Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-232/14-3/DS
z 30 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2014 r. (data wpływu 7 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji nabytego lokalu użytkowego wraz z udziałem w gruncie – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony 8 lipca 2014 r. o brakującą opłatę – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji nabytego lokalu użytkowego wraz z udziałem w gruncie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest podmiotem gospodarczym prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie:

• działalność związana z oprogramowaniem,
• przetwarzanie danych; zarządzanie stronami internetowymi (hosting) i podobna działalność,
• działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe,
• pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania.
  
  

Spółka zamierza nabyć lokal użytkowy w celu wykorzystywania go w działalności gospodarczej. Na podstawie posiadanych informacji przewiduje, iż w akcie notarialnym podana będzie cena łączna nabytego lokalu wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, w tym udziału w gruncie, na którym jest posadowiony budynek, w którym ten lokal się znajduje.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy nabyty udział w gruncie stanowi odrębny przedmiot własności i co za tym idzie należy potraktować jako odrębny, kompletny i zdatny do użytku środek trwały i od jego wartości nie naliczać odpisów amortyzacyjnych?
2. Czy też należy udział w gruncie uznać jako część nierozłączną nabytego lokalu i całą wartość nabycia nieruchomości przyjąć jako wartość początkową środka trwałego jakim jest zakupiony lokal użytkowy i od niej dokonywać odpisów amortyzacyjnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy należy udział w gruncie uznać jako część nierozłączną nabytego lokalu i całą wartość nabycia nieruchomości przyjąć jako wartość początkową środka trwałego jakim jest zakupiony lokal użytkowy i od niej dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Spółka uważa bowiem, iż przedmiotem kupna jest lokal wraz z udziałem w gruncie, nie dochodzi więc do odrębnej transakcji kupna lokalu i gruntu. Dlatego nie należy zdaniem Spółki wydzielać z łącznej ceny nabycia tej nieruchomości podanej w akcie notarialnym wartości lokalu i wartości udziału w gruncie w celu określenia dwóch odrębnych środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a i b tej ustawy: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

• nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
• nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części

– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z regulacji tej wynika, że w odniesieniu do składników majątku uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne ustawodawca przewidział rozłożenie wydatków na ich nabycie lub wytworzenie w czasie, przez dokonywanie – zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – odpisów amortyzacyjnych uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Natomiast art. 16a ust. 1 omawianej ustawy stanowi, że: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jednocześnie – stosownie do art. 16c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Na podstawie tej regulacji grunty są zaliczane do środków trwałych, od których nie można naliczać amortyzacji. Wydatki na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów są natomiast koszem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego ich zbycia, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 16d ust. 2 zdanie pierwsze tej ustawy: składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Na mocy art. 16f ust. 1 powołanej ustawy: podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Odpisów amortyzacyjnych – stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Natomiast za cenę nabycia – zgodnie z art. 16g ust. 3 ww. ustawy – uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Przepis ten nie określa zamkniętego katalogu wydatków, o czym świadczy zwrot „w szczególności”. Z powyższej regulacji wynika, że do wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zalicza się tylko wydatki ściśle związane z ich nabyciem, które zostały naliczone za okres do dnia przyjęcia do używania środka trwałego, i które jednocześnie miały prawo być naliczone.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka wskazała, że zamierza nabyć lokal użytkowy w celu wykorzystywania go w działalności gospodarczej. Wnioskodawca przewiduje, że w akcie notarialnym podana będzie cena łączna nabytego lokalu wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, w tym udziału w gruncie, na którym jest posadowiony budynek, w którym ten lokal się znajduje.

Mając na uwadze niniejszy opis sprawy należy stwierdzić, że na wartość lokalu użytkowego stanowiącego przedmiot odrębnej własności będą składać się dwa składniki: wartość lokalu oraz wartość udziału w gruncie, na którym usytuowany jest budynek, w skład którego wchodzi wyodrębniony lokal. Dokonując amortyzacji lokalu użytkowego należy wyodrębnić z wartości łącznej lokalu i gruntu tylko wartość lokalu, i od niej dokonywać amortyzacji.

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że stanowisko takie nie zaprzecza uznaniu, że udział w gruncie jest nierozerwalnie związany z prawem odrębnej własności lokalu. Amortyzacja jednak od łącznej wartości lokalu użytkowego i udziału w gruncie byłaby sprzeczna z powołanym wyżej z art. 16c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ Spółka wbrew temu przepisowi amortyzowałaby grunt, który amortyzacji nie podlega.

W tym miejscu Organ zauważa, że takie stanowisko jest wyrazem autonomii prawa podatkowego. Chociaż w ujęciu zarówno ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t.j. Dz.U. Nr 80, poz. 903 ze zm.), czy generalnie na gruncie prawa cywilnego nabycie i zbycie własności lokalu wiąże się z nabyciem i zbyciem udziału w gruncie, w sytuacji gdy nabycie ma dotyczyć lokalu, podatkowe skutki takiej transakcji należy rozpatrywać na podstawie przepisów prawa podatkowego. Na gruncie tych przepisów w przedmitowej sprawie tylko wartość tego lokalu podlega amortyzacji. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie odnoszą się do kwestii wyceny takiego lokalu i wyodrębnienia jej z łącznej wartości.

Przenosząc niniejszy opis sprawy na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy stwierdzić, że poniesione przez Spółkę wydatki na nabycie udziału w gruncie nie stanowią jej kosztów uzyskania przychodów i jako niepodlegające amortyzacji nie będą powiększały wartości początkowej zaliczonego do środków trwałych lokalu użytkowego. Tym samym Wnioskodawca winien wydzielić z łącznej ceny nabytego lokalu użytkowego osobno cenę gruntu i osobno cenę tego lokalu. Wówczas od tak ustalonej wartości lokalu użytkowego Spółka może dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Reasumując z łącznej ceny nabycia nieruchomości podanej w akcie notarialnym należy wydzielić udział w gruncie oraz wartość lokalu użytkowego. Wówczas od tak ustalonej wartości lokalu użytkowego Spółka może dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.