Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-215/14/BM
z 4 czerwca 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 lutego 2014 r. (data wpływu do tut. organu 24 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z 12 maja 2014 r. (data wpływu 16 maja 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych dla Spółki z o.o. wniesienia do Spółki aportu w postaci przedsiębiorstwa wspólnika tej Spółki - jest:

  • prawidłowe – w zakresie ujęcia w rozliczeniach Spółki faktur korygujących „In minus” wystawionych przez wspólnika przed przejęciem przedsiębiorstwa, w przypadku gdy akceptacja takiej korekty wpływa już do Wnioskodawcy po przejęciu; w zakresie wystawienia duplikatu faktury oraz w zakresie odliczenia podatku naliczonego z faktury za dostawę prądu;
  • nieprawidłowe – w zakresie skorygowania danych nabywcy na fakturze poprzez wystawienie noty korygującej.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych dla Spółki z o.o. wniesienia do Spółki aportu w postaci przedsiębiorstwa wspólnika tej Spółki.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 maja 2014 r. (data wpływu 16 maja 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 5 maja 2014 r. znak: IBPP1/443-215/14/BM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, (dalej: Spółka) której wspólnicy są osobami fizycznymi i prowadzi działalność gospodarczą polegająca na produkcji i sprzedaży wyrobów mięsnych.

Jeden ze wspólników (dalej: Wspólnik) Spółki objął udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki w zamian za wniesiony do Spółki z o.o., aport niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa. Równocześnie, w tym samym dniu Wspólnik zakończył prowadzenie działalności gospodarczej w związku z wniesieniem przedsiębiorstwa do Spółki i dokonał wykreślenia wpisu z ewidencji działalności gospodarczej. Spółka kontynuuje działalność gospodarcza w ramach nabytego przedsiębiorstwa.

W ramach aportu przedsiębiorstwa Spółka otrzymała różnego rodzaju składniki majątkowe, względem nabycia których wnoszącemu je Wspólnikowi przysługiwało prawo do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług. W ramach aportu Spółka przejęła prawa i obowiązki wynikające z różnorodnych umów zawartych przez Wspólnika, a dotyczących przedsiębiorstwa. Kontrahenci Wspólnika od chwili uzyskania informacji o przejęciu tychże praw i obowiązków, w ramach tychże umów świadczą usługi, jak również dostarczają towary na rzecz Spółki. Część z tych usług i dostaw została realizowana na rzecz Wspólnika jeszcze przed dniem wniesienia aportu, aczkolwiek dokumentujące je faktury zostaną wystawione i doręczone po jego dokonaniu.

W związku z przejęciem zobowiązań w ramach aportu, w takim przypadku należności względem kontrahentów wynikające z tychże faktur zostaną uregulowane przez Spółkę. Spółka przypuszcza, że w przyszłości mogą mieć miejsce sytuacje, w których kontrahenci będę kierować do Wspólnika faktury dotyczące składników majątkowych i zobowiązań przejętych przez Spółkę w ramach aportu przedsiębiorstwa.

Spółka przewiduje, iż po dniu wniesienia aportu może dojść do sytuacji, w której będą do niej napływać faktury za media (prąd, gaz) wykorzystany jeszcze w ramach działalności przedsiębiorstwa przed wniesieniem aportu, płatne już po dniu wniesienia aportu. Wówczas powstanie konieczność rozliczenia VAT naliczonego z faktury za media bowiem obowiązek rozliczenia podatku powstaje w dacie płatności tejże faktury.

Mogą także zaistnieć sytuacje, kiedy faktury korygujące dotyczące transakcji dokonanych przed wniesieniem aportu będą wpływać do Spółki w związku z zakończeniem działalności gospodarczej przez Wspólnika. Mogą także zaistnieć sytuacje, kiedy kontrahenci Wspólnika w przypadku zaginięcia lub zniszczenia faktury będą w związku z dokonanym aportem zwracać się do Spółki o wystawienie duplikatu takiej faktury.

Spółka przewiduje także, iż po dniu wniesienia aportu mogą pojawić się sytuacje kiedy do Spółki wpłyną faktury VAT, w których jako nabywca oznaczony będzie Wspólnik jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. Będzie to wymagało wystawienia do tychże faktur not korygujących wobec faktu, iż Wspólnik z dniem 1 lipca 2013 roku zakończył prowadzenie działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wyjaśnia, iż pytanie 1 zawarte we wniosku o interpretacje przepisów prawa podatkowego dotyczy faktur wystawionych i podatku należnego.

Aby przybliżyć problem Spółka podaje, iż chodzi o zdarzenia kiedy to Wspólnik (osoba fizyczna) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jeszcze przed wniesieniem swojego przedsiębiorstwa aportem do spółki z o.o., wystawia fakturę sprzedażową, do której w późniejszym terminie (ale jeszcze przed wniesieniem przedsiębiorstwa aportem do Spółki z o.o.) wystawia fakturę korygująca „na minus” i przedstawia ją kontrahentowi do zatwierdzenia. Powyższa faktura korygująca zaakceptowana przez kontrahenta Wspólnika wpływa już do Spółki po wniesieniu przedsiębiorstwa aportem do Spółki. Czy zatem w takiej sytuacji Spółka może ująć w swoich rejestrach księgowych fakturę korygującą, a zatem czy przysługuje jej uprawnienie do złożenia deklaracji VAT w zakresie podatku należnego.

Ponadto, wyjaśniając wątpliwości w przedmiocie rodzaju not korygujących, których dotyczyć ma pytanie numer 4, Spółka wskazuje, iż pytanie to dotyczy zdarzeń kiedy w ramach złożonego przez Spółkę zamówienia następuje faktyczna dostawa towaru potwierdzona fakturą dokumentującą nabycie towaru, jednakże faktura ta zawiera błędne dane Nabywcy, a to zamiast danych Spółki kontrahent błędnie zamieścił na fakturze dane Wspólnika.

Nota korygująca, której dotyczy pytanie 4 wniosku o interpretację dotyczyć zatem będzie prawidłowego oznaczenia Nabywcy (nazwa, adres, NIP) na fakturze dokumentującej nabycie towaru. Nadto przedmiotowe faktury nie dokumentują nabycia towaru jeszcze przez Wspólnika w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej przed wniesieniem aportu lecz nabycie towaru przez Spółkę w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 12 maja2014 r.):

1.Czy Spółka może ująć w swoich rejestrach księgowych fakturę korygującą, a zatem czy przysługuje jej uprawnienie do złożenia deklaracji VAT w zakresie podatku należnego w sytuacji gdy Wspólnik (osoba fizyczna) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jeszcze przed wniesieniem swojego przedsiębiorstwa aportem do spółki z o.o., wystawia fakturę sprzedażową, do której wystawia fakturę korygującą „na minus” i powyższa faktura korygująca zaakceptowana przez kontrahenta Wspólnika wpływa już do Spółki po wniesieniu przedsiębiorstwa aportem do Spółki?

2.Kto jako sprzedawca czyli wystawca faktury powinien wystawiać na wniosek nabywcy duplikaty faktur dokumentujących zdarzenia zaistniałe przed wniesieniem aportem przedsiębiorstwa do Spółki, po dniu wniesienia tego aportu - czy powinna dokonać tego Spółka, czy też Wspólnik?

3.Czy Spółka może dokonać rozliczenia VAT naliczonego z faktury za media (dostawy prądu) w przypadku gdy faktura ta dokumentuje należności za zużytą energię do dnia wniesienia aportu, a płatność faktury VAT przypada po dniu wniesienia aportu?

4.Czy Spółka może wystawić noty korygujące VAT do faktur, które wpłynęły do Spółki lecz wskazują jako nabywcę Wspólnika, jednakże zostały wystawiona w dacie już po dniu wniesieniu przedsiębiorstwa aportem do Spółki? Kto w takiej sytuacji powinien rozliczyć VAT naliczony jeżeli faktura VAT została wystawiona na Wspólnika lecz w dacie już po dniu wniesieniu aportu, kiedy Wspólnik zakończył już prowadzenie działalności gospodarczej?

Pytanie to dotyczy zdarzeń kiedy w ramach złożonego przez Spółkę zamówienia następuje faktyczna dostawa towaru potwierdzona fakturą dokumentującą nabycie towaru, jednakże faktura ta zawiera błędne dane Nabywcy, a to zamiast danych Spółki kontrahent błędnie zamieścił na fakturze dane Wspólnika.

Nota korygująca, której dotyczy pytanie 4 wniosku o interpretację dotyczyć zatem będzie prawidłowego oznaczenia Nabywcy (nazwa, adres, NIP) na fakturze dokumentującej nabycie towaru. Nadto przedmiotowe faktury nie dokumentują nabycia towaru jeszcze przez Wspólnika w ramach prowadzonej przez niego działali gospodarczej przed wniesieniem aportu lecz nabycie towaru przez Spółkę w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 12 maja 2014 r.):

AD.1.

Istotą problemu, która wymaga rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie w pierwszej kolejności i pozwoli na zajęcie właściwego stanowiska w sprawie jest kwestia ustalenia czy w związku z wniesieniem przez Wspólnika aportu do Spółki w postaci przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 k.c. dochodzi na gruncie podatku od towarów i usług do następstwa prawnego po stronie Spółki, a więc następuje przeniesienie na owego nabywcę - Spółkę, zasad dotyczących opodatkowania VAT w odniesieniu do czynności związanych z nabytym mieniem na warunkach identycznych jakie obowiązywałyby zbywcę - Wspólnika gdyby do zbycia nie doszło. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż takie następstwo prawno-prawnopodatkowe zachodzi.

Kwestia istnienia następstwa prawnego o jakim mowa powyżej jest sporna pomiędzy podatnikami, a organami podatkowymi. Niemniej jednak na tle najnowszego orzecznictwa NSA przyjąć należy, iż wątpliwości zarówno podatników jak i organów podatkowych co do kierunku interpretacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług na tle dyrektyw w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (VI Dyrektywy Rady (77/388/EWG) z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. UE L 77.145.1 ze zm.) - zwanej dalej VI Dyrektywą oraz Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. (Dz.U. U EL Nr 341 /1) - zwanej dalej „Dyrektywą 112”) zostały ostatecznie rozwiane.

Przepis art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej u.p.t.u) wskazuje, iż przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przedmiotowe unormowanie, wyłączające z opodatkowania zbycie przedsiębiorstwa bazowało na możliwości stworzonej przez art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy Rady, stanowiącego, że w przypadku przeniesienia całości lub części majątku przedsiębiorstwa, za wynagrodzeniem lub bez wynagrodzenia, albo w drodze aportu, państwa członkowskie mogą przyjąć, iż nie nastąpiła dostawa towarów, zaś odbiorca będzie traktowany jak następca prawny przenoszącego. VI Dyrektywa przestała obowiązywać z dniem 1 stycznia 2007 r. a jej miejsce zajęła Dyrektywa 112. Z „Tabeli korelacji” wynika, że odpowiednikiem art. 5 ust. 8 zdanie pierwsze VI Dyrektywy w nowej Dyrektywie 112 jest art. 19 ust. 1.

Wprowadzenie do krajowego porządku prawnego postanowień dyrektywy w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, nakazuje dokonywanie wykładni przepisów u.p.t.u. w zgodności z dyrektywą, z uwzględnieniem orzeczeń ETS. Wskazać należy na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 27 listopada 2003 r. (C-497/01) Zita Modes Sari v. Administration de lenergistrement et des domains (ECR 2003/11 B/1-14393) w którym przyjęto, iż „zgodnie z przepisem art. 5(8) Szóstej Dyrektywy VAT, jeśli Państwo Członkowskie wprowadziło zasadę, iż w przypadku przeniesienia całości lub części majątku przedsiębiorstwa, za wynagrodzeniem lub bez wynagrodzenia, albo w drodze aportu, nie następuje dostawa towarów, zasada ta ma zastosowanie do jakiegokolwiek przeniesienia przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, obejmującej rzeczy ruchome, jak i wartości niematerialne, które łącznie stanowią podmiot lub część podmiotu zdolnego do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Nabywca musi jednakże posiadać zamiar kontynuowania działalności tego przeniesionego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie zaś jedynie natychmiastowej likwidacji tej działalności oraz sprzedaży nabytego majątku.”

Zatem w świetle stanowiska ETS, uzasadnione jest stwierdzenie, że zakres przedmiotowy dopuszczalnego wyłączenia spod opodatkowania podatkiem od towarów i usług obejmuje całość lub część przedsiębiorstwa rozumianych jako zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych (przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym). Z tego punktu widzenia istotne jest to, aby na bazie nabytego majątku nabywca mógł kontynuować dotychczasową działalność zbywcy.

Z analizy krajowych przepisów u.p.t.u. wynika, iż ich treść nie implementuje w całości treści art. 19 Dyrektywy 112, w szczególności jednoznacznie nie określa, iż transakcja zbycia przedsiębiorstwa (w którym to pojęciu mieści się także aport przedsiębiorstwa), powoduje automatyczny skutek w postaci następstwa prawnego po stronie nabywcy przedsiębiorstwa. Pośrednio jednakże wnioski takie można wyciągnąć poprzez interpretację przepisu art. 91 ust. 9 u.p.t.u. Dodatkowo wskazać należy, iż podatnik, jak i organy podatkowe uprawniony jest do bezpośredniego stosowania przepisów dyrektywy unijnej, w sytuacji gdy do sytemu krajowego nie dokonano pełnej implementacji przepisów wspólnotowych, do których implementacji Polska była zobowiązana. Obowiązek ten wynika z faktu, iż zastosowano przecież regulację z art. 19 Dyrektywy, choć w sposób wadliwy. Z kolei bezpośrednie stosowanie przepisu art. 19 Dyrektywy 112 nie jest w żaden sposób utrudnione, gdyż jasno i jednoznacznie określa, iż podmiot otrzymujący aport w postaci przedsiębiorstwa jest następcą prawnym podmiotu wnoszącego.

W tym miejscu przywołać należy argumentację zwarta w uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1660/10 potwierdzające powyższe stanowisko, w którym zawarto tezę, iż „w przypadku nabycia przedsiębiorstwa samodzielnie sporządzającego bilans jego nabywca traktowany jest jako następca prawny podatnika dokonującego zbycia”. Wskazano, iż przyjęta w art. 6 pkt 1 u.p.t.u. opcja wyłączenia z opodatkowania zbycia przedsiębiorstwa wymaga zatem uznania, że w przypadku zbycia tak określonego przedmiotu, jego nabywca traktowany jest jako następca prawny podatnika dokonującego zbycia. Tym samym zbycie przedsiębiorstwa samodzielnie sporządzającego bilans nie skutkuje w sferze wcześniejszych odliczeń podatku dokonanych przez podatnika - zbywcę. Nakłada ponadto na nabywcę, jako beneficjenta praw i obowiązków zbywcy, obowiązek dokonywania stosownych korekt w zakresie podatku naliczonego, do których zobowiązany byłby również zbywca przedsiębiorstwa (J. Zubrzycki, Leksykon VAT, Wrocław 2008, str. 70 i 1098). W konsekwencji, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, istnieje szczególne rozwiązanie, niezależne od unormowań zawartych w Ordynacji podatkowej, regulujące prawa i obowiązki następców prawnych, w sytuacji darowania osobie fizycznej firmy dotąd prowadzonej przez inną osobę fizyczną. Unormowanie to, zawarte w art. 6 pkt 1 u.p.t.u., stanowi lex specialis wobec rozwiązań zawartych w Ordynacji podatkowej. W konsekwencji podatnik, który nabył przedsiębiorstwo i nadal je prowadzi może korzystać z uprawnień służących zbywcy tego przedsiębiorstwa, a w szczególności nadal może dokonywać odliczeń podatku naliczonego z faktur wystawionych przez zbywcę.

Analogiczną argumentację zastosowano między innymi w wyrokach: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 15 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 1722/11 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 5 lutego 2013 r., sygn. akt I SA/Bk 435/12.

Wobec powyższego wskazać należy, iż Spółka jest następcą prawnym Wspólnika na gruncie podatku od towarów i usług w odniesieniu do składników majątku składających się na wniesiony do niej wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa. Następstwo prawne oznacza wejście w ogół praw i obowiązków poprzednika prawnego. Pojęcie to zakłada więc ciągłość i kontynuację, która w sferze prawnej oznacza przejęcie statusu prawnego (prawnopodatkowego). W odpowiedzi zatem na pytanie pierwsze wskazać należy, iż według Spółki podmiotem uprawnionym do złożenia deklaracji VAT w zakresie podatku należnego w związku z wpłynięciem do Spółki po dniu wniesienia aportu faktury korygującej dotyczącej zdarzeń udokumentowanych fakturą wystawioną przez Wspólnika (przed dniem wniesienia aportu) będzie Spółka jako następca prawny Wspólnika - podmiotu wnoszącego do spółki aport w postaci przedsiębiorstwa.

Jak bowiem już wykazywano w treści wniosku o interpretację w odpowiedzi na pytanie 1 w przypadku zbycia przedsiębiorstwa dochodzi do sukcesji prawnopodatkowej w zakresie podatku VAT. Nabywca jest następcą prawnym, beneficjentem czynności aportu podatnika dokonującego zbycia. W takim zakresie, następuje przeniesienie na nabywcę, w tym przypadku Spółkę zasad dotyczących opodatkowania VAT w odniesieniu do czynności związanych z nabytym mieniem na warunkach identycznych jakie obowiązywałyby zbywcę gdyby do zbycia nie doszło. Składnikami majątku przedsiębiorstwa wnoszonego aportem mogą być zarówno takie składniki, co do których „zbywcy” przysługiwało prawo do odliczenia VAT jak i takie co do których prawo to nie przysługiwało. Skoro zatem prawo do dokonania korekty podatku należnego przysługiwałoby Wspólnikowi w związku z otrzymaniem faktury korygującej gdyby nie dokonał aportu, to po dokonaniu przeniesienia przedsiębiorstwa na Spółkę (Wnioskodawcę) to na nią przejdzie prawo do dokonania stosownej korekty i złożenia deklaracji VAT. Spółka jest więc uprawniona do przyjęcia swego rodzaju fikcji prawnej, że to ona zbyła w przeszłości dany składnik majątku na zasadach analogicznych (z punktu widzenia VAT) na jakich to uczynił Wspólnik. Jeżeli więc Wspólnik uiścił VAT należny w związku z dokonaną uprzednio transakcją, a po wniesieniu aportu w związku z dalszą działalnością przedsiębiorstwa powstaje konieczność dokonania korekty VAT należnego to uprawnienie to będzie spoczywało na Spółce (Wnioskodawcy), bowiem sytuację prawną następcy prawnego kształtują działania jego poprzednika prawnego.

Ad. 2

Zgodnie z art. 1061 u.p.t.u., jeżeli faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie, podatnik lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia, wystawia ponownie fakturę na wniosek nabywcy - zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika lub zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy. Zatem, duplikat jest ponownie wystawioną na wniosek nabywcy fakturą, zawierającą dane zawarte w fakturze, której pierwowzór uległ zniszczeniu albo zaginął, opatrzoną wyrazem „duplikat”. Duplikat faktury ma moc prawną równą fakturze pierwotnej, dokumentuje w ten sam sposób to samo zdarzenie gospodarcze, co faktura pierwotna i stanowi na równi z nią podstawę do odliczenia podatku naliczonego.

Przepisy w zakresie podatku od towarów i usług określając podmiot uprawniony do wystawiania faktur posługują się określeniem „podatnicy”, którymi zgodnie z brzmieniem art. 15 u.p.t.u. są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 art. 15 ustawy, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Nadto u.p.t.u w art. 106d wymienia podmioty uprawnione do wystawiania faktur, gdzie w ust. 4 wskazano, iż faktury może wystawiać w imieniu i na rzecz podatnika również upoważniona przez niego osoba trzecia, w szczególności jego przedstawiciel podatkowy, o którym mowa w art. 18a.

W niniejszej sprawie Spółka przypuszcza, iż mogą zaistnieć zdarzenia kiedy kontrahenci Wspólnika zwrócą się z wnioskiem do Spółki o wystawienie duplikatów faktur, które wystawione zostały jeszcze przed dniem wniesienia aportu. Spółka stoi na stanowisku, iż w zasiniałej sytuacji może wystawić duplikaty faktur, bowiem faktura dokumentuje zdarzenia gospodarcze na potrzeby podatku od towarów i usług, zaś przywołując argumentacje zawartą w odpowiedzi pierwszej przedmiotowego zapytania Spółka jest następca prawnym Wspólnika na gruncie podatku VAT. Zasada ta wynika z uznania otrzymującego aport za następcę prawnego podmiotu wnoszącego.

Wnoszone Przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 551 k.c. W szczególności, w skład wnoszonego Przedsiębiorstwa wchodzą wszystkie przenaszalne składniki majątkowe takie jak:

  1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo (nazwa przedsiębiorstwa);
  2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
  3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości
  4. wierzytelności i środki pieniężne;
  5. tajemnice przedsiębiorstwa;
  6. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej
  7. inne składniki przedsiębiorstw w rozumieniu art. 551 KC należące do spółek wnoszących aport oraz zobowiązania.

W posiadaniu Spółki są zatem księgi rachunkowe oraz dowody księgowe związane z działalnością przedsiębiorstwa dokumentujące także zdarzenia gospodarcze z okresu przed wniesieniem aportu.

W ocenie Spółki w związku z zaistnieniem sukcesji podatkowej na gruncie podatku VAT oraz dalszym kontynuowaniem przez Spółkę działalności w ramach wniesionego przedsiębiorstwa z wykorzystaniem składników majątkowych otrzymanych w ramach aportu przedsiębiorstwa Spółka na wniosek kontrahentów może wystawiać duplikaty faktur wystawionych jeszcze przed wniesieniem tego aportu do Spółki, gdzie jako podmiot wystawiający duplikat faktury umieszczone zostaną dane Spółki.

Ad. 3.

W pytaniu trzecim Spółka rozważa czy może dokonać rozliczenia VAT naliczonego z faktury za media (dostawy prądu) w przypadku gdy faktura ta dokumentuje należności za zużytą energię do dnia wniesienia aportu, a płatność faktury VAT przypada po dniu wniesienia aportu.

Powołując się na argumentacje zawartą w odpowiedzi pierwszej oraz wykazane zaistnienia następstwa prawnego Spółki na gruncie podatku VAT w związku z wniesieniem przez Wspólnika aportu w postaci przedsiębiorstwa. Spółka stoi na stanowisku, iż może dokonać rozliczenia VAT naliczonego z faktury za media (dostawy prądu) w przypadku gdy faktura ta dokumentuje należności za zużytą energię do dnia wniesienia aportu, a płatność faktury VAT przypada po dniu wniesienia aportu. Spółka wskazuje, że w przypadku aportu przedsiębiorstwa, następstwo prawne oznacza przyjęcie założenia, że to otrzymujący aport nabył składniki majątku wchodzące w skład tego aportu, na zasadach analogicznych, jakie towarzyszyły nabyciu tych składników w przeszłości przez podmiot wnoszący aport. Zatem skoro Spółka nadal kontynuuje działalność w ramach przedsiębiorstwa i korzysta ze składników majątku wniesionych aportem to uprawniona jest do rozliczenia VAT naliczonego z faktury za media jak w opisanym zdarzeniu przyszłym, tym bardziej, że obowiązek podatkowy powstaje w terminie płatności faktury za media, która przypada już po wniesieniu aportem przedsiębiorstwa do Spółki.

Ad. 4

Zgodnie z art. 106k u.p.t.u. nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą. Z kolei w ustępie 2 wskazano, iż nota korygująca wymaga akceptacji wystawcy faktury. 4. Przepisy ust. 1-3 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących.

Wyżej wymienione pozycje faktury, których nie można skorygować notą korygującą to, zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 8-15 u.p.t.u.:

8.miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9.cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10.kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11.wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12.stawkę podatku;

13.sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku

14.kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15.kwotę należności ogółem.

W świetle powołanych przepisów nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się m.in. z danymi dotyczącymi nazwy firmy - może wystawić notę korygującą, gdyż w tym przypadku nie znajduje zastosowania ograniczenie, o którym mowa powyżej. Tak więc Spółka ma prawo - w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym - wystawić noty korygujące dotyczące faktur, na których jako nabywca figuruje Wspólnik, którego przedsiębiorstwo zostało wniesione aportem do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Dopiero po skorygowaniu faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli stwierdza fakt dojścia miedzy określonymi podmiotami do rzeczywistej operacji gospodarczej w wartościach i ilościach wykazanych na fakturze i tylko faktura wraz notą korygującą może stanowić podstawę do obniżenia podatku należnego". W konsekwencji powyższego, zgodnie z uzasadnieniem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17 maja 2013 r., sygn. akt 1 SA/Po 221/13 należy stwierdzić, że Spółka prawidłowo chce, poprzez wystawienie noty korygującej, doprowadzić do zgodności treści faktury z dokonaną dostawą towaru lub świadczoną usługą. Wobec powyższego, noty korygujące mogą być dokumentem korygującym błędny podmiot wskazany na fakturach, tak aby odzwierciedlały one fakt, że stroną transakcji jest „B”.

Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe. A zatem jeżeli w fakturach dokumentujących transakcje występują, tzw. wadliwości mniejszej wagi, należy uznać, że nie ma podstawy do kwestionowania faktur, w tym w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego (korekty), wyłącznie z powodu braków mających charakter tzw. wadliwości mniejszej wagi. Są to tego rodzaju wadliwości, które, co prawda, powodują, że faktura nie odpowiada wymogom określonym w przepisach, jednakże same w sobie nie wpływają na przedmiot i podstawę opodatkowania. Niemniej jednak, opisane błędy winny być skorygowane w ten sposób, aby faktura odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję pomiędzy prawidłowo oznaczonymi podmiotami gospodarczymi.

Obecnie brzmienie art. 106e ust.2 u.p.t.u stanowi, iż nota korygująca wymaga akceptacji wystawcy faktury. Prawodawca nie nakazuje już zatem przesyłania noty korygującej do wystawcy faktury, ani dostarczania mu jej kopii, nie ma także konieczności pisemnej akceptacji noty korygującej przez wystawcę faktury. Ponadto przepisy nie stanowią ani o sposobie, ani o formie jej akceptacji. Sposób akceptacji jest zatem dowolny np. ustnie, przez podpis, przez wysłanie wiadomości mailowej, tekstowej, etc. Prawodawca nie wprowadza tu żadnego katalogu zamkniętego form akceptacji noty korygującej. Dlatego należy też stwierdzić, że brak wyrażenia sprzeciwu (braku akceptacji) noty korygującej oznacza, ze została ona zaakceptowana niejako w sposób dorozumiany.

Zatem po wystawieniu noty korygującej określającej prawidłowo nabywcę i akceptacji jej przez wystawcę, owa nota wraz z fakturą będzie podstawą do dokonania przez Spółkę rozliczenia podatku naliczonego wykazanego w tejże fakturze VAT, pomimo, iż uprzednio zawierała omyłkę co do osoby nabywcy.

Spółka nadmienia, iż w jej ocenie nie dochodzi w przedmiotowej sytuacji do zmiany podmiotu umowy co do osoby nabywcy poprzez wystawienie noty korygującej. Wynika to bezpośrednio z faktu, iż w ocenie Spółki wystawienie faktury VAT lub faktury korygującej z nazwą dotychczasowego oznaczeni przedsiębiorstwa - nazwa Wspólnika kwalifikują się do pomyłek wiążących się z nabywcą. Błąd dotyczy bowiem tylko nazwy odbiorcy i jego numeru NIP, adres pozostanie bez zmian. Spółka przejęła bowiem całe przedsiębiorstwo Wspólnika i wykonuje ten sam rodzaj działalności, w siedzibie przedsiębiorstwa Wspólnika. Dodatkowo jak wykazano powyżej Spółka na gruncie podatku od towarów i usług jest następcą prawnym w odniesieniu do sadników majątkowych wniesionych aportem do Spółki, co uprawniają do rozliczenia podatku naliczonego po dokonaniu stosownej korekty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

  • prawidłowe – w zakresie ujęcia w rozliczeniach Spółki faktur korygujących „In minus” wystawionych przez wspólnika przed przejęciem przedsiębiorstwa, w przypadku gdy akceptacja takiej korekty wpływa już do Wnioskodawcy po przejęciu; w zakresie wystawienia duplikatu faktury oraz w zakresie odliczenia podatku naliczonego z faktury za dostawę prądu;
  • nieprawidłowe – w zakresie skorygowania danych nabywcy na fakturze poprzez wystawienie noty korygującej.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt ścisłego powiązania z sobą zagadnień będących przedmiotem zapytań Wnioskodawcy dot. podatku od towarów i usług, tut. organ udzielił na nie odpowiedzi w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak stanowi art. 6 pkt 1 ustawy - przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

A zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. z 2014 r., poz. 121).

Zgodnie z art. 551 Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

  1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
  2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
  3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
  4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
  5. koncesje, licencje i zezwolenia;
  6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
  7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
  8. tajemnice przedsiębiorstwa;
  9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem, składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 551 Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to zbycie takiego przedsiębiorstwa do innego podmiotu, nie będzie podlegało przepisom ustawy.

Należy tu wskazać również art. 552 Kodeksu cywilnego, którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Wobec powyższego, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Następstwo prawne polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Zgodnie z cytowanym już wyżej art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Kwestia dotycząca zasad dokonywania korekty podatku naliczonego w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa została przez ustawodawcę określona w art. 91 ust. 9 ustawy, gdzie wskazano, że korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przywołane przepisy polskiej ustawy stanowią implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. serii L Nr 347 str.1 ze zm.), zgodnie, z którym w przypadku przeniesienia całości lub części majątku przedsiębiorstwa, za wynagrodzeniem lub bez wynagrodzenia, albo w drodze aportu, państwa członkowskie mogą przyjąć, iż nie nastąpiła dostawa towarów, zaś odbiorca będzie traktowany jak następca prawny przenoszącego. W uzasadnionych okolicznościach Państwa członkowskie mogą podjąć niezbędne kroki w celu niedopuszczenia do pogorszenia warunków konkurencji w przypadkach, gdy odbiorca nie podlega w całości opodatkowaniu. Art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE stanowi, że w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

W świetle cyt. wyżej regulacji należy uznać, że przyjęta w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT opcja wyłączenia od opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wymaga zatem, że w przypadku zbycia tak określonego przedmiotu, jego nabywca traktowany jest jako następca prawny podatnika dokonującego zbycia. W konsekwencji w takiej sytuacji dochodzi do sukcesji prawnopodatkowej, następuje przeniesienie na nabywcę zasad dotyczących opodatkowania VAT w odniesieniu do czynności związanych z nabytym mieniem na warunkach identycznych, jakie obowiązywałyby zbywcę, gdyby do zbycia nie doszło.

Co prawda zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie regulują przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, w których ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, to jest sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Jednakże jak wynika z powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, na gruncie tej ustawy istnieje szczególne rozwiązanie, niezależne od unormowań zawartych w Ordynacji podatkowej, regulujące prawa i obowiązki następców prawnych. Norma wynikająca z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, stanowi bowiem lex specialis wobec rozwiązań zawartych w Ordynacji podatkowej. W konsekwencji podatnik, który nabył przedsiębiorstwo i nadal je prowadzi może korzystać z uprawnień służących zbywcy tego przedsiębiorstwa.

Mając na uwadze wskazane wyżej uregulowania należy stwierdzić, że jeżeli w przedmiotowej sprawie wniesienie aportu w postaci przedsiębiorstwa mieściło się w dyspozycji art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, wystąpiła w tym przypadku sukcesja praw i obowiązków. Wobec tego Wnioskodawca nabywając w drodze aportu przedsiębiorstwo stał się następcą prawnym podatnika wnoszącego aport w oparciu o przepisy ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy prawa, w okolicznościach wskazanych przez Wnioskodawcę stwierdzić należy, iż w sytuacji wniesienia przez Wspólnika Spółki przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego do spółki z o.o. (Wnioskodawcy) można mówić o sukcesji praw i obowiązków, polegającej na tym, że Spółka wstąpiła we wszelkie przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki przejętego przedsiębiorstwa w zakresie podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii który z podmiotów - Wspólnik, czy też Spółka jest uprawniony do złożenia deklaracji VAT w zakresie podatku należnego w sytuacji gdy Wspólnik uiścił VAT należny w związku z dokonaną uprzednio transakcją, a po wniesieniu aportu powstaje konieczność dokonania korekty podatku należnego.

Wnioskodawcy chodzi o zdarzenie, w którym Wspólnik jeszcze przed wniesieniem aportu wystawił fakturę korygującą „In minus” do wystawionej wcześniej faktury sprzedażowej, i przedstawił ją kontrahentowi do zaakceptowania i ta zaakceptowana faktura korygująca wpływa do Wnioskodawcy już po wniesieniu aportu.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że skoro prawo do dokonania korekty podatku należnego przysługiwałoby Wspólnikowi w związku z otrzymaniem faktury korygującej (jej potwierdzenia) gdyby nie dokonał aportu, to po dokonaniu przeniesienia przedsiębiorstwa na Spółkę (Wnioskodawcę) to na nią przejdzie prawo do dokonania stosownej korekty i złożenia deklaracji VAT.

Stosownie do § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 68, poz. 360 ze zm.) obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą tę fakturę.

W myśl § 13 ust. 5 ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., do dnia 31 grudnia 2013 r., przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

  1. zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
  2. zwrotu nabywcy całości lub części należności, o której mowa w § 10 ust. 1.

Zgodnie z § 13 ust. 8 ww. rozporządzenia, faktury korygujące powinny zawierać wyraz „KOREKTA” albo wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA”.

Fakturę korygującą wystawia się również, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury (§ 14 ust. 1 cyt. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.)

Według § 14 ust. 3 rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., faktura korygująca wystawiana w przypadku stwierdzenia pomyłek, o których mowa w ust. 1, powinna zawierać dane określone w ust. 2 pkt 1 i dane określone w § 5 ust. 1 pkt 1-6 zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca, a także:

  1. prawidłową treść korygowanych pozycji, w tym kwoty w wysokości prawidłowej, lub
  2. różnicę między odpowiednimi kwotami wskazanymi pierwotnie w wysokości omyłkowej i w wysokości prawidłowej.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy o VAT obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r., podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

W myśl art. 29 ust. 4a ustawy o VAT obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna – art. 29 ust. 4c ustawy obowiązujący do dnia 31 grudnia 2013 r.

Z dniem 1 stycznia 2014 r. art. 29 ustawy o VAT został uchylony i jednocześnie wprowadzony został przepis art. 29a.

Zgodnie z art. 29a ust. 1, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Podstawę opodatkowania, stosownie do art. 29a ust. 10, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

  1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
  2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
  3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
  4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Zgodnie z art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna – art. 29a ust. 14.

Jak już wskazano w niniejszej interpretacji, Wnioskodawca jako następca podatkowy w zakresie podatku VAT, nabytego w drodze aportu przedsiębiorstwa, wszedł we wszelkie prawa i obowiązki tego przedsiębiorstwa wynikające z przepisów o podatku od towarów i usług.

Tym samym Wnioskodawca jako następca prawny ma prawo do ujęcia w swoich rozliczeniach VAT faktury korygującej wystawionej przez Wspólnika Spółki przed wniesieniem przedsiębiorstwa aportem do Spółki, której potwierdzenie od kontrahenta wpływa do Spółki po dniu wniesienia aportem przedsiębiorstwa.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii który podmiot Spółka czy wspólnik Spółki powinien wystawiać na wniosek nabywcy duplikaty faktur dokumentujących zdarzenia zaistniałe przed wniesieniem aportem przedsiębiorstwa Wspólnika Spółki do Spółki, po dniu wniesienia tego aportu.

Zgodnie z art. 106l ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie:

1.podatnik lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia, wystawia ponownie fakturę:

  1. na wniosek nabywcy – zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika,
  2. zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu nabywcy.

W myśl art. 106l ust. 2 ustawy, faktura wystawiona ponownie powinna zawierać wyraz „DUPLIKAT” oraz datę jej wystawienia.

Jak stanowi art. 2 pkt 31 ustawy, ilekroć w jej przepisach jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Z powyższego wynika zatem, że w przypadku gdy oryginał faktury lub faktury korygującej dokumentujący zdarzenia zaistniałe przed wniesieniem aportem przedsiębiorstwa do Spółki wystawiony przez Wspólnika Spółki ulegnie zniszczeniu albo zaginie, Wnioskodawca, jako następca prawny obowiązany będzie do wystawienia duplikatu tej faktury, który winien spełniać wymogi zawarte w przywołanym wyżej art. 106l ust. 1 ustawy o VAT.

Duplikat faktury musi zawierać dane zgodne z danymi wskazanymi na oryginale faktury, w konsekwencji duplikat winien również zawierać jako nazwę sprzedawcy - nazwę przedsiębiorstwa Wspólnika Spółki.

Tym samym nie można na duplikacie zastąpić danych sprzedawcy jakim był Wspólnik danymi Spółki.

Nic nie stoi natomiast na przeszkodzie, aby Spółka była wskazana na takim duplikacie jako podmiot wystawiający duplikat.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy (dotyczące pyt.nr 2) należało uznać za prawidłowe.

Ponadto Wnioskodawca ma wątpliwość czy Spółka może dokonać odliczenia VAT naliczonego z faktury za media (dostawy prądu) w przypadku gdy faktura ta dokumentuje należności za zużytą energię do dnia wniesienia aportu, a płatność faktury VAT przypada po dniu wniesienia aportu.

Zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu: dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego.

Na podstawie art. 86 ust. 10 pkt 3 ww. ustawy obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. w przypadku nabycia towarów i usług, o których mowa w art. 19 ust. 13 pkt 1, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu dotyczy - prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje rozliczeniu za okres, w którym przypada termin płatności.

Stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie z treścią obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. a ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. przepis art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT stanowi: kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35 ze zm.) zwanej dalej ustawą zmieniającą, w przypadku czynności wykonanych przed dniem 1 stycznia 2014 r. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19-21 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem.

Natomiast art. 7 ust. 2 tej ustawy stanowi, że czynność, dla której w związku z jej wykonywaniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się na potrzeby stosowania ust. 1 za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia wykonywania tej czynności. Czynność wykonywaną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej wykonywaniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia wykonywania tej czynności.

W myśl art. 7 ust. 3 ww. ustawy, w przypadku czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 3 i 4 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które zostaną wykonane po dniu 31 grudnia 2013 r., dla których przed dniem 1 stycznia 2014 r. wystawiono fakturę, obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Należy zaznaczyć, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m. in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Jeżeli zatem zgodnie z przepisami ustawy o VAT prawo do odliczenia podatku naliczonego, z faktury dokumentującej zużycie prądu przez przedsiębiorstwo Wspólnika przed jego przejęciem przez Wnioskodawcę, przypada już po dniu przejęcia przedsiębiorstwa, to Wnioskodawcy jako następcy prawnemu przysługuje prawo do odliczenia tego podatku zgodnie z ogólnymi zasadami wynikającymi z art. 86 ustawy o VAT z uwzględnieniem wyłączeń wynikających z art. 88 ustawy o VAT.

W związku z powyższym za prawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy (odnośnie pyt. nr 3), że Spółka uprawniona jest do rozliczenia VAT naliczonego z faktury za media jak w opisanym zdarzeniu przyszłym.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości wystawienia noty korygującej do faktury dokumentującej nabycie towaru przez Wnioskodawcę już po dniu przejęcia przedsiębiorstwa, lecz wystawionej na Wspólnika.

Wnioskodawca wskazał bowiem, że faktury te nie dokumentują nabycia towaru jeszcze przez Wspólnika w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej przed wniesieniem aportu, lecz nabycie towaru przez Spółkę w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

  1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
  2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
  3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
  4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Na podstawie art. 106e ust. 1, faktura powinna zawierać:

1.datę wystawienia;

2.kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3.imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4.numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5.numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6.datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7.nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8.miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9.cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10.kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11.wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12.stawkę podatku;

13.sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14.kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15.kwotę należności ogółem;

16.w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1 - wyrazy „metoda kasowa”;

17.w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 - wyraz „samofakturowanie”;

18.w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy "odwrotne obciążenie";

19.w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 - wskazanie:

  1. przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
  2. przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub
  3. innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;

20.w przypadku, o którym mowa w art. 106c - nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika - imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres;

21.w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego przedstawiciela podatkowego - nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku;

22.w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu - datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz:

  1. przebieg pojazdu - w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a,
  2. liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu - w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b, oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c;

23.w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) - dane określone w art. 136;

24.w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3:

  1. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL,
  2. numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ww. ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

  1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
  2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
  3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
  4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
  5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

-podatnik wystawia fakturę korygującą.

Faktura korygująca, stosownie do art. 106j ust. 2 powinna zawierać:

1.wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA" albo wyraz "KOREKTA";

2.numer kolejny oraz datę jej wystawienia;

3.dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

  1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
  2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;

4.przyczynę korekty;

5.jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;

6.w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.

Stosownie do art. 106j ust. 3 ustawy o VAT w przypadku gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2:

  1. powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka;
  2. może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.

Zgodnie z art. 106k ust. 1 ustawy o VAT, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą. Faktura, ta wymaga akceptacji wystawcy faktury (ust. 2).

Faktura, o której mowa w ust. 1 zgodnie z art. 106k ust. 3 ustawy o VAT, powinna zawierać:

  1. wyrazy „NOTA KORYGUJĄCA”;
  2. numer kolejny i datę jej wystawienia;
  3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej;
  4. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura, o której mowa w ust. 1, określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
  5. wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.

Przepisy ust. 1-3 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących (art. 106k ust. 4 ustawy o VAT).

Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe. A zatem jeżeli w fakturach dokumentujących transakcje występują, tzw. wadliwości mniejszej wagi, należy uznać, że nie ma podstawy do kwestionowania faktur, w tym w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, wyłącznie z powodu braków mających charakter tzw. wadliwości mniejszej wagi. Są to tego rodzaju wadliwości, które, co prawda, powodują, że faktura nie odpowiada wymogom określonym w przepisach, jednakże same w sobie nie wpływają na przedmiot i podstawę opodatkowania. Niemniej jednak, opisane błędy winny być skorygowane w ten sposób, aby faktura odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję pomiędzy prawidłowo oznaczonymi podmiotami gospodarczymi.

Z kolei faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Z przywołanych uregulowań wynika, że celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości, a prawo do ich wystawienia przysługuje wyłącznie sprzedawcy.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wtedy gdy odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy wskazuje ona, co prawda zaistniałe zdarzenie gospodarcze, ale które wystąpiło między innymi podmiotami. Jeżeli więc faktura zawiera pomyłki dotyczące jakiejkolwiek pozycji powinna zostać skorygowana w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między ściśle określonymi podmiotami gospodarczymi.

Przepisy regulujące wystawianie not korygujących jednoznacznie wskazują, że w tym trybie mogą być prostowane jedynie pomyłki dotyczące tego konkretnego podatnika. W sytuacji, gdy nabywca otrzyma fakturę zawierającą błędy w elementach nazwy sprzedawcy lub nabywcy albo oznaczenia towaru lub usługi, może je skorygować notą korygującą.

Należy jednak stwierdzić, że poprzez wystawienie noty korygującej nie można zmienić podmiotu umowy sprzedaży. W przypadku, gdy błędne są wszystkie dane nabywcy towaru lub usługi wskazane na fakturze, nie jest dopuszczalne jej korygowanie przez nabywcę notą korygującą. Jedynym sposobem naprawienia tego typu błędu jest wystawienie faktury korygującej przez sprzedawcę.

Odnosząc powyższe do sprawy będącej przedmiotem niniejszej interpretacji należy stwierdzić, że nie można w tym przypadku mówić o wadliwości mniejszej wagi, gdyż faktura została wystawiona na podmiot nieistniejący i niebędący nabywcą, a zatem mniemający jakiegokolwiek związku z transakcją dokonaną przez Wnioskodawcę. Jeżeli bowiem nabycia towaru dokonał Wnioskodawca już po przejęciu przedsiębiorstwa to Wnioskodawca jest nabywcą towaru i to na niego powinna być wystawiona faktura. Nie można więc w tym przypadku mówić o pomyłce w nazwie czy NIP-ie. Zatem jedynym możliwym sposobem skorygowania takiej wadliwości faktury jest wystawienie faktury korygującej przez sprzedawcę, która to dopiero faktura może być podstawą do odliczenia podatku naliczonego.

Tak więc stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 4 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Odnosząc się natomiast do powołanego przez Wnioskodawcę orzeczenia I SA/Po 221/13 należy zauważyć, że w ocenie tut. organu zapadło ono na tle innego stanu faktycznego niż w sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji. W wyroku tym wskazano bowiem opis sprawy, z którego wynika, że cyt. „(…) Dostawcy wyjaśniają, że niedoskonałość systemów księgowych i problemy z naniesieniem zaistniałych zmian uniemożliwiają wystawianie faktur na nowy podmiot firmę A - nie ma możliwości wystawienia faktury na podmiot inny niż pierwotnie wykazany w zamówieniu lub nie ma możliwości wystawienia faktury korygującej na podmiot inny niż na fakturach, których dotyczy korekta. (…)”

Z powyższego wynika, że wyrok ten dotyczył sytuacji, gdy zamówienie złożyła jeszcze poprzednia spółka przed przeniesieniem przedsiębiorstwa i dlatego faktury zostały wystawione z danymi półki sprzed jej przejęcia przez inny podmiot.

Zatem w ocenie tut. organu wyroku tego nie można odnosić do przypadku przedstawionego w niniejszej interpretacji, gdyż orzeczenia sądowe wiążą wyłącznie strony postępowania, których dotyczą i w sprawach, w których zapadły.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem ORD-IN zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj