Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-1232/13-3/MN
z 14 marca 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 16 grudnia 2013 r. (data wpływu 23 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowego stosowania nazw towarów na paragonach w odniesieniu do przykładu 2 przedstawionego w opisie sprawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowego stosowania nazw towarów na paragonach w odniesieniu do przykładu 2 przedstawionego w opisie sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność w zakresie detalicznej sprzedaży towarów handlowych poprzez sieć sklepów na terenie całej Polski. Sprzedaż detaliczna prowadzona jest w ponad 2200 sklepach Spółki. Wnioskodawca posiada w swojej ofercie bardzo szeroki i zróżnicowany asortyment towarów. Spółka oferuje m.in. artykuły spożywcze, w tym pieczywo, nabiał, wędliny, warzywa, owoce, alkohole, artykuły chemiczne i przemysłowe.

Nazwy (opisy) towarów na paragonach fiskalnych, generowanych przez kasy rejestrujące, które są zintegrowane z funkcjonującym w Spółce systemem finansowo-księgowym SAP, są tworzone przy użyciu tego systemu i co do zasady odpowiadają nazwom towarów, zamieszczanym na etykietach widniejących pod tymi towarami na półkach sklepowych. Ewentualne różnice pomiędzy nazwą danego towaru figurującą na etykiecie a nazwą tego samego towaru widniejącą na paragonie fiskalnym wynikają między innymi z ograniczonych możliwości technicznych kas fiskalnych, w tym z ograniczonej ilości znaków możliwych do umieszczenia w opisie (nazwie) towaru umieszczonym na paragonie fiskalnym i sprowadzają się do tego, że do nazwy na paragonie fiskalnym, Spółka może stosować skrót literowy, przykładowo:

  • nazwa towaru w brzmieniu na etykiecie to: Napój gazowany (…) 2l;
  • nazwa towaru w brzemieniu na paragonie fiskalnym to: Nap. Gaz. (…) 2l.

Powyższe zapewnia konsumentom/nabywcom możliwość łatwej identyfikacji nabywanego towaru zarówno na terenie sklepu, jak i po jego opuszczeniu, w oparciu o otrzymany paragon fiskalny.

W związku ze zmianą brzmienia § 8 ust. 1 pkt 6 i ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących i wprowadzeniem obowiązku zamieszczania „jednoznacznych” nazw towarów na paragonach fiskalnych od 1 kwietnia 2013 r., Spółka przyjęła/rozważa przyjęcie metodologii (sposobu) nadawania nazw, w stosunku do wybranych grup towarów (kiedy nadawana przez nią nazwa na paragonie fiskalnym nie nawiązuje wyłącznie do „jednego” towaru), wskazaną w przykładach przedstawionych poniżej.

Przykład 1

Zdarza się, że Spółka nadaje/zamierza nadawać towarom, które mają tę samą cenę i podlegają opodatkowaniu VAT według tej samej stawki, jedną wspólną nazwę (opis), która widnieje na paragonie fiskalnym. W takich wpadkach nazwa na paragonie fiskalnym jest zawsze zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem i nawiązuje do nazwy jednostkowej lub nazwy własnej właściwej dla danego rodzaju towarów, przykładowo:

Tabela – ORD-IN str. 4

Przykład 2

Zdarza się, że Spółka nadaje/zamierza nadawać towarom, które mają tę samą cenę i podlegają opodatkowaniu VAT według tej samej stawki, nazwę (opis) na paragonie fiskalnym, która odwołuje się do 2 lub więcej nazw jednostkowych/nazw własnych konkretnych towarów. W takim przypadku nabywca towaru, w oparciu o otrzymany paragon fiskalny, jest w stanie bardzo łatwo stwierdzić, który z towarów wymienionych na paragonie fiskalnym, figurujących pod jedną nazwą (opisem), zakupił, przykładowo:

Tabela – ORD-IN str. 4

Przykład 3

Zdarza się, że Spółka nadaje/zamierza nadawać towarom, które mają tę samą cenę i podlegają opodatkowaniu VAT według tej samej stawki, na paragonie fiskalnym, jedną wspólną nazwę odwołującą się do rodzaju tych towarów o zbliżonej charakterystyce. W ocenie Spółki, również w takich wypadkach nazwa towaru na paragonie fiskalnym pozwala nabywcy na identyfikację zakupionego towaru, przykładowo:

Tabela – ORD-IN str. 5

Niezależnie od wskazanych powyżej przykładów, w przypadku gdy w stosunku do tego samego rodzaju towarów, które znajdują się w ofercie Spółki, mają zastosowanie różne stawki VAT Spółka zawsze stosuje do nich odrębne nazewnictwo na paragonach fiskalnych. W praktyce powyższe można zobrazować na następującym przykładzie: do opisania pomidorów, które jako pomidory suszone będą podlegać opodatkowaniu 8% stawką VAT, a jako pomidory na gałązce 5% stawką VAT – Spółka zastosuje dwie różne nazwy, które pozwolą nabywcy – w oparciu o otrzymany paragon – zidentyfikować, który z ww. towarów zakupił.

Może się przy tym zdarzyć, że w ofercie Spółki znajdą się towary, dla których ustalenie właściwej stawki VAT wymaga weryfikacji klasyfikacji PKWiU towarów lub cech/specyfikacji towarów. Obecnie Spółka nie zamieszcza, na paragonach fiskalnych w nazwach (opisach) towarów, wspomnianych danych niezbędnych do ustalenia, jaka stawka VAT powinna być właściwa do opodatkowania tych towarów (tj. PKWiU czy opisu cech/specyfiki towaru), jakkolwiek zgodnie z uwagami przedstawionymi powyżej, opis towarów ujęty na paragonie pozwala nabywcy zidentyfikować, który z ww. towarów zakupił. Przykładowo:

  1. w przypadku ciastek:
    • ciastka o jednodniowym terminie przydatności do spożycia, które są klasyfikowane według symbolu PKWiU ex 10.71.12.0 „Wyroby ciastkarskie i ciastka, świeże, których data minimalnej trwałości oznaczona zgodnie z odrębnymi przepisami nie przekracza 45 dni, a w przypadku oznaczania, tych towarów zgodnie z odrębnymi przepisami wyłącznie terminem przydatności do spożycia, termin ten również nie przekracza 45 dni”, które podlegają opodatkowaniu obniżoną 8% stawką VAT;
    • ciastka o 60 dniowym terminie przydatności do spożycia, które podlegają opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej 23%,
      obecnie Spółka nie podaje, w ramach nazwy (opisu) takich towarów na paragonie fiskalnym, informacji o symbolu PKWiU ww. towarów, ani informacji o terminie przydatności do spożycia tych ciastek, tzn. nie wskazuje, czy termin ten przekracza 45 dni, czy też nie (jednakże stosuje w odniesieniu do obu typów ciastek, dla których zastosowanie mają inne stawki VAT, odmienne nazwy [opis] towarów na paragonach).
  2. w przypadku napojów:
    • napoje niegazowane, w których udział masowy soku owocowego będzie wynosił 50% składu surowcowego, klasyfikowane według symbolu PKWiU ex 11.07.19.0 „Pozostałe napoje bezalkoholowe – wyłącznie niegazowane napoje: 1) w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego, 2) zawierające tłuszcz mlekowy, z wyłączeniem napojów, przy przygotowywaniu których wykorzystywany jest napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowywanym napoju”, podlegające opodatkowaniu obniżoną 8% stawką VAT;
    • napoje niegazowane, w których udział masowy soku owocowego będzie wynosił 10% składu surowcowego, które podlegają opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej 23%,
      obecnie w tego typu przypadkach, w miejscu nazwy (opisu) takich towarów na paragonie fiskalnym Spółka nie podaje informacji o symbolu PKWiU ww. towarów, ani informacji, o tym czy udział masowy soku w składzie surowcowym ww. napojów przekracza 20%, czy nie (jednakże stosuje w odniesieniu do obu typów napojów, dla których zastosowanie mają inne stawki VAT, odmienne nazwy [opis] towarów na paragonach).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy stosowana przez Spółkę metodologia (sposób) nadawania nazw towarom na paragonach fiskalnych, o której mowa w przykładzie 2 przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowa w świetle obecnego brzmienia § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących?

Zdaniem Wnioskodawcy, przyjęta metodologia (sposób) nadawania nazw towarom na paragonach fiskalnych, o której mowa w przykładzie 2 przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowa w świetle obecnego brzmienia § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 Ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Szczegółowe zasady dotyczące sposobu prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym również wymogi jakie powinny spełniać drukowane przez kasy rejestrujące paragony fiskalne określa rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących.

W myśl § 2 pkt 12 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Jak wynika z § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

  1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
  2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
  3. numer kolejny wydruku;
  4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
  5. oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
  6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
  7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
  8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
  9. wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
  10. wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
  11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
  12. łączną kwotę podatku;
  13. łączną kwotę sprzedaży brutto;
  14. oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
  15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
  16. numer kasy i oznaczenie kasjera przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
  17. numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) – na żądanie nabywcy;
  18. logo fiskalne i numer unikatowy kasy.

Zgodnie z § 8 ust. 2 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwiać nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Z ww. przepisów wynika, że sprzedawca zobowiązany jest więc do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT. Przepisy prawa podatkowego nie definiują nigdzie pojęcia „nazwa towaru”. W wyjaśnieniach udzielonych w interpretacji ogólnej nr PT7/033/1/589/MHL/13 /RD94492 Minister Finansów wskazał, że: „(...) Nazwy pozwalające na «jednoznaczne» identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług), określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i świadczonych usług. Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towaru lub usługi jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Podatnik powinien zatem zastosować oznaczenia nazw towarów lub usług do oferowanego asortymentu tak, aby do użytej nazwy towaru lub usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatku oraz użyta nazwa była zgodna z będącym, przedmiotem obrotu towarem lub usługą. Oznacza to, że podatnik stosujący nazewnictwo spełniające wymóg «jednoznaczności», o którym, mowa w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia z 2013 r., zamiast posługiwać się takimi określeniami (właściwymi z reguły dla nazwy grupowania) jak warzywa/owoce, pieczywo, nabiał, napoje alkoholowe, napoje bezalkoholowe powinien stosować nazwy jak np. pomidory, jabłka (dla grupy warzywa/owoce), chleb, bułka (dla grupy pieczywo), ser żółty, mleko (dla grupy nabiał), piwo, wino, wódka (dla grupy napoje alkoholowe), woda, sok (dla grupy napojów bezalkoholowych/soków)”.

Podkreślenia wymaga również fakt, że dostępne na rynku kasy fiskalne, w tym także kasy fiskalne posiadane przez Spółkę, mają do pewnego stopnia ograniczone możliwości techniczne jeśli chodzi o ilość znaków możliwych do umieszczenia w opisie (nazwie) towaru umieszczonym na paragonie fiskalnym.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki zasadne będą poniższe wnioski:

Spółka stoi na stanowisku, że w sytuacji gdy nadawane przez nią nazwy/opisy towarów na paragonie fiskalnym, odwołują się do 2 lub więcej nazw jednostkowych/nazw własnych konkretnych towarów (tak jak zostało to wskazane na przykładach opisanych w pkt 2 stanu faktycznego) nie ulega wątpliwości, że sformułowane w taki sposób nazwy towarów pozwalają na jednoznaczne zidentyfikowanie towarów w świetle § 8 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących. W ww. sytuacjach konsument/nabywca dysponujący wiedzą, który z wymienionych na paragonie towarów zakupił, będzie mieć możliwość kontroli dokonanych przez siebie zakupów na podstawie otrzymanego paragonu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy – podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 2 i pkt 9 ustawy – podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać niezwłocznie zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy oraz prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1.

Z art. 111 ust. 6a ustawy wynika, że kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

W myśl art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku (…).

Należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2013 r. obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z 2013 r., poz. 363), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas rejestrujących.

Stosownie do § 2 pkt 12 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących – przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Jak wynika z § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

  1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
  2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
  3. numer kolejny wydruku;
  4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
  5. oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
  6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
  7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
  8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
  9. wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
  10. wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
  11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
  12. łączną kwotę podatku;
  13. łączną kwotę sprzedaży brutto;
  14. oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
  15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
  16. numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
  17. numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) – na żądanie nabywcy;
  18. logo fiskalne i numer unikatowy kasy.

Paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwiać nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy (§ 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Zatem z przytoczonych przepisów wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny. Jednym z nich jest wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest więc do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Wprawdzie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „nazwa towaru/usługi” oraz nie określają źródła stosowania tych nazw, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć, zgodnie ze „Słownikiem Języka Polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005) nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Sprzedawca jest zobowiązany na paragonie opisać każdy towar lub usługę, podać ich nazwę, ale też, nie może być to nazwa bardzo ogólna. Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru lub usługi winna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru lub usługi, a nie określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru lub usługi, tak aby do każdego towaru możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i aby użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem i usługą, a ponadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedanego towaru lub usługi.

Jak wskazano powyżej, sposób przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług określa sam sprzedawca uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Przy czym nazwa towaru i usługi winna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru i usługi, zatem Wnioskodawca zobowiązany jest do szczegółowego określenia nazw towarów i usług na paragonie fiskalnym w celu ich prawidłowej identyfikacji.

Paragon fiskalny spełnia określone funkcje (kontrolną, ochronną, informacyjną – co jest szczególnie istotne z punktu widzenia nabywcy będącego konsumentem), których realizacja jest możliwa jedynie wtedy, gdy zawiera on wprowadzone w sposób prawidłowy dane wymienione w § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Nazwy, uwzględniające „jednoznaczne” identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazwy towarów i usług), określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towaru lub usługi jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, przy czym należy pamiętać, że w świetle § 10 ust. 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 27 sierpnia 2013 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące (Dz.U. z 2013 r., poz. 1076), liczba znaków dla nazwy towarów w kasie musi być nie mniejsza niż 12 i przepisy nie wykluczają stosowania skrótów (praktyka potwierdza, że podatnicy korzystają z tej możliwości).

Podatnik powinien użyć oznaczenia nazw towarów i usług do oferowanego asortymentu tak, aby do użytej nazwy towaru i usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatku i aby użyta nazwa była zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem i usługą, przy czym wprowadzony w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących wymóg „jednoznaczności” wyłącza możliwość stosowania nazw grup towarów.

Jednocześnie jednak dokonując interpretacji § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących należy mieć na uwadze stosowne przepisy zawarte w Rozdziale 5. Zgodnie z § 35 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących podatnicy użytkujący kasy, które zostały nabyte w okresie ważności:

  1. decyzji ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanej na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania;
  2. potwierdzenia, o którym mowa w art. 111 ust. 6b ustawy, wydanego po dniu 1 września 2011 r.

– mogą je nadal stosować do prowadzenia ewidencji po upływie tego okresu, pod warunkiem że kasy te zapewniają prawidłowość rozliczeń podatnika.

Zgodnie natomiast z § 36 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących podatnicy użytkujący kasy, o których mowa w § 35 tego rozporządzenia oraz art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz.U. Nr 64, poz. 332), nieposiadające możliwości technicznych spełnienia wymagań określonych w rozdziale 2 (rozdział ten obejmuje m.in. § 8, czyli przepis stanowiący o „jednoznacznej identyfikacji”) stosują te przepisy odpowiednio.

Dokonując zatem interpretacji § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących stanowiącego o konieczności jednoznacznej identyfikacji towarów i usług należy mieć na uwadze § 36 tego rozporządzenia, gdyż na mocy tego przepisu, przepis o jednoznacznej identyfikacji towarów i usług podatnicy użytkujący kasy nieposiadające możliwości technicznych spełnienia wymagań w nim określonych stosują odpowiednio (tzn. stosują przepis § 8 ust. 1 pkt 6 z uwzględnieniem możliwości technicznych kasy).

Z łącznej analizy obu przepisów wynika zatem, że stosowana przez podatnika kasa rejestrująca (system kasowy) i jej możliwości techniczne (w kontekście prowadzonej przez podatnika działalności, w szczególności jej zakresu) mogą mieć istotny wpływ na wymagania, co do sposobu identyfikacji towarów i usług, w tym znaczeniu, że brak możliwości technicznych będzie skutkować mniej szczegółowym prowadzeniem identyfikacji (tj. dostosowanym do możliwości kasy).

Z powołanego wcześniej art. 111 ust. 3a pkt 2 ustawy wynika, że to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Oznacza to, że podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów i usług na tyle szczegółowe, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Podatnik powinien zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z nazwami towarów lub usług, pozwalającymi na ich identyfikację.

Jak wskazano wyżej sposób „jednoznacznego” identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem towarów i usług, jakie podatnik oferuje.

Spółka nadaje/zamierza nadawać towarom, które mają tę samą cenę i podlegają opodatkowaniu VAT według tej samej stawki, nazwę (opis) na paragonie fiskalnym, która odwołuje się do 2 lub więcej nazw jednostkowych/nazw własnych konkretnych towarów.

Wobec powyższego, nieprawidłowe jest zaprogramowanie w kasie nazwy dla oferowanych tego typu towarów według sposobu przedstawionego w przykładzie 2 opisu sprawy. Ponieważ, opis (nazwa) uwidoczniony na paragonie fiskalnym określa do wyboru nazwy dwóch lub trzech różnych towarów znajdujących się w jednej grupie towarowej, np. urządzenia do stylizacji włosów, co nie spełnia warunku jednoznacznego identyfikowania towaru. Na moment zakupu klient, posiadając taki paragon i towar, zidentyfikuje transakcję, ale już w sytuacji reklamacji trudno będzie ustalić, co było przedmiotem sprzedaży.

Podkreślić w tym miejscu należy, że opisane wyżej zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania towarów i usług, nie wykluczają stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie towarów. Stosowanie jednak na tyle rozbudowanego nazewnictwa ma dla podatników, zważywszy na treści § 8 ust. 2 zdanie 2 w związku z ust. 1 pkt 6, charakter fakultatywny.

Końcowo wskazać należy na przepis § 37 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, zgodnie z którym, do dnia 30 września 2013 r. podatnicy mogą prowadzić ewidencję oraz zapewnić spełnienie warunków używania kas zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy, obowiązującymi na dzień 31 marca 2013 r.

A zatem, rozporządzenie to jedynie wskazuje, że z upływem 30 września 2013 r. podatnicy będą zobowiązani w pełni realizować przewidziany w przepisie wymóg wskazywania nazwy, która pozwoli na jednoznaczną identyfikację towaru lub usługi. Nie oznacza to jednak, że obecnie akceptowane było prowadzenie ewidencji i stosowanie nazewnictwa bazującego, np. na grupach towarowych (grupach usług) w sposób niepozwalający na jednoznaczną identyfikację sprzedawanych towarów lub świadczonych usług.

Reasumując, stosowana przez Spółkę metodologia (sposób) nadawania nazw towarom na paragonach fiskalnych, o której mowa w przykładzie 2 opisu sprawy jest nieprawidłowa w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do tej ustawy. Na powyższe rozstrzygnięcie nie ma wpływu fakt, że towary oferowane w grupach towarowych opodatkowane są ewentualnie jedną stawką podatku VAT, bowiem prezentowany sposób grupowania nazw nie pozwala na jednoznaczną identyfikację przez nabywcę zakupionych towarów.

Interpretacja dotyczy:

  • zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
  • zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W pozostałym zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj