Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-87/14/MP
z 24 kwietnia 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa
(Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2014 r. (data wpływu 28 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości nieściągalnych wierzytelności - jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 28 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osoby fizyczne w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości nieściągalnych wierzytelności.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej wpisanej do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Zgodnie z umową spółki jawnej, Wnioskodawca uczestniczy w zyskach i stratach spółki w proporcji wynoszącej 50%.

Spółka jawna prowadzi działalność agencyjną polegającą na oferowaniu usług sp. z o.o. (operatora telefonii komórkowej) oraz oferowaniu telefonów komórkowych i akcesoriów telefonicznych nabytych od sp. z o.o. Zgodnie z umową spółki jawnej, przedmiotem działalności spółki jest m.in. (i) pośrednictwo pieniężne, (ii) działalność holdingów finansowych, (iii) pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych oraz (iv) pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych.

Do niedawna spółka jawna świadczyła usługi na rzecz sp. z o.o. jako tzw. subagent, tj. świadczyła je na zlecenie spółki akcyjnej, która to spółka była stroną umowy z sp. z o.o. Z uwagi na kłopoty finansowe spółki akcyjnej, w celu zabezpieczenia źródła swojego przychodu spółka jawna udzieliła poręczenia za zobowiązania spółki akcyjnej wobec sp. z o.o. oraz zobowiązała się do spłaty zobowiązań w ratach.

Następnie spółka jawna spłaciła dług spółki akcyjnej wobec sp. z o.o. W rezultacie, na podstawie art. 518 par. 1 pkt 1 Kodeksu cywilnego, spółka jawna nabyła spłaconą wierzytelność sp. z o.o. wobec spółki akcyjnej do wysokości dokonanej spłaty (dalej jako: "wierzytelność"). Zgodnie z posiadanymi przez Wnioskodawcę i spółkę jawną informacjami, spółka akcyjna jest spółką niewypłacalną. Przed Sądem Rejonowym, Wydziałem Gospodarczym ds. upadłościowych i naprawczych toczy się sprawa o ogłoszenie upadłości spółki akcyjnej, która do dnia złożenia niniejszego wniosku nie została rozpoznana. Z posiadanych informacji wynika, że wierzytelności nie da się zaspokoić z majątku spółki akcyjnej. Koszty ewentualnego postępowania sądowego i następnie egzekucyjnego, jakie spółka jawna musiałaby ponieść w celu dochodzenia wierzytelności znacznie przekraczałyby kwotę, która jak spodziewa się Wnioskodawca zostanie wyegzekwowana od spółki akcyjnej w wyniku takich działań.

Wierzytelność została uprzednio (tj. przed nabyciem jej przez spółkę jawną) zarachowana przez sp. z o.o. jako przychód należny. W związku ze wspomnianą powyżej nieściągalnością wierzytelności oraz zarachowaniem jej jako przychód należny przez poprzednika prawnego (sp. z o.o.), Wnioskodawca rozważa uznanie wierzytelności za nieściągalną, a następnie, na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 20 w zw. z art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisanie wierzytelności w części wynoszącej 50% wysokości wierzytelności (tj. stosownie do zasad udziału Wnioskodawcy w zyskach i stratach spółki) jako nieściągalnej i potraktowanie jej jako kosztu uzyskania przychodu.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie


Czy w opisanym stanie faktycznym sprawy, wierzytelność nabyta przez spółkę jawną na podstawie art. 518 par 1 pkt 1 Kodeksu cywilnego w związku ze spłaceniem przez spółkę jawną zobowiązania spółki akcyjnej wobec sp. z o.o., może, na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 20 w zw. z art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostać odpisana i potraktowana jako koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy w części wynoszącej 50% wysokości wierzytelności (tj. stosownie do zasad udziału Wnioskodawcy w zyskach i stratach spółki) przy założeniu nieściągalności wierzytelności oraz w związku z zarachowaniem tej wierzytelności jako przychód przez poprzednika prawnego spółki jawnej, tj. pierwotnego wierzyciela zabezpieczonej wierzytelności?


Wnioskodawca uważa, że w świetle opisanego wyżej stanu faktycznego oraz na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 20 w zw. z art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, wierzytelność nabyta na podstawie art. 518 par. 1 pkt 1 Kodeksu cywilnego przez spółkę jawną może zostać odpisana i potraktowana jako koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy w części wynoszącej 50% wysokości wierzytelności. Prawo to przysługuje Wnioskodawcy ze względu na fakt spełnienia się warunków takiego odpisania i potraktowania wierzytelności jako koszt uzyskania przychodu, a także ze względu na fakt, że podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest Wnioskodawca, a nie spółka jawna.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszt uzyskania przychodu wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona. Należy zwrócić uwagę, że zacytowany przepis prawa nie wskazuje podmiotu, który miałby dokonać takiego zarachowania wierzytelności jako przychód należny. Ustawa reguluje prawo odpisywania kosztu uzyskania przychodu w sposób przedmiotowy, tj. ze względu na fakt uprzedniego opodatkowania przedmiotowej wierzytelności. Oznacza to, że nie jest konieczne aby zarachowanie danej wierzytelności jako przychód zostało dokonane przez podmiot dokonujący odpisu tej wierzytelności jako koszt uzyskania przychodu.

Interpretacja przeciwna, prowadząca do wniosku, że wierzytelność może zostać odpisana jako koszt uzyskania przychodu podatnika tylko w sytuacji uprzedniego opodatkowania tej wierzytelności przez tego samego podatnika, byłaby interpretacją contra legem, opartą na rozszerzającej wykładni normy wynikającej z art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Interpretacja rozszerzająca przepisów prawa podatkowego (uzupełniająca system prawny o niezapisane w ustawie normy prawne) jest zaś zakazana w prawie polskim, co zostało zabezpieczone na poziomie konstytucyjnym (art. 217 Konstytucji RP).


Wobec powyższego należy także zwrócić uwagę, że proponowana przez Wnioskodawcę interpretacja prawa podatkowego nie prowadzi do uszczuplenia podatku ani interesów Skarbu Państwa, jest wewnętrznie spójna i zgodna z przepisami prawa oraz wypracowanymi na ich podstawie poglądami prawnymi, tj.:


  • w świetle art. 518 par. 1 pkt 1 Kodeksu cywilnego, poręczyciel, który spłaca wierzyciela, nabywa spłaconą wierzytelność do wysokości dokonanej zapłaty. Zgodnie z dominującym poglądem doktryny prawa: "Subrogacja ustawowa (cessio legis) wywołuje skutek podobny do przelewu wierzytelności. W strukturze stosunku zobowiązaniowego osoba trzecia spłacająca wierzyciela zajmuje jego miejsce." (tak Zagrobelny w: Kodeks cywilny. Komentarz, red. E. Gniewek, P. Machnikowski, C.H. Beck, wyd. nr 5, rok 2013). Oznacza to, że spółka jawna wstąpiła w sytuację prawną sp. z o.o. w zakresie praw i obowiązków związanych z wierzytelnością, a więc prawa, które przysługiwały
    sp. z o.o. przysługują w tym samym zakresie spółce jawnej;
  • na podstawie art. 24d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 15b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik, który nie zapłacił kwoty wynikającej z faktury (rachunku), umowy lub innego dokumentu, w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności tej kwoty, obowiązany jest do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodu o kwotę wynikającą z tych dokumentów. Uregulowanie to oznacza, że spółka akcyjna (niesolidny dłużnik) w opisanym stanie faktycznym nie może rozliczyć wierzytelności jako swojego kosztu uzyskania przychodu, ponieważ to nie spółka akcyjna spłaciła wierzytelność. Brak możliwości zaliczenia przez niesolidnego dłużnika niespłaconej należności jako kosztu uzyskania przychodu jest spójny z interpretowanym przez Wnioskodawcę prawem poręczyciela, który spłacił należność dłużnika, do rozliczenia jako koszt uzyskania przychodu wierzytelności nabytej wobec takiego dłużnika na podstawie art. 518 par. 1 pkt 1 Kodeksu cywilnego, w razie nieściągalności tej wierzytelności;
  • w świetle ugruntowanego orzecznictwa oraz interpretacji podatkowych, "odpłatne nabycie wierzytelności nie stanowi czynności skutkującej powstaniem przychodu podatkowego, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w momencie nabycia. Tym samym, przychód podatkowy powstanie dopiero w momencie faktycznej realizacji wierzytelności, tj. dalszej odsprzedaży, windykacji lub dobrowolnej spłaty przez dłużnika." (tak indywidualna interpretacja podatkowa Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 czerwca 2013 r., znak: IPPB2/415-377/13-2/AK). Oznacza to, że Wnioskodawca (jako wspólnik spółki osobowej) nie może na obecnym etapie potraktować wierzytelności jako przychód. Nie może więc samodzielnie doprowadzić do spełnienia się przesłanki warunkującej rozliczenie nieściągalnej wierzytelności jako koszt uzyskania przychodu. Jednocześnie jednak wierzytelność została już rozliczona jako przychód i opodatkowana przez
    sp. z o.o., a spółka akcyjna (niesolidny dłużnik) nie ma prawa rozliczenia wierzytelności jako kosztu uzyskania przychodu. Wobec tego, przedstawiona przez Wnioskodawcę interpretacja wpisuje się w sytuację prawną ww. podmiotów i oznacza, że w takiej sytuacji prawo potraktowania rozliczonej już jako przychód wierzytelności przysługuje Wnioskodawcy, jako wspólnikowi spółki jawnej, która jest następcą prawnym sp. z o.o. w zakresie praw i obowiązków związanych z wierzytelnością.


Zwrócić też należy uwagę, że skoro wydatek poniesiony przez spółkę jawną na spłatę długu spółki akcyjnej wobec sp. z o.o. (tj. de facto na nabycie wierzytelności) został poniesiony w celu zabezpieczenia źródła przychodów spółki jawnej (a de facto Wnioskodawcy), to w sytuacji nieściągalności wierzytelności i jej uprzedniego opodatkowania przez jej poprzednika prawnego (sp. z o.o.), nie ma żadnych uzasadnionych racji przemawiających za uniemożliwieniem Wnioskodawcy skorzystania z dobrodziejstwa odpisania takiej wierzytelności jako koszt uzyskania przychodu. Argument ten jest tym bardziej zasadny, że niesolidny dłużnik (spółka akcyjna) jest pozbawiony prawa rozliczenia spłaconej przez poręczyciela należności jako koszt uzyskania przychodu (art. 24d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 15b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych).

Wobec tego, w proponowanej przez Wnioskodawcę interpretacji prawa podatkowego, opisaną w art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przesłankę "zarachowania wierzytelności jako przychód" należy rozumieć jako spełnioną przez fakt uprzedniego zarachowania tej wierzytelności jako przychód przez jej pierwotnego wierzyciela (sp. z o.o.). O ile więc nieściągalność wierzytelności zostanie uprawdopodobniona zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca może w opisanej sytuacji rozliczyć nabytą wierzytelność jako koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w części odpowiadającej jego partycypacji w zyskach i stratach spółki (tj. 50%).

Opisana powyżej interpretacja przepisów prawa podatkowego nie jest sprzeczna z orzeczeniami i interpretacjami art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na podstawie których do rozliczenia wierzytelności jako kosztu uzyskania przychodu konieczne jest uprzednie zarachowanie tej wierzytelności jako przychód należny. Interpretacje i orzeczenia te nie dotyczą specyficznej sytuacji prawnej poręczyciela, lecz zwykłego nabycia wierzytelności na podstawie umowy cesji wierzytelności, który w przeciwieństwie do poręczyciela (art. 23 ust. 1 pkt 8) lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) nie jest związany zakazem rozliczania jako koszt uzyskania przychodu wydatku na nabycie wierzytelności.

W ocenie Wnioskodawcy, przepis art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania w opisanym stanie faktycznym, ponieważ normą wynikającą z tego przepisu jest zakaz traktowania jako koszt uzyskania przychodu wydatków z tytułu poręczenia, zaś w niniejszej sprawie Wnioskodawca planuje rozliczyć jako koszt uzyskania przychodu nabytą wierzytelność w związku z jej nieściągalnością, a nie wydatki z tytułu poręczenia.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Zgodnie z art. 23 ust. 2 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:


  1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
  2. postanowieniem sądu o:


    1. oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub
    2. umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a, lub
    3. ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo


  3. protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.


W cytowanym przepisie art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dokonano ścisłego i wyczerpującego przedstawienia jakimi środkami można dokumentować nieściągalność wierzytelności. Jest to wyliczenie kompletne, co oznacza, że jakikolwiek inny dokument niż wymieniony w tym przepisie nie może skutecznie udokumentować faktu nieściągalności wierzytelności. Uznanie wierzytelności za nieściągalną może nastąpić wyłącznie w wymienionych przypadkach, stanowią one bowiem katalog zamknięty.

Udokumentowanie nieściągalności wierzytelności w inny sposób niż wskazany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie skutkuje powstaniem prawa do zaliczenia ich wartości do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym.


W świetle powyższych przepisów zaliczenie nieściągalnej wierzytelności w ciężar kosztów uzyskania przychodów możliwe jest tylko wtedy, gdy zostaną spełnione łącznie następujące warunki:


  1. wierzytelność była uprzednio zaliczona do przychodów należnych w prowadzonej działalności gospodarczej,
  2. wierzytelność nie jest przedawniona, w świetle postanowień kodeksu cywilnego,
  3. nieściągalność wierzytelności została udokumentowana w sposób przewidziany w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


Dodatkowo należy wskazać, wierzytelności których nieściągalność została udokumentowana mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie do daty przedawnienia tych wierzytelności.

W przedmiotowej sprawie koniecznym jest zatem rozstrzygnięcie, czy spełniony został warunek, wynikający wprost z przepisu art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który to przepis stanowi, że do kosztów uzyskania przychodów mogą być zaliczone tylko takie wierzytelności określone jako nieściągalne które zostały wcześniej zarachowane jako przychód należny na podstawie przepisu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody należne to te, które wynikają z działalności gospodarczej – i stały się w jej następstwie należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie ich jeszcze nie uzyskano (vide wyrok z 26 marca 1993 r., sygn. akt III ARN 6/93).

W sytuacji, gdy kwota należna, która została przez podatnika zaliczona do przychodów okazuje się niemożliwa do wyegzekwowania, przepisy podatkowe pozwalają – po spełnieniu określonych warunków – zaliczyć tę kwotę do kosztów uzyskania przychodów. Celem takiego rozwiązania jest umożliwienie podatnikom (w ściśle określonych sytuacjach) nieopodatkowania kwot należnych, które nie mogą zostać otrzymane. Oznacza to, że - wbrew wywodom Wnioskodawcy – z treści przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wynika, że możliwość zaliczenia nieściągalnej wierzytelności do kosztów dotyczy wyłącznie wierzytelności która u danego podatnika została zarachowana jako przychód należny.

W treści wniosku wskazano, że wierzytelność została zarachowana jako przychód należny przez spółkę z o.o., uregulowana przez spółkę jawną (poręczyciela). W związku z tym spółka jawna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem nabyła spłaconą wierzytelność do wysokości dokonanej spłaty.

Wierzytelność spółki jawnej powstała w wyniku spłaty długu w związku z udzielonym poręczeniem nie stanowi jej przychodu należnego, mimo że pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W konsekwencji tego, iż wierzytelność nie generuje po stronie poręczyciela przychodu należnego, faktyczna niemożność jej realizacji nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, nawet w razie uprawdopodobnienia nieściągalności wskazanych we wniosku wierzytelności.

Odnosząc się do twierdzenia Wnioskodawcy, że przepisy prawa nie wskazują podmiotu, który miałby dokonać zarachowania wierzytelności jako przychodu należnego, należy zauważyć, że to podmiot który przedmiotowego zarachowania dokonał, będzie miał prawo wywodzić z tego tytułu skutki prawne. Należy zwrócić uwagę, iż zasadą jest, że wierzytelności nieściągalne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Wyjątek sformułowany w art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy tylko tych wierzytelności, które zostały zarachowane i opodatkowane u danego podatnika. We wniosku wskazano jednoznacznie, że podmiotem, który zarachował wierzytelność jako przychód należny była spółka z o.o., nie zaś spółka jawna której wspólnikiem jest Wnioskodawca. W związku z udzielonym poręczeniem i spłatą spółka jawna nie uzyskała przychodu należnego. Wierzytelność, o której mowa, nie spełnia warunków koniecznych do tego by mogła zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.

Błędne jest zatem przekonanie, że spółka jawna której wspólnikiem jest Wnioskodawca wypełniła wszystkie przesłanki do uznania wierzytelności za nieściągalną i późniejszego ewentualnego zaliczenia jej do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów wierzytelność, która nie została uprzednio zaliczona przez spółkę jawną, której Wnioskodawca jest wspólnikiem do przychodów należnych. W przedstawionej sytuacji Wnioskodawca nie ma więc możliwości zaliczenia opisanej we wniosku wierzytelności do kosztów uzyskania przychodu.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj