Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-53/12/DP
z 13 kwietnia 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ITPB1/415-53/12/DP
Data
2012.04.13



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie i wysokość kosztów uzyskania przychodów

Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Szczególne zasady ustalania dochodu --> Wykaz zasad


Słowa kluczowe
ewidencjonowanie
księga przychodów i rozchodów
materiały
usługi stomatologiczne
zakup towarów


Istota interpretacji
Zakres ewidencjonowania poniesionych wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.



Wniosek ORD-IN 2 MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2012 r. (data wpływu 16 stycznia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 kwietnia 2012 r. (data wpływu 12 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ewidencjonowania poniesionych wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 16 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ewidencjonowania poniesionych wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 kwietnia 2012 r. (data wpływu 12 kwietnia 2012 r.).


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:


Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług stomatologicznych i ortodontycznych. Z treści pisma Podsekretarza Stanu Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 1996 r. wynika, że lekarze zostali zobowiązani do ujmowania w spisie z natury jako towar, następujące materiały: substancje farmaceutyczne, leki gotowe, surowice i szczepionki oraz preparaty diagnostyczne dla ludzi, preparaty farmaceutyczne pomocnicze i półprodukty farmaceutyczne, gips chirurgiczny i dentystyczny, materiały i surowce służące do wykonywania wyrobów protetycznych, wyroby protetyczne (wyroby gotowe i półwyroby), plastry, materiały chirurgiczne i inne środki higieniczno – sanitarne, inne materiały zużywane w związku z prowadzoną działalnością.

Stosując się do treści cytowanego pisma Wnioskodawca sporządził spis z natury a zakup powyższych materiałów potraktował jako zakup materiałów służących do prowadzenia działalności gospodarczej. Jednakże Wnioskodawca zaobserwował zmianę stanowiska organów podatkowych w powyższym zakresie. Odrębne stanowisko zawiera np. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach dnia z 13 września 2010 r. sygn. IBPBI/1/415-659/10/BK.


Przy wykonywaniu usług stomatologicznych i ortodontycznych Wnioskodawca używa, materiałów takich jak:


  • zamki, łuki i pierścienie, które stanowią części składowe aparatów stałych ortodontycznych i nabywane są w specjalnych sklepach medycznych,
  • materiały do wypełniania zęba,
  • materiały do wypełniania kanałów zębowych,
  • podkłady i elementy do mocowania uzupełnień protetycznych i pierścieni ortodontycznych,
  • wkłady i włókno szklane do odbudowy zębów,
  • materiały do płukania kanałów,
  • masy wyciskowe,
  • leki, znieczulenia.


Usługi medyczne zaliczane są do usług niematerialnych. Mając na uwadze § 3 pkt 1 lit. b i c) rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów Wnioskodawca uważa, iż wszystkie wyszczególnione materiały nie stanowią materiałów podstawowych ani pomocniczych przy wykonywaniu usług stomatologicznych i ortodontycznych. Stanowią one koszty wykonywanych przez Wnioskodawcę usług. Materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu, materiałami pomocniczymi są natomiast materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości. Wnioskodawca uważa, iż wszystkie wymienione materiały oddają swoje właściwości w wykonywanych przez Wnioskodawcę usługach.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy środki medyczne wykorzystywane podczas wykonywania usług stomatologicznych i ortodontycznych spełniają wymogi definicji zawartej w § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz czy Wnioskodawca zobowiązany jest ujmować środki te w spisie z natury zgodnie z § 28 ww. rozporządzenia...


Zdaniem Wnioskodawcy, zużywane w czasie wykonywania usług stomatologicznych i ortodontycznych środki medyczne, nie spełniają definicji zawartej w § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, iż nie jest zobowiązany ujmować tych środków w spisie z natury zgodnie z § 28 tego rozporządzenia.

W związku z powyższym uwzględniając zapisy § 27 ww. rozporządzenia, Wnioskodawca uważa, iż nie ma obowiązku sporządzania spisu z natury na dzień 1 stycznia i na koniec każdego roku podatkowego.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Przy kwalifikowaniu wydatku w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, czy spełniają one dwa warunki: wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, wymienionym w przepisie art. 23 ww. ustawy.

W myśl art. 24 ust. 2 ww. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa (…).

Tym samym w remanencie początkowym oraz końcowym podatnik zobowiązany jest ująć m.in. materiały podstawowe oraz materiały pomocnicze.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera jednak definicji obu wyżej wskazanych pojęć. Wyjaśnienie tych pojęć można odnaleźć w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

W świetle § 3 pkt 1 lit. b) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi.

Zasady dotyczące sporządzenia spisu z natury określa natomiast § 27 ww. rozporządzenia, w świetle którego, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej "spisem z natury", na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

W remanencie początkowym oraz końcowym podatnik zobowiązany jest również ująć materiały pomocnicze. Zgodnie z definicją zawartą w przepisach rozporządzenia (§ 3 pkt 1 lit. c) materiałami pomocniczymi są materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości.


Z przywołanej powyżej definicji materiału pomocniczego wynika, iż warunkiem uznania określonego materiału za pomocniczy jest łączne spełnienie trzech warunków:


  • materiał nie stanowi materiału podstawowego w rozumieniu przepisów rozporządzenia, oraz
  • materiał musi być zużywany w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, oraz
  • musi on bezpośrednio oddawać wyrobowi swoje właściwości.


Wskazane we wniosku środki medyczne spełniają dwa pierwsze warunki podstawowe, których spełnienie pozwala uznać dany materiał za materiał pomocniczy. Jednocześnie w świetle trzeciego warunku materiał pomocniczy musi bezpośrednio oddawać wyrobowi swoje właściwości, a jak już wskazano w przypadku Wnioskodawcy wyrobem są świadczone przez Niego usługi, które mają charakter niematerialny.

Zatem środki medyczne wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej nie stanowią materiałów podstawowych.

W świetle powyższego, zużywane podczas wykonywania usług stomatologicznych i ortodontycznych środki medyczne, jako nie stanowiące materiałów pomocniczych w rozumieniu § 3 pkt 1 lit. c) ww. rozporządzenia, nie muszą zostać ujęte w sporządzanym spisie z natury.

Reasumując, prawidłowe jest uznanie, że środki medyczne wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, skoro nie spełniają definicji zawartych w § 3 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, to – jako nie stanowiące materiałów podstawowych ani pomocniczych - nie podlegają ujęciu w spisie z natury, o którym mowa w § 27 ww. rozporządzenia.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj