Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-594/14-2/MT/DG
z 17 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku, który wpłynął 30 czerwca 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania pomniejszonej o 99% rabat przy promocyjnej sprzedaży wyrobów jubilerskich na wydane karty Programu klientom oraz pracownikom Spółki i Spółki Zależnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania pomniejszonej o 99% rabat przy promocyjnej sprzedaży wyrobów jubilerskich na wydane karty Programu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Przedmiotem działalności P. sp. z o.o. (dalej „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest dystrybucja wyrobów biżuteryjnych. W szczególności, oprócz sprzedaży biżuterii do sklepów obcych, Spółka prowadzi własne sklepy z biżuterią. Spółka jest powiązana w rozumieniu przepisów podatkowych z inną polską spółką kapitałową (dalej „Spółka Zależna”). Działalność Spółki Zależnej nie obejmuje sprzedaży biżuterii.

Wnioskodawca planuje wprowadzić program (dalej „Program”), na mocy którego określony krąg osób fizycznych, którym zostanie wręczona specjalna karta, będzie uprawniony do jednorazowego zakupu biżuterii z rabatem o wartości równej 99% ceny detalicznej brutto obowiązującej w dniu zakupu, jednak nie więcej niż kwota określona w regulaminie Programu, w stosunku do cen stosowanych wobec innych klientów w sklepach prowadzonych przez Spółkę - jednorazowy rabat będzie przysługiwał na każdą z kart Programu.

Celem programu jest promocja produktów i marki P., która ma owocować zwiększoną sprzedażą produktów Spółki. Celem wprowadzenia Programu jest zatem dotarcie do szerokiego kręgu osób i zachęcenie ich do zakupów w sieci sklepów Wnioskodawcy, a co za tym idzie zwiększenie obrotów Spółki. Spółka liczy, że osoby którym udzielono rabatu chętniej i częściej będą odwiedzały sklepy sprzedające produkty Spółki i będą dokonywały tam zakupów biżuterii o większej wartości. Dodatkowo, zachęcenie do nabycia produktów Spółki (z rabatem przewidzianym Programem) osób powszechnie rozpoznawalnych umożliwi, według założeń Spółki, osiągnięcie wyższej rozpoznawalności tych produktów, będzie wspomagało budowanie marki tych produktów oraz, w efekcie, zachęci innych nabywców do ich zakupu.

Posiadaczami kart uprawniających do uzyskania rabatu będą osoby, które otrzymają kartę od Spółki. Będą to pracownicy Spółki lub Spółki Zależnej oraz inne osoby, którym Spółka wyda karty uczestników - osoby, których udział w programie pozwoli, według wiedzy Spółki realizować cele programu (bedą to, oprócz pracowników np. osoby rozpoznawalne, które użytkując wyroby Spółki będą budowały pożądany wizerunek marki tych produktów).

Uczestnikami programu będą również inne osoby fizyczne, którym karta zostanie przekazana przez pierwotnego posiadacza karty. W tej grupie znajdą się osoby, których uczestnictwo w Programie jest pożądane z uwagi na cele Programu, z którymi Spółka nie ma bezpośredniego kontaktu. W tym gronie osób mogą znaleźć się w szczególności znajomi pracowników Spółki i Spółki Zależnej oraz członkowie ich rodzin. Należy zaznaczyć, że pracownicy Spółki i Spółki Zależnej będą otrzymywali karty Programu w ramach realizacji celów tego Programu - w terminach i ilościach, które zapewnią realizację tych celów. W szczególności, pracownicy mogą dostawać więcej niż jedną kartę uczestnictwa, aby te karty rozdystrybuować pośród innych osób fizycznych, zgodnie z założeniami Programu.

Zasady Programu będą wynikały z regulaminu Programu przyjętego przez Spółkę, który określi wszystkie istotne zasady funkcjonowania Programu.

Jak wskazano, podstawą do przyznania rabatu na zakup towarów będzie karta Programu. Karta będzie uprawniała jej posiadacza do jednorazowego wykorzystania rabatu w wysokości 99% detalicznej ceny zakupu towarów, nie więcej jednak niż kwota określona w regulaminie Programu.

Każda karta będzie plastikowa i będzie miała nadrukowany numer karty oraz logo Spółki. Nie znajdą się na niej dane osób, którym karta zostaje wydana (w szczególności ich imiona i nazwiska).

Spółka może prowadzić ewidencję, z której wynika, którym osobom zostały pierwotnie przyznane dane karty lecz nie będzie ewidencjonowała osób, którym karty udostępniają pierwotni posiadacze kart. W konsekwencji, Spółka nie będzie dysponowała informacją, kto skorzystał z rabatu: pierwotny posiadacz karty (w szczególności pracownik Spółki lub Spółki Zależnej), czy też inna osoba, której taki pierwotny posiadacz przekazał kartę.

Regulamin Programu wskazuje, że osoba, która robiąc zakupy w sklepie własnym Spółki dysponuje kartą Programu, może jednorazowo zrealizować zakupy z rabatem za okazaniem tej karty w sklepie. Posiadacz karty w celu skorzystania z rabatu zobowiązany będzie również oddać kartę pracownikowi sklepu Spółki, w którym dokonuje zakupu (oddanie karty warunkuje udzielenie rabatu). Rabat zostanie udzielony posiadaczowi karty, jeśli dokona on zakupu w sklepie własnym P. w okresie trwania Programu.

Krąg osób uprawnionych do rabatu będzie wynikał z mechanizmu przewidzianego Programem - pracownik lub klient, któremu pierwotnie przydzielono kartę może udostępnić kartę dowolnej innej osobie (np. kontrahent pracodawcy, członek rodziny, znajomy) dzięki czemu ta inna osoba będzie uprawniona do skorzystania z rabatu na zasadach identycznych jak pierwszy posiadacz karty.

Zgodnie z regulaminem Programu, pierwotni posiadacze kart (tj. osoby, które otrzymały karty od Spółki) mogą przekazać kartę wybranej przez siebie osobie fizycznej jeśli przekazanie tej karty tej osobie wpłynie pozytywnie, zdaniem posiadacza karty, na promocję marki Spółki i produktów Spółki oraz na budowę korzystnego wizerunku Spółki. Regulamin zabrania posiadaczom kart pobierania jakiejkolwiek należności w związku z przekazaniem karty osobie trzeciej.

Należy również podkreślić, że rabaty będą w ramach Programu przyznawane na jednakowych zasadach niezależnie od tego, czy będą udzielane na wartości zakupów dokonywanych przez pracownika Spółki, pracownika Spółki Zależnej czy też innej osoby niebędącej pracownikiem tych spółek.

Spółka Zależna nie będzie wypłacać Spółce jakichkolwiek kwot w związku ze skorzystaniem z rabatów określonych Programem przez pracowników Spółki Zależnej lub przez osoby, którym udostępnili oni karty Programu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w razie sprzedaży biżuterii z rabatem wynikającym z Programu, podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług będzie kwota należna pomniejszona o udzielony rabat?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 177, poz. 1054, dalej „ustawa o VAT”), podstawą opodatkowania, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Dodatkowo, zgodnie z art. 29a ust. 7 pkt 2 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, w razie sprzedaży biżuterii z rabatem wynikającym z Programu, podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług będzie kwota należna pomniejszona o udzielony rabat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Wskazane czynności, jak wynika z art. 5 ust. 2 ustawy o VAT, podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Powyższe oznacza, że istotny jest przede wszystkim faktyczny przebieg danej czynności i osiągnięty rezultat zgodny z zamiarem umawiających się stron.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego przepisu wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy o VAT odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy o VAT, w myśl którego, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
   
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
   
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
   
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Stosownie do art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
   
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
   
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
   
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

Z punktu widzenia podstawy opodatkowania, można wyróżnić następujące rodzaje rabatów:

• rabaty przyznane przed ustaleniem ceny i dokonaniem sprzedaży - niemające wpływu na podstawę opodatkowania,
  
• rabaty przyznane po dokonaniu sprzedaży - bonifikaty, opusty, uznane reklamacje i skonta - wpływające na obniżenie wcześniej ustalonej kwoty stanowiącej podstawę opodatkowania.
  
  

Przepisy ustawy o VAT nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość danych towarów lub usług. Nie ma znaczenia, że podatnik w danej chwili sprzedaje ten towar, bądź usługę za cenę znacznie niższą.

Jednak należy wskazać, że w określonych sytuacjach organ może określić inną wysokość obrotu. Zgodnie bowiem z art. 32 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

1. niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
   
2. niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku,
   
3. wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego
   
   - organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, jeżeli okaże się, że związek ten miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Związek, o którym mowa w ust. 1, istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów (art. 32 ust. 2 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 2 pkt 27b ustawy przez wartość rynkową rozumie się całkowitą kwotę, jaką w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkowa rozumie się:

1. w odniesieniu do towarów – kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,
   
2. w odniesieniu do usług – kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.
   
   

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest dystrybucja wyrobów biżuteryjnych. Wnioskodawca planuje wprowadzić program, na mocy którego określony krąg osób fizycznych, którym zostanie wręczona specjalna karta, będzie uprawniony do jednorazowego zakupu biżuterii z rabatem o wartości równej 99% ceny detalicznej brutto obowiązującej w dniu zakupu, jednak nie więcej niż kwota określona w regulaminie Programu, w stosunku do cen stosowanych wobec innych klientów w sklepach prowadzonych przez Spółkę - jednorazowy rabat będzie przysługiwał na każdą z kart Programu. Posiadaczami kart uprawniających do uzyskania rabatu będą osoby, które otrzymają kartę od Spółki. Będą to pracownicy Spółki lub Spółki Zależnej oraz inne osoby, którym Spółka wyda karty uczestników - osoby, których udział w programie pozwoli, według wiedzy Spółki realizować cele programu (będą to, oprócz pracowników np. osoby rozpoznawalne, które użytkując wyroby Spółki będą budowały pożądany wizerunek marki tych produktów). Uczestnikami programu będą również inne osoby fizyczne, których uczestnictwo w Programie jest pożądane ze względu na cele Programu, a także znajomi pracowników Spółki i Spółki Zależnej oraz członkowie ich rodzin. Krąg osób uprawnionych do rabatu będzie wynikał z mechanizmu przewidzianego Programem - pracownik lub klient, któremu pierwotnie przydzielono kartę może udostępnić kartę dowolnej innej osobie (np. kontrahent pracodawcy, członek rodziny, znajomy) dzięki czemu ta inna osoba będzie uprawniona do skorzystania z rabatu na zasadach identycznych jak pierwszy posiadacz karty.

W odniesieniu do przedstawionej sytuacji, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą pomniejszenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT o kwotę udzielonego rabatu.

W tym miejscu należy zauważyć, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Trzeba przy tym wyraźnie zaznaczyć, że stosowanie znacznych rabatów jest niedopuszczalne w zakresie, w jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania danej czynności. Tak więc każdy zastosowany upust powinien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. zarobku.

Z uwagi na ww. opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania dla towaru sprzedawanego z rabatem będzie - zgodnie z art. 29a ust. 1 w związku z art. 29a ust. 6 pkt 1 oraz art. 29 ust. 7 pkt 2 ustawy o VAT - wszystko, co stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca otrzyma od nabywcy z tytułu sprzedaży towaru, pomniejszone o kwotę podatku VAT. Tym samym podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot udzielonych klientom opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży. Zatem w momencie sprzedaży towaru z rabatem klientom, między którymi a Wnioskodawcą nie występują związki wymienione w art. 32 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług będzie kwota należna pomniejszona o udzielony rabat.

Jak już wyżej wskazano, przepisy ustawy o VAT nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny (udzielenia rabatu), czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej (nawet znacznie) niż rzeczywista wartość danego towaru czy usługi. Jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami (kontrahentami) istnieją powiązania rodzinne, kapitałowe, majątkowe lub wynikające ze stosunku pracy, o których mowa w ww. art. 32 ustawy o VAT, organ podatkowy może określić podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, ale tylko jeśli okazałoby się, że związek taki miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Zgodnie z art. 80 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.) zwanej dalej Dyrektywa 112 - w celu zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania, w następujących przypadkach państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki, ażeby podstawą opodatkowania w odniesieniu do dostawy towarów i świadczenia usług na rzecz odbiorców, z którymi istnieją powiązania o charakterze rodzinnym lub inne bliskie powiązania o charakterze osobistym, powiązania organizacyjne, własnościowe, w zakresie członkostwa, finansowe lub prawne, określone przez państwo członkowskie, była wartość wolnorynkowa:

1. w przypadku gdy wynagrodzenie jest niższe od wartości wolnorynkowej, a odbiorca dostawy towarów lub świadczenia usług nie ma pełnego prawa do odliczenia VAT na mocy art. 167-171 i art. 173-177;
   
2. w przypadku gdy wynagrodzenie jest niższe od wartości wolnorynkowej i dostawca lub usługodawca nie ma pełnego prawa do odliczenia VAT na mocy art. 167-171 i art. 173-177, a dostawa towarów lub świadczenie usług podlega zwolnieniu na mocy art. 132, 135, 136, 371, 375, 376 i 377, art. 378 ust. 2, art. 379 ust. 2 i art. 380-390b;
   
3. w przypadku gdy wynagrodzenie jest wyższe od wartości wolnorynkowej, a dostawca lub usługodawca nie ma pełnego prawa do odliczenia VAT na mocy art. 167-171 i art. 173-177.
   
   

Do celów akapitu pierwszego powiązania prawne mogą obejmować relacje między pracodawcą a pracownikiem lub członkami rodziny pracownika lub wszelkimi innymi blisko z nim związanymi osobami.

Czyniąc użytek z możliwości przewidzianej w ust. 1, państwa członkowskie mogą określić kategorie dostawców, usługodawców, nabywców lub usługobiorców do których wspomniane środki mają zastosowanie (art. 80 ust. 2 Dyrektywy 112).

Z art. 80 Dyrektywy 2006/112/WE wynika, że „w celu zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania, w następujących przypadkach państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki”. Oznacza to, że celem wprowadzenia tego przepisu jest zapobieganie uchylaniu się od opodatkowania lub unikania opodatkowania. Przepis ten został zatem wprowadzony przez ustawodawcę wspólnotowego w celu zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania. Przy czym ustawodawca wspólnotowy szczegółowo zdefiniował przypadki, w których do takiego uchylania się od opodatkowania lub unikania może dojść. Korzystając z możliwości przewidzianej w art. 80 Dyrektywy państwa członkowskie nie mają potrzeby powoływania się w przyjmowanym ustawodawstwie krajowym na cel wprowadzenia przepisu przez ustawodawcę wspólnotowego. Państwa członkowskie mogą wprowadzić ten przepis właśnie w celu zapobieżenia unikania i uchylania się od opodatkowania w konkretnych przypadkach wymienionych w Dyrektywie. Wystarczającym jest aby zaistniały przypadki wymienione w Dyrektywie (i transponującym go przepisie krajowym) aby w takich sytuacjach podstawą opodatkowania była wartość rynkowa. Zawartego w przepisie Dyrektywy określenia „w celu zapobieżenia uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania” nie należy traktować jako kolejnego warunku jaki powinien być spełniony aby podstawę opodatkowania określić w oparciu o wartość rynkową. Badanie zamiaru stron i udowadnianie w jakim celu stosują ceny odbiegające od cen rynkowych w praktyce byłoby niemożliwe i pozbawiałoby skuteczności zastosowania przedmiotowego przepisu.

W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której transakcje dokonywane pomiędzy stronami będą się odbywały w następujących uwarunkowaniach:

• pomiędzy Wnioskodawcą a pracownikami Spółki i Spółki Zależnej będzie istniał związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (powiązania wynikające ze stosunku pracy);
  
• wynagrodzenie z tytułu transakcji dokonywanych z zastosowaniem kart rabatowych w ramach Programu pomiędzy Wnioskodawcą a pracownikami będzie niższe od wartości rynkowej;
  
• pracownicy (nabywcy towarów handlowych Strony) w ramach objętych wnioskiem transakcji są osobami fizycznymi – z charakteru tych transakcji wynika, że zakupy te będą służyły celom prywatnym, a tym samym pracownik jako strona tej transakcji nie będzie działał jako podatnik podatku VAT.
  
  
  

Jak wynika z powołanych przepisów, ustawa o podatku od towarów usług odwołuje się wprost do przepisów (aktualnie art. 86, 86a, 88 i 90 ustawy) określających prawo podatnika - o którym mowa w art. 15 ustawy, tj. podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą - do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Do takich podmiotów nie zaliczają się pracownicy działający w ramach stosunku pracy łączącego ich z pracodawcą (tu: Spółką lub Spółką Zależną). Podmioty nieprowadzące działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT nie podlegają reżimowi opodatkowania VAT, pozostając poza zakresem uregulowań ustawy VAT i przepisów do niej wykonawczych. W związku z tym ich prawo do odliczenia VAT nie powinno być oceniane przez pryzmat art. 86, 86a, 88 i 90 ustawy. W opisanej sytuacji pracownicy powiązani są ze Spółką i Spółką Zależną stosunkiem pracy. Wskazać należy, że podmiotom pozostającym w stosunku pracy z założenia nie przysługuje prawo do odliczenia VAT w zakresie wydatków ponoszonych a pozostających w związku z wykonywaną pracą. Zatem należy stwierdzić, że przepisy dotyczące szacowania obrotu przez organy podatkowe na podstawie art. 32 ustawy odnoszą się jedynie do relacji między podatnikami i nie obejmują swoim zakresem bezpośredniej (podstawowej) relacji pracodawca - pracownik.

W związku z tym w przypadku jednorazowej sprzedaży towaru handlowego – wyrobów jubilerskich w ramach Programu – pracownikom, pracownikom Spółki Zależnej jak również innym osobom, którym dany pracownik przekazał kartę uprawniająca do rabatu w wysokości 99%, podstawę opodatkowania takiej transakcji zgodnie z art. 29a ust. 1 i ust. 7 pkt 2 ustawy będzie stanowiła kwota pomniejszona o udzielony rabat.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie nadmienić należy, że niniejsza interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego jedynie w zakresie wpływu udzielonego rabatu na podstawę opodatkowania ww. działalności. W pozostałym zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (pyt. 1, 2 i 3) wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.