Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-1229/13-7/EC
z 17 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z póz. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2013r. (data wpływu 7 listopada 2013 r.) oraz uzupełnieniu wniosku (brak daty sporządzenia, data wpływu 14.02.2014 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-1229/13-3/EC z dnia 17.01.2014 r. (data nadania 20.01.2014 r., data doręczenia 07.02.2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 2 czerwca 2010r. wnioskodawca sprzedał będący jego własnością lokal mieszkalny nr 40 za cenę 780.000,00 zł. Wnioskodawca zaciągnął na zakup tego lokalu kredyt w Banku w wysokości 290.172,59 zł (umowa z dnia 28 października 2004r.). Prowizja banku za przyznanie tego kredytu wyniosła 4.352,59 zł. Zgodnie z postanowieniami załączonego do umowy „Regulaminu kredytowania osób fizycznych w ramach usług bankowości hipotecznej w Banku wnioskodawca był uprawniony do wcześniejszej spłaty kredytu, a chcąc obniżyć wysokość płaconych rat w dniu 29 czerwca 2007 roku zaciągnął kredyt w E. bank S.A. Odział w Polsce, którego celem zgodnie z zapisami umowy - była spłata w/w kredytu hipotecznego na zakup przedmiotowego lokalu, udzielonego wnioskodawcy przez Bank. W par. 2 ust. 5 umowy o kredyt hipoteczny z dnia 29 czerwca 2007r., , wskazano jako przedmiot finansowania - odrębną własność lokalu nr 40. W tym przypadku również umowa zawarta z E bank S.A. upoważniała wnioskodawcę do wcześniejszej spłaty tego kredytu.

Środki pieniężne uzyskane z kredytu refinansowego zostały przeznaczone na spłatę kredytu mieszkaniowego udzielonego wnioskodawcy przez Bank S.A.

Wnioskodawca wiedząc o przysługującym mu prawie do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym przychodów ze sprzedaży mieszkania, w ustawowym terminie złożył w Urzędzie Skarbowym w Wołominie oświadczenie z dnia 4 czerwca 2010r. o przeznaczeniu tych przychodów na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit a-e ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do końca 2006r., zwanej dalej „u.p.d.o.f.” Jednocześnie w tym samym dniu wnioskodawca złożył Deklarację o osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych objętych zryczałtowanym podatkiem dochodowym (PIT-23), w której to deklaracji określił zryczałtowany podatek na kwotę 0 zł.

Ze środków uzyskanych ze sprzedaży mieszkania wnioskodawca dokonał całkowitej spłaty kredytu hipotecznego zaciągniętego w E. Bank S.A. udzielonego na mocy umowy z dnia 29 czerwca 2007r. o kredyt hipoteczny, co potwierdza zaświadczenie w/w banku z dnia 17 czerwca 2010r. W szczególności wnioskodawca dokonał spłaty kapitału kredytu w kwocie 380.055,20 zł oraz spłaty odsetek w kwocie 154,24 zł. Natomiast pozostałą część przychodu ze sprzedaży mieszkania wnioskodawca przeznaczył na wydatki związane z budową domu jednorodzinnego.

W dniu 11 września 2013r. Naczelnik Urzędu Skarbowego na podstawie art. 155 par. 1, art. 272 oraz 280 Ordynacji podatkowej wezwał wnioskodawcę do złożenia dokumentów potwierdzających poniesienie wydatków na cele wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a i e u.p.d.o.f. W Urzędzie Skarbowym wnioskodawca uzyskał informację, iż problematyczne może być uznanie za wydatki poniesione na cele mieszkaniowe części przychodów ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przeznaczonych na spłatę kredytu zaciągniętego w E. Bank S.A.

Wnioskodawca pismem (brak daty sporządzenia, data wpływu 17.01.2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie, doprecyzował opis stanu faktycznego poprzez wskazanie, iż sprzedany lokal mieszkalny nr 40 usytuowany w budynku nabyty został na podstawie „Umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia własności w wykonaniu umowy zobowiązującej sprzedaży” (Umowa) w dniu 3.10.2005r.

W załączeniu Wnioskodawca przesłał kopię Umowy sporządzonej w formie aktu notarialnego dnia 3.10.2005.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychody ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przed upływem 5 lat od jego nabycia przeznaczone i faktycznie wydatkowane na spłatę kredytu refinansującego kredyt hipoteczny zaciągnięty na zakup tej nieruchomości podlegają zwolnieniu z opodatkowania 10% podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e u.p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym do końca 2006r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przed upływem 5 lat od jej nabycia przeznaczone i faktycznie wydatkowane na spłatę kredytu refinansującego kredyt hipoteczny zaciągnięty na zakup tej nieruchomości korzystają ze zwolnienia z opodatkowania 10% podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e tej ustawy w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r. Zaciągnięcie bowiem kredytu refinansującego kredyt hipoteczny nie zmieniło celu inwestycyjnego, jakim był zakup nieruchomości. Zmiana instytucji kredytowej (banku) w trakcie trwania tej inwestycji co miało miejsce - nie spowodowała w najmniejszym stopniu zmiany tego celu. Nadal spłata poszczególnych rat kredytu w całości dotyczyła zakupionej nieruchomości, a nie innych celów (np. konsumpcyjnych).

Wnioskodawca wskazuje ponadto, że celem ustawodawcy było zwolnienie podatników z obciążeń podatkowych w przypadku wydatków faktycznie poniesionych na cele mieszkaniowe. Dlatego też zaciągnięty przez wnioskodawcę kredyt refinansowy realizuje cel mieszkaniowy wskazany w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e u.p.d.o.f.

Zdaniem Wnioskodawcy w tym miejscu należy wskazać, że prezentowane przez wnioskodawcę stanowisko zgodne jest z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 grudnia 2010r., sygn. akt. III SA/Wa 2679/2010, w którego uzasadnieniu stwierdzono że: ”W ocenie Sądu realizacji celu mieszkaniowego służy także kredyt refinansowy służący finansowaniu kredytu mieszkaniowego, zaciągniętego na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a u.p.d.o.f. Wynika to z jego istoty ekonomicznej, która sprowadza się do zastąpienia droższego kredytu, zaciągniętego wprost na zakup lokalu mieszkalnego, kredytem tańszym. W takiej sytuacji kredyt refinansowy zastępuje pierwotne źródło finansowania inwestycji mieszkaniowej w postaci kredytu mieszkaniowego, który zostaje spłacony środkami pochodzącymi z kredytu refinansowego. Zachodzące w niniejszej sprawie powiązania o charakterze przyczynowo-skutkowym pomiędzy kredytem refinansowym i kredytem mieszkaniowym w aspekcie ekonomicznym skutkują przekształceniem pierwotnego kredytu mieszkaniowego w kredyt refinansowy oraz przeniesieniem celu mieszkaniowego z pierwszego kredytu na kredyt refinansowy. W rozważanym stanie faktycznym kredytowi refinansowemu nie można przypisać innego celu niż finansowanie potrzeb mieszkaniowych podatnika. (...)

(..) Okoliczność, że zaciągnięcie tego kredytu ma na celu ograniczenie kosztów finansowych wynikających z pierwotnego kredytu nie ma znaczenia dla niniejszej sprawy ponieważ w treści art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e u.p.d.o.f. ustawodawca nie uczynił zastrzeżenia, że wskazane w tym przepisie kredyty lub pożyczki nie mogą realizować oprócz celów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a u.p.d.o,f. także celu w postaci racjonalizacji kosztu finansowania inwestycji obejmującej cele wskazane w tym przepisie. Podjete przez podatnika w niniejszej sprawie refinansowanie kredytu mieszkaniowego, zdaniem Sądu z pewnością nie stoi w sprzeczności z celem rozważnego przez Sąd zwolnienia. W realiach niniejszej sprawy źródłem, finansowania zakupu mieszkania wciąż pozostaje kredyt tyle, że korzystniejszy dla Skarżącego kredyt refinansowy.”

Powyższe potwierdził również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 stycznia 2013r. w sprawie o sygn. akt II FSK 3150/2012, zgodnie z którym: „Brak jest racjonalnych przestanek do innego traktowania kredytu związanego bezpośrednio z nabyciem nieruchomości i kredytu zaciągniętego po nabyciu nieruchomości celem spłaty wcześniejszych zobowiązań związanych z nabyciem tej nieruchomości. Sama konstrukcja kredytu refinansowego nie stoi na przeszkodzie zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e ustawy z dnia 29 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.).”

Wnioskodawca zdaje sobie jednak sprawę, iż Urzędy Skarbowe zajmują różne stanowiska w analogicznych stanach faktycznych, dlatego też złożenie wniosku o wydanie interpretacji jest uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w 2005 r. Wnioskodawca nabył mieszkanie, które następnie w 2010 r. sprzedał. Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy obowiązujące przed dniem 1 stycznia 2007 r.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że skoro nieruchomość została nabyta w 2005 r. i sprzedana w 2010 r. czyli przed upływem 5 lat licząc od końca roku podatkowego, w którym doszło do nabycia, to przychód ze sprzedaży podlegał będzie opodatkowaniu według zasad obowiązujących do dnia 31 grudnia 2006 r.

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588 z późn. zm.) zmieniono zasady opodatkowania dochodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednak z uwagi na treść przepisu art. 7 ust. 1 powołanej ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. do odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 stycznia 2007 r.

W myśl dyspozycji art. 28 ust. 2 i ust. 2a cytowanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r., podatek od przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Podatek ten jest płatny bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Zasada ta nie ma zastosowania do podatników, którzy w terminie 14 dni od dnia dokonania tej sprzedaży złożą oświadczenie, że przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczą na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e) ww. ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a: w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży:

• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
  

• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
  

• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego,
  

• na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
  

• na rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację - na cele mieszkalne - własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  
  

Natomiast na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), w części wydatkowanej, nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży, na spłatę kredytu lub pożyczki, a także odsetek od kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele, o których mowa w lit. a), w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym również na spłatę kredytu lub pożyczki oraz odsetek od kredytu lub pożyczki zaciągniętych przed dniem uzyskania tych przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 przepisy ust. 1 pkt 32 i 32a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mają zastosowania, jeżeli:

1. budowa i sprzedaż budynków i lokali oraz sprzedaż gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów jest przedmiotem działalności gospodarczej podatnika,
2. przychód ze sprzedaży lub zamiany jest wydatkowany na:
   1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
   2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, modernizację, adaptację lub remont budynku albo jego części - przeznaczonych na cele rekreacyjne,
3. przychód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1.
   
   

Zgodnie z art. 21 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepis ust. 1 pkt 32 lit. e) nie ma zastosowania do podatników, którzy odsetki od kredytu lub pożyczki odliczali lub odliczają na podstawie art. 26b.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, w szczególności z art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ww. ustawy, iż okolicznością decydującą o prawie do zwolnienia z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jest wydatkowanie go m.in. na spłatę kredytu lub pożyczki zaciągniętych na określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) cele. Jednocześnie wskazać również należy, iż zawarte w tym przepisie wyliczenie tzw. wydatków mieszkaniowych, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania ma charakter wyczerpujący (enumeratywny).

Ponieważ katalog zawierający cele, na które musi być zaciągnięty kredyt lub pożyczka, aby przysługiwało podatnikowi, z mocy ustawy, zwolnienie przedmiotowe, ma charakter zamknięty, to należy uznać, że zwolnienie to nie dotyczy przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, a wydatkowanych na spłatę kredytu czy pożyczki zaciągniętych na inne cele, niż wyżej wymienione, w tym również na spłatę kredytu refinansowego.

Z powołanego przepisu wprost wynika, iż kredyt (pożyczka) musi być zaciągnięty na - wskazane przez ustawodawcę - „cele mieszkaniowe”, a nie, że ma on być w jakikolwiek sposób „związany” z celami mieszkaniowymi. Nie można z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e wywodzić, iż ma on zastosowanie do wszelkich sytuacji, w których dochodzi do finansowania potrzeb mieszkaniowych podatników. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się jednolicie, że wszelkie przepisy regulujące ulgi podatkowe, stanowiące wyjątki od zasady powszechności opodatkowania, należy interpretować ściśle, przede wszystkim w oparciu o wykładnię językową.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na zakup mieszkania Wnioskodawca zaciągnął kredyt hipoteczny. Następnie Wnioskodawca w 2007 r. refinansował ten kredyt w innym banku. Wnioskodawca w 2010 r. sprzedał mieszkanie, a uzyskane z tego tytułu środki przeznaczył na całkowitą spłatę kredytu zaciągniętego w 2007 r.

Stwierdzić zatem należy, iż spłata kwoty kredytu refinansowanego jaka została dokonana ze środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości nie spełnia wymogów art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kredyt, jaki został spłacony z tych środków, czyli kredyt refinansowy nie został zaciągnięty na cele mieszkaniowe, lecz na spłatę kredytu, który został zaciągnięty na cele mieszkaniowe. Należy zauważyć, że katalog zwolnień określony w art. 21 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r. ma charakter zamknięty. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ww. ustawy nie dopuszcza możliwości zwolnienia przychodu ze sprzedaży nieruchomości wydatkowanej na spłatę kredytu innego niż kredyt zaciągnięty na cele określone w lit. a). Tym samym kredyt spłacany przez podatnika winien być zaciągnięty na jeden z celów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy. Tymczasem kredyt, który z uzyskanych ze sprzedaży środków spłacił Wnioskodawca nie był kredytem zaciągniętym na jeden z wymienionych w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy celów, lecz kredytem zaciągniętym m.in. na spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie nieruchomości.

W tym przypadku bez znaczenia pozostaje również fakt, że kredyt refinansowy zaciągnięty został na spłatę kredytu zaciągniętego wcześniej na cele mieszkaniowe. Wnioskodawca nie dokonał, bowiem spłaty kredytu zaciągniętego na cele mieszkaniowe, lecz spłaty kredytu zaciągniętego na spłatę innych zobowiązań (kredytów). Takiego zaś przeznaczenia środków nie przewiduje art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ww. ustawy.

Podobne stanowisko zostało potwierdzone m.in. w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 sierpnia 2011 r. sygn. akt II FSK 374/10 i II FSK 375/10, w których Sąd stwierdził, że spłata zaciągniętego kredytu refinansowego nie zmierzała do realizacji celu mieszkaniowego, ale do zamiany kredytu droższego na tańszy. Bezpośrednim celem zaciągnięcia kredytu refinansowego nie był więc cel mieszkaniowy, lecz opłacalność zaciągnięcia nowego kredytu z uwagi na jego taniość w stosunku do kredytu poprzedniego. Sąd przyznał, że jest to cel subiektywnie uzasadniony, ale nie założony przez ustawodawcę jako realizujący cel mieszkaniowy.

Zatem mając na uwadze powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, iż przeznaczając środki ze sprzedaży nieruchomości na spłatę kredytu refinansowanego Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r., ponieważ Wnioskodawca nie dokonał spłaty kredytu zaciągniętego na cele mieszkaniowe, lecz spłaty kredytu zaciągniętego na inne cele m.in. na spłatę kredytu zaciągniętego wcześniej. Takiego zaś przeznaczenia środków nie przewiduje art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy.

Mając na uwadze powyższe, środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości, a przeznaczone na spłatę kredytu refinansowanego zaciągniętego na spłatę pierwotnie udzielonego kredytu, nie może być uznany za cel mieszkaniowy i tym samym nie są zwolnione z podatku dochodowego.

Pokreślić należy również, iż – zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa – zwolnienia podatkowe stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania oraz mają charakter przywileju, z którego podatnik ma prawo, a nie obowiązek korzystania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Nadto przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odkodowania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądowych należy stwierdzić, że wyroki te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Jednocześnie tut. Organ nadmienia, iż w postępowaniu prowadzonym na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) organ podatkowy nie prowadzi postępowania dowodowego i wyjaśniającego ani też nie ocenia załączonych do wniosku dowodów. Nie ma więc możliwości w tym trybie ustalenia stanu faktycznego sprawy objętej wnioskiem co jest z kolei niezbędne do dokonania wykładni przepisów prawa w danym stanie faktycznym, ponieważ wydając rozstrzygnięcie opiera się wyłącznie na stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym przedstawionym przez Wnioskodawcę. W związku z powyższym dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji celem wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.