INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

wydana po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 11 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 1385/11 (data wpływu prawomocnego orzeczenia oraz zwrot akt 10.04.2012r.)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2008 r. (data wpływu 17 listopada 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania premii pieniężnych oraz sposobu ich dokumentowania, a także prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących udzielone premie pieniężne - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2008 r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania premii pieniężnych oraz sposobu ich dokumentowania, a także prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących udzielone premie pieniężne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność handlową, dystrybuuje, w kooperacji z partnerami krajowymi m.in. towar w postaci opon samochodowych różnych marek. W celu stworzenia warunków dla rozwoju sprzedaży oraz w celu poprawy jakości usług świadczonych użytkownikom opon, a także wizerunku i świadomości marek dystrybuowanych opon, Spółka na podstawie zawartych umów o przyznanie premii pieniężnej, wypłaca odbiorcom premie za zakupione opony w oznaczonych w umowach okresach. Wysokość premii ustalana jest indywidualnie dla każdego odbiorcy, na podstawie wartości netto zakupionych przez niego, w okresie rozliczeniowym, opon i wyraża się jako procent od wartości netto dokonanych zakupów (cena towarów stanowi jedynie bazę kalkulacji kwoty przyznanej premii). Warunkiem właściwego wyliczenia kwoty premii jest przedstawienie przez odbiorców zestawienia faktur dokumentujących zakup opon w okresie rozliczeniowym, o czym stanowi zapis umowy. Odbiorcy zobowiązani są przekazać Spółce zestawienie zawierające wykaz faktur dokumentujących zakup opon w określonym czasie, po zakończeniu okresu rozliczeniowego, a premie pieniężne rozliczane są na podstawie not uznaniowych wystawianych przez Spółkę na rzecz odbiorców. Noty uznaniowe wystawiane są przez Spółkę i przekazywane odbiorcom w określonych w umowach terminach, tj. po miesiącu od przedstawienia rozliczenia. Zapłata następuje poprzez kompensatę wymagalnych wierzytelności odbiorców wobec Spółki lub poprzez przelewy kwoty premii pieniężnych na rachunki bankowe odbiorców. Wyboru sposobu zapłaty dokonuje Spółka.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przedmiotowym stanie faktycznym Spółka postępuje właściwie dokumentując przyznanie odbiorcom premii pieniężnej notą uznaniową, uznając tym samym, że odbiorcy nie świadczą na jego rzecz żadnej usługi, a zatem przyznane świadczenie nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, zatem nie powinno być dodatkowo dokumentowane przez odbiorców fakturami VAT...
2. Czy odbiorcy dokonując, zgodnie z zapisami umów, wyłącznie zakupu towarów świadczą jednocześnie usługę na rzecz Spółki wypłacającej im premie pieniężne, co implikuje konieczność wystawienia faktur VAT...
3. Czy możliwe jest dokonanie odliczenia przez Spółkę zapłaconego podatku VAT z otrzymanych od odbiorców fakturach, dokumentujących przyznane premie pieniężne, przy uwzględnieniu zapisów zmienionego z dniem 1 stycznia 2008 r. przepisu art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiony stan faktyczny, w powiązaniu z interpretacyjnymi wątpliwościami powstającymi na tle dokumentowania premii pieniężnych oraz zachowań beneficjentów premii w kontekście przepisów ustawy o podatku od towarów i usług powoduje, że do przyznawanych premii odbiorcy niekiedy stosują rozszerzającą interpretację zjawiska, traktując premię jako powód do wystawienia faktury VAT, dokumentującej niedookreślone działania. Przyczyną takich zachowań odbiorców jest stanowisko Ministra Finansów, zawarte w piśmie z dnia 30 grudnia 2004 r. Nr PP3-812-1222/2004/AP/4026 w sprawie premii pieniężnych wypłacanych nabywcom, w którym Minister stwierdza, iż „... dla celów podatkowych wypłacone premie pieniężne będą traktowane jak rabat lub jak zapłata za usługę...”. Jednakże w opisanej sytuacji nie zachodzi żaden z ww. wariantów.

Odbiorcy nie są zobowiązani do osiągnięcia sprecyzowanego poziomu zakupów, od którego uzależnione jest przyznanie premii lub jej wysokość, tym samym niezrealizowanie przez kupującego określonego pułapu obrotów nie powoduje konieczności zapłaty kary czy grzywny, odbiorca nie jest z tego powodu obciążony sankcją. Poza wskazaniami jakim celom służy przedmiotowa umowa, nie określono wobec odbiorców zakresu czynności, do jakich są zobowiązani, by osiągnąć przedmiotowe założenia i uzyskać prawo do premii, np. poprzez dokonanie zapłaty.

Odbiorcy dokonują zakupów w Spółce w sposób dobrowolny; w umowie brak jest jakichkolwiek cech narzucania lojalności, nie sposób więc uznać, że zachowanie odbiorców wypełnia przesłanki zawarte w przepisie art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy, który stanowi, iż przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również zobowiązanie się do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Między odbiorcą a Spółką brak jest jakiejkolwiek innej więzi zobowiązaniowej poza relacją sprzedawca- nabywca w przedmiocie sprzedaży/zakupu opon, a umowy nie zawierają zapisów, że beneficjent premii zobowiązuje się do dokonywania zakupów wyłącznie od Spółki, co uzasadniałoby wywodzenie odrębnego świadczenia z treści tak zawartych umów.

Wypłacane przez Spółkę premie pieniężne nie są związane z konkretną dostawą, ponieważ nie mają bezpośredniego wpływu na wartość tej dostawy i w efekcie nie prowadzą do obniżenia wartości (ceny) dostawy. Wartość nabytych w okresie rozliczeniowym towarów stanowi jedynie bazę kalkulacji kwoty przyznanej premii. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, przyznane premie nie mogą być traktowane jako rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy, który stanowi, iż obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów. Przyznane premie pozostają bez związku z ceną towaru, a jej beneficjent nie jest zobowiązany do spełnienia jakichkolwiek warunków (wcześniejsza płatność, zrealizowanie wskazanego pułapu obrotów), które ostatecznie skutkowałyby obniżeniem ceny nabywanych towarów. A zatem nota księgowa, jako uniwersalny dokument księgowy służący dokumentowaniu transakcji, dla którego nie przewidziano odrębnych formularzy, jest dokumentem prawidłowym dla obydwu stron udokumentowania wypłacenia/otrzymania ww. premii. Ponadto sam fakt otrzymania noty księgowej, dokumentującej wypłatę premii, nie jest wskazany w przepisach jako czynność podlegająca opodatkowaniu, a w konsekwencji jako źródło obowiązku wystawienia faktury VAT. Spółka stoi na stanowisku, iż właściwy jest sposób rozliczenia przyznanych premii pieniężnych, polegający na udokumentowaniu transakcji poprzez wystawienie noty uznającej odbiorcę. Odliczenie podatku naliczonego z wystawionej przez kontrahenta faktury za otrzymaną premię wypełniałoby, zdaniem Wnioskodawcy, przesłanki zawarte w znowelizowanym przepisie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy i mogłoby zostać zakwestionowane przez organy skarbowe.

Całokształt działań podejmowanych przez kontrahenta w ramach własnego przedsiębiorstwa nie jest usługą zleconą przez Spółkę, za którą premia jest formą zapłaty. Takie zachowanie wymagałoby przyjęcia, iż każdy zakup towarów od sprzedawcy stanowi jednocześnie usługę nabywcy, świadczoną na rzecz tegoż sprzedawcy, co w konsekwencji prowadziłoby do opodatkowania każdego nabycia towarów przez kupującego w stosunku do sprzedającego. Podwójne opodatkowanie tej samej transakcji jest niezgodne zarówno z prawem polskim jak i prawem wspólnotowym. Na poparcie swojego stanowiska Spółka wskazała na aktualne orzecznictwo, m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 lutego 2007 r., sygn. akt I FSK 94/06; wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych z dnia 22 maja 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4080/06; z dnia 6 lutego 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 1967/07 oraz niepublikowany wyroku WSA sygn. akt III SA/Wa 1056/08, a także orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w wyrokach w sprawie Elida Gibbs C-317/94 oraz Mirror Group plc C-409/98. Spółka wskazała, iż pomimo tak ukształtowanej linii orzecznictwa, stanowisko Ministra Finansów z dnia 30 grudnia 2004 r. w sprawie premii pieniężnych, nie zostało zmienione, powodując tym niepewność podatników.

W dniu 10 lutego 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał w przedmiotowej sprawie interpretację indywidualną IPPP3/443-164/08-2/RK, w której stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało za nieprawidłowe.

Interpretacja powyższa była przedmiotem skargi wniesionej przez Spółkę.

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 15 października 2009r. sygn. akt I SA/Łd 528/09 uchylono zaskarżoną interpretację indywidualną.

W ocenie Sądu w rozpatrywanej sprawie Minister Finansów wadliwie zakwalifikował stan faktyczny przedstawiony we wniosku jako mieszczący się w dyspozycji art. 8 ust. 1 ustawy, w konsekwencji czego nieprawidłowo uznał, że premia wypłacona przez Wnioskodawcę w przypadku nabycia przez Kontrahenta określonej ilości towaru będzie wynagrodzeniem za świadczone usługi. WSA podkreślił, iż takie zakwalifikowanie opisanego zdarzenia gospodarczego prowadzi do podwójnego opodatkowania tej samej czynności, pierwszy raz jako sprzedaży (dostawy towaru), drugi, jako świadczenia usług zakupu tego samego towaru o określonej łącznej wartości w ramach tej samej transakcji.

Wyrok powyższy był również przedmiotem rozpoznania Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 15 lutego 2011 r. sygn. akt I FSK 196/10 oddalił skargę kasacyjną, wniesioną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż wbrew zarzutom skargi kasacyjnej, Wojewódzki Sąd Administracyjny dokonał prawidłowej wykładni przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i wskazał, że czynność nabycia (dostawy) towarów przez nabywcę tylko poprzez fakt ich zsumowania nie staje się jednocześnie jego usługą na rzecz dostawcy.

W dniu 28 czerwca 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną nr IPPP3/443-164/08/11-5/S/MPe uwzględniającą wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 15 października 2009 r. sygn. akt I SA/Łd 528/09 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 lutego 2011 r. sygn. akt I FSK 196/10, w której stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało za prawidłowe w zakresie uznania, że wypłacane premie pieniężne nie stanowią wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług, prawidłowe również w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturze VAT wystawionej przez kontrahenta dokumentującej otrzymaną premię pieniężną oraz nieprawidłowe w zakresie uznania, iż wypłacane premie pieniężne stanowią czynności niepodlegające ustawie o VAT, które należy dokumentować notą księgową.

Interpretacja powyższa była przedmiotem skargi wniesionej przez Stronę.

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 11 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 1385/11 uchylono zaskarżoną interpretację indywidualną.

Zdaniem Sądu, w myśl art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Natomiast na podstawie art. 170 P.p.s.a. orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy i inne organy państwowe, a w przypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Przepis ten statuuje moc wiążącą prawomocnego orzeczenia sądu jako aktu władzy państwowej. W niniejszej sprawie wiążą dwa prawomocne wyroki: WSA w Łodzi z dnia 15 października 2009 r. I SA/Łd 528/09 i NSA z dnia 15 lutego 2011 r. I FSK 196/10.

Jak wskazał WSA w Łodzi stanowisko przedstawione w interpretacji indywidualnej z dnia 28 czerwca 2011 r. nr IPPP3/443-164/08/11-5/S/MPe stoi w sprzeczności z oceną zawartą w prawomocnym wyroku WSA w Łodzi z dnia 15 października 2009 r., a to powoduje, że zaskarżona interpretacja narusza art. 153 oraz art. 170 P.p.s.a. Zatem rozpoznając sprawę ponownie organ zobowiązany będzie do uwzględnienia wykładni prawa dokonanej w uzasadnieniach wyroków wiążących w niniejszej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 11 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 1385/11 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przy czym przez dostawę towarów zasadniczo rozumie się zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, zaś przez świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Uwzględniając powyższe, każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu określonego zachowania mieści się w definicji usługi. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z cyt. wyżej art. 8 ust. 1 ustawy, usługą jest świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów. Nie może zatem wystąpić taka sytuacja faktyczna, w rozumieniu tego unormowania, która jednocześnie stanowiłaby dostawę towaru i świadczenie usługi. Przepis ten wyklucza takie rozwiązanie, rozdzielając usługi od dostaw.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym na dzień złożenia wniosku (14 sierpnia 2008 r.), obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m. in. od ustalenia, za co faktycznie premie pieniężne zostały wypłacone, tzn. czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie, bądź też związane są ze świadczeniem dodatkowych usług na rzecz sprzedawcy itp.

W praktyce występują sytuacje, w których premia pieniężna jest wypłacana np. z tytułu dokonywania przez nabywcę nabyć o określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie. W takim przypadku, gdzie premia pieniężna jest wypłacana z tytułu dokonywania przez nabywcę nabyć o określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie - takie działania kontrahentów nie wypełniają definicji świadczenia usług i wypłacenie w takiej sytuacji premii pieniężnej nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Osiąganie bowiem określonego pułapu obrotów z danym dostawcą, poprzez zsumowanie poszczególnych dostaw towarów, nie może być uznane za usługę w świetle art. 8 ust. 1 ww. ustawy. Premia jest wyliczana w oparciu o osiągane obroty, lecz samo osiąganie obrotów nie stanowi usługi.

Natomiast, gdyby pomiędzy dostawcą i nabywcą istniał stosunek prawny, w oparciu o który nabywca dokonując zakupów u dostawcy uzyskuje premię nie tylko za satysfakcjonującą dostawcę wartość czy ilość dokonanych zakupów, lecz także za realizację przez nabywcę innych czynności na rzecz dostawcy, np. podjęcie działań w kierunku rozwijania bazy sprzedaży towarów kontrahenta, zobowiązanie się do stosowania szczególnych np. określonych przez dostawcę zasad eksponowania jego towarów, przyjęcie określonych zobowiązań lojalnościowych wobec dostawcy itp., wówczas mielibyśmy do czynienia ze świadczeniem usługi przez nabywcę na rzecz dostawcy, nagradzanej przez niego stosowną premią, która powinna zostać opodatkowana. Premia stanowi w takim wypadku wynagrodzenie za świadczenie usług.

W sytuacji zaś, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą (dostawami) i nie wiąże się z wykonywaniem na rzecz sprzedawcy dodatkowych czynności (zobowiązanie do prowadzenia akcji o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym etc.), to nawet jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy. Rabat rozumieć należy, jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo. Rozróżnia się rabaty na przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu. Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny), nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży. Rabat udzielony po sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu (rabat potransakcyjny), wymaga wystawienia faktury korygującej, zgodnie z obowiązującymi uregulowaniami w tym zakresie, tj. § 16 i § 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm. – obowiązującym do dnia 1 grudnia 2008 r.).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż na podstawie zawartych umów, Spółka wypłaca odbiorcom premie pieniężne, za zakup opon w okresach oznaczonych w umowach. Wysokość premii ustalana jest indywidualnie dla każdego odbiorcy, na podstawie wartości netto zakupionych przez niego opon, w danym okresie rozliczeniowym. Kwota premii wyraża się jako procent od wartości netto dokonanych zakupów, przy czym cena towarów stanowi jedynie bazę kalkulacji kwoty przyznanej premii. Warunkiem prawidłowego wyliczenia kwoty premii jest przedstawienie przez odbiorców, po zakończeniu okresu rozliczeniowego, zestawienia faktur dokumentujących zakup opon w okresie rozliczeniowym. Zapłata następuje poprzez kompensatę lub przelewy.

Z powyższego wynika zatem, iż za wzrost poziomu sprzedaży produktów Wnioskodawcy w danym okresie rozliczeniowym, kontrahenci otrzymują premie pieniężne. Jak wynika z okoliczności przedstawionych we wniosku, poza czynnością kupna-sprzedaży nie będą istniały po stronie kontrahentów inne zobowiązania nakładające obowiązek świadczenia usługi na rzecz Wnioskodawcy. Kontrahent otrzymując premię pieniężną, nie będzie w żaden sposób zobowiązany przez Spółkę do wykonywania na jej rzecz jakichkolwiek innych czynności mających na celu intensyfikację sprzedaży, czy promocję towarów. Tym samym, przyznawanie premii pieniężnej odbiorcy nie będzie w żaden sposób związane z uzyskaniem świadczenia wzajemnego, gdyż za takie świadczenie nie można uznać dobrowolnego dokonywania zakupów. Czynności takie mieszczą się bowiem w pojęciu dostawy towarów. A zatem nie można powiedzieć, że między stronami umowy, poza transakcją kupna - sprzedaży towarów, ma miejsce świadczenie usług dokonywane przez Kontrahentów na rzecz Wnioskodawcy.

Opodatkowaniu jako usługa podlega określone w art. 8 ust. 1 ustawy, zachowanie nie będące jednocześnie dostawą, którym nie jest samo osiągnięcie przez odbiorcę określonego poziomu obrotów.

Wypłaconych przez Wnioskodawcę premii nie można również uznać za rabat obniżający podstawę opodatkowania, gdyż jak sam Wnioskodawca wskazuje, nie można powiązać ich z konkretnymi dostawami ponieważ nie mają bezpośredniego wpływu na wartość dostaw. Tym samym wypłata premii pieniężnej nie stanowi czynności podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odnosząc się do dokumentowania przyznanych odbiorcom premii pieniężnej notą uznaniową stwierdzić należy, iż czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT dokumentuje się zwykłymi rachunkami, notami księgowymi lub innymi dowodami księgowymi. Zatem brak jest przeciwwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku VAT, dla takiego sposobu dokumentowania. Zwrócić jednak należy uwagę, że przepisy dotyczące podatku od towarów usług nie regulują kwestii dokumentowania czynności, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze powyższe należy za prawidłowe uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przyznawane przez Niego premie pieniężne nie będą stanowić zapłaty za świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a przyznane świadczenie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w związku z czym Spółka postępuje prawidłowo dokumentując je notą uznaniową.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi - zgodnie z ust. 2 pkt 1 lit. a) powołanego artykułu - suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 3 do 7.

Z powyższego wynika, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

I tak, z art. 88 ust. 3a pkt 2 wynika, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak zostało to przedstawione w opisie stanu faktycznego w związku z wypłacanymi premiami pieniężnymi nabywcy towarów nie są w żaden sposób zobowiązani do świadczenia innych usług na rzecz Wnioskodawcy. Wypłaconych przez Wnioskodawcę premii, co zostało wykazane powyżej nie można również uznać za rabat obniżający podstawę opodatkowania. Zatem, przyznawane przez Wnioskodawcę premie pieniężne nie będą stanowić zapłaty za świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, a otrzymanie takich premii nie będzie rodziło obowiązku wystawiania faktur VAT przez Odbiorców.

Biorąc pod uwagę powyższą analizę przepisów oraz przedstawione okoliczności sprawy stwierdzić należy, iż faktury VAT wystawione przez Kontrahentów, dokumentujące wysokość otrzymanej premii pieniężnej, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w nich wykazany, bowiem wystawca faktury nie świadczy usług na rzecz dostawcy towarów, podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT, wystawionych przez Odbiorców. Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.