Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-476/14-4/JB
z 27 czerwca 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2014 r. (data wpływu 3 kwietnia 2014 r.) uzupełnione pismem z dnia 13 czerwca 2014 r. (data nadania 13 czerwca 2014 r., data wpływu 16 czerwca 2014 r.) na wezwanie telefoniczne z dnia 13 czerwca 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 3 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości.


We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.


Prawo do 1/2 udziału w nieruchomości działki gruntu nr 24/10 Wnioskodawca nabył na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego o nabyciu spadku z dnia 24 lipca 2006 r., następnie na podstawie Decyzji z dnia 25 maja 2012 r. potwierdzonej Aktem Notarialnym z dnia 10 października 2012 r. Czynność prawna - sprzedaż tejże nieruchomości nastąpiła Aktem Notarialnym w dniu 28 lutego 2014 r.

Nieruchomość, będąca przedmiotem zapytania, stała się z dniem 21 listopada 1945 r. i z dniem wejścia w życie dekretu z dnia 26 października 1945 r., na podstawie art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy, własnością gminy m. st. Warszawy.


Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 tegoż dekretu dotychczasowi właściciele uprawnieni byli do złożenia w ciągu 6-u miesięcy od dnia objęcia w posiadanie gruntu przez gminę, wniosku o przyznanie prawa własności czasowej (obecnie użytkowania wieczystego). W dniu 19 kwietnia 1948 r. Wniosek o ustanowienie prawa własności czasowej został prawidłowo złożony przez Antoniego jednego ze współwłaścicieli (małżonek) w dniu 16 września 1948 r., czyli zgodnie z art. 7 ust. 1 dekretu. Wniosek ten został rozpatrzony i poświadczony orzeczeniem administracyjnym Prezydium Rady Narodowej w m. st. Warszawie w dniu 3 kwietnia 1964 r. odmawiającym przyznania dawnym właścicielom prawa własności czasowej.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 25 października 2007 r. stwierdziło nieważność tego orzeczenia.


Po właścicielu hipotecznym Antonim i Zofii - małżeństwie - dziedziczyli ich synowie w częściach równych po 1/2 prawa własności: Tomasz i Bolesław, na podstawie postanowień sądu: z dnia 16 października 2003 r., oraz z dnia 3 lutego 2003 r.


Wnioskodawca dziedziczył po Tomaszu (ojcu) w całości za postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 24 lipca 2006 r., z tego tytułu zapłacił podatek w myśl ustawy o podatku od spadku i darowizn obowiązującej w 2006 r. z tytułu dziedziczenia praw i roszczeń w kwocie 9.209,00 PLN (dziewięć tysięcy dwieście dziewięć zł) na podstawie decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Pismem z dnia 13 czerwca 2014 r. Wnioskodawca uzupełnił, że Jego ojciec zmarł 7 stycznia 2005 r.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy podatek dochodowy od sprzedaży wyżej opisanej nieruchomości jest należny?


Zdaniem Wnioskodawcy, podatek nie jest należny, gdyż własność czasowa (dzisiaj użytkowanie wieczyste) powinno być przyznane wprost po odwołaniu się Antoniego, gdyż odmowa w dniu 3 kwietnia 1964 r. została unieważniona jako niezgodna z obowiązującymi ówcześnie przepisami, a rzeczony grunt powinien - od prawidłowego odwołania się Antoniego - znajdować się we własności czasowej Antoniego jak i spadkodawcy Wnioskodawcy, tj. Tomasza a następnie Wnioskodawcy. A zatem użytkowanie wieczyste w udziale 1/2 powinno istnieć na rzecz Wnioskodawcy z dniem prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy z dnia 24 lipca 2006 r. o nabyciu spadku.

Na podstawie powyższego Wnioskodawca uważa, że podatek dochodowy od sprzedaży nieruchomości w wyniku upływu 5-cio letniego okresu od daty nabycia nie jest należy. Taką interpretację Wnioskodawca uzyskał od osób, których prosił o poradę, jak i po rozmowie telefonicznej Krajowej Informacji Podatkowej.


Swoje stanowisko Wnioskodawca uzasadnia również tym, że gdyby przedmiotowa nieruchomość pozostawała w dyspozycji Jego spadkodawców, byłaby zagospodarowana od chwili jej objęcia, więc w dniu dzisiejszym Wnioskodawca nie miałby potrzeby dokonania jej sprzedaży.

Na dowód tego w załączeniu Wnioskodawca zamieszcza kopię fotografii z której wynika, że przed wojną Antoni wraz z małżonką (dziadkowie Wnioskodawcy) byli posiadaczami kamienicy (w której się urodził), została ona zniszczona podczas Powstania Warszawskiego.


Dziadek Wnioskodawcy miał plany odbudowy i dalszego zamieszkiwania w tejże kamienicy, jednak dekret wyżej powołany, jak i odmowa przyznania własności czasowej uniemożliwiło poczynania.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stan faktyczny uznaje się za prawidłowe.


Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.


Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:


  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

    - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis cytowanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego gruntów upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego upłynęło 5 lat, sprzedaż tej nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego nie podlega w ogóle opodatkowaniu.


Jak z powyższego wynika, dla opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości podatkiem dochodowym od osób fizycznych istotne znaczenie ma data nabycia przedmiotowej nieruchomości bądź udziału w niej.


Z opisu stanu faktycznego wynika, że prawo do 1/2 udziału w nieruchomości działki gruntu nr 24/10. Wnioskodawca nabył, na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego o nabyciu spadku z dnia 24 lipca 2006 r., następnie na podstawie Decyzji z dnia 25 maja 2012 r. potwierdzonej Aktem Notarialnym z dnia 10 października 2012 r. Po właścicielu hipotecznym Antonim i Zofii - małżeństwie - dziedziczyli ich synowie w częściach równych po 1/2 prawa własności: Tomasz i Bolesław na podstawie postanowień sądu: z dnia 16 października 2003 r., oraz z dnia 3 lutego 2003 r. Ojciec Wnioskodawcy zmarł 7 stycznia 2005 r.

Sprzedaż ww. nieruchomości nastąpiła Aktem Notarialnym w dniu 28 lutego 2014 r.


W świetle powyższego, wskazać należy, że przy rozstrzygnięciu tej kwestii, należy mieć na uwadze nie tylko przepisy prawa podatkowego, ale przede wszystkim przepisy prawa cywilnego dotyczące nabycia, czy też utraty prawa własności.


Prawo własności w systemie prawnym jest traktowane jako prawo o najszerszej treści i w porównaniu z innymi prawami, jako prawo najsilniejsze w stosunku do rzeczy. Własność jest bezterminowym prawem – trwa tak długo, jak długo istnieje rzecz, która jest przedmiotem własności.

Prawo użytkowania wieczystego jest silnym prawem rzeczowym, lokującym się w hierarchii tych praw bezpośrednio po prawie własności, a przed ograniczonymi prawami rzeczowymi, co pozwala na potraktowanie ustanowienia użytkowania wieczystego jako swoistej restytucji stosunków własnościowych.


Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121) – spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki przechodzą na jedną lub kilka osób.


Oddanie w użytkowanie wieczyste gruntu skomunalizowanego dekretem z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279, z późn. zm.), w wypadku spełnienia przesłanek przewidzianych w tym akcie prawnym przez ubiegającego się o to dotychczasowego właściciela tego gruntu lub jego następców prawnych, miało niewątpliwie charakter rekompensacyjny.


Przepis art. 7 ust. 1 ww. dekretu przewidywał, że:


  • dotychczasowy właściciel gruntu, prawni następcy właściciela, będący w posiadaniu gruntu, lub osoby prawa jego reprezentujące, mogą w ciągu 6 miesięcy od dnia objęcia w posiadanie gruntu przez gminę zgłosić wniosek o przyznanie na tym gruncie jego dotychczasowemu właścicielowi prawa wieczystej dzierżawy z czynszem symbolicznym lub prawa zabudowy za opłatą symboliczną;
  • gmina uwzględni wniosek, jeżeli korzystanie z gruntu przez dotychczasowego właściciela da się pogodzić z przeznaczeniem gruntu według planu zabudowania, a jeżeli chodzi o osoby prawne – ponadto, gdy użytkowanie gruntu zgodnie z jego przeznaczeniem w myśl planu zabudowania nie pozostaje w sprzeczności z zadaniami ustawowymi lub statutowymi tej osoby prawnej;
  • w razie uwzględnienia wniosku gmina ustali, czy przekazanie gruntu nastąpi tytułem wieczystej dzierżawy, czy na prawie zabudowy, oraz określi warunki, pod którymi umowa może być zawarta;
  • w przypadku nieuwzględnienia wniosku, gmina zaofiaruje uprawnionemu, w miarę posiadania zapasu gruntów - na tych samych warunkach dzierżawę wieczystą gruntu równej wartości użytkowej, bądź prawo zabudowy na takim gruncie;
  • w razie niezgłoszenia wniosku, przewidzianego w ust. 1, lub nieprzyznania z jakichkolwiek innych przyczyn dotychczasowemu właścicielowi wieczystej dzierżawy albo prawa zabudowy, gmina obowiązana jest uiścić odszkodowanie w myśl art. 9.

Jak wynika z przytoczonej regulacji, prawodawcy niewątpliwie chodziło o zrekompensowanie dotychczasowym właścicielom (ich następcom prawnym) przejścia na własność W. gruntów stanowiących dotąd ich własność. W dekrecie od razu uregulowano kwestię stosownych rekompensat. Odzyskanie prawa wieczystej dzierżawy z czynszem symbolicznym lub prawa zabudowy za opłatą symboliczną (art. 7 ust. 1 dekretu, obecnie prawa wieczystego użytkowania) było ustawowo zagwarantowaną formą rekompensaty.

Z odniesienia powyższych przepisów do przedstawionego stanu faktycznego wynika, że nie powinno się oceniać ustanowienia na rzecz Wnioskodawcy prawa użytkowania wieczystego w kategoriach nabycia, o jakim stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste nie może być utożsamione ze zwrotem własności, jednakże stanowi swoisty substytut zwrotu własności, w sytuacji, w której ubieganie się o zwrot własności jest niemożliwe ze względu na brak do tego podstaw prawnych w dekrecie komunalizacyjnym. Ustanowienie w tej sytuacji użytkowania wieczystego, należy traktować, jako swoistą restytucję stosunków własnościowych z przed komunalizacji.


Wydanie na podstawie art. 7 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze w decyzji ustanawiającej prawo użytkowania wieczystego gruntu na rzecz byłego właściciela lub jego następców prawnych oraz zawarcie przez Prezydenta Miasta z byłym właścicielem lub jego następcami prawnymi umowy użytkowania wieczystego gruntu nie może być traktowane jako nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntów w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zauważyć, że powyższe stanowisko potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych, np. Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 września 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 1541/06, wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 marca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 2606/12, wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 marca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 2498/12, wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 maja 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 3072/12.


Sądy administracyjne podzieliły pogląd zawarty w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2002 r. sygn. akt III RN 18/02, że „ (…) celem ustawodawcy nie było objęcie opodatkowaniem sprzedaży użytkowania wieczystego nieruchomości, jeżeli sprzedaż ta została dokonana przez byłego właściciela tej nieruchomości lub jego następców prawnych, którzy użytkowanie wieczyste uzyskali w wyniku realizacji uprawnień wynikając z art. 7 ust. 1-4 dekretu. Sąd uznał, że w przypadku tych osób nie doszło do nabycia użytkowania wieczystego, gdyż osoby te były właścicielami, którym państwo mocą dekretu odebrało własność nieruchomości i nigdy nie wywiązało się z określonych w dekrecie obowiązków w zakresie zrekompensowania właścicielom wywłaszczonych nieruchomości poniesionego przez nich uszczerbku majątkowego. W ocenie sądu tak należało potraktować spadkobierców byłych właścicieli nieruchomości, jeżeli to oni uzyskali użytkowanie wieczyste w wyniku realizacji uprawnień wynikających z art. 7 ust. 1-4 dekretu, które przeszły na nich ze spadkodawców”.


Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że sprzedaż w 2014 r. udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu ustanowionego w trybie art. 7 dekretu, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, pomimo że sprzedaż ta została dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ustanowienie użytkowania wieczystego w formie aktu notarialnego, tj. od końca 2012 r.


Zatem, sprzedaż przez Wnioskodawcę, jako następcy prawnego udziału w prawie użytkowania wieczystego, tj. ustanowionego na rzecz Wnioskodawcy na podstawie decyzji administracyjnego wydanej w związku z art. 7 ust. 1 i 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r., nie stanowi źródła przychodu i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj