Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-489/13-2/EK
z 9 stycznia 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki akcyjnej przedstawione we wniosku z 11 października 2013 r. (data wpływu 14 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

„A” S.A. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) prowadzi inter alia działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży detalicznej leków i produktów farmaceutycznych w aptekach.

W latach 2007-2011 Spółka wdrożyła w aptekach system bonifikat na sprzedaż leków, w tym leków refundowanych na podstawie umowy zawartej pomiędzy Spółką a Narodowym Funduszem Zdrowia (dalej: NFZ).

W konsekwencji powyższego, cena sprzedaży wybranych leków, w części należnej od klienta, była obniżana poprzez udzielenie stosownej bonifikaty – zmianie natomiast nie ulegała część refundowana przez NFZ.

Paragony fiskalne i faktury dokumentujące sprzedaż leków objętych systemem bonifikat są, zgodnie z art. 22 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 330, z późn. zm., dalej: ustawa o rachunkowości), (i) rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują, (ii) kompletne, (iii) zawierają co najmniej dane określone w art. 21 ustawy o rachunkowości oraz (iv) są wolne od błędów rachunkowych.

Na paragonach fiskalnych dokumentujących transakcję sprzedaży (w tym także na fakturach, jeżeli na życzenie klienta faktury były wystawiane) wykazywana była kwota należna (wraz z podatkiem od towarów i usług), wartość udzielonej bonifikaty oraz kwota zapłacona przez klienta (tj. kwota należna pomniejszona o wartość udzielonej bonifikaty).

Bonifikaty były przypisane do wartości sprzedaży objętej danym paragonem fiskalnym lub fakturą, a nie do wartości poszczególnych leków sprzedawanych w ramach tej transakcji.

Udzielanie bonifikaty każdorazowo polegało na obniżeniu ceny leków w trakcie realizacji transakcji pomiędzy apteką a nabywającym towar; tym samym, nabywca był zawsze świadomy wysokości udzielonej bonifikaty przed uiszczeniem kwoty należnej z tytułu zakupu leków i produktów farmaceutycznych.

W wyniku zastosowania bonifikaty, do kas apteki prowadzonej przez Spółkę wpływała wyłącznie kwota odpowiadająca cenie leku w części należnej od klienta po bonifikacie, a zatem kwota faktycznie zapłacona przez klienta.

Na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych Spółka jest w każdym przypadku w stanie wskazać wartość udzielonych bonifikat w sposób prawidłowy i niebudzący wątpliwości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W związku z przedstawionym powyżej stanem faktycznym Spółka wnosi o potwierdzenie, że za przychód z tytułu sprzedaży leków i produktów farmaceutycznych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w części należnej od nabywcy, w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać kwotę należną Spółce od nabywcy po wyłączeniu udzielonych bonifikat, tj. kwotę faktycznie otrzymaną.

Zdaniem Wnioskodawcy, za przychód z tytułu sprzedaży leków i produktów farmaceutycznych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w części należnej od nabywcy, w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać kwotę należną Spółce od nabywcy po wyłączeniu udzielonych bonifikat tj. kwotę faktycznie otrzymaną.

Spółka opiera swoje stanowisko na analizie treści przepisów prawa, orzecznictwa sądów administracyjnych, jak również na stanowisku organów podatkowych.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

1. Przychód podlegający opodatkowaniu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych stanowi dochód rozumiany jako nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu, precyzując, poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w art. 12 ust. 1-3 i 3c i 4b, rodzaje przychodów, a także enumeratywnie wylicza, jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (ust. 4, ust. 4d) (L. Błystak (w:) S. Babiarz, L. Błystak. B. Dauter, A. Gomułowicz, R. Pęk, K. Winiarski, Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz, Wrocław 2011, s. 291-292).

Wobec braku unormowania ustawowego definicja pojęcia przychodu w dość precyzyjny sposób została wypracowana przez orzecznictwo sądów administracyjnych oraz doktrynę, które wskazują, że przychodem staje się:

    1. każde definitywne przysporzenie majątkowe podatnika,
    2. zwiększające jego majątek w sposób trwały,
    3. niewymienione w enumeratywnym katalogu przysporzeń niestanowiących przychodu zawartym w art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz
    4. niewyłączone z opodatkowania (por. Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, pod red: A. Obońska, Legalis).

Powyższą konkluzję potwierdził przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 23 lutego 2011 r. (sygn. I SA/Wr 1461/10), wskazując, że „w piśmiennictwie i orzecznictwie jednoznacznie przyjmuje się, że przychodem jest przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, które definitywnie powiększa aktywa osoby prawnej”. Próbę dookreślenia rozumienia pojęcia przychodu podjął również Naczelny Sąd Administracyjny, m.in. w wyroku z 12 lutego 2013 r. (sygn. II FSK 1246/11), stwierdzając, że „z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem jest ta wartość która, wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa” (podkreślenie Wnioskodawcy).

Mając na uwadze powyższe, w celu dokonania oceny, czy na skutek danego zdarzenia prawnego powstał przychód podatkowy, należy zweryfikować, czy po stronie podatnika doszło do definitywnego zwiększenia jego aktywów majątkowych.

Odnosząc powyższe rozważania na grunt przedstawionego stanu faktycznego należy zaznaczyć, że w ramach realizacji wspomnianego programu bonifikat po stronie Spółki doszło do definitywnego zwiększenia aktywów majątku wyłącznie w kwocie faktycznie zapłaconej, tj. w kwocie odpowiadającej cenie leków po bonifikacie.

2. Przychody związane z działalnością gospodarczą na gruncie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie Spółka pragnie wskazać, że w świetle art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, „za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont”.

Należy podkreślić, że zgodnie z wykładnią językową, przychody należne oznaczają przychody przysługujące komuś, co wynika, jak podniesiono w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 stycznia 2003 r. (sygn. SA/Bd 106/03) z definicji słownika języka polskiego, zgodnie z którą słowo „należny” oznacza „przysługujący komuś”.

Odwołując się natomiast do drugiej części przepisu art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w ocenie Spółki, ustawodawca w sposób niepodlegający wątpliwości sformułował zasadę, zgodnie z którą przychód uzyskiwany ze sprzedaży powinien być pomniejszany o kwotę udzielanych bonifikat i skont.

Na potwierdzenie powyższego stanowiska Spółka pragnie zacytować wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 listopada 2012 r. (sygn. II FSK 605/11), w którym Sąd stwierdza co następuje „Zgodnie z art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. za przychody związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Przychodami, które będą miały wpływ na podstawę opodatkowania są w związku z tym tylko takie należności z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika, które podatnik ten ma potencjalną możliwość uzyskać, w stosunku do których przysługuje mu skuteczne uprawnienie domagania się od innej osoby spełnienia świadczenia (por. L. Błystak (w:) S. Babiarz, L. Błystak, B. Dauter, A. Gomułowicz, R. Pęk, K. Winiarski, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Wrocław 2012, s. 379 i powołane tam orzecznictwo). Nie budzi wątpliwości, że na wysokość przychodu uwzględnionego w podstawie opodatkowania mają wpływ udzielone bonifikaty. (…) Bonifikata obniża przychód z działalności gospodarczej jedynie wówczas, gdy została faktycznie dokonana (ustawodawca wymaga jej udzielenia). W przepisach ustawy podatkowej nie uzależniono możliwości uwzględnienia bonifikaty od określonego sposobu jej udokumentowania” (podkreślenie Wnioskodawcy).

Nadto, Spółka pragnie nadmienić, że w myśl art. 28 ust. 5 ustawy o rachunkowości, za cenę (wartość) sprzedaży netto składnika aktywów przyjmuje się możliwą do uzyskania na dzień bilansowy cenę jego sprzedaży, bez podatku od towarów i usług i podatku akcyzowego, pomniejszoną o rabaty, upusty i inne podobne zmniejszenia.

W ocenie Spółki, zaprezentowany powyżej przepis ustawy o rachunkowości, niezależnie od faktu, że przepisy regulujące zasady ewidencji rachunkowej nie mają charakteru podatkowo-twórczego, wzmacnia argumentację, zgodnie z którą za przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych należy uznać kwotę faktycznie otrzymaną od nabywcy, tj. cenę pomniejszoną o udzielone bonifikaty.

3. Definicja bonifikaty.

Spółka pragnie nadto wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera również definicji pojęć „bonifikata” i „skonto”. Definicji tych pojęć nie znajdujemy również w innych regulacjach prawnych. „Pewne wskazówki co do zakresu tych pojęć zawarte są w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Przepis art. 29 ust. 2 tej ustawy stanowi, że obrót zmniejsza się m.in. o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, upustów, uznanych reklamacji i skont). Wynika zatem, że bonifikaty i skonta są rodzajem prawnie dopuszczalnych rabatów” (D. Kosacka-Łędzewicz, B. Olszewski, Leksykon podatku dochodowego od osób prawnych, „Unimex” 2011) (podkreślenie Wnioskodawcy).

W związku z brakiem nadania specyficznego znaczenia na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w formie definicji legalnej, zdaniem Spółki, zgodnie z domniemaniem języka potocznego, należy posłużyć się ogólnie przyjętym, potocznym znaczeniem terminu „bonifikata”. Zgodnie z definicją słownikową „bonifikata” oznacza „zmniejszenie ustalonej ceny towaru lub usługi” (Słownik języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN, http://www.pwn.pl).

Znaczenie pojęcia „bonifikata” było niejednokrotnie formułowane przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne. Przykładowo, w wyroku z 16 listopada 2010 r. (sygn. I SA/Łd 915/10) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi stwierdził, że „Definicja bonifikaty, stanowiącej synonim rabatu, nie budzi wątpliwości, chociaż nie została zawarta w u.p.d.o.p. Przez bonifikatę (rabat) rozumie się obniżenie ustalonej ceny usługi lub towaru albo dodanie bezpłatnie do określonej ilości towarów jeszcze dalszych sztuk (rabat towarowy). Bonifikata przyznawana jest w momencie wykonywania transakcji, zwykle gdy nabywca spełni określony warunek (dokonuje zakupu w okresie promocji, kupuje określoną ilość towarów itd.). Z tych powodów najczęściej obrót ze sprzedaży obniżany jest natychmiastowo, ale możliwe jest również zmniejszenie należności, gdy po sprzedaży zajdą okoliczności, których nie można było przewidzieć w dniu sprzedaży.”

Jak wskazano w stanie faktycznym, Spółka realizowała w latach 2007-2011 program, który polegał na obniżeniu ceny wybranych leków, w części należnej od klienta (tj. obniżenie ceny nie dotyczyło tej części, która podlegała refundacji przez NFZ). Przedmiotowe obniżenie ceny następowało każdorazowo w momencie realizacji transakcji sprzedaży.

W świetle powyższego należy wskazać, że obniżenie ceny produktów Spółki, o którym mowa w stanie faktycznym, należy uznać za bonifikatę, a tym samym traktować jako podstawę uprawniającą do obniżenia przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

4. Dokumentacja potwierdzająca udzielanie bonifikat.

Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż zgodnie z praktyką organów podatkowych możliwość uznania kwoty faktycznie zapłaconej za przychód podlegający opodatkowaniu, jest uwarunkowana prawidłowym udokumentowaniem udzielonych bonifikat.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie regulują kwestii dokumentowania bonifikat. Należy jednak wskazać, że w myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych odnosi się zatem do regulacji ustawy o rachunkowości, co oznacza, że podstawą zapisów w księgach rachunkowych – na mocy art. 20 ust. 2 ustawy o rachunkowości – są dowody stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dowodami źródłowymi.

Spółka pragnie zwrócić uwagę, że w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o rachunkowości dowody księgowe powinny być rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują, kompletne, zawierające co najmniej dane określone w art. 21, oraz wolne od błędów rachunkowych. Niedopuszczalne jest dokonywanie w dowodach księgowych wymazywania i przeróbek.

W świetle powyższego należy podkreślić, że sposób dokumentowania udzielonych bonifikat jest dowolny, o ile umożliwia on określenie wartości dochodu do opodatkowania, a tym samym podatku należnego do zapłaty, co było wielokrotnie potwierdzane przez organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w piśmie z 9 lipca 2012 r. (sygn. IPPB3/423-248/12-2/PK1) stwierdził, że „ustawodawca nie narzuca żadnych technicznych rozwiązań co do sposobu dokumentowania przychodów, podkreśla natomiast, że prowadzona ewidencja rachunkowa ma zapewnić określenie dochodu i podstawy opodatkowania oraz należnego podatku” (podkreślenie Wnioskodawcy).

Mając na uwadze powyższe, sposób dokumentowania udzielonych bonifikat, o którym mowa w stanie faktycznym, jest bez znaczenia w przedmiocie oceny, czy Spółka jest uprawniona do uznania za przychód podlegający opodatkowaniu kwoty faktycznie zapłaconej przez nabywcę. Bowiem, jak wskazano, paragony fiskalne i faktury dokumentujące sprzedaż przez Spółkę leków objętych systemem bonifikat są, zgodnie z art. 22 ustawy o rachunkowości, rzetelne, a tym samym na ich podstawie Spółka jest uprawniona do zmniejszenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych o kwotę udzielonych bonifikat. W szczególności, są one:

    1. zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, które dokumentują,
    2. kompletne,
    3. zawierają co najmniej dane określone w art. 21 ustawy o rachunkowości oraz
    4. są wolne od błędów rachunkowych.

5. Stanowisko organów podatkowych w analogicznych stanach faktycznych.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że stanowisko, zgodnie z którym za przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać kwotę należną od nabywcy po wyłączeniu udzielonych bonifikat, tj. kwotę faktycznie otrzymaną, znajduje potwierdzenie w interpretacjach prawa podatkowego wydanych w analogicznych stanach faktycznych.

Przykładowo, w odpowiedzi na wniosek podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzącego działalność gospodarczą w formie apteki, w interpretacji indywidualnej z 21 czerwca 2013 r. (sygn. IPTPB1/415-213/12-6/13-S/AG) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdził, iż „kwoty udzielonych bonifikat pomniejszają przychód należny z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli zatem dokumenty, na podstawie których dokonywane są księgowania udzielonych bonifikat w księdze rachunkowej są rzetelne, zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, której dotyczą, kompletne, spełniają wymogi określone wyżej cytowanymi przepisami prawa i Wnioskodawczyni na ich podstawie jest w stanie udokumentować rzeczywistą wartość sprzedaży, to przysługuje Jej prawo do obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych o bonifikatę, którą udzieliła nabywcom leków” (podkreślenie Spółki).

Podobnie, zaprezentowane w niniejszym wniosku konkluzje znajdują potwierdzenie w interpretacji indywidualnej z 16 kwietnia 2013 r. (sygn. ILPB3/423-140/10/13-S/MC), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał, że „bonifikatę, będącą rodzajem rabatu, należy zastosować do tej części należności, która naliczana jest w momencie sprzedaży leku, tj. bez uwzględniania części ceny objętej refundacją. Tak naliczona bonifikata po pomniejszeniu o należny podatek od towarów i usług stanowi – co do zasady – podstawę uprawniającą do zmniejszenia przychodu będącego wynikiem dokonanej sprzedaży” (podkreślenie Wnioskodawcy).

Jednocześnie, Spółka pragnie wskazać, że analogiczne stanowisko organy podatkowe zajęły między innymi w następujących pismach:

    1. interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 22 maja 2013 r. (sygn. IPTPB1/415-212/12-5/13-S/AG),
    2. interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 7 marca 2013 r. (sygn. ITPB1/415-1310/12/HD),
    3. interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 21 lutego 2013 r. (sygn. IPTPB1/415-515/12-7/13-S/AG).

Należy przy tym zaznaczyć, że wskazane powyżej rozstrzygnięcia zostały wydane na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.). Niemniej jednak, w związku z analogicznym brzmieniem powołanego przepisu art. 12 ust. 1 i art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w ocenie Spółki, rozstrzygnięcia te można w pełni odnieść na grunt analizowanej sprawy.

Spółka pragnie jednocześnie podkreślić, że analizowane zagadnienie było wielokrotnie przedmiotem interpretacji wydawanych przez organy podatkowe. Wskazane przez Spółkę pisma stanowią jedynie wybrane przykłady stanowiska prezentowanego przez Dyrektorów Izb Skarbowych w tym zakresie.

6. Konkluzje.

Konkludując, w ocenie Spółki, w oparciu o wykładnię przepisu art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku udzielenia bonifikat w związku ze sprzedażą leków Spółka była uprawniona do pomniejszenia przychodu podlegającego opodatkowaniu o wartość udzielonych bonifikat.

Na poparcie powyższej konkluzji, należy wskazać, że prawo Spółki do pomniejszenia podstawy opodatkowania o wartość udzielonych bonifikat wynika wprost z brzmienia przepisu art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak wskazano bowiem w treści niniejszego wniosku kwota faktycznie uiszczona na rzecz Spółki przez nabywcę, tj. kwota odpowiadająca cenie po bonifikacie stanowi definitywne zwiększenie jej majątku, co na gruncie doktryny i orzecznictwa sadów administracyjnych należy uznać za przychód podlegający opodatkowaniu. Jednocześnie obniżenie cen sprzedaży leków i produktów farmaceutycznych stanowi bonifikatę, o wartość której należy, zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pomniejszyć przychód podlegający opodatkowaniu.

Dodatkowo, na co zwrócono uwagę w treści niniejszego wniosku, Spółka jest w posiadaniu dokumentacji potwierdzającej udzielenie przedmiotowych bonifikat spełniającej warunki, o których mowa w art. 22 ustawy o rachunkowości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych oraz wyroków sądów administracyjnych, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj