Interpretacja Ministra Finansów
PT8/033/36/274/WCH/14/RD52006
z 5 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 5 marca 2014 r. Nr IPTPP1/443-943/13-2/MG wydanej, w imieniu Ministra Finansów, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, na wniosek z dnia 17 grudnia 2013 r. (data wpływu 20 grudnia 2013 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą adresu na fakturze, zmienia ww. interpretację z urzędu stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2013 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi wpłynął ww. wniosek z dnia 17 grudnia 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie określenia przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą adresu na fakturze.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Zgodnie z wpisem do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej (CEIDG) Wnioskodawca prowadzi działalność w lokalu w N. i jest to jedyne miejsce prowadzenia działalności. Działalność gospodarcza nie jest prowadzona w miejscu zamieszkania. Zgodnie z obowiązującymi przepisami Wnioskodawca podlega z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych pod Urząd Skarbowy A, zgodnie z miejscem zamieszkania. Natomiast z uwagi na fakt, że działalność prowadzona jest na terenie innej gminy, zgłoszenie rejestracyjne VAT-R Wnioskodawca złożył w Urzędzie Skarbowym B, któremu podlega adres prowadzonej działalności gospodarczej zgłoszonej w CEIDG, przy czym w zgłoszeniu tym wskazano adres zamieszkania Wnioskodawcy.

Pod adresem zamieszkania Wnioskodawca nie wykonuje działalności gospodarczej, zatem adres zamieszkania jest inny niż adres prowadzonej działalności. W związku z faktem, że we wpisie CEIDG nie widnieje adres zamieszkania, kontrahenci nie chcą wystawiać faktur wskazując adres zamieszkania, tylko z adresem prowadzonej działalności uwidocznionym we wpisie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Jaki adres powinien widnieć na fakturach VAT dotyczących zakupu i sprzedaży towarów i usług?
2. Czy na fakturach należy wskazywać adres zamieszkania Wnioskodawcy zgodny ze zgłoszeniem VAT-R, czy też adres prowadzonej działalności zgodny z wpisem do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno na fakturach zakupu, jak i sprzedaży powinien znajdować się adres miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, którego faktury sprzedażowe i zakupowe dotyczą – czyli adres zgodny z wpisem do CEIDG.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15 są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 8 ustawy o VAT, minister w drodze rozporządzenia określi szczegółowe zasady wystawiania faktur. Szczegółowe zasady wystawiania faktur zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w ww. art. 106 ust. 8 ustawy, w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, zwanym dalej rozporządzeniem.

Na mocy § 4 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia:

• zarejestrowany podatnik VAT czynny;
• podatnik, o którym mowa w art. 16 ustawy, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 3–5 cyt. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać:

• imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
• numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;
• numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1 lit. b.
  
  

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż faktura dokumentująca sprzedaż powinna przede wszystkim zawierać dane określone w art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, tj. m.in. dane dotyczące nabywcy. Natomiast w myśl cytowanego powyżej § 5 ust. 1 rozporządzenia, który precyzyjniej określa treść faktury, winna ona zawierać m.in. imię i nazwisko lub nazwę nabywcy oraz jego adres, a także numer NIP nabywcy.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązani przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług w § 1 określa wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia (VAT-R). W przypadku podatnika będącego osobą fizyczną w części B.1. tego zgłoszenia, określającej dane identyfikacyjne należy podać nazwisko, pierwsze imię, drugie imię podatnika, imię ojca i matki, numer ewidencyjny PESEL, datę urodzenia. Podatnicy będący osobami fizycznymi określają w tym zgłoszeniu jedynie adres zamieszkania, natomiast podatnicy nie będący osobami fizycznymi adres siedziby.

Na podstawie ww. przepisów stwierdzić należy, że przez cyt. w § ust. 1 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. „imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy” należy rozumieć w przypadku podatnika bądź nabywcy będącego osobą fizyczną – imię i nazwisko, w przypadku osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej – nazwę.

Przytoczone regulacje prawa krajowego nie precyzują, czy w przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, jako adres podatnika w fakturze powinno być wskazane miejsce zamieszkania tej osoby fizycznej, czy też miejsce prowadzenia działalności – jeśli miejsce prowadzenia działalności znajduje się w innym miejscu niż miejsce zamieszkania.

Posługując się jednakże wykładnią systemową i celowościową przyjąć należy, iż adres podatnika wskazany na fakturze musi być zgodny z adresem podanym w zgłoszeniu identyfikacyjnym podatnika. W przypadku osób fizycznych powinien to być, co do zasady, adres zamieszkania. Jednakże w sytuacji, gdy miejscem prowadzenia działalności gospodarczej przez osobę fizyczną nie jest miejsce jej zamieszkania, a jednocześnie miejsce prowadzenia działalności zostało wskazane w zgłoszeniu dla potrzeb identyfikacji podatkowej (w CEIDG), wówczas w fakturze może być podawany adres miejsca prowadzenia działalności zamiast adresu miejsca zamieszkania podatnika. Fakt, że na zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R w przypadku osób fizycznych podawany jest tylko adres miejsca zamieszkania, nie oznacza, iż adresem podatnika w rozumieniu § 5 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia fakturowego jest zawsze wyłącznie adres miejsca zamieszkania, a zatem tylko ten adres może być podawany przez podatnika na fakturze. Należy bowiem mieć na uwadze, że adres na zgłoszeniu VAT-R służy jedynie do identyfikacji podatnika we właściwym urzędzie skarbowym. Natomiast dane adresowe podatnika, w tym również w zakresie podatku od towarów i usług, pochodzą przede wszystkim ze zgłoszenia działalności gospodarczej. Zgłoszenie VAT-R ma na celu jedynie określenie statusu podatnika jako podatnika VAT i nie ma potrzeby, aby w tym zgłoszeniu był wymieniany adres miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

W konsekwencji, mając na uwadze fakt, że działalność gospodarcza nie jest prowadzona w miejscu zamieszkania, wystawiane faktury, zdaniem Wnioskodawcy, powinny wskazywać adres głównego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, zgodny z CEIDG.

W dniu 5 marca 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając, na podstawie przepisu § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów – wydał interpretację indywidualną, Nr IPTPP1/443-943/13-2/MG, w której uznał, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał przepisy: art. 15 ust. 1 i ust. 2, art. 96 ust. 1, ust. 4 i ust. 12, art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) oraz § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 55, poz. 539, z późn. zm.). Ponadto w wydanej interpretacji Dyrektor ww. Izby Skarbowej przywołał przepisy art. 2 ust. 1, art. 5 ust. 2 i ust. 5a, art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz.U. z 2013 r., poz. 1314, z późn. zm.) oraz przepisy art. 4 ust. 1, art. 14 ust. 1, ust. 2 i ust. 7, art. 23 ust. 1 i ust. 3, art. 25 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2013 r., poz. 672, z późn. zm.). Treść powołanych przepisów Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi odniósł do zdarzenia przyszłego, pytania i stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji.

Analizując treść wniosku oraz przytoczone powyżej przepisy Dyrektor ww. Izby Skarbowej stwierdził, że regulacje prawa krajowego nie precyzują, czy w przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, jako adres podatnika w fakturze powinno być wskazane miejsce zamieszkania tej osoby fizycznej, czy też miejsce prowadzenia działalności — jeśli miejsce prowadzenia działalności znajduje się w innym miejscu niż miejsce zamieszkania. Powołując się na wykładnią systemową i celowościową Dyrektor ww. Izby Skarbowej skonstatował, iż adres podatnika wykazywany na fakturze musi być zgodny z adresem podanym w zgłoszeniu identyfikacyjnym podatnika, w związku z czym należy odwołać się do danych zawartych w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R, które jest podstawą wpisu podatnika do rejestru podatników VAT. Pomimo, że w zgłoszeniu rejestracyjnym nie ma pozycji, w której należy wpisać adres, pod którym podatnik będący osobą fizyczną prowadzi działalność gospodarczą (jedynie występuje tam pozycja dotycząca określenia adresu miejsca zamieszkania), Dyrektor ww. Izby Skarbowej wskazał, że dane dotyczące podatnika podawane na fakturze winny być przede wszystkim zgodne z danymi identyfikacyjnymi wykazanymi w zgłoszeniu rejestracyjnym dla potrzeb podatku od towarów i usług VAT-R.

Reasumując swoje stanowisko Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi wskazał, że pomimo braku precyzyjnego sformułowania w przepisach jaki adres podatnik winien wskazać na fakturze (miejsca zamieszkania czy miejsca prowadzenia działalności), przyjąć należy, iż będzie to adres zgodny z dokonanym zgłoszeniem rejestracyjnym dla podatku od towarów i usług VAT-R, tj. w przypadku osób fizycznych powinien to być adres zamieszkania bowiem adres zamieszkania dla podatnika będącego osobą fizyczną jest tym, czym adres siedziby dla podatnika będącego osobą prawną lub jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, czyli informacją identyfikującą go jako podatnika.

Ponadto Dyrektor ww. Izby Skarbowej podniósł, że z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług określa minimalny zakres danych, jakie powinna zawierać faktura i nie nakłada ograniczeń w sprawie umieszczenia na fakturze dodatkowych danych identyfikujących dostawców, nabywców czy też towarów to umieszczenie na fakturze dodatkowo adresu prowadzenia działalności (o ile taki adres prowadzenia działalności widnieje również na zaświadczeniu o dokonaniu wpisu do ewidencji działalności gospodarczej) nie będzie błędem.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie Dyrektor ww. Izby Skarbowej uznał za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje.

Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja z dnia 5 marca 2014 r. Nr IPTPP1/443-943/13-2/MG wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi jest nieprawidłowa.

Zdaniem Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie określenia na fakturze adresu osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą jest prawidłowe.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), faktura powinna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy. Treść § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz.U. z 2013 r., poz. 1485) określa m.in. przypadki, w których faktury mogą zawierać zakres danych węższy niż określony w art. 106e ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz.U. z 2012 r., poz. 1314, z późn. zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw (art. 5 ust. 1 ww. ustawy).

Natomiast w myśl art. 5 ust. 2 cyt. ustawy, zgłoszenie identyfikacyjne osób fizycznych zawiera nazwisko, imiona, imiona rodziców, datę i miejsce urodzenia, płeć, nazwisko rodowe, obywatelstwo lub obywatelstwa, adres miejsca zamieszkania, adres miejsca zameldowania na pobyt stały lub czasowy, rodzaj i numer dowodu tożsamości oraz numer PESEL w przypadku osób fizycznych objętych tym rejestrem.

Zgłoszenie identyfikacyjne podatników będących osobami fizycznymi wykonujących działalność gospodarczą zawiera ponadto nazwę (firmę), adres głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej, adresy dodatkowych miejsc wykonywania działalności, numer identyfikacyjny REGON, organ ewidencyjny, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych (art. 5 ust. 4 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 5 ust. 5a ww. ustawy, do zgłoszeń identyfikacyjnych oraz zgłoszeń aktualizacyjnych podatników będących osobami fizycznymi wykonującymi działalność gospodarczą stosuje się formularz wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, zgodnie z ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.).

W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego są obowiązani dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu jednym z tych podatków, z tym że osoby fizyczne są obowiązane dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego tylko w przypadku dokonywania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626, z późn. zm.). Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się niezależnie od zgłoszenia rejestracyjnego.

Przywołany w omawianej ustawie art. 96 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego” lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego” (art. 96 ust. 4 ww. ustawy o podatku od towarów i usług).

Stosownie do treści art. 96 ust. 12 ustawy, jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Obowiązek ten nie dotyczy przypadków, gdy następuje wyłącznie zmiana danych objętych obowiązkiem aktualizacji na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz.U. z 2004 r. Ne 269, poz. 2681, z późn. zm.). Zdanie drugie nie ma zastosowania w przypadku, gdy zgłaszana zmiana powoduje zmianę właściwości organu podatkowego.

Stosownie do § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 55, poz. 539, z późn. zm.), określono wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia (VAT-R). Podatnicy, będący osobami fizycznymi, określają w tym zgłoszeniu adres zamieszkania, natomiast podatnicy niebędący osobami fizycznymi adres siedziby.

W myśl art. 23 ust. 1 w zw. z ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2013 r., poz. 672, z późn. zm.) tworzy się Centralną Ewidencję i Informację o Działalności Gospodarczej, zwaną dalej „CEIDG”, której zadaniem jest:

1. ewidencjonowanie przedsiębiorców będących osobami fizycznymi;
2. udostępnianie informacji o przedsiębiorcach i innych podmiotach w zakresie wskazanym w ustawie;
3. umożliwienie wglądu do danych bezpłatnie udostępnianych przez Centralną Informację Krajowego Rejestru Sądowego;
4. umożliwienie ustalenia terminu i zakresu zmian wpisów w CEIDG oraz wprowadzającego je organu.
   
   

Stosownie zaś do treści art. 25 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy wpisowi do CEIDG podlegają m.in. oznaczenie miejsca zamieszkania i adresu zamieszkania przedsiębiorcy, adres do doręczeń przedsiębiorcy oraz adresy, pod którymi jest wykonywana działalność gospodarcza, w tym adres głównego miejsca wykonywania działalności i oddziału, jeżeli został utworzony; dane te są zgodne z oznaczeniami kodowymi przyjętymi w krajowym rejestrze urzędowym podziału terytorialnego kraju, o ile to w danym przypadku możliwe.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Zgodnie z wpisem do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej (CEIDG) działalność prowadzona jest w lokalu w N. i jest to jedyne miejsce prowadzenia działalności. Działalność gospodarcza nie jest prowadzona w miejscu zamieszkania. Zgodnie z obowiązującymi przepisami Wnioskodawca podlega z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych pod Urząd Skarbowy A, zgodnie z miejscem zamieszkania. Natomiast z uwagi na fakt, że działalność prowadzona jest na terenie innej gminy, zgłoszenie rejestracyjne VAT-R Wnioskodawca złożył w Urzędzie Skarbowym B, któremu podlega adres prowadzonej działalności gospodarczej zgłoszonej w CEIDG, przy czym w zgłoszeniu tym wskazano adres zamieszkania Wnioskodawcy.

Pod adresem zamieszkania Wnioskodawca nie wykonuje działalności gospodarczej, zatem adres zamieszkania jest inny niż adres prowadzonej działalności. W związku z faktem, że we wpisie CEIDG nie widnieje adres zamieszkania, kontrahenci nie chcą wystawiać faktur wskazując adres zamieszkania, tylko z adresem prowadzonej działalności uwidocznionym we wpisie.

Kwestią do rozstrzygnięcia w przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zagadnienia jest ustalenie jaki adres powinien być umieszczony na fakturze wystawianej przez Wnioskodawcę, czy też otrzymywanej tytułem dokonywanych przez Wnioskodawcę zakupów towarów i usług, tj. adres miejsca prowadzonej działalności gospodarczej czy adres miejsca zamieszkania.

Analizując wyżej powołane przepisy prawa oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy wskazać, że na fakturze powinien być podawany, co do zasady, adres siedziby działalności gospodarczej podatnika, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Przepisy nie precyzują jaki adres w przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą (miejsca zamieszkania czy głównego miejsca prowadzenia działalności – jeśli to główne miejsce prowadzenia działalności znajduje się w innym miejscu niż miejsce zamieszkania) podatnik powinien wskazać w fakturze. Przyjąć zatem należy, iż będzie to adres zgodny z dokonanym zgłoszeniem identyfikacyjnym, tj. w przypadku osób fizycznych powinien to być, co do zasady, adres zamieszkania.

Jednakże w sytuacji, gdy osoba fizyczna nie prowadzi działalności gospodarczej w miejscu zamieszkania i posiada główne miejsce prowadzenia działalności (wskazane w zgłoszeniu dla potrzeb identyfikacji podatkowej – osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą do ww. zgłoszeń stosuje formularz wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej), w fakturze powinien być podawany adres tego głównego miejsca prowadzenia działalności.

W związku z tym, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w miejscu zamieszkania, w fakturach powinien podawać adres głównego miejsca prowadzonej działalności gospodarczej zgodny z wpisem do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 5 marca 2014 r. Nr IPTPP1/443-943/13-2/MG, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.