Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1296/13/AK,IBPBI/2/423-1317/13/AK,IBPBI/2/423-1318/13/AK
z 7 stycznia 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 3 lipca 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 30 września 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 4 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów kwalifikowanych kosztów finansowania inwestycji w specjalnej strefie ekonomicznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów kwalifikowanych kosztów finansowania inwestycji w specjalnej strefie ekonomicznej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest producentem wyrobów piekarskich i ciastkarskich. Obecnie prowadzi działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: SSE), na podstawie zezwolenia z 28 lutego 2013 r. (dalej: Zezwolenie).

Zgodnie z Zezwoleniem Spółka prowadzi na terenie SSE działalność gospodarczą rozumianą jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie strefy określonych w następujących pozycjach PKWiU 2008 r.:

  • 10.61.24 - Mieszaniny i ciasta do wytwarzania wyrobów piekarskich;
  • 10.61.99 - Usługi podwykonawców związane z produkcją wyrobów otrzymywanych w wyniku przemiału zbóż;
  • 10.71 - Pieczywo, świeże wyroby ciastkarskie i ciastka;
  • 10.72 - Suchary i herbatniki, konserwowane wyroby ciastkarskie i ciastka;
  • 71.2 - Usługi w zakresie badań i analiz technicznych;
  • 72 - Usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych.

Zgodnie z Zezwoleniem, działalnością gospodarczą Spółki prowadzoną na terenie SSE jest również działalność w zakresie sprzedaży odpadów i surowców wtórnych powstałych w wyniku prowadzenia powyżej opisanej działalności gospodarczej.

Zezwolenie określa warunki prowadzenia działalności w SSE. Jednym z warunków (obok zwiększenia zatrudnienia) jest poniesienie na terenie SSE wydatków inwestycyjnych w wysokości co najmniej 55.000.000 zł w terminie do 31 grudnia 2014 r.

Wykonując warunki określone w Zezwoleniu, Spółka prowadzi obecnie inwestycję polegającą na rozbudowie istniejącego zakładu produkcyjnego, znajdującego się na terenie SSE oraz na budowie na terenie SSE nowej hali produkcyjnej i nabyciu nowych linii produkcyjnych służących do produkcji wyrobów piekarskich i ciastkarskich. Realizując inwestycję Spółka będzie więc nabywać środki trwałe, jak i wytwarzać środki trwałe.

Z uwagi na fakt, że skala inwestycji na terenie SSE prowadzonej przez Wnioskodawcę jest stosunkowo duża, Wnioskodawca zmuszony był pozyskać zewnętrzne źródła finansowania przedsięwzięcia.

W efekcie Wnioskodawca:

  • zaciągnął pożyczkę w banku;
  • zaciągnął pożyczkę od firmy X GmbH (dalej: X), która jest spółką „babką” Wnioskodawcy (posiada 100% udziałów w spółce, która posiada 100% udziałów w Spółce);
  • uzyskał dopłatę od udziałowca.

Środki pieniężne pochodzące ze wszystkich powyższych źródeł zostały przekazane Spółce w walucie obcej (euro). W umowach pożyczek kwota każdej z pożyczek została określona w euro. Kwota dopłaty również została wyrażona w euro w uchwale udziałowca o dokonaniu dopłaty. Również w euro Spółka zobowiązana jest spłacać powyższe pożyczki i odsetki od nich. Na koniec każdego dnia, po zaksięgowaniu przez Spółkę wyciągu bankowego z rachunku bankowego, na którym gromadzone są środki na finansowanie inwestycji w SSE, księgowy system komputerowy Spółki nalicza różnice kursowe (dodatnie lub ujemne).

Wszystkie uzyskane w powyższy sposób środki finansowe Spółka gromadzi na specjalnie w tym celu wydzielonym subkoncie w swoim banku. Oznacza to, że zarówno środki z dopłaty od wspólnika, jak i wszystkie otrzymane transze pożyczki od X oraz banku, trafiają wyłącznie na wydzielony rachunek bankowy. Środki pieniężne znajdujące się na tym wydzielonym rachunku bankowym, pochodzące z pożyczek oraz dopłaty, są wydatkowane przez Spółkę wyłącznie na finansowanie inwestycji w SSE.

Wykorzystanie środków pieniężnych z pożyczek na inwestycje było podstawą udzielenia pożyczek przez bank oraz X, co jest wyraźnie wskazane w umowach pożyczek - pożyczki zostały udzielone na działalność inwestycyjną Spółki. Gdyby Wnioskodawca wydatkował środki z którejś pożyczki na inne cele, niż inwestycja w SSE, dany pożyczkodawca mógłby nawet zażądać zwrotu pożyczki. To samo dotyczy dopłaty; udziałowiec Spółki dokonał dopłaty wyłącznie z tego powodu, żeby Wnioskodawca mógł finansować inwestycję. Gdyby Wnioskodawca nie prowadził inwestycji w SSE, wówczas udziałowiec nie wpłaciłby Spółce dopłaty, bowiem Spółka nie była zmuszona pozyskiwać środków na pokrycie straty z lat ubiegłych, ani na bieżącą działalność operacyjną. Inwestycja w SSE stanowi więc wyłączną i bezpośrednią przyczynę udzielenia dopłaty. Odmienne wydatkowanie przez Spółkę środków pieniężnych z dopłaty mogłoby spotkać się z negatywną reakcją udziałowca Spółki wobec zarządu Spółki.

Wnioskodawca ponosi określone koszty związane z pozyskaniem opisanych źródeł finansowania inwestycji w SSE. Koszty te można podzielić na następujące grupy:

  • odsetki od pożyczek, zgodnie z umowami pożyczek;
  • podatek od czynności cywilnoprawnych od dopłaty;
  • koszt zabezpieczenia pożyczki z banku;
  • różnice kursowe związane z pożyczkami, odsetkami od pożyczek oraz kosztem zabezpieczenia pożyczki z banku, a także różnice kursowe związane z otrzymaną dopłatą.

Odnosząc się do kosztu zabezpieczenia pożyczki z banku, koszt ten to wynagrodzenie dla X za udzielenie zabezpieczenia pożyczki z banku. Spółka zawarła umowę pożyczki z niemieckim bankiem, który oferował korzystniejsze warunki niż banki krajowe. Jednakże warunkiem udzielenia tej pożyczki przez niemiecki bank było zabezpieczenie tej pożyczki przez KM, która ma siedzibę w Niemczech. Zabezpieczenie polega na tym, że w razie problemów ze spłatą pożyczki przez Spółkę, X zobowiązana jest do odkupienia wierzytelności od banku po ustalonej cenie. W praktyce więc X spłaci w takiej sytuacji pożyczkę wraz z odsetkami za Spółkę, bank będzie w całości zaspokojony, natomiast X będzie miał wierzytelność wobec Spółki o spłatę pożyczki. W zamian za gotowość do wykupienia wierzytelności wobec Spółki od banku X otrzyma wynagrodzenie od Spółki. Ww. wynagrodzenie za gotowość do wykupienia wierzytelności od banku stanowi dla Spółki koszt zabezpieczenia pożyczki z banku.

W związku koniecznością poniesienia powyżej opisanych kosztów finansowania inwestycji w SSE, Wnioskodawca nabrał wątpliwości, czy koszty te stanowią koszty kwalifikowane w rozumieniu przepisów dotyczących pomocy publicznej udzielanej przy prowadzeniu działalności gospodarczej w SSE. Spółka ponosi powyższe koszty na terenie strefy oraz w trakcie obowiązywania zezwolenia. Nabyte lub wytworzone środki trwałe Spółka zalicza do składników własnego majątku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisane w stanie faktycznym koszty finansowania inwestycji w SSE, a więc:

  • odsetki od pożyczki z banku oraz od X,
  • koszt zabezpieczenia pożyczki z banku (wynagrodzenie dla X za gotowość do wykupienia wierzytelności od banku),
  • podatek od czynności cywilnoprawnych (dalej: PCC) zapłacony w związku z otrzymaną dopłatą oraz
  • różnice kursowe związane z pożyczkami, odsetkami, kosztem zabezpieczenia pożyczki z banku oraz uzyskaną dopłatą

mogą stanowić koszty kwalifikowane Spółki w rozumieniu przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 232 poz. 1548 ze zm.)?

Zdaniem Spółki, koszty finansowania inwestycji w Spółce, a więc odsetki od pożyczek, koszt zabezpieczenia pożyczki z banku oraz PCC od dopłaty, mogą być kosztami kwalifikowanymi zgodnie z przepisami Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (dalej: Rozporządzenie strefowe).

W ocenie Spółki opisane koszty stanowią element ceny nabycia lub kosztu wytworzenia środków trwałych, w części w jakiej zostały poniesione do dnia oddania danego środka trwałego, do używania.

1.Koszt kwalifikowany.

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia strefowego, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika.

Zgodnie z § 6 ust. 4 Rozporządzenia strefowego, cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych ustala się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2002 r. Nr 76 poz. 694, ze zm. - winno być: Dz.U. z 2013 r. poz. 330 ze zm., dalej: „ustawa o rachunkowości”).

W myśl przepisów Rozporządzenia strefowego kosztem kwalifikowanym jest więc cena nabycia lub koszt wytworzenia środków trwałych, określone zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości. Jeżeli więc koszty finansowania, opisane w stanie faktycznym, można zaliczyć do ceny nabycia lub kosztu wytworzenia środka trwałego w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości, to koszty te stanowią koszty kwalifikowane dla celów zwolnienia z działalności w SSE (przy założeniu, że wszystkie pozostałe warunki z rozporządzenia strefowego są spełnione).

2.Cena nabycia/koszt wytworzenia.

Definicję ceny nabycia oraz kosztu wytworzenia można znaleźć w art. 28 ustawy o rachunkowości. W myśl art. 28 ust. 2 tej ustawy, cena nabycia, to cena zakupu składnika aktywów, obejmująca kwotę należną sprzedającemu, bez podlegających odliczeniu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, a w przypadku importu powiększona o obciążenia o charakterze publicznoprawnym oraz powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem składnika aktywów do stanu zdatnego do używania lub wprowadzenia do obrotu, łącznie z kosztami transportu, jak też załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia do obrotu, a obniżona o rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i odzyski. Z kolei zgodnie z art. 28 ust. 3 ustawy o rachunkowości, koszt wytworzenia produktu obejmuje koszty pozostające w bezpośrednim związku z danym produktem oraz uzasadnioną część kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem tego produktu. Koszty bezpośrednie obejmują wartość zużytych materiałów bezpośrednich, koszty pozyskania i przetworzenia związane bezpośrednio z produkcją i inne koszty poniesione w związku z doprowadzeniem produktu do postaci i miejsca, w jakich się znajduje w dniu wyceny. Do uzasadnionej, odpowiedniej do okresu wytwarzania produktu, części kosztów pośrednich zalicza się zmienne pośrednie koszty produkcji oraz tę część stałych, pośrednich kosztów produkcji, które odpowiadają poziomowi tych kosztów przy normalnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych.

W myśl art. 28 ust. 8 ustawy o rachunkowości, cena nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych obejmuje ogół ich kosztów poniesionych przez jednostkę za okres budowy, montażu, przystosowania i ulepszenia, do dnia bilansowego lub przyjęcia do używania, w tym również:

  1. niepodlegający odliczeniu podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy;
  2. koszt obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu ich finansowania i związane z nimi różnice kursowe, pomniejszony o przychody z tego tytułu.

Ostatni z wymienionych przepisów, czyli art. 28 ust. 8, uzupełnia jeszcze listę kosztów wchodzących w skład ceny nabycia lub kosztów wytworzenia środka trwałego o koszty obsługi zobowiązań. Należy podkreślić, że powyższe definicje nie mają charakteru katalogu zamkniętego, obejmują swoim zakresem wszystkie koszty poniesione do momentu przyjęcia środka trwałego do używania. Koszty ponoszone przez Spółkę, opisane w stanie faktycznym, nie są wprost wymienione w powyższych przepisach.

Oznacza to, że o zaliczeniu tych kosztów do ceny nabycia lub kosztu wytworzenia środka trwałego powinny decydować poniższe warunki:

  • można zidentyfikować związek tych kosztów z zakupem („cena zakupu (...) powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem") lub wytworzeniem środka trwałego („i inne koszty poniesione w związku z doprowadzeniem produktu do postaci i miejsca, w jakich się znajduje”); lub
  • koszty te stanowią koszty obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu finansowania nabycia lub wytworzenia środka trwałego.

3.Odsetki od pożyczek

W ocenie Spółki koszty odsetek od pożyczki od X oraz od banku stanowią niewątpliwie koszty obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu finansowania nabycia lub wytworzenia środków trwałych. Pożyczki zostały bowiem zaciągnięte wyłącznie w celu nabycia lub wytworzenia środków trwałych przez Spółkę; pożyczki te stanowią zatem źródło finansowania nabycia lub wytworzenia. Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, Spółka ujmuje środki z pożyczek na specjalnie utworzonym w tym celu rachunku bankowym. Wypłaty z tego rachunku służyć mogą wyłącznie pokryciu kosztów inwestycji w SSE, a więc nabyciu lub wytworzeniu środków trwałych. Spółka każdorazowo jest w stanie powiązać dany wydatek z tego konta z wydatkiem na konkretny środek trwały. Ponadto, wydatek na odsetki od pożyczki spełnia również drugi warunek, o którym była mowa powyżej, to znaczy jest powiązany z zakupem lub wytworzeniem środków trwałych. Powiązanie to jest jednoznaczne, gdyby nie środki z pożyczki, wówczas Spółka nie mogłaby zakupić lub wytworzyć danych środków trwałych.

W ocenie Spółki nie ma znaczenia, czy mówimy o odsetkach od pożyczki z banku czy też o odsetkach od X (czyli spółki babki). Obie te pożyczki służą bowiem sfinansowaniu inwestycji w SS;, odsetki od obu tych pożyczek są bezpośrednio powiązane z zakupem lub wytworzeniem środków trwałych.

4.Koszt zabezpieczenia pożyczki z banku.

Zdaniem Spółki, koszt zabezpieczenia pożyczki z banku, a więc koszt wynagrodzenia dla X za gotowość do odkupienia wierzytelności od banku, jest kosztem obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu finansowania nabycia lub wytworzenia środków trwałych.

Gdyby X nie udzielił zabezpieczenia na rzecz Spółki wobec banku, bank nie udzieliłby Spółce pożyczki lub udzieliłby ją na dużo mniej preferencyjnych warunkach, co z kolei mogłoby się przełożyć na decyzję Spółki o rezygnacji z tej pożyczki. Wynagrodzenie dla X jest więc powiązane w sposób bezpośredni z uzyskaniem pożyczki z banku. Oprócz odsetek od pożyczki, stanowiących wynagrodzenie dla banku, wynagrodzenie dla X za zabezpieczenie tej pożyczki jest drugim głównym elementem kosztotwórczym tej pożyczki. W związku z tym, że pożyczka została udzielona na cele inwestycji w SSE, a więc na zakup lub wytworzenie środków trwałych, to wynagrodzenie za zabezpieczenie dla X jest kosztem obsługi zobowiązania Spółki zaciągniętego w celu finansowania zakupu lub wytworzenia środków trwałych. Taka jest zresztą prawidłowa metoda księgowania tego kosztu - jest to koszt rozliczany w czasie dla celów rachunkowych.

Niewątpliwie, analogicznie jak odsetki od pożyczek, koszt wynagrodzenia dla X jest również kosztem związanym z zakupem lub wytworzeniem środków trwałych. Zabezpieczenie to jest bowiem warunkiem koniecznym do uzyskania pożyczki, a tym samym jest warunkiem koniecznym do nabycia lub wytworzenia środków trwałych przez Spółkę.

5.Koszt PCC od dopłaty.

W ocenie Spółki, kosztu PCC od dopłaty nie da się określić, jako kosztu obsługi zobowiązania zaciągniętego w celu finansowania nabycia lub wytworzenia środków trwałych. Dopłata nie jest bowiem zobowiązaniem Wnioskodawcy wobec udziałowca; dopłata to specyficzna konstrukcja prawna oparta na przepisach Kodeksu spółek handlowych, zgodnie z którą udziałowiec może dofinansować spółkę poprzez bezzwrotną, nieoprocentowaną dopłatę do jej kapitału zapasowego. Tym niemniej, w sytuacji Spółki, niewątpliwie można zidentyfikować związek dopłaty z samą inwestycją w SSE. Związek ten jest bezpośredni i dość oczywisty: dopłata została bowiem dokonana wyłącznie z powodu prowadzenia inwestycji w SSE i środki pieniężne pochodzące z dopłaty z założenia przeznaczone były na finansowanie nowej inwestycji. Środki pieniężne z dopłaty również zostały przelane na specjalny rachunek bankowy Spółki, służący do finansowania inwestycji w SSE.

Przepisy ustawy o rachunkowości nie wskazują wyraźnie, że koszt PCC może być potraktowany jako element ceny nabycia lub kosztu wytworzenia środków trwałych, tym niemniej formuła „związku” z zakupem lub wytworzeniem środka trwałego jest na tyle szeroka, że wystarczy zidentyfikowanie bezpośredniego związku PCC z nabyciem lub wytworzeniem środków trwałych, żeby móc zaliczyć PCC do ceny nabycia lub kosztu wytworzenia. Ustawa o rachunkowości nie zawiera przy tym żadnej definicji „związku" kosztu z nabyciem lub wytworzeniem środka trwałego, należy zatem uznać, że chodzi o obiektywny, racjonalny związek pomiędzy koniecznością poniesienia danego kosztu, a nabyciem lub wytworzeniem konkretnych środków trwałych.

W ocenie Spółki taki związek występuje PCC było bowiem kosztem koniecznym do pozyskania dopłaty, a więc do pozyskania źródła finansowania nabycia lub wytworzenia środków trwałych dla celów inwestycji w SSE. Bez uzyskania dopłaty Spółka nie miałoby źródła finansowania inwestycji; z kolei otrzymanie dopłaty musiało wiązać się z zapłatą PCC.

6.Różnice kursowe.

Zgodnie z art. 30 ust. 4 ustawy o rachunkowości, różnice kursowe dotyczące pozostałych aktywów i pasywów wyrażonych w walutach obcych (innych niż inwestycje długoterminowe), powstałe na dzień ich wyceny oraz przy zapłacie należności i zobowiązań w walutach obcych, jak również sprzedaży walut, zalicza się odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych, a w uzasadnionych przypadkach - do ceny nabycia lub kosztu wytworzenia środków trwałych, środków trwałych w budowie lub wartości niematerialnych i prawnych.

W ocenie Spółki istnieją podstawy, w świetle powyższego przepisu, do zaliczenia różnic kursowych od pożyczek, odsetek oraz PCC od dopłaty i wynagrodzenia dla X za zabezpieczenie pożyczki z banku do ceny nabycia lub kosztu wytworzenia środków trwałych finansowanych tymi pożyczkami. Tym samym, jeżeli różnice kursowe będą zwiększały cenę nabycia lub koszt wytworzenia środków trwałych w ramach inwestycji w SSE, wówczas będą stanowiły koszt kwalifikowany dla celów SSE, w rozumieniu § 6 ust. 4 w zw. z § 6 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia strefowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj