Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-100/14/MK
z 30 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 stycznia 2014 r. (wpływ do Biura – 4 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeznaczenia przez Walne Zgromadzenie części nadwyżki bilansowej na pokrycie nadwyżki kosztów nad przychodami wykazanymi narastająco na koncie rozliczeń międzyokresowych wyłącznie tych nieruchomości, dla których na koniec okresu obrachunkowego na koncie rozliczeń międzyokresowych wystąpiła nadwyżka kosztów nad przychodami, do wysokości tej nadwyżki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych przeznaczenia przez Walne Zgromadzenie części nadwyżki bilansowej na pokrycie nadwyżki kosztów nad przychodami wykazanymi narastająco na koncie rozliczeń międzyokresowych wyłącznie tych nieruchomości, dla których na koniec okresu obrachunkowego na koncie rozliczeń międzyokresowych wystąpiła nadwyżka kosztów nad przychodami, do wysokości tej nadwyżki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółdzielnia wykazuje w swoim sprawozdaniu finansowym:

1. Wynik z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, ustalony w ten sposób, że różnica między kosztami a przychodami gospodarki zasobami mieszkaniowymi zwiększa odpowiednio przychody lub koszty tej gospodarki w roku następnym i księgowana jest na koncie rozliczeń międzyokresowych (różnica ta nie wpływa na wynik finansowy w postaci zysku lub straty i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym).
2. Wynik z pozostałej działalności, który po pomniejszeniu o podatek dochodowy i inne obciążenia obowiązkowe stanowi nadwyżkę bilansową podlegającą podziałowi na podstawie uchwały Walnego Zgromadzenia zgodnie z obowiązującym statutem.
   
   

Spółdzielnia prowadzi ewidencję przychodów i kosztów odrębnie dla każdej nieruchomości. Do końca 2013 roku obowiązywała jednakowa dla wszystkich członków Spółdzielni stawka za eksploatację naliczona proporcjonalnie na metr kwadratowy powierzchni mieszkalnej, przy czym koszty eksploatacji i utrzymania poszczególnych nieruchomości były różne. W efekcie, na koncie rozliczeń międzyokresowych poszczególnych nieruchomości wystąpiła nadwyżka kosztów nad przychodami lub nadwyżka przychodów nad kosztami. Osoby niebędące członkami Spółdzielni miały naliczaną stawkę eksploatacyjną w wysokości innej (wyższej) niż osoby będące członkami Spółdzielni.

Od 2014 r. Spółdzielnia zróżnicowała stawki eksploatacyjne w oparciu o planowane na 2014 rok koszty. Aby zapobiec nadmiernemu wzrostowi stawki eksploatacyjnej wyliczonej dla członków Spółdzielni zamieszkałych w nieruchomościach, dla których narastająco na koniec okresu obrachunkowego wystąpiła nadwyżka kosztów nad przychodami Spółdzielnia zamierza przedstawić na Walnym Zgromadzeniu propozycję uchwały o przeznaczeniu części nadwyżki bilansowej na wydatki związane z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w zakresie obciążającym członków proporcjonalnie na metr kwadratowy powierzchni mieszkalnej (wariant I) lub uchwałę o przeznaczeniu części nadwyżki bilansowej na pokrycie nadwyżki kosztów nad przychodami wskazanymi na poszczególnych nieruchomościach na koniec roku obrachunkowego na rozliczeniach międzyokresowych do wysokości tej nadwyżki kosztów (wariant II).

Jeśli Spółdzielnia postąpiłaby jak w wariancie II wówczas dla osób niebędących członkami zostałaby wyliczona stawka eksploatacyjna uwzględniająca przypadającą na metr kwadratowy powierzchni mieszkania nadwyżkę kosztów zaksięgowanych na rozliczeniach międzyokresowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przeznaczenie przez Walne Zgromadzenie części nadwyżki bilansowej na pokrycie nadwyżki kosztów nad przychodami wykazanymi narastająco na koncie rozliczeń międzyokresowych proporcjonalnie na metr kwadratowy powierzchni mieszkalnej użytkowanej przez członków Spółdzielni spowoduje opodatkowanie członków spółdzielni podatkiem dochodowym od osób fizycznych i obowiązkiem wystawienia przez Spółdzielnię PIT-8C?
2. Czy przeznaczenie przez Walne Zgromadzenie części nadwyżki bilansowej na pokrycie nadwyżki kosztów nad przychodami wykazanymi narastająco na koncie rozliczeń międzyokresowych wyłącznie tych nieruchomości, dla których na koniec okresu obrachunkowego na koncie rozliczeń międzyokresowych wystąpiła nadwyżka kosztów nad przychodami, do wysokości tej nadwyżki, spowoduje opodatkowanie członków spółdzielni podatkiem dochodowym od osób fizycznych i obowiązkiem wystawienia przez Spółdzielnię PIT-8C?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, nadwyżka bilansowa przeznaczona na pokrycie różnicy pomiędzy faktycznymi kosztami eksploatacji i utrzymania nieruchomości a naliczonymi opłatami członków Spółdzielni za rok obrotowy oraz różnicy między faktycznymi kosztami eksploatacji i utrzymania nieruchomości wykazanej na koncie rozliczeń międzyokresowych gospodarki zasobami mieszkaniowymi nie stanowi dla poszczególnych osób, tj. członków Spółdzielni, przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zarówno przy podziale nadwyżki bilansowej proporcjonalnie na metr kwadratowy powierzchni użytkowanej przez członków spółdzielni jak i dofinansowaniu z nadwyżki kosztów wykazanych na koncie rozliczeń międzyokresowych poszczególnych nieruchomości, do wysokości tam wykazanych.

Zgodnie z ustawą o spółdzielniach mieszkaniowych Spółdzielnia może przeznaczyć pożytki z innych przychodów z własnej działalności gospodarczej na pokrycie wydatków związanych z eksploatacją w zakresie obciążającym członków, przy czym nie wiąże się to z otrzymaniem przez tych członków środków finansowych bądź innych świadczeń, a jedynie wpływa na wysokość opłat eksplotacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeznaczenia przez Walne Zgromadzenie części nadwyżki bilansowej na pokrycie nadwyżki kosztów nad przychodami wykazanymi narastająco na koncie rozliczeń międzyokresowych wyłącznie tych nieruchomości, dla których na koniec okresu obrachunkowego na koncie rozliczeń międzyokresowych wystąpiła nadwyżka kosztów nad przychodami, do wysokości tej nadwyżki.

W zakresie skutków podatkowych przeznaczenia przez Walne Zgromadzenie części nadwyżki bilansowej na pokrycie nadwyżki kosztów nad przychodami wykazanymi narastająco na koncie rozliczeń międzyokresowych proporcjonalnie na metr kwadratowy powierzchni mieszkalnej użytkowanej przez członków Spółdzielni – wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, źródłami przychodów są inne źródła.

Natomiast stosownie do treści art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym przez pojęcie „otrzymane” – zgodnie ze Słownikiem języka polskiego – należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń, należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika.

Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik - wykazując określoną aktywność - ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Zatem do przychodu należy zaliczyć każdy rodzaj świadczenia, które dana osoba (podatnik) otrzymuje kosztem majątku innej osoby.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej tego pojęcia, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z art. 75 ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (Dz.U. z 2013 r., poz. 1443) zysk spółdzielni, po pomniejszeniu o podatek dochodowy i inne obciążenia obowiązkowe wynikające z odrębnych przepisów ustawowych, stanowi nadwyżkę bilansową.

Z przepisu art. 76 ww. ustawy wynika, iż nadwyżka bilansowa podlega podziałowi na podstawie uchwały walnego zgromadzenia. Co najmniej 5% nadwyżki przeznacza się na zwiększenie funduszu zasobowego, jeżeli fundusz ten nie osiąga wysokości wniesionych udziałów obowiązkowych.

Przepis art. 77 § 1 ww. ustawy stanowi, iż część nadwyżki bilansowej pozostałej po dokonaniu odpisu, o którym mowa w art. 76, przeznacza się na cele określone w uchwale walnego zgromadzenia.

Zasady podziału nadwyżki bilansowej między członków spółdzielni określa statut (art. 77 § 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 78 § 1 ww. ustawy zasadniczymi funduszami własnymi tworzonymi w spółdzielni są:

1. fundusz udziałowy powstający z wpłat udziałów członkowskich, odpisów na udziały członkowskie z podziału nadwyżki bilansowej lub innych źródeł określonych w odrębnych przepisach;
2. fundusz zasobowy powstający z wpłat przez członków wpisowego, części nadwyżki bilansowej lub innych źródeł określonych w odrębnych przepisach.
   
   

Spółdzielnia tworzy także inne fundusze własne przewidziane w odrębnych przepisach oraz w jej statucie (art. 78 § 2 ww. ustawy).

Z kolei w myśl art. 18 § 2 pkt 5 ustawy Prawo spółdzielcze członek spółdzielni ma prawo do udziału w nadwyżce bilansowej.

Z kolei zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1222) pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą pokrywaniu wydatków związanych z jej eksploatacją i utrzymaniem, a w części przekraczającej te wydatki przypadają właścicielom lokali proporcjonalnie do ich udziałów w nieruchomości wspólnej.

Natomiast w myśl ust. 2 tego artykułu pożytki i inne przychody z własnej działalności gospodarczej spółdzielnia może przeznaczyć w szczególności na pokrycie wydatków związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w zakresie obciążającym członków oraz na prowadzenie działalności społecznej, oświatowej i kulturalnej.

Z powołanych wyżej przepisów prawa wynika, iż członek spółdzielni ma prawo do udziału w nadwyżce bilansowej. Zaś nadwyżka bilansowa może być w części przeznaczona na cele określone w uchwale walnego zgromadzenia.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym wskazano, iż aby zapobiec nadmiernemu wzrostowi stawki eksploatacyjnej wyliczonej dla członków Spółdzielni zamieszkałych w nieruchomościach, dla których narastająco na koniec okresu obrachunkowego wystąpiła nadwyżka kosztów nad przychodami Spółdzielnia zamierza przedstawić na Walnym Zgromadzeniu propozycję uchwały o przeznaczeniu części nadwyżki bilansowej na pokrycie nadwyżki kosztów nad przychodami wskazanymi na poszczególnych nieruchomościach na koniec roku obrachunkowego na rozliczeniach międzyokresowych do wysokości tej nadwyżki kosztów.

Powołany wyżej przepis art. 5 ust. 2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych pozwala pożytki i przychody z własnej działalności gospodarczej spółdzielni przeznaczyć w szczególności na pokrycie wydatków związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w zakresie obciążającym członków oraz na prowadzenie działalności społecznej, oświatowej i kulturalnej przez spółdzielnię. Tak sformułowany przepis nie nakłada obowiązku przeznaczania na wymienione cele pożytków i innych przychodów z własnej działalności gospodarczej, a jedynie to umożliwia. Umożliwia też przeznaczenie tych pożytków i przychodów na inne cele. Przy czym jak wynika z treści tego artykułu możliwość pokrycia przez spółdzielnię mieszkaniową przychodami i pożytkami z własnej działalności gospodarczej wydatków związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości dotyczy wyłącznie członków.

Zatem należy wskazać, iż skoro ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych zezwala na przeznaczenie pożytków i innych przychodów z własnej działalności gospodarczej na pokrycie wydatków związanych z eksploatacją w zakresie obciążającym członków, przy czym nie wiąże się to w żaden sposób z otrzymaniem przez tych członków od spółdzielni środków finansowych bądź innych świadczeń, a jedynie wpłynie w przyszłości na ustalenie wysokości opłat eksploatacyjnych, to – jak słusznie stwierdził Wnioskodawca – po stronie członków spółdzielni nie powstanie z tytułu przekazania nadwyżki bilansowej na pokrycie kosztów eksploatacji nieruchomości w myśl art. 5 ust. 2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, przychód do opodatkowania, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychód z innych źródeł.

Skoro zatem w tym przypadku nie powstaje przychód z innych źródeł po stronie członków Spółdzielni, to na Spółdzielni Mieszkaniowej nie ciąży obowiązek wystawienia informacji PIT-8C, o której mowa w art. 42a ww. ustawy.

Zgodnie bowiem z art. 42a ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52 i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru (PIT-8C) o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.