Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-748/14/BM
z 31 października 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 lipca 2014 r. (data złożenia w tut. Organie 24 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 13 października 2014 r. (data wpływu 16 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowo-informacyjnych:

-w odniesieniu do pytania nr 1:

  • jest prawidłowe - w zakresie w jakim materiały reklamowo-informacyjnych nie będą miały wartości użytkowej,
  • jest nieprawidłowe - w zakresie w jakim materiały reklamowo-informacyjnych będą miały wartość użytkową (handlową),

-w odniesieniu do pytania nr 2 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2014 r. został złożony w tut. Organie ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowo-informacyjnych.

Wniosek został uzupełniony pismem z 13 października 2014 r. (data wpływu 16 października 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 2 października 2014 r. nr IBPP1/443-748/14/BM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest producentem oraz dystrybutorem piwa, a także dystrybutorem innych napojów alkoholowych i bezalkoholowych na terytorium kraju. Spółka obsługuje kilkadziesiąt tysięcy partnerów biznesowych w różnych kanałach dystrybucji: detal tradycyjny, gastronomia i hurt.

Prowadząc działalność gospodarczą na konkurencyjnym rynku niezbędne jest podejmowanie szeregu działań marketingowych w celu zwiększenia wolumenu sprzedaży. W ramach takich działań Spółka planuje przekazywać partnerom biznesowym (np. sklepom, pubom, restauracjom) nieodpłatnie (bez wynagrodzenia) materiały reklamowe, których celem jest informowanie o produktach Spółki oraz aktualnych akcjach promocyjnych, a także atrakcyjne prezentowanie produktów Spółki skłaniające klienta końcowego do podjęcia decyzji o nabyciu produktów Spółki.

Materiały reklamowe są wykonane w głównej mierze z tektury/kartonu (czasami z dodatkami innych materiałów usztywniających/zabezpieczających takich jak laminat lub plastik czy metal). Posiadają one odpowiednią szatę graficzną oraz logo Spółki lub jej marek. Nietrwałość materiału (karton, tektura, plastik), z którego wykonana jest większość materiałów reklamowych powoduje, że są one wykorzystywane zasadniczo tylko na czas sprzedaży lub promocji danych produktów Spółki. Tylko nieliczne z nich (tj. te wykonane z trwalszych materiałów) mogą być używane przez dłuższy okres (np. Blacha, Ekspozytor, Waflownica, Pryzma). Co do zasady, materiały są przekazywane wyłącznie podmiotom, które mają lub będą miały w swej ofercie towary Spółki.

Jednostkowa cena nabycia poszczególnych (niektórych) materiałów reklamowych przekracza kwotę 10 zł, a w niektórych przypadkach kwotę 100 zł. Spółka nie będzie prowadzić ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości osób/podmiotów, którym przekazywane będą przedmiotowe materiały reklamowe. Jednocześnie Spółce będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich zakupem (zleceniem ich wykonania).

Wspomniane materiały reklamowe obejmują m.in.:

  • Owijki paletowe - papierowe lub tekturowe wstęgi (pakowane w rulony) zadrukowane informacjami o produktach Spółki lub akcjach promocyjnych; są nimi owijane tzw. wyspy paletowe (tj. palety z towarem umieszczane na halach sklepowych);
  • Elementy owijki - plastikowe obrandowane elementy (narożniki lub listwy/osłonki) używane do tworzenia tzw. wysp paletowych; listwy/osłonki są wykonane z pleksi i są w nich umieszczane wymienne materiały informacyjne (plakaty);
  • Bociany - plakaty/plansze z podstawką (uchwytem) wykorzystywane do komunikacji danej akcji promocyjnej umieszczane wewnątrz tzw. wyspy paletowej;
  • Listwy cenowe - wykonane z PCV przeźroczyste osłonki, które są umieszczane na pólkach sklepowych, w które wkładane są cenówki; w większości przypadków obrandowane;
  • Cenówki - obrandowane paski papierowe wykorzystywane do listy cenowej, na których umieszczana jest cena produktu (cenówki półkowe, lodówkowe);
  • Zawieszki cenowe - papierowe lub tekturowe etykiety umieszczane na butelkach lub skrzynkach zawierające informację o aktualnej akcji promocyjnej;
  • Kartoniki na szkło/szklanki - tekturowe obrandowane opakowania (etui) szklanek wydawanych konsumentom w trakcie akcji promocyjnych (ze względów bezpieczeństwa);
  • Koszyczki - tekturowe opakowania butelek lub puszek, związane z określoną akcją promocyjną;
  • Medaliony do nalewaków - wykonane z metalu lub tworzywa sztucznego emblematy z logo Spółki lub jej marki umieszczane na szczycie nalewaka do piwa;
  • Ekspozytory - obrandowane podstawki (plastykowe lub metalowe, mogą być podświetlane) służące do prezentacji/ekspozycji butelki lub puszki piwa na ladzie sklepowej lub barowej;
  • Kominy wizerunkowe/Tuby - tekturowe obrandowane stojaki komunikujące/informujące o akcji promocyjnej organizowanej przez Spółkę (umieszczane np. na terenie sklepów obok półek z towarem), mogą służyć do prezentacji produktów Spółki (butelek lub puszek);
  • Topery - plansze z pleksi, mocowane na taśmę klejącą lub wsuwane w przeznaczone do tego miejsca w lodówkach lub kominach wizerunkowych;
  • Naklejki - wykonane z papieru lub adhezyjne, przedstawiające logo Spółki lub poszczególne marki; do umieszczenia w sklepach, pubach (np. na szybach, półkach);
  • Moduły półkowe/przypółkowe - kartonowe plakaty służące do komunikacji akcji promocyjnej (np. w sklepie) organizowanej przez Spółkę;
  • Namiociki - tekturowe piramidki informujące o produktach Spółki (np. nowościach) lub aktualnych akcjach promocyjnych ustawiane na stolikach w pubach, restauracjach;
  • Plakaty - papierowe, w różnych formatach; informujące o produktach Spółki (np. nowościach) lub aktualnych akcjach promocyjnych umieszczane w sklepach, pubach, restauracjach;
  • Digitki do plakatów - naklejki, które są naklejane na plakatach w celu zmiany lub aktualizacji nadrukowanych na nich treści;
  • Foldery - papierowe prospekty reklamowe zawierające informacje o ofercie produktowej Spółki;
  • Ulotki - papierowe, w różnych formatach informujące o produktach Spółki (np. nowościach) lub aktualnych akcjach promocyjnych umieszczane w sklepach, pubach, restauracjach;
  • Wafle/podkładki - tekturowe podstawki pod kufle lub szklanki;
  • Waflownice - pojemnik wykonany z pleksi, w którym są przechowywane wafle/podkładki;
  • Woblery - kartonowe, wiszące nad półkami sklepowymi, plansze informujące o produktach Spółki (np. nowości) lub aktualnych akcjach promocyjnych;
  • Standy/Pryzmy - stojaki wykonane głównie z kartonu (niektóre egzemplarze mogą być wykonane z trwalszych materiałów jak pleksi, plastik lub drewna - dotyczy zasadniczo Pryzm), obrandowane, przeznaczone do eksponowania produktów Spółki;
  • Blachy - blaszane wywieszki (na ściany) prezentujące logo lub marki Spółki, umieszczane na ścianach w pubach, restauracjach;
  • Ramki do plakatów - umieszczane w sklepach lub pubach, służą prezentacji wyłącznie plakatów Spółki informujących o produktach lub akcjach marketingowych; w niektórych przypadkach mogą być obrandowane logo lub markami Spółki.

W uzupełnieniu Wnioskodawca na wstępie zaznaczył, że przedmiotem wniosku jest zdarzenie przyszłe, które ze swej natury cechuje się pewnym stopniem niepewności, co do wszystkich szczegółów zdarzenia przyszłego (jest to hipoteza stanu faktycznego). W związku z tym, na chwilę obecną Spółka nie jest w stanie określić i wskazać wszystkich mogących zaistnieć w przyszłości aspektów i szczegółów związanych z opisanym zdarzeniem przyszłym. Biorąc powyższe pod uwagę, w opisie zdarzenia przyszłego zawartym we Wniosku, zgodnie z najlepszą wiedzą Wnioskodawcy, zostały wskazane wszystkie okoliczności istotne z punktu widzenia odpowiedzi na zadane przez Spółkę pytanie.

Spółka wskazuje, że od dnia 11 czerwca 1993 r. jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu wykonywania czynności wskazanych w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze, iż przedmiotem wniosku jest zdarzenie przyszłe, które ze swej natury cechuje się pewnym stopniem hipotetyczności, na ten moment Spółka nie jest w stanie wskazać wszystkich rodzajów materiałów reklamowo-informacyjnych (o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego Wniosku oraz pytań przyporządkowanych do tego zdarzenia przyszłego), które będą wydawane w ramach akcji promocyjnych/działań marketingowych podejmowanych przez Spółkę w przyszłości. Spółka wskazała rodzaje materiałów reklamowo-informacyjnych, które według jej najlepszej wiedzy będą przekazywane w przyszłości. Wnioskodawca pragnie wskazać, że w przypadku, gdy przedmiotem akcji będą materiały reklamowo-informacyjne inne niż materiały reklamowo-informacyjne wymienione w opisie zdarzenia przyszłego zawartym we wniosku, materiały te będą cechowały się analogiczną funkcjonalnością i przeznaczeniem jak te wskazane w opisie zdarzenia przyszłego wskazanego we wniosku.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, materiały reklamowo-informacyjne mają na celu informowanie o produktach Spółki oraz aktualnych akcjach promocyjnych, a także atrakcyjne prezentowanie produktów Spółki, a nie zaspokojenie określonych potrzeb konsumpcyjnych kontrahentów.

Zgodnie z najlepszą wiedzą Wnioskodawcy udostępniane kontrahentom nieodpłatnie materiały nie będą miały wartości użytkowej z punktu widzenia partnerów biznesowych.

Wnioskodawca pragnie jednak podkreślić, iż to właśnie przedmiotem Wniosku (w zakresie pytania nr 1) jest potwierdzenie tego faktu (tj. braku wartości użytkowej/konsumpcyjnej materiałów reklamowo-informacyjnych), a co za tym idzie braku opodatkowania VAT nieodpłatnego przekazania tych materiałów kontrahentom.

Tak jak Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia przyszłego zawartym we Wniosku, wszystkie materiały reklamowo-informacyjne mają na celu informowanie o produktach Spółki oraz aktualnych akcjach promocyjnych, a także atrakcyjne prezentowanie produktów Spółki. Powyższe działania podejmowane są w ramach działań marketingowych mających na celu zwiększenie wolumenu sprzedaży Wnioskodawcy. W związku z najlepszą wiedzą Spółki materiały te nie będą przedmiotem odpłatnej dostawy ani też nieodpłatnego przekazania dokonywanych przez partnerów biznesowych Spółki. Wyjątek w tym zakresie będą stanowiły kartoniki na szkło/szklanki, koszyczki oraz ulotki, które mogą być - odpłatnie lub nieodpłatnie - przekazywane przez kontrahentów ich klientom.

Tak jak Spółka wskazała w opisie zdarzenia przyszłego zawartym we Wniosku, jednostkowa cena nabycia poszczególnych (niektórych) materiałów reklamowo-informacyjnych będzie przekraczała kwotę 10 zł, a w niektórych przypadkach kwotę 100 zł. Z tego wynika, iż w przypadku niektórych materiałów reklamowo-informacyjnych jednostkowa cena nabycia netto nie będzie przekraczała 10 zł.

Jak zostało wskazane na wstępie, przedmiotem wniosku jest zdarzenie przyszłe. Tym samym, Spółka nie jest w stanie określić jak kształtować będzie się jednostkowa cena nabycia poszczególnych materiałów reklamowo-informacyjnych i wskazać te, których jednostkowa cena nabycia nie przekroczy 10 zł. Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż cena uzależniona jest od wielu czynników np. od wolumenu zamówienia na poszczególne kategorie materiałów reklamowo-informacyjnych, termin wykonania, itp. W konsekwencji może powodować, iż ten sam materiał może być nabywanych po różnych cenach.

Niemniej jednak, te materiały reklamowo-informacyjne, których jednostkowa cena nabycia netto nie przekroczy 10 zł będą mogły stanowić prezenty o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT.

Wskazane przez Spółkę we Wniosku materiały reklamowo-informacyjne nie stanowią próbek w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2003 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2013 r., poz. 1608, ze zm.).

Częstotliwość przekazywania przez Wnioskodawcę materiałów reklamowo-informacyjnych partnerom biznesowym uzależniona będzie od bieżących potrzeb biznesowych. Spółka pragnie wskazać, iż każdorazowe przekazanie materiałów reklamowo-informacyjnych poprzedzone będzie stosownymi analizami wynikającymi ze strategii marketingowej Spółki a także celu poszczególnych akcji promocyjnych. Decyzje o przekazaniu materiałów reklamowo-informacyjnych będą pochodną oczekiwanych korzyści dla Spółki, które przynieść ma dana akcja marketingowa/promocyjna (tj. przede wszystkim oczekiwany wzrost wolumenu sprzedaży).

Tym samym, mając na uwadze, iż Wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego, Spółka nie jest w stanie precyzyjnie wskazać, z jaką częstotliwością będzie przekazywała materiały reklamowo-informacyjne poszczególnym kontrahentom. Niemniej jednak, mając na uwadze, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której celem jest osiąganie zysków, będą to racjonalnie ekonomicznie decyzje podyktowane potrzebą biznesową.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym nieodpłatne przekazanie kontrahentom materiałów reklamowo-informacyjnych, o których mowa w zdarzeniu przyszłym, nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT z uwagi na brak wartości konsumpcyjnej tych materiałów?
  2. Jeśli odpowiedź na pytanie 1 byłaby negatywna (materiały te posiadałyby zdaniem organu wartość konsumpcyjną), czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym nieodpłatne przekazanie materiałów, o których mowa w zdarzeniu przyszłym, których jednostkowa cena nabycia w momencie przekazania nie przekroczy 10 zł netto nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT, także w przypadku przekazania jednorazowo kontrahentowi większej ilości materiałów, o łącznej wartości przekraczającej 10 zł netto?

Zdaniem Wnioskodawcy:

  1. Spółka stoi na stanowisku, zgodnie z którym nieodpłatne przekazanie kontrahentom materiałów reklamowo-informacyjnych, o których mowa w zdarzeniu przyszłym, nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT z uwagi na brak wartości konsumpcyjnej tych materiałów.
  2. Jeśli odpowiedź na pytanie 1 byłaby negatywna (materiały te posiadałyby zdaniem organu wartość konsumpcyjną), Spółka stoi na stanowisku, zgodnie z którym nieodpłatne przekazanie materiałów, o których mowa w zdarzeniu przyszłym, których jednostkowa cena nabycia w momencie przekazania nie przekroczy 10 zł netto nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT, także w przypadku przekazania jednorazowo kontrahentowi większej ilości materiałów, o łącznej wartości przekraczającej 10 zł netto.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Spółka pragnie podkreślić, iż rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów, w pierwszej kolejności istotne jest odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Podatek ten jest podatkiem konsumpcyjnym. Oznacza to, iż opodatkowaniem objęte są zdarzenia, których skutkiem jest zaistnienie konsumpcji w odniesieniu do poszczególnych towarów lub usług będących przedmiotem dostawy (świadczenia). Założenie to jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, by w końcu obciążyć ostatniego nabywcę - konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku.

Tym samym, cechą konstrukcyjną podatku VAT jest obciążenie konsumpcji danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta. Zatem w pierwszej kolejności należy ustalić, czy przekazywane towary mają wartość użytkową z punktu widzenia nabywcy (konsumenta) i czy ich przekazanie służy zaspokojeniu jego potrzeb.

W ocenie Spółki, wydanie materiałów reklamowo-informacyjnych, o których mowa we wniosku nie zmierza do zaspokojenia potrzeb podmiotów, którym są one przekazywane.

Tym samym, nie posiadają one wartości konsumpcyjnej. Pełnią one jedynie funkcję reklamową i służą wyłącznie lepszej prezentacji konkretnego towaru Spółki lub informowaniu ostatecznych konsumentów o towarach Spółki w danym punkcie dystrybucji, a zatem ich przekazanie skutkować ma jedynie poprawą sposobu prezentacji produktu nadającego się do konsumpcji, a nie konsumpcją materiału reklamowego przez kontrahenta, któremu te materiały zostały przekazane.

Potwierdzeniem braku cechy konsumpcyjności jest również fakt, iż szata graficzna oraz logo umieszczone na materiałach reklamowych wskazują na konkretny produkt Spółki. W konsekwencji, umożliwiają one wyłącznie prezentację produktów Spółki, dla których są one dedykowane. W związku z tym, wykorzystanie tych materiałów reklamowych dla innych celów jest z praktycznego punktu widzenia wykluczone. W szczególności, przedstawiciele handlowi monitorują punkty sprzedaży w zakresie wykorzystania i ekspozycji przekazywanych materiałów reklamowo-informacyjnych (tj. czy są one wykorzystywane wyłącznie do eksponowania towarów Spółki).

Przekazywane materiały nie mają charakteru handlowego, bowiem ich celem nie jest zaspokojenie lub wyeliminowanie potencjalnych potrzeb zakupowych na dany towar, a jedynie promocja i dostarczenie informacji na temat danego produktu. W szczególności, przekazywane materiały reklamowo-informacyjne nie znajdują się w ofercie handlowej Spółki. Co do zasady, nie można ich nabyć w regularnym obrocie, gdyż są one produkowane na zamówienie Spółki (przedstawiają lub zawierają logo i marki Spółki).

Z racji, iż materiały promocyjne nie spełniają głównego celu, jakim jest konsumpcja dla klienta, lecz dostarczają informacji o produktach Spółki, nie mogą być uznane za towary w znaczeniu konsumpcyjnym. Analogicznie w kwestii materiałów promocyjnych wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych z 22 maja 2013 roku (IPPP1/443-382/13-2/AW).

Jak zostało wskazane we wniosku, celem przekazania materiałów reklamowych nie jest dokonanie w jakimkolwiek stopniu przysporzenia majątkowego po stronie podmiotu otrzymującego te materiały. Przeciwnie, intencją Spółki jest dotarcie do jak najszerszego grona potencjalnych klientów, przekazanie tych materiałów leży wyłącznie w interesie Spółki i z ekonomicznego punktu widzenia to ona jest beneficjentem tego rodzaju przekazań. Dla otrzymującego materiały reklamowe nie stanowią natomiast żadnej innej wartości niż prezentacja produktów Spółki.

Spółka pragnie podkreślić, iż ocenę, czy dany towar ma charakter konsumpcyjny, tj. czy w wyniku jego przekazania dojdzie do zaspokojenia potrzeb odbiorcy należy analizować indywidualnie w każdym przypadku z uwzględnieniem okoliczności tego przekazania. Nie chodzi bowiem o bezwzględny brak charakteru konsumpcyjnego danego towaru, ale określenie, czy w danym przypadku dochodzi do konsumpcji. Na konieczność takiego rozróżnienia wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu z 28 lipca 2011 roku (I FSK 1201/10): „ulotka reklamowa może być uznana dla potrzeb ustawy o VAT za towar opodatkowany w sytuacji, gdy zostanie ona zbyta przez wytwarzający ulotki podmiot nabywającemu je kontrahentowi, który następnie przekaże je anonimowym potencjalnym klientom. Natomiast Wojewódzki Sąd Administracyjny słusznie odróżnił taką sytuację od sytuacji zaistniałej w rozpatrywanej sprawie, kiedy to nieodpłatne przekazanie było sposobem na poinformowanie potencjalnych klientów o produktach przedstawionych w ulotkach. W takiej zatem sytuacji ulotki reklamowe nie mogą być uznane za towar w rozumieniu ustawy o VAT. Podatek od towarów i usług jest podatkiem od konsumpcji, zaś w stanie faktycznym sprawy ulotki reklamowe nie miały wartości konsumpcyjnej.”

Jak wynika z powyższego, w przypadku nieodpłatnych przekazań istotne znaczenie ma charakter danych towarów oraz możliwość przypisania im wartości konsumpcyjnej. Wnioskodawca pragnie w tym zakresie zwrócić uwagę na broszurę opublikowaną w kwietniu bieżącego roku przez Ministerstwo Finansów (dalej: Broszura) komentującą nowelizację przepisów ustawy o VAT (http://www.finanse.mf.gov.pl/vat/broszury-informacyjne), która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 2013 r. W Broszurze tej wprost wskazano, iż „przy badaniu czy nieodpłatnie przekazywane towary w ogóle podlegają podatkowi VAT należy określić czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlegałoby opodatkowaniu podatkiem VAT.”

Spółka pragnie również wskazać, iż do 31 marca 2013 r. przepisy ustawy o VAT wprost wyłączały z opodatkowania nieodpłatne przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Usunięcie z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT bezpośredniego odwołania do drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych nie oznacza jednak, iż od 1 kwietnia 2013 roku ich nieodpłatne przekazanie podlega opodatkowaniu VAT. Jak bowiem wskazał ustawodawca w uzasadnieniu do ustawy z 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r. poz. 35), „zmiana art. 7 ust. 3 ustawy o VAT ma charakter doprecyzowujący. (...) ścisłe odwzorowanie przepisu art. 16 zdanie drugie dyrektywy 2006/112/WE powoduje, że w przepisie art. 7 ust. 3 ustawy o VAT nie będzie już mowy o przekazywaniu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Pozostawienie wymienienia tych towarów nawet jako przykładowych powodowałoby, że przepis byłby niespójny i mógłby rodzić wątpliwości interpretacyjne w sytuacji np. konieczności odpowiedzi czy drukowany materiał reklamowy może być przekazany na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością.”

Na uwagę zasługuje również fakt, iż w świetle uprzednio obowiązujących przepisów o VAT (tj. w wersji sprzed 1 kwietnia 2013 r.), z uwagi na brak legalnej definicji „drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych”, zgodnie z powszechnie akceptowanym poglądem w grupie tej mieszczą się wszelkiego rodzaju materiały przygotowane w drodze procesu technologicznego polegającego na nadrukowaniu informacji na nośniku (papierze, materiale, drewnie, plastiku), których celem jest informowanie o towarach lub usługach oraz zachęcenie potencjalnych klientów do ich zakupu.

W tym miejscu Spółka pragnie wskazać, iż brak opodatkowania VAT nieodpłatnego przekazania towarów odpowiadających materiałom reklamowo-informacyjnym będących przedmiotem niniejszego wniosku został potwierdzony zarówno na gruncie obecnie obowiązujących przepisów (interpretacja indywidualna z 30 grudnia 2013 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, IPPP2/443-1172/13-3/BH), jak i w brzmieniu sprzed 1 kwietnia 2013 roku (interpretacja indywidualna z 31 maja 2012 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, IPPP1/443-259/12-2/PR).

Podsumowując, w opinii Spółki, przekazanie przez Spółkę materiałów reklamowo-informacyjnych, o których mowa w zdarzeniu przyszłym nie stanowi odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT z uwagi na brak wartości konsumpcyjnej tych materiałów.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

W przypadku, gdy odpowiedź na pytanie nr 1 będzie negatywna (tj. w ocenie organu materiały reklamowo-informacyjne, o których mowa w zdarzeniu przyszłym posiadałyby wartość konsumpcyjną), Spółka stoi na stanowisku, iż nieodpłatne przekazanie tych materiałów, których cena nabycia określona w momencie przekazania nie przekroczy 10 zł netto nie będzie podlegać opodatkowaniu jako prezentów o małej wartości, także w przypadku jednorazowego przekazania większej ilości materiałów o łącznej wartości przekraczającej 10 zł netto.

Przekazanie materiałów reklamowo-informacyjnych jako prezentów o małej wartości.

Art. 5 ust. 1 ustawy o VAT określa katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, w tym m.in. odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

  1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
  2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Tym samym, z odpłatną dostawą towarów zrównane zostały określone nieodpłatne czynności przekazania towarów.

Jednocześnie, zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, przepisu tego (tj. art. 7 ust. 2), nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Definicję „prezentu o małej wartości” zawiera art. 7 ust. 4 ustawy o VAT. Zgodnie z jego dyspozycją, prezentami o małej wartości są przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

  1. łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
  2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Definicja „prezentu o małej wartości” jest definicją legalną skonstruowaną na potrzeby ustawy o VAT. W związku z tym, pojęcia „prezent” nie można odczytywać w oparciu o analizę językową (słownikową). W szczególności, definicja ta odrywa się od jakichkolwiek elementów psychicznych towarzyszących takim przekazaniom, jak np. szczególna sympatia, obopólny afekt emocjonalny, szczególnie podniosła uroczystość, etc. W konsekwencji, dla zaklasyfikowania danego towaru jako prezentu o małej wartości dla potrzeb VAT ma znaczenie wyłącznie spełnianie przez taki towar przesłanek wyrażonych w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT.

W konsekwencji, w ocenie Spółki, dla zakwalifikowania materiałów reklamowo-informacyjnych, posiadających wartość konsumpcyjną dla odbiorcy, wystarczające jest, aby ich jednostkowa cena nabycia (określona w momencie przekazania) nie przekroczyła 10 zł netto.

Jednorazowe przekazanie większej ilości materiałów o łącznej wartości przekraczającej 10 zł netto.

Przepis art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT w żaden sposób nie odnosi się do łącznej wartości towarów przekazanych w ramach pojedynczego wydania danej osobie, nie zawiera także limitu łącznej ceny nabycia i łącznych kosztów wytworzenia towarów przekazywanych jednorazowo jednej osobie. Fakt, iż towary w ramach jednorazowych nieodpłatnych przekazań wydawane będą w większych ilościach (np. w opakowaniach zbiorczych), o łącznej cenie nabycia (łącznym koszcie wytworzenia) niejednokrotnie przekraczającym 10 zł netto (a często również 100 zł) jest bez znaczenia, gdyż analiza gramatyczna przepisu art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT prowadzi do wniosku, iż cenę nabycia (koszt wytworzenia) należy ustalić w odniesieniu do pojedynczej sztuki przekazywanego towaru. Zatem warunkiem koniecznym i wystarczającym do zaliczenia danych wydań do prezentów o małej wartości jest jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia przekazywanych towarów, określone w momencie przekazania towaru, nieprzekraczające kwoty 10 zł netto.

Tym samym, jednostkowa wartość przekazywanych przez Spółkę towarów odnosi się do pojedynczych sztuk produktów (np. jednej sztuki plakatu, ulotki czy podkładki/wafla), nie zaś do łącznej wartości towarów przekazywanych jednorazowo w zbiorczych opakowaniach.

Powyższe stanowisko jest zgodne z literalnym rozumieniem słowa „jednostkowy”. Zgodnie z definicją zamieszczoną w Słowniku PWN (http://sjp.pwn.pl/slownik/) „jednostkowy” oznacza odnoszący do pojedynczej rzeczy. Takie samo rozumienie określenia „jednostkowy” potwierdził również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 13 marca 2014 r. sygn. IPPP1/443-1320/13-2/AP.

Przekazanie więc jednorazowo jednemu kontrahentowi większej ilości materiałów o jednostkowej cenie nabycia poniżej 10 zł netto, ale o łącznej wartości przekraczającej 10 zł netto, spełniać będzie definicję przekazania prezentów o małej wartości.

Przedstawione powyżej stanowisko Spółki znajduje również potwierdzenie w bieżącej jednolitej linii interpretacyjnej organów podatkowych, zaprezentowanej m.in. w:

-interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 października 2013 r., sygn. IPPP2/443-904/13-3/KOM:

„(...) na opodatkowanie podatkiem od towarów i usług opisanego we wniosku nieodpłatnego przekazania nie ma wpływu ilość przekazanych towarów jednemu podmiotowi, ani status tego podmiotu. W szczególności, w analizowanej sprawie nie ma znaczenia, iż towary te przekazywane są w opakowaniach zbiorczych (kartonach, zgrzewkach, workach), w których może znajdować się kilka, kilkanaście lub kilkadziesiąt pojedynczych opakowań tego samego rodzaju towaru o tej samej pojemności/wadze. Istotne znaczenie ma, że jednostkowy koszt wytworzenia (ewentualnie cena nabycia) pojedynczego towaru nie przekracza 10 zł netto.”

-interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 lutego 2012 r. sygn. IPPP1/443-1623/11-2/ JL, w której potwierdzone zostało stanowisko podatnika, zgodnie z którym:

-„(...) dla uznania za prezenty o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT nieodpłatnie przekazywanych przez Spółkę Towarów określonemu kontrahentowi Spółki, decydujące znaczenie ma jednostkowa cena nabycia (bez podatku) lub jednostkowy koszt wytworzenia (bez podatku) pojedynczej sztuki Towaru, a nie suma jednostkowych cen nabycia lub jednostkowych kosztów wytworzenia wszystkich przekazywanych jednorazowo sztuk (jednostek) Towarów.”

-interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 stycznia 2012 r. sygn. ILPP2/443-1476/11-2/AK:

-„ W konsekwencji, w myśl powołanego wyżej przepisu art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT nieodpłatne przekazywanie produktów Spółki w formie prezentów nie stanowi dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy jest fakt, iż cena (lub koszt wytworzenia) za opakowanie zbiorcze produktu Spółki przekracza kwotę 10 zł, bowiem kluczowym jest jednostkowa cena (koszt wytworzenia) przedmiotowego prezentu.”

-Interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 sierpnia 2011 r., sygn. ILPP2/443-792/11-2/EN oraz sygn. ILPP2/443-793/11-4/MR:

„W świetle powyższego oraz mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy należy stwierdzić, iż bez względu na ilość przekazywanych przez Spółkę jednemu podmiotowi towarów, z uwagi na fakt, że jednostkowa wartość nabycia tych towarów nie przekracza 10 zł, nieodpłatne ich wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy.”

Przekazanie na cele działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, kolejnym warunkiem koniecznym, aby przekazanie prezentów o malej wartości nie podlegało opodatkowaniu, jest dokonanie tego przekazania „na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika”.

Jak zostało przedstawione we wniosku, Spółka podejmuje szereg przedsięwzięć mających na celu budowanie marki na rynku oraz promocję oferowanych produktów, których celem jest wzrost sprzedaży oferowanych przez nią towarów. W ramach tych działań dochodzi do opisanych w stanie faktycznym nieodpłatnych przekazań materiałów reklamowo-informacyjnych. Tym samym, niewątpliwie omawiane przekazania, należy uznać jako przekazania dokonywane na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki (realizowane nieodpłatne wydania towarów mają na celu promocję jej towarów, a w konsekwencji zwiększenie wolumenu sprzedaży jej produktów).

Mając na uwadze zaprezentowane przepisy oraz argumentację, Spółka stoi na stanowisku, iż nieodpłatne przekazanie przez Spółkę materiałów reklamowo-informacyjnych, których jednostkowa cena nabycia (określona w momencie przekazania) nie przekracza 10 zł netto nie podlega opodatkowaniu VAT, także w przypadku, gdy jednorazowo zostanie przekazana danemu kontrahentowi większa ilość materiałów o łącznej wartości przekraczającej 10 zł netto.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowo-informacyjnych:

-w odniesieniu do pytania nr 1:

  • uznaje się za prawidłowe - w zakresie w jakim materiały reklamowo-informacyjnych nie będą miały wartości użytkowej,
  • uznaje się za nieprawidłowe - w zakresie w jakim materiały reklamowo-informacyjnych będą miały wartość użytkową (handlową),

-w odniesieniu do pytania nr 2 - uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt ścisłego powiązania z sobą zagadnień będących przedmiotem wniosku, tut. organ udzielił na nie odpowiedzi w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast na mocy art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

  1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
  2. wszelkie inne darowizny

‒jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy o VAT – przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy – przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

  1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
  2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Generalnie zatem, z uwagi na treść art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 ww. ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest także przekazanie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne darowizny, o ile przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy, ustawodawca wyłączył z opodatkowania wymienione w tym przepisie towary, tj. prezenty o małej wartości oraz próbki, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Z wniosku wynika, że Spółka (czynny zarejestrowany podatnik podatku VAT) planuje przekazywać partnerom biznesowym (np. sklepom, pubom, restauracjom) nieodpłatnie materiały reklamowe, których celem jest informowanie o produktach Spółki oraz aktualnych akcjach promocyjnych, a także atrakcyjne prezentowanie produktów Spółki skłaniające klienta końcowego do podjęcia decyzji o nabyciu produktów Spółki.

Materiały reklamowe są wykonane w głównej mierze z tektury/kartonu (czasami z dodatkami innych materiałów usztywniających/zabezpieczających takich jak laminat lub plastik czy metal). Posiadają one odpowiednią szatę graficzną oraz logo Spółki lub jej marek. Nietrwałość materiału (karton, tektura, plastik), z którego wykonana jest większość materiałów reklamowych powoduje, że są one wykorzystywane zasadniczo tylko na czas sprzedaży lub promocji danych produktów Spółki. Tylko nieliczne z nich (tj. te wykonane z trwalszych materiałów) mogą być używane przez dłuższy okres (np. Blacha, Ekspozytor, Waflownica, Pryzma). Co do zasady, materiały są przekazywane wyłącznie podmiotom, które mają lub będą miały w swej ofercie towary Spółki.

Jednostkowa cena nabycia poszczególnych (niektórych) materiałów reklamowych przekracza kwotę 10 zł, a w niektórych przypadkach kwotę 100 zł. Spółka nie będzie prowadzić ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości osób/podmiotów, którym przekazywane będą przedmiotowe materiały reklamowe.

Wskazane przez Spółkę we wniosku materiały reklamowo-informacyjne nie stanowią próbek w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2003 r. o podatku od towarów i usług.

Częstotliwość przekazywania przez Wnioskodawcę materiałów reklamowo-informacyjnych partnerom biznesowym uzależniona będzie od bieżących potrzeb biznesowych. Spółka wskazała, iż każdorazowe przekazanie materiałów reklamowo-informacyjnych poprzedzone będzie stosownymi analizami wynikającymi ze strategii marketingowej Spółki a także celu poszczególnych akcji promocyjnych. Decyzje o przekazaniu materiałów reklamowo-informacyjnych będą pochodną oczekiwanych korzyści dla Spółki, które przynieść ma dana akcja marketingowa/promocyjna (tj. przede wszystkim oczekiwany wzrost wolumenu sprzedaży).

Wnioskodawca wskazał, że opisane we wniosku materiały reklamowo-informacyjne mają na celu informowanie o produktach Spółki oraz aktualnych akcjach promocyjnych, a także atrakcyjne prezentowanie produktów Spółki, a nie zaspokojenie określonych potrzeb konsumpcyjnych kontrahentów. Udostępniane kontrahentom nieodpłatnie materiały nie będą miały wartości użytkowej z punktu widzenia partnerów biznesowych, przy czym Wnioskodawca wskazał, że potwierdzenie braku wartości użytkowej/konsumpcyjnej materiałów reklamowo-informacyjnych, a co za tym idzie braku opodatkowania VAT nieodpłatnego przekazania tych materiałów kontrahentom jest przedmiotem wniosku.

Wnioskodawca wskazał również we wniosku, że materiały te nie będą przedmiotem odpłatnej dostawy ani też nieodpłatnego przekazania dokonywanych przez partnerów biznesowych Spółki. Wyjątek w tym zakresie będą stanowiły kartoniki na szkło/szklanki, koszyczki oraz ulotki, które mogą być - odpłatnie lub nieodpłatnie - przekazywane przez kontrahentów ich klientom.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy nieodpłatne przekazanie kontrahentom materiałów reklamowo-informacyjnych, o których mowa we wniosku nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT z uwagi na brak wartości konsumpcyjnej tych materiałów.

Przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazane towary w ogóle podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT należy w pierwszej kolejności określić czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia wartości użytkowej (konsumpcyjnej). Zgodnie ze słownikową definicją (według Internetowego Słownika Języka Polskiego – http://www.sjp.pwn.pl) – „wartość” to „ile coś jest warte pod względem materialnym; cecha tego, co jest dobre pod jakimś względem”.

Z kolei „użytkowy” (według Internetowego Słownika Języka Polskiego – http://www.sjp.pl) to: „mający praktyczne zastosowanie, przeznaczony do użytku (np. drewno użytkowe)”, „konsumpcja” to „wykorzystywanie dóbr i usług do zaspokojenia potrzeb”.

Zatem, wartość użytkowa (konsumpcyjna) towaru oznacza zdolność danego towaru do zaspokojenia potrzeb jego nabywcy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera również definicji materiałów reklamowych i informacyjnych. Stąd też zasadnym w takiej sytuacji jest posłużenie się definicjami słownikowymi i potocznym rozumieniem pojęć. Według „Słownika języka polskiego PWN” reklama to: 1. „działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług”, 2. „plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi”; informacja to m.in. „wiadomość o czymś lub zakomunikowanie czegoś”.

Celem przekazania materiałów reklamowych i informacyjnych jest zatem informacja o sprzedawanym asortymencie, co w efekcie ma prowadzić do zwiększenia obrotów.

Przy rozstrzygnięciu kwestii opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania kontrahentom materiałów reklamowo-informacyjnych, o których mowa we wniosku, stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę – konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał we wniosku, że przekazywane przez niego partnerom biznesowym materiały reklamowo-informacyjne nie będą przedmiotem odpłatnej dostawy, wyjątek w tym zakresie będą stanowiły kartoniki na szkło/szklanki, koszyczki oraz ulotki, które mogą być odpłatnie przekazywane przez kontrahentów ich klientom.

W odniesieniu zatem do wskazanych wyżej towarów, które mogą być odpłatnie przekazywane przez kontrahentów ich klientom, nie można stwierdzić, aby towary te nie przedstawiały dla kontrahentów Wnioskodawcy żadnej wartości użytkowej/konsumpcyjnej (handlowej). Wnioskodawca przekazując nieodpłatnie partnerom biznesowym kartoniki na szkło/szklanki, koszyczki oraz ulotki, które będą odpłatnie przekazywane przez kontrahentów ich klientom, przekazuje partnerom biznesowym towary, które mają wartość użytkową (handlową) z punktu widzenia nabywcy i dokonuje przysporzenia majątku kontrahenta, który może podlegać dalszej sprzedaży. Jeżeli zatem Wnioskodawca dokonując nieodpłatnego przekazania (tak naprawdę darowizny) tych towarów, w zawartych umowach (pisemnych lub ustnych) nie zastrzeże zakazu sprzedaży darowanych towarów, tylko dopuszcza możliwość ich sprzedaży przez kontrahenta w ramach prowadzonej przez kontrahenta działalności handlowej, to przekazane towary będą miały wartość użytkową/konsumpcyjną (handlową) dla kontrahenta.

Natomiast nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę kontrahentom materiałów reklamowo-informacyjnych wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, które dla kontrahentów Wnioskodawcy nie będą przedstawiały żadnej wartości użytkowej (nie będą odpłatnie przekazywane przez kontrahentów ich klientom), nie będzie stanowiło czynności, z którą ustawa o VAT wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego, bez względu na ich cenę nabycia/koszt wytworzenia. Przyczyną pozostawiania poza zakresem podatku VAT tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe.

Tym samym jedynie nieodpłatne przekazanie materiałów reklamowo-informacyjnych, które nie będą miały wartości użytkowej/konsumpcyjnej, nie będzie stanowić dostawy towarów i nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy (zawarte w pkt 1), że nieodpłatne przekazanie kontrahentom materiałów reklamowo-informacyjnych, które nie będą miały wartości użytkowej/konsumpcyjnej, nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT, należało uznać za prawidłowe. Natomiast w zakresie nieodpłatnego przekazania kontrahentom materiałów reklamowo-informacyjnych, które będą miały wartość użytkową (handlową), które będą odpłatnie przekazywane przez kontrahentów ich klientom, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W związku z częściowym uznaniem stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe, i stwierdzeniem, że nieodpłatnie przekazane kontrahentom kartoniki na szkło/szklanki, koszyczki oraz ulotki, które mogą być odpłatnie przekazywane przez kontrahentów ich klientom, mają wartość użytkową/konsumpcyjną (handlową), wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy nieodpłatne przekazanie materiałów które zdaniem organu posiadają wartość konsumpcyjną, których jednostkowa cena nabycia w momencie przekazania nie przekroczy 10 zł netto nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT, także w przypadku przekazania jednorazowo kontrahentowi większej ilości materiałów, o łącznej wartości przekraczającej 10 zł netto.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis sprawy wskazać należy, że nieodpłatne przekazanie materiałów reklamowo-informacyjnych, których jednostkowy koszt wytworzenia lub jednostkowa cena nabycia (bez podatku) – określone w momencie przekazywania – nie przekracza 10 zł, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższe wynika z faktu, że stanowią one prezenty o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, a ich przekazanie nastąpi na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki, gdyż jak wskazał Wnioskodawca, celem nieodpłatnych przekazań materiałów reklamowo-informacyjnych jest informowanie o produktach spółki oraz aktualnych akcjach promocyjnych, a także atrakcyjne prezentowanie produktów Spółki skłaniające klienta końcowego do podjęcia decyzji o nabyciu produktów Spółki i działania te podejmowane są w celu zwiększenia wolumenu sprzedaży Wnioskodawcy.

Ponadto, na opodatkowanie podatkiem od towarów i usług ww. nieodpłatnego przekazania nie będzie wpływała ilość przekazanych materiałów reklamowo-informacyjnych jednemu odbiorcy biznesowemu. W szczególności, w analizowanej sprawie nie będzie miało znaczenia, jednorazowe przekazanie kontrahentowi większej ilości towarów (materiałów reklamowo-informacyjnych), o łącznej wartości przekraczającej 10 zł netto. Istotne znaczenie będzie miał fakt, że jednostkowy koszt wytworzenia lub jednostkowa cena nabycia pojedynczego towaru, które będą miały wartość użytkową/konsumpcyjną (kartoniki na szkło/szklanki, koszyczki oraz ulotki) nie przekroczy 10 zł netto.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy dotyczące nieodpłatnego przekazania kontrahentom materiałów reklamowo-informacyjnych, które posiadają wartość użytkową (zawarte w pkt 2), że nieodpłatne przekazanie materiałów, których jednostkowa cena nabycia w momencie przekazania nie przekroczy 10 zł netto nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT, także w przypadku przekazania jednorazowo kontrahentowi większej ilości materiałów, o łącznej wartości przekraczającej 10 zł netto, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Niniejszą interpretację wydano tylko w odniesieniu do materiałów reklamowo-informacyjnych konkretnie wymienionych w opisie zdarzenia przyszłego. Natomiast interpretacja nie dotyczy innych, poza konkretnie wymienionymi we wniosku, towarów, które Wnioskodawca planuje nieodpłatnie przekazywać partnerom biznesowym.

Ponadto należy zauważyć, że w zakresie zadanego przez Wnioskodawcę pytania nr 2, niniejszą interpretację wydano tylko w odniesieniu do materiałów reklamowo-informacyjnych, których jednostkowa cena nabycia nie przekracza kwoty 10 zł. Natomiast interpretacja ta nie dotyczy materiałów reklamowo-informacyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza kwotę 10 zł, ponieważ Wnioskodawca nie zadał pytania ani nie przedstawił własnego stanowiska w tym zakresie.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stosownie zaś do treści art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach Wnioskodawcy, w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do 14m mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną.

Ponadto należy zauważyć, że organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa. Natomiast wyroki sądów są wydane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły. Nie negując tych orzeczeń jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, iż organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj