Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-119/14-2/MP
z 26 marca 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2014 r. (data wpływu 3 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie potwierdzenia prawidłowości stosowanej procedury zatwierdzania faktur, o której mowa w art. 106d ust. 1 ustawy oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tak wystawionych faktur - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 3 lutego 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie potwierdzenia prawidłowości stosowanej procedury zatwierdzania faktur, o której mowa w art. 106d ust. 1 ustawy oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tak wystawionych faktur.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny :


Niniejszy wniosek o wydanie wiążącej interpretacji prawa podatkowego składany jest w celu uzyskania uprzednio prezentowanego stanowiska Ministra Finansów w wydawanych w Jego imieniu przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie interpretacjach indywidualnych na rzecz I. S.A.

  • IPPP1/443-1109/10-3/AS
  • IPPP1/443-1450/11-5/Igo
  • IPPP1/443-153/13-2/PR/AS
  • IPPP3/443-227/13-2/LK


Konieczność złożenia niniejszego wniosku wynika ze zmiany stanu faktycznego oraz zmiany stanu prawnego, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2014 roku.


Wnioskodawca, jak zostało to już uprzednio podkreślone we wcześniejszych wnioskach, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie rozliczania i rozrachunków transakcji giełdowych nabywanych towarów np. energii elektrycznej, praw majątkowych etc. przez jej Członków, będących jednocześnie Członkami X. S.A. Członkowie Wnioskodawcy, którzy są jednocześnie członkami X. S.A. nabywają i zbywają towary, między innymi energię elektryczną jak również prawa majątkowe od innych podmiotów prowadzących w tym zakresie działalność gospodarczą. Zmianą dotyczącą stanu faktycznego jest poszerzenie zakresu przedmiotowego działalności o rozliczanie i prowadzenie rozrachunków transakcji giełdowych dotyczących wyrobów gazowych (nazywanych dla potrzeb niniejszego Wniosku również gazem), będących przedmiotem obrotu pomiędzy Członkami X. S.A. W pozostałym zakresie stan faktyczny nie ulega zmianie.

Jak już było to podkreślane, z uwagi na fakt wyjątkowo intensywnej współpracy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pomiędzy Wnioskodawcą a Członkami, będącymi jednocześnie członkami X. S.A. niezbędne stało się dla tych podmiotów zaimplementowanie umowy upoważniającej I. do wystawiania faktur, faktur korygujących i ich duplikatów w imieniu i na rzecz Członków I., zwanej dalej umową o samofakturowanie (self-billing). Umowa taka została wprowadzona na mocy norm wynikających z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 roku w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz .U. 2011, Nr 68, poz. 360) [dalej: rozporządzenie w sprawie self-billingu], które obowiązywało do dnia 31 grudnia 2012 roku.

Zgodnie z brzmieniem § 6 rozporządzenia w sprawie self-billingu, nabywca towarów i usług może sam wystawiać faktury VAT dokumentujące transakcję, jednak obarczone jest to szeregiem warunków. Taki nabywca, podobnie jak sprzedawca, sam musi być zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, a upoważnienie do wystawiania przez niego faktur w imieniu i na rzecz sprzedawcy, w tym faktur korygujących i duplikatów, musi wynikać z umowy zawartej pomiędzy stronami. Umowa powinna zawierać liczne obowiązkowe postanowienia. W odniesieniu do sprzedawcy: postanowienia, że upoważnia on nabywcę do wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów, w jego imieniu i na jego rachunek, a w razie wykreślenia go z rejestru, jako podatnika VAT czynnego lub zbycia przedsiębiorstwa poinformuje on o tym natychmiast nabywcę. Z kolei nabywca powinien zobowiązać się do wystawiania faktur, w tym faktur korygujących i duplikatów, zgodnie z obowiązującymi przepisami, jak również, że będzie przedstawiał sprzedawcy oryginał i kopię faktury do akceptacji w formie podpisu, przy czym termin przedstawienia do akceptacji faktury powinien być tak określony w umowie, aby było możliwe dokonanie terminowego rozliczenia podatku przez sprzedawcę (kopię faktury zachowuje on u siebie) i wreszcie nabywca powinien zobowiązać się, że poinformuje drugą stronę natychmiast o ewentualnym wykreśleniu go z rejestru, jako podatnika VAT czynnego lub o zbyciu przedsiębiorstwa. Sama umowa także powinna określać termin, na jaki została zawarta (nie dłuższy niż dwa lata) oraz wskazywać towary i usługi, których sprzedaż ma być dokumentowana fakturami wystawianymi przez nabywcę. Z kolei faktura powinna zawierać informację, kto był jej wystawcą i że wystawił ją w imieniu i na rachunek sprzedawcy.

Polskie przepisy w tym zakresie stanowiły i nadal stanowią na dzień składania niniejszego Wniosku, implementację wiążącego Polskę od dnia 1 maja 2004 roku prawa wspólnotowego, w szczególności przepisu wyrażonego w art. 220 Dyrektywy Rady nr 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.L 347 z 11.12.2006r.) (dalej: Dyrektywa 112) zgodnie z którym, faktura może zostać wystawiona przez samego podatnika lub w jego imieniu i na jego rzecz przez osobę trzecią. W tym przypadku „każdy podatnik upewnia się, że faktura została wystawiona przez niego, nabywcę, lub usługobiorcę, lub w jego imieniu i na jego rzecz, przez osobę trzecią w następujących przypadkach:

  1. dostaw towarów lub świadczenia usług dokonywanych przez niego na rzecz innego podatnika lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem,
  2. dostaw towarów, o których mowa w art. 33,
  3. dostaw towarów dokonywanych na warunkach przewidzianych w art. 138,
  4. wszelkich zaliczek wpłaconych przed dokonaniem jednej z dostaw towarów, o których mowa w punktach 1,2,3,
  5. wszelkich zaliczek wpłaconych na jego rzecz przez innego podatnika lub przez osobę prawną niebędącą podatnikiem przez zakończeniem świadczenia usług".

Uzupełnieniem powyższej regulacji jest przepis zawarty w art. 224 Dyrektywy 112, zgodnie z którym: „faktury mogą być wystawiane przez nabywcę lub usługobiorcę w odniesieniu do dostaw towarów lub świadczenia usług dokonywanych na ich rzecz przez podatnika, w przypadku gdy istnieje wcześniejsze porozumienie między tymi dwiema stronami i pod warunkiem, że istnieje określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi. Państwo członkowskie może wymagać, aby takie faktury były wystawiane w imieniu i na rzecz podatnika".

Z uwagi na powyższe przepisy, tak polskie, jak również obowiązujące w Polsce od 1 maja 2004 roku do 31 grudnia 2012 roku, nadrzędne przepisy prawa wspólnotowego, I. zaczęła podpisywać z Członkami, będącymi równocześnie członkami X. S.A. umowy upoważniające Nabywcę (I....) do wystawiania faktur, faktur korygujących i ich duplikatów w imieniu i na rachunek dokonującego dostawy (inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą) towarów lub usługodawcy - umowa samofakturowania. Umowa ta spełniała wszystkie kryteria określone w Rozporządzeniu w sprawie self-billingu w jego brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 roku.

Wnioskodawca założył, i sposób taki został wdrożony do systemu samofakturowania, że akceptacja wystawionej faktury w formie podpisu, o której mowa w Rozporządzeniu w sprawie self-billingu będzie dokonywana przez pracownika Nabywcy towaru lub usługi, któremu Dostawca udzieli stosowanego odrębnego szczególnego pełnomocnictwa rodzajowego do podpisywania i tym samym akceptacji w jego imieniu faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatów faktur.

Prawidłowość takiego akceptowania faktur przez pełnomocnika i w konsekwencji ważności w sferze wywierania skutków prawno - podatkowych tak zaakceptowanej faktury została potwierdzona w interpretacji indywidualnej wydanej na rzecz Wnioskodawcy przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 stycznia 2011 roku (sygnatura IPPP1-443-1109/10-3/AS).

Obecnie, I. posiada system dystrybucji faktur oparty tylko na przesyłaniu faktur pocztą elektroniczną zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz pocztą tradycyjną. Począwszy od 1 stycznia 2012 roku Wnioskodawca wdrożył nowy system dotyczący dystrybucji faktur oparty na self-billingu i pobieraniu faktur przez Członków z niepublicznej strony internetowej.

Wdrożenie tego systemu oparte jest o następujące założenia:

  • faktury będą dostępne na niepublicznej stronie internetowej www.irgit.pl, do której dostęp będzie chroniony hasłem, a całość transmisji szyfrowana protokołem SSL zapewniając integralność i poufność danych,
  • system będzie zbudowany w oparciu o redundantną architekturę zapewniającą ciągłość działania systemu,
  • każdy Członek I. będzie miał dostęp jedynie do własnych faktur, będzie posiadał swój unikatowy login oraz hasło do systemu,
  • faktury transakcyjne kupna, transakcyjne sprzedażowe oraz faktury prowizyjne wygenerowane przez I. będą umieszczane na niepublicznej stronie w postaci pliku. pdf,
  • faktury transakcyjne sprzedażowe typu self-billing będą dostępne ponadto w formacie. txt, za pomocą których można będzie zaimportować dane do systemów księgowych.

W konsekwencji, na dokumencie faktury, który pojawia się wygenerowany w systemie opartym na self-billingu, gotowym do pobrania po zalogowaniu się i podaniu hasła, znajdą się dwa podpisy - wystawiającego fakturę oraz osoby posiadającej pełnomocnictwo do akceptacji faktury. Nie będą to jednak podpisy odręczne, lecz podpisy generowane w systemie, nieedytowalne, pojawiające się po akceptacji faktury przez podanie osobistego i indywidualnego kodu (hasła). Procedura taka jest związana tylko i wyłącznie z olbrzymią ilością generowanych dokumentów i ma na celu poprawienie wydajności systemu dystrybucji faktur opartego na self-billingu.

W odniesieniu do powyżej opisanego systemu, w którym Wnioskodawca przedstawi drugiej stronie (pełnomocnikowi) fakturę w systemie do Jej zaakceptowania, gdzie jej podpis będzie generowany w systemie i będzie spełniał wymogi określone Rozporządzeniem w sprawie self-billingu, Minister Finansów w wydanej w dniu 30 listopada 2011 roku interpretacji indywidualnej o sygnaturze IPPP1/443-1450/11-5/IGo potwierdził, że faktura wystawiona w takim systemie będzie upoważniała Nabywcę do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Od 1 stycznia 2013 roku powyższe zasady zostały zmodyfikowane zapisami Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2012 roku zmieniającego rozporządzenie w sprawie self-billingu (Dz.U. z 2012 roku, poz, 1428) (dalej: nowe rozporządzenie w sprawie self-billingu). W związku z wejściem w życie nowego rozporządzenia w sprawie self-billingu w polskim porządku prawnym od 1 stycznia 2013 roku zmieniły się zasady samofakturowania. W wyniku wprowadzonych zmian, od dnia 1 stycznia 2013 roku, nabywca towarów i usług nadal może sam wystawiać faktury VAT dokumentujące transakcję nabycia towarów i usług. Należy jednak zwrócić uwagę, że z dniem 1 stycznia 2013 roku odbiurokratyzowano szereg istniejących obecnie wymogów dotyczących samofakturowania. Zgodnie z § 6 ust. 1 nowego rozporządzenia w sprawie self-billingu, podatnik podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze albo osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, nabywający towary lub usługi od podatnika, o którym mowa w § 4, mogą wystawiać w jego imieniu i na jego rzecz faktury dokumentujące:

  1. dokonanie sprzedaży przez podatnika na rzecz tego podmiotu,
  2. otrzymanie należności, o której mowa w art. 19 ust. 11 ustawy, oraz
  3. dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w § 26a pkt 2 lit. b

- jeżeli istnieje wcześniejsze porozumienie między tymi dwiema stronami i pod warunkiem, że istnieje określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności. Dodatkowo, wprowadzono do § 5 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia zapis, zgodnie z którym, w przypadku faktur wystawianych w systemie self-billingu, powinny one zawierać wyraz „samofakturowanie”.

Wnioskodawca w konsekwencji zmiany stanu prawnego w 2013 roku zadał pytanie do tutejszego Organu, czy biorąc pod uwagę zmiany, które weszły w życie z dniem 1 stycznia 2013 roku do polskiego porządku prawnego w zakresie samofakturowania, stosowany przez niego system, będący przedmiotem uprzednio wydanych interpretacji indywidualnych spełnia przesłanki systemu self-billingu, w tym w szczególności:

  1. Czy procedura zatwierdzania poszczególnych faktur, o której mowa w treści nowego rozporządzenia w sprawie self- billingu obejmuje sytuację, w której faktura jest zaakceptowana przez pracownika Nabywcy usługi lub towaru, któremu to Dostawca udzielił stosownego, odrębnego szczególnego pełnomocnictwa rodzajowego do podpisywania i tym samym akceptacji w jego imieniu faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatów?
  2. Czy wystawiona w powyżej opisanym stanie faktycznym faktura będzie upoważniała Nabywcę do odliczenia podatku VAT naliczonego i czy będzie spełniała wszelkie warunki formalno-prawne dla prawidłowo wystawionej faktury VAT w oparciu o obowiązujące obecnie przepisy prawa podatkowego w Polsce ?

We wniosku, I. zaznaczył, że biorąc pod uwagę powyżej zaprezentowane stanowisko, jak również fakt, że nowe rozporządzenie w sprawie self-billingu w swoich skutkach de facto prowadzi do odformalizowania obowiązków związanych z systemem fakturowania, przy czym nie zmienia ogólnych zasad samofakturowania, które zostały uproszone, jednak nie zmienione, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że procedura zatwierdzania poszczególnych faktur, o której mowa w treści nowego rozporządzenia w sprawie self-billingu obejmuje sytuację, w której faktura jest zaakceptowana przez pracownika Nabywcy usługi lub towaru, któremu to Dostawca udzielił stosownego, odrębnego szczególnego pełnomocnictwa rodzajowego do podpisywania i tym samym akceptacji w jego imieniu faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatów. Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę w tym zakresie, że porównując oba stany prawne należy zwrócić uwagę, że odnoszą się one do akceptacji, przy czym uprzednio mówił o „akceptacji w formie podpisu", obecnie obowiązujący odnosi się do „procedury zatwierdzania".

W konsekwencji, uznano, że prawidłowym jest przyjęcie tezy, w myśl której system, który spełniał wymogi na gruncie uprzednio obowiązującego stanu prawnego, bardziej restrykcyjnego aniżeli przepisy odnoszące się do systemu samofakturowania od dnia 1 stycznia 2013 roku, spełnia również wymogi obowiązujące obecnie.

Na tak postawione pytania Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów w interpretacji z dnia 16 maja 2013 roku o sygnaturze IPPP1/443-153/13-2/PR/AS odpowiedział twierdząco na postawione pytania, potwierdzając, że na mocy przepisów obowiązujących od dnia 1 stycznia 2013 roku stosowany przez Wnioskodawcę system samofakturowania jest systemem prawidłowym, spełniającym wszystkie warunki przewidziane przez odpowiednie przepisy prawa podatkowego, z którym wiążą się wszystkie prawa i obowiązki dla podatników podatku VAT.

Z dniem 1 stycznia 2014 roku ponownie zmianie uległy przepisy prawa podatkowego, odnoszące się do samofakturowania. Normy odnoszące się do tego systemu zostały przeniesione z treści rozporządzeń, które utraciły moc prawną, bezpośrednio do treści ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i Usług (Dz. U. 2011, Nr 68, poz. 360) [dalej: ustawa o VAT]. W myśl nowo dodanego przepisu art. 106d ust. 1 ustawy o VAT podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1 (zgodnie z którym: podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem) nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawić w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury dokumentujące dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego podmiotu, o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 lit. b) jeżeli ten podmiot i podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.

Powyższe zmiany stanu prawnego wynikają z pewnej tendencji polskiego prawodawcy, zgodnej z tendencjami pro- wspólnotowymi, do upraszczania i ułatwiania tej formy fakturowania. Należy mieć na uwadze, że powyższy przepis jest praktycznie odwzorowaniem uprzednio obowiązującego nowego rozporządzenia w sprawie seif-billingu.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:


W związku ze zmianą stanu faktycznego, polegającą na objęciu zakresem przedmiotowym działalności Wnioskodawcy również wyrobów gazowych, oraz zmianą stanu prawnego, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2014 roku, Wnioskodawca zadaje następujące pytania:

  1. Czy procedura zatwierdzania poszczególnych faktur, o której mowa w treści przepisu art. 106d ust. 1 ustawy o VAT obejmuje sytuację, w której faktura jest zaakceptowana przez pracownika Nabywcy usługi lub towaru, któremu to Dostawca udzielił stosownego, odrębnego szczególnego pełnomocnictwa rodzajowego do podpisywania i tym samym akceptacji w jego imieniu faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatów, i w konsekwencji, czy Wnioskodawca może stosować opisany system samofakturowania ?
  2. Czy wystawiona w powyżej opisanym stanie faktycznym faktura będzie upoważniała Nabywcę do odliczenia podatku VAT naliczonego i czy będzie spełniała wszelkie warunki formalno-prawne dla prawidłowo wystawionej faktury VAT w oparciu o obowiązujące obecnie przepisy prawa podatkowego w Polsce ?

Zdaniem Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności, w odpowiedzi na pytanie pierwsze i drugie, Wnioskodawca pragnie podkreślić, że oba jego pytania zmierzają de facto do potwierdzenia uprzednio wyrażonego w jego indywidualnej sprawie stanowiska Ministra Finansów, ze względu na zmianę obowiązujących przepisów w tym zakresie od dnia 1 stycznia 2014. W tym względzie Wnioskodawca pragnie podkreślić, że zmiany które nastąpiły nie zmieniły sensu samofakturowania ani ogólnych założeń tego typu systemów, celem ich wprowadzenia było bowiem ujednolicenie prawa krajowego polskiego do prawa wspólnotowego, poprzez uproszenie i odformalizowanie istniejących dotychczas zasad. Podobnie, fakt objęcia systemem samofakturowania transakcji dotyczących wyrobów gazowych nie wpływa i nie może wpływać na jego prawno-podatkową ocenę, bowiem zmiana ta jest obojętna dla głównych założeń tego systemu.

Warto również zwrócić uwagę, że na mocy przepisu art. 106d ust. 1 ustawy o VAT wyrażono jedynie dwa warunki, których spełnienie pozwala na zgodne z prawem wystawienie faktur przez nabywcę towarów, czyli na stosowanie systemu samofakturowania.

Po pierwsze - powinna istnieć umowa pomiędzy nabywcą towarów lub usług, a podatnikiem dostarczającym towary bądź świadczącym usługi. Przepis powyższy nie określa ani formy, ani treści umowy. Istotą jest jednak zgoda obu stron na wystawianie przez nabywcę faktur dla wszystkich bądź tylko określonych czynności wykonywanych przez podatnika. Nowy przepis, podobnie jak normy wnikające z nowego rozporządzenia w sprawie self-billingu, nie narzuca czasu trwania umowy, ani jej formy. Nie ma wątpliwości, że w przedstawionym we Wniosku stanie faktycznym wszystkie te warunki zostały spełnione.

Po drugie - dla wystawiania faktur przez nabywcę - musi istnieć określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego sprzedaży.


W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy procedura zatwierdzania poszczególnych faktur, o której mowa w treści nowego przepisu art. 106d ust. 1 ustawy o VAT obejmuje sytuację, w której faktura jest zaakceptowana przez pracownika Nabywcy usługi lub towaru, któremu to Dostawca udzielił stosownego, odrębnego szczególnego pełnomocnictwa rodzajowego do podpisywania i tym samym akceptacji w jego imieniu faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatów.

Faktura wystawiona w powyżej opisanym stanie faktycznym będzie zaś upoważniała Nabywcę do odliczenia podatku VAT naliczonego i będzie spełniała wszelkie warunki formalno-prawne dla prawidłowo wystawionej faktury VAT w oparciu o obowiązujące obecnie przepisy prawa podatkowego w Polsce.

W tym względzie należy podkreślić, że w wydanej na rzecz Wnioskodawcy interpretacji Ministra Finansów z dnia 21 stycznia 2011 roku w sprawie o sygnaturze IPPP1-443-1109/10-3/AS potwierdzono, że „przepisy prawa podatkowego nie wyłączają możliwości udzielenia odrębnego pełnomocnictwa do dokonywania akceptacji faktur VAT przez pracownika nabywcy towarów i usług", co więcej zaznaczono, że „faktury VAT, faktury korygujące oraz duplikaty faktur wystawione przez Spółkę w ramach umowy o samofakturowanie i zaakceptowane przez pracownika Spółki na podstawie : udzielonego mu przez dostawcę odrębnego pełnomocnictwa rodzajowego do akceptowania faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatów faktur, spełniającego wymogi pełnomocnictwa określone w kodeksie cywilnym, stanowią podstawę do odliczenia podatku naliczonego przez Spółkę". Ponadto, w interpretacji Ministra Finansów z dnia 30 listopada 2011 roku w sprawie o sygnaturze IPPP1/443-1450/11-5/IGo potwierdzono, że faktury wystawiane w stosowanym przez Wnioskodawcę systemie są prawidłowo wystawionymi fakturami VAT, które rodzą wszelkie prawa i obowiązki przewidziane dla tego typu dokumentów, w tym uprawniają nabywcę w nich wskazanego do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Z uwagi na powyżej zaprezentowane stanowisko, jak również fakt, że nowy przepis ustawy o VAT w swoich skutkach de facto prowadzi do odformalizowania obowiązków związanych z systemem fakturowania, przy czym nie zmienia ogólnych zasad samofakturowania, które zostały uproszone, jednak nie zmienione, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że procedura zatwierdzania poszczególnych faktur, o której mowa w treści przepisu art. 106d ust. 1 ustawy o VAT obejmuje sytuację, w której faktura jest zaakceptowana przez pracownika Nabywcy usługi lub towaru, któremu to Dostawca udzielił stosownego, odrębnego szczególnego pełnomocnictwa rodzajowego do podpisywania i tym samym akceptacji w jego imieniu faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatów. Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę w tym zakresie, że porównując oba stany prawne należy zwrócić uwagę, że odnoszą się one do akceptacji, przy czym uprzednio mówił o „akceptacji w formie podpisu", obecnie obowiązujący odnosi się do „procedury zatwierdzania”.

Wydaje się więc, że prawidłowym jest przyjęcie tezy, w myśl której system, który spełniał wymogi na gruncie uprzednio obowiązującego stanu prawnego, bardziej restrykcyjnego aniżeli przepisy odnoszące się do systemu samofakturowania od dnia 1 stycznia 2014 roku, spełnia również wymogi obowiązujące obecnie. Należy podkreślić, że obecne brzmienie przedmiotowego przepisu stanowi ścisłą implementację do polskiego porządku prawnego normy wyrażonej w art. 224 Dyrektywy 112, która określa zasadę, że „Faktury mogą być wystawiane przez nabywcę lub usługobiorcę w odniesieniu do dostaw towarów lub świadczenia usług dokonywanych na ich rzecz przez podatnika, w przypadku, gdy istnieje wcześniejsze porozumienie między tymi dwiema stronami i pod warunkiem, że istnieje określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi. Państwo członkowskie może wymagać, aby takie faktury były wystawiane w imieniu i na rzecz podatnika".

Tylko na marginesie można również podkreślić, że określenie obowiązujące obecnie, odnoszące się do „procedury zatwierdzania poszczególnych faktur" jest sformułowaniem wyjątkowo nieostrym. W praktyce oznacza to, że pojęcie to należy interpretować na tyle szeroko, aby zatwierdzić wszelkie procedury określone przez podatników w zakresie zatwierdzania faktur, w tym również stosowane, i zatwierdzone uprzednio przez Ministra Finansów, rozwiązanie stosowane przez Wnioskodawcę.

Należy nadmienić, że przystępując do Unii Europejskiej, Polska, na mocy Traktatu Ateńskiego zawartego 16 kwietnia 2003 r., od dnia akcesji jest związana postanowieniami traktatów założycielskich i wspólnotowych aktów prawnych przyjętych przed dniem przystąpienia. W konsekwencji Polska stała się również adresatem dyrektyw, o ile są one skierowane do wszystkich państw członkowskich. W zakresie podatku VAT taką powszechną dyrektywą jest obowiązująca od dnia 1 stycznia 2007 roku Dyrektywa 112. Efektywność prawa wspólnotowego zapewnia się zaś w państwach członkowskich poprzez stosowanie wykładni prowspólnotowej, tj. takie odczytywanie norm prawnych z przepisów prawa, które są zgodne, w zakresie podatku VAT, z zasadami wyrażonymi w Dyrektywie 112.

Stanowisko to znajduje pełną akceptację w obowiązującym w Polsce orzecznictwie TSUE dotyczącym obowiązku stosowania prowspólnotowej wykładni prawa. Trybunał jednoznacznie podkreśla obowiązek stosowania prowspólnotowej wykładni prawa krajowego przez sądy państw członkowskich Unii Europejskiej oraz organy podatkowe.

Pierwszym wyrokiem, w którym TSUE jednoznacznie wypowiedział się na temat stosowania wykładni prowspólnotowej jest orzeczenie w sprawie Van Colon C-14/83. TSUE stwierdził w tej sprawie, że sądy krajowe są obowiązane do wykładni prawa krajowego w świetle sformułowań i celu danej dyrektywy. W wyroku Trybunał podkreślił: „obowiązek na mocy art. 10 TWE podjęcia wszelkich właściwych środków ogólnych lub szczególnych w celu zapewnienia wykonania tego zobowiązania, leży na organach Państw Członkowskich, w tym zakresie ich kompetencji, na organach sądowych. Wynika z tego, że stosując prawo krajowe (...),sąd krajowy ma obowiązek interpretacji swego krajowego prawa w świetle tekstu i celu dyrektywy (...)".

Podobnie, w orzeczeniu w sprawie Marieasing C-106/89 Trybunał wskazał, że: „stosując prawo krajowe, niezależnie czy dane przepisy zostały przyjęte przed czy po dyrektywie, sąd krajowy wezwany do przeprowadzenia ich wykładni zobowiązany jest zrobić to, w największym możliwym stopniu, w świetle i celu dyrektywy, dla osiągnięcia jej rezultatu". Wyrok ten jest wyjątkowo istotny, ponieważ Trybunał wskazał w nim, że interpretacja prawa krajowego zgodnie z prawem wspólnotowym powinna być tak daleko idąca jak to tylko możliwe.

Teza o efektywności prawa wspólnotowego, oraz w konsekwencji dotycząca prowspólnotowej wykładni prawa wspólnotowego znajduje potwierdzenie choćby w klasycznym w tej kwestii wyroku TSUE wydanym w sprawie C-6/64 Flaminio Costa. W swoim orzeczeniu Trybunał podkreślił, że żadne przepisy prawa krajowego nie mogą przeważać nad prawem Unii Europejskiej. Tylko na marginesie IRGiT w tym zakresie pragnie zwrócić uwagę na umiejscowienie przepisu wyrażonego w art. 220 i 224 Dyrektywy 112. Oba zapisy znalazły się w Tytule XI Dyrektywy 112, obejmującym zakres obowiązków administracyjnych nakładanych na podatników oraz na osoby zobowiązane do zapłaty podatku VAT. Przepisy te, jak podkreśla się w jednolitym i ugruntowanym orzecznictwie Trybunału stanowią o obowiązkach formalno-prawnych, których nawet brak spełnienia, przy jednoczesnym spełnieniu przesłanek o charakterze materialnym nie może pozbawiać podatników prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego (przykładowo tezę taką potwierdzono w wyroku w sprawach połączonych C -l10/8 do C-147/98 Gabalfrisa oraz w wyroku w sprawie C-400/98 w sprawie Finanzamt Goslar przeciwko Brigitte Breitsohl, w którym stwierdzono, że powstanie prawa do odliczenia podatku VAT zapłaconego z tytułu uprzednich wydatków inwestycyjnych nie zależy w żaden sposób od formalnego uznania podatnika przez organ podatkowy. Tym samym niezarejestrowanie podatnika dla celów podatku VAT, a więc brak formalnoprawnego statusu podatnika nie powinno stanowić przeszkody do realizacji przysługującego podatnikowi prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi, dokonanymi przed zgłoszeniem rejestracyjnym).

Z uwagi na powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zaprezentowany przez niego sposób akceptacji w systemie self-billingu spełnia przesłanki określone w przepisie art. 106d ust. 1 ustawy o VAT i Wnioskodawca jest uprawniony do wystawiania faktur w imieniu i na rzecz innych podatników w systemie samofakturowania. Ponadto, faktury zaakceptowane w sposób opisany w przedstawionym stanie faktycznym upoważniają do odliczenia podatku VAT naliczonego przez Nabywcę, jako że są prawidłowo wystawionymi dokumentami.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.


Zgodnie z treścią art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.


Stosownie do treści art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Ustawodawca umożliwił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych np. faktu, iż zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Przepisy dotyczące samofakturowania zostały obecnie określone w obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. art. 106d ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury:

  1. dokumentujące dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego podmiotu,
  2. o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
  3. dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 lit. b

- jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.

Zgodnie z art. 106g ust. 1 ww. ustawy o VAT, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.


Nadmienić należy, że w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 ustawy, poza podstawowymi danymi faktura powinna zawierać - wyraz "samofakturowanie" (art. 106e ust. 1 pkt 17 ustawy).


Art. 106g ust. 3 stanowi, że w przypadku faktur przesyłanych w formie elektronicznej:

  1. podatnik dokonujący sprzedaży lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia przesyła je lub udostępnia nabywcy,
  2. nabywca, o którym mowa w art. 106d ust. 1, przesyła je lub udostępnia podatnikowi, który upoważnił go do wystawiania faktur, z uwzględnieniem zasad wynikających z procedury zatwierdzania faktur przez podatnika dokonującego sprzedaży,
  3. nabywca, o którym mowa w art. 106k ust. 1, przesyła je lub udostępnia wystawcy faktury,
  4. podmiot, o którym mowa w art. 106c, przesyła je lub udostępnia nabywcy i dłużnikowi - zachowując je jednocześnie w swojej dokumentacji

Zgodnie z art. 106m ust. 1 ustawy o VAT, podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury.

Przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury (art. 106m ust. 2 ww. ustawy).

Przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura (art. 106m ust. 3 ww. ustawy).

Autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu miedzy fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług (art. 106m ust. 4 ww. ustawy).


Zgodnie z art. 106m ust. 5 ww. ustawy, poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, określonych w ust. 4 autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

  1. bezpiecznego podpisu elektronicznego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz.U. Nr 130, poz. 1450, z późn. zm.), weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu, lub
  2. elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa dotycząca tej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.

Zauważyć należy, że dla potrzeb przepisów o podatku od towarów i usług w zakresie fakturowania, pojecie „kontrole biznesowe” użyte w ww. art. 106m ust. 4 ustawy, należy rozumieć jako proces, za pośrednictwem którego podatnik tworzy, wdraża oraz aktualizuje dostateczny poziom pewności co do tożsamości dostawcy lub usługodawcy albo wystawcy faktury (autentyczność pochodzenia), w zakresie tego, że nie zmieniono danych dotyczących podatku VAT (integralność treści) oraz w zakresie czytelności faktury od momentu wystawienia faktury aż do końca okresu przechowywania. Kontrola biznesowa powinna dawać pewną ścieżkę kontrolną, dzięki której można powiązać fakturę ze stanowiącą podstawę jej wystawienia dostawą bądź usługą.

Kontrole biznesowe powinny być odpowiednie do wielkości, działalności i rodzaju podatnika oraz powinny uwzględniać ilość i wartość transakcji, jak również ilość i rodzaj dostawców lub usługodawców oraz nabywców lub usługobiorców. W stosownych przypadkach uwzględnione powinny być także inne czynniki.

Przykładem kontroli biznesowej jest posiadanie dokumentów uzupełniających, takich jak zamówienie, umowa, dokument transportowy czy wezwanie do zapłaty, które będą towarzyszyły zaistniałym transakcjom handlowym.

Z kolei, pojecie „wiarygodna ścieżka audytu”, również użyte w ww. przepisie, oznacza, że związek pomiędzy dokumentami uzupełniającymi oraz realizowanymi transakcjami jest łatwy do prześledzenia (dzięki posiadaniu dostatecznych danych dla powiązania dokumentów), zgodny z ustalonymi w przedsiębiorstwie procedurami oraz odzwierciedla procesy, które faktycznie miały miejsce. Ścieżka audytu dla celów podatku VAT powinna zapewnić możliwy do skontrolowania związek pomiędzy fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług tak, aby umożliwić sprawdzenie, czy faktura odzwierciedla fakt, że dostawa towarów lub świadczenie usług miało miejsce. Przy czym środki, przy wykorzystaniu których podatnik może wykazać powyższy związek pozostawia się uznaniu podatnika.

Zgodnie z art. 106n ustawy o VAT, stosowanie faktur elektronicznych wymaga akceptacji odbiorcy faktury.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie rozliczania i rozrachunków transakcji giełdowych nabywanych towarów np. energii elektrycznej,wyrobów gazowych, praw majątkowych etc. przez jej Członków, będących jednocześnie Członkami X. S.A. Z uwagi na fakt intensywnej współpracy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pomiędzy Wnioskodawcą a Członkami, niezbędne stało się dla tych podmiotów zaimplementowanie umowy upoważniającej I. do wystawiania faktur, faktur korygujących i ich duplikatów w imieniu i na rzecz Członków.

X. podpisała z Członkami, umowy upoważniające Nabywcę do wystawiania faktur, faktur korygujących i ich duplikatów w imieniu i na rachunek dokonującego dostawy (inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą) towarów lub usługodawcy - umowa samofakturowania. Umowy ta spełniały wszystkie kryteria określone w Rozporządzeniu w sprawie self-billingu w jego brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 roku. Wnioskodawca założył, i sposób taki został wdrożony do systemu samofakturowania, że akceptacja wystawionej faktury w formie podpisu, o której mowa w Rozporządzeniu w sprawie self-billingu będzie dokonywana przez pracownika Nabywcy towaru lub usługi, któremu Dostawca udzieli stosowanego odrębnego szczególnego pełnomocnictwa rodzajowego do podpisywania i tym samym akceptacji w jego imieniu faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatów faktur. I. posiada system dystrybucji faktur oparty tylko na przesyłaniu faktur pocztą elektroniczną zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz pocztą tradycyjną. Począwszy od 1 stycznia 2012 roku Wnioskodawca wdrożył nowy system dotyczący dystrybucji faktur oparty na self-billingu i pobieraniu faktur przez Członków z niepublicznej strony internetowej.

Wdrożenie nowego systemu oparte jest o następujące założenia:

  • faktury będą dostępne na niepublicznej stronie internetowej www.irgit.pl, do której dostęp będzie chroniony hasłem, a całość transmisji szyfrowana protokołem SSL zapewniając integralność i poufność danych,
  • system będzie zbudowany w oparciu o redundantną architekturę zapewniającą ciągłość działania systemu,
  • każdy Członek I. będzie miał dostęp jedynie do własnych faktur, będzie posiadał swój unikatowy login oraz hasło do systemu,
  • faktury transakcyjne kupna, transakcyjne sprzedażowe oraz faktury prowizyjne wygenerowane przez I. będą umieszczane na niepublicznej stronie w postaci niemodyfikowanego pliku pdf,
  • faktury transakcyjne sprzedażowe typu self-billing będą dostępne ponadto w formacie .txt, za pomocą których można będzie zaimportować dane do systemów księgowych.

Na dokumencie faktury, który pojawia się wygenerowany w systemie opartym na self-billingu, gotowym do pobrania po zalogowaniu się i podaniu hasła, znajdą się dwa podpisy - wystawiającego fakturę oraz osoby posiadającej pełnomocnictwo do akceptacji faktury. Będą to podpisy generowane w systemie, nieedytowalne, pojawiające się po akceptacji faktury przez podanie osobistego i indywidualnego kodu (hasła).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., przedstawiony powyżej system, w którym faktura jest zaakceptowana przez pracownika Nabywcy usługi lub towaru, któremu to Dostawca udzielił stosownego, odrębnego szczególnego pełnomocnictwa rodzajowego do podpisywania i tym samym akceptacji w jego imieniu faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatów będzie spełniał określone wymogi „samofakturowania” i w konsekwencji, czy wystawiona w taki sposób faktura daje możliwość odliczenia podatku VAT naliczonego.

Powołany wyżej art. 106d ust. 1 ustawy wskazuje dwa warunki, których jednoczesne spełnienie pozwala na zgodne z prawem stosowanie systemu „samofakturowania”, czyli wystawienia faktur przez nabywcę towarów. Po pierwsze – musi istnieć umowa w sprawie wystawiania faktur zawarta pomiędzy stronami (nabywcą towarów i usług a tym podatnikiem dokonującym sprzedaży). Powyższy przepis nie określa formy ani treści takiej umowy, nie narzuca również czasu jej trwania. Istota takiej umowy jest zgoda obu stron na wystawianie przez nabywcę faktur w imieniu i na rzecz podatnika dostarczającego towary i usługi.

Po drugie – w ww. umowie musi zostać określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego sprzedaży. Kwestie dotyczące wyboru sposobu zatwierdzania faktur pozostawiono w gestii poszczególnych stron sprzedaży.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że w analizowanej sprawie, oba wymienione warunki zostały spełnione. I. podpisała z Członkami, umowy upoważniające Nabywcę (IRGiT) do wystawiania faktur, faktur korygujących i ich duplikatów w imieniu i na rachunek dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy. Wnioskodawca założył, i sposób taki został wdrożony do systemu samofakturowania, że akceptacja wystawionej faktury będzie dokonywana przez pracownika Nabywcy towaru lub usługi, któremu Dostawca udzieli stosowanego odrębnego szczególnego pełnomocnictwa rodzajowego do podpisywania i tym samym akceptacji w jego imieniu faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatów faktur.

Należy zauważyć, że przepisy prawa podatkowego nie zawierają wyłączenia możliwości udzielenia odrębnego pełnomocnictwa do dokonywania akceptacji faktur VAT przez pracownika nabywcy towarów i usług. W związku z tym do oceny dopuszczalności takich czynności należy stosować przepisy dotyczące pełnomocnictwa. Kwestia udzielenia pełnomocnictw uregulowana jest w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121). Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności. Zgodnie z art. 99 § 1 jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego przepisu pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie. Jednakże w myśl art. 108 Kodeksu cywilnego pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Zgodnie z treścią wskazanego przepisu pełnomocnik może być drugą stroną czynności prawnej w sytuacji, gdy możliwość taka wynika z treści pełnomocnictwa, albo jeżeli ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy.

Należy uznać, że oba powyższe przesłania w przedmiotowej sprawie zostały spełnione. Pełnomocnictwo odrębne szczególne udzielone przez dostawcę, jednoznacznie wskazuje, że upoważnia on pracownika swojego kontrahenta do podpisywania faktur VAT. W związku z powyższym nie można mówić o naruszeniu interesów mocodawcy, w przypadku gdy jest on dokładnie poinformowany o działaniach nabywcy i wyraża na to swoją zgodę.

Cytowane regulacje prawne nie stawiają przeszkód, by faktury wystawiane przez nabywcę były udostępniane podatnikowi dokonującemu sprzedaży, w formie elektronicznej, jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie. Obowiązujące obecnie regulacje prawne dopuszczają możliwość udostępnienia faktur drogą elektroniczną, nie narzucając przy tym podatnikom żadnej szczególnej technologii fakturowania elektronicznego.

W konsekwencji powyższego, faktury udostępnione przez Wnioskodawcę poprzez przedstawiony we wniosku system z zastosowaniem opisanej szczegółowo procedury zatwierdzania faktur, spełnia wymogi określone w art. 106d ust. 1 ustawy o VAT. Tym samym wystawione w przedstawiony sposób faktury będą upoważniały Wnioskodawcę do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w takiej części, w jakiej nabyte towary i usługi będą związane ze sprzedażą opodatkowaną, o ile oczywiście nie zachodzą inne wyłączenia wskazane w art. 88 ustawy.

Wskazać należy, że przeniesienie z dniem 1 stycznia 2014 r. regulacji odnoszących się do systemu „samofakturowania” z treści rozporządzeń wykonawczych bezpośrednio do treści ustawy o podatku od towarów i usług, nie zmieniło ogólnych założeń tego systemu. Jak słusznie wskazał Wnioskodawca, również fakt objęcia systemem samofakturowania transakcji dotyczących wyrobów gazowych nie wpływa na jego ocenę prawno – podatkową i jest obojętny dla głównych założeń tego systemu.


Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj