Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-96/12/14-S1/BA
z 15 października 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 1184/12 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 kwietnia 2014 r. sygn. akt I FSK 644/13  stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2012 r. (data wpływu 2 marca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 września 2014 r. (data wpływu 22 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy obowiązek ewentualnej dopłaty podatku VAT w przypadku importu towarów w świetle art. 33a ustawy o podatku od towarów i usług jest przypisany wyłącznie importerowi (lub dysponentowi towarów), czy też solidarnie agencji celnej obejmującej towar procedurą uproszczoną w imieniu i na rzecz importera towaru objętego zgłoszeniem celnym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie wskazania, czy obowiązek ewentualnej dopłaty podatku VAT w przypadku importu towarów w świetle art. 33a ustawy o podatku od towarów i usług jest przypisany wyłącznie importerowi (lub dysponentowi towarów), czy też solidarnie agencji celnej obejmującej towar procedurą uproszczoną w imieniu i na rzecz importera towaru objętego zgłoszeniem celnym. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 września 2014 r. (data wpływu 22 września 2014 r.) o dokument potwierdzający dokonanie opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza pełnić rolę przedstawiciela bezpośredniego importera towaru (spoza obszaru UE), a towar zgłaszać w procedurze uproszczonej w rozumieniu art. 33a ustawy o podatku VAT. Wobec powyższego, zdarzyć się mogą ewentualne sytuacje, kiedy właściwy organ podatkowy podważy przyjęte wyliczenia i wyda decyzję określającą należności podatkowe w wyższej wysokości.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy obowiązek ewentualnej dopłaty podatku VAT w przypadku importu towarów w świetle art. 33a ustawy o podatku od towarów i usług jest przypisany wyłącznie importerowi (lub dysponentowi towarów), czy też solidarnie agencji celnej obejmującej towar procedurą uproszczoną w imieniu i na rzecz importera towaru objętego zgłoszeniem celnym?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 33a ustawy o VAT, w przypadku gdy towary zostaną objęte na terytorium kraju procedurą uproszczoną, w której okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy, podatnik może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów.

W przypadku, gdy objęcie towaru procedurą uproszczoną dokonywane jest przez agencję celną działającą na podstawie przedstawiciela pośredniego, uprawnienie to przysługuje podatnikowi, na rzecz którego składane jest zgłoszenie celne.

Przez wzgląd na powyższe uregulowanie, Wnioskodawca powziął wątpliwości interpretacyjne w kwestii możliwości rozliczania podatku od towarów i usług w deklaracji podatkowej podmiotu korzystającego z usług agencji celnej, działającej na podstawie przedstawicielstwa bezpośredniego.

Analizując art. 33a ustawy o VAT należy stwierdzić, że możliwość rozliczania podatku z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej została zastrzeżona jedynie dla pewnej grupy podatników. Bowiem uprawnienie to dotyczy sytuacji, w której towary zostają objęte na terytorium kraju procedurą uproszczoną, określoną przepisami prawa celnego. Przy czym należy zaznaczyć, że kryterium zastosowania rozliczenia podatku w deklaracji nie jest posiadanie zezwolenia na stosowanie wskazanych powyżej procedur przez podatnika, lecz objęcie taką procedurą towarów importowanych przez podatnika. Oznacza to, że podatnik może skorzystać z omawianego rozwiązania również w przypadku, gdy zgłoszenia celnego dokonuje np. za pośrednictwem agencji celnej, która uzyskała zgodę organu celnego na stosowanie takiej procedury.

Wnioskodawca wskazuje, że na gruncie przepisów prawa celnego agencja celna reprezentuje mocodawcę na podstawie przedstawicielstwa bezpośredniego lub pośredniego. Na podstawie art. 5 ust. 2 WKC przedstawicielstwo bezpośrednie ma miejsce wtedy, gdy przedstawiciel działa w cudzym imieniu i na cudzą rzecz. Przedstawiciel bezpośredni swoim działaniem na rzecz osoby reprezentowanej i w jej imieniu wywołuje skutki bezpośrednie dla reprezentowanego.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 4 pkt 18 WKC zgłaszającym jest osoba, która dokonuje zgłoszenia celnego w swoim imieniu (przedstawiciel pośredni albo przedsiębiorca wykonujący czynności samodzielnie) lub osoba, w której imieniu dokonywane jest zgłoszenie celne (osoba reprezentowana przez przedstawiciela bezpośredniego). Z przedstawionej definicji wynika, że przedstawiciel bezpośredni nie jest zgłaszającym.

WKC przewiduje również możliwość występowania przedstawiciela na rzecz osoby reprezentowanej, ale w imieniu własnym, określając taką formę reprezentacji jako przedstawicielstwo pośrednie. Działanie takie wywołuje skutki zarówno dla przedstawiciela, jak i dla reprezentowanego. Konstrukcja przyjęta w przypadku przedstawicielstwa pośredniego zakłada poniesienie przez przedstawiciela większej odpowiedzialności za swoje działania, w zamian za traktowanie go jako zgłaszającego. W konsekwencji przedstawiciel pośredni jako zgłaszający jest dłużnikiem solidarnie z osobą, na rzecz której jest składane zgłoszenie celne.

Mając zatem na względzie skutki udzielenia obu rodzajów przedstawicielstw należy podkreślić, że jedynie w przypadku działania agencji celnej w formie przedstawicielstwa pośredniego sytuacja mocodawcy (podatnika) ulega zdecydowanej poprawie, bowiem mocodawca nie jest jedynym zobowiązanym do uiszczenia długu celnego.

Ustawodawca redagując treść art. 33a VAT, mając na względzie tą rozszerzoną w stosunku do przedstawicielstwa bezpośredniego odpowiedzialność agencji celnej, dopuścił możliwość rozliczania w deklaracji podatkowej należności z tytułu importu towaru dokonanego przy udziale agencji celnej, działającej w formie upoważnienia pośredniego. Jak się wydaje, taka a nie inna redakcja tego przepisu stanowi pewnego rodzaju wskazówkę interpretacyjną dla podmiotów stosujących prawo, bowiem konkretyzuje ogólnie zakreślony krąg podmiotów zawarty w art. 33a ust. 1 VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, wskazanie przedstawicielstwa pośredniego obejmuje niewątpliwie swym zakresem przedstawicielstwo bezpośrednie co najmniej z trzech powodów.

Po pierwsze w sytuacji, gdy wykładnia przepisu budzi pewne wątpliwości, można posiłkować się wnioskowaniami prawniczymi. Jeżeli zatem ustawodawca wprost wskazuje, że uprawnienie zawarte w art. 33a VAT przysługuje w przypadku, gdy podatnik jest reprezentowany przez agencję celną jako przedstawiciel pośredni, którego zakres odpowiedzialności jest znacznie szerszy od przedstawicielstwa bezpośredniego, bowiem czynności są dokonywane we własnym imieniu lecz ze skutkami względem mocodawcy, to tym bardziej przepis ten obejmuje przedstawicielstwo bezpośrednie. Przy przedstawicielstwie bezpośrednim czynności dokonywane przez agenta celnego są wykonywane bowiem w imieniu i na rzecz mocodawcy, a zatem z punktu widzenia wszelkich możliwych następstw tego działania skutki ponosi tylko i wyłącznie mocodawca, którego odpowiedzialność jest taka, jakby działał poprzez swoich pracowników. Jest to klasyczna postać wnioskowania a maiori ad minus – z większego na mniejsze.

Po drugie w art. 33a ust. 5 VAT czytamy, że gdy objęcie towaru procedurą uproszczoną dokonywane jest przez przedstawiciela pośredniego, wówczas uprawnienie przysługuje podatnikowi, na rzecz którego składane jest zgłoszenie celne. Wówczas dodanie do treści tego artykułu przedstawiciela bezpośredniego wprowadziłoby pewną niespójność logiczną, bowiem przy przedstawicielstwie bezpośrednim działa on tak jakby podmiot sam dokonywał wszelkich czynności, a zatem zbędne byłoby stwierdzenie, że uprawnienie przysługuje podatnikowi, na rzecz którego składane jest zgłoszenie celne, bowiem de facto zgłaszającym jest podatnik.

Po trzecie wreszcie, tak wynika z Pisma Izby Celnej z dnia 15 grudnia 2011 r., które Wnioskodawca otrzymał ze strony Izby drogą elektroniczną jako upoważniony Przedsiębiorca AEO.

Warto również zwrócić uwagę na następującą okoliczność. Zgodnie z art. 253 ust. 4 WKC, każda osoba może ubiegać się o udzielenie pozwolenia na stosowanie zgłoszenia uproszczonego lub procedury w miejscu, do użytku własnego lub do działania w charakterze przedstawiciela, pod warunkiem, że istnieje odpowiednia ewidencja i procedura umożliwiająca zezwalającemu organowi celnemu ustalenie tożsamości osób reprezentowanych i przeprowadzenie odpowiednich kontroli celnych.

Art. 75 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. – prawa celnego wskazuje, że z zastrzeżeniem art. 78, przedstawicielem może być każda osoba, o której mowa w art. 4 pkt 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Przedstawicielem może być, w szczególności, agencja celna, spedytor, przewoźnik. Ponadto art. 78 ust. 1 prawa celnego wskazuje, że zgłoszenia celnego jako przedstawiciel bezpośredni osoby zainteresowanej może dokonać wyłącznie osoba, o której mowa w art. 4 pkt 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, jeżeli jest agentem celnym lub jeżeli w jej imieniu czynności przed organem celnym dokonuje upoważniony pracownik wpisany na listę agentów celnych.

Natomiast na podstawie art. 78 ust. 2 prawa celnego przepis ten nie ma zastosowania, jeżeli zgłoszenie celne jest dokonywane w imieniu osoby zainteresowanej przez jej pracownika. Z brzmienia tego przepisu wynika, że firma spedycyjna, która nie prowadzi działalności w zakresie agencji celnej, może dokonywać zgłoszenia celnego, działając poprzez swojego pracownika, który na gruncie przepisów prawa celnego jest jej przedstawicielem bezpośrednim. Podobnie sytuacja wygląda w przypadku firmy przewozowej, w imieniu której zgłoszenia celnego może dokonywać jej pracownik, działający jako jej przedstawiciel bezpośredni.

Co więcej, katalog podmiotów mogących dokonywać zgłoszenia celnego jest otwarty, na co wskazuje użyty przez ustawodawcę zwrot w szczególności. A zatem nie wykluczone jest dokonywanie zgłoszeń celnych przez pracowników podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w innym niż wymienionym zakresie, którzy mogą być ich przedstawicielami bezpośrednimi na podstawie przepisów prawa celnego i dokonywać zgłoszeń celnych. Wynika z tego, że gdyby uznać, że ze względu na regulację art. 33a ust. 5 VAT możliwość rozliczania kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej dotyczyła wyłącznie agencji celnej działającej na podstawie przedstawicielstwa pośredniego oznaczałoby to, że wśród wszystkich podmiotów spełniających warunki określone w art. 33a VAT tylko klienci korzystający z usług agencji celnej na podstawie przedstawicielstwa bezpośredniego byliby pozbawieni możliwości rozliczenia w deklaracji podatkowej importu towarów objętych procedurą uproszczoną. Bowiem pracownicy spedytora czy przewoźnika dokonujący zgłoszeń celnych mogą działać jako przedstawiciele bezpośredni tych podmiotów, a tym samym na podstawie art. 33a VAT przedsiębiorcy ci mają prawo korzystać z uprawnienia przewidzianego w tym przepisie. Wydaje się, że taka swoistego rodzaju dyskryminacja byłaby niedopuszczalna, tym bardziej, że zdaniem Wnioskodawcy nie istnieją absolutnie żadne powody uzasadniające takie ograniczenie w uprawnieniach dla podatników korzystających z usług agencji celnej w formie przedstawicielstwa bezpośredniego.

Wobec powyższego, Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z istotą przedstawicielstwa bezpośredniego, przedstawiciel bezpośredni niejako wyręcza zgłaszającego w wypełnianiu jego obowiązków celnych, na podstawie i w granicach udzielonego mu upoważnienia. Przedstawiciel bezpośredni działa w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej, a tym samym czynność zgłoszenia dokonana przez niego w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Zatem to na osobie reprezentowanej przez przedstawiciela bezpośredniego ciąży obowiązek zapłaty cła z tytułu odprawy celnej towaru, stosownie do art. 33 ust. l w związku z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT. Mając powyższe na uwadze zauważyć należy, że przy przedstawicielstwie bezpośrednim czynności wykonywane przez agenta celnego są wykonywane w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej co oznacza, że wszelkie następstwa prawne z tym związane ponosi wyłącznie osoba reprezentowana.

Zatem, w przypadku przedstawiciela bezpośredniego – ciężar ewentualnej dopłaty należności podatkowych ciąży tylko i wyłącznie na podatniku (importerze), natomiast przedstawiciel bezpośredni nie ponosi odpowiedzialności solidarnej z tego tytułu.

Reasumując powyższe, obowiązek ewentualnej dopłaty podatku VAT w przypadku importu towarów w świetle art. 33a ustawy o podatku od towarów i usług jest przypisany wyłącznie importerowi (lub dysponentowi towarów), nie zaś agencji celnej obejmującej towar procedurą uproszczoną, bowiem działa ona jedynie w imieniu i na rzecz importera towaru objętego zgłoszeniem celnym.

Po przeprowadzeniu analizy treści przedstawionego zdarzenia przyszłego a także zadanego pytania, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 30 maja 2012 r. nr ILPP4/443-96/12-2/BA postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania o udzielenie interpretacji dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie wskazania, czy obowiązek ewentualnej dopłaty podatku VAT w przypadku importu towarów w świetle art. 33a ustawy o podatku od towarów i usług jest przypisany wyłącznie importerowi (lub dysponentowi towarów), czy też solidarnie agencji celnej obejmującej towar procedurą uproszczoną w imieniu i na rzecz importera towaru objętego zgłoszeniem celnym.

W przedmiotowym postanowieniu tut. Organ stwierdził, że wskazanie, czy obowiązek ewentualnej dopłaty podatku VAT w przypadku importu towarów w świetle art. 33a ustawy o podatku od towarów i usług jest przypisany wyłącznie importerowi (lub dysponentowi towarów), czy też solidarnie agencji celnej obejmującej towar procedurą uproszczoną w imieniu i na rzecz importera towaru objętego zgłoszeniem celnym – wykracza poza zakres przedmiotowy interpretacji wydawanej w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, ponieważ kwestia ta nie wynika z przepisów prawa, o których mowa w art. 3 Ordynacji podatkowej, tj. w przedmiotowej sprawie z przepisów dotyczących podatku od towarów i usług. Zatem obligowało to tut. Organ do odmowy wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji, co wynika z treści art. 165a § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej.

Na powyższe postanowienie Spółka z o.o. reprezentowana przez pełnomocnika w dniu 14 czerwca 2012 r. złożyła zażalenie.

W wyniku ponownej analizy sprawy, w piśmie z dnia 11 lipca 2012 r. nr ILPP4/443/Z-4/12 -2/IM Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

W związku z powyższym, do tut. Organu w dniu 17 sierpnia 2012 r. wpłynęła skarga Spółki z o.o. reprezentowanej przez pełnomocnika na ww. postanowienie, skierowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu.

Do powyższej skargi tut. Organ ustosunkował się pismem z dnia 13 września 2012 r. nr ILPP4/4441-13/12-2/IM.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu po rozpoznaniu sprawy wydał wyrok w dniu 30 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 1184/12, w którym uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów z dnia 30 maja 2012 r. nr ILPP4/443-96/12-2/BA.

W dniu 5 lutego 2013 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od ww. wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego, nr ILRP-007-25/13-2/MT.

Wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2014 r. sygn. akt I FSK 644/13, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W dniu 15 lipca 2014 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 1184/12.

W ww. wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazano, że wbrew twierdzeniom organu podatkowego, kwestie związane z tym, które podmioty zobowiązane są do uiszczenia podatku danego rodzaju, regulowane są przepisami ustaw podatkowych w rozumieniu art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, a w rozpatrywanym przypadku przepisami ustawy o podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie, w celu ustalenia podmiotów zobowiązanych do uiszczenia podatku od towarów i usług wynikającego z decyzji naczelnika urzędu celnego, organ podatkowy zobowiązany był do analizy interpretacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, tj. przepisów Działu III Podatnicy i płatnicy oraz Działu VII Zasady wymiaru i poboru podatku z tytułu importu towarów, ewentualnie posiłkując się przepisami prawa celnego dla wyjaśnienia instytucji przedstawicielstwa bezpośredniego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 1184/12 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 kwietnia 2014 r. sygn. akt I FSK 644/13  stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Wskazać należy, że art. 2 pkt 7 ustawy zawiera definicję importu, za który uznaje się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Powyższa definicja kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu bądź stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Szczególne zasady wymiaru i poboru podatku w imporcie wiążą się ze specyfiką importu jako czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Przede wszystkim należy podkreślić, że obowiązek zapłaty podatku z tytułu importu towarów ciąży na osobach przywożących towary, bez względu na to czy są one podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy czy też nie. W konsekwencji każdy podmiot importujący towary obowiązany jest uiścić podatek z tytułu importu towarów, ponieważ w tym przypadku podatek obciąża czynność faktyczną jaką jest przywóz towarów.

W myśl art. 33 ust. 1 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Na mocy art. 33a ust. 1 ustawy – w przypadku gdy towary zostaną objęte na terytorium kraju procedurą uproszczoną, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. b lub c rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, w której okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy, podatnik może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Stosownie do art. 33a ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem:

  1. przedstawienia przez podatnika naczelnikowi urzędu celnego, przed którym podatnik dokonuje formalności związanych z importem towarów, wydanych nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dokonaniem importu:
    1. zaświadczeń o braku zaległości we wpłatach należnych składek na ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących dochód budżetu państwa, przekraczających odrębnie z każdego tytułu, w tym odrębnie w każdym podatku, odpowiednio 3% kwoty należnych składek i należnych zobowiązań podatkowych w poszczególnych podatkach; udział zaległości w kwocie składek lub podatku ustala się w stosunku do kwoty należnych wpłat za okres rozliczeniowy, którego dotyczy zaległość,
    2. potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT czynnego;
  2. przedstawienia organowi celnemu w trybie stosowanym przy zabezpieczeniu należności celnych zabezpieczenia w wysokości równej kwocie podatku, który ma być rozliczony w deklaracji podatkowej.

Warunku przedstawienia dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie stosuje się, jeżeli naczelnik urzędu celnego posiada złożone przez podatnika aktualne dokumenty (art. 33a ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 33a ust. 4 ustawy – podatnik jest obowiązany do pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu celnego oraz naczelnika urzędu skarbowego o:

  1. zamiarze rozliczania podatku na zasadach określonych w ust. 1 – przed początkiem okresu rozliczeniowego, od którego będzie stosował takie rozliczenie;
  2. rezygnacji z rozliczania podatku na zasadach określonych w ust. 1 – przed początkiem okresu rozliczeniowego, w którym rezygnuje z takiego rozliczenia.

Na mocy art. 33a ust. 5 ustawy – w przypadku gdy objęcie towaru procedurą uproszczoną, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. b lub c rozporządzenia wymienionego w ust. 1, dokonywane jest przez przedstawiciela pośredniego w rozumieniu przepisów celnych, uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje podatnikowi, na rzecz którego składane jest zgłoszenie celne. Przepisy ust. 2-4 stosuje się odpowiednio, z tym że zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, może zostać przedstawione przez przedstawiciela pośredniego.

Warunku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, nie stosuje się po upływie okresu rozliczeniowego, za który składana jest deklaracja podatkowa, o której mowa w ust. 1, pod warunkiem przedstawienia organowi celnemu dokumentów potwierdzających złożenie deklaracji podatkowej, w której wykazano kwotę podatku należnego z tytułu tego importu (art. 33a ust. 6 ustawy).

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 4 pkt 9, 12 i 18 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r., ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. UE L Nr 302, poz. 1 ze zm.):

  • „dług celny” oznacza nałożony na osobę obowiązek uiszczenia należności celnych przywozowych (dług celny w przywozie) lub należności wywozowych (dług celny w wywozie), które stosuje się do towarów określonych zgodnie z obowiązującymi przepisami wspólnotowymi;
  • „dłużnik” oznacza każdą osobę zobowiązaną do zapłacenia kwoty długu celnego;
  • „zgłaszający” oznacza osobę, która dokonuje zgłoszenia celnego we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu dokonywane jest zgłoszenie celne.

Wspólnotowy Kodeks Celny przewiduje dwa rodzaje przedstawicielstwa (art. 5 ust. 2 WKC):

  • bezpośrednie, gdzie przedstawiciel działa w imieniu i na rzecz innej osoby i
  • pośrednie, gdzie przedstawiciel działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby.

Przedstawicielem, stosownie do art. 75 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne (Dz.U. Nr 68, poz. 623 ze zm.) z zastrzeżeniem art. 78, może być każda osoba, o której mowa w art. 4 pkt 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Przedstawicielem może być, w szczególności, agencja celna, spedytor, przewoźnik.

W myśl art. 201 ust. 2-3 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Zasadniczo za dłużnika uznaje się zgłaszającego, jednak w przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na rzecz której składane jest zgłoszenie celne.

Zgodnie z istotą przedstawicielstwa bezpośredniego, przedstawiciel bezpośredni niejako wyręcza zgłaszającego w wypełnianiu jego obowiązków celnych, na podstawie i w granicach udzielonego mu upoważnienia. Przedstawiciel bezpośredni działa w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej, a tym samym czynność zgłoszenia dokonana przez niego w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

Zatem przy przedstawicielstwie bezpośrednim czynności wykonywane np. przez agenta celnego są wykonywane w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej co oznacza, że wszelkie następstwa prawne z tym związane ponosi wyłącznie osoba reprezentowana. Z inną sytuacją mamy do czynienia przy przedstawicielu pośrednim, który działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby co oznacza, że działanie takie wywołuje skutki prawne zarówno dla przedstawiciela jak i dla osoby reprezentowanej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza pełnić rolę przedstawiciela bezpośredniego importera towaru (spoza obszaru UE), a towar zgłaszać w procedurze uproszczonej w rozumieniu art. 33a ustawy. Zdarzyć się mogą sytuacje, kiedy właściwy organ podatkowy podważy przyjęte wyliczenia i wyda decyzję określającą należności podatkowe w wyższej wysokości.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwości dotyczące wskazania, czy obowiązek ewentualnej dopłaty podatku VAT w przypadku importu towarów w świetle art. 33a ustawy jest przypisany wyłącznie importerowi (lub dysponentowi towarów), czy też solidarnie agencji celnej obejmującej towar procedurą uproszczoną w imieniu i na rzecz importera towaru objętego zgłoszeniem celnym.

Biorąc pod uwagę istotę przedstawicielstwa bezpośredniego należy stwierdzić, że ciężar ewentualnej dopłaty należności podatkowych ciąży tylko i wyłącznie na podatniku (importerze), natomiast przedstawiciel bezpośredni nie ponosi odpowiedzialności solidarnej z tego tytułu.

Zatem, obowiązek ewentualnej dopłaty podatku VAT w przypadku importu towarów w świetle art. 33a ustawy będzie przypisany wyłącznie importerowi (lub dysponentowi towarów), nie zaś agencji celnej (przedstawicielowi bezpośredniemu) obejmującej towar procedurą uproszczoną, ponieważ będzie działała ona jedynie w imieniu i na rzecz importera towaru objętego zgłoszeniem celnym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania, tj. 30 maja 2012 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj