2 w związku z rachunkiem kredytowym – jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2012 r., poz. 1314, z późn. zm.), zwanej dalej: „ustawą o NIP”, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych (…).

Ponadto w myśl art. 9 ust. 1 ustawy o NIP, podmioty, o których mowa w art. 6 ust. 1, 1a i 10 mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego, nie później niż w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych.

Natomiast art. 9 ust. 6 ustawy o NIP stanowi, że do aktualizacji danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym stosuje się:

  1. odpowiednio przepisy art. 5 ust. 4a;
  2. wzory formularzy zgłoszeń aktualizacyjnych określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 5 ust. 5 albo formularz wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, zgodnie z ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.

Na podstawie delegacji ustawowej wyrażonej w art. 5 ust. 5 ustawy o NIP, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i formularzy zgłoszeń aktualizacyjnych, z wyjątkiem zgłoszeń osób fizycznych będących przedsiębiorcami, biorąc pod uwagę kompletność przekazywanych danych niezbędnych do ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, Minister Finansów w dniu 12 marca 2014 r. wydał rozporządzenie w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i zgłoszeń aktualizacyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 383).

Jak stanowi § 1 pkt 1 i pkt 4 lit. a) ww. rozporządzenia, niniejsze rozporządzenie określa wzory formularzy zgłoszenia identyfikacyjnego/zgłoszenia aktualizacyjnego osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, będącej podatnikiem lub płatnikiem (NIP-2), stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia oraz wzory formularzy załączników do zgłoszenia NIP-7 i NIP-2: informacji o wyodrębnionych jednostkach wewnętrznych podmiotu podlegających obowiązkowi ewidencyjnemu (NIP-2/A), stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia.

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121) definiuje umowę rachunku bankowego oraz określa obowiązki i uprawnienia stron umowy (art. 725-733), i tak: przez umowę rachunku bankowego bank zobowiązuje się względem posiadacza rachunku, na czas oznaczony lub nieoznaczony, do przechowywania jego środków pieniężnych oraz, jeżeli umowa tak stanowi, do przeprowadzania na jego zlecenie rozliczeń pieniężnych (art. 725 K.c.). Bank może obracać czasowo wolne środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym z obowiązkiem ich zwrotu w całości lub w części na każde żądanie, chyba że umowa uzależnia obowiązek zwrotu od wypowiedzenia (art. 726 K.c.).

Zasady prowadzenia przez banki rachunków bankowych uregulowane zostały w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2012 r., poz. 1376, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 49 ust. 1 tej ustawy, banki mogą prowadzić w szczególności następujące rodzaje rachunków bankowych:

  1. rachunki rozliczeniowe, w tym bieżące i pomocnicze;
  2. rachunki lokat terminowych;
  3. rachunki oszczędnościowe, rachunki oszczędnościowo-rozliczeniowe oraz rachunki terminowych lokat oszczędnościowych;
  4. rachunki powiernicze.

Natomiast w myśl art. 49 ust. 2 ww. ustawy, rachunki rozliczeniowe oraz rachunki lokat terminowych mogą być prowadzone wyłącznie dla:

  1. osób prawnych;
  2. jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, o ile posiadają zdolność prawną;
  3. osób fizycznych prowadzących działalność zarobkową na własny rachunek, w tym dla osób będących przedsiębiorcami.

Stosownie do treści art. 50 ust. 1 ustawy Prawo bankowe, posiadacz rachunku bankowego dysponuje swobodnie środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku. W umowie z bankiem mogą być zawarte postanowienia ograniczające swobodę dysponowania tymi środkami.

Na mocy art. 22 ustawy z dnia z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r., poz. 672, z późn. zm.) dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:

  1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
  2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.

Powołany wyżej przepis art. 49 ust. 1 ustawy Prawo bankowe wyróżnia wśród rachunków rozliczeniowych rachunki bieżące i pomocnicze. Rachunek bieżący jest typowym, podstawowym rachunkiem bankowym, który obejmuje zarówno możliwość dokonywania rozliczeń związanych z działalnością gospodarczą, jak i rozliczeń z każdego innego tytułu. To stwierdzenie można odnieść w pełni do rachunków rozliczeniowych osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, lecz posiadających zdolność prawną.

Z kolei lokata terminowa służy gromadzeniu środków na rachunku w ten sposób, że zostają one „zamrożone” na określony czas, poprzez zawarcie w umowie z bankiem postanowienia ograniczającego swobodę dysponowania nimi przez posiadacza rachunku (art. 50 ust. 1 zd. 2 ustawy). Dla banku oznacza to (w założeniu) zwolnienie od konieczności utrzymywania w tym zakresie gotowości do zwrotu środków na każde żądanie wkładcy, zaś dla posiadacza rachunku korzystniejsze niż w przypadku innych depozytów oprocentowanie.

O rachunku rozliczeniowym jest mowa w art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, który nakłada na przedsiębiorców obowiązek dokonywania lub przyjmowania płatności za pośrednictwem rachunku bankowego w określonych tam przypadkach. Prowadzenie przez przedsiębiorcę rachunku bankowego służącego do bieżącej obsługi jego działalności gospodarczej nie stoi na przeszkodzie, aby ten sam przedsiębiorca założył lokatę bankową, na którą przeznaczane będą środki wykorzystywane w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek osobom fizycznym poza systemem bankowym. Na okoliczność prowadzonej działalności gospodarczej Spółka posiada liczne rachunki bankowe, na których są rejestrowane różne operacje bankowe związane z:

  1. wpływem/wypływem środków pieniężnych związanych z regulowanymi zobowiązaniami/należnościami czy też wypłatą/zwrotem zaliczek udzielanych pracownikom;
  2. zaciągniętymi kredytami bankowymi;
  3. lokatami terminowymi, zakładanymi na różne okresy.

W związku z powyższym Spółka posiada następujące rodzaje rachunków bankowych: rachunki bieżące i pomocnicze, rachunki dotyczące lokat terminowych oraz rachunek kredytowy, pełniący funkcję rachunku technicznego. Wszystkie wskazane wyżej operacje bankowe są rejestrowane na oddzielnych rachunkach bankowych, tj. rejestrowane są na osobnych rachunkach bieżących operacje wpływu/wypływu środków pieniężnych, na osobnych rachunkach technicznych operacje dotyczące zaciągniętych kredytów i na osobnych rachunkach technicznych – operacje dotyczące zakładanych lokat bankowych. Rachunki bieżące i pomocnicze służą firmie do dokonywania rozliczeń transakcji wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, regulowania zobowiązań publiczno-prawnych oraz pracowniczych.

Nadwyżka środków finansowych na bieżącym rachunku bankowym jest automatycznie przenoszona na rachunek lokaty terminowej i na koniec okresu, na jaki owa lokata została założona, automatycznie (wraz z odsetkami) środki te są zwracane na bieżący rachunek bankowy. Spółka nie ma dostępu do rachunku lokat terminowych. Rachunek kredytowy służy natomiast do ewidencji wysokości zadłużenia Spółki w banku. Spółka nie ma dostępu do tego rachunku.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii obowiązku składania zgłoszenia aktualizującego NIP-2 w związku z zakładaniem/likwidacją lokat terminowych i w związku z rachunkiem kredytowym.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że obowiązkowi ewidencyjnemu (aktualizacyjnemu) podlegają numery rachunków bankowych, przy czym brak jest dookreślenia, że chodzi jedynie o rachunki bankowe związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Znaczenie przepisu art. 5 ust. 3 ustawy o NIP należy odczytywać z zastosowaniem wykładni celowościowej. Wykładnia ta obejmuje zbiór dyrektyw, które są niejednorodne z punktu przepisów prawa, odwołuje się do funkcji, roli, celu, jaki ma spełnić akt normatywny podejmowany przez prawodawcę. Dyrektywy tej wykładni każą odwoływać się do tego, co chciał osiągnąć prawodawca wydając dany akt.

Z uwagi na celowościowy kontekst przepisów należy wskazać, że niewątpliwie za rachunki bankowe związane z wykonywaną działalnością gospodarczą należy uznać rachunki, za pośrednictwem których przyjmowane są i z których dokonywane są wszelkiego rodzaju płatności podmiotu gospodarczego. Natomiast założenie lokaty terminowej jest de facto formą lokowania wolnych środków pieniężnych. Jednakże charakter i zasady działania lokat terminowych nie zmieniają faktu, że środki zgromadzone na tych lokatach pochodzą z działalności gospodarczej Spółki i są docelowo na nie przeznaczane. Oczywistym jest, że wszystkie środki, będące integralną częścią majątku Spółki, niezależnie od tego czy są zgromadzone na rachunkach bankowych, czy na lokatach terminowych, są związane z wykonywaną działalnością gospodarczą. Nie można przyjąć, że Spółka przechowuje na lokatach terminowych prywatne środki swoich wspólników niezwiązane z wykonywaną działalnością gospodarczą, ponieważ prywatne środki są przechowywane na rachunkach prowadzonych dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Banki wyraźnie rozróżniają rachunki bankowe oraz lokaty prowadzone dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rachunki bankowe prowadzone dla osobowych spółek handlowych prowadzących działalność gospodarczą.

Biorąc po uwagę przestawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy należy wskazać, że numery rachunków lokat terminowych mają charakter rachunków bankowych, o których mowa w powołanym wyżej przepisie – art. 49 ust. 1 ustawy Prawo bankowe.

Tym samym na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy o NIP należy uznać, że na Wnioskodawcy ciąży obowiązek dokonywania zgłoszeń aktualizacyjnych NIP-2 poszczególnych numerów rachunków bankowych przyporządkowanych lokatom terminowym, zarówno w sytuacji ich otwarcia, jak i zamknięcia. Bez znaczenia na gruncie ustawy o NIP jest fakt, że rachunki lokat terminowych mają charakter pomocniczy względem rachunku rozliczeniowego lub bieżącego.

Natomiast odmiennie przedstawia się sytuacja w odniesieniu do posiadanego przez Wnioskodawcę rachunku kredytowego, który jest rachunkiem technicznym. Rachunek ten nie służy celom określonym w art. 725 ustawy Kodeks cywilny, według którego przez umowę rachunku bankowego bank zobowiązuje się względem posiadacza rachunku na czas oznaczony lub nieoznaczony, do przechowania jego środków pieniężnych, oraz do przeprowadzania na jego zlecenie rozliczeń pieniężnych. Rachunek kredytowy jest tylko kontem ewidencyjnym, które służy wyłącznie do ewidencjonowania wykorzystania i spłaty kredytu. Ponadto omawiany rachunek nie został wymieniony w treści art. 49 ust. 1 ustawy Prawo bankowe, w konsekwencji powyższego Wnioskodawca nie ma obowiązku informowania organów podatkowych o fakcie posiadania rachunku kredytowego.

Podsumowując, Spółka zobowiązana jest do składania zgłoszenia aktualizującego NIP-2 w związku z zakładaniem/likwidacją lokat terminowych. Natomiast Wnioskodawca nie jest zobowiązany do składania zgłoszenia aktualizującego NIP-2 w związku z rachunkiem kredytowym.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku dokonywania zgłoszeń aktualizujących NIP-2 w związku z zakładaniem/likwidacją lokat terminowych należało uznać za nieprawidłowe. Z kolei stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku dokonywania zgłoszeń aktualizujących NIP-2 w związku z rachunkiem kredytowym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj