2014.03.06 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-567/13-2/EWW
z 6 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2013 r. (data wpływu 12 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

jest prawidłowe − w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu wydawania nieodpłatnie: materiałów POS, folderów reklamowych, próbek, wzorników, stojaków i półek reklamowych,
jest nieprawidłowe − w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu wydawania nieodpłatnie pozostałych materiałów reklamowych, tj.: koszulek, bluz, spodni roboczych, skarpetek, czapek, plecaków, zawieszek, skrobaczek do szyb, bloków z kartkami, długopisów, maskotek, toreb i penrive.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu wydawania nieodpłatnie: materiałów POS, folderów reklamowych, próbek, wzorników, stojaków i półek reklamowych oraz pozostałych materiałów reklamowych, tj.: koszulek, bluz, spodni roboczych, skarpetek, czapek, plecaków, zawieszek, skrobaczek do szyb, bloków z kartkami, długopisów, maskotek, toreb i penrive.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością), który w okresach miesięcznych dokonuje rozliczenia z tytułu podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca dystrybuuje wyroby chemii budowlanej.

W celu zwiększenia poziomu sprzedaży swoich towarów, poziomu rozpoznawalności marek pod którymi towary oferowane przez Wnioskodawcę są sprzedawane, a także w celu umacniania relacji z obecnymi klientami, organizuje on szereg akcji o charakterze promocyjnym i marketingowym.

Jednym z podstawowych środków wykorzystywanych w działalności marketingowej Wnioskodawcy są materiały reklamowe różnego rodzaju, które wydaje on odpłatnie lub nieodpłatnie różnym podmiotom.

Przedmiotowa sprawa dotyczy jedynie nieodpłatnych wydań przez Wnioskodawcę materiałów reklamowych, dokonywanych w celu promocji jego działalności oraz wyrobów znajdujących się w jego ofercie.

Wartość jednostkowa poszczególnych materiałów reklamowych przekracza kwotę 100 zł. Z tytułu nabycia/wytworzenia materiałów reklamowych Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT.

Materiały reklamowe wydawane przez Wnioskodawcę można podzielić na następujące grupy:

materiały POS,
foldery reklamowe,
próbki, wzorniki,
stojaki/półki reklamowe,
inne.

Ad. a)

Materiały POS przeznaczone są do umieszczenia ich w miejscu sprzedaży produktów Wnioskodawcy prowadzonych przez podmioty trzecie (dystrybutorzy, z którymi Wnioskodawca ma zawartą umowę dotyczącą dystrybucji; podmioty prowadzące sklepy/hurtownie). Do tych materiałów należą w szczególności: ulotki, naklejki, plakaty, reklamy roll-up, banery, ekrany LCD z logo Wnioskodawcy (umieszczane przy kasach lub półkach sklepowych w celu wyświetlania filmów reklamowych dotyczących Wnioskodawcy i jego produktów). Za pomocą materiałów POS prowadzona jest reklama konkretnych produktów znajdujących się w ofercie Wnioskodawcy, jego akcji marketingowych lub Wnioskodawcy w ogólności. Na wszystkich materiałach reklamowych tej grupy znajduje się logo i nazwa Wnioskodawcy. Materiały POS są wydawane podmiotom prowadzącym dalszą odsprzedaż produktów oferowanych przez Wnioskodawcę (dystrybutorzy, sklepy, hurtownie) oraz agencjom reklamowym, którym zlecił on prowadzenie działań promocyjnych.

Ad. b)

Foldery reklamowe mają formę katalogów tradycyjnych (papierowych) lub elektronicznych (na płycie CD/DVD) i zawierają szczegółową informację o produktach znajdujących się w ofercie Wnioskodawcy (wszystkich lub określonego rodzaju).

Foldery reklamowe wydawane są podmiotom prowadzącym dalszą odsprzedaż produktów oferowanych przez Wnioskodawcę (dystrybutorzy, sklepy, hurtownie).

Ad. c)

Za pomocą próbek/wzorników potencjalni nabywcy produktów znajdujących się w ofercie Wnioskodawcy mogą zapoznać się z ich właściwościami (np. kolor, charakterystyka materiału itd.).

Próbki/wzorniki wydawane są podmiotom prowadzącym dalszą odsprzedaż produktów oferowanych przez Wnioskodawcę (dystrybutorzy, sklepy, hurtownie).

Ad. d)

Stojaki/półki reklamowe przeznaczone są do zawieszenia/umieszczenia na nich produktów znajdujących się w ofercie Wnioskodawcy. Przedmiotowe materiały reklamowe umieszczane są w miejscach sprzedaży produktów Wnioskodawcy, a dokładnie przy kasach lub półkach w celu jak najlepszej ekspozycji towarów. Na stojakach/półkach reklamowych widnieje wyraźna nazwa i logo Wnioskodawcy, ewentualnie dodatkowo nazwa jego produktów, które mają być sprzedawane. Zgodnie z zawartymi porozumieniami pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotami prowadzącymi odsprzedaż jego produktów, stojaki/półki reklamowe mogą być wykorzystywane jedynie w celu sprzedaży produktów znajdujących się w ofercie Wnioskodawcy.

Stojaki/półki reklamowe wydawane są podmiotom prowadzącym odsprzedaż produktów oferowanych przez Wnioskodawcę (dystrybutorzy, sklepy, hurtownie).

Ad. e)

Pozostałe materiały reklamowe mają postać rzeczy ruchomych z wyraźnie zaznaczonym logo i nazwą Wnioskodawcy. Do tej kategorii zalicza się w szczególności: koszulki, bluzy, spodnie robocze, skarpetki, czapki, plecaki, zawieszki zapachowe, skrobaczki do szyb, bloczki z kartkami, długopisy, maskotki, torby, pendrive.

Materiały reklamowe tej kategorii wydawane są: podmiotom prowadzącym odsprzedaż produktów oferowanych przez Wnioskodawcę (dystrybutorzy, sklepy, hurtownie), agencjom reklamowym, którym zlecił on prowadzenie działań promocyjnych, jak również klientom nabywającym bezpośrednio od Wnioskodawcy towary znajdujące się w jego ofercie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z dokonywanym przez Wnioskodawcę nieodpłatnym przekazaniem materiałów reklamowych, o których mowa w punktach a-e przedstawionych w opisie sprawy, na rzecz jego kontrahentów, powstanie obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług (VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

‒ jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty.

W myśl art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe przepisy nie znajdują zastosowania w przedmiotowej sprawie, a w konsekwencji nieodpłatne przekazania materiałów reklamowych na rzecz jego kontrahentów nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dokonując interpretacji przedstawionego opisu sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na funkcję jaką odgrywa podatek od towarów i usług. Mianowicie, celem tego podatku jest opodatkowanie konsumpcji, co wynika chociażby z tego, że faktyczny ciężar opodatkowania ciąży na ostatnim podmiocie łańcucha obrotu gospodarczego  podmioty znajdujące się pomiędzy pierwszym a ostatnim podmiotem, co do zasady, mają prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT.

W przedmiotowej sytuacji mamy do czynienia z przekazywaniem materiałów o charakterze informacyjnym, reklamowym, a nie towarami w znaczeniu konsumpcyjnym. Materiały przekazywane przez Wnioskodawcę mają na celu zwiększyć poziom sprzedaży produktów znajdujących się w jego ofercie i nakłonić ewentualnego klienta do zakupu właściwego produktu. W opinii Wnioskodawcy, nie można stwierdzić, że jego kontrahent poprzez otrzymanie od niego materiałów reklamowych otrzymał towar przeznaczony do konsumpcji, czy też odniósł korzyść majątkową. Materiały reklamowe wydawane nieodpłatnie przez Wnioskodawcę mają na celu przekazać informację o produkcie, a nie stanowić przysporzenia majątku kontrahenta Wnioskodawcy. Takie wydanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone zarówno przez doktrynę, jak i orzecznictwo, np.:

„opodatkowaniu powinno podlegać jedynie nieodpłatne wydanie towarów posiadających wartość konsumpcyjną. Wyjątkiem od tej zasady jest przekazywanie prezentów o małej wartości i próbek. Nie powinno natomiast podlegać opodatkowaniu wydawanie ulotek, gazetek reklamowych czy folderów (nawet jeśli posiadają walory reklamowe cel reprezentacji czy reklamy nie jest już kryterium opodatkowania) czyli towarów nieposiadających wartości konsumpcyjnej” J. Martini Nowa ustawa o VAT wyd. Difin Warszawa 2004 r. s. 79;
„ulotki reklamowe i foldery nie mają charakteru konsumpcyjnego, skoro u otrzymującego je odbiorcy nie powodują żadnego przysporzenia majątkowego, a jedynie przekazują informacje o danym produkcie. Z powyższego zaś wynika, że ulotki i foldery nie mogą być uznane za towar będący przedmiotem czynności opodatkowanej. (...) Jak słusznie bowiem wskazał Sąd pierwszej instancji, ulotka reklamowa może być uznana dla potrzeb ustawy o VAT za towar opodatkowany, w sytuacji gdy zostanie ona zbyta przez wytwarzający ulotki podmiot nabywającemu je kontrahentowi, który następnie przekaże je anonimowym potencjalnym klientom. Natomiast Wojewódzki Sąd Administracyjny słusznie odróżnił taką sytuację od sytuacji zaistniałej w rozpatrywanej sprawie, kiedy to nieodpłatne przekazanie było sposobem na poinformowanie potencjalnych klientów o produktach przedstawionych w ulotkach. W takiej zatem sytuacji ulotki reklamowe nie mogą być uznane za towar w rozumieniu ustawy o VAT. Podatek od towarów i usług jest podatkiem od konsumpcji, zaś w stanie faktycznym sprawy ulotki reklamowe nie miały wartości konsumpcyjnej” wyrok NSA z dnia 28 lipca 2011 r., sygn. I FSK 1201/10.

Ponadto podkreślenia wymaga, że stanowisko Wnioskodawcy zgodne jest również z wyjaśnieniami Ministra Finansów do nowelizacji ustawy o podatku od towarów i usług, która weszła w życie w dniu 1 kwietnia 2013 r. (Dz.U. 2013, poz. 35).

Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy należy stwierdzić, że w przedstawionym opisie sprawy nieodpłatne wydania materiałów reklamowych, o których mowa w punktach a-e opisu sprawy, nie będą stanowić dostaw towarów podlegających opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

Na marginesie Wnioskodawca wskazuje, że nawet gdyby uznać, że nieodpłatne wydanie materiałów reklamowych jego kontrahentom co do zasady jest zrównane na gruncie VAT z odpłatną dostawą towarów, to opodatkowanie podatkiem towarów i usług nie następuje w przypadku:

nieodpłatnego wydania wzorników, próbek towarów (pkt c opisu sprawy), bez względu na ich wartość, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług;
nieodpłatnego wydania materiałów reklamowych, o których mowa w pkt a-e opisu sprawy, w przypadku gdy ich wartość nie przekracza kwoty 100 zł, zgodnie z art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu wydawania nieodpłatnie: materiałów POS, folderów reklamowych, próbek, wzorników, stojaków i półek reklamowych oraz nieprawidłowe w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu wydawania nieodpłatnie pozostałych materiałów reklamowych, tj.: koszulek, bluz, spodni roboczych, skarpetek, czapek, plecaków, zawieszek, skrobaczek do szyb, bloków z kartkami, długopisów, maskotek, toreb i penrive.

Na wstępie należy nadmienić, że niniejsza interpretacja jest wydana w oparciu o stan prawny obowiązujący od dnia 1 kwietnia 2013 r., uwzględniający zmiany wprowadzone ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 35 ze zm.), w szczególności art. 1 pkt 4 lit. a-b tejże ustawy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą  opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy  przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

‒ jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika (art. 7 ust. 3 ustawy).

W porównaniu do treści powyższej regulacji w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., w znowelizowanym przepisie nie ma mowy o przekazywaniu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych.

W myśl art. 7 ust. 4 ustawy  przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako zarejestrowany podatnik podatku VAT czynny prowadzi działalność gospodarczą polegającą na dystrybucji wyrobów chemii budowlanej. W celu zwiększenia poziomu sprzedaży swoich towarów, poziomu rozpoznawalności marek pod którymi towary oferowane przez Zainteresowanego są sprzedawane, a także w celu umacniania relacji z obecnymi klientami, organizuje on szereg akcji o charakterze promocyjnym i marketingowym.

Jednym z podstawowych środków wykorzystywanych w działalności marketingowej Spółki są materiały reklamowe różnego rodzaju, które m.in. wydaje ona nieodpłatnie różnym podmiotom.

Wartość jednostkowa poszczególnych materiałów reklamowych przekracza kwotę 100 zł. Z tytułu nabycia/wytworzenia materiałów reklamowych, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT.

Materiały reklamowe wydawane przez Zainteresowanego można podzielić na następujące grupy:

materiały POS przeznaczone są do umieszczenia ich w miejscu sprzedaży produktów Spółki prowadzonych przez podmioty trzecie (dystrybutorzy, z którymi ma ona zawartą umowę dotyczącą dystrybucji; podmioty prowadzące sklepy/hurtownie). Do tych materiałów należą w szczególności: ulotki, naklejki, plakaty, reklamy roll-up, banery, ekrany LCD z logo Wnioskodawcy (umieszczane przy kasach lub półkach sklepowych w celu wyświetlania filmów reklamowych dotyczących Spółki i jej produktów). Za pomocą materiałów POS prowadzona jest reklama konkretnych produktów znajdujących się w ofercie Wnioskodawcy, jego akcji marketingowych lub Zainteresowanego w ogólności. Na wszystkich materiałach reklamowych tej grupy znajduje się logo i nazwa Spółki. Materiały POS są wydawane podmiotom prowadzącym dalszą odsprzedaż produktów oferowanych przez Wnioskodawcę (dystrybutorzy, sklepy, hurtownie) oraz agencjom reklamowym, którym zlecił on prowadzenie działań promocyjnych;
foldery reklamowe mają formę katalogów tradycyjnych (papierowych) lub elektronicznych (na płycie CD/DVD) i zawierają szczegółową informację o produktach znajdujących się w ofercie Zainteresowanego (wszystkich lub określonego rodzaju).

Foldery reklamowe wydawane są podmiotom prowadzącym dalszą odsprzedaż produktów oferowanych przez Spółkę (dystrybutorzy, sklepy, hurtownie);

za pomocą próbek/wzorników potencjalni nabywcy produktów znajdujących się w ofercie Wnioskodawcy mogą zapoznać się z ich właściwościami (np. kolor, charakterystyka materiału itd.). Próbki/wzorniki wydawane są podmiotom prowadzącym dalszą odsprzedaż produktów oferowanych przez Zainteresowanego (dystrybutorzy, sklepy, hurtownie);
stojaki/półki reklamowe przeznaczone są do zawieszenia/umieszczenia na nich produktów znajdujących się w ofercie Zainteresowanego. Przedmiotowe materiały reklamowe umieszczane są w miejscach sprzedaży produktów Wnioskodawcy, a dokładnie przy kasach lub półkach w celu jak najlepszej ekspozycji towarów. Na stojakach/półkach reklamowych widnieje wyraźna nazwa i logo Zainteresowanego, ewentualnie dodatkowo nazwa jego produktów, które mają być sprzedawane. Zgodnie z zawartymi porozumieniami pomiędzy Spółką a podmiotami prowadzącymi odsprzedaż jej produktów, stojaki/półki reklamowe mogą być wykorzystywane jedynie w celu sprzedaży produktów znajdujących się w jej ofercie.

Stojaki/półki reklamowe wydawane są podmiotom prowadzącym odsprzedaż produktów oferowanych przez Wnioskodawcę (dystrybutorzy, sklepy, hurtownie);

pozostałe materiały reklamowe mają postać rzeczy ruchomych z wyraźnie zaznaczonym logo i nazwą Zainteresowanego. Do tej kategorii zalicza się w szczególności: koszulki, bluzy, spodnie robocze, skarpetki, czapki, plecaki, zawieszki zapachowe, skrobaczki do szyb, bloczki z kartkami, długopisy, maskotki, torby, pendrive.

Materiały reklamowe tej kategorii wydawane są: podmiotom prowadzącym odsprzedaż produktów oferowanych przez Spółkę (dystrybutorzy, sklepy, hurtownie), agencjom reklamowym, którym zleciła ona prowadzenie działań promocyjnych, jak również klientom nabywającym bezpośrednio od niej towary znajdujące się w jej ofercie.

Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania kontrahentom (podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą, np.: dystrybutorom, hurtowniom, sklepom, jak i klientom nabywającym bezpośrednio towary od Wnioskodawcy) towarów wskazanych powyżej w poz. a-e, należy odwołać się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. U podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę – konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta. Zatem w pierwszej kolejności należy ustalić, czy przekazane towary mają wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia ich nabywców. Jeżeli przekazane nieodpłatnie towary nie miałyby dla nabywców żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej), to wówczas przekazanie takich towarów nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia wartości użytkowej (konsumpcyjnej). Zgodnie ze słownikową definicją (według Internetowego Słownika Języka Polskiego – http://www.sjp.pwn.pl) – „wartość” to „ile coś jest warte pod względem materialnym; cecha tego, co jest dobre pod jakimś względem”. Z kolei „użytkowy” (według Internetowego Słownika Języka Polskiego – http://www.sjp.pl), to: „mający praktyczne zastosowanie, przeznaczony do użytku (np. drewno użytkowe)”, natomiast „konsumpcja” to „wykorzystywanie dóbr i usług do zaspokojenia potrzeb”.

Zatem wartość użytkowa (konsumpcyjna) towaru oznacza zdolność danego towaru do zaspokojenia potrzeb jego nabywcy.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazania kontrahentom towarów wymienionych w opisie sprawy w poz. a-d, takich jak: materiały POS  ulotki, naklejki, plakaty, reklamy roll-up, banery, ekrany LCD z logo Spółki (umieszczane przy kasach lub półkach sklepowych w celu wyświetlania filmów reklamowych dotyczących Wnioskodawcy i jego produktów); foldery reklamowe  katalogi tradycyjne (papierowe) lub elektroniczne (na płycie CD/DVD); próbki i wzorniki oraz stojaki i półki, nie stanowią czynności z którymi ustawa wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego po stronie Spółki (przekazującego). Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Oznacza to, że odbiorcy przekazywanych towarów − które wskazano powyżej − nie konsumują ich, a ponadto w wyniku dokonanych dostaw nie zostaje zaspokojona jakakolwiek ich potrzeba, ani też nie pojawia się w skutek tego przysporzenie majątkowe.

Ww. materiały reklamowe pełnią jedynie funkcję informacyjną i nośnika reklamy. Nie przedstawiają one dla nabywców (kontrahentów) jakiejkolwiek wartości użytkowej (konsumpcyjnej).

Odnosząc się natomiast do nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych wymienionych w poz. e, takich jak: koszulki, bluzy, spodnie robocze, skarpetki, czapki, plecaki, zawieszki zapachowe, skrobaczki do szyb, bloczki z kartkami, długopisy, maskotki, torby, pendrive należy stwierdzić, że przedmiotowe przekazania nie będą wyłączone spod opodatkowania jako przekazanie towarów nieposiadających wartości użytkowej dla klientów Wnioskodawcy. Towary te poza pełnieniem funkcji w zakresie reklamy posiadają również − zależną od charakteru towaru − wartość użytkową (konsumpcyjną) dla nabywców (kontrahentów) Zainteresowanego.

Jednakże w sytuacji, gdy wskazane powyżej towary (przekazane nieodpłatnie) stanowią dla konsumentów (odbiorców) wartość użytkową (konsumpcyjną), należy także ustalić, czy towary te spełniają definicję prezentu o małej wartości.

Spółka poinformowała, że jednostkowa wartość poszczególnych materiałów reklamowych przekracza kwotę 100 zł.

Tym samym należy stwierdzić, że towary te nie spełniają definicji prezentów o małej wartości, o której mowa w art. 7 ust. 4 ustawy. Bez znaczenia pozostaje więc ilość osób na rzecz których następuje ich wydanie i czy Wnioskodawca prowadzi ewidencję obdarowanych, o której mowa w pkt 1 tego przepisu, ponieważ nie stanowiąc prezentów o małej wartości w myśl art. 7 ust. 4 ustawy, nie mogą zostać wyłączone spod opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem nieodpłatne przekazania towarów wymienionych w poz. e, takich jak: koszulki, bluzy, spodnie robocze, skarpetki, czapki, plecaki, zawieszki zapachowe, skrobaczki do szyb, bloczki z kartkami, długopisy, maskotki, torby, pendrive podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, w związku z dokonanymi przez Zainteresowanego nieodpłatnymi wydaniami (przekazaniami) materiałów reklamowych wymienionych w opisie sprawy w poz. a-d, takich jak: materiały POS, ulotki, naklejki, plakaty, reklamy roll-up, banery, ekrany LCD z logo Spółki (umieszczane przy kasach lub półkach sklepowych w celu wyświetlania filmów reklamowych dotyczących Wnioskodawcy i jego produktów); foldery reklamowe, katalogi tradycyjne (papierowe) lub elektroniczne (na płycie CD/DVD); próbki i wzorniki oraz stojaki i półki – nie powstaje/nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług. Towary te nie przedstawiają/nie będą przedstawiały dla nabywców (kontrahentów) jakiejkolwiek wartości użytkowej (konsumpcyjnej).

Natomiast w związku z dokonanymi przez Zainteresowanego nieodpłatnymi wydaniami (przekazaniami) materiałów reklamowych w postaci koszulek, bluz, spodni roboczych, skarpetek, czapek, plecaków, zawieszek zapachowych, skrobaczek do szyb, bloczków z kartkami, długopisów, maskotek, toreb, pendrive – wymienionych w poz. e opisu sprawy – powstaje/powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług. Towary te  ze względu na swój charakter  z punktu widzenia ich nabywców mają/będą miały wartość użytkową (konsumpcyjną).

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin