Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-306/14-4/MC
z 27 czerwca 2014 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko — przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2014 r. (data wpływu 21 marca 2014 r.) uzupełnione pismem z dnia 5 czerwca 2014 r. (data wpływu 12 czerwca 2014r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 28 maja 2014r. nr IPPB3/423-306/14-2/MC, o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości części zamiennych i akcesoriów do pojazdów samochodowych zalegających w magazynie, które zostały zlikwidowane/poddane kasacji – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 21 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości części zamiennych i akcesoriów do pojazdów samochodowych zalegających w magazynie, które zostały zlikwidowane/poddane kasacji.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Spółka Akcyjna (dalej: Spółka, Wnioskodawca ) jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowana w Polsce dla celów podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi działalność gospodarczą między innymi w zakresie obrotu nowymi częściami zamiennymi i akcesoriami do pojazdów samochodowych.
Spółka podobnie jak inne podmioty działające w branży, zapewniała dla stacji obsługi serwisowych dostępność oryginalnych części zamiennych do modeli samochodów które produkowane były w F S.A. lub sprzedawane za pośrednictwem X lub spółek Grupy Kapitałowej.
W związku z powyższym Spółka produkowała lub kupowała od producentów krajowych i zagranicznych, i wprowadzała do własnego magazynu handlowego części zamienne do różnych typów, marek i modeli samochodów o których mowa powyżej w celu ich dalszej odsprzedaży. W celu zabezpieczenia właściwej obsługi klientów przez dealerów i stacje serwisowe. Spółka musiała zapewnić dostępność szerokiej gamy części zamiennych.
Pomimo prowadzonych na bieżąco analiz i prognoz co do możliwej wypadkowości, szkodowości i przewidywanego czasokresu eksploatacji tych części w pojazdach, niestety w praktyce okazuje się, że nie wszystkie części sprzedają się na bieżąco.
Postęp techniczny w produkcji samochodów, zmiany w asortymencie produkowanych pojazdów, zmieniające się wymagania rynkowe, pojawiająca się konkurencja z tanich rynków wschodnich jak też zmiany technologiczne stosowane w kolejnych modelach samochodów powodują, że starsze typy części zamiennych są zastępowane zgodnie z nowymi trendami i nową myślą technologiczną nowymi częściami do nowszych modeli samochodów,
W wyniku w/w niezależnych czynników Spółka posiada nadwyżki części samochodowych, które stają się bezużyteczne i nie mogą zostać sprzedane mimo wielokrotnego oferowania ich do sprzedaży ze względu na brak interesowania ze strony odbiorców.
Aby nie gromadzić zbędnych części zamiennych i nie ponosić kosztów ich przechowywania, Spółka w ramach procedury zagospodarowania zbędnych składników majątku podejmuje decyzje o ich złomowaniu.
W ramach istniejących procedur zmierzających do zapewnienia racjonalnego gospodarowania zapasami magazynowymi, analizowane są stany zapasów magazynowych a części zamienne na których brak jest w okresie długoterminowym zainteresowania pod legają fizycznej likwidacji. Powołany do tych celów Zespół ds. majątku zbędnego na wniosek osób odpowiedzialnych za zaopatrzenie i prawidłowe funkcjonowanie magazynów części zamiennych w Spółce podejmuje decyzję o złomowaniu nierotujących części samochodowych, oraz czuwa nad ich fizyczną likwidacją
Fizyczna likwidacja złomowanych części samochodowych odbywa się za pośrednictwem wyspecjalizowanych firm trudniących się recyklingiem. Powstały w wyniku fizycznej likwidacji złom części samochodowych podlega segregacji na poszczególne asortymenty takie jak:
- złom stalowy (elementy karoserii, inne blaszane wytłoczki),
- tworzywa sztuczne twarde (pozbawione elementów metalowych),
- makulatura (tekturowa i papiery mieszane),
- folie,
- części do utylizacji (np. lampy samochodowe, gąbki z kanap, boczki tapicerki, podsufitki, inne wielomateriałowe), drewno, palety
i w tej postaci zostaje odsprzedany.
W przypadku zakupów od dostawców zewnętrznych, Spółka nadawała indywidualny indeks na zakupioną część i wprowadzała na stan magazynowy w cenach nabycia.
W przypadku części wyprodukowanych we własnym zakresie, części wyceniane były w wartości technicznego kosztu wytworzenia, w tej wartości po nadaniu indeksu były również wprowadzane na stany magazynowe. Nigdy nie były kosztem uzyskania przychodu wydatki na nabycie części zamiennych lub ich wytworzenie, dopiero w momencie realizacji sprzedaży wydatki te stanowiły koszt uzyskania przychodu.
Z przyczyn niezależnych od X następuje likwidacja niechodliwych zapasów części zamiennych (niezrealizowana sprzedaż), które nigdy wcześniej nie były zaliczone do kosztów podatkowych.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość części zamiennych i akcesoriów do pojazdów samochodowych zalegających w magazynie, które nie zostały sprzedane, w związku z tym są likwidowane/poddawane kasacji poprzez fizyczną likwidację?
Zdaniem Wnioskodawcy, koszt faktycznie zlikwidowanych zapasów magazynowych (części zamiennych) będzie spełniał definicję kosztu uzyskania przychodów określoną w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r, o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz,U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. dalej: „updop”).
Zgodnie z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.
Należy podkreślić, że koszty, które zostały poniesione przez Spółkę (tzn. straty w środkach obrotowych w związku z ich fizyczną likwidacją) nie są uwzględnione w katalogu wydatków, które nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu w świetle artykułu 16 ustęp 1 updop. W art. 16 ust. 1 updop, nie wymieniono strat w zapasach, zatem koszty tego typu mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop.
Poniesienie wydatków na wytworzenie bądź nabycie towarów handlowych, materiałów ma na celu osiągnięcie zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów. Części zamienne i akcesoria samochodowe były wyprodukowane lub zakupione przez Spółkę w celu wykorzystania do działalności, z której miała uzyskać przychód co oznacza, że warunek związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem i potencjalnym przychodem był spełniony. Wobec tego straty w tych środkach obrotowych, powstające w trakcie normalnego i racjonalnego działania podatnika powinny być uwzględniane w rachunku podatkowym. Chodzi tu o straty, które są normalnym, bo wynikającym z konieczności posiadania odpowiednich zapasów tych części na stanie, chociaż niechcianym następstwem działania w danej branży.
Likwidacja zaś będzie następowała z przyczyn niezależnych od woli Spółki, tj. ze względu na postęp techniczny, zmianę wymagań rynkowych, wygaśniecie homologacji, utratę przydatności itp. W związku z powyższym istnieją zasadne przesłanki dla zaliczenia kosztu zlikwidowanego zapasu do kosztów uzyskania przychod.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.