Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1097/13-5/AO
z 23 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b §  1 i §  6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz §  7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 7 października 2013 r. (data wpływu 9 października 2013 r.) uzupełnionym poprzez uiszczenie opłaty 7 stycznia 2014 r. (data wpływu 8 stycznia 2013 r.) na wezwanie Organu z 17 grudnia 2013 r. znak sprawy IPPP2/443-1097/13-3/AO (skutecznie doręczone 30 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego przekazania towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2013 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego przekazania towarów. Niniejszy wniosek uzupełniony został poprzez uiszczenie opłaty 7 stycznia 2014 r. (data wpływu 8 stycznia 2013 r.) na wezwanie Organu z 17 grudnia 2013 r. znak sprawy IPPP2/443-1097/13-3/AO (data doręczenia 30 grudnia 2013 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej jako „Spółka”) jest dystrybutorem szerokiej gamy maszyn i narzędzi budowlanych i warsztatowych oraz akcesoriów do tych urządzeń. Spółka prowadzi również obsługę serwisową w zakresie napraw gwarancyjnych i pogwarancyjnych sprzedawanego towaru.

Klientami Spółki są sieci sklepów budowlanych, składy budowlane, hurtownie i sklepy narzędziowe.

Spółka przekazuje niekiedy klientom pojedyncze egzemplarze elektronarzędzi i innych towarów (gdzie do najważniejszych kategorii tych towarów należą oprócz elektronarzędzi: akcesoria do elektronarzędzi (np. tarcze do cięcia, szlifowania, materiały ścierne, końcówki, ostrza, dysze, przewody, wiertła, frezy), piły, narzędzia glazurnicze, w
tym do cięcia płytek, noże, szczypce, klucze, wkrętaki, miarki, młotki, przecinaki, ołówki budowlane, zszywacze, ściskacze, zaciski, imadła, poziomnice, narzędzia szklarskie, pojemniki i walizki na narzędzia, środki ochrony indywidualnej (np. kombinezony, rękawice, okulary), promienniki, nagrzewnice, wentylatory) w celu przeprowadzenia przez nich oględzin towaru, sprawdzenia jego działania, jakości, niezawodności, wyglądu, opakowania, instrukcji, oznaczeń itp. lub jako produkty wzorcowe.

Spółka dokonuje nieodpłatnego przekazania tych towarów w celu pozyskania zamówień od obecnych oraz potencjalnych klientów.

Przekazanie następuje najczęściej na podstawie ustnych ustaleń.

Przekazywane towary są pełnowartościowe, sprawne i co do zasady nie różnią się one niczym od towarów oferowanych do sprzedaży. Spółka dokumentuje przekazanie towarów wewnętrznymi dowodami magazynowymi oraz wymaga od swoich przedstawicieli handlowych sporządzania dodatkowych zestawień wydawanych towarów, zawierających dane przedstawiciela handlowego, dane klienta lub potencjalnego klienta otrzymującego towar, nazwę towaru, datę jego wydania oraz cel przekazania i podpis przedstawiciela handlowego.

W warunkach panującej obecnie na rynku dużej konkurencji, nieodpłatne przekazywanie pojedynczych egzemplarzy towarów jest nieodzownym elementem każdej strategii pozyskiwania klientów w celu osiągnięcia przychodów. Działania tego rodzaju podejmują również konkurenci Spółki. Niekiedy testy towarów są wręcz koniecznym warunkiem wstępnym, jaki wskazuje klient przed rozważeniem ich zakupu - w tym znaczeniu, że brak umożliwienia przeprowadzenia prób powoduje automatycznie odmowę zakupu tych towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisane w stanie faktycznym nieodpłatne przekazanie klientowi (potencjalnemu klientowi) towarów stanowi dla Spółki czynność opodatkowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: „u.p.t.u.”) ?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług (VAT)

Zgodnie z art. 7 ust. 2 u.p.t.u., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

• przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
• wszelkie inne darowizny, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
  
  

Wyżej przytoczonego przepisu nie stosuje się jednak do przekazywanych:

• prezentów o małej wartości,
• próbek.
  
  

Zgodnie z art. 7 ust. 7 u.p.t.u. przez próbkę rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czyni ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

1. ma na celu promocję tego towaru oraz
2. nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.
   
   

Fakt, że Spółka przekazuje jedynie pojedyncze egzemplarze towarów niewątpliwie pozwala stwierdzić, że jest to niewielka ilość towaru. W istocie w odniesieniu do towarów, które liczone są w sztukach (a takie towary w większości przekazuje Spółka) pojedyncze egzemplarze nie tylko stanowią niewielką ilość towaru, ale wręcz minimalną możliwą ilość. Podkreślenia wymaga, że w większości towary te będące narzędziami nie pozwalają na ich podzielenie. Innymi słowy nie jest możliwym stworzenie próbek poprzez wydzielenie ich z pojedynczego egzemplarza.

Przekazywane towary są pełnowartościowe i sprawne, zachowują więc wszystkie właściwości towaru, którego stanowią przykład.

Jak już wskazano Spółka przekazuje pojedyncze egzemplarze towarów. Nie jest to więc ilość wskazująca na działanie mające charakter handlowy czy służąca zaspokojeniu potrzeb sieci handlowej (kontrahenta Spółki).

Nadmienić ponadto należy, że w razie gdy oględziny i testy przekazanej próbki towaru okażą się pozytywne zamówienia klientów opiewają niekiedy nawet na setki czy tysiące egzemplarzy danego towaru.

Jak wynika z powyższego, w stosunku do towarów opisanych w stanie faktycznym spełnione są wszystkie warunki, o których mowa w art. 7 ust. 7 u.p.t.u. Towary te można uznać za próbki - nie będą więc podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT).

Pogląd na którym Spółka opiera swoje stanowisko prezentowany jest również w interpretacjach prawa podatkowego wydanych w imieniu Ministra Finansów. Na szczególną uwagę zasługuje dotycząca niemalże identycznego stanu faktycznego (pojedyncze narzędzia) niedawna interpretacja indywidualna wydana w dniu 29 grudnia 2011 r. (sygn. (IBPP3/443-1086/11/KO) przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której słusznie stwierdzono, że „w przypadku, gdy pojedyncze egzemplarze świdra do wierceń przekazywane są w celach testowych, a podstawowym celem przekazania nie jest zaspokojenie potrzeb konsumenta końcowego, ale doprowadzenie do złożenia zamówienia przez nabywcę zamówienia lub wzrostu ilości transakcji dokonywanych przez Wnioskodawcę - to nieodpłatne przekazanie towarów, jako spełniające definicję próbek - zgodnie z art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 i ust. 7 - nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Przytoczenia wymaga również definicja próbki wskazana przez Trybunału Sprawiedliwości UE w orzeczeniu z dnia 30 września 2010 r. (sygn. C-581/08 - sprawa EMI Group Ltd v. The Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs) zgodnie z którą próbka to „egzemplarz okazowy produktu, mający na celu promocję jego sprzedaży i pozwalający na ocenę jego cech i właściwości bez wykorzystania końcowego innego niż nieodłącznie powiązane z takimi działaniami promocyjnymi. Prawo krajowe nie może ograniczyć tego pojęcia w sposób ogólny jedynie do egzemplarzy okazowych mających postać inną niż przeznaczona do sprzedaży lub jedynie do pierwszego z serii jednakowych egzemplarzy okazowych przekazywanych przez podatnika na rzecz tego samego odbiorcy bez uwzględnienia charakteru przedstawianego produktu oraz okoliczności gospodarczych właściwych dla każdej czynności przekazania egzemplarzy okazowych”. Jak wynika z tego orzeczenia, za próbkę może być więc uznany także towar który ma identyczną postać jak towar przeznaczony do sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 cyt. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika (art. 7 ust. 3 ww. ustawy).

Na podstawie art. 7 ust. 4 ww. ustawy przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Zgodnie z art. 7 ust. 7 ww. ustawy przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

1. ma na celu promocję tego towaru oraz
2. nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Wyjątkiem jest przekazanie towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest dystrybutorem szerokiej gamy maszyn i narzędzi budowlanych i warsztatowych oraz akcesoriów do tych urządzeń. Klientami Spółki są sieci sklepów budowlanych, składy budowlane, hurtownie i sklepy narzędziowe. Spółka przekazuje niekiedy klientom pojedyncze egzemplarze elektronarzędzi i innych towarów (gdzie do najważniejszych kategorii tych towarów należą oprócz elektronarzędzi: akcesoria do elektronarzędzi (np. tarcze do cięcia, szlifowania, materiały ścierne, końcówki, ostrza, dysze, przewody, wiertła, frezy), piły, narzędzia glazurnicze, w tym do cięcia płytek, noże, szczypce, klucze, wkrętaki, miarki, młotki, przecinaki, ołówki budowlane, zszywacze, ściskacze, zaciski, imadła, poziomnice, narzędzia szklarskie, pojemniki i walizki na narzędzia, środki ochrony indywidualnej (np. kombinezony, rękawice, okulary), promienniki, nagrzewnice, wentylatory) w celu przeprowadzenia przez nich oględzin towaru, sprawdzenia jego działania, jakości, niezawodności, wyglądu, opakowania, instrukcji, oznaczeń itp. lub jako produkty wzorcowe. Spółka dokonuje nieodpłatnego przekazania tych towarów w celu pozyskania zamówień od obecnych oraz potencjalnych klientów. Przekazywane towary są pełnowartościowe, sprawne i co do zasady nie różnią się one niczym od towarów oferowanych do sprzedaży.

W celu dokonania analizy opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów zasadnym jest odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. U podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku.

Należy zauważyć, że podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta. Zatem należy ustalić czy przekazywane towary mają wartość użytkową z punktu widzenia konsumenta.

Wnioskodawca przekazuje niekiedy klientom tj. sieciom sklepów budowlanych, składom budowlanym, hurtowniom i sklepom narzędziowym pojedyncze egzemplarze elektronarzędzi i innych towarów w celu przeprowadzenia przez nich oględzin towaru, sprawdzenia działania, jakości, niezawodności, wyglądu, opakowania, instrukcji, oznaczeń itp. lub jako produkty wzorcowe. Wnioskodawca dokonuje nieodpłatnego przekazania tych towarów w celu pozyskania zamówień od obecnych i potencjalnych klientów.

W świetle powołanych wyżej norm prawnych należy stwierdzić, że towary przekazywane przez Wnioskodawcę nie mają dla klienta Wnioskodawcy wartości użytkowej, gdyż nie mają one waloru konsumpcyjnego. Istotą przekazania towarów, o których mowa we wniosku jest wyłącznie ich obejrzenie i sprawdzenie przez klienta celem oceny cech i właściwości towaru. W rezultacie nie będzie miała miejsca konsumpcja towarów, przez podmiot, któremu zostanie towar przekazany. Przekazanie pojedynczych egzemplarzy elektronarzędzi i innych towarów w celu przeprowadzenia przez nich oględzin towaru, sprawdzenia działania, jakości, niezawodności, wyglądu, opakowania, instrukcji, oznaczeń itp. lub jako produkty wzorcowe następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Przekazanie tych towarów przez Wnioskodawcę ma na celu promocję danego towaru, gdyż jak wskazał Wnioskodawca pozytywne oględziny i testy przekazanego towaru opiewają niekiedy na zamówienia nawet na setki czy tysiące egzemplarzy danego towaru. Towary te mieszczą się w definicji próbki określonej w art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż definicja ta obejmuje towar lub jego niewielką ilość przekazywany np. w celu przeprowadzenia testów, badań i analiz służących do określenia jego właściwości.

Z uwagi na powyższe okoliczności należy uznać, że nieodpłatne przekazanie pojedynczych egzemplarzy elektronarzędzi i innych towarów na rzecz sieci sklepów budowlanych, składów budowlanych, hurtowni i sklepów narzędziowych w celu przeprowadzenia przez nich oględzin towaru, sprawdzenia działania, jakości, niezawodności, wyglądu, opakowania, instrukcji, oznaczeń itp. lub jako produkty wzorcowe nie stanowi czynności, z którą ustawa o podatku od towarów i usług wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Zatem przekazanie towarów, o których mowa we wniosku na rzecz sieci sklepów budowlanych, składów budowlanych, hurtowni i sklepów narzędziowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym, dokonywane przez Spółkę nieodpłatne przekazanie towarów wskazanych w opisie sprawy nie stanowi dla Spółki czynności opodatkowanej podatkiem VAT.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52  §  3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54  §  1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.