2014.08.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-669/14/MP
z 28 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa
(Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2014 r. (data wpływu 17 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości podwyższenia stawki amortyzacyjnej dla wskazanego we wniosku środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości podwyższenia stawki amortyzacyjnej dla wskazanego we wniosku środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Ewidencji Działalności Gospodarczej, jest wspólnikiem spółki cywilnej. Głównym przedmiotem działalności jest świadczenie usług z zakresu praktyki lekarskiej ogólnej oraz specjalistycznej. W szczególności w ramach świadczonych usług oferuje się szereg zabiegów z zakresu medycyny estetycznej obejmujących między innymi: laserowe usuwanie tatuaży, blizn, rozstępów, usuwanie przebarwień, zamykanie naczynek, fotoodmładzanie, likwidowanie i wypełnianie zmarszczek, powiększanie ust, lifting i termolifting twarzy, ale również zabiegi typu usuwanie cellulitu i modelowanie sylwetki.

W celu wykonywania powyższych zabiegów Wspólnicy spółki cywilnej dokonują zakupu specjalistycznego, innowacyjnego sprzętu medycznego dotyczącego m.in. terapii laserowej jak np. lasery fraksyjne Mosaic i Fraxel, zabiegów dermatochirurgicznych i procedur medycyny estetycznej oraz kosmetologii (MediSPA). Na przełomie 2013/2014 r. Wspólnicy spółki cywilnej zakupili sprzęt do powyżej opisanych zabiegów, który objął przykładowo aparat do znieczulania DRAGER PRIMUS, defibrylator LIFEPAK12, TriWings lampa LED, kardiomonitor jak również system sprzętu do liposukcji A EVA N.I.L oraz LIPOMATIC 4. Wartość zakupionego sprzętu przekracza kwotę 100 tys. zł. Co ważne, nabywany sprzęt niezbędny jest w celu prawidłowego wykonywania świadczonych usług a ponadto cechuje się on zastosowaniem przy jego konstrukcji najnowszych zdobyczy techniki i technologii, systemów komputerowych oraz mikroprocesorów spełniając tym samym złożone funkcje medyczne.

Wspólnicy spółki cywilnej nabywany sprzęt zaliczają do środków trwałych (grupa 8, podgrupa 80 i rodzaj 802 „wyposażenie, aparatury i sprzęt medyczny") oraz zamierzają wprowadzić go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych na potrzeby amortyzacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wspólnik spółki cywilnej może zastosować przyspieszoną amortyzację w stosunku do nabywanego specjalistycznego sprzętu medycznego z zastosowaniem współczynnika 2,0 zgodnie z art. 22i ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wspólnik spółki cywilnej ma prawo do zastosowania przyspieszonej amortyzacji w stosunku do nabywanego specjalistycznego sprzętu medycznego, gdyż jest to sprzęt spełniający warunek poddania urządzenia szybkiemu postępowi technicznemu z uwagi na zastosowane w nim nowinki technologiczne, w szczególności mikroprocesory i zespoły komputerowe.

Przede wszystkim wskazać należy, że zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Jak wynika natomiast z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kosztów uzyskania przychodów zalicza się odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23 niniejszej ustawy.

Idąc dalej ustawodawca wskazał, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi (art. 22a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Natomiast art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniami dokonuje się co do zasady przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych oraz zasad wynikających z art. 22i ust. 1 pkt 1 w/w ustawy. Podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać m.in. dla maszyn, urządzeń zaliczonych do grupy
4 - 6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych poddanych szybkiemu postępowi technicznemu - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0 (art. 22i ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zgodnie zatem z powyższym, podatnicy przy spełnieniu określonych warunków mogą stosować amortyzację przyspieszoną. Amortyzację taką można stosować m.in. w stosunku do tzw. maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu. Szczegółowe wyjaśnienia znajdują się w pkt 4 Objaśnienia do załącznika nr 1 Wykazu stawek amortyzacyjnych przedmiotowej ustawy. W punkcie tym ustawodawca postanowił, iż: przez maszyny i urządzenia grupy 4 - 6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, podanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w art. 22i ust. 2 pkt 3 ustawy, rozumie się maszyny, urządzenia i aparaturę, w których zastosowane są układy mikroprocesowe lub systemy komputerowe, spełniające założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki, a także pozostałą aparaturę naukowo-badawczą i doświadczalno-produkcyjną.

Sprzęt nabyty przez Wspólników spółki cywilnej spełnia powyższe warunki, tzn. wykorzystywane są w nim systemy komputerowe i mikroprocesory spełniające złożone funkcje. W szczególności przedstawione w stanie faktycznym nabyte urządzenia mają charakter przykładowy, gdyż Wspólnicy spółki nabywają wiele rodzajów sprzętu medycznego, który ich zdaniem spełnia warunki do zastosowania przyspieszonej amortyzacji. Zatem przykładowo: Defibrylator LIFEPAK spełnia funkcje diagnostyczne i terapeutyczne w terenie, w szpitalu i w ambulatorium. Nowatorska konstrukcja zawiera w jednym, poręcznym aparacie skuteczny defibrylator i wysokiej klasy monitor funkcji życiowych, zgodne z najnowszymi standardami. Defibrylator LIFEPAK stosuje nowoczesną defibrylację dwufazową ADAPTIV™. Dane z defibrylatora, tak liczby, jak i wykresy, można zawsze wysłać telefonem komórkowym na wybrany faks lub do systemu LIFENET® RS. Umożliwia to zdalną konsultację ze specjalistami w razie rozległych urazów wielonarządowych, albo przy poważnych terapiach inwazyjnych, prowadzonych w miejscu zdarzenia. Sprzęt ten posiada również wiele innych funkcji i udogodnień dzięki zastosowaniu systemów komputerowych dzięki czemu uznawany jest za sprzęt innowacyjny. Następnie fototerapia LED TriWings® to profesjonalny system medyczny, który przynosi przełom w skutecznym i jednocześnie bezpiecznym oraz bezbolesnym leczeniu wielu chorób i defektów skóry. TriWings® stanowi najsilniejszy i najskuteczniejszy na świecie system leczenia fotomodulacją LED, łączący wiele kolorów światła w celu wywołania w tkankach interakcji redukujących stres oksydacyjny, zmniejszających ból, reakcje zapalne, wspomagających leczenie chorej bądź uszkodzonej skóry oraz hamujących i zapobiegających skutkom procesów starzenia się. Powyższe przykłady potwierdzają zatem, że sprzęt ten wykorzystuje liczne mikroprocesory i systemy komputerowe oraz nowinki techniczne. Inne sprzęty zakupione przez Wspólników Spółki opierają się na podobnych technologiach ułatwiających świadczenie usług medycznych. Mając na uwadze powyższe należy wskazać również, iż przepisy nie wprowadzają żadnych ograniczeń dla podatnika przy wyborze i stosowaniu tego wskaźnika. Nie wiążą także skróconego okresu amortyzacji, w wyniku podwyższenia z tego tytułu stawki amortyzacyjnej, z faktycznym lub przewidywanym okresem użytkowania środka trwałego. Muszą być tylko spełnione kryteria dla maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, zgodnie z rozumieniem tego pojęcia określonym w objaśnieniach zawartych w załączniku do rozporządzenia.

W świetle powyżej cytowanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zastosowanie podwyższonego współczynnika do określenia odpisów amortyzacyjnych nastąpić może począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym dany środek trwały został wprowadzony do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ustawodawca nie przewiduje innych niż powyżej wymienione terminów podwyższenia stawki amortyzacji dla maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu. W związku z powyższym należy wskazać, iż jeżeli środek trwały należy do którejś z grup 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych i spełnia jednocześnie przesłanki określone w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych do uznania go za składnik poddany szybkiemu postępowi technicznemu, to wówczas będzie można zmienić stawkę amortyzacyjną dla takiego środka trwałego podwyższając ją przy uwzględnieniu współczynnika nie wyższego niż 2,0. Może mieć to miejsce wyłącznie w stosunku do środków trwałych, w których zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe oraz najnowsze zdobycze techniki lub w stosunku do środków trwałych, które stanowią aparaturę naukowo-badawczą i doświadczalno-produkcyjną, o których mowa w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych.

Podsumowując i biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny wskazać należy, że Wspólnicy spółki dokonali zakupu sprzętu medycznego klasyfikowanego w grupie 8, podgrupie 80 i rodzaju 802 „wyposażenie, aparatury i sprzęt medyczny” Klasyfikacji Środków Trwałych wprowadzonych obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. Rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych. Przedmiotowy sprzęt medyczny spełnia przesłanki określone w objaśnieniach do wykazu stawek amortyzacyjnych do uznania go za składnik poddany szybkiemu postępowi technicznemu, tj. w przedmiotowym sprzęcie zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe, spełniające założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki. Tym samym Wnioskodawca ma prawo do stosowania przyspieszonej amortyzacji.

Powyższe potwierdzają m.in.: interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 czerwca 2013 o sygn. IPPB5/423-214/13-5/KS oraz Urzędu Skarbowego w Kwidzyniu z dnia 23 stycznia 2007 r. o sygn. PDF/415-1/28/P/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

Aby jednak dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika. Przy czym, kosztem uzyskania przychodu mogą być, co do zasady, jedynie wydatki faktycznie poniesione przez podatnika, tzn. takie, przy poniesieniu których nastąpił uszczerbek w jego majątku.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższego przepisu wynika, iż aby dany składnik majątku mógł zostać uznany za środek trwały musi on spełniać łącznie następujące przesłanki:

stanowić własność lub współwłasność podatnika,

zostać przez niego nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

musi być kompletny i zdatny do użytku,

musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej lub oddany w najem, dzierżawę lub leasing (tzw. leasing operacyjny),

przewidywany okres jego używalności w prowadzonej przez podatnika działalności musi być dłuższy niż rok.

Dopiero po spełnieniu łącznie wszystkich ww. przesłanek określony składnik majątku spełnia definicję środka trwałego. Odrębnymi przepisami, które wpływają na sposób klasyfikacji danego składnika majątku do środków trwałych jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 242, poz. 1622), będące rozporządzeniem wykonawczym do ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439 ze zm.).

Należy podkreślić, że kwalifikacji środka trwałego do określonej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych dokonuje sam podatnik na podstawie ww. rozporządzenia. Rozporządzenie to określa także w szczegółowy sposób, co mieści się w określonym grupowaniu Klasyfikacji Środków Trwałych. Zauważyć jednak należy, iż zarówno przepisy ww. ustawy o statystyce publicznej, jak i wydanego w celu jej wykonania rozporządzenia, nie są przepisami prawa podatkowego, a w konsekwencji, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, nie mogą być przedmiotem niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 22i ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki (stawki dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych poddanych szybkiemu postępowi technicznemu) podwyższać przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0 (art. 22i ust. 2 pkt 3 ww. ustawy). Podatnicy mogą podwyższać stawki dla środków trwałych wymienionych w ust. 2 pkt 3, bądź rezygnować z ich stosowania począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego (art. 22i ust. 4 ww. ustawy). Wyjaśnienia dotyczące warunków używania budynków i budowli, określenia szczególnej sprawności technicznej maszyn, urządzeń i środków transportu oraz maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w ust. 2, zawarte są w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych (art. 22i ust. 7 ww. ustawy).

Zgodnie z pkt 4 Objaśnień do Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, przez maszyny i urządzenia grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, poddane szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w art. 22i ust. 2 pkt 3 ustawy, rozumie się maszyny, urządzenia i aparaturę, w których zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe, spełniające założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki, a także pozostałą aparaturę naukowo-badawczą i doświadczalno-produkcyjną.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca (będąc wspólnikiem spółki cywilnej) prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą m.in. w zakresie świadczenia usług praktyki lekarskiej ogólnej oraz specjalistycznej. W szczególności w ramach świadczonych usług oferuje się szereg zabiegów z zakresu medycyny estetycznej obejmujących między innymi: laserowe usuwanie tatuaży, blizn, rozstępów, usuwanie przebarwień, zamykanie naczynek, fotoodmładzanie, likwidowanie i wypełnianie zmarszczek, powiększanie ust, lifting i termolifting twarzy, ale również zabiegi typu usuwanie cellulitu i modelowanie sylwetki. W celu wykonywania powyższych zabiegów dokonano zakupu specjalistycznego, innowacyjnego sprzętu medycznego dotyczącego m.in. terapii laserowej jak np. lasery fraksyjne Mosaic i Fraxel, zabiegów dermatochirurgicznych i procedur medycyny estetycznej oraz kosmetologii (MediSPA). Na przełomie 2013/2014 r. Wspólnicy spółki cywilnej zakupili sprzęt do powyżej opisanych zabiegów, który objął przykładowo aparat do znieczulania DRAGER PRIMUS, defibrylator LIFEPAK12, TriWings lampa LED, kardiomonitor jak również system sprzętu do liposukcji A EVA N.I.L oraz LIPOMATIC 4. Wartość zakupionego sprzętu przekracza kwotę 100 tys. zł. Nabywany sprzęt niezbędny jest w celu prawidłowego wykonywania świadczonych usług a ponadto cechuje się on zastosowaniem przy jego konstrukcji najnowszych zdobyczy techniki i technologii, systemów komputerowych oraz mikroprocesorów spełniając tym samym złożone funkcje medyczne.

Mając na względzie cyt. powyżej przepisy stwierdzić należy, że jeżeli wskazane we wniosku specjalistyczne sprzęty medyczne spełniają wszystkie kryteria uznania ich za środki trwałe, zgodnie z cytowanym art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca dokonał prawidłowej ich klasyfikacji do grupy 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, to do amortyzacji tego środka trwałego należy stosować stawkę amortyzacyjną wynikającą z ww. wykazu. Przy czym, z uwagi na fakt, iż zakupione środki trwałe są urządzeniami poddanymi szybkiemu postępowi technicznemu oraz zważywszy na to, że ich działanie jest oparte na układach mikroprocesorowych oraz zespołach komputerowych, ww. stawkę można podwyższyć o współczynnik nie wyższy niż 2,0.

Nadmienia się, iż to na podatniku ciąży obowiązek dokonania prawidłowej klasyfikacji środka trwałego do odpowiedniej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych. Powyższe wynika z Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z którym zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane, według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m.in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania Klasyfikacji Środków Trwałych. Kwestii tych bowiem, nie regulują przepisy prawa podatkowego, a tylko te przepisy, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

W odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Zaznaczyć należy, że organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin