Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-499/13-2/AWa
z 10 września 2013 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miasta i Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2013 r. (data wpływu 10 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT opłat parkingowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT opłat parkingowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Miasto i Gmina (dalej: Gmina lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Na podstawie Uchwały Rady Miasta i Gminy z dnia 28 kwietnia 2008 r., Gmina ustaliła na terenie miasta strefę płatnego parkowania pojazdów samochodowych (dalej także: Strefa) oraz określiła wysokość stawek opłat za parkowanie zgodnie z art. 13b ust. 3 i 4 oraz art. 13f ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 260; dalej: ustawa o drogach publicznych). Uchwała ta była następnie kilkakrotnie zmieniana, w szczególności w celu objęcia Strefą kolejnych ulic i dróg gminnych. Strefa obejmuje wyłącznie miejsca postojowe położone na drogach publicznych (gminnych). Pobór opłat parkingowych rozpoczęto w roku 2008.

Za parkowanie pojazdów w Strefie, Gmina pobiera następujące opłaty:

  • opłaty jednorazowe - wnoszone z góry poprzez uiszczenie opłaty w urządzeniu kasująco-rejestrującym (parkometrze);
  • opłaty abonamentowe - uiszczane za okresy miesięczne przelewem na konto Gminy;
  • opłaty za korzystanie z miejsc postojowych na zasadzie wyłączności – uiszczane za miesiąc, kwartał lub okres półroczny przelewem na konto Gminy;
  • opłaty dodatkowe - za nieuiszczenie opłaty za parkowanie oraz za przekroczenie opłaconego czasu parkowania, wnoszone przelewem na konto Gminy.

Środki pieniężne pozyskane z opłat stanowią w całości dochód budżetu Gminy.

Dotychczas Gmina traktowała pobór opłat parkingowych uiszczanych w formie opłat jednorazowych, abonamentowych oraz opłat za korzystanie z miejsc postojowych na zasadzie wyłączności jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z powyższym, Gmina naliczała podatek należny na pobranych opłatach (metodą „w stu”) i wykazywała ten podatek w rejestrach oraz w składanych deklaracjach podatkowych. Opłaty abonamentowe oraz opłaty za korzystanie z miejsc postojowych na zasadzie wyłączności były dokumentowane przez Gminę fakturami VAT, natomiast opłaty jednorazowe były dokumentowane wydrukami z parkometrów i ujmowane w rejestrach VAT na podstawie okresowych podsumowań z parkometrów.

Z kolei pobór opłat dodatkowych (tj. opłat za nieuiszczenie opłaty za parkowanie lub przekroczenie opłaconego czasu parkowania) był traktowany przez Gminę jako czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT. Opłaty dodatkowe były dokumentowane wydrukami z urządzeń wykorzystywanych przez osoby sprawdzające czy opłaty parkingowe zostały wniesione.

Z uwagi na wątpliwości odnośnie prawidłowości stosowanego podejścia, Wnioskodawca rozważa jego zmianę oraz skorygowanie wcześniejszych rozliczeń podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Czy opłaty za parkowanie pojazdów w strefie płatnego parkowania na drogach publicznych położonych na terenie miasta - pobierane przez Wnioskodawcę w formie jednorazowych opłat uiszczanych w parkometrach - podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT?
  2. Czy pozostałe opłaty za parkowanie pojazdów w strefie płatnego parkowania na drogach publicznych położonych na terenie miasta - tj. opłaty pobierane przez Wnioskodawcę w formie abonamentów, opłat za korzystanie z miejsc postojowych na zasadzie wyłączności oraz opłat dodatkowych - podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

  1. Opłaty za parkowanie pojazdów w strefie płatnego parkowania na drogach publicznych położonych na terenie miasta - pobierane przez Wnioskodawcę w formie jednorazowych opłat uiszczanych w parkometrach - nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.
  2. Pozostałe opłaty za parkowanie pojazdów w strefie płatnego parkowania na drogach publicznych położonych na terenie miasta - tj. opłaty pobierane przez Wnioskodawcę w formie abonamentów, opłat za korzystanie z miejsc postojowych na zasadzie wyłączności oraz opłat dodatkowych - nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzasadnienie.

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Aby jednak dana czynność (dostawa towarów lub świadczenie usług) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi zostać spełniony warunek podmiotowy, tj. czynność ta musi zostać dokonana przez podatnika tego podatku, działającego w takim charakterze.

Pojęcie „podatnika” na potrzeby podatku od towarów i usług zostało określone w art. 15 ustawy o VAT. Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Ust. 2 wskazuje natomiast, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

A zatem, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy nie działają w charakterze podatników wówczas, gdy dokonują czynności o charakterze publicznym, wynikających z wykonywania przez nie władztwa publicznoprawnego. W opinii Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że pobór opłat parkingowych stanowi czynność związaną z wykonywaniem zadań publicznych, Gmina wykonująca te czynności jako organ władzy publicznej nie może być uznana za podatnika podatku VAT.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Z kolei, zgodnie z art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Ustawa o samorządzie gminnym precyzuje, że do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, przez które rozumie się w szczególności sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy).

Szczegółowe regulacje dotyczące pobierania opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefach płatnego parkowania zawiera ustawa o drogach publicznych.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych, korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania. W oparciu o art. 13b ustawy, strefę płatnego parkowania ustala rada gminy (rada miasta) na wniosek wójta (burmistrza, prezydenta miasta), zaopiniowany przez organy zarządzające drogami i ruchem na drogach, na obszarach charakteryzujących się znacznym deficytem miejsc postojowych, jeżeli uzasadniają to potrzeby organizacji ruchu, w celu zwiększenia rotacji parkujących pojazdów samochodowych lub realizacji lokalnej polityki transportowej, w szczególności w celu ograniczenia dostępności tego obszaru dla pojazdów samochodowych lub wprowadzenia preferencji dla komunikacji zbiorowej. Opłatę parkingową pobiera zarząd drogi, a w przypadku jego braku - zarządca drogi.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy, zarządcą drogi jest organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg. Z kolei, w świetle art. 19 ust. 2 pkt 4 ustawy, zarządcą drogi w odniesieniu do dróg gminnych jest wójt (burmistrz, prezydent miasta). Zarządca drogi może wykonywać swoje obowiązki przy pomocy jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, utworzonej odpowiednio przez sejmik województwa, radę powiatu lub radę gminy (art. 21 ust. 1 omawianej ustawy). Jeżeli jednostka taka nie została utworzona, zadania zarządu drogi wykonuje zarządca samodzielnie.

Z analizy powyższych przepisów wynika, że do zadań własnych gminy nałożonych przez ustawę o drogach publicznych należy w szczególności:

  • wyznaczenie strefy płatnego parkowania - ustanowienie takiej strefy wymaga uchwały rady gminy podjętej na wniosek organu wykonawczego gminy (wójta, burmistrza, prezydenta miasta);
  • ustalenie wysokości opłat za parkowanie w wyznaczonych strefach;
  • ustalenie trybu poboru opłat parkingowych oraz pobieranie tych opłat, jak również egzekwowanie nieuiszczonych opłat za parkowanie.

Działania gminy - w opisanym powyżej zakresie - stanowią zatem czynności o charakterze publicznoprawnym i wynikają z wykonywania przez tę jednostkę władztwa publicznoprawnego.

Należy także zauważyć, że opłata za parkowanie na drogach publicznych mieści się w dochodach własnych gminy, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.). Dochodami publicznymi są daniny publiczne, do których zalicza się: podatki, składki, opłaty, wpłaty z zysku przedsiębiorstw i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw.

Podsumowując należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że pobór opłaty parkingowej stanowi czynność związaną z wykonywaniem zadań publicznych, Gmina wykonująca te czynności jako organ władzy publicznej nie może być uznana za podatnika podatku VAT. W konsekwencji, opłaty parkingowe za parkowanie w miejscach zlokalizowanych w obrębie dróg publicznych (gminnych) nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo:

  • Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 25 marca 2013 r., sygn. IBPP2/443-1277/12/AMP stwierdził, że: „pobór opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania na drogach publicznych stanowi czynność związaną z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami (przepisami ustawy o drogach publicznych), zatem Wnioskodawca, który wykonuje te czynności jako organ władzy publicznej, nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji, ww. opłaty pobierane przez Wnioskodawcę nie podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług”.
  • Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 20 marca 2013 r., sygn. IBPP3/443-1428/12/EJ doszedł do wniosku, że: „w odniesieniu do opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania, zgodnie z ustawą o drogach publicznych mamy do czynienia z pobieraniem przez Wnioskodawcę (utworzoną w tym celu jednostkę budżetową) daniny o charakterze publicznym, która nie stanowi zapłaty za świadczenie usług. (...). Zatem w żadnym wypadku nie można uznać, że Wnioskodawca działa w odniesieniu do pozyskiwania ww. wpływów jako podatnik VAT. Tym samym pozostają one poza zakresem regulacji VAT”.
  • Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 5 marca 2013 r., sygn. IBPP3/443-1367/12/UH stwierdził, że ,,Gmina wykonując czynność pobierania opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych w pasach drogowych (placach) dróg publicznych w strefach płatnego parkowania pobiera daniny o charakterze publicznym, które nie stanowią zapłaty za świadczenie usług. W związku z powyższym pobierane opłaty parkingowe za ww. parkowanie pojazdów samochodowych nie podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług”.
  • Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 12 lutego 2013 r., sygn. IPTPP2/443-936/12-4/KW stwierdził, że: „Wnioskodawca pobierając opłaty za zajęcie pasa drogowego oraz za parkowanie w strefie płatnego parkowania wykonuje działania mieszczące się w zakresie zadań własnych Gminy”, w konsekwencji, zdaniem organu podatkowego czynność ta pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.
  • Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 5 stycznia 2012 r., sygn. ILPP2/443-1402/11-2/AK stwierdził, że: „Wnioskodawca, który pobiera opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania jako organ władzy publicznej, nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług” oraz zaznaczył, że „opłaty parkingowe pobierane przez Wnioskodawcę nie podlegają więc przepisom ustawy o podatku od towarów i usług”.

Podobne stanowisko zostało przedstawione między innymi w:

  • interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 28 stycznia 2013 r., sygn. IPTPP1/443-885/12-4/MG,
  • interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 listopada 2012 r., sygn. IBPP1/443-945/12/AL,
  • interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 26 września 2012 r., sygn. ITPP1/443-788/12/BJ,
  • interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 20 sierpnia 2012 r., sygn. IPTPP1/443-495/12-2/IG,
  • interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 sierpnia 2012 r., sygn. IBPP1/443-472/12/AL oraz
  • interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 kwietnia 2011 r., sygn. ILPP2/443-118/11-4/EN.

Podsumowując - w opinii Wnioskodawcy - opłaty parkingowe za parkowanie w miejscach zlokalizowanych w obrębie dróg publicznych (gminnych) - pobierane przez Gminę w formie jednorazowych opłat uiszczanych w parkometrach - nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 2

W opinii Wnioskodawcy, również opłaty za parkowanie w miejscach zlokalizowanych w obrębie dróg publicznych (gminnych) pobieranych przez Gminę w innej formie niż opłata jednorazowa (tj. w formie abonamentów, opłat za korzystanie z miejsc postojowych na zasadzie wyłączności oraz opłat dodatkowych) nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, pobór opłaty za parkowanie pojazdu w obrębie dróg publicznych w strefie płatnego parkowania - bez względu na formę, w jakiej jest dokonywany - zawsze stanowi czynność związaną z wykonywaniem przez Gminę zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami (tj. przepisami ustawy o drogach publicznych). Bez względu zatem na to, w jakiej formie opłata jest pobierana (tzn. czy jest to opłata jednorazowa uiszczana w parkometrach, czy też jest to opłata abonamentowa, zryczałtowana opłata za korzystanie z miejsc postojowych na zasadzie wyłączności lub też opłata dodatkowa), Gmina pobierając tę opłatę działa jako organ władzy publicznej i nie może być w takiej sytuacji uznana za podatnika podatku VAT.

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo:

