Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-130/14-2/KOM
z 25 kwietnia 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2014 r. (data wpływu 10 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów o jednostkowej cenie nabycia nieprzekraczającej 10 zł - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 10 lutego 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów o jednostkowej cenie nabycia nieprzekraczającej 10 zł.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:


Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji wyrobów alkoholowych. W ramach tej działalności, podejmuje szereg przedsięwzięć mających na celu wzmacnianie pozycji marki na rynku, w szczególności poprzez wzmacnianie relacji biznesowych z kontrahentami, promocję oferowanych przez Wnioskodawcę wyrobów, a w konsekwencji zwiększenie wolumenu sprzedaży. W związku z powyższymi działaniami promocyjnymi, Spółka przekazuje nieodpłatnie określone wyroby oraz materiały reklamowe współpracującym podmiotom (hurtownikom, detalistom), właścicielom i pracownikom hurtowni, sklepów i punktów gastronomicznych prowadzących sprzedaż wyrobów marki, jak również końcowym konsumentom. Odbiorcami przedmiotowych wyrobów i materiałów mogą zatem być podmioty, z którymi łączy Wnioskodawcę bezpośrednia relacja biznesowa (nabywcy towarów Spółki), jak i podmioty, w stosunku do których powiązanie takie nie występuje.

W przypadku części omawianych wydań, jednostkowa cena nabycia przekazywanych towarów lub materiałów nie przekracza 10 zł netto. Przy czym, Spółka może jednorazowo przekazać nieodpłatnie jednemu podmiotowi większą ilość tego rodzaju towarów (np. w opakowaniu zbiorczym), tak że ich łączna wartość przekroczy 100 zł. Niemniej, w każdym takim przypadku pojedynczym towarem pozostaje sztuka danego wyrobu, o jednostkowej cenie nabycia nieprzekraczającej 10 zł netto.

Z uwagi na fakt, iż jednostkowa cena nabycia omawianych towarów nie przekracza 10 zł netto, Spółka nie prowadzi ewidencji przekazywanych towarów, o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Niemniej dla celów kontrolnych, dokumentacja wewnętrzna Spółki (np. dokumenty magazynowe) zawiera co do zasady informację o podmiocie, któremu zostały przekazane określone towary.

W odniesieniu do wszystkich przekazywanych nieodpłatnie towarów Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego związanego z ich nabyciem.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy w okresie od 1 kwietnia 2011 r., opisane w stanie faktycznym wniosku nieodpłatne wydania towarów, których jednostkowa cena nabycia nie przekracza 10 zł, jako przekazania prezentów o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, nie podlegają opodatkowaniu VAT, niezależnie od łącznej ilości towarów wydanych jednorazowo, wartości towarów przekazywanych jednej osobie w roku podatkowym oraz od faktu prowadzenia lub nie ewidencji tych wydań?


Stanowisko Wnioskodawcy:


Zdaniem Spółki nieodpłatne przekazania towarów opisanych w stanie faktycznym wniosku, których jednostkowa cena nabycia nie przekracza 10 zł, należy zakwalifikować, zgodnie z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT, jako prezenty o małej wartości, niezależnie od łącznej ilości towarów wydanych jednorazowo, wartości towarów przekazywanych jednej osobie w roku podatkowym oraz od faktu prowadzenia lub nie ewidencji tych wydań. W konsekwencji, biorąc pod uwagę, iż wydania te są dokonywane na cele związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy, nie podlegają one opodatkowaniu VAT.


Uzasadnienie


Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega co do zasady dostawa towarów na terytorium kraju mająca charakter odpłatny. Niemniej, art. 7 ust. 2 ustawy o VAT zrównuje z dostawą odpłatną przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa bez wynagrodzenia, jeżeli przy nabyciu tych towarów podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jednocześnie, w art. 7 ust. 3 ustawy, prawodawca przewidział określone kategorie towarów, w przypadku których nieodpłatne przekazanie nie podlega opodatkowaniu VAT.

W brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r., powyższy przepis stanowił, że art. 7 ust. 2 ustawy nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek. W wyniku nowelizacji ustawy o VAT, z dniem 1 kwietnia 2013 r. z katalogu towarów, których nieodpłatne wydanie nie podlega opodatkowaniu VAT wyłączone zostały drukowane materiały reklamowe i informacyjne. Jednocześnie, wprowadzony został dodatkowy warunek wyłączenia z opodatkowania prezentów o małej wartości i próbek, a mianowicie istnienie związku pomiędzy celem ich przekazania a działalnością gospodarczą podatnika. W konsekwencji, po 31 marca 2013 r., art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, pod warunkiem, że przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.


Pojęcie prezentów o małej wartości zostało zdefiniowane w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

  1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
  2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.


Wykładnia gramatyczna powyższej regulacji wskazuje, iż określone w art. 7 ust. 4 pkt 1) i pkt 2) ustawy o VAT warunki uznania towarów za prezenty o małej wartości należy traktować w sposób niezależny. Brzmienie ust. 4 art. 7 ustawy o VAT nie daje bowiem podstaw do twierdzenia, iż zamiarem ustawodawcy było zdefiniowanie prezentów o małej wartości poprzez dwie przesłanki, których dopiero łączne wypełnienie umożliwia uznanie określonego towaru jako prezentu małej wartości. Oznacza to, że dla klasyfikacji towaru jako prezentu o małej wartości wystarczające jest spełnienie jednego z warunków wymienionych w ust. 4.


Tym samym, w świetle art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, do prezentów o małej wartości należy zaliczyć przekazywane nieodpłatnie na cele związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą:

  1. towary, których jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia nie przekracza 10 zł, oraz
  2. towary, których łączna wartość (w skali roku) mieści się w przedziale 10,01 zł do 100 zł, pod warunkiem prowadzenia przez podatnika ewidencji osób obdarowanych.


Powyższe stanowisko potwierdza również wykładnia celowości owa art. 7 ust. 4 ustawy o VAT. Intencją ustawodawcy wprowadzającego do porządku prawnego analizowaną regulację było bowiem uniknięcie konieczności weryfikowania przez podatnika czy dana osoba otrzymała towary o łącznej wartości powyżej 100 zł, w sytuacji, gdy cena jednostkowa netto danego towaru nie przekracza 10 zł.

Gdyby bowiem przyjąć pogląd, że podatnik jest zobowiązany prowadzić ewidencję wydań niezależnie od wartości pojedynczego przekazywanego towaru, należałoby uznać, przykładowo, że organizując akcję promocyjną w formie degustacji podatnik zobowiązany jest do identyfikowania i prowadzenia ewidencji wszystkich konsumentów, którym w ramach tej akcji przekazał nieodpłatnie towary, nawet wówczas, gdy cena jednostkowa wydawanych towarów nie przekraczałaby 10 zł (aby stwierdzić, czy łączna wartość wydanych produktów nie przekroczyła 100 zł). Rozwiązanie takie wiązałoby się zaś z nadmiernym formalizmem rozliczeń i byłoby sprzeczne z zamiarem ustawodawcy wyrażonym w ww. przepisie.

Przedmiotem niniejszego wniosku są nieodpłatne wydania towarów, których jednostkowa cena nabycia nie przekracza 10 zł netto. Zastosowanie znajdzie tu więc art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT. Oznacza to, że jedynym warunkiem, od którego spełnienia uzależnione będzie uznanie przekazywanych przez Spółkę towarów za prezenty o małej wartości jest ich jednostkowa cena nabycia nieprzekraczająca 10 zł netto. Bez znaczenia zatem będzie w tym przypadku ilość towarów przekazywanych przez Wnioskodawcę jednorazowo (nawet znaczna ilość towarów przekazana jednorazowo nie wpłynie w żaden sposób na ich cenę jednostkową), czy łączna wartość towarów przekazywana w danym okresie jednej osobie. Nieistotne dla klasyfikacji przekazywanych towarów jako prezentów o małej wartości będzie też fakt prowadzenia lub nie przez Spółkę ewidencji obdarowanych osób (warunek prowadzenia ewidencji dotyczy drugiego z wskazanych w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT przypadku, nie będącego przedmiotem niniejszego wniosku).

Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdzają interpretacje indywidualne wydawane przez dyrektorów izb skarbowych w imieniu Ministra Finansów. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 24 lipca 2012 r. (ILPP1/443-384/12-4/MS), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał, iż „spełnienie (...) którejkolwiek z powyżej wskazanych przesłanek [wymienionych w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT - przyp. Wnioskodawcy] pozwala na nieopodatkowywanie nieodpłatnych wydań. Uznać więc należy, że konstrukcja przewidziana w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy zakłada, że jeżeli wartość jednostkowa wydawanego towaru nie przekraczała 10 zł, jego wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu niezależnie od tego komu zostały wydane towary i czy podatnik prowadzi ewidencję obdarowanych, o której mowa w pkt 1 analizowanego przepisu. (...) bez względu na ilość przekazywanych przez Spółkę jednemu podmiotowi towarów, z uwagi na fakt, że ich jednostkowy koszt wytworzenia nie przekracza 10 zł, nieodpłatne ich wydanie nie będzie uznane za dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Powyższe dotyczy również przypadków, gdy towary o jednostkowej cenie nabycia nieprzekraczającej 10 zł będą przez Wnioskodawcę przekazywane w opakowaniach zbiorczych. Umieszczenie towarów w opakowaniu zbiorczym nie prowadzi bowiem do powstania nowego produktu, który należałoby rozpatrywać jako samodzielny towar w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Opakowanie zbiorcze jest jedynie opakowaniem ochronnym, przeznaczonym do przewozu i przechowywania zawartości. Pomiędzy pojedynczymi sztukami towaru, zapakowanymi w opakowanie zbiorcze nie ma żadnego powiązania funkcjonalnego, nie są one też częściami składowymi większej całości.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w jednolitej linii interpretacyjnej Ministra Finansów. Tytułem przykładu można tu przywołać interpretację indywidualną z 16 lipca 2013 r. (IPTPP1/443- 293/13-4/RG), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi jednoznacznie wskazał, iż „przekazanie towarów w opakowaniu zbiorczym nie ma znaczenia dla kwalifikacji towarów, które się w nim znajdują, jako prezentu o małej wartości.”

Biorąc pod uwagę powyższe, uznać zatem należy, iż wydawane przez Wnioskodawcę nieodpłatnie towary, których jednostkowa cena nabycia nie przekracza 10 zł netto, spełniają przesłanki określone w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT. W konsekwencji, stanowią one prezenty o małej wartości w rozumieniu ww. ustawy.

Do 31 marca 2013 r. towary spełniające przesłanki wskazane w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT nie podlegały opodatkowaniu w każdym przypadku, niezależnie od celu na jaki nastąpiło przekazanie. Innymi słowy, prezenty o małej wartości były wyłączone z opodatkowania VAT zarówno w przypadkach, gdy ich przekazanie następowało na cele związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą (np. promocyjne), jak i wówczas, gdy związek taki nie występował (np. przekazanie miało na celu wyłącznie zaspokojenie potrzeb osobistych pracowników podatnika). Niemniej, począwszy od 1 kwietnia 2013 r., wskutek wprowadzenia przez ustawodawcę dodatkowego zastrzeżenia do art. 7 ust. 3 ustawy, nie podlegają opodatkowaniu VAT wyłącznie te przekazania prezentów o małej wartości, które są dokonywane w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

W konsekwencji, dla ustalenia, czy wydania prezentów o małej wartości dokonane przez Spółkę po 31 marca 2013 r. podlegają opodatkowaniu VAT, należy określić, czy przekazanie to zostało dokonane na cele związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, czy też cele z tą działalnością niezwiązane.


Jak wskazano w stanie faktycznym niniejszego wniosku, podejmowane przez Spółkę działania marketingowe, w ramach których wydawane są prezenty o małej wartości mają na celu wzmacnianie pozycji marki S. na rynku, w szczególności poprzez wzmacnianie relacji biznesowych z kontrahentami, promocję oferowanych przez Wnioskodawcę wyrobów, a w konsekwencji zwiększenie wolumenu sprzedaży. Cele te są zatem niewątpliwie związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Związek ten występuje zarówno w przypadku przekazania prezentów o małej wartości podmiotom, z którymi łączy Spółkę bezpośrednia relacja biznesowa (nabywcy towarów Spółki), jak i innym podmiotom, takim jak właściciele i pracownicy hurtowni, sklepów i punktów gastronomicznych, konsumenci, etc. W każdym przypadku bowiem przekazania te są dokonywane na cele promocyjne lub reklamowe. Niewątpliwie zaś są to cele związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, gdyż działalność promocyjna i reklamowa stanowi jej istotny element. Poprzez zorganizowane akcje promocyjne Spółka buduje pozycję marki S. na rynku, co dodatnio wpływa na zainteresowanie produktami Spółki podmiotów, z którymi Wnioskodawca bezpośrednio współpracuje, jak również ostatecznych nabywców. To z kolei przyczynia się do wzrostu obrotów z tytułu sprzedaży tych produktów.

Nie budzi więc wątpliwości fakt, że nieodpłatne wydawanie produktów i towarów przez Spółkę kontrahentom jest nieodłącznie związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. W konsekwencji, spełniony jest warunek określony w art. 7 ust. 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r.

Tym samym, dokonywane przez Spółkę wydania towarów o jednostkowej cenie nabycia nieprzekraczającej 10 zł spełniają przesłanki wyłączenia z opodatkowania określone w art. 7 ust. 3 w zw. z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT, zarówno w okresie pomiędzy 1 kwietnia 2011 r. a 31 marca 2013 r., jak i od 1 kwietnia 2013 r.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.


Interpretacja dotyczy:

  • zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
  • zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj