Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-876/13-4/KK
z 29 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2013 r. (data wpływu 25 października 2013 r.), uzupełnionym w dniu 20 stycznia 2014 r. (data wpływu do BKIP w Płocku 20 stycznia 2014 r.) na wezwanie z dnia 13 stycznia 2014 r. Nr IPPB3/423-876/13-2/PK1 o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie sprzedaży detalicznej prowadzonej przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet suplementów diety zawierających naturalne składniki. Aktualnie Wnioskodawca prowadzi sprzedaż jednego asortymentu towaru.

Wnioskodawca ponosi koszty marketingu i reklamy polegające na nabywaniu baz danych potencjalnych klientów oraz zleceniu działań w postaci usług telemarketingowych.

W celu pozyskania klientów na oferowane towary Wnioskodawca na podstawie umowy z dnia 14.08.2013 X. uzyskuje dostęp do bazy danych konsumentów będącej własnością podmiotu zewnętrznego.

Dane klientów są przygotowywane na podstawie kryteriów selekcji określonych przez Wnioskodawcę i dostarczane partiami na zlecenie Wnioskodawcy poprzez udostępnienie ich na serwerze. Dane mogą być wykorzystane tylko jeden raz, o ile nie zostanie uzgodnione inaczej między stronami.

Do pozyskanych danych ma wyłącznie dostęp wnioskodawca oraz zewnętrzna firma telemarketingowa, która na zlecenie Wnioskodawcy kontaktuje się telefoniczne z osobami z bazy danych.

Zgodnie z umową Wnioskodawca jest zobowiązany do usunięcia pozyskanych danych klientów w terminie piętnastu dni od dnia zakończenia każdej kampanii reklamowej.

Data zakończenia każdej kampanii reklamowej jest oznaczana każdorazowo przez Wnioskodawcę w zamówieniu na podstawie, którego udostępniane są dane klientów a czas jej trwania jest zawsze krótszy niż jeden rok, Wnioskodawca nie usuwa w swoich zasobach jedynie danych osób, które stały się jego klientami w następstwie wykonanych kontaktów telefonicznych.

Płatność za dostarczane dane następuje wciągu 14 dni od dnia wystawienia faktury przez dostawcę a umowa została zawarta na czas nieokreślony.

W celu pozyskania klientów na oferowane towary oraz tworzenia własnej bazy danych klientów Wnioskodawca zleca firmie zewnętrznej usługi telemarketingowe polegające na bezpośrednim kontakcie telefonicznym z osobami znajdującymi się w bazach danych klientów udostępnianych przez Wnioskodawcę w celu pozyskania nabywców na towar oferowany przez Wnioskodawcę oraz uczestnictwo w prowadzonym przez Wnioskodawcę klubie klienta Z wykonanych rozmów telefonicznych sporządzane są przez dostawcę usług szczegółowe raporty za każdy dzień informujące m.in. o ilości pozyskanych zamówień na towary ilości rekordów z bazy danych wykorzystanych do odbycia rozmów z klientami czas trwania rozmów z klientami czy klienci wykazują zainteresowanie oferowanym towarem.

Zatem głównym zadaniem firmy telemarketingowej jest pozyskanie nowych klientów oraz pozyskanie zamówień na sprzedaż towarów oferowanych przez Wnioskodawcę a także przyjmowanie zamówień i ich wprowadzenie do systemu Wnioskodawcy, dystrybucja informacji o towarach i treści reklamowych dostarczanych przez Wnioskodawcę.

Faktury za usługi wykonane w danym miesiącu są zawsze wystawiane na koniec miesiąca.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała:

Dot. Ad. 1a wezwania

Uzupełniając przedstawienie stanu faktycznego w zakresie szczegółowego opisu na jakich zasadach wydatki ponoszone na czasowe uzyskanie dostępu do bazy danych potencjalnych klientów oraz wydatki na reklamę i marketing zostaną zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów bilansowych zgodnie z ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości jako koszty wpływające na wynik finansowy Spółka informuje, że zgodnie z art. 42 ust. 1 Ustawy o rachunkowości na wynik finansowy netto składają się:

1. wynik działalności operacyjnej w tym z tytułu pozostałych przychodów i kosztów operacyjnych
   
2. wynik operacji finansowych
   
3. wynik operacji nadzwyczajnych
   
4. obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego z tytułu podatku dochodowego, którego podatnikiem jest jednostka i płatności z nim zrównanych na podstawie odrębnych przepisów.
   
   
   

Zgodnie z ust 2. wynik działalności operacyjnej stanowi różnicę między przychodami netto ze sprzedaży produktów, towarów i materiałów, z uwzględnieniom dotacji. Opustów, rabatów i innych zwiększeń lub zmniejszeń, bez podatku od towarów i usług, oraz pozostałymi przychodami operacyjnymi a wartością sprzedanych produktów, towarów i materiałów wycenionych w kosztach wytworzenia albo cenach nabycia, albo zakupu. powiększoną o całość poniesionych od początku roku obrotowego kosztów ogólnych zarządu, sprzedaży produktów. towarów i materiałów oraz pozostałych kosztów operacyjnych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 14 ustawy o rachunkowości przez wartości niematerialne i prawne rozumie się przez to z zastrzeżeniem pkt 17 nabyte przez jednostkę, zaliczane do aktywów trwałych. prawa majątkowe nadające się cło gospodarczego wykorzystania. o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone do używania na potrzeby jednostki, a w szczególności:

1. autorskie prawa majątkowe. prawa pokrewne, licencje, koncesje,
   
2. prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych oraz zdobniczych,
   
3. know-how.
   
   
   

W przypadku wartości niematerialnych i prawnych oddanych do używania na podstawie umowy najmu dzierżawy lub leasingu, wartości niematerialne i prawne zalicza się do aktywów trwałych jednej ze stron umowy zgodnie z warunkami określonymi w ust. 4. Do wartości niematerialnych i prawnych zalicza się również nabytą wartość firmy oraz koszty zakończonych prac rozwojowych:”

Zgodnie z art. 39 ustawy o rachunkowości:

1. „Jednostki dokonują czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów, jeżeli dotyczą one przyszłych okresów sprawozdawczych.
   
2. Jednostki dokonują biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów w wysokości prawdopodobnych zobowiązań przypadających na bieżący okres sprawozdawczy, wynikających w szczególności:
   
   
   • ze świadczeń wykonanych na rzecz jednostki przez kontrahentów jednostki, a kwotę zobowiązania można oszacować w sposób wiarygodny:
     
   • z obowiązku wykonania, związanych z bieżącą działalnością, przyszłych świadczeń na rzecz pracowników, w tym świadczeń emerytalnych, a także przyszłych świadczeń wobec nieznanych osób, których kwotę można oszacować w sposób wiarygodny, minio że data powstania zobowiązania nie jest jeszcze znana, w tym z tytułu napraw gwarancyjnych i rękojmi za sprzedane produkty długotrwałego użytku.
3. Odpisy czynnych i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów mogą następować stosownie do upływu czasu lub wielkości świadczeń. Czas i sposób rozliczenia powinien być uzasadniony charakterem rozliczanych kosztów, z zachowaniem zasady ostrożności.”
   
   
   

Mając na względzie powyższe przepisy, zdaniem Wnioskodawcy, brak jest podstaw by wydatki ponoszone na czasowe uzyskanie dostępu do bazy danych potencjalnych klientów oraz wydatki na reklamę i marketing uznać za wydatki podlegające aktywowaniu w czasie i stanowiące lub zwiększające wartość: wartości niematerialnych i prawnych, rozliczeń międzyokresowych czynnych i biernych kosztów. Przemawia za tym m.in. brak możliwości uznania, że ponoszone koszty (wydatki) są o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, jak również brak możliwości uznania, że mają wpływ na wynik finansowy związany z upływem czasu lub wielkością świadczeń.

Wnioskodawca ujmuje obie grupy wymienionych kosztów jako koszty prowadzenia działalności handlowej związanej ze sprzedażą nabywanych towarów i ujmuje z punktu widzenia prawa bilansowego jednorazowo i w całości w momencie poniesienia tych kosztów pod datą:

• zakupu usługi czasowego uzyskania dostępu do bazy danych potencjalnych klientów wynikającą z faktury ich zakupu,
  
• wydatki na reklamę i marketing (w tym usługi telemarketingowe) pod datą końcową ich wykonania (datą sprzedaży usług określoną w fakturze wystawionej przez wykonawcę usług).
  
  
  

Należy zauważyć, że ustawa o rachunkowości w art. 28 ust. 3 definiuje rodzaje kosztów uznawanych za koszt wytworzenia produktu i nakazuje rozliczanie kosztów niestanowiących kosztów wytworzenia produktów jako kosztów wpływających na wynik finansowy okresu sprawozdawczego w którym zostały poniesione

„3. Koszt wytworzenia produktu obejmuje koszty pozostające w bezpośrednim związku z danym produktem oraz uzasadnioną część kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem tego produktu. Koszty bezpośrednie obejmują wartość zużytych materiałów bezpośrednich, koszty pozyskania i przetworzenia związane bezpośrednio z produkcją i inne koszty poniesione w związku z doprowadzeniem produktu do postaci i miejsca, w jakich się znajduje w dniu wyceny. Do uzasadnionej, odpowiedniej do okresu wytwarzania produktu, części kosztów pośrednich zalicza się zmienne pośrednie koszty produkcji oraz tę część stałych, pośrednich kosztów produkcji, które odpowiadają poziomowi tych kosztów przy normalnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych. Za normalny poziom wykorzystania zdolności produkcyjnych uznaje się przeciętną, zgodną z oczekiwaniami w typowych warunkach, wielkość produkcji za daną liczbę okresów lub sezonów przy uwzględnieniu planowych remontów. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie kosztu wytworzenia produktu, jego wyceny dokonuje się według ceny sprzedaży netto takiego samego lub podobnego produktu, pomniejszonej o przeciętnie osiągany przy sprzedaży produktów zysk brutto ze sprzedaży a w przypadku produktu w toku - także z uwzględnieniem stopnia jego przetworzenia.

Do kosztów wytworzenia produktu nie zalicza się kosztów:

1. będących konsekwencją niewykorzystanych zdolności produkcyjnych i strat produkcyjnych.
   
2. ogólnego zarządu, które nie są związane z doprowadzaniem produktu do postaci i miejscu. w jakich się znajduje na dzień wyceny;
   
3. magazynowania wyrobów gotowych i półproduktów, chyba że poniesienie tych kosztów jest niezbędne w procesie produkcji;
   
4. kosztów sprzedaży produktów.
   
   
   

Koszty te wpływają na wynik finansowy okresu sprawozdawczego w którym zostały poniesione.”

Dotyczy Ad. 1b wezwania:

Uzupełniając przedstawienie stanu faktycznego w zakresie szczegółowego opisu wydatków na usługi telemarketingowe informujemy, że zgodnie z zawartą dnia 17.09.2013 r. Umową ramową o świadczenie usług telemarketingowych przedmiotem Umowy jest określenie zasad współpracy Stron w zakresie świadczenia przez Call Center na rzecz Zleceniodawcy (Wnioskodawcy) usług telemarketingowych, takich jak:

1. kampania informacyjna
   
2. akwizycja nowych Klientów
   
3. aktualizacja baz danych
   
   
   

pod pojęciem których rozumie się zespół czynności mających na celu przeprowadzenie rozmowy telefonicznej według uzgodnionego Scenariusza rozmowy z potencjalnymi klientami Zleceniodawcy, których dane pochodzą z bazy danych dostarczonych przez zleceniodawcę.

Usługi telemarketingowe świadczone przez Call Center są planowanej i realizowane na podstawie dostarczonej przez Zleceniodawcę Prognozy akcji telemarketingowych.

Szczegółowy zakres świadczonej usługi, wyznaczony cel do osiągnięcia, terminy wykonania oraz wynagrodzenia są każdorazowo określane w drodze odrębnego Zamówienia składanego przez Zleceniodawcę a zaakceptowanego przez Call Center według ustalonego wzoru.

Skrypt rozmowy – to scenariusz rozmowy zawierający informacje dotyczące m.in. produktów i usług Zleceniodawcy, celu akcji, informacji, które muszą zostać wykorzystane w rozmowie (np. treść oświadczeń), statusy zakończenia rozmowy, zgodnie z którymi Konsultanci telefoniczni będą prowadzić rozmowy z Klientami, których dane znajdują się w Bazie Danych (kolejne bazy danych przekazywane przez Wnioskodawcę w ramach umowy ramowej). Strony ustaliły następujące etapy przeprowadzania czynności telemarketingowych w stosunku do Klienta:

1. Podjęcie próby połączenia – w przypadku nie uzyskania połączenia z Klientem po podjęciu określonej w Zamówieniu liczby prób skontaktowania się z nim, czynności telemarketingowe w stosunku do tego klienta uznaje się za zakończone. Przez „uzyskanie połączenia” rozumie się nawiązanie kontaktu głosowego z osoba, która odebrała telefon, przez „uzyskanie połączenia z Osobą docelową” rozumie się nawiązanie kontaktu głosowego z osobą docelową (Osoba której dane widnieją w bazie danych i spełnia kryteria wyboru).
   
2. Potwierdzenie prawidłowości połączenia – po uzyskaniu połączenia należy potwierdzić, iż uzyskano połączenie z Klientem, do którego przypisany jest wybrany numer telefonu w bazie Danych. Brak takiego potwierdzenia jest równoznaczny z nie uzyskanie połączenia
   
3. Rozmowa z osoba docelową – po uzyskaniu połączenia z Osobą docelową, należy z nią przeprowadzić rozmowę według Skryptu rozmowy
   
4. Według pierwszego zamówienia, celem usługi telemarketingowej jest pozyskanie zamówień na produkt W.
   
   
   

Termin realizacji Akcji Telemarketingowej wynosi 1.10.2013 – 31.10.2013 r.

Wnioskodawca dostarczył wszystkie niezbędne materiały do przygotowania i obsługi telemarketingowej w szczególności:

1. Materiały szkoleniowe,
   
2. Bazę Danych w programie txt.,
   
3. Materiały niezbędne do przygotowania Skryptu Rozmowy w tym wstępnego schematu rozmowy,
   
4. Wytyczne do przygotowania raportów,
   
5. Wytyczne do przygotowania struktury eksportu danych.
   
   
   

Wynagrodzenie za wykonanie przedmiotu zamówienia zostało ustalone w postaci cennika obejmującego:

1. Prowadzenie i opiekę nad projektem (koordynacja jakościowa – stała opłata)
   
2. Minutę połączenia z telefonem stacjonarnym – za 1 minutę rozmowy
   
3. Minutę połączenia z telefonem komórkowym – za 1 minutę rozmowy
   
   
   

Na udokumentowanie wykonania usługi jest wystawiana faktura VAT na jedną łączna kwotę, wynikającą z faktycznie wykonanych usług przez firmę telemarketingową oraz cen ustalonych w cenniku określonego w zamówieniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest podejście Wnioskodawcy, że koszty ponoszone przez Wnioskodawcę na czasowe uzyskanie dostępu do danych z bazy potencjalnych klientów, będącej własnością innego podmiotu, na podstawie umowy z dnia 14.08.2013 X. (kserokopia w załączeniu do wniosku), w celu ich jednorazowego wykorzystania stanowią w całości koszty uzyskania przychodów w okresie ich poniesienia na podstawie otrzymanej faktury VAT, jako inne koszty niż koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami (art. 15 ust.4d i 4e ustawy CIT)?
   
2. Czy prawidłowe jest podejście Wnioskodawcy, że koszty reklamy i marketingu ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup usług telemarketingowych stanowią w całości koszty uzyskania przychodów w okresie ich poniesienia na podstawie otrzymanej faktury VAT, jako inne koszty niż koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami (art. 15 ust.4d i 4e ustawy CIT)?
   
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Zdaniem Wnioskodawcy koszty pozyskania danych potencjalnych klientów są dla Wnioskodawcy kosztami pośrednimi w związku z czym powinny one być potrącane w momencie ich poniesienia (art. 15 ust 4d ustawy o CIT) Za dzień poniesienia kosztu uważa się natomiast dzień na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo dzień na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) (art. 15 ust 4e ww. ustawy). Dniem poniesienia kosztu jest więc dzień w którym wystawiono księgowaną przez Wnioskodawcę fakturę VAT. W związku z powyższym, koszty zakupu (pozyskania) baz danych potencjalnych klientów powinny być potrącane w tym rok podatkowym, w którym została wystawiona księgowana przez Wnioskodawcę faktura dokumentująca te koszty.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 05.08.2008, sygn. IP-PB3-423-719/08-2/KB, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki na pozyskanie baz danych klientów nie powinny być rozpoznawane jako wartości niematerialne i prawne na podstawie art. 16b ustawy o CIT.

Ad. 2. Zdaniem Wnioskodawcy koszty poniesione na zakup usług telemarketingowych są dla Wnioskodawcy kosztami pośrednimi, w związku z czym powinny być one potrącane w momencie ich poniesienia (art. 15 ust. 4d ustawy o CIT). Nie można ich powiązać bezpośrednio z konkretnymi transakcjami sprzedaży towarów a efektywność podejmowanych działań, oceniana przez pryzmat pozyskanych klientów i zleceń na zakup towarów Wnioskodawcy jest różna. Większość wykonanych kontaktów telefonicznych pozostaje bez skutku w postaci uzyskanych zamówień. Jedynie kilka lub kilkanaście procent rozmów odbytych przez firmę telemarketingową skutkuje pozyskaniem klientów i zamówień na oferowane wyroby.

Za dzień poniesienia kosztu uważa się natomiast dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) (art. 15 ust. 4e ww. ustawy). Dniem poniesienia kosztu jest więc dzień, w którym wystawiono księgowaną przez Wnioskodawcę fakturę VAT. W związku z powyższym, koszty zakupu (pozyskania) baz danych potencjalnych klientów powinny być potrącane w tym roku podatkowym, w którym została wystawiona księgowana przez Wnioskodawcę faktura dokumentująca te koszty.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 05.08.2008, sygn. IP-PB3-423-719/08-2/KB, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Wydatki marketingowo (nabycie danych klientów oraz telemarketing) ponoszone przez Wnioskodawcę stanowią zatem koszty uzyskania przychodów ponieważ kumulatywnie spełnione są następujące warunki:

• poniesione są w celu uzyskania przychodów,
  
• nie znajdują się na liście wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów (ograniczonych limitem) art. 16 ustawy o CIT,
  
• są szczegółowo udokumentowane (listy przekazanych baz danych klientów, raporty wykorzystanych i usuniętych rekordów danych potencjalnych klientów, raporty działań wykonanych przez firmy telemarketingowe.
  
  
  

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała:

Uzupełniając przedstawienie w pełnym zakresie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego:

1. poprzez odniesienie się do treści art. 15 ust 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i podanie powodów, dla których wydatki wskazane we wniosku stanowią koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami
   
2. oraz odniesienie się do treści art. 15 ust. 4e w związku z art. 15 ust 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w kontekście braków w zakresie stanu faktycznego, wskazanych w pkt la niniejszego wezwania a zatem wpływu ujęcia bilansowego na ujecie podatkowe wydatków.
   
   
   

Wnioskodawca stwierdza:

Należy zauważyć, że przepisy podatkowe nie posługują się takimi terminami jak wydatki marketingowe, czy reklamowe. Zatem, należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego” opracowanym pod redakcją M. Szymczaka (Warszawa 1994, tom III) reklama to rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję, środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi” Marketingiem zaś, według definicji zawartej w „Słowniku Wyrazów Obcych” (wyd. PWN), jest działalność gospodarcza polegająca na kształtowaniu stosunków między producentem a odbiorcą towarów dotyczącą w szczególności ustalania wielkości produkcji, określania cen, metod dystrybucji, usług gwarancyjnych, reklamy i promocji sprzedaży”.

Marketing to pojęcie w którego zakresie mieści się reklama. Dla celów podatkowych, określenia te mogą być stosowane zamiennie, bowiem skutki podatkowe łączone z tymi terminami są tożsame Wydatki poniesione na reklamę, w pełnej wysokości podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, ze wydatki te pozostają w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika.

Można wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa). Celem Wnioskodawcy jest przedstawienie jak największemu kręgowi osób informacje o samej Spółce oraz oferowanych produktach Prezentowanie ma miejsce przy zastosowaniu szeregu elementów reklamowych i różnorodnych działań promocyjnych.

Wnioskodawca w związku z rozpoczęciem działalności handlowej w zakresie suplementów diety podejmuje działania, których celem jest precyzyjne i efektywne dotarcie do klienta (potencjalnego nabywcy towarów). Jednym z najważniejszych elementów strategii marketingowej Wnioskodawcy jest narzędzie w postaci marketingu bezpośredniego. Najbardziej powszechne narzędzia jakie Wnioskodawca rozważa stosować to przesyłki bezpośrednie, telemarketing oraz Internet (sprzedaż poprzez własną stronę internetową mailing). Główny krąg potencjalnych klientów Wnioskodawcy stanowią osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej (B2C). W tym celu konieczne jest na wstępie wytypowanie konkretnych osób mogących być potencjalnymi klientami lub zadania takie zlecić w ramach outsourcingu wybranych obszarów działalności podmiotom zewnętrznym (podmioty dostarczające dane potencjalnych klientów – usługa dostępu do bazy danych klientów – pytanie 1. firmy telemarketingowe – pytanie 2). Wnioskodawca wybrał drugie z wymienionych rozwiązań.

Ważną rolę w marketingu bezpośrednim odgrywa dostępność i jakość bazy danych na podstawie której wytypować osoby celem skierowania do nich oferty Wnioskodawcy. Ponieważ Wnioskodawca rozpoczął roku prowadzenie działalności gospodarczej w drugiej połowie 2013 nie posiada bazy własnych klientów i musi ją tworzyć poprzez wytypowanie konkretnych osób i nawiązanie z nimi kontaktu w celu poznana ich potrzeb oraz skierowania do nich informacji o oferowanych produktach. Ponadto Wnioskodawca musi stworzyć i zorganizować własny system pomiaru efektów poszczególnych akcji promocyjnych m.in. za pomocą tzw. wskaźników informacji zwrotnej (response) jak np. wskaźnik zapytań (stosunek liczby zapytań do liczby wysłanych listów/wykonanych kontaktów telefonicznych) i wskaźnik zawartych transakcji (liczba zawartych transakcji w relacji do wykonanych działań w stosunku do klientów) —conversion.

Zatem pozyskanie dostępu do baz danych klientów jest dla Wnioskodawcy punktom wyjścia dla wszelkich realizowanych we własnym zakresie funkcji wizerunkowych marketingowych:

• kreowanie wizerunku poprzez działania marketingowe reklamowe, promocyjne, public relatione (PR) w odniesieniu do marek oraz wydarzenia specjalne z wykorzystaniem marek
  
• zapewnienie identyfikacji wizualnej kanałów (autopromocja)
  
• prowadzenie badań i analiz marketingowych (rynku).
  
  
  

Podejmowane działania w zakresie marketingu bezpośredniego obejmują w szczególności ogół środków mających na celu indywidualne zaoferowanie określonym segmentom (grupom osób) informacji oraz oferty produktów. Na podstawie obserwacji i analizy reakcji klientów Wnioskodawca będzie prowadził dalsze badania dotyczące specyficznych potrzeb docelowych grup klientów.

Dzięki bezpośrednim kontaktom upoważnionych pracowników firm telemarketingowych (pytanie 2) z klientem wzmacnia się więź klienta z Wnioskodawcą, co stwarza podstawy do dłuższej współpracy.

Dzięki pozyskaniu baz danych (pytanie 1) i ich dalszej wewnętrznej selekcji Wnioskodawca ogranicza straty wynikające z nadmiernego rozproszenia kierowanej do klientów informacji drogą telefoniczną, mailową, pocztową. Telemarketing zaprasza klienta do dialogu i wywołuje natychmiastową ich interakcje, umożliwia dialog między sprzedającym a kupującym oraz pozwała na zadawanie wszelkich pytań. Poprzez udostępnienie klientom numerów telefonicznych, mnogą oni uzyskać dodatkowe informacje, złożyć zamówienia, wnioski, reklamacje.

Pierwszą i kluczową kwestią z punktu widzenia Wnioskodawcy jest czasowe nabycie dostępu do baz danych klientów. Pozwala to Wnioskodawcy na zastosowanie telemarketingu jako narzędzia pierwszego kontaktu z klientem za pośrednictwem odrębnego podmiotu firmy telemarketingowej innej niż dostawca baz danych.

Wnioskodawca nie korzysta z aktualizacji danych udostępnionych przez dostawcę baz danych, uzyskuje jedynie prawo do ich jednokrotnego wykorzystania dla celów prowadzonych kampanii promocyjnych. Poprzez wykonywany kontakt z klientem Wnioskodawca sam dokonuje wstępnej weryfikacji bazy, ustalenia czy ma do czynienia z potencjalnym klientem, ustalenia nazwiska i adresu osoby do której należy wysłać przesyłkę, preferowanego przez klienta sposobu komunikacji z Wnioskodawcą, dokonuje szczegółowego rozpoznania potrzeb klienta w zakresie oferowanych produktów, oceny dostarczonych produktów, jak również zbiera informację o produktach i cechach oferowanych towarów, także przez podmioty konkurencyjne, zbiera dane o innych osobach znanych klientom a mogących być potencjalnymi klientami Wnioskodawcy.

Na podstawie tak zbieranych informacji Wnioskodawca dokonuje we własnym zakresie analiz danych i informacji oraz kolejnych selekcji danych klientów celem kierowania do nich w późniejszym okresie kolejnych ofert oraz follow-up po kolejnych wysyłkach.

Zaletą wykorzystania narzędzi telemarketingu w odniesieniu do klientów do których danych teleadresowych pozyskano dostęp od dostawcy baz danych, na krotki okres (miesiąca do trzech, ale zawsze mniej niż rok), jest możliwość zweryfikowania przez Wnioskodawcę we własnym zakresie danych klientów w tworzonej własnej bazie danych. nawiązanie osobistego. przyjaznego kontaktu z klientem, ustalenia stopnia zainteresowania aktualnie oferowanymi i planowanymi do wprowadzenia w przyszłości produktami, możliwość dokładnego rozpoznania potrzeb klientów i odpowiedniego dostosowania do nich oferty Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy korzystanie przez nią z baz danych odbywa się na podstawie wyłącznie na podstawie przepisów ustawy z 27.07.2001 o ochronie baz danych i na podstawie umowy innej niż na podstawie umowy licencyjnej objętej przepisami prawa autorskiego.

Poprzez umowę z dnia 14 sierpnia 2013 r. General Contrach Regarding Data Rentals and Delivenes.

Wnioskodawca uzyskuje dostęp do bazy danych konsumentów będącej własnością podmiotu zewnętrznego. To czasowe i jednorazowe korzystanie z bazy danych na podstawie przepisów o ochronie baz danych nie odbywa się na podstawie umowy licencyjnej zawieranej na gruncie przepisów prawa autorskiego. W opisywanym przypadku Wnioskodawca uzyskał zgode podmiotu uprawnionego na skorzystanie z kolejno otrzymywanych rekordów baz danych w innej postaci niż umowy licencyjnej.

Kryteriami selekcji na podstawie których podmiot dostarczający bazy danych przygotowuje dane i udostępnia je poprzez swój zabezpieczony Server F. są wiek i płeć i nie wymagają poniesienia przez dostawcę danych istotnych nakładów (co do ilości lub jakości danych) Stąd niezasadne jest stwierdzenie, że zestawienie lub układ zgromadzonych i przekazywanych materiałów (danych) ma charakter twórczy w rozumieniu prawa autorskiego. Cena za jeden rekord danych jest niższa niż 100 zł.

Przedmiotem umowy nie jest wykonane przez dostawce baz danych usługi ( świadczeń ciągłych i powtarzających się) a tylko czasowe przeniesienie na Wnioskodawcę jednokrotnego skorzystania z prawa do przygotowanych według jego prostych preferencji rekordów. Ponieważ Wnioskodawca posiada konieczność skorzystania z bazy danych jednorazowo, stąd celem pozyskania danych o klientach nie zawiera stosunku zobowiązaniowego trwałego (ciągłego) w postaci umów licencji. Wnioskodawca jest zobowiązany do usunięcia otrzymanych danych klientów wciągu 15 dni od zakończenia kampanii ( § 1 ust. 10) Obowiązek ten nie dotyczy danych tych osób, które staną się klientami Wnioskodawcy po przeprowadzonej kampanii ( § 1 ust. 11). Wnioskodawca nie identyfikuje w odniesieniu do nieusuniętych danych klientów elementu charakterystycznego dla wartości niematerialnych i prawnych tzn. przewidywanego okresu używania dłuższego niż rok. Dane osoby, która stała się klientem Wnioskodawcy nie mogą być usunięte choćby z punktu widzenia przepisów o rachunkowości i prawa podatkowego (wystawione dokumenty sprzedaży, otrzymane płatności za towary podlegające ujęciu w ewidencji i rozliczeniach podatkowych Wnioskodawcy przez wymagany przepisami prawa okres) jak i cywilnoprawnego (określone roszczenia klienta jaki mogą hyś zgłoszone wobec Wnioskodawcy do którego stosuje się przepisy ustawy z 18.07.2002 o świadczeniu usług drogą elektroniczną i ustawy z 2.03.2000r o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny). Tylko niewielki procent osób, których dane Wnioskodawca nabywa stają się jego klientami w przyszłości. Część rekordów do których czasowego wykorzystania Wnioskodawca nabywa prawo nie zostaje wykorzystanych w przeprowadzanych kampaniach promocyjnych (brak wykonania kontaktu, kontakt bez nawiązania połączenia).

Klient, który odpowiada pozytywnie na informację kierowaną przez Wnioskodawcę może dokonać 1,2,3 zakupów i zrezygnować z dalszych nabyć towarów lub być klientem stałym przez okres dłuższy okres czasu. Cześć klientów dokonujących zamówienia, odstępuje od umowy sprzedaży już po pierwszej transakcji.

Ponieważ Wnioskodawca nie identyfikuje długotrwałych korzyści z nabycia dostępu do baz danych oraz spełnienia innych koniecznych przestanek do uznania, że dokonuje wydatku podlegającego rozpoznaniu zarówno na gruncie prawa podatkowego, jak i ustawy o rachunkowości, jako nabycia składnika majątku trwałego lub stanowiącego przedmiot rozliczeń międzyokresowych przez określony czas, ujmuje ponoszone wydatki na uzyskanie dostępu do baz danych jako kosztu bieżącego okresu. Podobnie jest z wydatkami na zakup usług telemarketingowych. Wydatki te nie są związane bezpośrednio z żadnymi konkretnymi przychodami ze sprzedaży towarów (brak możliwości doszukania się jakiejkolwiek ich bezpośredniej relacji/ uchwytnego związku z osiąganymi przez Wnioskodawcę przychodami ) stąd na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy je uznać za tzw. koszty pośrednie (inne niż bezpośrednio związane z przychodami) zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów oraz kosztów bilansowych w momencie poniesienia jak czyni to Wnioskodawca (wyrok NSA z 4 sierpnia 2005 r., sygn. akt FSK 2044/04, por. wyrok NSA z 17 listopada 2005 r „ sygn. akt FSK 2503/04).

Bez wątpienia koszty te związane są z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy i jako takie spełniają warunek art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie są też wymieniane wśród negatywnego katalogu wydatków, które są wykluczone przez ustawodawcę z kosztów podatkowych (art.16 ustawy) Wnioskodawca oceniając na mement poniesienia wydatku związek takich wydatków z prowadzoną działalnością gospodarczą zakłada, że koszty te mogą obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów.

Podejmowania działania marketingowe, a w ich ramach nabycie dostępu do danych potencjalnych klientów (pytanie 1) oraz wykonanie określonych działań przez firmy telemarketingowe (pytane 2) mają różną formę ale ich wymierne skutki mogą zaistnieć w odległym, niemożliwym do określenia czasie. Koszty te mogą dotyczyć okresu przekraczającego rok podatkowy, nie można jednak jednoznacznie stwierdzić, w jakim zakresie i które koszty dotyczą poszczególnych lat podatkowych. Ponadto, ze względu na nieokreślony czas trwania sprzedaży towarów, nie można tych kosztów rozłożyć proporcjonalnie do planowanego okresu sprzedaży, a w miarę upływu czasu Wnioskodawca będzie ponosić następne koszty sprzedaży i marketingu. Zatem niemożliwe jest stwierdzenie że dotyczą określonego okresu (przekraczającego bądź nie) rok podatkowy a więc nie podlegają one rozliczeniu międzyokresowemu zarówno z punktu widzenia przepisów o rachunkowości jak i prawa podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.