INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23.10.2009 r. (data wpływu 02.11.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie stosowania norm dopuszczalnych ubytków w przypadku zmiany kodów CN dla estrów metylowych kwasów tłuszczowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.11.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie stosowania norm dopuszczalnych ubytków w przypadku zmiany kodów CN dla estrów metylowych kwasów tłuszczowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka posiada zezwolenia na prowadzenie składów podatkowych, w których ma miejsce wprowadzanie, wyprowadzanie, magazynowanie oraz przeładunek estrów metylowych kwasów tłuszczowych (dalej „estry”). Wyroby te przed 31 grudnia 2006 r. były sklasyfikowane pod kodem CN 3824 90 99, obecnie są zaś sklasyfikowane pod kodem CN 3824 90 91, jako „monoalkilowe estry kwasów tłuszczowych, zawierające objętościowo 96,54% lub więcej estrów (FAMAE)”.

Zezwolenia na prowadzenie składów podatkowych wskazują, że estry wprowadzane, wyprowadzane, magazynowane i przeładowywane w składach podatkowych Spółki są sklasyfikowane pod kodem CN 3824 90 99. Jako prowadzący skład podatkowy, Spółka ma obowiązek prowadzenia ilościowej lub ilościowo-wartościowej ewidencji wyrobów magazynowanych lub przeładowywanych w składzie. Prowadząc taką ewidencję, dla biokomponentów Spółka wskazuje kod zgodny z zezwoleniami na prowadzenie składów podatkowych tj. CN 3824 90 99.

Dokumenty ADT wystawiane przez dostawców wyrobów akcyzowych (tu: estrów metylowych) dostarczanych do składów Spółka wskazują aktualny numer klasyfikacyjny CN 3824 90 91. Należy podkreślić, że od uzyskania zezwoleń na prowadzenie składów Spółka wprowadza, wyprowadza, magazynuje i przeładowuje w składach podatkowych takie same estry, a zmiana ich kodu CN wynika jedynie ze zmian w Nomenklaturze Scalonej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dla estrów, sklasyfikowanych obecnie pod kodem CN 3824 90 91, należy stosować normy dopuszczalnych ubytków ustalone przez Naczelnika Urzędu Celnego dla estrów o kodzie CN 3824 90 99...

Zdaniem Spółki, normy dopuszczalnych ubytków ustalone dla estrów pod rządami nieaktualnej Nomenklatury Scalonej (CN), odwołujące się do kodu CN 3824 90 99 mogą nadal być stosowane przez Spółkę. W szczególności, Spółka może stosować te normy, również jeśli w ewidencji prowadzonej w składzie podatkowym stosuje dla estrów kod CN 3824 90 91. Analogicznie, normy dopuszczalnych ubytków wydane dla CN 3824 90 91 mogą być stosowane, jeśli w ewidencji prowadzonej w składzie podatkowym Spółka wskazuje kod CN 3824 90 99. Estry metylowe wyższych kwasów tłuszczowych, czy to sklasyfikowane do CN 3824 90 99 czy do CN 3824 90 91, są tymi samymi wyrobami, dla których Naczelnik Urzędu Celnego określił normy dopuszczalnych ubytków. Stąd normy te mają zastosowanie do tych wyrobów niezależnie od tego, według jakiego kodu CN wyroby te są opisywane w ewidencjach prowadzonych przez Spółkę.

W dniu 14.01.2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną znak IPPP3/443-970/09-4/KB, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. W interpretacji tut. Organ wskazał, że istotną zmianą w przepisach jest wyłączenie z definicji ubytków wyrobów akcyzowych obowiązującej do dnia 28 lutego 2009 r. strat powstających podczas produkcji wyrobów energetycznych.

W myśl art. 160 ust. 2 ustawy decyzje ustalające normy dopuszczalnych ubytków oraz dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, wydane na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy ustawa z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 z poźn. zm.) i dotyczące norm dopuszczalnych ubytków oraz dopuszczalnych norm zużycia, które nie są ustalane na podstawie ustawy, tracą moc z dniem wejścia w życie ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe tut. Organ stwierdził, iż Spółka powinna wystąpić z wnioskiem o ustalenie norm dopuszczalnych ubytków, ponieważ decyzje ustalające normy dopuszczalnych ubytków wydane przed wejściem w życie ustawy tracą moc z dniem 1 marca 2009 r.

Pismem z dnia 29.01.2010 r. (data wpływu 01.02.2010 r.) Spółka wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydanej interpretacji indywidualnej. W odpowiedzi na powyższe wezwanie pismem nr IPPP3/443-970/09-8/KB z dnia 26.02.2010 r. (data doręczenia 01.03.2010 r.) tut. Organ stwierdził brak podstaw do zmiany przedmiotowej interpretacji.

W dniu 31.03.2009 r. (data wpływu 06.04.2009 r.) wniesiono skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na ww. interpretację. WSA w Warszawie postanowieniem z dnia 30 czerwca 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 1164/10 odrzucił skargę. Spółka wniosła skargę kasacyjną do NSA na przedmiotowe postanowienie. Postanowieniem z dnia 16 września 2010 r. sygn. akt I GSK 682/10 NSA uchylił zaskarżone postanowienie. WSA w Warszawie, rozpatrując skargę, w wyroku z dnia 17.12.2010 r. sygn. akt III SA/Wa 2449/10 uchylił zaskarżoną interpretację.

Sąd stwierdził, że w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie przepis art. 160 ust. 1 u.p.a. zgodnie z którym decyzje ustalające normy dopuszczalnych ubytków oraz dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych wydanych na podstawie ustawy o podatku akcyzowym z dnia 23 stycznia 2004 r. i dotyczące norm dopuszczalnych ubytków oraz dopuszczalnych norm zużycia ustalanych na podstawie ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 r. pozostają w mocy nie dłużej niż do czasu wydania decyzji na podstawie ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, oraz biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 Nr 3 poz. 11 ze zm.), dalej zwanej ustawą, do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.). Zmiany w Nomenklaturze Scalonej (CN) nie powodują zmian w opodatkowaniu akcyzą wyrobów akcyzowych i samochodów osobowych, jeżeli nie zostały określone w niniejszej ustawie.

Zgodnie z art. 2 pkt 20 lit. a) i b) ustawy ubytki wyrobów akcyzowych to wszelkie straty wyrobów akcyzowych, określonych w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji wyrobów energetycznych lub wyrobów tytoniowych oraz wszelkie straty napojów alkoholowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie.

W myśl art. 5 ust. 1. obowiązującej do dnia 28 lutego 2009 r. ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 ze zm.), akcyzie podlegały ubytki lub niedobory wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstałe w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu.

W myśl art. 160 ust. 1 ustawy decyzje ustalające normy dopuszczalnych ubytków oraz dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, wydane na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 z poźn. zm.) i dotyczące norm dopuszczalnych ubytków oraz dopuszczalnych norm zużycia ustalanych również na podstawie ustawy, pozostają w mocy nie dłużej niż do czasu wydania decyzji na podstawie ustawy.

Z przedstawionych okoliczności wynika, iż Spółka posiada zezwolenia na prowadzenie składów podatkowych, w których ma miejsce wprowadzanie, wyprowadzanie, magazynowanie oraz przeładunek estrów metylowych kwasów tłuszczowych (dalej „estry”). Wyroby te przed 31 grudnia 2006 r. były sklasyfikowane pod kodem CN 3824 90 99, obecnie są zaś sklasyfikowane pod kodem CN 3824 90 91, jako „monoalkilowe estry kwasów tłuszczowych, zawierające objętościowo 96,54% lub więcej estrów (FAMAE)”. Zezwolenia na prowadzenie składów podatkowych wskazują, że estry wprowadzane, wyprowadzane, magazynowane i przeładowywane w składach podatkowych Spółki są sklasyfikowane pod kodem CN 3824 90 99.

Jako prowadzący skład podatkowy, Spółka ma obowiązek prowadzenia ilościowej lub ilościowo-wartościowej ewidencji wyrobów magazynowanych lub przeładowywanych w składzie. Prowadząc taką ewidencję, dla biokomponentów Spółka wskazuje kod zgodny z zezwoleniami na prowadzenie składów podatkowych tj. CN 3824 90 99. Dokumenty ADT wystawiane przez dostawców wyrobów akcyzowych (tu: estrów metylowych) dostarczanych do składów Spółki wskazują aktualny numer klasyfikacyjny CN 3824 90 91. Należy podkreślić, że od uzyskania zezwoleń na prowadzenie składów Spółka wprowadza, wyprowadza, magazynuje i przeładowuje w składach podatkowych takie same estry, a zmiana ich kodu CN wynika jedynie ze zmian w Nomenklaturze Scalonej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy normy dopuszczalnych ubytków ustalone dla estrów pod rządami nieaktualnej Nomenklatury Scalonej (CN), odwołujące się do kodu CN 3824 90 99 mogą nadal być stosowane.

Należy zauważyć, że definicja ubytków wyrobów akcyzowych zawarta w art. 2 pkt 20 ustawy obejmuje wszelkie straty wyrobów określonych w zał. nr 2 (monoalkilowe estry kwasów tłuszczowych określone zostały w poz. 25 zał. nr 2), objętych stawką inną niż stawka zerowa powstałych podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy tj. procedury stosowanej podczas wprowadzania, wyprowadzania, magazynowania oraz przemieszczania wyrobów akcyzowych z wyłączeniem produkcji wyrobów energetycznych lub tytoniowych.

Skoro Spółka posiada zezwolenie na prowadzenia składów podatkowych, w których ma miejsce jedynie wprowadzenie, wyprowadzenie, magazynowanie oraz przeładunek estrów metylowych kwasów tłuszczowych, to powstałe straty podczas stosowania procedury zawieszania poboru akcyzy obejmuje definicja ubytków wyrobów akcyzowych zawarta w art. 2 pkt 20 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie art. 160 ust. 1 ustawy, a zatem normy dopuszczalnych ubytków ustalone dla estrów pod rządami nieaktualnej Nomenklatury Scalonej (CN), odwołujące się do kodu CN 3824 90 99 mogą nadal być stosowane przez Spółkę do czasu wydania nowej decyzji na podstawie ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tutejszy Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie trzecie przedstawione we wniosku, natomiast w zakresie odpowiedzi na pozostałe pytania zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.