Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-840/14/BM
z 10 września 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 maja 2014 r. (data wpływu 30 maja 2014 r.), uzupełnionym pismem z 26 sierpnia 2014 r. (data wpływu 2 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania materiałów informacyjnych i reklamowych, które nie będą posiadały wartości użytkowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania materiałów informacyjnych i reklamowych, które nie będą posiadały wartości użytkowej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 sierpnia 2014 r. (data wpływu 2 września 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 20 sierpnia 2014 r. znak: IBPP1/443-540/14/BM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zajmuje się sprzedażą odzieży sportowej, akcesoriów sportowych oraz sprzętu turystycznego. W celu przekazania informacji o swoich produktach, ofercie handlowej oraz o profilu swojej działalności Spółka ponosi koszty związane z wydawaniem materiałów informacyjnych i reklamowych, w postaci katalogów ze swoimi produktami, informacjami o spółce oraz ulotek reklamowych. Wydrukowane materiały informacyjne i reklamowe są następnie przekazywane nieodpłatnie kontrahentom spółki.

Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia materiałów informacyjnych i reklamowych. Jednostkowa cena nabycia tych materiałów (bez podatku VAT), określona w momencie przekazywania towaru przekracza 10 zł. Spółka nie prowadzi ewidencji o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Katalogi i ulotki przekazywane kontrahentom nie mają żadnej wartości użytkowej, a ich istotą jest jedynie przekazanie informacji o produktach lub o Spółce. Materiały te same w sobie nie mają waloru konsumpcyjnego dla podmiotu otrzymującego (istotą ich jest jedynie przekazanie informacji). Spółka realizuje w ten sposób jedynie reklamę swoich towarów, informuje o cechach towarów lub o swojej działalności, co ma na celu zapewnienie przychodów ze sprzedaży.

W uzupełnieniu z 26 sierpnia 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od 31 stycznia 2003 r. z tytułu wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem w związku ze sprzedażą towarów i usług.

Przekazane nieodpłatnie towary nie są próbkami w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o VAT.

Przekazane towary nie stanowią prezentów o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT).

Przekazywane materiały reklamowe i informacyjne stanowią katalogi i ulotki zawierające informacje o: profilu działalności spółki, kampaniach marketingowych, stosowanych technologiach, ofercie handlowej obejmującej m.in. zdjęcia lub projekty graficzne odzieży, obuwia, akcesoriów sportowych, dostępną kolorystykę i rozmiary.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne przekazanie materiałów informacyjnych i reklamowych, które nie posiadają wartości użytkowej będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie kontrahentom wyżej opisanych materiałów informacyjnych i reklamowych nie stanowi czynności, z którą ustawa o podatku od towarów i usług wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku od towarów i usług tych przekazań jest brak ich użytkowego, a co za tym idzie konsumpcyjnego charakteru. Oznacza to, ze w wyniku przekazania tych materiałów nie dochodzi do zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby konsumpcyjnej u odbiorcy jak również nie dochodzi do powstania u niego przysporzenia majątkowego. Podatek VAT jest podatkiem konsumpcyjnym, co przekłada się na doliczanie go do ceny nabywanych towarów i usług, przy czym faktyczny ciężar tego podatku przerzucany jest na kolejnych nabywców. Finalnie jednak obciąża ostatniego nabywcę, który nie dokonuje już dalszego przerzucenia ciężaru tego podatku. W efekcie podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) w celu zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta. Jeżeli więc materiały reklamowe lub informacyjne nie posiadają charakteru „konsumpcyjnego”, to nie można uznać, że nieodpłatne przekazanie takich materiałów winno zostać zrównane z odpłatną dostawą.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 12 czerwca 2013 r., nr IPTPP1/443-326/13-2/MW, w której stwierdził: ,,Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania kontrahentom drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych dotyczących dystrybuowanych towarów, w postaci cenników, katalogów zawierających informacje techniczne na temat sprzedawanych towarów, stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę - konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta. W świetle powyższego należy uznać, że nieodpłatne przekazanie kontrahentom ww. drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych nie stanowi czynności, z którą ustawa o VAT wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe”.

Podobne stanowisko wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12 kwietnia 2013 r., nr IPPP1/443-145/13-2/PR, w której stwierdzono, że „(...) przekazanie przedmiotowych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych dotyczących dystrybuowanych towarów tj. broszur, ulotek, katalogów, standów czy banerów reklamowych nie będzie podlegało opodatkowaniu z uwagi na fakt, iż nie posiadają one wartości konsumpcyjnej dla kontrahentów. Tym samym przedmiotowe przekazanie nie wypełnia dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast na mocy art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

  1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
  2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy o VAT – przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy – przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

  1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
  2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Generalnie zatem, z uwagi na treść art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 ww. ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest także przekazanie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne darowizny, o ile przy zakupie, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy, ustawodawca wyłączył z opodatkowania wymienione w tym przepisie towary, tj. prezenty o małej wartości oraz próbki, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Wskazać należy, że zmiany wprowadzone od dnia 1 kwietnia 2013 r. w art. 7 ust. 3 ustawy polegają na doprecyzowaniu, że przepis art. 7 ust. 2 ustawy nie będzie stosowany do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to nastąpi na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Ponadto w znowelizowanym art. 7 ust. 3 ustawy nie ma już mowy o przekazaniu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Wprowadzone zmiany oznaczają, że nie będzie uznawane za odpłatną dostawę towarów tylko przekazanie na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki (pomimo, że podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych towarów).

Z wniosku wynika, że Spółka w celu przekazania informacji o swoich produktach, ofercie handlowej oraz o profilu swojej działalności Spółka ponosi koszty związane z wydawaniem materiałów informacyjnych i reklamowych, w postaci katalogów ze swoimi produktami, informacjami o spółce oraz ulotek reklamowych. Wydrukowane materiały informacyjne i reklamowe są następnie przekazywane nieodpłatnie kontrahentom spółki.

Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia materiałów informacyjnych i reklamowych. Jednostkowa cena nabycia tych materiałów (bez podatku VAT), określona w momencie przekazywania towaru przekracza 10 zł. Spółka nie prowadzi ewidencji o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Katalogi i ulotki przekazywane kontrahentom nie mają żadnej wartości użytkowej, a ich istotą jest jedynie przekazanie informacji o produktach lub o Spółce. Materiały te same w sobie nie mają waloru konsumpcyjnego dla podmiotu otrzymującego (istotą ich jest jedynie przekazanie informacji). Spółka realizuje w ten sposób jedynie reklamę swoich towarów, informuje o cechach towarów lub o swojej działalności, co ma na celu zapewnienie przychodów ze sprzedaży.

Przekazane nieodpłatnie towary nie są próbkami w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o VAT.

Przekazane towary nie stanowią prezentów o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT).

Przekazywane materiały reklamowe i informacyjne stanowią katalogi i ulotki zawierające informacje o: profilu działalności spółki, kampaniach marketingowych, stosowanych technologiach, ofercie handlowej obejmującej m.in. zdjęcia lub projekty graficzne odzieży, obuwia, akcesoriów sportowych, dostępną kolorystykę i rozmiary.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy nieodpłatne przekazanie materiałów informacyjnych i reklamowych, które nie będą posiadały wartości użytkowej będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazane towary w ogóle podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT należy w pierwszej kolejności określić czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia wartości użytkowej (konsumpcyjnej). Zgodnie ze słownikową definicją (według „Słownika języka polskiego PWN”) – „wartość” to „ile coś jest warte; cecha tego, co jest dobre pod jakimś względem”.

Z kolei „użytkowy” (według „Słownika języka polskiego PWN”) to: „przeznaczony do użytku, dający się użytkować”, „konsumpcja” to „używanie, użytkowanie czegoś”.

Zatem, wartość użytkowa (konsumpcyjna) towaru oznacza zdolność danego towaru do zaspokojenia potrzeb jego nabywcy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera również definicji „drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych”. Stąd też zasadnym w takiej sytuacji jest posłużenie się definicjami słownikowymi i potocznym rozumieniem pojęć. Według „Słownika języka polskiego PWN” reklama to: 1. „działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług”, 2. „plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi”; informacja to m.in. „wiadomość o czymś lub zakomunikowanie czegoś”; natomiast drukować oznacza: 1. „odbijać litery, tekst, rysunki na papierze za pomocą różnych technik i maszyn drukarskich”, 2. „oddawać do druku, wydawać”. Ponadto według definicji pochodzącej z leksykonu PWN przez drukowane materiały reklamowe i informacyjne rozumie się wszelkiego rodzaju cenniki, foldery, broszury, prospekty, itp. przygotowane w drodze procesu technologicznego polegającego na nadrukowaniu informacji na nośniku. Powyższa definicja pozostaje w zgodzie z wyżej zdefiniowanymi pojęciami: reklama, informacja, drukować. Celem ww. materiałów jest informacja o sprzedawanym asortymencie, co w efekcie ma prowadzić do zwiększenia obrotów.

Przy rozstrzygnięciu kwestii opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania kontrahentom materiałów drukowanych, reklamowych i informacyjnych, stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę – konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

W świetle powyższych okoliczności należy uznać, że nieodpłatne przekazanie kontrahentom materiałów wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego (katalogów z produktami, informacjami o spółce oraz ulotek reklamowych) nie będzie stanowiło czynności, z którą ustawa o VAT wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego, bez względu na ich cenę nabycia/koszt wytworzenia. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania materiałów informacyjnych i reklamowych, które nie posiadają wartości użytkowej. Natomiast wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w tym zakresie został objęty odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj