Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1387/13/AK
z 5 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 3 lipca 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 2 lipca 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 23 lipca 2013 r.), uzupełnionym 18, 24 i 29 października 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie towarów i usług służących wykonaniu świadczenia objętego promocją (pytanie oznaczone we wniosku Nr 4, stan faktyczny) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie towarów i usług służących wykonaniu świadczenia objętego promocją. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 11 października 2013 r. Znak: IBPP1/443-653/13/BM, IBPBI/2/423-1000/13/AK, IBPBII/1/415-739/13/BJ, IBPBI/1/415-770/13/ESZ, wezwano Wnioskodawcę o ich uzupełnienie. Uzupełnienia wniosku dokonano 18, 24 i 29 października 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka działająca w branży deweloperskiej będąca czynnym podatnikiem VAT (dalej jako: „Wnioskodawca") sprzedaje mieszkania w stanie wykończonym (tzw. „pod klucz"). Akcja kierowana jest do każdego potencjalnego klienta Wnioskodawcy, na tych samych zasadach. Lokale te sprzedawane są zarówno na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak i podmiotów prowadzących taką działalność, w tym spółek prawa handlowego. Przedmiotowe lokale objęte są społecznym programem mieszkaniowym.

Oferowany przez Wnioskodawcę standard wykończenia i wyposażenia lokali obejmuje m.in.:

• malowanie pomieszczeń,
• ułożenie podłóg,
• zamontowanie drzwi wewnętrznych,
• wykończenie łazienek,
• montaż oświetlenia oraz
• wykonanie zabudowy kuchennej wraz z instalacją sprzętu AGD.
  
  

W najbliższym czasie, w celu uatrakcyjnienia swojej oferty, Wnioskodawca wprowadzić w życie strategię marketingową w ramach której klienci, którzy dokonując zakupu mieszkania w określonym czasie, mają możliwość nabycia wykończenia i wyposażenia lokalu w promocyjnej cenie istotnie odbiegającej od wartości rynkowej świadczenia (np. 1 zł). Wartość ekonomiczna wykończenia i wyposażenia objętego promocją w rzeczywistości zostanie wkalkulowana w cenę 1 m² lokalu mieszkalnego będącego przedmiotem dostawy, a przedmiotowa obniżka w istocie wspiera jedynie cel marketingowy mający uczynić ofertę Wnioskodawcy bardziej konkurencyjną.

Przedmiotowa promocja została opisana w opracowanym przez Wnioskodawcę regulaminie określającym warunki zakupu przez klienta wykończenia i wyposażenia w cenie promocyjnej, okres obowiązywania promocji etc. Klienci uprawnieni do skorzystania z promocji nie są podmiotami powiązanymi z Wnioskodawcą w świetle art. 32 ustawy o VAT, art. 11 ustawy o CIT i art. 25 ustawy o PIT.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów całość wydatków na nabycie towarów i usług służących wykonaniu świadczenia objętego promocją? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Innymi słowy, określony wydatek może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów jeżeli:

1. pozostaje w związku z osiąganymi przez podatnika przychodami lub ma na celu zabezpieczenie ich źródła, oraz
2. nie został enumeratywnie wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym przypadku oba warunki zostaną niewątpliwie spełnione. Poniesione wydatki na nabycie towarów i usług służące wykonaniu świadczenia objętego promocją są kosztami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów, tj. w celu dokonania sprzedaży zgodnie z przyjętymi przez Wnioskodawcę warunkami promocji oraz zwiększenia zainteresowania jego ofertą, która ma się przełożyć na zwiększoną sprzedaż lokali mieszkalnych. Jednocześnie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie wskazuje, aby koszty związane ze sprzedażą dokonywaną na warunkach promocyjnych były wyłączone z koszów uzyskania przychodów, bądź by ich zaliczenie do kosztów podatkowych było obwarowane specyficznymi warunkami.

Potwierdza to również stanowisko organów podatkowych prezentowane w wydawanych przez nie interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego. Tytułem przykładu można tu wskazać interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 2 września 2010 r. sygn. ILPB4/423-10/10-2/MC, w której organ uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, iż wydatki poniesione przez Spółkę na zakup towarów, które następnie będą przedmiotem sprzedaży premiowej w kwocie 1 zł brutto za sztukę, należy uznać za koszty uzyskania przychodu Spółki w miesiącu ich sprzedaży. (analogicznie: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 18 listopada 2011 r. sygn. ILPB3/423-403/11-4/KS; Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 24 stycznia 2011 r. sygn. IPPB5/423-742/10-4/JC).

W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy wydatki ponoszone na zakup towarów i usług służących wykonaniu świadczenia objętego promocją stanowia podatkowe koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „updop”), do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu albo jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 updop.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym, kosztami uzyskania przychodu będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów (zachowania albo zabezpieczenia). Kosztem uzyskania przychodów będą zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka działająca w branży deweloperskiej sprzedaje mieszkania w stanie wykończonym (tzw. „pod klucz"). Akcja kierowana jest do każdego potencjalnego klienta Wnioskodawcy, na tych samych zasadach. Przedmiotowe lokale objęte są społecznym programem mieszkaniowym.

Oferowany przez Wnioskodawcę standard wykończenia i wyposażenia lokali obejmuje m.in.:

• malowanie pomieszczeń,
• ułożenie podłóg,
• zamontowanie drzwi wewnętrznych,
• wykończenie łazienek,
• montaż oświetlenia oraz
• wykonanie zabudowy kuchennej wraz z instalacją sprzętu AGD.
  
  

W celu uatrakcyjnienia swojej oferty Wnioskodawca wprowadził w życie strategię marketingową w ramach której klienci, którzy dokonają zakupu mieszkania w określonym czasie, mają możliwość nabycia wykończenia i wyposażenia lokalu w promocyjnej cenie, istotnie odbiegającej od wartości rynkowej świadczenia (np. 1 zł). Wartość ekonomiczna wykończenia i wyposażenia objętego promocją w rzeczywistości została wkalkulowana w cenę 1 m² lokalu mieszkalnego będącego przedmiotem dostawy, a przedmiotowa obniżka w istocie wspiera jedynie cel marketingowy, mający uczynić ofertę Wnioskodawca bardziej konkurencyjną. Przedmiotowa promocja została opisana w opracowanym przez Wnioskodawcę regulaminie określającym warunki zakupu przez klienta wykończenia i wyposażenia w cenie promocyjnej, okres obowiązywania promocji etc.

Zgodnie z przepisami dotyczącymi uwzględnienia wydatków w kosztach uzyskania przychodów, dany wydatek musi zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Z opisu stanu faktycznego wynika, że wydatki na nabycie towarów i usług służących wykonaniu świadczenia objętego promocją, niewątpliwie spełniają ten warunek. Mając powyższe na uwadze, wydatki na nabycie towarów i usług służących wykonaniu świadczenia objętego promocją stanowią koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 updop.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 4 jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1, 2, 3, 4 (zdarzenie przyszłe), 5 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.