Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-214b/14/BS
z 19 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 z póżn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2014 r. (data wpływu 28 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu wykazywania na paragonie fiskalnym nazwy towaru lub usługi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2014 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie sposobu wykazywania na paragonie fiskalnym nazwy towaru lub usługi.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej.

W zakresie oferowanych usług znajdują się:

• porady lekarskie ( wywiad, szczegółowe badanie, wypisywanie recept, skierowania na dodatkowe badania jeśli to konieczne),
  

• diagnostyka bólu,
  

• akupunktura jako element leczenia bólu u pacjentów nieonkologicznych, lub w rozpoznanych przypadkach tzw. bólu nowotworowego ostrego i przewlekłego,
  

• obwodowe blokady diagnostyczno – lecznicze.
  

Wszystkie powyższe usługi są elementem opieki medycznej i służą profilaktyce, oraz/ lub zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu, lub poprawie zdrowia.

W związku z obowiązującymi przepisami rozpoczynając działalność w trakcie 2013 roku Wnioskodawca stwierdza, że obowiązuje proporcjonalny do 20.000 zł obrotów limit obligujący do rozpoczęcia ewidencji za pośrednictwem kasy fiskalnej z tytułu sprzedaży dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, przy czym zdaniem Wnioskodawcy, oferowane usługi są wyłącznie zwolnione z VAT z mocy ustawy. Wnioskodawca wskazuje, że limit ten nie został przekroczony, ale może się zdarzyć, że niebawem tak się stanie. Mając to na uwadze, Wnioskodawca chciałby ustalić prawidłowość dalszego postępowania. Z uwagi na ustawowy obowiązek istnieje konieczność zamieszczenia na paragonie nazwy towaru, tak aby był on jednoznacznie identyfikowalny. Sposób „jednoznacznego” identyfikowania towarów i usług ma być ściśle związany z asortymentem towarów i usług, jakie przedsiębiorca oferuje. Aby klient mógł jednoznacznie zidentyfikować zakupiony towar lub usługę – wykonując swoje usługi Wnioskodawca zamierza zastosować następujące nazewnictwo, które pojawi się na paragonach wydawanych pacjentom:

• porada lekarska specjalistyczna pierwszorazowa,
  
• porada lekarska specjalistyczna kontynuacja,
  
• diagnostyczno-terapeutyczny wlew dożylny przeciwbólowego środka farmakologicznego,
  
• akupunktura przeciwbólowa,
  
• przezskórna elektrostymulacja nerwów tens,
  
• blokada diagnostyczno/terapeutyczna
  
  punktów spustowych bólu
  nerwu obwodowego
  splotu nerwowego
  okołokorzeniowa
  okołostawowa
  odstawowa
  kręgosłupa z dostępu zewnątrzoponowego
  
  
• zabieg neurodestrukcyjny
  
  
  neuroliza chemiczna nerwi obwodowego,
  neuroliza chemiczna splotu nerwowego,
  neuroliza chemiczna zwoju nerwowego.
  
  

Ponieważ przepisy nie wykluczają, Wnioskodawca zastosował skróty. Jednocześnie zaznacza, że przyjęty podział uwzględnia zróżnicowanie cen w zależności od rodzaju usługi. Wnioskodawca dodaje, że wykaz usług wynika z faktycznie wykonywanych w gabinecie usług, który został uporządkowany i zostanie wpisany do programu kasy fiskalnej w oparciu o międzynarodową klasyfikację procedur medycznych ICD-9-CM.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowo (wystarczająco szczegółowo i zgodnie z przepisami) Wnioskodawca ustalił wykaz oferowanych usług i nazwy, które pojawią się w przyszłości na paragonach fiskalnych po wykonaniu usługi (jeśli Wnioskodawca będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji sprzedaży dla osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej za pośrednictwem kasy fiskalnej)?

Zdaniem Wnioskodawcy zastosowany wykaz świadczonych usług wymienionych powyżej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wyczerpuje wymogi wynikające z przepisów w zakresie szczegółowości i identyfikowalności usług na paragonie wydawanym pacjentowi z kasy fiskalnej po wykonaniu usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 177 z 2011 r., poz. 1054 ze zm.).

Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 2 i pkt 9 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać niezwłocznie zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy oraz prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1.

Z art. 111 ust. 6a ustawy wynika, że kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Natomiast stosownie do zapisu art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Powyższe kwestie w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363).

Stosownie do § 2 pkt 12 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym – rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy, prowadząc ewidencję m.in. wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Należy także wskazać, iż z § 6 ust. 1 pkt 5 ww. rozporządzenia wynika, że podatnik jest obowiązany do określenia sposobu przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług. Natomiast sposób ten określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług.

Jak wynika z § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
   
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
   
3. numer kolejny wydruku;
   
4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
   
5. oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
   
6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
   
7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
   
8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
   
9. wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
   
10. wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
    
11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
    
12. łączną kwotę podatku;
    
13. łączną kwotę sprzedaży brutto;
    
14. oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
    
15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
    
16. numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
    
17. numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) - na żądanie nabywcy;
    
18. logo fiskalne i numer unikatowy kasy.
    

Zgodnie z zapisem § 8 ust. 2 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwić nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Natomiast § 14 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia wskazuje, iż podatnicy stosujący kasy dokonują weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług, wartości stawek podatkowych, waluty ewidencyjnej wraz z jej symbolem i wartością przelicznika, wskazań daty i czasu oraz właściwego przyporządkowania nazw towarów do stawek podatku.

Należy również wskazać, że wymogi co do sposobu prowadzenia przez podatników ewidencji wynikające z powołanego wyżej przepisu § 8 ust. 1 są odzwierciedleniem § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 sierpnia 2013 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące (Dz. U. z 2013 r. poz. 1076). Zgodnie z tym przepisem, kasa rejestrująca musi umożliwiać wydruk paragonu fiskalnego zawierającego dane wymienione w wyżej cytowanym § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Powołane przepisy wskazują, że na paragonie fiskalnym musi znajdować się nazwa towaru lub usługi. Oprócz nazwy, może znajdować się ewentualnie opis stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nazwy towaru lub usługi oraz nie określają źródła stosowania nazw towarów lub usług, wobec czego należy sięgnąć do definicji słownikowych. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) „nazwa” oznacza „wyraz albo połączenie wyrazowe oznaczające kogoś lub coś”, zaś nazwa jednostkowa – nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Podatnik jest zobowiązany na paragonie opisać wykonane świadczenie, podać jego nazwę, tak aby do użytej nazwy możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i by użyta nazwa była co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu świadczeniem. Jednocześnie nazwa świadczenia na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie w połączeniu z ceną dokładnie określić jakie świadczenie zostało zakupione. Dopiero taki sposób ewidencjonowania sprzedaży skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności, dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie. Podatnik powinien zatem wystawiać paragony zawierające nazwy towarów na tyle szczegółowe, żeby – z jednej strony – pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowości rozliczenia podatku, a z drugiej – zapewniały konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów.

Paragon fiskalny spełnia bowiem określone funkcje (kontrolną, ochronną, informacyjną – co jest szczególnie istotne z punktu widzenia nabywcy będącego konsumentem), których realizacja jest możliwa jedynie wtedy, gdy zawiera on wprowadzone w sposób prawidłowy dane wymienione w § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Nazwy, uwzględniające „jednoznaczne” identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazwy towarów i usług), określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towaru lub usługi jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, przy czym należy pamiętać, iż przepisy nie wykluczają stosowania skrótów.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy indywidualna specjalistyczną praktykę lekarską. W zakresie oferowanych przez Wnioskodawcę usług znajdują się porady lekarskie (wywiad, szczegółowe badanie, wypisywanie recept, skierowania na dodatkowe badania jeśli to konieczne), diagnostyka bólu, akupunktura jako element leczenia bólu u pacjentów nieonkologicznych, lub w rozpoznanych przypadkach tzw. bólu nowotworowego ostrego i przewlekłego, obwodowe blokady diagnostyczno – lecznicze. Wszystkie powyższe usługi są elementem opieki medycznej i służą profilaktyce, oraz/ lub zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu, lub poprawie zdrowia. Wnioskodawca wskazuje, że dotychczas nie prowadzi ewidencji za pośrednictwem kasy fiskalnej z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych z powodu nieprzekroczenia limitu obrotów obligujących do prowadzenia tej ewidencji. Jednakże Wnioskodawca wskazuje, że limit ten może zostać przekroczony.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do rozstrzygnięcia kwestii prawidłowości (szczegółowości) stosowania na paragonach fiskalnych nazw świadczonych usług.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że proponowany przez Wnioskodawcę sposób oznaczania na paragonach fiskalnych wskazanych we wniosku nazw świadczeń, tj. porada lekarska specjalistyczna pierwszorazowa, porada lekarska specjalistyczna kontynuacja, diagnostyczno-terapeutyczny wlew dożylny przeciwbólowego środka farmakologicznego, akupunktura przeciwbólowa, przezskórna elektrostymulacja nerwów tens, blokada diagnostyczno/terapeutyczna (punktów spustowych bólu, nerwu obwodowego, splotu nerwowego, okołokorzeniowa, okołostawowa, odstawowa, kręgosłupa z dostępu zewnątrzoponowego), zabieg neurodestrukcyjny (neuroliza chemiczna nerwi obwodowego, neuroliza chemiczna splotu nerwowego, neuroliza chemiczna zwoju nerwowego) – w ocenie tutejszego organu – spełnia warunek określony w § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. Tak skonstruowane nazwy świadczeń dają możliwość ich identyfikacji, a co za tym idzie, nie ma konieczności wyliczania wszystkich elementów składowych – zarówno czynności czy materiałów wykorzystywanych przy wykonywaniu danej usługi.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – ( t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.