Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/443-622/13-5/MW
z 23 października 2013 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2013 r. (data wpływu 12 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 września 2013r. (data wpływu 02 października 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących koszty związane z obsługą wypłaty dywidendy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących koszty związane z:

  • organizacją Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy
  • obsługą wypłaty dywidendy.

Wniosek został uzupełniony w dniu 02 października 2013r. w zakresie doprecyzowania stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Spółka Akcyjna (dalej: Spółka) jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Zakres działalności Spółki obejmuje przede wszystkim czynności podlegające opodatkowaniu VAT.

W związku z licznymi obowiązkami ciążącymi na Spółce wynikającymi z przepisów prawa handlowego, w szczególności z ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm. dalej: KSH) oraz ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. Nr 183 poz. 1538 z późn. zm.), Spółka ponosi wydatki korporacyjne związane z formą prawną (spółka akcyjna), w której funkcjonuje.

Do przedmiotowych kosztów zaliczyć można w szczególności:

  1. wydatki związane z organizacją Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy (dalej: WZA) – obejmujące przykładowo koszty notarialne (w tym sporządzenie protokołu z WZA w formie aktu notarialnego, poświadczenie pełnomocnictw osób biorących udział w WZA), koszty obsługi informatycznej, koszty usług doradczych, wynajem Sali, koszty związane z obowiązkiem informacyjnym (w tym wydatki na zakup tablic informacyjnych, koszty ogłoszeń w prasie oraz Monitorze Sądowym i Gospodarczym), czy też usługi transportowe obsługi i sprzętu,
  2. wydatki związane z obsługą wypłaty dywidendy, w tym koszty usług doradczych w zakresie obowiązków Spółki związanych z wypłatą dywidendy, koszty związane z prowadzonymi postępowaniami sądowymi (np. w związku z ustaleniem prawa akcjonariusza do dywidendy), usługi świadczone przez dom maklerski, usługi kurierskie i pocztowe.

Spółka chciałaby podkreślić, iż jest świadoma, że usługi świadczone przez dom maklerski, czy też usługi pocztowe, co do zasady, podlegają zwolnieniu z VAT (zgodnie z art. 43 ustawy o VAT). Niemniej, zgodnie z regulacjami ustawy o VAT, niektóre z takich usług nie korzystają ze zwolnienia i w takim przypadku Spółka otrzymuje od kontrahenta fakturę z naliczonym podatkiem VAT. Oczywiście przedmiotem zapytania Spółki jest właśnie ten drugi przypadek (tj. usługi niekorzystające ze zwolnienia) i Spółka wnosi o przyjęcie jako elementu stanu faktycznego, iż podatek został naliczony przez kontrahenta prawidłowo i nie znajdą zastosowania ograniczenia wynikające z art. 88 ustawy o VAT.

Faktury dokumentujące koszty związane z organizacją Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy oraz z obsługą dywidendy są wystawiane na Spółkę.

Na pytanie tut. Organu zadane w wezwaniu z dnia 23 września 2013 r. odnośnie czynności z jakimi związane są nabywane towary i usługi, Wnioskodawca odpowiedział: „Ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki związane z organizacją Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy oraz z obsługą dywidendy są związane z ogólnym funkcjonowaniem przedsiębiorstwa, a tym samym pozostają w pośrednim związku z realizowaną przez Spółkę działalnością gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT”.

Przy czym Wnioskodawca wskazał, iż nie dotyczy go sytuacja, nabywania towarów i usług związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących koszty związane z obsługą wypłaty dywidendy...

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Spółka będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących koszty związane z obsługą wypłaty dywidendy.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje oparcie w następujących argumentach.

(i) Odliczalność podatku VAT naliczonego zasady ogólne

W świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z brzmieniem zacytowanego wyżej przepisu, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi VAT i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Niemniej, ani regulacje ustawy o VAT, ani prawo wspólnotowe nie precyzują w jakim zakresie i w jaki sposób, towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Mając powyższe na uwadze, kwestia ta powinna być interpretowana w świetle zasad naczelnych podatku od wartości dodanej wyrażonych w przepisach unijnych, orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) oraz polskich sądów administracyjnych.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT jest realizacją zasady neutralności podatku VAT dla podatnika tego podatku, przy jednoczesnym opodatkowaniu konsumpcji. Z zasady neutralności podatku VAT wynika zatem konieczność stworzenia takich mechanizmów prawnych, które umożliwiają podatnikowi odliczenie podatku VAT zapłaconego w cenie nabytych towarów i usług wykorzystywanych przez niego do prowadzenia działalności opodatkowanej tym podatkiem. W konsekwencji, przedmiotowy podatek nie będzie dla podatnika stanowił obciążenia ekonomicznego. Orzecznictwo TSUE wskazuje jako zasadę, iż odliczalność podatku VAT jest fundamentalnym prawem podatnika wynikającym z przedmiotowej zasady neutralności podatku VAT (orzeczenie TSUE z dnia 1 stycznia 1998 r. w sprawie Belgia State v. Ghent Coal Terminal N.V., sygn. C-37/95).

Mając powyższe na uwadze, w świetle zasady neutralności podatku VAT, związek pomiędzy zakupionymi towarami i usługami, a działalnością opodatkowaną podatnika powinien być interpretowany możliwie szeroko, aby zapewnić odliczalność podatku VAT od wszelkich zakupów, które w jakikolwiek sposób wykorzystywane są przez podatnika do prowadzenia działalności opodatkowanej.

(ii) Odliczalność podatku VAT naliczonego zasady szczegółowe

Orzecznictwo TSUE, w odniesieniu do zakresu i sposobu, w jakim towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych wskazuje, że związek ten może być zarówno bezpośredni, jak i pośredni.

Powyższy wniosek wynika wprost z wyroku z dnia 6 września 2012 r., w sprawie Portugal Telcom SGPS SA v. Fazenda Publica, sygn. C-496/11. W przedmiotowym orzeczeniu TSUE wskazał „Aby można było odliczyć podatek VAT, transakcje powodujące naliczenie podatku powinny pozostawać w bezpośrednim i ścisłym związku z czynnościami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia. Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług zakłada zatem, iż wydatki poczynione celem ich uzyskania stanowiły element cenotwórczy transakcji obciążonych podatkiem należnym, rodzących prawo do jego odliczenia (…) Prawo do odliczenia zostaje jednak również przyznane podatnikowi nawet w przypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną lub większą liczbą transakcji objętych podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia, gdy koszty omawianych usług należą do jego kosztów ogólnych i jako takie stanowią elementy cenotwórcze dostarczanych towarów lub świadczonych usług. Koszty te zachowują bowiem bezpośredni i ścisły związek z całą działalnością gospodarczą podatnika” (TSUE w orzeczeniach: z dnia 27 września 2001 r. w sprawie Cibo Participations S.A. v. Directeur regional des impóts du Nord-Pas-de-Calais, sygn. C-16/00, z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie Kretztechnik v. Finanzamt Linz, sygn. C-465/03, z dnia 8 lutego 2007 r. w sprawie Investrand B.V. v. Staatssecretaris van Financien, sygn. C-435/05).

Również zgodnie z orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, z 25 czerwca 2007 r. (sygn. I FSK 967/06), zapadłym w sprawie dotyczącej prawidłowości odliczenia od podatku należnego podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących badania sprawozdań finansowych oraz analizy działania i stanu grupy nabywanej spółki, „przyjąć należy, iż każdy związek – zarówno bezpośredni, jak i pośredni – ze sprzedażą opodatkowaną, wykonywaną obecnie, uprzednio lub w przyszłości, winien być uwzględniony przy ocenie istnienia uprawnienia podatnika do obniżenia podatku o naliczony przy nabyciu towarów i usług (…)”.

Zatem w przypadku, gdy nabywane przez podatnika towary i usługi mają związek pośredni z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, jak wyjaśnia TSUE, wydatki tego rodzaju należy zaliczyć do tzw. kosztów ogólnych funkcjonowania podatnika i chociaż nie są one bezpośrednio związane z wykonywaniem żadnej transakcji opodatkowanej, to pozostają one w nierozerwalnym związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Tym samym, prawo do odliczenia podatku naliczonego od takich zakupów przysługuje podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność podatnika daje prawo do odliczenia podatku VAT (orzeczenia TSUE: z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie Commissioners od Customs and Excise v. Midland Bank plc, sygn. C-98/08, z dnia 22 lutego 2001 r. w sprawie Abbey National plc v. Commissioners of Customs Excise, sygn. C-408/98 oraz wyżej wymienione w sprawie Cibo Participations, sygn. C-16/00).

Powyższe stanowisko TSUE w odniesieniu do tzw. kosztów ogólnych jest także akceptowane w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, w odniesieniu do usług prawniczych i doradczych związanych z emisją akcji Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: WSA) w Warszawie, w orzeczeniu z 27 grudnia 2012 r. (sygn. akt III SA/Wa 1209/12), przyznał prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego stwierdzając, że „przedmiotowe wydatki oceniane w kontekście przyszłej, ewentualnej emisji akcji przez Skarżącą Spółkę należało uznać za czynności związane z czynnościami wchodzącymi w zakres działalności Spółki Skarżącej obejmującej usługi opodatkowane (…)”.

Natomiast, w wyroku z 15 czerwca 2009 r. (sygn. akt I SA/Wr 1366/08), WSA we Wrocławiu orzekł, iż „prawo do odliczenia podatku istnieje nawet, gdy nie można ustalić bezpośredniego związku pomiędzy zakupem a opodatkowaną transakcją czyli w niektórych sytuacjach prawo do odliczenia może przysługiwać podatnikowi nawet w przypadku braku konkretnej transakcji opodatkowanej, jeżeli zakup związany jest z działalnością podatnika, która, co do zasady, podlega opodatkowaniu (lub daje prawo do odliczenia podatku mimo zwolnienia), a brak związku z konkretną transakcją opodatkowaną wynika z czynników obiektywnych, zwykle niezależnych od podatnika”.

Prawo do odliczenia podatku VAT od takiej kategorii wydatków potwierdził także NSA (sygn. akt I FSK 224/10, orzeczenie z dnia 4 lutego 2011 r.), podkreślając „Na gruncie art. 86 ust. 1 u.p.t.u. utrwalił się, bowiem pogląd, że przewidziane w nim prawo do odliczenia podatku naliczonego należy rozciągnąć również na wydatki (zakup towarów i usług), które nie mogą zostać powiązane z konkretnymi czynnościami opodatkowanymi, ale jednocześnie wykazują one związek z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą”.

Powyższa interpretacja znajduje również akceptację w praktyce organów podatkowych. Przedmiotowe stanowisko znalazło potwierdzenie m.in. w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego:

W ostatniej z wymienionych interpretacji, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, iż „należy stwierdzić, że Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem usług doradczych i prawnych. Chociaż wydatki na nabycie tych usług nie mają bezpośredniego związku z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi (tj. nie przekładają się bezpośrednio na generowanie podatku należnego), stanowią one jednak koszty ogólne mające związek z ogólną działalnością Spółki opodatkowaną podatkiem VAT.

(iii) Konkluzja

Biorąc powyższe pod uwagę, aby wskazać związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT poniesionych wydatków, Spółka musi wykazać albo ich bezpośrednie przełożone na wykonywanie czynności opodatkowanych (alokacja bezpośrednia), albo wykazać ich pośredni związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT (alokacja pośrednia, tzw. koszty ogólne działalności).

Nie ulega wątpliwości, iż stanowiące przedmiot niniejszego zapytania wydatki związane z organizacją WZA oraz obsługą wypłaty dywidendy nie mają bezpośredniego związku ze sprzedażą Spółki podlegającą opodatkowaniu VAT.

Niemniej nie sposób odmówić stwierdzenia, iż związane są one z ogólnym funkcjonowaniem przedsiębiorstwa, a ich poniesienie jest niezbędne dla możliwości prowadzenia działalności biznesowej w formie spółki akcyjnej (do zakresu działania WZA należy m.in. rozpatrzenie i zatwierdzenie sprawozdania zarządu z działalności spółki, udzielenie absolutorium członkom organów spółki z wykonywania przez nich obowiązków, natomiast wypłata dywidendy stanowi podstawowe uprawnienie akcjonariuszy, dla którego angażują oni swój kapitał umożliwiający prowadzenie działalności gospodarczej przez spółkę). Należy zatem uznać, iż wydatki te warunkują możliwość prowadzenia działalności przez Spółkę, a tym samym pozostają w pośrednim związku z realizowaną przez Spółkę działalnością gospodarczą (co do zasady, podlegającą opodatkowaniu VAT).

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Spółka będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących koszty związane z organizacją Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy oraz obsługą wypłaty dywidendy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

  1. z tytułu nabycia towarów i usług,
  2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
  3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zatem na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jak stanowi art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób;

W świetle art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Powyższe wskazuje, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczana ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Dla określenia czy podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku wynikającego z wydatków poniesionych na wymienione we wniosku usługi, niezwykle istotny jest charakter związku występującego między zakupami, a prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą, np. dalszej odsprzedaży, bowiem bezpośrednio wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast ze związkiem pośrednim mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług przyczynia się pośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Jeżeli więc nie istnieje bezpośredni lub pośredni związek dokonanych zakupów z czynnościami opodatkowanymi, nie ma możliwości skorzystania z prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących dokonanie tych zakupów.

Jak wskazano powyżej najistotniejszym warunkiem umożliwiającym czynnemu podatnikowi podatku VAT realizację prawa do odliczenia jest związek dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Jednocześnie oceny czy związek ten istnieje lub będzie istniał w przyszłości należy dokonać w momencie realizowania zakupów zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż nabycie towarów i usług przeznaczonych do przyszłego wykorzystania ich dla czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej bez względu na to jakie faktycznie będą efekty tej działalności, należy uznać w momencie ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka, będąca czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, w związku z licznymi obowiązkami wynikającymi z przepisów prawa handlowego, ponosi wydatki korporacyjne związane z formą prawną (spółka akcyjna), w której funkcjonuje. Do przedmiotowych kosztów zaliczyć można m.in. wydatki związane z obsługą wypłaty dywidendy, w tym koszty usług doradczych w zakresie obowiązków spółki związanych z wypłatą dywidendy, koszty związane z prowadzonymi postępowaniami sądowymi (np. w związku z ustaleniem prawa akcjonariusza do dywidendy), usługi świadczone przez dom maklerski, usługi kurierskie i pocztowe. Faktury dokumentujące koszty związane z obsługą dywidendy są wystawiane na Spółkę. Jak wskazał Wnioskodawca, ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki związane z obsługą dywidendy są związane z ogólnym funkcjonowaniem przedsiębiorstwa, a tym samym pozostają w pośrednim związku z realizowaną przez Spółkę działalnością gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z art. 347 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030) wynika, że akcjonariusze mają prawo do udziału w zysku wykazanym w sprawozdaniu finansowym, zbadanym przez biegłego rewidenta, który został przeznaczony przez walne zgromadzenie do wypłaty akcjonariuszom.

Kwota przeznaczona do podziału między akcjonariuszy nie może przekraczać zysku za ostatni rok obrotowy, powiększonego o niepodzielone zyski z lat ubiegłych oraz o kwoty przeniesione z utworzonych z zysku kapitałów zapasowego i rezerwowych, które mogą być przeznaczone na wypłatę dywidendy. Kwotę tę należy pomniejszyć o niepokryte straty, akcje własne oraz o kwoty, które zgodnie z ustawą lub statutem powinny być przeznaczone z zysku za ostatni rok obrotowy na kapitały zapasowy lub rezerwowe (art. 348 ww. ustawy).

Powyższe uregulowanie w Kodeksie spółek handlowych nie zmienia jednak statusu dywidendy na gruncie prawa podatkowego. Wydatki wskazane we wniosku należy wiązać z wypłatą dywidendy, która jest podziałem zysku (po odliczeniu strat i podatku) i stanowi dochód akcjonariusza. Dywidenda sama w sobie w żaden sposób nie przyczynia się do osiągnięcia obrotu przez Spółkę.

Kwoty wypłacanych dywidend nie stanowią obrotu, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy. Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Czynność wypłaty dywidendy w żaden sposób nie ma więc wpływu na cenę towaru lub świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

Dywidenda jest dochodem z udziału w zyskach osoby prawnej, należnym wspólnikom (akcjonariuszom) spółki kapitałowej - stanowi część zysku netto. Natomiast nie ma wpływu na osiągnięcie przez Spółkę obrotu. W związku z tym, również wydatki związane z wypłatą dywidendy jako związane z elementem niemającym wpływu na osiągnięcie obrotu, nie mogą być uznane za wykorzystywane do czynności opodatkowanych wykonywanych przez Wnioskodawcę.

Wypłacona dywidenda stanowi przychód akcjonariuszy Spółki, co wskazuje jednocześnie na brak związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem na ten cel, a obrotem Spółki. Jak wskazano wyżej, wydatki poniesione na realizację wypłaty dywidendy nie przyczyniają się, nawet w sposób pośredni, do osiągnięcia obrotu przez Spółkę.

Roszczenie o wypłatę dywidendy stanowi element cywilnoprawnego stosunku zobowiązaniowego, jaki powstaje pomiędzy spółką akcyjną a podmiotami, które uzyskały status jej akcjonariusza (wspólnika). Uprawnienie do udziału w osiągniętym zysku stanowi naturalną konsekwencję ogólnej zasady, że każdy, kto lokuje kapitał w prowadzącą działalność gospodarczą spółkę prawa handlowego oczekuje, iż będzie z tego tytułu osiągał pewne korzyści.

Prawo do dywidendy jest podstawowym prawem majątkowym wspólnika spółki kapitałowej. Jest ono związane z ryzykiem gospodarczym, jakie wspólnik ponosi, inwestując swój kapitał w udziały spółki. Po spełnieniu omówionych wymogów prawnych przyznania dywidendy, akcjonariusz (wspólnik) jest podmiotem, któremu przysługuje żądanie o wypłatę dywidendy. Ukształtowane w ten sposób prawo do dywidendy nie jest należnością spółki, lecz należnością wspólnika, czyli podmiotu dysponującego odrębną od spółki podmiotowością prawną, przyznaną w wyniku podziału czystego zysku. Należne akcjonariuszom (udziałowcom) dywidendy z tytułu udziału w spółce kapitałowej są środkami przenoszonymi z majątku spółki do majątku jej akcjonariusza /wspólnika/, które to świadczenie stanowi realizację szczególnego zobowiązania wynikającego z relacji spółka kapitałowa - wspólnik. Wprawdzie dywidenda jest pochodną - bo zależną od istnienia/wystąpienia - zysku, jednakże jest kategorią odrębną od przychodu spółki, ponieważ jest należna innemu podmiotowi.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny wskazać należy, że w niniejszej sprawie warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, nie jest spełniony, tj. nie występuje związek poniesionych wydatków z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Uwzględniając powyższe należy uznać, że opisane we wniosku ww. wydatki, objęte zakresem pytania nr 2, w świetle art. 86 ust. 1 ustawy, nie mają bezpośredniego ani pośredniego związku z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych, a co za tym idzie Spółka nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesienie kosztów związanych z obsługą wypłaty dywidendy.

Reasumując, w świetle art. 86 ust. 1 ustawy Spółce nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących koszty związane z obsługą wypłaty dywidendy, ponieważ wydatki te nie są związane z wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano opis zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. Organ nie jest nimi związany.

Podobnie powoływanie się przez Wnioskodawcę na orzecznictwo sądowe nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując orzecznictwa sądowego, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zwrócić uwagę, iż organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących koszty związane z obsługą wypłaty dywidendy.

Wniosek w pozostałym zakresie został załatwiony interpretacją nr IPTPP1/443-662/13-4/MW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj