Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-38/14/KJ
z 12 maja 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 31 grudnia 2013 r. (data wpływu 14 stycznia 2014 r.) uzupełnionym pismem z 11 kwietnia 2014 r. (data wpływu 15 kwietnia 2014 r.) oraz pismem z 28 lutego 2014 r. (data wpływu 2 maja 2014 r.) i pismem z 11 kwietnia 2014 r. (data wpływu 5 maja 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie drukowania i przechowywania papierowych wersji faktur, potwierdzenia odbioru faktur korygujących oraz ewidencjonowania sprzedaży na kasie fiskalnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2014r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie drukowania i przechowywania papierowych wersji faktur, potwierdzenia odbioru faktur korygujących oraz ewidencjonowania sprzedaży na kasie fiskalnej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 11 kwietnia 2014 r. (data wpływu 15 kwietnia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 3 kwietnia 2014 r. znak: IBPP1/443-38/14/KJ oraz pismem z 28 lutego 2014 r. (data wpływu 2 maja 2014 r.) oraz pismem z 11 kwietnia 2014 r. (data wpływu 5 maja 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 16 kwietnia 2014 r. znak: IBPP1/443-38/14/KJ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy (jednostki budżetowej) jest zarządzanie i eksploatacja zasobów będących własnością Gminy oraz nadzór nad realizacją zawartych umów w zakresie nieruchomości stanowiących własność Gminy. Jednostka została powołana 27 lipca 2011 r. Uchwałą Rady Miejskiej.

Wnioskodawca z dniem 1 stycznia 2014 roku obejmie zarządem ponad 12 tysięcy podmiotów z likwidowanego Przedsiębiorstwa Mieszkaniowego. Naliczenia opłat za użytkowane lokale wykonywane będą przez program księgowy i za jego pomocą będą generowane faktury VAT. System ten umożliwia wydrukowanie drugiego egzemplarza faktury w dowolnym momencie.

System księgowy dane z faktur ujmuje automatycznie do ewidencji księgowej i w rejestrze podatku należnego, a także wartości te uwzględnia przy generowaniu danych do deklaracji VAT-7.

W kontekście przyszłych zdarzeń wątpliwości wzbudza konieczność comiesięcznego wydruku faktur dla najemców lokali, a także ich doręczenie.

W uzupełnieniu, które wpłynęło w dniu 15 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że:

Ad. I. (w zakresie obowiązku rejestrowania transakcji za pomocą kasy rejestrującej)

  1. Wnioskodawca nie posiada kasy rejestrującej i na mocy obowiązujących przepisów, tj. Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r (Dz.U. z 2012 poz. 1382) nie ma obowiązku jej posiadania.
  2. Wnioskodawca świadczy usługi o następujących numerach zgodnych z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. nr 207. poz. 1293 ze zm.):
    1. Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami PKWiU: 68.20.1
    2. Woda i kanalizacja PKWiU: 36.00
  3. Wnioskodawca świadczy usługi zarówno dla osób nieprowadzących działalności gospodarczej jak i dla podmiotów gospodarczych.
  4. Opłaty najemców lokali mieszkalnych i użytkowych są wnoszone na rachunki indywidualne oraz na rachunek ogólny Wnioskodawcy wyłącznie za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej.
  5. Wpłaty dokonywane na indywidualne rachunki bankowe przypisane są jednoznacznie do poszczególnych najemców. Wpłaty dokonywane na konto ogólne opisywane są w sposób umożliwiające identyfikację wpłacającego - podawane jest imię i nazwisko oraz adres wpłacającego, a także informacja czego dana wpłata dotyczy.

Ad. II. (w zakresie faktur korygujących)

  1. Naliczenia opłat czynszowych dla lokali mieszkalnych dokonywane są co miesiąc na podstawie danych zawartych w umowach najmu. Zmiany w umowach dokonywane są aneksami na bieżąco, na podstawie wniosków najemców i dotyczą m.in. zmiany liczby osób zamieszkujących dany lokal. Okres, którego dotyczą korekty faktur uzależniony jest od zdarzenia powodującego zmiany naliczenia opłaty czynszowej.
  2. Korekty naliczeń uzależnione są od rozliczeń mediów, bądź sytuacji opisanych w pkt II 1.
  3. Korekty faktur dotyczą transakcji, które wcześniej były udokumentowane fakturami.

Ad. III.

  1. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Zgłoszenie nastąpiło 3 listopada 2011 roku w postaci deklaracji VAT-R na podstawie art. 113 ust. 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r. nr 54 poz. 535 ze zm.).
  2. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie są zwolnione podmiotowo od podatku VAT.
  3. Wnioskodawca świadczy usługi dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i dla osób prowadzących działalność gospodarczą.
  4. Nabywcy usług (najemcy) prowadzący działalność gospodarczą otrzymują co miesiąc dokumenty sprzedażowe, bez występowania z żądaniem ich wystawienia. Najemcom nieprowadzącym działalności gospodarczej faktury są dostarczane na indywidualny wniosek złożony w dowolnej formie.
  5. Wnioskodawca stosuje faktury elektroniczne. Używany program pozwala na generowanie, przechowywanie oraz udostępnianie w formie elektronicznej wstawianych dokumentów z zachowaniem autentyczności ich pochodzenia, integralności treści i czytelności tych faktur na zasadach określonych w art. 106m ustawy o VAT od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, łatwego ich odszukania a organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, bezzwłocznego dostępu do faktur i przetwarzania danych w nich zawartych. Faktury i noty grupowane są w podziale na poszczególne miesiące. Jednostka prowadzi ewidencję sprzedaży z wyszczególnieniem dokumentów wystawianych w każdym okresie rozliczeniowym. Ponadto system umożliwia szybkie wyszukanie danego kontrahenta oraz pokazuje wszystkie dokumenty związane ze sprzedażą świadczonych usług zgodnie z art. 106m ustawy o podatku od towarów i usług oraz powiązanie z nimi wpłaty.
  6. Faktury elektroniczne przekazywane są najemcom na podane adresy mailowe w formacie pdf po wcześniejszym uzyskaniu ich zgody.

W uzupełnieniu, które wpłynęło w dniu 2 maja 2014 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że:

  1. Faktury korygujące będące przedmiotem zapytania będą powodowały zarówno zwiększenie, jak i zmniejszenie podstawy opodatkowania i podatku należnego.
  2. Na pytanie tut. organu „Jak należy rozumieć stwierdzenie Wnioskodawcy „…w przypadku kiedy faktura pierwotna nie będzie najemcy dostarczona (faktura jest wygenerowana w systemie księgowym)”? Czy chodzi Wnioskodawcy o to, że faktura pierwotna jest fakturą elektroniczną i nie jest dostarczona najemcy w formie papierowej, natomiast w formie elektronicznej jest dostarczona, czy też Wnioskodawcy chodzi o jakiś inny przypadek - jaki? Wnioskodawca odpowiedział, że dla najemców nieprowadzących działalności gospodarczej wygenerowane faktury stanowią zapis w systemie księgowym, jednak nie są w jakikolwiek sposób dostarczane najemcom, czyli w formie elektronicznej bądź papierowej, jednak istnieje w każdej chwili możliwość ich wydrukowania na wiosek takiej osoby.
  3. Na pytanie tut. organu „W części III wezwania z dnia 3 kwietnia 2014 r. tut. organ zadał Wnioskodawcy pytanie nr 2 „Czy usługi, o dokumentowanie których Wnioskodawca pyta są usługami zwolnionymi przedmiotowo od podatku”? W odpowiedzi na to pytanie Wnioskodawca podał, że „Usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie są zwolnione podmiotowo od podatku VAT”. Nie jest to zatem odpowiedź na postawione przez tut. organ pytanie. Prosimy zatem jeszcze raz o udzielenie odpowiedzi na to pytanie, zwłaszcza że opis sprawy wskazuje, że niektóre ze świadczonych usług mogą być zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ustawy o VAT.” Wnioskodawca odpowiedział, że usługi najmu lokali mieszkalnych świadczone przez niego są usługami zwolnionymi przedmiotowo od podatku VAT na podstawie art. 43 Ustawy o podatku od towarów i usług.
  4. Na pytanie tut. organu „Prosimy o wyjaśnienie czy pod pojęciem „dokumentów sprzedaży” użytym w odpowiedzi na pyt. III. 4 wezwania z dnia 3 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca rozumie faktury czy inne dokumenty - jakie?” Wnioskodawca odpowiedział, że nabywcy usług (najemcy) prowadzący działalność gospodarczą otrzymują co miesiąc faktury VAT, bez występowania z żądaniem ich wystawienia. W przypadku wypowiedzianej umowy najmu wystawiane są noty za bezumowne korzystanie z lokalu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do drukowania i przechowywania papierowych wersji w sytuacji, gdy system księgowy pozwala na wydrukowanie dokumentów naliczeniowych w dowolnym momencie?

Czy w przypadku wystawiania faktur korygujących dla najemców nieprowadzących działalności gospodarczej Wnioskodawca musi uzyskać od nich potwierdzenia jej odbioru, w przypadku kiedy faktura pierwotna nie będzie najemcy dostarczona (faktura jest wygenerowana w systemie księgowym)?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on obowiązku wystawiania i drukowania faktur osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej. Nie ma także obowiązku rejestrowania transakcji za pomocą kasy rejestrującej.

Uzasadnienie:

Zgodnie z obowiązującym w 2013 roku art. 106 ust 4 ustawy o podatku od towarów i usług: „Podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej” oraz znowelizowanym od 2014 roku art. 106b ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik nie ma obowiązku wystawiania i drukowania faktur osobom fizycznym. Nie ma także konieczności potwierdzania otrzymania faktur korygujących, w sytuacji kiedy korekta dotyczy naliczeń udokumentowanych aneksem i najczęściej na wniosek najemcy.

Jednocześnie załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. (poz. 1382) zwalnia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej (część I pkt 24 oraz część II pkt 37).

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przepisy prawa podatkowego nie nakładają obowiązku wystawiania, drukowania i przechowywania faktur osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej, brak jest zatem przeciwwskazań, by naliczenia związane z opłatami czynszowymi zachowane będą w formie elektronicznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 2 pkt 31 ww. ustawy, ilekroć mowa o fakturze - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Natomiast ilekroć mowa o fakturze elektronicznej - rozumie się przez to fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym – pkt 33 art. 2 ww. ustawy.

Stosownie do art. 106b ust. 2 ww. ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W myśl art. 106b ust. 3 ww. ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

  1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
  2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej).

Zgodnie z art. 106g ust. 1 ww. ustawy faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Natomiast zgodnie z art. 106g ust. 3 ustawy, w przypadku faktur przesyłanych w formie elektronicznej:

  1. podatnik dokonujący sprzedaży lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia przesyła je lub udostępnia nabywcy,
  2. nabywca, o którym mowa w art. 106d ust. 1, przesyła je lub udostępnia podatnikowi, który upoważnił go do wystawiania faktur, z uwzględnieniem zasad wynikających z procedury zatwierdzania faktur przez podatnika dokonującego sprzedaży,
  3. nabywca, o którym mowa w art. 106k ust. 1, przesyła je lub udostępnia wystawcy faktury,
  4. podmiot, o którym mowa w art. 106c, przesyła je lub udostępnia nabywcy i dłużnikowi

-zachowując je jednocześnie w swojej dokumentacji.

Zgodnie z art. 112 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczeniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

W myśl art. 112a ust. 1 ustawy, podatnicy przechowują:

  1. wystawione przez siebie lub w swoim imieniu faktury, w tym faktury wystawione ponownie,
  2. otrzymane faktury, w tym faktury wystawione ponownie

-w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Na podstawie art. 112a ust. 2 ustawy, podatnicy posiadający siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju są obowiązani do przechowywania faktur na terytorium kraju.

W myśl art. 112a ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli faktury są przechowywane poza terytorium kraju w formie elektronicznej, w sposób umożliwiający organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej, za pomocą środków elektronicznych, dostęp on-line do tych faktur.

Podatnicy zapewniają organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, o których mowa w ust. 1a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej – również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych (art. 112a ust. 4 ustawy).

Natomiast, na podstawie art. 106m ust. 1 ustawy, podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury.

Zgodnie z art. 106m ust. 2 ustawy, przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury.

W myśl art. 106m ust. 3 ustawy, przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.

Zgodnie z art. 106 n ust. 1 i 2 ustawy, stosowanie faktur elektronicznych wymaga akceptacji odbiorcy faktury. W przypadku przesyłania lub udostępniania temu samemu odbiorcy jednocześnie więcej niż jednej faktury elektronicznej dane wspólne dla poszczególnych faktur mogą zostać podane tylko raz, o ile dla każdej faktury są dostępne wszystkie te dane.

Autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług (art. 106m ust. 4 ustawy).

Na podstawie art. 106m ust. 5 ustawy, poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, określonych w ust. 4, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

  1. bezpiecznego podpisu elektronicznego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001r. o podpisie elektronicznym (Dz.U. Nr 130, poz. 1450, z późn. zm.), weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu, lub
  2. elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa dotycząca tej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.

Zauważyć należy, że dla potrzeb przepisów o podatku od towarów i usług w zakresie fakturowania, pojęcie „kontrole biznesowe” użyte w ww. art. 106m ust. 4 ustawy, należy rozumieć jako proces, za pośrednictwem którego podatnik tworzy, wdraża oraz aktualizuje dostateczny poziom pewności co do tożsamości dostawcy lub usługodawcy albo wystawcy faktury (autentyczność pochodzenia), w zakresie tego, że nie zmieniono danych dotyczących podatku VAT (integralność treści) oraz w zakresie czytelności faktury od momentu wystawienia faktury aż do końca okresu przechowywania. Kontrola biznesowa powinna dawać pewną ścieżkę kontrolną, dzięki której można powiązać fakturę ze stanowiącą podstawę jej wystawienia dostawą bądź usługą.

Kontrole biznesowe powinny być odpowiednie do wielkości, działalności i rodzaju podatnika oraz powinny uwzględniać ilość i wartość transakcji, jak również ilość i rodzaj dostawców lub usługodawców oraz nabywców lub usługobiorców. W stosownych przypadkach uwzględnione powinny być także inne czynniki.

Przykładem kontroli biznesowej jest posiadanie dokumentów uzupełniających, takich jak zamówienie, umowa, dokument transportowy czy wezwanie do zapłaty, które będą towarzyszyły zaistniałym transakcjom handlowym.

Z kolei, pojęcie „wiarygodna ścieżka audytu”, również użyte w ww. przepisie, oznacza, iż związek pomiędzy dokumentami uzupełniającymi oraz realizowanymi transakcjami jest łatwy do prześledzenia (dzięki posiadaniu dostatecznych danych dla powiązania dokumentów), zgodny z ustalonymi w przedsiębiorstwie procedurami oraz odzwierciedla procesy, które faktycznie miały miejsce. Ścieżka audytu dla celów podatku VAT powinna zapewnić możliwy do skontrolowania związek pomiędzy fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług tak, aby umożliwić sprawdzenie, czy faktura odzwierciedla fakt, że dostawa towarów lub świadczenie usług miało miejsce. Przy czym środki, przy wykorzystaniu których podatnik może wykazać powyższy związek pozostawia się uznaniu podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca z dniem 1 stycznia 2014 roku obejmie zarządem ponad 12 tysięcy podmiotów z likwidowanego Przedsiębiorstwa Mieszkaniowego. Naliczenia opłat za użytkowane lokale wykonywane będą przez program księgowy i za jego pomocą będą generowane faktury VAT. System ten umożliwia wydrukowanie drugiego egzemplarza faktury w dowolnym momencie. System księgowy dane z faktur ujmuje automatycznie do ewidencji księgowej i w rejestrze podatku należnego, a także wartości te uwzględnia przy generowaniu danych do deklaracji VAT-7.

Wnioskodawca wskazał, że usługi najmu lokali mieszkalnych świadczone przez niego są usługami zwolnionymi przedmiotowo od podatku VAT na podstawie art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca świadczy usługi dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i dla osób prowadzących działalność gospodarczą. Nabywcy usług (najemcy) prowadzący działalność gospodarczą otrzymują co miesiąc faktury VAT, bez występowania z żądaniem ich wystawienia. Najemcom nieprowadzącym działalności gospodarczej faktury są dostarczane na indywidualny wniosek złożony w dowolnej formie.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że zgodnie z przytoczonym wyżej art. 106b ust. 1 i 2 ustawy o VAT Wnioskodawca nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do usług najmu lokali mieszkalnych zwolnionych od podatku na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej chyba, że Wnioskodawca zdecyduje się na wystawienie takiej faktury np. w związku z żądaniem nabywcy, o którym mowa w art. 106b ust. 3 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie, należało uznać za prawidłowe.

Wnioskodawca w przedmiotowym wniosku wskazał również, że stosuje faktury elektroniczne. Używany program pozwala na generowanie, przechowywanie oraz udostępnianie w formie elektronicznej wstawianych dokumentów z zachowaniem autentyczności ich pochodzenia, integralności treści i czytelności tych faktur na zasadach określonych w art. 106m ustawy o VAT od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, łatwego ich odszukania a organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, bezzwłocznego dostępu do faktur i przetwarzania danych w nich zawartych. Faktury i noty grupowane są w podziale na poszczególne miesiące. Jednostka prowadzi ewidencję sprzedaży z wyszczególnieniem dokumentów wystawianych w każdym okresie rozliczeniowym. Ponadto system umożliwia szybkie wyszukanie danego kontrahenta oraz pokazuje wszystkie dokumenty związane ze sprzedażą świadczonych usług zgodnie z art. 106m ustawy o podatku od towarów i usług oraz powiązanie z nimi wpłaty.

Faktury elektroniczne przekazywane są najemcom na podane adresy mailowe w formacie pdf po wcześniejszym uzyskaniu ich zgody.

Należy wskazać, że obowiązujące od 1 stycznia 2014 r. regulacje prawne dopuszczają możliwość przechowywania faktur zarówno w formie papierowej jak i w formie elektronicznej (np. w formie zapisu elektronicznego na elektronicznych nośnikach danych), jednakże sposób ten, jak wymaga ustawodawca, ma zapewniać przechowywanie faktur w podziale na okresy rozliczeniowe w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Ponadto, podatnik zobowiązany jest zapewnić odpowiednim organom na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej - również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych. W przypadku przechowywania faktur poza terytorium kraju, podatnik jest obowiązany za pomocą środków elektronicznych, zapewnić dostęp on-line do tych faktur. Nie ma normatywnych przeszkód do istnienia systemu „mieszanego”, a wymogiem przechowywania faktury, jest zachowanie jej oryginalnej postaci gwarantującej autentyczność pochodzenia i integralność treści.

Zatem z uwagi na powołane wyżej przepisy, jak również mając na uwadze fakt, że używany przez Wnioskodawcę program przechowywania faktur w formie elektronicznej spełnia warunki autentyczności i integralności, o których mowa w art. 106m ustawy tj. pozwala na generowanie, przechowywanie oraz udostępnianie w formie elektronicznej wystawianych dokumentów z zachowaniem autentyczności ich pochodzenia, integralności treści i czytelności tych faktur od momentu ich wystawienia do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, łatwego ich odszukania a organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, bezzwłocznego dostępu do faktur i przetwarzania danych w nich zawartych – należy stwierdzić, że w opisanym zdarzeniu przyszłym, przechowywanie faktur w formie elektronicznej, jest zgodne z powyższymi przepisami.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca nie posiada kasy rejestrującej i na mocy obowiązujących przepisów, tj. Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. nie ma obowiązku jej posiadania. Świadczy usługi o następujących numerach zgodnych z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU): Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami PKWiU: 68.20.1 oraz Woda i kanalizacja PKWiU: 36.00

Wnioskodawca świadczy usługi zarówno dla osób nieprowadzących działalności gospodarczej jak i dla podmiotów gospodarczych. Opłaty najemców lokali mieszkalnych i użytkowych są wnoszone na rachunki indywidualne oraz na rachunek ogólny Wnioskodawcy wyłącznie za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej.

Wpłaty dokonywane na indywidualne rachunki bankowe przypisane są jednoznacznie do poszczególnych najemców. Wpłaty dokonywane na konto ogólne opisywane są w sposób umożliwiające identyfikację wpłacającego - podawane jest imię i nazwisko oraz adres wpłacającego, a także informacja czego dana wpłata dotyczy.

Należy w tym miejscu zauważyć, że obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług. Stosownie do ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Należy jednak zauważyć, iż na mocy delegacji ustawowej zawartej w przepisie art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Może zatem zaistnieć sytuacja, w której podatnik będzie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej jedynie część swojej sprzedaży, a niektórych czynności nie, bowiem mogą one korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej.

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2012 r., poz. 1382), zwane dalej rozporządzeniem.

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe) oraz wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe).

Według § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r. podatników, u których kwota obrotu realizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli kwota obrotu z tego tytułu nie przekroczyła, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Na mocy § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2012 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku podatników, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20.000 zł.

W przypadku podatników, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20.000 zł (§ 5 ust. 2 rozporządzenia).

Powyższe zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej ma charakter podmiotowy, tj. dotyczy podmiotu. Z powołanych przepisów wynika zatem, iż obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej, jak również termin, w którym należy rozpocząć jego realizację, uzależniony jest ściśle od faktu dokonywania sprzedaży w rozumieniu ww. art. 2 pkt 22 ustawy.

Jednakże, zgodnie z zapisem § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

I tak, w załączniku do rozporządzenia, stanowiącym wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wskazano dostawę towarów lub świadczenie usług oraz sprzedaż dotyczącą szczególnych czynności:

  • w poz. 24 – PKWiU ex 68.20.1 – Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi,
  • w poz. 37 – Świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli zapłaty za wykonaną czynność dokonano w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

W objaśnieniach do ww. załącznika wskazano, iż „ex” – dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania.

Zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia, w przypadku podatników świadczących usługi, o których mowa w poz. 21, 24 i 25 załącznika do rozporządzenia, zwolnienie ma zastosowanie, jeżeli usługi te w całości są dokumentowane fakturą.

Wobec powyższego, z uwagi na fakt, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi mieszczą się w załączniku czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej (poz. 37 załącznika do rozporządzenia) Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku rejestrowania transakcji najmu na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej za pomocą kasy rejestrującej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii wystawiania faktur korygujących dla najemców nieprowadzących działalności gospodarczej - czy w takim przypadku Wnioskodawca musi uzyskać od nich potwierdzenie jej odbioru, kiedy faktura pierwotna nie będzie najemcy dostarczona (faktura jest wygenerowana w systemie księgowym) należy zauważyć, że na mocy art. 106j ust. 1 ustawy o VAT - w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

  1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
  2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1;
  3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
  4. dokonano zwrotu całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
  5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

-podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ww. ustawy - faktura korygująca powinna zawierać:

  1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
  2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
  3. dane zawarte na fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
    1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
    2. nazwę (rodzaj) towaru lub i usługi objętych korektą;
  4. przyczynę korekty;
  5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
  6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.

Przepis art. 106j ust. 3 ww. ustawy, stanowi, że w przypadku gdy podatnik udziela upustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonywanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2:

  1. powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka;
  2. może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.

Wskazać należy, że faktury korygujące można generalnie podzielić na te, które powodują zmniejszenie obrotu i kwoty podatku należnego oraz te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość obrotu ulega podwyższeniu. W ramach powyższego rozróżnienia można również dokonać podziału tychże faktur ze względu na powód ich wystawienia.

Z opisu sprawy wynika, że naliczenia opłat czynszowych dla lokali mieszkalnych dokonywane są co miesiąc na podstawie danych zawartych w umowach najmu. Zmiany w umowach dokonywane są aneksami na bieżąco, na podstawie wniosków najemców i dotyczą m.in. zmiany liczby osób zamieszkujących dany lokal. Okres, którego dotyczą korekty faktur uzależniony jest od zdarzenia powodującego zmiany naliczenia opłaty czynszowej.

Korekty naliczeń uzależnione są od rozliczeń mediów, bądź sytuacji opisanych wyżej. Korekty faktur dotyczą transakcji, które wcześniej były udokumentowane fakturami.

Faktury korygujące będące przedmiotem zapytania będą powodowały zarówno zwiększenie, jak i zmniejszenie podstawy opodatkowania i podatku należnego.

Jednocześnie w uzupełnieniu wniosku wyjaśniając jakich korekt faktur dotyczy pytanie Wnioskodawcy – w wezwaniu zadano pytanie „Jak należy rozumieć stwierdzenie Wnioskodawcy „…w przypadku kiedy faktura pierwotna nie będzie najemcy dostarczona (faktura jest wygenerowana w systemie księgowym)”? Czy chodzi Wnioskodawcy o to, że faktura pierwotna jest fakturą elektroniczną i nie jest dostarczona najemcy w formie papierowej, natomiast w formie elektronicznej jest dostarczona, czy też Wnioskodawcy chodzi o jakiś inny przypadek – jaki?” – Wnioskodawca odpowiedział, że dla najemców nieprowadzących działalności gospodarczej wygenerowane faktury stanowią zapis w systemie księgowym, jednak nie są w jakikolwiek sposób dostarczane najemcom, czyli w formie elektronicznej bądź papierowej, jednak istnieje w każdej chwili możliwość ich wydrukowania na wniosek takiej osoby.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić po pierwsze, że fakturę korygującą wystawia się wyłącznie w przypadku gdy transakcja została udokumentowana fakturą. Nie można bowiem korygować dokumentu, który nie istnieje. Jeżeli więc pierwotnie nie wystawiono faktury to brak jest podstaw (w przypadku np. zmiany ceny usługi) do wystawienia faktury korygującej bo nie istnieje wcześniejsza faktura, która miałaby podlegać korekcie.

Z opisu sprawy wynika wprawdzie pewna sprzeczność, jednak dla celów niniejszej interpretacji tut. organ przyjął, że Wnioskodawca błędnie rozumie pojęcie faktury na gruncie ustawy o VAT. Z jednej bowiem strony Wnioskodawca podał, że korekty faktur dotyczą transakcji, które wcześniej były udokumentowane fakturami, po czym wskazał, że w pytaniu chodzi o wygenerowane faktury stanowiące zapis w systemie księgowym lecz niedoręczane najemcom w żaden sposób, ani elektronicznie ani papierowo.

W odniesieniu do powyższego tut. organ wyjaśnia, że „faktura” jest fakturą w rozumieniu ustawy o VAT wyłącznie wtedy, gdy jest dokumentem poświadczającym zaistnienie określonego zdarzenia, zawierającym wszystkie elementy wymagane ustawą, wystawionym co do zasady przez sprzedawcę w sposób papierowy lub elektroniczny oraz wprowadzonym do obiegu prawnego poprzez jej doręczenie nabywcy. Nie jest natomiast fakturą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT sam zapis księgowy wygenerowany w systemie Wnioskodawcy niedoręczony w żaden sposób nabywcy.

W przypadku zatem gdy Wnioskodawca, zgodnie z przepisami ustawy o VAT nie jest zobowiązany do dokumentowania fakturami sprzedaży zwolnionej od podatku na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i w rzeczywistości tych faktur nie wystawia i nie doręcza ich nabywcom w żaden sposób (ani papierowo ani elektronicznie), a coś co Wnioskodawca określa mianem „faktury” czy „faktury korygującej” stanowi jedynie zapis wygenerowany przez system księgowy stosowany przez Wnioskodawcę, to brak jest podstaw do uzyskiwania potwierdzenia odbioru dokumentu i tak niedoręczanego.

Przy takim założeniu jak wyżej stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jeżeli jednak Wnioskodawca udokumentowałby dokonaną transakcję fakturą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, tj. wystawił ją w formie papierowej lub elektronicznej i wprowadził do obiegu prawnego poprzez jej doręczenie nabywcy, to w przypadku konieczności jej skorygowania konieczne jest wystawienie faktury korygującej i jeżeli podstawa opodatkowania i kwota podatku w wyniku jej wystawienia uległaby zmniejszeniu, to Wnioskodawca zobowiązany byłby do posiadania potwierdzenia odbioru takiej faktury korygującej dla celów uwzględnienia jej w rozliczeniu VAT.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W tym miejscu należy zauważyć, że w związku ze zmianami wprowadzonymi ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r. poz. 35 ze zm.) na mocy art. 1 pkt 49 ww. ustawy uchylono art. 106 ustawy o VAT. Wprowadzono natomiast blok przepisów dotyczących fakturowania w dodanych do ustawy o VAT art. 106a – 106q oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz.U. poz. 1485). Tym samym rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r., wydane m.in. na podstawie art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, z dniem 1 stycznia 2014 r. (w związku z uchyleniem art. 106) utraciło moc w zakresie dotyczącym szczegółowych zasad wystawiania faktur.

Na podstawie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r., większość regulacji dotyczących fakturowania a objęta dotychczas rozporządzeniem z dnia 28 marca 2011 r., została przeniesiona do ustawy o VAT.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj