INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 20 listopada 2013 r. (data wpływu 25 listopada 2013 r.) uzupełnionym pismem z 1 lutego 2014 r. (data wpływu 7 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu. Wniosek uzupełniono pismem z 1 lutego 2014 r. (data wpływu 7 lutego 2014 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest stowarzyszeniem wpisanym do rejestru przedsiębiorców pod numerem KRS (…), prowadzonym przez Sąd Rejonowy Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego.

Cele działania stowarzyszenia zostały określone w rozdziale II Statutu z 30 lipca 2012 r. Do najważniejszych zadań należy udział w realizacji programu edukacji narodowej w zakresie oświaty i wychowania, kształcenia, dokształcania i doskonalenia kwalifikacji zawodowych obywateli oraz planu szkoleniowo-produkcyjnego, prowadzenie pracy dydaktycznej i społeczno -wychowawczej wśród uczniów i uczestników szkoleń, organizowanie i prowadzenie kształcenia oraz doskonalenia zawodowego kadr dla potrzeb gospodarki narodowej w formach szkolnych i pozaszkolnych.

W dniu 3 listopada 1997 r., aktem notarialnym, Wnioskodawca nabył działkę gruntu nr 230/1 o powierzchni 5 a 99 m² wraz z budynkiem wielofunkcyjnym o powierzchni ogólnej 680 m² - cena budynku wraz z roczną opłatą wieczystą gruntu wynosiła 55.775,00 zł (słownie: pięćdziesiąt pięć tysięcy siedemset siedemdziesiąt pięć złotych), księga wieczysta prowadzona przez Sąd Rejonowy.

W dniu 6 maja 2008 r. na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawca nabył budynek o łącznej powierzchni użytkowej 779,30 m² oraz działkę gruntu nr 230/2, księga wieczysta, cena sprzedaży wynosiła 369.800,00 zł (słownie: trzysta sześćdziesiąt dziewięć tysięcy osiemset złotych).

W ww. przypadkach w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wydatki na ulepszenie ww. obiektów były ponoszone, ale w wartości niższej niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Wnioskodawca nie odliczał od ww. ulepszeń kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W najbliższym czasie Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. nieruchomości łącznie z prawem użytkowania wieczystego gruntu.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że 3 listopada 1997 r., akt notarialny, Zakład nabył działkę gruntu nr 230/1 o powierzchni 5 a 99 m² wraz z budynkiem wielofunkcyjnym o powierzchni ogólnej 680 m², cena budynku wraz z roczną opłatą wieczystą gruntu wynosiła 55.775,00 zł (słownie: pięćdziesiąt pięć tysięcy siedemset siedemdziesiąt pięć złotych), księga wieczysta prowadzona przez Sąd Rejonowy. Ww. nieruchomość wraz z roczną opłatą wieczystą gruntu nie była udokumentowana fakturą VAT i nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. W ww. nieruchomości Wnioskodawca wynajmował powierzchnię użytkową około 40 m² w okresie od 1 lutego 2013 r. do 31 lipca 2013 r. Za najem wystawiał fakturę VAT, podatek VAT w wysokości 23% odprowadzał od wynajmu do urzędu skarbowego.

W dniu 6 maja 2008 r., na podstawie aktu notarialnego, Zakład nabył budynek o łącznej powierzchni użytkowej 779,30 m² oraz działkę gruntu nr 230/02. Cena nabycia nieruchomości zabudowanej wynosiła 369.800,00 zł (słownie: trzysta sześćdziesiąt dziewięć tysięcy osiemset złotych), a opłata za użytkowanie wieczyste gruntu - 84.271,50 zł (słownie: osiemdziesiąt cztery tysiące dwieście siedemdziesiąt jeden złotych 50 groszy). Na ww. nieruchomość zabudowaną wraz z użytkowaniem wieczystym gruntu Wnioskodawca otrzymał z Urzędu Miasta fakturę VAT. Sprzedaż nieruchomości zabudowanej była zwolniona od podatku VAT, natomiast od opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu był naliczony podatek VAT w wysokości 22%. Zakład ww. podatku VAT nie odliczał, ponieważ prowadził działalność zwolnioną od podatku VAT. W ww. nieruchomości Zakład nie prowadził wynajmu pomieszczeń.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu będzie zwolniona od podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałej sytuacji podatek należny VAT nie wystąpi, ponieważ Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nie ponosił wydatków wyższych niż 30% wartości początkowej obiektów oraz nie miał również prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony (art. 43.1 ustawy o podatku VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Punkty 6 oraz 7 zostały dodane do przytoczonego przepisu ustawą z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 209, poz. 1320) i obowiązują od 1 grudnia 2008 r. Należy jednak zaznaczyć, że wspomniana zmiana miała charakter wyłącznie techniczny potwierdzający dotychczas stosowaną praktykę.

W poprzednim stanie prawnym Naczelny Sąd Administracyjny, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy obejmuje grunty, opowiedział się za stanowiskiem, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów (uchwała z dnia 8 stycznia 2007 r., sygn. akt I FPS 1/06).

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jak również oddanie gruntu w użytkowanie oraz zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. W świetle powołanego przepisu art. 7 ustawy, odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów.

Na podstawie art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j Dz.U. z 2014 r., poz. 121), użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego, bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 K.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy wprowadzono - z dniem 1 stycznia 2014 r. - zmianę mającą na celu pełniejsze odwzorowanie przepisu art. 136 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), umożliwiającego zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zmiana ta wiąże się również z odejściem od dotychczasowego warunku, że tylko w stosunku do towarów używanych przez podatnika, gdy okres ich używania wynosił co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, możliwe było zastosowanie zwolnienia od podatku VAT (art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązujący do 31 grudnia 2013 r.).

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od 1 stycznia 2014 r. dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku VAT, to w przypadku nieruchomości może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, jeżeli zostaną spełnione warunki wskazane w tych przepisach.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zatem z powyższych przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Jednakże czynność ta nie musi być faktycznie opodatkowana (nie musi prowadzić do powstania podatku należnego), bowiem za czynność taką należy również rozumieć czynność podlegającą opodatkowania w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże na mocy przepisów szczególnych - korzystającą ze zwolnienia od tego podatku.

Z powyższej definicji wynika, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, przez którą należy rozumieć sprzedaż, a także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment sprzedaży w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a także moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Zatem z powyższych przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata.

Ponadto, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z dwóch podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy (obowiązujący od 1 stycznia 2014 r.), w myśl którego - w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zgodnie z art. 29a ust. 9 ustawy (obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.) - przepisu ust. 8 nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że - co do zasady - grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku. Ponadto, przepis ten obejmuje swoim zakresem także grunty będące w wieczystym użytkowaniu.

Z opisu sprawy wynika, że 3 listopada 1997 r. Wnioskodawca nabył działkę gruntu nr 230/1 wraz z budynkiem wielofunkcyjnym o powierzchni ogólnej 680 m². Ww. nieruchomość wraz z roczną opłatą wieczystą gruntu nie była udokumentowana fakturą VAT i nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. W ww. nieruchomości Wnioskodawca wynajmował powierzchnię użytkową około 40 m² w okresie od 1 lutego do 31 lipca 2013 r. Za najem wystawiał fakturę VAT, podatek VAT w wysokości 23% odprowadzał do urzędu skarbowego.

Ponadto, 6 maja 2008 r. Wnioskodawca nabył budynek o łącznej powierzchni użytkowej 779,30 m² oraz działkę gruntu nr 230/2. Na ww. nieruchomość zabudowaną wraz z użytkowaniem wieczystym gruntu Wnioskodawca otrzymał z Urzędu Miasta fakturę VAT. Sprzedaż nieruchomości zabudowanej była zwolniona od podatku VAT, natomiast od opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu był naliczony podatek VAT w wysokości 22%. W ww. nieruchomości Zakład nie prowadził wynajmu pomieszczeń.

W stosunku do ww. nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ prowadził działalność zwolnioną od podatku VAT. Wnioskodawca ponosił wydatki na ulepszenie, ale w wysokości niższej niż 30% wartości początkowej tych obiektów. W najbliższym czasie Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. nieruchomości łącznie z prawem użytkowania wieczystego gruntu.

W analizowanej sprawie - jak wskazał Wnioskodawca - nieruchomość nabyta 6 maja 2008 r., na którą składa się budynek o łącznej powierzchni użytkowej 779,30 m² oraz prawo użytkowania wieczystego działki nr 230/2, wykorzystywana była na cele działalności zwolnionej od podatku, a z tytułu nabycia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wobec powyższego, sprzedaż nieruchomości nabytej 6 maja 2008 r., na którą składa się budynek o łącznej powierzchni użytkowej 779,30 m² oraz prawo użytkowania wieczystego działki nr 230/2 korzystać będzie ze zwolnienia od podatku - na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ nieruchomość wykorzystywana była na cele działalności zwolnionej od podatku, a z tytułu jej nabycia nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Odnosząc się do nieruchomości nabytej 3 listopada 1997 r., na którą składa się prawo użytkowania wieczystego działki nr 230/1 wraz z budynkiem o powierzchni ogólnej 680 m², wskazać należy, że nieruchomość ta nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku - Wnioskodawca wynajmował część powierzchni użytkowej, a za najem wystawiał fakturę VAT w wykazanym podatkiem należnym w wysokości 23%. Tym samym, w odniesieniu do tej nieruchomości nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jednakże, w związku z wynajmem części tej nieruchomości (40 m²) doszło do oddania tej części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, tj. doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Jednakże, pomiędzy oddaniem w najem części nieruchomości (pierwszym zasiedleniem - 1 lutego 2013 r.) a datą wydania niniejszej interpretacji - nie upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Tym samym, jeżeli dostawa nieruchomości w części oddanej w najem, będzie miała miejsce po upływie 2 lat od oddania w najem nieruchomości - sprzedaż tej części nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W tym przypadku zachodzą bowiem przesłanki wynikające z ww. przepisu.

Natomiast, dostawa nieruchomości w części oddanej w najem, przed upływem 2 lat od oddania w najem tej części nieruchomości - nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Z kolei, w odniesieniu do pozostałej części budynku znajdującego się na działce nr 230/1, która nie była wynajmowania, warunek wynikający z definicji pierwszego zasiedlenia (art. 2 pkt 14 ustawy) zostanie wypełniony dopiero w momencie planowanej dostawy, zatem sprzedaż tej części nieruchomości, również nie będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z powyższym, w odniesieniu do części budynku znajdującego się na działce nr 230/1, która nie była przedmiotem wynajmu oraz części oddanej w najem, jeżeli dostawa nieruchomości będzie miała miejsce przed upływem 2 lat od oddania w najem tej części nieruchomości - należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że w stosunku do ww. nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca ponosił wydatki na ulepszenie, ale w wysokości niższej niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zatem, dostawa części niewynajmowanej wskazanej nieruchomości oraz części wynajmowanej, jeżeli sprzedaż będzie miała miejsce przed upływem 2 lat od momentu oddania części nieruchomości w najem - będzie mogła korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, ponieważ zostaną spełnione łącznie przesłanki warunkujące zwolnienie od podatku określone w tym przepisie.

Reasumując, sprzedaż nieruchomości wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie z art. 43 ust. 1 pkt 2, pkt 10 i pkt 10a w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W pozostałym zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych - 18 lutego 2014 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie nr ILPB3/423-568/13-4/JG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.