  • w interpretacji z dnia 16 sierpnia 2012 r., sygn. IBPP1/443-472/12/AL Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że: ,,bez względu na formę w jakiej Wnioskodawca będzie pobierał opłaty za parkowanie tzn. jako opłaty jednorazowe (w formie biletu parkingowego kupionego w parkomacie lub mobilnie przez telefon komórkowy), opłaty zryczałtowane takie jak: abonament mieszkańca, abonament osoby niepełnosprawnej, abonament ogólnodostępny, abonament za zastrzeżone stanowisko postojowe tzw. „koperta”, opłaty dodatkowe za niedokonanie lub przekroczenie czasu parkowania, a także bez względu na to czy pobór tych opłat następuje za pośrednictwem odrębnego podmiotu czy też bezpośrednio przez Wnioskodawcę, jeśli pobrane kwoty stanowić będą w całości dochód Gminy, w sytuacji gdy pobór ten stanowi czynność związaną z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami (w przedmiotowej sprawie przepisami ustawy o drogach publicznych), Wnioskodawca jako organ władzy publicznej nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. W związku z powyższym opłaty parkingowe pobierane za parkowanie pojazdów w strefie płatnego parkowania w obrębie pasa drogowego (bez względu na formę w jakiej są one pobierane) nie podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług (…)”.
  • w interpretacji z dnia 10 czerwca 2009 r., sygn. IBPP2/443-418/09/ASz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, że „bez względu na formę, w jakiej Gmina pobiera powyższe opłaty parkingowe tzn. gdy odbywa się to poprzez sprzedaż abonamentów parkingowych, opłat za parkowanie czy też opłat dodatkowych za nieuiszczenie opłaty za parkowanie, a także bez względu na to czy pobór tych opłat następuje za pośrednictwem odrębnego podmiotu czy też bezpośrednio przez Gminę, jeśli pobrane kwoty stanowią w całości dochód Gminy, w sytuacji gdy pobór ten stanowi czynność związaną z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami (w przedmiotowej sprawie przepisami ustawy o drogach publicznych), Gmina jako organ władzy publicznej nie może być uznana za podatnika podatku od towarów i usług”.
  • w interpretacji z dnia 12 października 2010 r., sygn. IBPP1/443-935/10/AS Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, że wydawanie przez gminną jednostkę budżetową we własnym zakresie identyfikatorów i abonamentów, uprawniających do parkowania w obszarze strefy płatnego parkowania nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy, również opłaty za parkowanie w miejscach zlokalizowanych w obrębie dróg publicznych (gminnych) pobieranych przez Gminę w innej formie niż opłata jednorazowa nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej. I tak, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

  1. wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług oraz zwolnienie od podatku jednostek samorządu terytorialnego ma charakter wyłącznie podmiotowo – przedmiotowy,
  2. w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia lub ze zwolnienia od podatku konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:
    • czynności – co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT – muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,
    • ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.

Należy podkreślić, że tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, lub zwolnienia realizowanych czynności od podatku, w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 12 powołanego wyżej rozporządzenia.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Do zakresu działania gminy, w oparciu o art. 6 ust. 1 ww. ustawy, należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 260), organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

Zarządcami dla poszczególnych kategorii dróg są:

  • krajowych – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad,
  • wojewódzkich – zarząd województwa,
  • powiatowych – zarząd powiatu,
  • gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta).

W świetle art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych, korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania.

Opłatę tę pobiera się - zgodnie z art. 13b ust. 1 ww. ustawy - za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w wyznaczonym miejscu, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo.

Natomiast art. 13b ust. 3 i ust. 4 ustawy o drogach publicznych, nakłada na radę gminy (radę miasta) obowiązek ustalenia stref płatnego parkowania, ustalenia wysokości opłaty za parkowanie w wyznaczonych strefach oraz trybu poboru tej opłaty.

Z powyższego wynika, że pobór opłat w strefach płatnego parkowania wyznaczonych na drogach publicznych jest zadaniem Gminy nałożonym przez ustawę o drogach publicznych.

W myśl art. 13b ust. 7 ustawy o drogach publicznych, zarząd drogi lub w przypadku jego braku zarządca drogi pobiera opłaty za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania ponoszonych przez użytkowników dróg na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy.

Natomiast - zgodnie z podanym już przepisem art. 13b ust. 3 cyt. wyżej ustawy - wyznaczenie strefy płatnego parkowania i ustalenie wysokości opłat należy do kompetencji rady gminy. Działania zarządców dróg mieszczą się zatem w zakresie czynności o charakterze publicznoprawnym i wynikają z wykonywania przez jednostki państwowe władztwa publicznoprawnego.

Na mocy art. 13f ust. 1 ustawy o drogach publicznych, za nieuiszczenie opłat, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, pobiera się opłatę dodatkową. Rada gminy (rada miasta) określa wysokość opłaty dodatkowej, o której mowa w ust. 1, oraz sposób jej pobierania. Wysokość opłaty dodatkowej nie może przekroczyć 50 zł - art. 13f ust. 2 cyt. wyżej ustawy.

Opłata parkingowa za parkowanie na drogach publicznych stanowi dochód gminy i mieści się w dochodach własnych, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.). Dochodami publicznymi są daniny publiczne, do których zalicza się: podatki, składki, opłaty, wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, a także inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw.

Powyższe stwierdzenie potwierdza także Trybunał Konstytucyjny, który - w wyroku z dnia 10 grudnia 2002 r., sygn. akt P 6/02 - orzekł, że opłaty za parkowanie wchodzą w skład danin publicznych w rozumieniu art. 217 Konstytucji.

Zatem opłaty za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania, stanowią dochód publiczny mający charakter daniny publicznej. Stąd też, pobieranie tych opłat stanowi świadczenie o charakterze publicznoprawnym wykluczające opodatkowanie tych czynności podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Na podstawie uchwały z dnia 28 kwietnia 2008 r. Gmina ustaliła na terenie miasta strefę płatnego parkowania pojazdów samochodowych oraz określiła wysokość stawek opłat za parkowanie. Uchwała ta była następnie kilkakrotnie zmieniana, w szczególności w celu objęcia strefą kolejnych ulic i dróg gminnych. Strefa obejmuje wyłącznie miejsca postojowe położone na drogach publicznych (gminnych). Pobór opłat parkingowych rozpoczęto w roku 2008. Za parkowanie pojazdów w strefie, Gmina pobiera następujące opłaty: opłaty jednorazowe - wnoszone z góry poprzez uiszczenie opłaty w urządzeniu kasująco-rejestrującym (parkometrze); opłaty abonamentowe - uiszczane za okresy miesięczne przelewem na konto Gminy; opłaty za korzystanie z miejsc postojowych na zasadzie wyłączności – uiszczane za miesiąc, kwartał lub okres półroczny przelewem na konto Gminy oraz opłaty dodatkowe – za nieuiszczenie opłaty za parkowanie oraz za przekroczenie opłaconego czasu parkowania, wnoszone przelewem na konto Gminy. Środki pieniężne pozyskane z opłat stanowią w całości dochód budżetu Gminy. Dotychczas Gmina traktowała pobór opłat parkingowych uiszczanych w formie opłat jednorazowych, abonamentowych oraz opłat za korzystanie z miejsc postojowych na zasadzie wyłączności jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z powyższym, Gmina naliczała podatek należny na pobranych opłatach (metodą „w stu”) i wykazywała ten podatek w rejestrach oraz w składanych deklaracjach podatkowych. Opłaty abonamentowe oraz opłaty za korzystanie z miejsc postojowych na zasadzie wyłączności były dokumentowane przez Gminę fakturami VAT, natomiast opłaty jednorazowe były dokumentowane wydrukami z parkometrów i ujmowane w rejestrach VAT na podstawie okresowych podsumowań z parkometrów. Z kolei pobór opłat dodatkowych (tj. opłat za nieuiszczenie opłaty za parkowanie lub przekroczenie opłaconego czasu parkowania) był traktowany przez Gminę jako czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT. Opłaty dodatkowe były dokumentowane wydrukami z urządzeń wykorzystywanych przez osoby sprawdzające czy opłaty parkingowe zostały wniesione.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której pobór opłaty parkingowej stanowi czynność związaną z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami (przepisami ustawy o drogach publicznych), zatem Wnioskodawca, który wykonuje te czynności jako organ władzy publicznej, nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji, pobierane opłaty za parkowanie w miejscach zlokalizowanych w obrębie dróg publicznych (gminnych), jako daniny publiczne nie podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.v

Podsumowując, opłaty za parkowanie pojazdów w strefie płatnego parkowania na drogach publicznych położonych na terenie miasta - pobierane przez Wnioskodawcę w formie: jednorazowych opłat uiszczanych w parkometrach, abonamentów, opłat za korzystanie z miejsc postojowych na zasadzie wyłączności oraz opłat dodatkowych - będące w całości dochodami własnymi Gminy - nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie opodatkowania podatkiem VAT opłat parkingowych. Natomiast kwestie dotyczące zdarzeń przyszłych w zakresie: korekty podatku należnego oraz kalkulacji wartości współczynnika struktury sprzedaży zostały rozstrzygnięte w interpretacjach indywidualnych z dnia 10 września 2013 r. nr ILPP1/443-499/13-3/AWa i nr ILPP1/443-499/13-4/AWa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj