Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-499/14-2/WM
z 16 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2014 r. (data wpływu: 16 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 18 września 2013 r. Wnioskodawca oraz R.N., T.N., M.N., M.K., E.N., J.N. oraz E.D., aktem notarialnym repertorium, sprzedali niezabudowaną nieruchomość stanowiącą działki numer 602/1 i 602/2 – o łącznej powierzchni 15,2487 ha, oznaczone w ewidencji gruntów jako rowy, grunty orne, łąki trwałe i nieużytki, objęte księgą wieczystą, pod warunkiem, że Agencja Nieruchomości Rolnych, działająca w imieniu Skarbu Państwa, nie skorzysta z przysługującego jej prawa pierwokupu, na rzecz małżeństwa N. Z treści aktu notarialnego wynika, że nieruchomość ta stanowi nieruchomość rolną w rozumieniu Kodeksu cywilnego, nie została nikomu wydzierżawiona, nie stanowi wkładu w rolniczej spółdzielni produkcyjnej i posiada dostęp do drogi publicznej, nie jest także objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Poza tym w przedmiotowym akcie notarialnym znajdują się oświadczenia małżeństwa N., z których wynika, że nie spełniają oni wszystkich warunków określonych w art. 5 i 6 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego oraz że są właścicielami nieruchomości rolnych o powierzchni 17 ha użytków rolnych położonych w gminie P., a nadto że nie są właścicielami, ani dzierżawcami, żadnych innych nieruchomości rolnych, a nabyta tym aktem notarialnym nieruchomość wejdzie w skład ich gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów o podatku rolnym.

Akt notarialny wskazuje dodatkowo, że Wnioskodawca oraz R.N., T.N., M.N., M.K., E.N., J.N. oraz E.D. swoje udziały w opisanej powyżej nieruchomości nabyli w drodze dziedziczenia oraz umowy darowizny, w następujący sposób:

1. dnia 27 maja 1991 r. sąd rejonowy stwierdził, że Wnioskodawca oraz Jego rodzeństwo (K. N., S.N., R.N., T.N., M.N. i M.K.) nabyli spadek po ojcu, zmarłym 31 grudnia 1990 roku, na podstawie testamentu z 7 grudnia 1988 r., każde z nich po 1/7 części, z tym, że wchodzący w skład spadku udział we współwłasności gospodarstwa rolnego dziedziczą: Wnioskodawca, K.N., S.N., R.N., T.N., M.N. i M.K.;
2. dnia 10 sierpnia 2012 r. uprawomocniło się kolejne postanowienie sądu rejonowego z dnia 19 lipca 2012 r., z którego wynikało że spadek po M.N. nabyły jej dzieci: Wnioskodawca, K.N., R.N., T.N., M.K., każdy z nich po 1/7 części oraz dzieci zmarłego 15 lipca 2000 r. syna M.N. – S.N., a więc jej wnuki – każda z nich po 1/14 części;
3. spadek po S.N. nabyła na mocy prawomocnego postanowienia sądu rejonowego w całości jego żona;
4. dnia 1 marca 2013 r., na mocy aktu repertorium, brat Wnioskodawcy K.N. darował wszystkie swoje udziały w ww. nieruchomości rodzeństwu, natomiast K.N. i jego małżonka darowali wszystkie swoje udziały w tej nieruchomości, a które posiadali we współwłasności ustawowej małżeńskiej, swojemu rodzeństwu i rodzeństwu męża, tj. Wnioskodawcy, R.N., T.N., M.N., M.K., E.N., J.N. oraz E.D. tzw. darowizna na zasadzie przyrostu.
   
   

Z uwagi na to, że Agencja Nieruchomości Rolnych złożyła 29 września 2013 r. oświadczenie o rezygnacji z prawa pierwokupu, Wnioskodawca oraz R.N., T.N., M.N., M.K., E.N., J.N. oraz E.D. 28 października 2013 r. – w wykonaniu zobowiązania wynikającego z warunkowej umowy sprzedaży – przenieśli własność całej ww. nieruchomości na rzecz małżeństwa N. Przedmiotem sprzedaży była całość nieruchomości Wnioskodawcy wchodzących w skład gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów ustawy z 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym. Od powyższej sprzedaży gruntów rolnych notariusz nie pobrała podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Nabywcy nieruchomości nie zmienili także klasyfikacji gruntu, co potwierdza treść księgi wieczystej.

W związku z opisaną wyżej sprzedażą grunty nie utraciły charakteru rolnego. Nabywcy oświadczyli, że przedmiotowa nieruchomość wejdzie w skład ich gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów o podatku rolnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”) przychód uzyskany z tytułu dokonania sprzedaży posiadanego przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości, wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego, w części nabytej przez Wnioskodawcę 1 marca 2013 r., w drodze umowy darowizny (tzw. przyrost), korzysta ze zwolnienia z opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z tytułu sprzedaży przez Zainteresowanego udziału w nieruchomości, wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego, w części nabytej przez Wnioskodawcę 1 marca 2013 r. – w drodze umowy darowizny (tzw. przyrost) – korzysta ze zwolnienia z opodatkowania w zakresie, w jakim dotyczy on sprzedaży gruntów oznaczonych jako rowy, grunty orne oraz łąki trwałe (użytki rolne).

Natomiast grunty oznaczone jako nieużytki nie stanowią gospodarstwa rolnego, ani też nie wchodzą w jego skład, gdyż nie są użytkami rolnymi, a zatem nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o PIT podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Według przepisu art. 21 ust. 1 pkt 28 Ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego; zwolnienie nie dotyczy przychodu uzyskanego ze sprzedaży gruntów, które w związku z tą sprzedażą utraciły charakter rolny.

Ilekroć w ustawie o PIT mowa jest o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym (art. 2 ust. 4 ustawy o PIT).

Na podstawie przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1 ww. ustawy, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej. Opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają więc grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Zgodnie z § 67 rozporządzenia z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków, użytki gruntowe wykazywane w ewidencji dzielą się na następujące grupy:

1. użytki rolne,
2. grunty leśne oraz zadrzewione i zakrzewione,
3. grunty zabudowane i zurbanizowane,
4. użytki ekologiczne, oznaczone symbolem złożonym z litery „E” oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego określającego sposób zagospodarowania lub użytkowania terenu, np. E-Ws, E-Wp, E-Ls, E-Lz, E-N, E-Ps, E-R,
5. nieużytki, oznaczone symbolem – N,
6. grunty pod wodami,
7. tereny różne oznaczone symbolem – Tr.
   
   

W oparciu zaś o § 68 ww. rozporządzenia użytki rolne dzielą się na:

1. grunty orne, oznaczone symbolem – R,
2. sady, oznaczone symbolem złożonym z litery „S” oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego, stanowiącego część składową oznaczenia klasy gleboznawczej gruntu, na którym założony został sad, np. S-R, S-Ł, S-Ps,
3. łąki trwałe, oznaczone symbolem – Ł,
4. pastwiska trwale, oznaczone symbolem – Ps,
5. grunty rolne zabudowane, oznaczone symbolem złożonym z litery „B” oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego, stanowiącego część składową oznaczenia klasy gleboznawczej gruntu, na którym wzniesione zostały budynki, np. B-R, B-Ł, B-Ps,
6. grunty pod stawami, oznaczone symbolem – Wsr,
7. rowy, oznaczone symbolem – W.
   
   

W ocenie Wnioskodawcy, wystarczającą przesłanką do tego, aby uznać dany obszar za gospodarstwo rolne na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych jest sam fakt posiadania gruntów rolnych, nie zaś uzyskiwanie z tego tytułu dochodów. Powyższą tezę potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 18 grudnia 2009 r. sygn. akt SA/Po 977/09, w którym Sąd stwierdził, że wystarczający do uznania danego obszaru za gospodarstwo rolne jest sam fakt posiadania gruntów rolnych, nie zaś uzyskiwanie z tego tytułu dochodów. Przedmiotem sprzedaży była całość nieruchomości Wnioskodawcy wchodzących w skład gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów ustawy z 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym, a wskutek tej sprzedaży grunty nie utraciły charakteru rolnego.

Wobec tego, że zbywane przez Zainteresowanego i pozostałych współwłaścicieli grunty oznaczone zostały w ewidencji gruntów jako rowy, grunty orne, łąk trwałe, a więc zostały zakwalifikowane jako użytki rolne i stanowiły gospodarstwo rolne, a na skutek sprzedaży nie utraciły swojego rolnego charakteru, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości przed upływem 5-letniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, w części nabytej przez Wnioskodawcę w drodze umowy darowizny tytułem przyrostu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo, odnosząc się do powołanego przez Zainteresowanego wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego, wskazać należy, że stanowisko przyjęte w tym orzeczeniu nie może stanowić samodzielnej podstawy prawnej rozstrzygnięcia tut. Organu. Powyższe wynika z treści art. 153 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zgodnie z którym ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.