Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-51/14/MS
z 9 kwietnia 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 24 października 2013 r. Sygn. akt I SA/Gl 745/13, wniosku z 8 listopada 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 12 listopada 2012 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione w w/w wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za:

  • najem samochodu w pełnej wysokości, bez uwzględnienia limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu,
  • opłat za kompletną obsługę techniczną z uwzględnieniem limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za:

  • najem samochodu w pełnej wysokości, bez uwzględnienia limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu,
  • opłat za kompletną obsługę techniczną z uwzględnieniem limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu.

W dniu 6 lutego 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPBI/2/423-1417/12/MS, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za najem samochodu w pełnej wysokości, bez uwzględnienia limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu za nieprawidłowe, a za prawidłowe w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za kompletną obsługę techniczną z uwzględnieniem limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu.

Interpretacja indywidualna została skutecznie doręczona 11 lutego 2013 r. Pismem z 20 lutego 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 26 lutego 2013 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w części dotyczącej sposobu zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów opłat za najem samochodów, na które udzielono odpowiedzi pismem z 28 marca 2013 r. Znak: IBPBI/2/423W-13/13/MS odmawiając zmiany w/w interpretacji. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona 2 kwietnia 2013 r. Pismem z 30 kwietnia 2013 r. w ww. zakresie wniesiono skargę na w/w interpretację indywidualną. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z 4 czerwca 2013 r. Znak: IBPBI/2/4240-37/13/MS udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 24 października 2013 r., Sygn. akt I SA/Gl 745/13 uchylił zaskarżoną interpretację. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 24 października 2013 r. Sygn. akt I SA/Gl 745/13 wpłynął do tut. Biura 14 stycznia 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zawarła umowy na mocy których użytkuje samochody osobowe. Dla każdego pojazdu zawierane są dwie umowy: umowa najmu samochodu oraz umowa o kompleksową obsługę samochodu. W ramach pierwszej z nich Spółka ponosi koszty (czynsz) jedynie za używanie pojazdu, natomiast druga umowa zobowiązuje wynajmującego do zawierania umów ubezpieczenia wynajmowanego pojazdu, organizowania czynności serwisowych, rozliczania szkód komunikacyjnych, wymiany ogumienia (w tym sezonowej), zapewnienia najemcy pojazdu zastępczego w razie zaistnienia takiej potrzeby oraz zapewnienia assistance.

Umowy są zawierane na czas określony i nie zawierają opcji wykupu przedmiotu umowy (pojazdu). Spółka zwykle zawiera umowy najmu na okres 36 miesięcy, lecz nie ma żadnych przeszkód ze strony wynajmującego aby umowa została zawarta na okres krótszy lub dłuższy. Wynajmujący wystawia odrębne faktury: za najem samochodu i za kompletną obsługę samochodu.

Dla wynajmowanych samochodów osobowych na opisanych wyżej zasadach Spółka prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 16 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (zwaną dalej „ustawą pdop”). Na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu jest ustalany limit poniesionych wydatków, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Do wydatków objętych limitem (paliwo, olej, myjnia itp.) zaliczana jest również faktura wystawiona przez wynajmującego samochód za kompletną obsługę samochodu. Nie jest natomiast ograniczany limitem wydatek na najem samochodu i jest on zaliczany bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy sposób ujęcia w kosztach faktury za najem samochodu (poza limitem wynikającym z ewidencji przebiegu pojazdu) i faktury za kompletną obsługę techniczną jest prawidłowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zaliczanie bezpośrednio w ciężar kosztów uzyskania przychodu faktury za najem samochodu jest prawidłowe podobnie jak ujęcie faktury na kompletną obsługę techniczną w ramach limitu wydatków ustalonego na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy pdop, nie uważa się za koszt uzyskania przychodu wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30 art. 16, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Nie ma wątpliwości, że używanie samochodów przez Spółkę pozostaje w bezpośrednim związku z możliwością uzyskania przychodu przez Spółkę. Pracownicy, którzy używają tych samochodów przemieszczając się załatwiają sprawy Spółki, w tym nowe kontrakty oraz inne, jak zakup niezbędnych materiałów, czy też nadzór nad pracownikami. Należy przez to uznać, że wydatek na czynsz spełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy pdop, czyli został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów co sprawia, że może stanowić wydatek stanowiący koszt uzyskania przychodu.

Analizując treść przepisu art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy pdop dochodzi się do przekonania, że ograniczeniu podlegają jedynie te wydatki, które są związane bezpośrednio z eksploatacją pojazdu. Wskazuje na to sposób wyliczenia limitu, który jest uzależniony od iloczynu stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu i faktycznej liczby przejechanych kilometrów. Taka treść wspomnianego przepisu jednoznacznie wskazuje, że wydatek na czynsz za używanie pojazdu, jako w ogóle niezwiązany z faktycznym przebiegiem, nie może zostać objęty limitem lecz powinien stanowić koszt uzyskania na zasadach opisanych w art. 15 ust. 1 ustawy pdop, czyli w pełnej wysokości niezależnie od wyliczonego przez podatnika limitu i innych kosztów związanych z eksploatacją użytkowanych samochodów osobowych.

Na podobnym stanowisku stanął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 16 marca 2012 r. (sygnatura: II FSK 2030/10), w którego sentencji czytamy: „Czynsz najmu samochodów nie mieści się w pojęciu kosztów eksploatacyjnych pojazdu, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p.”. Zbieżne z tym stanowisko zaprezentował również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 17 listopada 2010 r. (sygnatura: III SA/Wa 436/10), który w sentencji zawarł następujący pogląd: „Czynsz najmu samochodu, który jest kosztem ponoszonym w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów nie mieści się w kategorii wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. i może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 tej ustawy. Natomiast koszty eksploatacyjne takiego samochodu takie jak wydatki na paliwo, opłaty parkingowe i autostradowe, koszty części zamiennych itp. należy zaliczyć do kategorii kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. i podlegają ograniczeniom określonym w tym przepisie.”

Mając na uwadze zaprezentowaną argumentację jak i powołane orzecznictwo stwierdzić należy, że czynsz najmu samochodów osobowych stanowi dla Spółki koszt w pełnej wysokości i nie może zostać ograniczony, przy ustalaniu podstawy opodatkowania, limitem opisanym w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy pdop.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 6 lutego 2013 r. Znak: IBPBI/2/423-1417/12/MS, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za najem samochodu w pełnej wysokości, bez uwzględnienia limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu za nieprawidłowe, a za prawidłowe w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za kompletną obsługę techniczną z uwzględnieniem limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu.

Wnioskodawca po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, zaskarżył ww. interpretację indywidualną w części dotyczącej sposobu zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów opłat za najem samochodów do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 24 października 2013 r., sygn. akt I SA/Gl 745/13 uchylił zaskarżoną interpretację. W jego uzasadnieniu wskazał m.in. że (…) możliwość zaliczenia całości kosztów najmu jako kosztów uzyskania przychodu została potwierdzona przez Naczelny Sąd Administracyjny. W wyroku z dnia 16 marca 2012 r., sygn. akt II FSK 2030/10, NSA wskazał, że czynsz najmu samochodów nie mieści się w pojęciu kosztów eksploatacyjnych pojazdu, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. Czynsz najmu samochodu osobowego jest dla spółki kosztem uzyskania przychodu w pełnej wysokości. Nie dotyczy go limit określony w art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p.

Powyższe stanowisko zostało również potwierdzone w wyroku NSA z dnia 17 października 2012 r., sygn. akt II FSK 467/11, w którym stwierdzono, że o ile wydatki na zakup paliwa, opłaty za autostrady, parkingi itp. należą do kosztów używania samochodu, o tyle wydatki ponoszone z tytułu czynszu najmu samochodu do kosztów jego używania już nie należą, są bowiem wydatkami na uzyskanie tytułu prawnego, umożliwiającego używanie samochodu.

Z kolei w wyroku z dnia 16 marca 2012 r., sygn. akt II FSK 2030/10, NSA orzekł, że wydatki związane z najmem samochodów osobowych dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej „przeszły pozytywnie test z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Najem pojazdów jak wynika z wyjaśnień Spółki służył zapewnieniu jej niezakłóconego funkcjonowania w zakresie podstawowego celu jej działalności gospodarczej”. W dalszym fragmencie uzasadnienia NSA zważył, że „czynsz najmu samochodów nie mieści się w pojęciu kosztów eksploatacyjnych pojazdu, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. Zgodnie z treścią przywołanego przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu”. Jednocześnie Sąd ten wyraził ocenę, z którą w pełni zgadza się skład orzekający, że „ta część ponoszonych przez podatnika wydatków nie mieszcząc się w samochodów osobowych powinna zostać rozliczona jako koszt uzyskania przychodów na zasadzie ukształtowanej art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. (...) czynsz najmu samochodu jest kosztem ponoszonym w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów nie mieści się w kategorii wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. i zgodnie ze stanowiskiem Spółki może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 tej ustawy”.

Powołując się na cytowane powyżej orzeczenia NSA stwierdzić należy, że Spółka ma prawo do odliczenia kosztów związanych z najmem pojazdów służących do prowadzenia działalności gospodarczej w pełnej wysokości. Limit kilometrażowy odnosi się zatem wyłącznie do kosztów o charakterze eksploatacyjnym, takich jak wydatki na paliwo, części, naprawy, opłaty za autostrady itp. Dodatkowo wskazać należy, że na spółce spoczywa obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu wynajmowanego pojazdu, z wyszczególnieniem liczby przejechanych kilometrów. Stanowić to będzie podstawę do odliczenia kosztów eksploatacyjnych.

Art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. dotyczy wyłącznie wydatków z tytułu kosztów używania dla potrzeb działalności gospodarczej samochodów osobowych nie stanowiących majątku podatnika, a więc kosztów posługiwania się tym samochodem, wykorzystywania go. Przepis ten nie dotyczy natomiast kosztów związanych z uzyskaniem możliwości używania takiego samochodu. Innymi słowy, do wydatków z tytułu kosztów używania samochodu można zakwalifikować wszelkiego rodzaju wydatki eksploatacyjne, w odróżnieniu jednak od wydatków ponoszonych na uzyskanie samego tytułu prawnego, umożliwiającego używanie samochodu. (…)

O słuszności powyższego stanowiska świadczy także część tego przepisu po średniku „wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu”. Koszty używania należy wiązać z faktycznym przebiegiem pojazdu, a opłaty czynszowe nie są związane z przebiegiem pojazdu. Potwierdzają to również zapisy ewidencji przebiegu pojazdu. Takie wymagania określone zostały w art. 16 ust. 5 u.p.d.o.p., zgodnie z którymi podatnik, aby zaliczyć w koszty tego rodzaju wydatki obowiązany jest prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, która powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. W razie braku tej ewidencji wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że „koszty używania”, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p odnoszą się do kosztów eksploatacyjnych samochodów osobowych związanych z ilością przejechanych kilometrów i pojemnością silnika. To w odniesieniu do tych danych następuje określenie „stawki za jeden kilometr przebiegu” – tak: NSA w wyroku z dnia 16 marca 2012 r. sygn. akt II FSK 2030/10.

Zatem opłaty czynszowe, ponoszone przez podatnika nie mieszcząc się w „kosztach używania” samochodów osobowych powinny zostać rozliczone jako koszt uzyskania przychodów na zasadzie ukształtowanej w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, a także treść art. 153 ustawy z 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), który stanowi, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek z 8 listopada 2012 r. stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. – dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 updop, t.j.:

  • zostały poniesione przez podatnika,
  • są definitywne, a więc bezzwrotne,
  • pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
  • nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 updop,
  • zostały właściwie udokumentowane.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

W odniesieniu do podatników prowadzących działalność gospodarczą, należy przy tym podkreślić, że sam fakt poniesienia danego wydatku w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie jest decydujący dla uznania, że spełnia on przesłankę celowości, wynikającą z art. 15 ust. 1 omawianej ustawy. Nie każdy bowiem wydatek ponoszony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła. W odniesieniu do kosztów nieobjętych wyłączeniem z art. 16 ust. 1 updop, można stwierdzić, że kwestia ich związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika stanowi jeden z istotnych elementów, które powinny być uwzględniane przy ocenie ich celowości - nie przesądza jednak samoistnie o możliwości zaliczenia tych kosztów do kategorii kosztów podatkowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła umowy, na mocy których użytkuje samochody osobowe. Dla każdego pojazdu zawierane są dwie umowy: umowa najmu samochodu oraz umowa o kompleksową obsługę samochodu. W ramach pierwszej z nich Spółka ponosi koszty (czynsz) jedynie za używanie pojazdu, natomiast druga umowa zobowiązuje wynajmującego do zawierania umów ubezpieczenia wynajmowanego pojazdu, organizowania czynności serwisowych, rozliczania szkód komunikacyjnych, wymiany ogumienia, zapewnienia najemcy pojazdu zastępczego w razie zaistnienia takiej potrzeby oraz zapewnienia assistance. Dla wynajmowanych samochodów Spółka prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu. Do wydatków objętych limitem (paliwo, olej, myjnia itp.) zaliczana jest również faktura wystawiona przez wynajmującego samochód za kompletną obsługę samochodu, nie jest natomiast ograniczany limitem wydatek na najem samochodu i jest on zaliczany bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 51 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu. Powyższy przepis ogranicza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości wydatków związanych z użytkowaniem niestanowiących składników majątku podatnika samochodów osobowych użytkowanych w szczególności na podstawie umowy najmu). Ograniczenie to wynika z określenia przez ustawodawcę limitu wydatków wyznaczonego iloczynem liczby kilometrów i stawki za jeden kilometr. Wymaga to od podatnika prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Art. 16 ust. 1 pkt 51 updop dotyczy wyłącznie wydatków z tytułu kosztów używania dla potrzeb działalności gospodarczej samochodów osobowych niestanowiących majątku podatnika, a więc kosztów posługiwania się tym samochodem, wykorzystywania go. Przepis ten nie dotyczy natomiast kosztów związanych z uzyskaniem możliwości używania takiego samochodu. Innymi słowy, do wydatków z tytułu kosztów używania samochodu można zakwalifikować wszelkiego rodzaju wydatki eksploatacyjne, w odróżnieniu jednak od wydatków ponoszonych na uzyskanie samego tytułu prawnego, umożliwiającego używanie samochodu. O słuszności powyższego stanowiska świadczy także część tego przepisu po średniku „wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu”. Koszty używania należy wiązać z faktycznym przebiegiem pojazdu, a opłaty czynszowe nie są związane z przebiegiem pojazdu. Potwierdzają to również zapisy ewidencji przebiegu pojazdu. Takie wymagania określone zostały w art. 16 ust. 5 updop, zgodnie z którymi podatnik, aby zaliczyć w koszty tego rodzaju wydatki obowiązany jest prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, która powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. W razie braku tej ewidencji wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że „koszty używania”, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 updop odnoszą się do kosztów eksploatacyjnych samochodów osobowych związanych z ilością przejechanych kilometrów i pojemnością silnika. To w odniesieniu do tych danych następuje określenie „stawki za jeden kilometr przebiegu”. Zatem opłaty czynszowe, ponoszone przez podatnika nie mieszcząc się w „kosztach używania” samochodów osobowych powinny zostać rozliczone jako koszt uzyskania przychodów na zasadzie ukształtowanej w art. 15 ust. 1 updop.

Natomiast opłata za kompleksową obsługę techniczną stanowi koszt uzyskania przychodu z uwzględnieniem limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu.

Stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za:

  • najem samochodu w pełnej wysokości, bez uwzględnienia limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu,
  • opłat za kompletną obsługę techniczną z uwzględnieniem limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu

-jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po przednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj