2013.11.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/443-188/13-5/PG
z 14 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z 18 sierpnia 2013 r. (data wpływu do Biura KIP w Płocku 21 sierpnia 2013 r., do Biura KIP w Lesznie 9 września 2013 r.) uzupełnionym pismem z 12 września 2013 r. (data wpływu 20 września 2013 r.) oraz pismem z 30 października 2013 r. (data wpływu 4 listopada 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zwolnienia od podatku dla usług szkolenia na operatora wózka widłowego – jest prawidłowe
zwolnienia od podatku dla usług szkolenia na stanowisko elektryka – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2013 r. został złożony do Biura KIP w Płocku ww. wniosek (na druku ORD OG) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dla usług szkolenia na operatora wózka widłowego oraz na stanowisko elektryka.

Działając na podstawie art. 170 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa oraz art. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 2011 r. w sprawie upoważnienia do wydawania postanowień o pozostawieniu bez rozpatrzenia wniosków o wydanie interpretacji ogólnych oraz wykonywania niektórych czynności związanych ze złożonymi wnioskami (Dz.U. Nr 296, poz. 1757) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie pismem z 3 września 2013 r. o sygn. (…) przesłał przedmiotowy wniosek do załatwienia zgodnie z właściwością do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie.

Wniosek ten wpłynął do tut. Organu 9 września 2013 r.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 12 września 2013 r. (data wpływu 20 września 2013 r.), w którym wyjaśniono, że dotyczy on interpretacji indywidualnej (omyłkowo złożony został na druku ORD-OG), w związku z czym przesłano go ponownie na prawidłowym druku (ORD-IN). Ponadto, wniosek uzupełniono pismem z 30 października 2013 r. (data wpływu 4 listopada 2013 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz własnego stanowisko w sprawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje między innymi usługi szkoleniowe w zakresie „operatora wózków widłowych” oraz na stanowisko „elektryka, tj. SEP”.

Za wykonywane usługi szkoleniowe Zainteresowany wystawiał Fa VAT opodatkowane stawką 23%. W czerwcu 2013 r. jedna z firm zwróciła się o korektę Fa VAT twierdząc, że „operator wózków widłowych” – szkolenie jest zwolnione z VAT. Firma ta w uzasadnieniu swojego stanowiska powołała się na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 14 marca 2011 r., sygn. IPPP1-443-7/11-4/IGo.

Prowadzone szkolenia to typowe szkolenia zawodowe. Bez odpowiednich uprawnień osoby wykonujące te zawody (elektryk, operator wózków) nie mogłyby świadczyć pracy. Ustawodawca nie określił o jakie „odrębne przepisy” chodzi w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a.

Przepisy odnoszące się do prowadzonych przez firmę Wnioskodawcy szkoleń to:

Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. – dotyczy zawodu elektryka,
Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001 r. – dotyczy zawodu operatora wózka.

Zainteresowany posiada programy UDT i SEP do prowadzenia szkoleń.

W piśmie z 12 września 2013 r. Wnioskodawca ponownie wskazał, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje między innymi usługi szkoleń w zakresie „operator wózka widłowego” oraz „SEP-elektryczne” oraz, że za wykonane usługi szkoleniowe wystawia FA VAT – przed wejściem ustawy ZW, po wejściu ustawy 23%.

Ponadto, Zainteresowany wskazał, że po interwencji klienta skorygował FA VAT z 23% na ZW. Powzięcie tej decyzji było wynikiem zapoznania się z wieloma interpretacjami indywidualnymi dyrektorów izb skarbowych, jak również faktem, że inne ośrodki szkoleniowe UDT, SEP wystawiają FA VAT zwolnione z VAT.

Z interpretacji ustawy podatkowej wynika, że zwolnione od podatku są te szkolenia, które są wymagane do wykonywania zawodu operatora wózka widłowego, elektryka. Bez tych uprawnień nie można świadczyć pracy.

Wnioskodawca ponownie wskazał, że szkolenia prowadzone są w oparciu o przepisy:

Rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. (zawód elektryk),
Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001 r. (wózki widłowe).

Dodatkowo Wnioskodawca prowadzi szkolenia jako ośrodek certyfikowany na programach UDT i SEP. W myśl prawa Zainteresowany nie mógłby bez zatwierdzonych programów szkolić. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, szkolenia te są szkoleniami zwolnionymi z opłat VAT. Jeżeli ośrodki szkoleniowe, które go certyfikują są zwolnione, jeżeli szkolenia są szkoleniami zawodowymi w jego ocenie należy uznać, że są one zwolnione z opłat 23% VAT.

Dodatkowo w piśmie z 30 października 2013 r. Zainteresowany oświadczył, że nie jest podmiotem, objętym systemem oświaty zgodnie z ustawą z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, natomiast usługi szkoleniowe są usługami, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r., tj. usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, innymi niż wymienione w pkt 26: a) prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że jest on czynnym podatnikiem VAT. W ramach działalności gospodarczej, prowadzi on działalność szkoleniową sklasyfikowaną wg PKD z 2007 r. pod numerem 85.59.B – Pozostałe pozaszkolne formy edukacji gdzie indziej niesklasyfikowane, zarejestrowaną od 27 października 2010 r. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej między innymi Wnioskodawca przeprowadza szkolenia dla operatorów wózków widłowych i szkoleń SEP, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych oraz w oparciu o zezwolenie UDT, tj. zaświadczenie nr 147/2011/BG_a, 145/2011/W-J_a, 145/2011/W-P_a, 145/2011/W-U_a, 145/20l1/W-N_a, potwierdzające przeprowadzanie szkoleń na podstawie programów szkoleniowych udostępnionych i zatwierdzonych przez Urząd Dozoru Technicznego (UDT), oraz programów SEP.

W myśl powyższego, osoby prowadzące tego typu szkolenia mogą je prowadzić wyłącznie według programów zatwierdzonych przez jednostkę organizacyjną wyznaczoną przez ministra właściwego do spraw gospodarki (§ 4 ust. 2 ww. rozporządzenia), w przypadku Wnioskodawcy jest to Urząd Dozoru Technicznego (UDT), który też jest egzaminatorem wydającym certyfikaty osobom ubiegającym się o nie przed komisją egzaminacyjną UDT oraz SEP.

Szkolenie to:

Nie daje możliwości określenia jakie zawody wykonują osoby odbywające szkolenie, gdyż informacje takie nie są zbierane w trakcie postępowania rekrutacyjnego. Informacje te są zamieszczane na wnioskach egzaminacyjnych SEP i UDT.
Zgodnie z zaświadczeniem wydawanym po zakończeniu kursu, jego celem jest uzyskanie kwalifikacji kierowcy wózka jezdniowego z napędem silnikowym oraz umiejętności bezpiecznej wymiany butli gazowej w wózkach jezdniowych lub uprawnień elektrycznych w zakresie eksploatacji urządzeń, instalacji energetycznych i dozoru.
Szkolenia:
- WÓZKI WIDŁOWE – odbywają się w oparciu o rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 10 maja 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy użytkowaniu wózków jezdniowych z napędem silnikowych (Dz.U. Nr 70, poz. 650 ze zm.). Zgodnie z programem opracowanym przez Urząd Dozoru Technicznego zaświadczenie nr 147/2011/BG_a, 145/2011/W-J_a, 145/2011/W P_a, 145/2011/W-U_a, 145/2011/W-N_a, wydającym zgodę na przeprowadzanie szkoleń na podstawie tych programów.
- SEP – odbywają się w oparciu o Rozporządzenie Ministra Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci. Zgodnie z programem nauczenia SEP, a uczestnicy kursu zdają egzamin przed komisją SEP.
Potwierdzenie uzyskanych kwalifikacji:
- WÓZKI WIDŁOWE – po zakończeniu szkolenia i zdanym egzaminie końcowym wydawane jest Zaświadczenie o ukończeniu kursu, zgodnie z § 6 rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz.U. Nr 13, poz. 216).
- SEP – po zakończeniu szkolenia i zdanym egzaminie końcowym wydawany jest certyfikat przez SEP, nadający uprawnienia do wykonywania zawodu.
Zainteresowany nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz przeprowadzane kursy nie są finansowane ze środków publicznych.
Kurs prowadzony jest zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz.U. Nr 31, poz. 216 ze zm.). Uzyskiwanie i uzupełnianie przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych odbywa się w następujących pozaszkolnych formach kształcenia: kurs, seminarium.
Zgodnie z art. 23715 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94), ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia, przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac.
§ 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 10 maja 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy użytkowaniu wózków jezdniowych z napędem silnikowym (Dz.U. z 2002 r. Nr 70, poz. 650 ze zm.), określa wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy użytkowaniu wózków jezdniowych z napędem silnikowym, zwanych dalej „wózkami”, używanych w transporcie wewnętrznym zakładów pracy.
W myśl § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, do obsługi wózka może być dopuszczony pracownik, który ukończył 18 lat i uzyskał: uprawnienia operatora, zgodnie z odrębnymi przepisami, lub imienne zezwolenie do obsługi wózka wystawione przez pracodawcę, ważne na terenie zakładu pracy tego pracodawcy.
Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, może być wydane pracownikowi po ukończeniu, z wynikiem pozytywnym, szkolenia dla kierowców wózków, zorganizowanego przez pracodawcę, według programu opracowanego lub zatwierdzonego przez jednostkę organizacyjną wyznaczoną przez ministra właściwego do spraw gospodarki (§ 4 ust. 2 ww. rozporządzenia).
Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001 r. w sprawie trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych (Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 849 ze zm.), rozporządzenie określa: tryb sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych, rodzaje urządzeń technicznych, przy których obsłudze i konserwacji wymagane jest posiadanie kwalifikacji, wzór wniosku o sprawdzenie kwalifikacji.
W załączniku nr 2 do ww. rozporządzenia zawarto rodzaje urządzeń technicznych, przy których obsłudze i konserwacji wymagane jest posiadanie kwalifikacji. Pod pozycją nr 13 znajdują się wózki jezdniowe podnośnikowe z mechanicznym napędem podnoszenia.
Wnioskodawca wyjaśnił, że wózek jezdniowy podnośnikowy nazywany zwyczajowo wózkiem widłowym to kołowy pojazd mechaniczny o napędzie silnikowym, przystosowany do przewozu materiałów o znacznej (do kilkudziesięciu ton, zależnie od typu) masie, stosowany w transporcie bliskim i magazynowaniu. Dla celów bezpieczeństwa do obsługi wózka widłowego konieczne jest posiadanie odpowiednich uprawnień. Uprawnienia do obsługi wózków widłowych wydają tylko firmy posiadające stosowny certyfikat.

Rozporządzenie Ministra Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci, w § 1 określa:

rodzaje prac, stanowisk oraz instalacji, urządzeń i sieci, przy których eksploatacji jest wymagane posiadanie kwalifikacji;
zakres wymaganej wiedzy niezbędnej do uzyskania potwierdzenia posiadanych kwalifikacji, odpowiednio do rodzaju prac, stanowisk oraz instalacji i urządzeń, o których mowa w pkt 1;
tryb przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego;
jednostki organizacyjne, przy których powołuje się komisje kwalifikacyjne i tryb ich powoływania;
wysokość opłat pobieranych za sprawdzenie kwalifikacji, o których mowa w pkt 2;
wzór świadectwa kwalifikacyjnego.

W myśl § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci mogą zajmować się osoby, które spełniają wymagania kwalifikacyjne dla następujących rodzajów prac i stanowisk pracy:

eksploatacji – do których zalicza się stanowiska osób wykonujących prace w zakresie obsługi, konserwacji, remontów, montażu i kontrolno-pomiarowym;
dozoru – do których zalicza się stanowiska osób kierujących czynnościami osób wykonujących prace w zakresie określonym w pkt 1 oraz stanowiska pracowników technicznych sprawujących nadzór nad eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci.

§ 6 zawiera szczegółowy zakres wiedzy, jaką powinny posiadać osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci, w celu uzyskania potwierdzenia posiadanych kwalifikacji.

Posiadaną wiedzę i kwalifikacje do pracy przy eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci energetycznych potwierdzają wydawane świadectwa kwalifikacyjne SEP, które uprawniają do samodzielnego wykonywania pracy na określonym stanowisku i na określone urządzenie w danej grupie urządzeń (wymienione w załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia).

Zasady organizowania i przeprowadzania szkoleń zostały ściśle uregulowane w przepisach ustawy – Prawo energetyczne oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzenia kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci.

Zgodnie z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (t.j. Dz.U. Nr 89, poz. 625 ze zm.), osoby zajmujące się eksploatacją sieci oraz urządzeń i instalacji określonych w przepisach, o których mowa w ust. 6 ustawy, obowiązane są posiadać kwalifikacje potwierdzone świadectwem wydanym przez komisje kwalifikacyjne. Sprawdzenie spełnienia wymagań kwalifikacyjnych powtarza się co pięć lat (art. 64 ust. 1a ustawy).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy usługi, które Wnioskodawca wykonuje są zwolnione od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
Czy można uznać, że ww. przepisy są to „przepisy”, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT i w związku z tym, że świadczone usługi szkoleniowe są zwolnione od podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (sformułowanym w piśmie z 12 września 2013 r.), prowadzone szkolenia są szkoleniami zawodowymi bez których nie może być świadczona praca i prowadzone są na certyfikowanych programach bez których nie mógłby on przeprowadzać szkoleń wydanych przez UDT. Dodatkowo ośrodki UDT i SEP, są zwolnione z VAT z tego tytułu. Ponadto, interpretacje dyrektorów izb skarbowych w Polsce podtrzymują stanowisko, że szkolenia Zainteresowanego są również zwolnione z opłat 23% VAT.

Ponadto, w piśmie z 30 października 2013 r. Zainteresowany wskazał, że wykonywana usługa szkolenia zawodowego podlega zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT.

Wnioskodawca stanowisko swoje uzasadnia interpretacją otrzymaną od jednego z klientów firmy i potwierdzoną w biurze rachunkowym:

„Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów stosowanie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy, obowiązującego od 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktów 26-29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE. L. Nr 347. 1 ze zm.).

W myśl art. 132 ust. 1 lit. i ww. Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
finansowane w całości ze środków publicznych

– oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W myśl § 13 ust. 1 pkt 19 i 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2010 r. Nr 246, poz. 1649 ze zm.), obowiązującego do dnia 5 kwietnia 2011 r., zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane i usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Powołane wyżej przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowane w całości ze środków publicznych. Co więcej, przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane. Dla zastosowania przedmiotowych zwolnień istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych lub też finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Należy również zauważyć, że 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L Nr 288 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, że przepisy tego rozporządzenia od 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz.U. L Nr 347, str. 1 ze zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

W myśl § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia, kurs jest pozaszkolną formą kształcenia o czasie trwania nie krótszym niż 30 godzin zajęć edukacyjnych, której ukończenie umożliwia uzyskanie lub uzupełnienie wiedzy ogólnej, umiejętności lub kwalifikacji zawodowych, realizowaną zgodnie z programem nauczania przyjętym przez organizatora kształcenia.

Natomiast kurs zawodowy, na mocy § 2 ust. 3 cyt. rozporządzenia, jest kursem, którego program nauczania obejmuje usystematyzowane treści nauczania wybrane z programu nauczania dla zawodu, dopuszczonego do użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania. Wyniki kursu zawodowego są zaliczane przy podejmowaniu nauki w szkole dla dorosłych prowadzącej kształcenie zawodowe.

W świetle § 6 powołanego rozporządzenia, osoba, która ukończyła określoną formę kształcenia, otrzymuje zaświadczenie. Wzór zaświadczenia określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

Analizując powyższe argumenty w kontekście powołanych przepisów wykonawczych prawa podatkowego wskazać należy, że usługi wykonywane w zakresie szkoleń obsługi wózków widłowych i SEP, spełniają definicję usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług. Celem jest uzyskanie kwalifikacji kierowcy wózka jezdniowego z napędem silnikowym oraz umiejętności bezpiecznej wymiany butli gazowej w wózkach jezdniowych lub uprawnień energetycznych w zakresie eksploatacji, konserwacji, dozoru (…)”.

Dodatkowo Ministerstwo Finansów zadeklarowało, że szkolenia SEP i obsługi wózka widłowego kwalifikują się do takiego zwolnienia. Interpretacja została oparta na fakcie, że Kodeks Pracy zabrania dopuszczania do pracy pracowników nie posiadających odpowiednich kwalifikacji i znajomości zasad/przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Według art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanym art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy wynika, że zwolnienie od podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Zatem aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia, przewidzianego w powołanym przepisie ustawy, dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia. Natomiast jeśli chodzi o kwestię wychowania, należy wskazać, że jest ona przypisana podmiotom, do których uczęszczanie jest obowiązkowe i regulowane przepisami. Zatem to szkoły obowiązkowe mają za zadanie realizować program wychowywania. Nie jest przy tym konieczne, by usługa w zakresie kształcenia była jednocześnie usługą w zakresie wychowania. Na podstawie przedmiotowego przepisu zwolnieniem od podatku mogą być objęte zarówno usługi w zakresie kształcenia, jak i usługi w zakresie wychowania.

Ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy, mogą natomiast korzystać uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, o ile świadczone przez te podmioty usługi są usługami kształcenia na poziomie wyższym.

W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
finansowane w całości ze środków publicznych

– oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Jednocześnie, stosownie do treści § 13 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Natomiast na podstawie § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawa towarów ściśle z tymi usługami związane.

Przytoczone wyżej przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych. Co więcej przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowanych w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenia usług i dostawy towarów ściśle z tymi usługami związanych. Dla zastosowania przedmiotowych zwolnień istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych lub też finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70% ze środków publicznych.

W tym miejscu wskazać należy, że od 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L Nr 77 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 282/2011 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2011 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 282/2011 zastąpiło rozporządzenie Rady nr 1777/2005, które przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.).

Przepis art. 44 ww. rozporządzenia nr 282/2011 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L Nr 347, str. 1 ze zm.) obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje między innymi usługi szkoleń w zakresie „operator wózka widłowego” oraz „SEP-elektryczne”. Za wykonane usługi szkoleniowe Zainteresowany wystawiał faktury ze stawką 23%. Po interwencji klienta Wnioskodawca skorygował fakturę z 23% na ZW. Powzięcie tej decyzji było wynikiem zapoznania się z wieloma interpretacjami indywidualnymi dyrektorów izb skarbowych, jak również faktem, że inne ośrodki szkoleniowe UDT, SEP wystawiają faktury z zastosowaniem zwolnienia od podatku VAT.

Z interpretacji ustawy podatkowej wynika, że zwolnione od podatku są te szkolenia, które są wymagane do wykonywania zawodu operator wózka widłowego, elektryk. Bez tych uprawnień osoby te nie mogłyby świadczyć pracy. Według Wnioskodawcy przepisy odnoszące się do prowadzonej przez niego firmy działalności to:

Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. (dotyczy zawodu elektryka),
Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001 r. (dotyczy zawodu operatora wózka widłowego).

Zainteresowany oświadczył ponadto, że nie jest podmiotem, objętym systemem oświaty, zgodnie z ustawą z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, natomiast usługi szkoleniowe są usługami, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit a ustawy z dnia 11 marca 2004 r., tj. usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, innymi niż wymienione w pkt 26, prowadzonymi w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca jest zainteresowany, czy wykonywane przez niego usługi są zwolnione od podatku VAT.

Dla oceny tego, czy powyższe usługi wykonywane przez Zainteresowanego korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, konieczne jest stwierdzenie:

czy są to usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostkę objętą systemem oświaty lub
czy są to usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz
1. czy są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub
2. czy są świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty lub
3. czy są finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca nie jest podmiotem objętym systemem oświaty, zgodnie z ustawą z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty. Ponadto, z opisu sprawy nie wynika aby Zainteresowany był jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk oraz jednostką badawczo rozwojową, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym.

Biorąc powyższe informacje pod uwagę stwierdzić należy, że opisane we wniosku usługi nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, ponieważ nie są spełnione przesłanki wynikające z powołanego przepisu.

W związku z czym należy przeanalizować, czy spełnione zostały przesłanki warunkujące prawo do skorzystania ze zwolnienia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Aby przedmiotowe usługi mogły korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, muszą być uznane za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz spełniać jeden z warunków określonych w lit. a-c powyższego przepisu.

Zatem dla zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy lub § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia, istotne jest – w pierwszej kolejności – uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania.

Jak podkreślił Wnioskodawca prowadzone szkolenie to typowe szkolenie zawodowe. Bez odpowiednich uprawnień osoby wykonujące te zawody (elektryk, operator wózków) nie mogłyby świadczyć pracy.

Biorąc powyższe informacje pod uwagę stwierdzić należy, że przedmiotowe usługi szkoleniowe spełniają definicję usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

W związku z tym spełniona została podstawowa przesłanka umożliwiająca stosowanie zwolnienia od podatku, o którym mowa w ww. przepisie.

Jednocześnie Zainteresowany wskazał, że nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz przeprowadzane kursy nie są finansowane ze środków publicznych.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że przedmiotowe usługi szkoleniowe nie spełniają wymogów zawartych w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b i lit. c ustawy. Tym samym dla usług, o których mowa we wniosku – w oparciu o ww. przepisy – nie można zastosować zwolnienia od podatku VAT. Jednocześnie dla tych usług nie ma możliwości zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia.

Jednakże, Wnioskodawca wskazał na przepisy, które odnoszą się do prowadzonych przez jego firmę szkoleń.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawodawca nie precyzuje, jakie przepisy odrębne winny regulować prowadzenie usług szkolenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego, aby mogły być objęte zwolnieniem od podatku VAT wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.

Stosownie do art. 237³ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, ze zm.), nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.

Ponadto, zgodnie z art. 237¹⁵ § 1 Kodeksu pracy, Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz.U. z 2013 r., poz. 963, ze zm.), organ właściwej jednostki dozoru technicznego, na wniosek zainteresowanych osób, sprawdza kwalifikacje, o których mowa w art. 22 ust. 2 i 3, w drodze postępowania kwalifikacyjnego.

Jak wynika z ust. 2 cytowanego przepisu, postępowanie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadzają komisje kwalifikacyjne powoływane przez organ właściwej jednostki dozoru technicznego.

W myśl art. 22 ust. 2 i 3 ustawy o dozorze technicznym, osoby wykonujące czynności spawania, zgrzewania, lutowania oraz przeróbkę plastyczną i obróbkę cieplną w toku wytwarzania, naprawy i modernizacji urządzeń technicznych oraz wytwarzania elementów stosowanych do wytwarzania, naprawy lub modernizacji tych urządzeń obowiązane są posiadać zaświadczenia kwalifikacyjne potwierdzające umiejętność praktycznego wykonywania tych czynności oraz znajomość warunków technicznych dozoru technicznego, norm i przepisów prawnych w tym zakresie. Przepis ust. 2 stosuje się do osób obsługujących i konserwujących urządzenia techniczne.

W myśl art. 23 ust. 5 ww. ustawy, minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia:

tryb sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych,
rodzaje urządzeń technicznych, przy których obsłudze i konserwacji wymagane jest posiadanie kwalifikacji, uwzględniając stopień zagrożenia związanego z eksploatacją tych urządzeń,
wzór wniosku o sprawdzenie kwalifikacji.

W załączniku nr 2 do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001 r. w sprawie trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych (Dz.U. Nr 79, poz. 849, ze zm.), wymienione są rodzaje urządzeń technicznych, przy których obsłudze i konserwacji wymagane jest posiadanie kwalifikacji. Są to:

suwnice, żurawie, wciągarki i wciągniki, z wyjątkiem urządzeń z napędem ręcznym wszystkich mechanizmów,
układnice do składowania ładunków w magazynach,
układarki do układania torów,
dźwigi, z wyjątkiem dźwigów osobowych, dźwigów towarowych ze sterowaniem zewnętrznym, dźwigów towarowych małych i urządzeń do transportu osób niepełnosprawnych,
wyciągi towarowe i wyciągi statków,
podesty ruchome, z wyjątkiem załadowczych podestów burtowych,
dźwignice linotorowe,
urządzenia do manipulacji kontenerami,
osobowe i towarowe koleje linowe oraz wyciągi narciarskie,
pomosty ruchome z zespołami napędowymi w przystaniach promowych,
zbiorniki stałe z zespołami napędowymi na skroplone gazy węglowodorowe oraz zbiorniki przenośne o pojemności powyżej 350 cm³ – w zakresie napełniania,
urządzenia do napełniania i opróżniania zbiorników transportowych,
wózki jezdniowe podnośnikowe z mechanicznym napędem podnoszenia.

Powołane wyżej rozporządzenie – jak stanowi § 1 – określa:

tryb sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych,
rodzaje urządzeń technicznych, przy których obsłudze i konserwacji wymagane jest posiadanie kwalifikacji,
wzór wniosku o sprawdzenie kwalifikacji.

Zgodnie z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, sprawdzenie kwalifikacji przeprowadza się na wniosek osoby zainteresowanej lub na wniosek pracodawcy zatrudniającego tę osobę.

Natomiast w myśl § 2 ust. 2 cyt. rozporządzenia, wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien określać:

rodzaj i zakres kwalifikacji, o których sprawdzenie ubiega się osoba zainteresowana,
imię i nazwisko,
datę i miejsce urodzenia,
numer PESEL,
adres stałego miejsca zamieszkania,
wykształcenie,
przebieg praktyki zawodowej,
miejsce pracy i adres pracodawcy,
zawód wykonywany,
posiadane zaświadczenia kwalifikacyjne,
zakład, w którym będzie możliwe przeprowadzenie egzaminu.

Na mocy § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, komisja kwalifikacyjna, po stwierdzeniu kompletności wniosku, o którym mowa w § 2 ust. 1, wyznacza termin egzaminu sprawdzającego kwalifikacje, zwanego dalej „egzaminem”, powiadamiając o nim niezwłocznie wnioskodawcę.

Zgodnie z § 3 ust. 2 cyt. rozporządzenia, egzamin składa się z dwóch części:

z egzaminu ustnego z wiedzy teoretycznej w zakresie określonym w art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym,
z egzaminu praktycznego polegającego na sprawdzeniu umiejętności w zakresie obsługi i konserwacji urządzeń technicznych.

Szczegółową tematykę egzaminu ustala komisja kwalifikacyjna w zależności od rodzaju i zakresu kwalifikacji, o których sprawdzenie ubiega się osoba zainteresowana, i podaje ją do wiadomości tej osobie, na 14 dni przed terminem egzaminu. Z przebiegu egzaminu sporządza się protokół, w którym stwierdza się jego wynik. Protokół podpisują wszyscy członkowie komisji (§ 3 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 10 maja 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy użytkowaniu wózków jezdnych z napędem silnikowym (Dz.U. Nr 70, poz. 650, ze zm.), rozporządzenie określa wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy użytkowaniu wózków jezdniowych z napędem silnikowym, zwanych dalej „wózkami”, używanych w transporcie wewnętrznym zakładów pracy.

Do obsługi wózka, zgodnie z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, może być dopuszczony pracownik, który ukończył 18 lat i uzyskał:

uprawnienia operatora, zgodnie z odrębnymi przepisami, lub
imienne zezwolenie do obsługi wózka wystawione przez pracodawcę, ważne na terenie zakładu pracy tego pracodawcy.

Stosownie do § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia zezwolenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, może być wydane pracownikowi po ukończeniu, z wynikiem pozytywnym, szkolenia dla kierowców wózków zorganizowanego przez pracodawcę, według programu opracowanego lub zatwierdzonego przez jednostkę organizacyjną wyznaczoną przez ministra właściwego do spraw gospodarki.

Natomiast w myśl § 4 ust. 3 ww. rozporządzenia, obsługujący wózki jezdniowe z napędem silnikowym zasilane gazem oraz inni pracownicy dokonujący wymiany butli z gazem w wózkach powinni być przeszkoleni w zakresie bezpieczeństwa użytkowania butli, w tym ich bezpiecznej wymiany.

Zakres tematyki szkolenia, o którym mowa w ust. 3, zgodnie z § 4 ust. 3 cytowanego rozporządzenia, powinien być określony w programach szkolenia dla obsługujących wózki jezdniowe z napędem silnikowym.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, że usługi szkoleniowe na operatora wózka widłowego wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej spełniają definicję usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy. Celem przedmiotowych usług jest uzyskanie kwalifikacji w zakresie operatora wózka widłowego. Zasady organizowania i przeprowadzania ww. szkoleń zostały ściśle uregulowane w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 18 lipca 2001 r. w sprawie trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych. Oznacza to, że spełniona jest też druga przesłanka umożliwiająca korzystanie ze zwolnienia od podatku tzn. szkolenia prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Biorąc powyższe informacje pod uwagę stwierdzić należy, że usługi szkoleniowe w zakresie „operatora wózków widłowych”, które Wnioskodawca wykonuje są zwolnione od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit a ustawy.

W złożonym wniosku Zainteresowany ma wątpliwości dotyczące tego czy świadczone przez niego usługi nazwane „SEP-elektryczne” także mogą korzystać ze zwolnienia od podatku.

W tym miejscu wskazać należy, ze zgodnie z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 1059 ze zm.), osoby zajmujące się eksploatacją sieci oraz urządzeń i instalacji określonych w przepisach, o których mowa w ust. 6, obowiązane są posiadać kwalifikacje potwierdzone świadectwem wydanym przez komisje kwalifikacyjne.

W myśl art. 54 ust. 3 ww. ustawy, komisje kwalifikacyjne są powoływane na okres 5 lat przez:

Prezesa URE;
właściwych ministrów i Szefów Agencji, o których mowa w art. 21a – w zakresie eksploatacji urządzeń i instalacji gazowych, elektrycznych i cieplnych w jednostkach organizacyjnych podległych tym ministrom lub Szefom Agencji lub przez nich nadzorowanych;
ministra właściwego do spraw transportu – w zakresie eksploatacji urządzeń i instalacji energetycznych stosowanych w jednostkach organizacyjnych transportu kolejowego.

Jak stanowi art. 54 ust. 4 i ust. 5 tej ustawy, za sprawdzenie kwalifikacji, o których mowa w ust. 1, pobierane są opłaty od osób kierujących wnioski o stwierdzenie kwalifikacji. Opłaty, o których mowa w ust. 4, stanowią przychód jednostek organizacyjnych, przy których powołano komisje kwalifikacyjne.

Stosownie do art. 54 ust. 6 ww. ustawy, minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu oraz Ministrem Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby, o których mowa w ust. 1.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 54 ust. 6 ww. ustawy wydane zostało rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci (Dz.U. Nr 89, poz. 828 ze zm.), które zgodnie z § 1 określa:

rodzaje prac, stanowisk oraz urządzeń, instalacji i sieci energetycznych, przy których eksploatacji jest wymagane posiadanie kwalifikacji;
zakres wymaganej wiedzy niezbędnej do uzyskania potwierdzenia posiadanych kwalifikacji;
tryb przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego;
jednostki organizacyjne, przy których powołuje się komisje kwalifikacyjne, i tryb ich powoływania;
wysokość opłat pobieranych za sprawdzenie kwalifikacji;
wzór świadectwa kwalifikacyjnego.

W myśl § 3 tego rozporządzenia, rodzaje urządzeń, instalacji i sieci, przy których eksploatacji jest wymagane posiadanie kwalifikacji, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

Stosownie do § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci mogą zajmować się osoby, które spełniają wymagania kwalifikacyjne dla następujących rodzajów prac i stanowisk pracy:

eksploatacji – do których zalicza się stanowiska osób wykonujących prace w zakresie obsługi, konserwacji, remontów, montażu i kontrolno-pomiarowym;
dozoru – do których zalicza się stanowiska osób kierujących czynnościami osób wykonujących prace w zakresie określonym w pkt 1 oraz stanowiska pracowników technicznych sprawujących nadzór nad eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci.

Zgodnie z § 6 cyt. rozporządzenia, osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci, w celu uzyskania potwierdzenia posiadanych kwalifikacji, powinny wykazać się wiedzą z zakresu:

na stanowiskach eksploatacji:
1. zasad budowy, działania oraz warunków technicznych obsługi urządzeń, instalacji i sieci,
2. zasad eksploatacji oraz instrukcji eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci,
3. zasad i warunków wykonywania prac kontrolno-pomiarowych i montażowych,
4. zasad i wymagań bezpieczeństwa pracy i ochrony przeciwpożarowej oraz umiejętności udzielania pierwszej pomocy,
5. instrukcji postępowania w razie awarii, pożaru lub innego zagrożenia bezpieczeństwa obsługi urządzeń lub zagrożenia życia, zdrowia i środowiska;
na stanowiskach dozoru:
1. przepisów dotyczących przyłączania urządzeń i instalacji do sieci, dostarczania paliw i energii oraz prowadzenia ruchu i eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci,
2. przepisów i zasad postępowania przy programowaniu pracy urządzeń, instalacji i sieci, z uwzględnieniem zasad racjonalnego użytkowania paliw i energii,
3. przepisów dotyczących eksploatacji, wymagań w zakresie prowadzenia dokumentacji technicznej i eksploatacyjnej oraz stosowania instrukcji eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci,
4. przepisów dotyczących budowy urządzeń, instalacji i sieci oraz norm i warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać te urządzenia, instalacje i sieci,
5. przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej, z uwzględnieniem udzielania pierwszej pomocy oraz wymagań ochrony środowiska,
6. zasad postępowania w razie awarii, pożaru lub innego zagrożenia bezpieczeństwa ruchu urządzeń przyłączonych do sieci,
7. zasad dysponowania mocą urządzeń przyłączonych do sieci,
8. zasad i warunków wykonywania prac kontrolno-pomiarowych i montażowych.

Zgodnie z § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia, sprawdzenie kwalifikacji posiadanych przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci przeprowadzają komisje kwalifikacyjne, o których mowa w § 8, na wniosek tych osób albo na wniosek pracodawcy zatrudniającego te osoby.

Stosownie do § 8 ust. 1 cyt. rozporządzenia, sprawdzenia posiadania kwalifikacji dokonuje komisja kwalifikacyjna, zwana dalej „Komisją”, w drodze organizowanego przez nią egzaminu.

Posiadaną wiedzę i kwalifikacje do pracy przy eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci energetycznych potwierdzają wydawane świadectwa kwalifikacyjne, które uprawniają do samodzielnego wykonywania pracy na określonym stanowisku i na określone urządzenie w danej grupie urządzeń (wymienione w załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia).

Biorąc powyższe przepisy pod uwagę, w kontekście zaprezentowanego opisu sprawy, wskazać należy, że usługi szkoleń prowadzonych przez Wnioskodawcę na stanowisko elektryka (szkolenia „SEP-elektryczne”) spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż osoby chcące zajmować się obsługą urządzeń elektrycznych obowiązane są posiadać kwalifikacje w tej dziedzinie, potwierdzone świadectwem wydanym przez odpowiednią komisję kwalifikacyjną. Zadaniem szkoleń jest więc uzyskanie wiedzy niezbędnej do celów zawodowych oraz świadectwa klasyfikacyjnego uprawniającego do wykonywania zawodu.

Zasady i formy przeprowadzania ww. szkoleń zostały ściśle uregulowane we wskazanych wyżej przepisach, tj. ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne oraz w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci. Oznacza to, że spełniona jest też druga przesłanka umożliwiająca korzystanie ze zwolnienia od podatku, tzn. szkolenia prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Z tych też względów świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkolenia na stanowisko elektryka, tj. SEP, prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, w związku z czym korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.

Podsumowując, stwierdzić należy, że usługi, które Zainteresowany wykonuje są zwolnione od podatku VAT – zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy – ponieważ są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, prowadzonymi w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach (wskazanych we wniosku).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin