Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-661/14/JD
z 28 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 28 maja 2014 r. (wpływ do tut. Biura 3 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wartość utylizowanych towarów oraz wydatek poniesiony na utylizację odpadów, stanowią koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 oraz 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2014 r. do tut. Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wartość utylizowanych towarów oraz wydatek poniesiony na utylizację odpadów, stanowią koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 oraz 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 12 listopada 2013 r. została zawarta umowa sprzedaży pomiędzy Wnioskodawcą a Firmą X z siedzibą w Pakistanie. Towar został wprowadzony na obszar celny Wspólnoty w styczniu 2014 r., złożony w kontenerach na magazynie czasowego składowania B. w G z uwagi na bardzo złą jakość. Wnioskodawca zamówił od kontrahenta towar w postaci nasion maku jakości konsumpcyjnej o czystości min. 99 %. Podczas granicznej kontroli towaru w celu uzyskania świadectw niezbędnych do zgłoszenia towaru do procedury dopuszczenia do obrotu okazało się, że w badanych kontenerach dostarczono nasiona adżwanu o bardzo niskiej jakości, które nie odpowiadały zamówieniu złożonemu przez Wnioskodawcę. Dostarczona partia nasion miała bardzo złą jakość - zanieczyszczenia obcymi nasionami, źdźbłami i innymi elementami roślin stanowią szacunkowo 30-50 % masy towaru. Wnioskodawca złożył reklamację, jednak dostawca nie odpowiedział na nią, w związku z czym nie można było przeznaczyć towaru do ponownego wywozu. W dniu 30 stycznia 2014 r. Wnioskodawca zwrócił się do Naczelnika Urzędu Celnego z wnioskiem o wydanie pozwolenia na zniszczenie towaru. W dniu 3 lutego 2014 r. Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na zniszczenie towaru. W związku z powyższym dokonano utylizacji towaru; koszty zakupu towaru nie zostały zwrócone.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość utylizowanych towarów oraz poniesiony wydatek na utylizację odpadów, stanowią koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Czy istnieje jakikolwiek inny przepis, który nakazywałby wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wartości utylizowanych towarów?

Zdaniem Spółki:

Ad. 1 Zarówno wartość utylizowanych towarów oraz poniesiony wydatek na utylizację odpadów, stanowią koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wyliczonych przez ustawodawcę jako tzw. koszty niepotrącalne (art. 15 ust. 1 ustawy o CIT). Wprawdzie przepisy o CIT wyłączają z kosztów podatkowych niektóre straty, np. straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności (art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT), ale takich ograniczeń ustawodawca nie przewidział wprost w odniesieniu do strat w środkach obrotowych, które utraciły przydatność gospodarczą. Należy uznać, że skoro towary handlowe są nabywane w celu dalszej odsprzedaży (a więc wykazują związek z przychodami Wnioskodawcy) i jednocześnie związane z nimi straty nie zostały definitywnie uznane za koszty niepotrącalne, to co do zasady straty te wolno potrącać jako koszty podatkowe. Nie ma przy tym znaczenia, że w wyniku nieprzydatności wskazanych artykułów spożywczych przychód nie zostanie przez podatnika osiągnięty. Przedmiotowe wydatki (jako wartość przeterminowanych towarów w cenie ich nabycia) należy zakwalifikować do ogólnych kosztów prowadzenia działalności gospodarczej, których nie można powiązać z konkretnym przychodem.

Jeśli chodzi o możliwość zaliczenia w koszt uzyskania przychodu wartości zutylizowanych towarów pozytywnie w takiej sprawie wypowiedział się np. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 7 września 2012 r., nr IPTPB3/423-198/12-5/IR.

Ad. 2 Nie istnieje jakikolwiek inny przepis, który nakazywałby wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wartości utylizowanych towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851, dalej „updop”). Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodów uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, jego poniesienie było niezbędne w prowadzonej działalności gospodarczej.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 5 updop, nie stanowią kosztów uzyskania przychodu straty w środkach trwałych oraz w wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych. Brak wyłączenia strat w środkach obrotowych z kosztów podatkowych oznacza, że – co do zasady – straty te, jako związane z prowadzoną działalnością, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Przyjmuje się, jednak że tylko stratę powstałą na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia przez racjonalnie działający podmiot można dla celów podatkowych uznać za zdarzenie, które uzasadnia zaliczenie powstałej straty w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Należy podkreślić, że jedynie straty w środkach obrotowych powstałe w trakcie normalnego, racjonalnego działania podatnika, ze szczególnym uwzględnieniem dochowania należytej staranności w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej, mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu. Każdy przypadek straty w środkach obrotowych, należy rozpatrywać indywidualnie, z uwzględnieniem okoliczności faktycznych towarzyszących sprawie i oceniać pod kątem całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika. Straty należy traktować jako nieunikniony i nieodłączny, aczkolwiek niechciany, element działań objętych ryzykiem towarzyszącym działalności gospodarczej.

Możliwość uznania strat w środkach obrotowych za koszty uzyskania przychodów wymaga także odpowiedniego ich udokumentowania w sposób niebudzący wątpliwości. W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest postanowień odnoszących się szczegółowo do sposobu dokumentowania zdarzeń, w wyniku których powstały straty w środkach obrotowych. Stosownie do art. 9 updop podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Odnosząc się zatem do opisanego we wniosku stanu faktycznego i przepisów art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 updop, strata powstała w wyniku zaistnienia okoliczności przedstawionych we wniosku może stanowić koszt uzyskania przychodów. Należy jednak podkreślić, że w ciężar kosztów może być zaliczona strata, która powstała poza wolą Wnioskodawcy, w sposób od niego niezależny, mimo zachowania należytej staranności w zawieraniu umów z klientami oraz prowadzeniu przedsiębiorstwa. Wnioskodawca musi wykazać, że w momencie ponoszenia wydatków nie znane mu były okoliczności, które obecnie spowodowały nienależyte wykonanie umów oraz, że jego działanie było na tyle staranne i racjonalne, że nie można mu przypisać zaniechań i zaniedbań prowadzących w efekcie do powstania straty powstałej w związku z zaistnieniem okoliczności opisanych we wniosku. Ponadto możliwość uznania straty ww. towarów za koszty uzyskania przychodów wymaga w sposób nie budzący wątpliwości odpowiedniego udokumentowania braku możliwości gospodarczego wykorzystania likwidowanych towarów handlowych, zasadności ich likwidacji a także jej faktycznego przeprowadzenia. Konsekwentnie w ten sam sposób należy odnieść się do wydatków ponoszonych na rzecz firmy utylizacyjnej.

Stanowisko Spółki - z powyższym zastrzeżeniem - jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydając interpretację indywidualną w zakresie pytania nr 1 tut. Organ w całości (z uwzględnieniem wszystkich mogących mieć w opisanym stanie faktycznym zastosowanie przepisów) rozstrzygnął, przedłożoną mu do interpretacji kwestię z zakresu prawa podatkowego, w zakresie w jakim dotyczyła ona indywidualnej sprawy Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.