Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-492/14/LSz
z 29 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 14 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.), uzupełnionym pismem z 20 sierpnia (data wpływu 22 sierpnia 2014 r.), o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• ustalenia czy w przedmiotowej sprawie dojdzie do zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe,
• powstania po stronie Wnioskodawcy nadpłaty – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy w przedmiotowej sprawie dojdzie do zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz czy w związku ze zbyciem wystąpi po stronie Wnioskodawcy nadpłata.

W wyniku wezwania tut. organu z 8 sierpnia 2014 r. znak IBPP1/443-492/14/LSz wniosek został uzupełniony przez Wnioskodawcę pismem z 20 sierpnia (data wpływu 22 sierpnia 2014 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

C. sp. z o. o. (dalej jako Spółka, Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie produkcji betonu towarowego oraz dodatkowo w zakresie obróbki metali. Dodatkowa działalność gospodarcza prowadzona jest poprzez Zakład w C. (dalej jako Z.) stanowiący zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej jako ZCP). W skład Z. wchodzą nieruchomość zabudowana budynkiem użytkowym (hala produkcyjna oraz pomieszczenia biurowe) wraz z funkcjonalnie powiązanymi z tą nieruchomością środkami trwałymi (maszyny i urządzenia), prawami wynikającymi z umów oraz księgami i dokumentami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej w tym zakresie, jak również z częścią aktywów obrotowych, w tym w szczególności, z należnościami krótkoterminowymi, środkami produkcji, zapasami oraz zobowiązaniami funkcjonalnie związanymi z przenoszonymi składnikami majątku. Spółka w ramach restrukturyzacji swojej działalności nosi się z zamiarem sprzedaży Z.

Planowana transakcja sprzedaży odbędzie się jednak etapami. W pierwszej kolejności Spółka zamierza zbyć towary stanowiące środki produkcji w toku oraz inne towary na rzecz przyszłego nabywcy. Transakcja ta zostanie opodatkowana podatkiem od towarów i usług (dalej VAT). Jednocześnie przyszły nabywca przejmie pracowników Spółki w trybie art. 23(1) Kodeksu pracy. Przyszły nabywca w drodze cesji przejmie także prawa i obowiązki z umów handlowych podpisanych przez Spółkę a dotyczących Z. Spółka i przyszły nabywca podpiszą przedwstępną umowę zbycia Z. Na tym etapie Z. zostanie wydzierżawiony na rzecz przyszłego nabywcy na okres kilku miesięcy. Po tym terminie w drugim etapie transakcji strony podpiszą umowę przyrzeczoną na mocy której nieruchomość na której znajduje się Z. wraz z innymi środkami trwałymi stanie się własnością przyszłego nabywcy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że:

1. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym od 5 lipca1993 r.
   
2. Spółka na terenie nieruchomości w C. prowadzi Zakład (dalej Z.), w którym to zakładzie produkowane są elementy metalowe o różnym zastosowaniu oraz elementy do okrętów. Jest to poboczna działalność Spółki, gdyż głównym jej obszarem aktywności gospodarczej jest produkcja betonu towarowego.
   
3. W odpowiedzi na pytanie tut. organu „Co jest powodem tego, że Z. będzie sprzedawany etapami?”, Wnioskodawca odpowiedział, że Wnioskodawca na terenie tej samej nieruchomości w C. prowadzi działalność gospodarczą zarówno w zakresie produkcji elementów metalowych (w Z.) jak i w zakresie produkcji betonu (węzeł betoniarski). W chwili obecnej na nieruchomości ustanowione jest zabezpieczenie hipoteczne na rzecz banku z tytułu udzielonego Wnioskodawcy kredytu. Bank nie zgodził się na sprzedaż części nieruchomości na której znajduje się Z. bez obciążenia hipotecznego. Stąd z uwagi na fakt, że konieczne jest wykreślenie zabezpieczenia hipotecznego transakcja będzie przeprowadzona etapami. Istotne przy tym jest, że Wnioskodawca zamierza spłacić część kredytu bankowego ze środków uzyskanych ze sprzedaży środków produkcji w toku oraz innych towarów.
   
4. Planowane jest, że sprzedaż Z. nastąpi w ciągu 6-7 m-cy od daty sprzedaży środków produkcji w toku oraz innych towarów na rzecz przyszłego nabywcy. Wraz ze sprzedażą środków produkcji nastąpi przejęcie pracowników oraz praw i obowiązków z umów handlowych dotyczących Z. Jednocześnie wraz z tymi umowami (w tym samym dniu) planowane jest podpisanie przedwstępnej umowy zbycia Z. jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Odnośnie zawarcia umowy przyrzeczonej zbycia Z. trudno jest wskazać konkretną datę. Planuje się, że umowa ta powinna zostać zawarta maksymalnie w terminie 6 miesięcy od daty zawarcia umowy przedwstępnej. Wyznaczenie maksymalnego terminu umożliwia jednocześnie zawarcie tej umowy wcześniej, np. po 3 miesiącach. Powyższe jest uzależnione od zakończenia procedury wykreślenia z tej nieruchomości zabezpieczenia hipotecznego ustanowionego na rzecz banku.
   
5. Z. nie jest niezależnym odrębnym podmiotem. W strukturze przedsiębiorstwa umiejscowiony jest jako Zakład w C. Wyodrębnienie organizacyjne i finansowe opisane jest w sprawozdaniach finansowych składanych przez Spółkę do Sądu Rejestrowego oraz właściwego dla Spółki Naczelnika Urzędu Skarbowego.
   
6. W Z. produkowane są konstrukcje stalowe różnych zastosowań oraz części do okrętów.
   
7. Planowane jest, że umowa przedwstępna zostanie zawarta jednocześnie (tego samego dnia) wraz z umową sprzedaży środków produkcji w toku. Z umowy przedwstępnej wynikać będzie, że Z. jest zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa C.
   
8. Planowane jest zawarcie dwóch odrębnych umów, przy czym druga z nich obejmować będzie nieruchomość wraz z innymi środkami trwałymi.
   
9. Tak, w przypadku sprzedaży Z. jedną umową, w ocenie Wnioskodawcy, spełniona byłaby ustawowa definicja ZCP.
   1. przedmiot dostawy stanowiłby wyodrębniony organizacyjnie i finansowo zespół składników materialnych i niematerialnych. Wyodrębnienie organizacyjne ma odzwierciedlenie w strukturze organizacyjnej Wnioskodawcy jako zakład (Z.). Wyodrębnienie finansowe ma odzwierciedlenie poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych, dzięki którym możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do Z.
   2. Odnośnie wyodrębnienia funkcjonalnego Z. byłby w stanie samodzielnie przejąć zadania i samodzielnie funkcjonować na rynku. Wyodrębnienie polegałoby na tym, że Z. samodzielnie produkuje konstrukcje stalowe i elementy do statków. Z. jest zorganizowany jako samodzielny zakład położony w C., w którym odbywa się całościowa produkcja elementów metalowych. Zakład ten składa się z hali produkcyjnej wraz z wyposażeniem, budynku socjalnego, budynku biurowego, jest ogrodzony, doprowadzona jest do niego droga dojazdowa. W tym zakresie jest to odrębny rodzaj działalności od głównej działalności Wnioskodawcy, która polega na produkcji betonu towarowego.
   3. W odpowiedzi na pytanie tut. organu „Czy, poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych, możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do części, która będzie przedmiotem dostawy”, Wnioskodawca odpowiedział, że tak, Wnioskodawca prosi o odwołanie się do odpowiedzi wskazanej pod lit. a).
   4. W odpowiedzi na pytanie tut. organu „Czy, w oparciu o posiadany zespół składników materialnych i niematerialnych, część ta może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze – innymi słowy, czy w oparciu o dokonaną dostawę możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej” Wnioskodawca odpowiedział, że tak, byłoby to możliwe.
10. Nie. Wnioskodawca nie posiada koncesji, licencji czy zezwoleń dla działalności Z. Nie jest również właścicielem żadnego patentu i innych praw własności przemysłowej ani majątkowych praw autorskich czy praw pokrewnych.
    
11. Żadne dokumenty nie będą przedmiotem zbycia. W chwili zawarcia umowy przyrzeczonej zostaną wydane natomiast dokumenty dotyczące kontraktów handlowych dla Z., umów ubezpieczenia i innych związanych z działalnością tego zakładu.
    
12. W odpowiedzi na pytanie tut. organu „Czy przekazana zostanie część dokumentacji finansowej i podatkowej związanej z MON jeśli nie to dlaczego?”, Wnioskodawca odpowiedział, że tak.
    
13. W odpowiedzi na pytanie tut. organu „Czy po zbyciu zespołu składników Wnioskodawca będzie kontynuował prowadzenie działalności gospodarczej w dotychczasowym zakresie?” Wnioskodawca odpowiedział, że tak, tzn. w zakresie produkcji betonu towarowego i niewielkim stopniu w zakresie najmu pomieszczeń biurowych.
    
14. W odpowiedzi na pytanie tut. organu „Czy składniki, mające być przedmiotem dostawy, posiadają potencjalną zdolność do prowadzenia działalności gospodarczej w tym samym zakresie, w którym Wnioskodawca będzie ją prowadził na moment przekazania (tj. posiadają zdolność do samodzielnego realizowania zadań gospodarczych)?”, Wnioskodawca odpowiedział, że tak.
    
15. Zgodnie z informacjami przekazanymi Wnioskodawcy od nabywcy, nabywca będzie kontynuował prowadzenie działalności gospodarczej zbywcy w dotychczasowym zakresie produkcji elementów stalowych/metalowych.
    
16. W odpowiedzi na pytanie tut. organu „Co konkretnie i dlaczego będzie przedmiotem dzierżawy po pierwszym etapie zbycia MON?” wnioskodawca odpowiedział, że Wnioskodawca wydzierżawi nabywcy nieruchomość wraz z posadowioną na niej halą produkcyjną oraz z wyposażeniem tej hali. Przedmiotem dzierżawy ma być również budynek socjalny i część pomieszczeń w budynku biurowym (całość stanowi Z.). Dzierżawa nieruchomości jest związana z faktem, że na chwilę obecną na nieruchomości, na której ulokowany jest Z. Wnioskodawca prowadzi również węzeł betoniarski a cała nieruchomość obciążona jest hipoteką z tytułu kredytu bankowego. Wnioskodawca zobowiąże się natomiast do sprzedania Z. bez jakichkolwiek obciążeń. Z uwagi na fakt, że procedura wykreślenia hipoteki z nieruchomości jest czasochłonna wnioskodawca planuje zawrzeć przedwstępną umowę zbycia Z. i jednocześnie wydzierżawić ją przyszłemu nabywcy, tak by ten mógł zacząć prowadzić tam działalność gospodarczą od momentu zakupu środków produkcji w toku i przejęcia pracowników Wnioskodawcy.
    
17. 
    ad. a) W przypadku przeprowadzenia transakcji w dwóch etapach, w ocenie wnioskodawcy, składniki będące przedmiotem dostawy w ramach I etapu nie będą spełniały definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W szczególności sprzedaż produkcji w toku, przejęcie pracowników oraz umów handlowych, o ile może spełniać przesłankę wyodrębnienia finansowego, to sama w sobie nie stanowi jeszcze o wyodrębnieniu organizacyjnym, do którego niezbędne jest posiadanie hali produkcyjnej wraz z innymi środkami trwałymi. Z powyższego powodu również nie będzie spełniona przesłanka wyodrębnienia funkcjonalnego, bowiem bez hali produkcyjnej i maszyn nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie produkcji elementów stalowych. Odnośnie zaś ewidencji zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie kosztów oraz należności i zobowiązań dla tej części działalności gospodarczej Wnioskodawcy.
    ad. b) Analogicznie jak w przypadku odpowiedzi do pkt 17 lit a) składniki będące przedmiotem dostawy w ramach II etapu nie będą spełniały przesłanek o których mowa w pkt 1, 2, 3 i 4. Nieruchomość wraz z posadowioną na niej halą magazynową oraz wyposażeniem stanowiącym środki trwałe sama w sobie nie jest wyodrębniona organizacyjnie i finansowo jako Z., odpowiada ona jednak tylko przesłankom składników materialnych, nie spełnia zaś ustawowej definicji składników niematerialnych. Bez pracowników nie jest również w stanie prowadzić produkcji elementów stalowych, więc Z. tylko jako nieruchomość nie jest w stanie samodzielnie prowadzić działalności gospodarczej. Jest to tylko nieruchomość budynkowa wraz z maszynami i urządzeniami. Odnosząc się zaś do ewidencji zdarzeń gospodarczych możliwe jest jedynie przyporządkowanie kosztów zakupu/wytworzenia składników będących przedmiotem dostawy, w ramach tego etapu, nie jest natomiast możliwie przyporządkowanie przychodów należności i zobowiązań tylko do samego budynku hali produkcyjnej oraz wyposażenia tej hali. Przedmioty te nie stanowią bowiem całości Z., do którego przyporządkować również należy środki produkcji, materiały, zapasy i pracowników Dopiero te wszystkie elementy stanowią w ocenie Wnioskodawcy zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Zatem w oparciu tylko o składniki będące przedmiotem dostawy w ramach II etapu nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na produkcji elementów i konstrukcji stalowych.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle art. 2 pkt 27e oraz art. 6 ust. 1 ustawy o VAT można uznać, że sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa możliwa jest również etapami, a w związku z powyższym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
2. Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 jest pozytywna to czy u zbywcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa powstanie nadpłata w podatku od towarów i usług z tytułu opodatkowania podatkiem VAT zbycia części (produkcji w toku) zorganizowanej części przedsiębiorstwa w pierwszym etapie transakcji?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1

W świetle art. 2 pkt 27e przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W świetle powyższej definicji uznać należy, że zorganizowana część przedsiębiorstwa (dalej ZCP) nie jest dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze. Nie ulega przy tym wątpliwości, że wyodrębnienie musi mieć charakter uprzedni, musi istnieć już w ramach istniejącego przedsiębiorstwa, a nie dopiero kształtować się po „wyprowadzeniu” w jakikolwiek sposób zespołu składników materialnych i niematerialnych z tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, oddział, wydział czy też zakład. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza całkowitej samodzielności finansowej lecz sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do ZCP. Wyodrębnienie funkcjonalne zaś sprowadza się do ustalenia czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku. By zespół składników mógł być uznany za ZCP (oprócz przenoszonych składników majątkowych) oraz przykładowo umów z kontrahentami oraz umów o pracę, przeniesieniu powinny podlegać również zobowiązania tego oddziału. Istotne przy tym jest, że zakwalifikowanie danego zespołu składników materialnych i niematerialnych jako ZCP możliwe jest jedynie wówczas, gdy wszystkie przesłanki ustawowe spełnione są jednocześnie.

Reasumując, dla określenia danego zespołu składników majątkowych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie wystarczy zorganizowanie jakiekolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym w razie zaistnienia takiej potrzeby.

Mając na uwadze powyższe w ocenie wnioskodawcy Z. spełnia te wszystkie kryteria.

1. posiada nieruchomość zabudowaną budynkiem użytkowym (hala produkcyjna oraz pomieszczenia biurowe) wraz z funkcjonalnie powiązanymi z tą nieruchomością środkami trwałymi (maszyny i urządzenia), prawami wynikającymi z umów oraz księgami i dokumentami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej w tym zakresie, jak również z częścią aktywów obrotowych, w tym, w szczególności, z należnościami krótkoterminowymi, środkami produkcji w toku, zapasami oraz zobowiązaniami funkcjonalnie związanymi z przenoszonymi składnikami majątku.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o VAT przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W świetle powyższego wskazać należy, że pomimo iż transakcja zbycia ZCP podzielona została na etapy, proces ten nie może zmienić charakteru zbycia Z. jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zatem pomimo, że w pierwszej kolejności Spółka dokona zbycia środków produkcji, przeniesie zobowiązania (kontrakty handlowe) oraz pracownicy Spółki zostaną zatrudnieni przez przyszłego nabywcę w trybie art. 23(1) ustawy Kodeks pracy, a dopiero kilka miesięcy później Spółka dokona zbycia zabudowanej nieruchomości na której prowadzona jest działalność Z. wraz z funkcjonalnie powiązanymi z tą nieruchomością środkami trwałymi umową przyrzeczoną, w świetle ustawy o VAT dokona zbycia Z. jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W ocenie podatnika zasadniczo istotne jest bowiem to, że w momencie przeprowadzenia pierwszej części transakcji Z. stanowi ZCP w rozumieniu przepisów o VAT. Z uwagi jednak na fakt, że przedmiotem pierwszej części transakcji jest tylko sprzedaż niektórych elementów ZCP, Spółka uznała że transakcja ta winna być opodatkowana podatkiem VAT. Dopiero w momencie podpisania umowy przyrzeczonej i przeniesienia prawa własności i pozostałych praw (wszystkich elementów Z.) na przyszłego nabywcę Spółka dokona sprzedaży ZCP w rozumieniu ustawy o VAT.

W orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 955/12 Sąd wskazał: „tylko wówczas, gdy przekazywany zespół aktywów przedsiębiorstwa jest niewystarczający do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej (w oparciu o przekazane składniki majątkowe), czynność taka jest objęta podatkiem od towarów i usług”. W innym orzeczeniu z dnia 21 lutego 2012 r. sygn. akt I FSK 810/11 NSA wskazał „decydujące znaczenie przy określaniu zakresu przedmiotowego art. 6 pkt 1 u.p.t.u. ma element funkcjonalny tj. możliwość realizowania określonych zadań gospodarczych. Ta natomiast konstatacja prowadzi do wniosku, że wyłączenie spod działania u.p.t.u. dotyczy nie tylko całego przedsiębiorstwa, czy zakładu samodzielnie sporządzającego bilans, ale także takiej części majątku, której przydatność do prowadzenia działalności gospodarczej wynika nie tyle z rodzaju składających się na nią elementów, ile z wyodrębnienia organizacyjnego i finansowego, charakterystycznego dla zakładu oddziału”.

Wobec powyższego uznać należy, że niezależnie od etapów transakcji, w sytuacji gdy majątek przenoszony na nowego nabywcę będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, transakcja ta jako całość nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w myśl art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Ad.2

W przypadku uznania, że transakcja zbycia majątku stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa, choćby podzielona na kilka etapów, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, w sytuacji gdy na jednym z tych etapów Spółka dokonała sprzedaży opodatkowanej tym podatkiem uznać należy, że w myśl art. 72 par. 1 pkt 1 ustawy ordynacja podatkowa dla Spółki w podatku VAT powstanie nadpłata z tytułu opodatkowania sprzedaży tej części majątku stanowiącego ZCP. Skoro bowiem przepisów ustawy o VAT nie stosuje się do transakcji zbycia ZCP a Spółka transakcję taką w pierwszym etapie opodatkowała i odprowadziła podatek VAT, spełnione są przesłanki zawarte w art. 72 par. 1 pkt 1 ordynacji podatkowej dotyczące nienależnie zapłaconego podatku. Tym samym dla Spółki powstanie nadpłata w podatku VAT. W myśl art. 71 par. 1 ordynacji podatkowej nadpłata powstanie z dniem finalnego przeniesienia na przyszłego nabywcę wszystkich składników majątkowych i praw stanowiących ZCP. W niniejszym przypadku nastąpi to z dniem zawarcia umowy przyrzeczonej przenoszącej własność Z. na nabywcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się:

• za prawidłowe - w zakresie ustalenia czy w przedmiotowej sprawie dojdzie do zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
• za nieprawidłowe - w zakresie powstania po stronie Wnioskodawcy nadpłaty.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Natomiast przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, należy przez to rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy o VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie bowiem do art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, wskazując, że jej przepisów nie stosuje się m.in. do transakcji zbycia przedsiębiorstwa nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności w ramach których, następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport).

Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Wyłączenie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. transakcji jest konsekwencją postanowień art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), który stanowi, że w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego [akapit 1]. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu [akapit 2].

Polskie przepisy VAT osiągają więc dozwolony przez dyrektywę skutek – tj. uznanie, że przeniesienie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części na inny podmiot nie jest dostawą, poprzez regulację zawartą w art. 6 ustawy o VAT.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Ww. przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT natomiast stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Istotne znaczenie w powyższej definicji ma końcowy jej fragment. W celu ustalenia zatem, czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, zbadać należy, czy zespół składników majątkowych stanowić mógłby samodzielnie działające przedsiębiorstwo. Wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Ponadto wymogiem do uznania, aby zespół składników stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa, jest to by stanowił on zespół składników materialnych i niematerialnych - w tym zobowiązań. Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Tę ostatnią przesłankę rozumie się zazwyczaj jako potencjalną zdolność (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego i to jeszcze w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Winno ono mieć również zdolność zaistnienia jako niezależne przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121).

W związku z powyższym, zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których w przyszłości będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz pewnym zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywały w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa.

Dlatego należy uznać, że nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy. Zbywane składniki majątkowe muszą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa już u zbywcy.

Tak więc o tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

W ocenie tut. organu wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT powinien być interpretowany z uwzględnieniem wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-497/01 odnoszącego się do treści ww. art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Należy zauważyć, iż prawodawca unijny stanowiąc regulację ww. art. 19 Dyrektywy 112 nie zdefiniował jednak użytego w niej pojęcia prawnego „całości lub części majątku”.

W wyroku C-497/01 w sprawie Zita Modes przeciwko Administration de lenregistrement et des domaines, Trybunał zwracając uwagę, że niezgodne z przepisami Dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń – innych niż te, o których mowa w Dyrektywie podkreślił, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz – w zależności od konkretnego przypadku – składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Finanzamt Lüdenscheid przeciwko Christem Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści ww. art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Tym bardziej, elementem tym nie mogą być obciążające zorganizowaną część przedsiębiorstwa zobowiązania. W tym zakresie Trybunał uznał bowiem, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie tut. organu, dla uznania, że zbywana część przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma ocena, czy ta zbywana część przedsiębiorstwa jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca w ramach restrukturyzacji swojej działalności nosi się z zamiarem sprzedaży Zakładu stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Wyodrębnienie organizacyjne i finansowe opisane jest w sprawozdaniach finansowych składanych przez Spółkę do Sądu Rejestrowego oraz właściwego dla Spółki Naczelnika Urzędu Skarbowego. Z. nie jest niezależnym odrębnym podmiotem. W strukturze przedsiębiorstwa umiejscowiony jest jako Zakład.

W skład Z. wchodzą nieruchomość zabudowana budynkiem użytkowym (hala produkcyjna oraz pomieszczenia biurowe) wraz z funkcjonalnie powiązanymi z tą nieruchomością środkami trwałymi (maszyny i urządzenia), prawami wynikającymi z umów oraz księgami i dokumentami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej w tym zakresie, jak również z częścią aktywów obrotowych, w tym w szczególności, z należnościami krótkoterminowymi, środkami produkcji, zapasami oraz zobowiązaniami funkcjonalnie związanymi z przenoszonymi składnikami majątku.

Planowana transakcja sprzedaży odbędzie się dwoma etapami na podstawie dwóch odrębnych umów, z uwagi na fakt, że na nieruchomości ustanowione jest zabezpieczenie hipoteczne na rzecz banku z tytułu udzielonego Wnioskodawcy kredytu. Bank nie zgodził się na sprzedaż części nieruchomości na której znajduje się Z. bez obciążenia hipotecznego. Konieczne jest zatem wykreślenie zabezpieczenia hipotecznego dlatego Wnioskodawca zamierza spłacić część kredytu bankowego ze środków uzyskanych ze sprzedaży środków produkcji w toku oraz innych towarów.

W pierwszej kolejności Spółka zamierza zatem zbyć towary stanowiące środki produkcji w toku oraz inne towary na rzecz przyszłego nabywcy. Transakcja ta zostanie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie przyszły nabywca przejmie pracowników Spółki w trybie art. 23(1) Kodeksu pracy. Przyszły nabywca w drodze cesji przejmie także prawa i obowiązki z umów handlowych podpisanych przez Spółkę a dotyczących Z. Na tym etapie Z. zostanie wydzierżawiony na rzecz przyszłego nabywcy na okres kilku miesięcy. Wnioskodawca wydzierżawi nabywcy nieruchomość wraz z posadowioną na niej halą produkcyjną oraz z wyposażeniem tej hali. Przedmiotem dzierżawy ma być również budynek socjalny i część pomieszczeń w budynku biurowym (całość stanowi Z.). Dzierżawa nieruchomości jest związana z faktem, że na chwilę obecną na nieruchomości, na której ulokowany jest Z. Wnioskodawca prowadzi również węzeł betoniarski a cała nieruchomość obciążona jest hipoteką z tytułu kredytu bankowego. Z uwagi na fakt, że procedura wykreślenia hipoteki z nieruchomości jest czasochłonna Wnioskodawca planuje zawrzeć wraz z tymi umowami (w tym samym dniu) przedwstępną umowę zbycia Z. jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa i jednocześnie wydzierżawić ją przyszłemu nabywcy, tak by ten mógł zacząć prowadzić tam działalność gospodarczą od momentu zakupu środków produkcji w toku i przejęcia pracowników Wnioskodawcy. Z umowy przedwstępnej wynikać będzie, że Z. jest zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Po tym terminie w drugim etapie transakcji strony podpiszą umowę przyrzeczoną, na mocy której nieruchomość na której znajduje się Z. wraz z innymi środkami trwałymi stanie się własnością przyszłego nabywcy. Planowane jest, że sprzedaż nastąpi w ciągu 6-7 m-cy od daty sprzedaży środków produkcji w toku oraz innych towarów na rzecz przyszłego nabywcy. Powyższe jest uzależnione od zakończenia procedury wykreślenia z tej nieruchomości zabezpieczenia hipotecznego ustanowionego na rzecz banku. Wnioskodawca zobowiązał się do sprzedania Z. bez jakichkolwiek obciążeń.

Wnioskodawca po zbyciu zespołu składników będzie kontynuował prowadzenie działalności gospodarczej w dotychczasowym zakresie, tzn. w zakresie produkcji betonu towarowego i niewielkim stopniu w zakresie najmu pomieszczeń biurowych.

Składniki, mające być przedmiotem dostawy, posiadają potencjalną zdolność do prowadzenia działalności gospodarczej w tym samym zakresie, w którym Wnioskodawca będzie ją prowadził na moment przekazania. Nabywca będzie kontynuował prowadzenie działalności gospodarczej zbywcy w dotychczasowym zakresie produkcji elementów stalowych/metalowych.

Odnosząc powołane wcześniej przepisy do opisu sprawy stwierdzić trzeba, że pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie może obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, lecz tylko tę część, która spełnia wszystkie kryteria wskazane w art. 2 pkt 27e ustawy. Zorganizowana część przedsiębiorstwa oznacza organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Biorąc powyższe pod uwagę tut. Organ stwierdza, że wprawdzie sprzedaż przez Wnioskodawcę składników materialnych i niematerialnych wskazanych we wniosku będzie się odbywać etapami na podstawie odrębnych umów i poszczególne składniki będące przedmiotem dostawy w ramach poszczególnych etapów nie będą spełniały definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jednak w momencie zbycia składników objętych I etapem transakcji zostanie w tym samym dniu zawarta umowa przedwstępna zbycia Z. jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, z której wynikać będzie, że Z. będzie zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, tzn. stanowić będzie wyodrębniony organizacyjnie i finansowo zespół składników materialnych i niematerialnych.

Ponadto z wniosku wynika, że strony w ciągu 6-7 m-cy od daty sprzedaży środków produkcji w toku oraz innych towarów na rzecz przyszłego nabywcy podpiszą umowę przyrzeczoną, na mocy której nieruchomość na której znajduje się Z. wraz z innymi środkami trwałymi stanie się własnością przyszłego nabywcy.

Jednocześnie należy zauważyć, że sprzedaż zakładu 2 etapami została niejako wymuszona faktem, że na nieruchomości będącej przedmiotem zbycia w 2 etapie ustanowione jest zabezpieczenie hipoteczne na rzecz banku z tytułu udzielonego Wnioskodawcy kredytu. Bank nie zgodził się na sprzedaż części nieruchomości na której znajduje się Z. bez obciążenia hipotecznego. Natomiast Wnioskodawca zobowiąże się do sprzedania Z. bez jakichkolwiek obciążeń.

W ocenie tut. organu należy uznać, że w sytuacji istnienia powiązań pomiędzy zbywanymi w kolejnych transakcjach składnikami majątku, pozostawania ich w bezpośredniej zależności w kontekście celów, jakim mają służyć nabywcy, zachowania wymaganej formy prawnej i niedługiego czasokresu pomiędzy poszczególnymi transakcjami, przedmiot tych transakcji należy uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa niezależnie od tego, czy czynności zbycia dokonuje się w jednej, czy w kilku transakcjach.

Analiza opisanego zdarzenia przyszłego, cytowanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że w przedstawionej sytuacji – o ile intencją stron transakcji jest zbycie całego zakładu i nieruchomość, na której znajduje się Z. wraz z innymi środkami trwałymi będą związane ze sprzedanymi w ramach I etapu towarami stanowiącymi środki produkcji w toku oraz innymi towarami na rzecz przyszłego nabywcy, przejętymi w drodze cesji prawami i obowiązkami z umów handlowych podpisanych przez Spółkę a dotyczących Z., pracownikami Spółki, a pomiędzy obydwiema transakcjami wystąpi niedługi czasokres – należy uznać, że ogół składników majątku będących przedmiotem sprzedaży na rzecz nabywcy stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Tym samym planowana transakcja sprzedaży zakładu w dwóch etapach nie będzie podlegała opodatkowaniu, stosownie do art. 6 pkt 1 ww. ustawy o VAT.

W świetle powyższego za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej uznania sprzedaży Z. etapami za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Odnośnie kwestii powstania u Wnioskodawcy nadpłaty w podatku od towarów i usług z tytułu opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży w pierwszym etapie transakcji zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy wskazać, że pojęcie nadpłaty zostało wyjaśnione w art. 72 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.).

Zgodnie z w art. 72 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Stosownie do art. 73 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.

W sprawie wskazano, że przedmiotem zbycia przez Wnioskodawcę będzie zakład stanowiący zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Planowana transakcja sprzedaży nie będzie podlegała opodatkowaniu, stosownie do art. 6 pkt 1 ww. ustawy o VAT.

Jak wynika z niniejszej interpretacji faktu tego nie zmienia dokonanie sprzedaży w dwóch etapach, zatem Wnioskodawca dokonując sprzedaży pierwszego etapu nie powinien w ogóle opodatkowywać tej czynności na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Gdyż jest to część zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a nie sprzedaż odrębnych towarów i usług.

Jeżeli jednak tak by się stało i Wnioskodawca opodatkowałby sprzedaż I etapu zorganizowanej części przedsiębiorstwa to niewątpliwie wpłacony z tego tytułu podatek będzie stanowił nadpłatę przy czym nie można uznać, że nadpłata ta powstanie dopiero z dniem finalnego przeniesienia na nabywcę wszystkich składników, gdyż powstanie z dniem zapłaty przez podatnika podatku należnego w wysokości wyższej od należnej. Wnioskodawca już niejako na wejściu posiada dokumenty – przedwstępna umowa sprzedaży - potwierdzające że jest to sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a nie odrębnych towarów czy usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy co do opodatkowania I etapu sprzedaży i momentu powstania nadpłaty należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zatem niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.