2014.05.16 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-79c/14/PS
z 16 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2014 r. (data wpływu 18 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych między innymi w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych wg indywidualnej stawki amortyzacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych między innymi w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych wg indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zakresem działalności Spółki jest zarządzanie nieruchomościami, roboty remontowo-budowlane. W przyszłości planowane jest rozszerzenie działalności o usługi najmu (krótkotrwałego i długotrwałego) nieruchomości na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej jak również przedsiębiorstwom krajowym i zagranicznym.

Spółka jest właścicielem nieruchomości (nabyte w drodze przyjęcia nieruchomości w zamian za należną karę umowną), które w momencie nabycia były już obciążone na rzecz osoby trzeciej wpisem hipotecznym do ksiąg wieczystych. Spółka posiada tytuł własności, lecz faktycznie nie może samodzielnie dysponować i rozporządzać tymi nieruchomościami z uwagi na ujawnione w księgach wieczystych roszczenia osoby trzeciej. Spółka przyjęła nieruchomości w takim stanie formalnym w celu spieniężenia w drodze sprzedaży i zaspokojenia chociażby w części swoich należności (roszczeń z tytułu kar umownych). Zgodnie z zawartym porozumieniem pomiędzy Spółką a wymienioną powyżej osobą trzecią, do momentu zbycia nieruchomości (spieniężenia), Spółka ponosić będzie wszelkie nakłady na należyte utrzymanie stanu technicznego nieruchomości, ewentualnych remontów, konserwacji i napraw, utrzymania i pielęgnacji terenów zielonych, opłat za media, obciążeń z tytułu podatków lokalnych. Pierwotnie planowana była sprzedaż nieruchomości i ze względu na przeznaczenie, nieruchomości przedmiotowe zakwalifikowano jako towar do dalszej odsprzedaży. Jedynie w przypadku długookresowej niemożności otrzymania zadowalającej strony ceny lub braku zainteresowania ze strony nabywców, brano pod uwagę ewentualnie dostosowanie nieruchomości i podjęcia próby najmu tych nieruchomości w celu czerpania korzyści finansowych przez Spółkę i tymi przychodami dokonywania spłaty obciążenia na rzecz osoby trzeciej.

Zaznaczyć należy, że w chwili obecnej nieruchomości te nie są przydatne do najmu z uwagi na wadliwy stan techniczny, brak podstawowego wyposażenia sanitarnego, także brak pozostałego wyposażenia użytkowego. Obecny stan nie kwalifikuje tej nieruchomości także do uzyskania korzystnej ceny przy sprzedaży. Z uwagi na kryzys na rynku obrotu nieruchomościami, ceny tych nieruchomości (w obecnym stanie) nie pozwalałyby zaspokoić finansowo Spółkę oraz pokryć zobowiązania wobec osoby trzeciej, obciążającą roszczeniami hipotekę tych nieruchomości.

Stan techniczny jednej z nieruchomości wymaga kompleksowego kapitalnego generalnego remontu oraz gruntownej modernizacji, wyposażenia w podstawowe urządzenia (medialne, wymianę stolarki okiennej, kocioł grzewczy CO i ciepłej wody, grzejniki, wodnokanalizacyjne podłączenia, instalację elektryczną, pokryć podłogowych, naprawę tynków).

Druga nieruchomość jest w stanie surowym i wymaga także remontu, modernizacji i wyposażenia, znajduję się w stanie technicznym tzw. surowym zamkniętym. Spółka obecnie ponosi nakłady na bieżące utrzymanie w niepogorszającym się technicznie stanie nieruchomości (ogrzewanie, konserwacja urządzeń i utrzymanie terenów zielonych wokół budynków), prace konserwatorskie i naprawcze.

W chwili obecnej stan nieruchomości uniemożliwia ich sprzedaż w korzystniej cenie. Ponadto, Spółka zawarła stosowne porozumienie z osobą trzecią, obciążającą hipotekę nieruchomości, w zakresie rodzaju i sposobu finansowania nakładów. Strony porozumienia ustaliły także, w jaki sposób będą rozdystrybuowane poniesione nakłady w momencie sprzedaży nieruchomości lub zawarcia odpowiedniej umowy na spłatę ratalną. Poza tym, środki pieniężne z których finansowane są nakłady pochodzą z pożyczki udziałowca.

Z uwagi na kryzys na rynku wtórnym obrotu nieruchomościami, wielkość podaży (duży wybór ofert), rozważane jest zawarcie ugody z osobą, obciążającą nieruchomości, w zakresie uzgodnienia ostatecznej kwoty zobowiązania i o zastosowanie systemu ratalnego przy tej spłacie. Przy zastosowaniu takiego rozwiązania, przedmiotowe nieruchomości zostaną przygotowane pod najem. Przychodami z tytułu najmu Spółka będzie zaspokajać roszczenia osoby trzeciej, dokonując ratalnej spłaty zobowiązania, dążąc tym do samodzielnego władania tymi nieruchomościami.

Z uwagi na pierwotną kwalifikację nieruchomości jako towarów handlowych, Spółka obecnie kumuluje wszystkie wydatki jako wartości wytworzenia/ulepszenia towaru, nie uznając je za koszty uzyskania przychodu a jedynie jako wydatki zabezpieczające źródło przyszłych przychodów. Wydatki te dopiero w momencie sprzedaży uaktywniła by jako koszty uzyskania przychodów.

W przypadku zawarcia ugody z osobą trzecią, obciążającą hipoteki, w sprawie ostatecznej kwoty zobowiązania oraz sposobu spłaty tego zobowiązania (na przykład ratalnej), Spółka rozważa przekwalifikowanie składnika majątku, tj. nieruchomości z towarów do dalszej odsprzedaży na środki trwałe, a wartość dotychczasowych nakładów zwiększyłaby wartość początkową nabycia nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w przypadku dokonania zmiany przeznaczenia i przekwalifikowania składnika majątku, tj. z nieruchomości mieszkalnych jako towaru do dalszej odsprzedaży, przekwalifikowanie na nieruchomości mieszkalne jako własne środki trwałe, za wartość nabycia środka trwałego będzie można uznać:

wartość nabycia według ceny rynkowej (w tym przypadku wycena rzeczoznawcy na dzień zawarcia pierwotnego aktu notarialnego przeniesienia własności za karę umowną),
powiększoną o wartość dotychczas (do momentu przekwalifikowania składnika majątku) poniesionych nakładów,
skorygowaną o różnicę pomiędzy wyceną rzeczoznawcy z dnia zawarcie pierwotnego aktu notarialnego przeniesienia własności a wyceną rzeczoznawcy z dnia zawarcia ugody (dot. zwolnienia hipoteki za spłatę zobowiązania) z osobą trzecią, obciążającą swoimi roszczeniami księgi hipoteczne. Dokonania w ten sposób aktualizacji wartości nieruchomości, urealnienia wartości rynkowej?

Czy dalsze nakłady inwestycyjne na remont i modernizację nieruchomości mieszkalnych (w celu dostosowania do możliwości najmu) przed wprowadzeniem ich do ewidencji i przekazaniem do używania jako środka trwałego, będą uznawane za ulepszenie środka trwałego?
Czy takie ulepszone i zdatne do użytku środki trwałe wprowadzone do ewidencji środków trwałych, będą mogły podlegać amortyzacji według stawki indywidualnej, a odpisy umorzeniowe stanowić będą koszty uzyskania przychodów?

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź w zakresie pytania trzeciego. Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego i drugiego będzie przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

o przewidywalnym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następnego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust.1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Ulepszone nieruchomości mieszkalne mogą być również amortyzowane metodą liniową przy zastosowaniu indywidualnych stawek amortyzacyjnych. Jednak jest to możliwe tylko w szczególnych okolicznościach. Zasady indywidualnego ustalania stawek amortyzacyjnych określone są w art. 16j ust. 1 - 3. Zastosowanie indywidualnych stawek amortyzacyjnych jest możliwe przy amortyzacji środków trwałych, które:

są po raz pierwszy wprowadzone do ewidencji danego podatnika,

spełniają definicję środka trwałego ulepszonego lub używanego określoną w art. 16j ust. 2.

Zgodnie z art. 16j ust. 3 nieruchomości uważa się do celów amortyzacji za:

używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub

ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ich ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z uwagi na powyższe, Spółka jest zdania, że będzie uprawniona do ustalenia i stosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych dla używanych lub ulepszonych środków trwałych (nieruchomości), po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji podatnika, z tym że w przypadku budynków i lokali o charakterze mieszkalnym okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat (art. 16j ust. 1 pkt 3).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powołany przepis ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1, tj.:

zostały poniesione przez podatnika,

ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma charakter zamknięty. Wśród wydatków nieuważnych za koszty uzyskania przychodów, ustawodawca wymienił m.in. wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Jednocześnie w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Składniki majątku stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16a – 16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 16a ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają – z zastrzeżeniem art. 16c – stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z powyższym, wymienione w pkt 1-3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, iż warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,

są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy.

Zgodnie z art. 16d ust. 2 ww. ustawy podatkowej, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Na mocy art. 16h ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Spółka jest właścicielem nieruchomości (nabyte w drodze przyjęcia nieruchomości w zamian za należną karę umowną), które w momencie nabycia były już obciążone na rzecz osoby trzeciej wpisem hipotecznym do ksiąg wieczystych. Spółka posiada tytuł własności, lecz faktycznie nie może samodzielnie dysponować i rozporządzać tymi nieruchomościami z uwagi na ujawnione w księgach wieczystych roszczenia osoby trzeciej. Pierwotnie planowana była sprzedaż nieruchomości i ze względu na przeznaczenie, nieruchomości przedmiotowe zakwalifikowano jako towar do dalszej odsprzedaży. Jedynie w przypadku długookresowej niemożności otrzymania zadowalającej strony ceny lub braku zainteresowania ze strony nabywców, brano pod uwagę ewentualnie dostosowanie nieruchomości i podjęcia próby najmu tych nieruchomości w celu czerpania korzyści finansowych przez Spółkę i tymi przychodami dokonywania spłaty obciążenia na rzecz osoby trzeciej.

W chwili obecnej nieruchomości te nie są w przydatne do najmu z uwagi na wadliwy stan techniczny, brak podstawowego wyposażenia sanitarnego, także brak pozostałego wyposażenia użytkowego.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego, sformułowanego pytania drugiego oraz stanowiska odnośnie pytania trzeciego, przedmiotowe nieruchomości zostaną przygotowane pod najem dla celów mieszkalnych. Przychodami z tytułu najmu Spółka będzie zaspokajać roszczenia osoby trzeciej, dokonując ratalnej spłaty zobowiązania, dążąc tym do samodzielnego władania tymi nieruchomościami.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka nabędzie nieruchomości, których stan techniczny nie daje podstaw do uznania ich za środki trwałe podlegające amortyzacji podatkowej. W konsekwencji Wnioskodawca, w celu możliwości wynajmowania ich, ma zamiar ponieść dodatkowe nakłady (remontowe i modernizacyjne), które tym samym przyczynią się do powstania środków trwałych.

Zgodnie z art. 16j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji:

24 miesiące - gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł,
36 miesięcy - gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25.000 zł i nie przekracza 50.000 zł,
60 miesięcy - w pozostałych przypadkach;

dla środków transportu, w tym samochodów osobowych - 30 miesięcy;
dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 -10 lat, z wyjątkiem:

trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji trwale związanych z gruntem,
kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych

dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Zatem w stosunku do budynków (lokali) mieszkalnych zastosowanie znajdzie art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie jednak z art. 16j ust. 3 tej ustawy środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 16j ust. 1 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 2 określa warunki dla amortyzacji m.in. używanych budynków (lokali) mieszkalnych, od których spełnienia uzależnia prawo do zastosowania stawki 10%:

środki trwałe zostały po raz pierwszy wprowadzone do ewidencji,

okres amortyzacji dla lokali mieszkalnych nie może być krótszy niż 10 lat,

podatnik udowodni, że przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Reasumując, stanowisko Spółki, w świetle którego będzie uprawniona do ustalenia i stosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych dla używanych lub ulepszonych środków trwałych (nieruchomości), po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji podatnika, z tym że w przypadku budynków i lokali o charakterze mieszkalnym okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat – uznać należy za prawidłowe, pod warunkiem, że przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie będą stanowiły co najmniej 30% ich wartości początkowej.

Należy również zastrzec, że ujęcie składników majątku Spółki w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawych wymaga jednak dokonania odpowiedniej klasyfikacji środków trwałych do poszczególnych grup, której dokonuje się na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych KŚT (Dz. U. Nr 242, poz. 1622).

Podkreślić trzeba, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania do Klasyfikacji Środków Trwałych.

Tutejszy organ nie jest bowiem właściwy do weryfikacji klasyfikacji KŚT i w konsekwencji poprawności przyjętej w oparciu o tę klasyfikację stawki amortyzacyjnej z wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącego załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania składnika majątku zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem o wskazanie symbolu (grupy) środka trwałego oraz wydanie opinii do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Powyższe wynika z Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z którym zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane, według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej (pkt 1). Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m. in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania standardów klasyfikacyjnych (pkt 2 Komunikatu). W przypadkach uzasadnionych skomplikowanym charakterem problemu, Prezes Głównego Urzędu Statystycznego - w porozumieniu z właściwymi ministrami lub na ich wniosek - wydaje interpretacje standardów klasyfikacyjnych stosowanych w statystyce, ewidencji i dokumentacji oraz rachunkowości, a także w urzędowych rejestrach i systemach informacyjnych administracji publicznej, wymienionych w ust. 2, w formie komunikatów, ogłaszanych w Dzienniku Urzędowym GUS (pkt 4 Komunikatu).

Tym samym niniejsza interpretacja nie może rozstrzygać kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania do składników majątku mieszczących się w art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin