Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-491/12-2/ES
z 24 lipca 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB1/415-491/12-2/ES
Data
2012.07.24



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie i wysokość kosztów uzyskania przychodów


Słowa kluczowe
bezpieczeństwo i higiena pracy
działalność gospodarcza
koszty procesowe
koszty sądowe
koszty uzyskania przychodów
odszkodowania
pracownik
towar
wspólnik


Istota interpretacji
Należy stwierdzić, iż poniesione przez Wnioskodawcę przedmiotowe koszty nie będą mogły stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Zainteresowanego pozarolniczej działalności gospodarczej. Wydatki poniesione na ten cel będą miały wprawdzie związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością, nie zostały jednak poniesione w celu uzyskania przychodu bądź zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Celem zapłaty było, bowiem zwolnienie się Wnioskodawcy z ciążącej na niej odpowiedzialności za wyrządzoną szkodę. Brak jest, zatem spełnienia podstawowej przesłanki uznania wypłaconego odszkodowania, kosztów pogrzebu, należnych odsetek, kosztów sądowych i zastępstwa procesowego za koszt uzyskania przychodu.



Wniosek ORD-IN 590 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 07.05.2012 r. (data wpływu 14.05.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.05.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jestem wspólnikiem spółki jawnej, prowadzącej działalność handlową w branży metali kolorowych. Posiada magazyny w których składuje towar przygotowany do sprzedaży. Załadunek i wyładunek towaru sprzedawanego przez Spółkę odbywa się na terenie magazynów z wykorzystaniem podnośnikowych wózków widłowych. Pracownicy wykonujący pracę operatora na powyżej wymienionych maszynach posiadają wymagane przepisami uprawnienia w tym zakresie, badania lekarskie oraz odbyte szkolenia stanowiskowe w zakresie BHP.

W dniu 26 lipca 2005 r. pracownik Spółki zatrudniony na stanowisku pracownika magazynowo- transportowego podczas wykonywania pracy, został przygnieciony na terenie magazynu Spółki w Katowicach pojemnikiem, który zsunął się w czasie transportu z wózka widłowego, kierowanego przez pracownika Spółki. Bezpośrednią przyczyną zaistniałego wypadku była utrata stateczności przewożonych wózkiem widłowym pojemników, załadowanych złomem metali kolorowych, zaś pośrednią przyczyną były niedostatecznie podjęte środki ostrożności, w organizacji równoczesnego prowadzenia prac transportowych w magazynie wózkiem widłowym i wykonywania prac przez innych pracowników.

W wyniku powyższego wypadku doszło do zgonu pracownika. Sąd uznał, że sam poszkodowany przyczynił się częściowo do wypadku „ gdyż wydając polecenie przewiezienia powyższego ładunku, jednocześnie pozostał w bliskiej odległości od trasy jazdy wózka widłowego; uznał za winnego operatora wózka widłowego; natomiast w przypadku pozostałych dwóch pracowników toczy się jeszcze postępowanie. Sąd powołując się na opinię biegłego w zakresie BHP i transportu, wskazał na odpowiedzialność Spółki na zasadzie przewidzianej w art. 435 § 1 K.c. jako objętej ryzykiem związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą. Po wypadku rodzina zmarłego otrzymała od Spółki odprawę pośmiertną oraz z ZUS jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy i zasiłek pogrzebowy.

W 2008 roku rodzina (żona i córka) zmarłego pracownika wniosła do Sądu Okręgowego powództwo o zasądzenie na jej rzecz odszkodowania i zwrot kosztów pogrzebu wraz z należnymi odsetkami.

Sąd w wyroku z dnia 21 marca 2011 r. uznał powództwo rodziny zmarłego w części za zasadne i zasądził od Spółki na jej rzecz kwotę 135 tys. zł, jako odszkodowanie i kwotę 8.491,50 zł. jako zwrot kosztów pogrzebu wraz ustawowymi odsetkami. Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie na podstawie wynikającej z art. 446 § 3 K.c. uznając „że nastąpiło pogorszenie sytuacji życiowej rodziny zmarłego oraz na podstawie wynikającej z art. 446 § 1 K.c. uznając, iż poniesione koszty pogrzebu w związku z pochówkiem zmarłego pracownika nie rekompensuje wypłacony zasiłek pogrzebowy przez ZUS. Powyższy wyrok stał się prawomocny i ostateczny.

Spółka spełniła wszelkie obowiązki wobec rodziny zmarłego, nałożone na nią powyższym wyrokiem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wydatki poniesione (zapłacone) na podstawie prawomocnego (ostatecznego) wyroku sądowego z tytułu odszkodowania, kosztów pogrzebu, należnych odsetek, kosztów sądowych, kosztów procesu i zastępstwa procesowego mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy możliwość zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów osoby fizycznej reguluje z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wskazanych przez ustawodawcę w art. 23 ust. 1 ww. ustawy jako kosztów wyłączonych z kosztów podatkowych. Powyższa definicja kosztów uzyskania przychodów nie wymaga wystąpienia bezpośredniego związku pomiędzy ponoszonymi przez podatnika wydatkami, a osiąganymi przychodami. W definicji tej ustawodawca wyraźnie wskazuje na koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, a nie na koszty poniesione w celu osiągnięcia konkretnego przychodu. Treść tej definicji pozwala więc na zaliczenie do podatkowych kosztów również wydatków ponoszonych w związku z prowadzoną działalnością (służącą osiąganiu przychodów), których funkcjonalne przypisanie do określonych przychodów podatnika nie jest możliwe (tzw. kosztów „pośrednich”), a także wydatków, które nie kreują dodatkowych przychodów, lecz ponoszone są w celu obniżenia określonych kosztów podatnika.

W doktrynie podatkowej podkreśla się, iż każdy wydatek, aby można go było zaliczyć w ciężar kosztów podatkowych musi mieć swoje gospodarcze uzasadnienie dla przedsiębiorcy, a jego poniesienie jest racjonalne z punktu widzenia prowadzonej działalności gospodarczej.

Poparciem dla powyższego stanowiska może być wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 22 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SA/Lu 701/08, w którym czytamy, że „kosztem poniesionym w celu osiągnięcia przychodu są takie koszty, które pozostają w związku przyczynowo - skutkowym, gospodarczym z przychodem, źródłem przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie, zachowanie źródła przychodów, nawet kiedy ten cel finalnie nie zostanie osiągnięty, kiedy podatnik nie osiągnie spodziewanego przychodu czy utraci źródło przychodu. O kwalifikacji poniesionego kosztu jako kosztu uzyskania przychodów rozstrzyga cel towarzyszący jego ponoszeniu. Poniesiony koszt jest celowy także, kiedy racjonalnie przewidywany cel w postaci uzyskania przychodów nie zostanie osiągnięty”.

Wnioskodawca podkreśla, iż w jego opinii wydatek na zapłatę odszkodowania oraz zwrot kosztów pogrzebu rodzinie (żonie i córce) pracownika, który uległ wypadkowi przy pracy ma jak najbardziej uzasadnienie ekonomiczne i pozostaje w związku z uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę przychodami.

W powyższej sprawie odszkodowanie i zwrot kosztów pogrzebu należy zakwalifikować jako koszt związany z zatrudnieniem pracowników. Spółka wywiązując się ze swoich obowiązków jako pracodawca w stosunku do rodziny pracownika, który uległ śmiertelnemu wypadkowi przy pracy wzmacnia swój pozytywny wizerunek wśród pozostałych pracowników. Pozostałe osoby zatrudnione w Spółce zyskują bowiem pewność, iż w przypadku ewentualnych nieszczęśliwych wypadków podczas wykonywania obowiązków służbowych mogą liczyć na pomoc finansową i wsparcie ze Strony swojego pracodawcy. Ponadto pracownicy Wnioskodawcy zyskują komfort i poczucie bezpieczeństwa, co przekłada się także na wzrost mobilizacji do pracy i zaangażowania w wykonywane zadania. Taka postawa pracowników ma skutek w bardziej efektywnej pracy, co ma bezpośrednie przełożenie na przychody generowane przez Spółkę. Dodatkowo należyte wywiązywanie się z obowiązków, nałożonych przepisami Kodeksu cywilnego, buduje pozytywny wizerunek Spółki wśród klientów oraz w otoczeniu gospodarczym. Dostrzegalne bowiem jest, iż Wnioskodawca jest firmą wspierającą swoich pracowników, która nie unika spełnienia obowiązków wynikających z ponoszonego ryzyka prowadzenia działalności gospodarczej.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu: „(...) przedsiębiorca, który nie wywiązuje się ze swoich zobowiązań (również tych wynikających z wyroków sądowych), w szczególności tych w stosunku do pracowników (obecnych i byłych), może utracić część swoich kontrahentów, a także stracić prawdopodobną możliwość działania na niektórych rynkach. Możliwości takie, jakkolwiek trudne do uchwycenia, jeśli chodzi o wyliczenie konkretnych kwot pieniężnych, pozostają jednak w związku przyczynowym z ponoszonym wydatkiem. . Potwierdzeniem powyższego stanowiska może być również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjny we Wrocławiu z dnia 13 lipca 2010 r. (sygn. akt I SA/Wr 538/10), w którym czytamy,, (...) z perspektywy spółki istotny - w kontekście spornych wydatków - jest motyw związany z umacnianiem relacji (więzi) z obecnymi pracownikami, pracującymi w warunkach ciągłego zagrożenia dla zdrowia i życia. Przez fakt, iż spółka wywiązuje się z ciążących na niej obowiązków w sytuacji, gdy pracownicy ulegną wypadkom przy pracy, pozostałe zatrudnione w spółce osoby mają pewność, że w podobnej sytuacji również nie zostaną pozbawione należnych im świadczeń.”

Ponadto należy uwzględnić fakt że, poniesione przez Spółkę wydatki wiążą się bezpośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, jako wydatki będące konsekwencją zatrudnienia pracowników (jako „wydatki pracownicze”), dotyczące całokształtu działalności gospodarczej, a obowiązek ich poniesienia wynika wprost z przepisów prawa (art. 446 Kodeksu cywilnego).

Powyższe stanowisko znajduje swoje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjny we Wrocławiu z dnia 13 lipca 2010 r. (sygn. akt I SA/Wr 538/10), w którym czytamy „(...) poniesione na rzecz byłych pracowników/ich spadkobierców wydatki tytułem zwrotu kosztów leczenia, wypłaty rent wyrównawczych i zadośćuczynienia, będące konsekwencją wypadków przy pracy, pozostawały - pośrednio - w związku z prowadzoną przez spółkę działalnością, a ich poniesienie miało racjonalne i ekonomiczne uzasadnienie.<..> Sąd stwierdza, iż opisane we wniosku o interpretację i ponoszone przez spółkę wydatki są konsekwencją zatrudnienia pracowników („wydatki pracownicze”), dotyczą całokształtu działalności gospodarczej, a obowiązek ich poniesienia wynika wprost z przepisów prawa (art. 444-446 Kc). Tego rodzaju wydatki, mające charakter odszkodowawczy, stanowią - według Sądu - niewątpliwie wydatki związane z funkcjonowaniem podatnika (przedsiębiorcy), jako takiego, pośrednio przyczyniając się do uzyskania przychodu.”

Potwierdzenie powyższego stanowi również interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której czytamy „Wskazać należy, iż nie każdy wydatek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, to wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania (zabezpieczenia) źródła przychodów. Jednak wydatki poniesione przez Spółkę z tytułu odszkodowania, zadośćuczynienia i renty wiążą się bezpośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą jako wydatki będące konsekwencją wypadków przy pracy. Przedmiotowe wydatki są konsekwencją zatrudniania pracowników („wydatki pracownicze”), dotyczą całokształtu działalności gospodarczej, a obowiązek ich ponoszenia wynika wprost z przepisów prawa (art. 444-446 Kodeksu cywilnego). Przez fakt, iż Spółka wywiązuje się z ciążących na niej obowiązków w sytuacji, gdy pracownicy ulegną wypadkom przy pracy, pozostałe zatrudnione w Spółce osoby mają pewność, że w podobnej sytuacji również nie zostaną pozbawione należnych im świadczeń. Tym samym tego rodzaju wydatki związane z funkcjonowaniem podatnika pośrednio przyczyniają się do uzyskiwania przychodów. . Podobne stanowisko prezentują również m.in. następujące organy podatkowe tj.: Urząd Skarbowy w Warszawie-US33/NG/423/232/AM/04, Izba Skarbowa w Gdańsku – BI/4218-0019/05, Izba Skarbowa w Rzeszowie - IS.1/3-423/95/04, Urząd Skarbowy w Krakowie - DP3/423-85/05/89470.

Ponadto Wnioskodawca chce zaznaczyć, iż brak wywiązania się z ciążących na Spółce obowiązków dotyczących ponoszenia wydatków w postaci odszkodowania i zwrotu kosztów pogrzebu - nałożony na podstawie art. 446 Kodeksu cywilnego wobec rodziny pracownika, który uległ śmiertelnemu wypadkowi przy pracy - narażałby Spółkę na wszczęcie postępowania egzekucyjnego i ponoszenia dodatkowych kosztów ściągnięcia zasądzonych należności.

Dodatkowo należy w powyższej sprawie uwzględnić, iż jednym z warunków dla uznania danego wydatku za koszt podatkowy jest brak jego ustawowego wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszt uzyskania przychodów jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w wysokości określonej przez właściwego ministra oraz dodatkowej składki ubezpieczeniowej w przypadku stwierdzenia pogorszenia warunków pracy. Przywołany przepis wyłącza z kosztów podatkowych jednorazowe odszkodowania przyznawane poszkodowanym pracownikom na podstawie ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniach społecznych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673 ze zm.).

Takie jednorazowe odszkodowania przyznane na podstawie przywołanego aktu prawnego należy odróżnić od odszkodowań i zwrotu kosztów pogrzebu na podstawie regulacji Kodeksu cywilnego.

W doktrynie podatkowej podkreślane jest, iż wszelkie wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów powinny być interpretowane ściśle, literalnie bez rozszerzania na kategorie niewskazane wprost przez ustawodawcę. W wyroku z dnia 22 października 1992 r. (sygn. akt III ARN 50/92). Sąd Najwyższy stwierdził, że fundamentalną zasadą prawa podatkowego w demokratycznym państwie prawnym jest to, że zakres przedmiotu opodatkowania musi być precyzyjnie określony w ustawie podatkowej, a interpretacja jej przepisów nie może być rozszerzająca. Podkreślił to również Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 12 stycznia 2011 r. (sygn. akt III SA/Wa 1052/10) „respektowanie wspomnianej wyżej zasady prymatu wykładni literalnej prawa podatkowego konieczne jest zwłaszcza w tych przypadkach, gdy chodzi o przepisy o charakterze wyjątku. art. 23 ust. 1 pkt 60 ustawy jest takim właśnie wyjątkiem, gdyż regułą jest możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych każdego wydatku, który został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu albo zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu”.

Reasumując powyższą argumentację należy uznać że, odszkodowanie i koszty pogrzebu, zostały wypłacone na podstawie art. 446 § 1 i 3 Kodeksu cywilnego dotyczącego roszczenia opartego na innej podstawie prawnej niż wskazanej w art. 23 ust. 1 pkt 13 i w związku z tym nie podlegają wyłączeniu z kosztów podatkowych.

W świetle przytoczonych w niniejszym wniosku argumentów Wnioskodawca podtrzymuje swoje stanowisko, jakoby wydatki w postaci odszkodowania, zwrotu koszt pogrzebu wraz z należnymi odsetkami będące wynikiem wyroku sądowego jako świadczenie uzupełniające na podstawie art. 446 Kodeksu cywilnego, na rzecz rodziny (żony, córki ) zmarłego pracownika, który uległ wypadkowi przy pracy, stanowią koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

Natomiast w kwestii poniesionych kosztów sądowych, kosztów procesu i zastępstwa procesowego, Wnioskodawca uważa, że należy uznać je za koszty uzyskania przychodów, gdyż zostały poniesione w celu ustalenia ostatecznych kwot roszczenia przysługującego rodzinie pracownika, a której wysokość nie wynikała wprost z przepisów prawa. (art.446 K.c.). Ponadto powyższe koszty zostały poniesione w celu ochrony Spółki przed nadmiernym uszczupleniem majątku wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu powinien, w myśl powołanych przepisów spełniać łącznie następujące warunki:

  • pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • być właściwie udokumentowany

W konsekwencji nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania. Skoro, bowiem ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem osiągnięcia przychodów, to ten cel musi być widoczny. Ponoszone koszty winny ten cel realizować lub co najmniej zakładać go, jako realny. Prawo zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów dany podmiot ma w przypadku, gdy wydatki te pozostają w związku przyczynowo skutkowym z osiąganymi przychodami.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 13 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w wysokości określonej przez właściwego ministra oraz dodatkowej składki ubezpieczeniowej w przypadku stwierdzenia pogorszenia warunków pracy.

Przepis ten odnosi się do jednorazowego odszkodowania uregulowanego w ustawie z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 167, poz. 1322), w której określono rodzaje i zasady przyznawania jednorazowych świadczeń z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

Zaistnienie wypadku przy pracy rodzi dla pracodawcy szereg obowiązków. Obowiązki te regulują przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) oraz stosowne przepisy wykonawcze.

Za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych albo czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia.

Wypadkiem przy pracy jest również ww. zdarzenie, które ma miejsce w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Powyższe reguluje art. 3 ust. 1 powołanej ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

Zgodnie z art. 446 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), jeżeli wskutek uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia nastąpiła śmierć poszkodowanego, zobowiązany do naprawienia szkody powinien zwrócić koszty leczenia i pogrzebu temu, kto je poniósł.

Z kolei na podstawie art. 446 § 3 sąd może ponadto przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego stosowne odszkodowanie, jeżeli wskutek jego śmierci nastąpiło znaczne pogorszenie ich sytuacji życiowej.

W konsekwencji, przedmiotowe wydatki w postaci zadośćuczynienia, oraz renty należy poddać analizie w zakresie postanowień przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca na podstawie wyroku sądu z dnia 21.03.2011 r. wypłacił odszkodowanie z tytułu znacznego pogorszenia sytuacji życiowej w związku z wypadkiem przy pracy, zwrócił koszty pogrzebu wraz z ustawowymi odsetkami zgodnie z art. 446 § 3 i art. 446 § 1 Kodeksu cywilnego oraz poniósł koszty sądowe i zastępstwa procesowego

Podnieść należy, że nie każdy wydatek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, to wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania (zabezpieczenia) źródła przychodów. Wydatki poniesione przez Spółkę z tytułu odszkodowania, kosztu pogrzebu, należnych odsetek, kosztów sądowych i zastępstwa procesowego wiążą się, co prawda pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, jednakże oceniając ich charakter nie można wykazać związku przyczynowo skutkowego pomiędzy wypłatą tych świadczeń, a uzyskanym przez Spółkę przychodem. Celem zapłaty odszkodowania, nie jest uzyskanie przychodu, lecz zwolnienie się pracodawcy (Wnioskodawcy) ze zobowiązania zasądzonego przez sąd.

Pamiętać należy, bowiem, że uznanie za koszt uzyskania przychodów wszystkich wydatków nie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznaczałoby przerzucenie na Skarb Państwa ryzyka związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą. Innymi słowy, każdy podmiot gospodarczy ponosi ryzyko prowadzenia działalności gospodarczej, w związku z tym decyzje skutkujące powstaniem kosztów związanych z tą działalnością, nie może rekompensować przy pomocy przepisów podatkowych, gdyż oznaczałoby to w praktyce przerzucenie na Skarb Państwa ryzyka związanego z określonym przedsięwzięciem gospodarczym podejmowanym przez podmiot.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż poniesione przez Wnioskodawcę przedmiotowe koszty nie będą mogły stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Zainteresowanego pozarolniczej działalności gospodarczej. Wydatki poniesione na ten cel będą miały wprawdzie związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością, nie zostały jednak poniesione w celu uzyskania przychodu bądź zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Celem zapłaty było, bowiem zwolnienie się Wnioskodawcy z ciążącej na niej odpowiedzialności za wyrządzoną szkodę. Brak jest, zatem spełnienia podstawowej przesłanki uznania wypłaconego odszkodowania, kosztów pogrzebu, należnych odsetek, kosztów sądowych i zastępstwa procesowego za koszt uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj