Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-866/13/BW
z 18 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2013r. (data wpływu 18 września 2013r.) o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości odmowy anulowania faktury skutecznie wprowadzonej do obiegu prawnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2013r. wpłynął ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości odmowy anulowania faktury skutecznie wprowadzonej do obiegu prawnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka) wyświadczył usługę konsultingową, którą potwierdził fakturą VAT. Fakturę wystawiono w sposób niewadliwy w terminach obowiązujących prawem tj. zgodnie z art. 19 ustęp 1, ustęp 4 Ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca odprowadził do właściwego Urzędu Skarbowego podatek VAT, ponieważ nie korzysta z możliwości kasowego rozliczania podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie otrzymał zapłaty za wystawioną fakturę w określonym w umowie terminie, a kontrahent zakwestionował jakość wykonanej usługi. Kontrahent Wnioskodawcy zwrócił oryginał otrzymanej faktury, wnosząc o jej anulację w związku z nie przyjęciem wyświadczonej usługi. Wnioskodawca odmówił anulowania faktury skutecznie wprowadzonej do obiegu gospodarczego. Wnioskodawca posiada dowody skutecznego doręczenia faktury kontrahentowi, a także posiada dowody wyświadczenia samej usługi m.in.: stałą obecność przedstawicieli Wnioskodawcy u kontrahenta, prowadzenie spotkań i szkoleń oraz złożone raporty doradcze z wykonania zleconych prac. Ponadto, faktura wystawiona została świadomie, na kontrahenta, z którym podpisano umowę i co więcej dokument ten potwierdza powstanie obowiązku podatkowego związanego z wyświadczeniem usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest postępowanie Wnioskodawcy polegające na odmowie anulacji wystawionej faktury, skutecznie wprowadzonej do obiegu prawnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy wyświadczył on usługę bezsprzecznie powstał obowiązek podatkowy powodujący konieczność wystawienia faktury VAT w terminie nie późniejszym niż 7 dni od daty wykonania usługi. Ponieważ faktura wystawiona została świadomie, na kontrahenta z którym Wnioskodawcę łączyła umowa cywilno-prawna i faktura została skutecznie wprowadzona do obiegu prawnego, to nawet w sytuacji, w której kontrahent zwrócił Wnioskodawcy oryginał faktury z prośbą o jej anulację, Wnioskodawca w świetle prawa nie może tego uczynić.

Zdaniem Wnioskodawcy inną sprawą jest kwestia płatności za wyświadczoną usługę i ewentualne dochodzenie wzajemnych roszczeń a inną kwestia powstania obowiązku podatkowego, który z mocy prawa obliguje podatnika do określonych zachowań, tu: potwierdzenia powstania obowiązku podatkowego fakturą VAT oraz odprowadzenia należnego podatku. Wnioskodawca będzie mógł skorzystać na mocy art. 89a, ustęp 1a z możliwości dokonania korekty zapłaconego podatku ale dopiero po 150 dniach nieuregulowania przez kontrahenta faktury. Orzecznictwo sądów administracyjnych (m.in.: sygn. akt I FSK 796/11; sygn. akt III SA 1715/99; niepublikowany) dopuszcza instytucję anulowania faktury, jednakże tylko i wyłącznie w przypadku gdy faktura wystawiona została omyłkowo i nie potwierdza ona dokonania dostawy lub świadczenia usługi i nie została skutecznie wprowadzona do obrotu prawnego. W opisanym przypadku takie zdarzenia nie miały miejsca, gdyż faktura wystawiona została świadomie, na kontrahenta z którym podpisano umowę i co więcej potwierdza powstanie obowiązku podatkowego związanego z wyświadczeniem usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z kolei obowiązek podatkowy, w świetle art. 19 ust. 1 ww. ustawy o VAT, powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl ust. 4 ww. artykułu, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl natomiast art. 108 ust. 1 ww. ustawy o VAT, w przypadku, gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

Biorąc pod uwagę obowiązujący stan prawny, należy stwierdzić, że podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi oraz w przypadku otrzymania zaliczki przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów lub usług lub też otrzymanie zaliczki.

Faktura VAT jedynie sporządzona, a nie dokumentująca rzeczywistych zdarzeń gospodarczych oraz nie wprowadzona do obrotu prawnego, nie jest zatem fakturą wystawioną w rozumieniu wyżej cytowanego przepisu prawnego i nie stanowi podstawy do zapłaty podatku w niej wykazanego w trybie art. 108 ust. 1 ustawy.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.).

W praktyce przy dokumentowaniu obrotu gospodarczego przez podatników podatku od towarów i usług zdarzają się pomyłki lub sytuacje, w których błędnie bądź niesłusznie zostały wystawione faktury. Ustawodawca przewidział dwie procedury korygowania błędów w fakturach VAT, tj. za pomocą faktury korygującej, która może być wystawiona przez sprzedawcę (§ 13 i § 14 ww. rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług) lub za pomocą faktury nazywanej notą korygującą, która może być wystawiona przez nabywcę (§ 15 cyt. rozporządzenia). Zatem, prawo do korygowania przysługuje również nabywcy.

Generalna zasada dotycząca korygowania danych zawartych w fakturze polega na wystawieniu faktury korygującej. Podkreślić jednak należy, że dotyczy to sytuacji, gdy faktura została wprowadzona do obrotu prawnego (jest w posiadaniu nabywcy), dokumentuje faktycznie dokonane czynności, a po jej wystawieniu wystąpiły okoliczności, o których mowa we wskazanych wyżej przepisach rozporządzenia.

Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy ani rozporządzenia nie zawiera regulacji odnoszących się do możliwości anulowania wystawionej przez podatnika faktury VAT. Niemniej jednak w praktyce dopuszczalne jest – w drodze wyjątku - anulowanie faktury sprowadzające się do przekreślenia oryginału i kopii faktury oraz dokonaniu na nich adnotacji uniemożliwiających ich powtórne wykorzystanie. Wówczas sprzedawca powinien przechowywać oryginał i kopię faktury wraz z wyjaśnieniem.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż możliwe jest, w drodze wyjątku, anulowanie niesłusznie wystawionej faktury, pod warunkiem jednakże, iż nie doszło do faktycznego wykonania usług bądź też dostawy towarów będących przedmiotem zawartej umowy, oraz że faktura ta nie została wprowadzona do obrotu prawnego – dokonano zwrotu faktury oraz nie uwzględniono jej w ewidencjach zarówno u wystawcy jak i u nabywcy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wyświadczył usługę konsultingową, którą potwierdził fakturą VAT. Fakturę wystawiono w sposób niewadliwy, w terminach obowiązujących prawem tj. zgodnie z art. 19 ustęp 1, ustęp 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca odprowadził do właściwego Urzędu Skarbowego podatek VAT. Wnioskodawca nie otrzymał zapłaty za wystawioną fakturę w określonym w umowie terminie, a kontrahent zakwestionował jakość wykonanej usługi. Kontrahent Wnioskodawcy zwrócił oryginał otrzymanej faktury, wnosząc o jej anulację w związku z nie przyjęciem wyświadczonej usługi.

Wnioskodawca wskazał, że posiada dowody skutecznego doręczenia faktury kontrahentowi, a także posiada dowody wyświadczenia samej usługi m.in.: stałą obecność przedstawicieli Wnioskodawcy u kontrahenta, prowadzenie spotkań i szkoleń oraz złożone raporty doradcze z wykonania zleconych prac. Ponadto stwierdził, że faktura wystawiona została świadomie, na kontrahenta, z którym podpisano umowę.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy ponownie wskazać, że anulowanie faktury dotyczy tylko tych przypadków, gdy faktura dokumentuje czynność niedokonaną, co nie ma miejsca w przedmiotowej sprawie. Z treści przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika bowiem, że faktura wystawiona została świadomie, zgodnie z zawartą z kontrahentem umową. Wystawiona przez niego faktura VAT dotyczy faktycznie wykonanych przez niego usług – Wnioskodawca posiada bowiem dowody wyświadczenia samej usługi m.in.: stałą obecność przedstawicieli Wnioskodawcy u kontrahenta, prowadzenie spotkań i szkoleń oraz złożone raporty doradcze z wykonania zleconych prac.

Reasumując, mając na względzie przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane powyżej przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż w odniesieniu do wskazanej we wniosku faktury brak jest podstaw do jej anulowania.

Tym samym przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.