Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-879/13/MS
z 5 grudnia 2013 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2013 r. (data wpływu 2 września 2013 r.), uzupełnionym w dniu 27 listopada 2013 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podstawy opodatkowania o wartość udzielonych rabatów oraz okresu, w jakim należy dokonać przedmiotowej czynności - jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 2 września 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 27 listopada 2013 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podstawy opodatkowania o wartość udzielonych rabatów oraz okresu, w jakim należy dokonać przedmiotowej czynności.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie produkcji i handlu artykułami spożywczymi (głównie przetworami rybnymi). W ramach prowadzonej działalności Spółka prowadzi stałą współpracę z siecią sklepów detalicznych („sieć handlowa”), która posiada w stałej ofercie towary, które uprzednio stanowiły własność Spółki. Warunki współpracy Spółki z siecią handlową określone są w pisemnej umowie. Zgodnie z tą umową z tytułu zakupienia przez sieć handlową we wskazanym w umowie okresie rozliczeniowym towarów Spółki o łącznej wartości przekraczającej wskazany w umowie próg, sieci handlowej przysługuje od Spółki tzw. „bonus obrotowy”. „Bonus obrotowy” stanowi kwotę, obliczaną jako określony w umowie procent obrotu netto pomiędzy Spółką a siecią handlową, którą to kwotę Spółka jest zobowiązana zapłacić na rzecz sieci handlowej. Nota obciążeniowa wystawiona przez sieć handlową nie zawiera wyszczególnionej kwoty podatku od towarów i usług.

Sieć handlowa dokonuje zakupów towarów Spółki wyłącznie od osób trzecich (dystrybutorów), którzy uprzednio nabywają te same towary od Spółki. Spółka otrzymała od sieci handlowej notę obciążeniową z tytułu „bonusu obrotowego”. Do noty obciążeniowej załączono zestawienia towarów Spółki, nabytych w danym okresie rozliczeniowym przez sieć handlową od poszczególnych dystrybutorów.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy Spółka jest uprawniona do pomniejszenia podstawy opodatkowania oraz należnego podatku od towarów i usług odpowiednio o kwotę bonusu obrotowego oraz kwotę podatku obliczonego od bonusu obrotowego, w miesiącu otrzymania noty obciążeniowej od sieci handlowej?


Zdaniem Wnioskodawcy, jest on uprawniony do zmniejszenia podstawy opodatkowania o kwotę „bonusu obrotowego” (pomniejszoną o kwotę zmniejszenia podatku) oraz do zmniejszenia podatku należnego o kwotę podatku od towarów i usług obliczoną od „bonusu obrotowego” metodą „w stu”. „Bonus obrotowy” należy zakwalifikować jako rabat pośredni, który zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług pomniejsza podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Brak jest podstaw do wystawienia faktury korygującej, ponieważ rabat pośredni nie jest udzielany przez Spółkę bezpośredniemu nabywcy towarów, lecz sieci handlowej, która nabyła towary od dystrybutora. Wobec powyższego w przypadku rabatu pośredniego nie ma zastosowania warunek posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej, wynikający z art. 29 ust. 4a ustawy o podatku od towarowi usług.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Spółka wskazała następujące interpretacje indywidualne: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 stycznia 2013 r. nr IPPP1/443-1133/12-2/MP; z dnia 5 października 2010 r. nr IPPP1/443-786/10-2/AW; z dnia 21 czerwca 2010 r. nr IPPP1-443-348/10-2/AS oraz z dnia 2 lipca 2009 r. nr IPPP3-4521-20/09-2/JF.

Stanowisko wyrażone przez Ministra Finansów w wyżej powołanych interpretacjach indywidualnych jest zgodne z orzeczeniami Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 24 października 1996 r. (sprawa Elida Gibbs Ltd, C-317/94) oraz z dnia 15 października 2002 r. (sprawa Komisja Europejska przeciwko RFN, C-427/98). Również Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 13 kwietnia 2010 r. (sygn. akt I FSK 600/09) oraz z dnia 15 stycznia 2009 r. (sygn. akt I FSK 1653/07) orzekł, iż rabat pośredni pomniejsza podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług bez konieczności wystawiania faktury korygującej.

Kwotę bonusu obrotowego należy zdaniem Wnioskodawcy uznać za kwotę brutto, na podstawie stosowanego posiłkowo art. 29 ust. 1 zdanie drugie ustawy o podatku od towarów i usług i w konsekwencji zmniejszenie podstawy opodatkowania należy ustalić jako kwotę bonusu obrotowego, pomniejszoną o kwotę zmniejszenia podatku należnego.

Zmniejszenie podstawy opodatkowania powinno nastąpić w miesiącu otrzymania noty obciążeniowej od sieci handlowej, ponieważ w świetle art. 29 ust. 4a ustawy o podatku od towarów i usług do zmniejszenia podstawy opodatkowania wymagane jest otrzymanie od nabywcy towarów dokumentu, z którego wynika powstanie po stronie nabywcy towarów obowiązku zmniejszenia podatku naliczonego. W podatku od towarów i usług obowiązuje mechanizm „opodatkowanie – odliczenie”, zgodnie z którym co do zasady kwota podatku należnego z tytułu danej transakcji po stronie sprzedawcy powinna być zgodna z kwotą podatku naliczonego po stronie nabywcy.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.


W świetle art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawę opodatkowania, na mocy art. 29 ust. 4 ustawy, zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Stosownie do art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.


Na mocy art. 29 ust. 4b ww. ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się w:


  1. eksporcie towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów;
  2. dostawie towarów i świadczeniu usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
  3. sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
  4. pozostałych przypadkach, jeżeli w wystawionej fakturze, do której odnosi się korekta, nie wykazano kwoty podatku.


Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć „bonifikata” ani „rabat”, w związku z powyższym pojęcia te należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową.

Przyjmując za „Uniwersalnym słownikiem języka polskiego” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2003, tom 1, str. 303) „bonifikata” – to „zniżka, odstępstwo od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę albo w celach reklamowych: opust, rabat”. Przez bonifikatę należy więc rozumieć pomniejszenie ustalonej uprzednio ceny towaru lub usługi.

Natomiast zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 825), „rabat” to „zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, np. przy kupnie dużej ilości towarów”. Zatem, rabat polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru lub usługi. Rozróżnia się przy tym rabaty na te przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu.

W przypadku udzielenia rabatu po dokonaniu sprzedaży należy wystawić fakturę korygującą. Przy czym zarówno wykazanie na fakturze rabatu udzielonego w momencie sprzedaży, jak i wystawienie faktury korygującej po wystawieniu faktury z tytułu udzielenia rabatu po dokonaniu sprzedaży możliwe jest, zgodnie z § 13 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), wyłącznie w sytuacji udzielenia rabatu bezpośredniemu nabywcy towarów lub usług.

Zgodnie bowiem z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą tę fakturę.

Przy czym faktura korygująca powinna zawierać dane wskazujące na fakturę, której faktura korygująca dotyczy (§ 13 ust. 2). Są to m.in. – jak wskazuje § 5 ust. 1 w związku z § 13 ust. 2 pkt 2 ww. rozporządzenia – dane sprzedawcy i nabywcy, numer i data wystawienia faktury korygowanej. Zatem wystawienie faktury korygującej może dotyczyć tylko kontrahentów bezpośrednio uczestniczących w rzeczywistej transakcji potwierdzonej wystawieniem faktury. Nie można wystawić faktury korygującej w sytuacji, kiedy między kontrahentami nie miała miejsca dostawa i w konsekwencji nie było wystawionej faktury.


Uregulowania krajowej ustawy o podatku od towarów i usług stanowią implementację przepisów wspólnotowych i są konsekwencją przystąpienia Polski do Unii Europejskiej. I tak art. 29 ustawy stanowi implementację art. 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347, s. 1 ze zm.), zgodnie z którym podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:


  1. obniżek cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
  2. opustów i obniżek cen udzielonych nabywcy lub usługobiorcy i uwzględnionych w momencie transakcji;
  3. kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym.


Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.


Analiza powyższych przepisów wskazuje, iż każdy z wymienionych w art. 29 ust. 4 ustawy przypadków, tj.:


  1. udzielenie udokumentowanych, prawnie dopuszczonych i obowiązujących rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont),
  2. zwrotów towarów,
  3. zwrotu kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach,
  4. zwrotu kwot dotacji, subwencji i innych opłat o podobnym charakterze,
  5. wystawienia korekty faktury,

- stanowi odrębną podstawę zmniejszenia obrotu (stanowiącego podstawę opodatkowania).


Powyższe stanowisko pozostaje w zgodzie z Dyrektywą Rady 2006/112/WE, która w art. 73 oraz 90 ust. 1 określa podstawę opodatkowania, przewidując uprawnienia do jej obniżenia w przypadku każdorazowego, faktycznego zmniejszenia obrotu. Zgodnie z powyższą dyrektywą, przesłanką wystarczającą dla ustalenia podstawy opodatkowania jest zaistnienie samego faktu zmniejszenia obrotu, bez konieczności wykazywania go w jeden konkretny sposób.

Mając to na uwadze wydaje się, że zarówno wystawienie faktury korygującej, jak również noty stanowi prawidłowy sposób udokumentowania udzielonego rabatu. Jednakże zarówno przywołane przepisy ustawy, jak i dyrektywy wyraźnie wskazują, iż rzeczywiste kwoty rabatów mają być udokumentowane - podatnik winien przedstawić dowód rzeczywistej kwoty poniesionych kosztów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności prowadzi stałą współpracę z siecią sklepów detalicznych siecią handlową, która posiada w stałej ofercie towary, które uprzednio stanowiły własność Spółki. Zgodnie z zawartą z siecią handlową umową o współpracy, z tytułu zakupienia przez sieć handlową (we wskazanym w umowie okresie rozliczeniowym) towarów Spółki o łącznej wartości przekraczającej wskazany w umowie próg, sieci handlowej przysługuje od Spółki tzw. „bonus obrotowy”. „Bonus obrotowy” stanowi kwotę, obliczaną jako określony w umowie procent obrotu netto pomiędzy Spółką a siecią handlową, którą to kwotę Spółka jest zobowiązana zapłacić na rzecz sieci handlowej. Nota obciążeniowa wystawiona przez sieć handlową nie zawiera wyszczególnionej kwoty podatku od towarów i usług. Sieć handlowa dokonuje zakupów towarów Spółki wyłącznie od osób trzecich (dystrybutorów), którzy uprzednio nabywają te same towary od Spółki.

W świetle powołanych wyżej definicji „bonifikaty” i „rabatu” uznać należy, że w opisanym przypadku mamy do czynienia z pomniejszeniem, czy odstępstwem od ustalonej przez Spółkę ceny towarów, która co prawda nie sprzedaje bezpośrednio towarów sieci handlowej, ale na podstawie odpowiedniej umowy udziela jej rabatów czy też bonifikat w formie pieniężnej („bonus obrotowy”), co powoduje w istocie zwrot części ceny towarów. W przypadku kiedy sieć handlowa otrzyma bezpośrednio od Spółki zwrot części ceny zakupionego towaru, wówczas dla sprzedającego (Spółki) i dla sieci handlowej nastąpi rzeczywiste obniżenie ceny towaru. Takie obniżenie ceny nie dotyczy pośredników, którzy zapłacili Spółce i otrzymali od sieci handlowej cenę należną w pełnej wysokości. Podmiotem uprawnionym do obniżenia kwoty podatku należnego staje się Spółka, która dokonała sprzedaży ostatecznie po obniżonej cenie, tj. udzieliła rabatu zakupowego, a zatem u Spółki nastąpi obniżenie wartości obrotu i kwoty podatku należnego. W związku z tym rzeczywiście to Spółka posiada prawo do korekty obrotu i należnego od niego podatku.

Podkreślenia wymaga fakt, iż rzeczywisty obrót gospodarczy winien mieć odzwierciedlenie w prowadzonej dokumentacji. Do obowiązków uczestników obrotu gospodarczego należy uwiarygodnienie dokonanych transakcji. Podmiot udzielający rabatu powinien posiadać dla celów dowodowych dokumenty świadczące o rzeczywistym rabacie na rzecz finalnego odbiorcy – w tym przypadku sieci handlowej. Posiadanie takich dokumentów jest warunkiem potwierdzającym prawo do obniżenia podatku należnego po stronie sprzedawcy.

Jeżeli rabat został przyznany przez podatnika stojącego na początku łańcucha dostaw ostatecznemu odbiorcy, nie zaś przez podmioty transakcji pośrednich lub też tym podmiotom, to podmioty te nie będą mogły wystawiać lub przyjmować faktur korygujących, bowiem w transakcjach przez nie wykonywanych nie dojdzie do zmiany ceny. Nie będzie również możliwe wystawienie faktury korygującej ostatecznemu odbiorcy, ponieważ między pierwszym sprzedawcą a tym odbiorcą nie dojdzie do żadnej dostawy.

Ze względu na brak bezpośredniej transakcji (udokumentowanej fakturą VAT) pomiędzy Spółką a siecią handlową, nie można faktu udzielenia rabatu potwierdzić fakturą korygującą określoną w § 13 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów. Faktura korygująca może bowiem dotyczyć tylko dostawcy i bezpośredniego nabywcy uczestniczących w pierwotnej transakcji. Wnioskodawca może wystawić faktury korygującej na podatnika, który odkupił towar od niego. Tym samym przepisy krajowe nie określają dokumentu, na podstawie którego podatnik udzielający rabatu może ten rabat udokumentować. Nie jest tym dokumentem faktura korygująca, jednak nic nie wskazuje, że nie może nim być np. nota.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że sieć handlowa wystawiła dla Spółki notę obciążeniową z tytułu „bonusu obrotowego”, do której załączono zestawienia towarów Spółki, nabytych w danym okresie rozliczeniowym przez sieć handlową od poszczególnych dystrybutorów.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące przepisy o podatku od towarów i usług, stwierdza się, że skoro wystawiona nota dokumentowała prawnie dopuszczalny rabat, to w konsekwencji będzie pisemnym dokumentem, który w świetle regulacji prawnych umożliwi udokumentowanie rabatu. Zatem na podstawie wystawionej noty, Spółka jest w stanie określić kwotę udzielonego sieci handlowej rabatu/bonusu i w związku z tym posiada prawo do obniżenia kwoty podatku należnego z tytułu udzielonego rabatu/bonusu sieci handlowej od zakupionych od dystrybutorów produktów Spółki.

Jednak wbrew twierdzeniu Spółki prawo do obniżenia podstawy opodatkowania nastąpi dopiero w rozliczeniu za okres, w którym faktycznie zostanie zapłacony na rzecz sieci handlowej „bonus obrotowy” - tj. dzień przekazania kwoty przyznanego rabatu na rachunek klienta, a nie jak wskazano w momencie otrzymania noty od sieci handlowej. Przy czym Spółka winna posiadać stosowne dokumenty, które umożliwią precyzyjne określenie, w jakim okresie rozliczeniowym dokonano przekazania sieci handlowej należnego rabatu pieniężnego („bonusu obrotowego”).

Reasumując, udzielony przez Spółkę sieci handlowej „bonus obrotowy” wyczerpuje przesłanki do uznania go za rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy, ponieważ obniża on ustaloną cenę produktów Spółki. W konsekwencji Spółka posiada prawo do korekty obrotu i należnego od niego podatku w momencie faktycznego udzielenia tego rabatu (tj. wypłaty „bonusu obrotowego” ) na rzecz sieci handlowej.

Zatem oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo należało uznać je za nieprawidłowe.

Ponadto podkreślić należy, że rzeczywisty obrót gospodarczy winien mieć odzwierciedlenie w prowadzonej dokumentacji. Do obowiązków uczestników obrotu gospodarczego należy uwiarygodnienie dokonanych transakcji. Spółka jako podmiot udzielający rabatu powinna posiadać dla celów dowodowych dokumenty świadczące o udzielonym rabacie na rzecz finalnego odbiorcy - w tym przypadku sieci handlowej. Posiadanie takich dokumentów jest warunkiem potwierdzającym prawo do obniżenia podatku należnego po stronie sprzedawcy.

Końcowo wskazać należy, że interpretacji udzielono przy założeniu, że sieć handlowa, dla której udzielono rabatu pośredniego, nie świadczy na rzecz Spółki żadnych czynności.


Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj