Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-620/13-4/EK
z 20 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2013r. (data wpływu 26 czerwca 2013r.) uzupełnione pismem z dnia 28 sierpnia 2013r. (data wpływu 02 września 2013r.) na wezwanie Organu z dnia 20 sierpnia 2013r. (skutecznie doręczone 23 sierpnia 2013r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 sierpnia 2013r. (data wpływu 02 września 2013r.) na wezwanie Organu z dnia 20 sierpnia 2013r. (skutecznie doręczone 23 sierpnia 2013r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

A. jest państwową osobą prawną działającą na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa. A. zamierza zbyć nieruchomość położoną w mieście B. oznaczoną w ewidencji gruntów numerem … pow. 34,1249 ha zabudowaną 7 budynkami o łącznej powierzchni 184 m². Budynki nie są wyposażone w instalacje, nie posiadają stolarki okiennej i drzwiowej oraz elementów wykończeniowych. Były one wykorzystywane do ćwiczeń strzeleckich. Żaden z budynków nie ma założonej książki obiektu budowlanego (KOR). Na nieruchomości znajduje się droga z płyt betonowych o długości 475 mb. Przedmiotową nieruchomość A. przejęła w dniu 31.12.2012 r. jako działkę zabudowaną. Czynność przejęcia nieruchomości nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. A. nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. A. nie ponosiła wydatków na ulepszenie. W ewidencji gruntów działka została sklasyfikowana jako „Tr” - tereny różne. Działka posiada dostęp do drogi publicznej. Działka nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego miasta B. działka znajduje się na terenie specjalnym. Nieruchomość nie ma ustalonych warunków zabudowy. Działka została wyceniona przez rzeczoznawcę majątkowego jako prawo własności do działki gruntowej.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że obiekty, o których mowa we wniosku nie były przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze. Na działce stanowiącej część byłego poligonu znajduje się 7 budynków, które były wykorzystywane do ćwiczeń strzeleckich. Budynki nie posiadają stolarki okiennej i drzwiowej, instalacji oraz elementów wykończeniowych. W ocenie Wnioskodawcy, w rozumieniu przepisów prawa budowlanego powyższe obiekty stanowią budynki do tymczasowego użytkowania w celach szkoleniowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy działka powinna być zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 (z powodu braku planu zagospodarowania przestrzennego) czy też zwolnienie powinno wynikać na podstawie na art. 43 ust. 1 pkt l0a (grunt zabudowany)?

Zdaniem Wnioskodawcy, wobec przedstawionego stanu rzeczy działka 122/4 powinna być zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, czyli w związku z brakiem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Na przedmiotowej działce o pow. 34,1249 ha znajduje się 7 budynków, jednak to nie one będą głównym celem sprzedaży, tylko grunt na którym są one wybudowane. Biorąc pod uwagę sens ekonomiczny czynności sprzedaży, zlokalizowane na działce zabudowania nie przedstawiają wartości ekonomicznej i użytkowej przy tej transakcji sprzedaży, więc nie mogą stanowić podstawy zwolnienia z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże na podstawie art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Niemniej zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie natomiast art. 2 pkt 33 dodanym do ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku lub jego części jest ustalenie, kiedy nastąpiło ich pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
   
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem, które to czynności będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zauważyć należy, iż zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem, wykonywane przez podatników podatku VAT są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
   
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli zatem dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta z preferencyjnej stawki podatku, bądź też ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, to z preferencji takiej lub też ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym budynek jest posadowiony.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zbyć nieruchomość zabudowaną 7 budynkami oraz drogą z płyt betonowych o długości 475 mb. Budynki nie są wyposażone w instalacje, nie posiadają stolarki okiennej i drzwiowej oraz elementów wykończeniowych. Budynki były wykorzystywane do ćwiczeń strzeleckich. Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca przejął w dniu 31.12.2012r. jako działkę zabudowaną. Czynność przejęcia nieruchomości nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. A. nie ponosiła wydatków na ulepszenie obiektów. W ewidencji gruntów działka została sklasyfikowana jako „Tr”- tereny róże. Przedmiotowa działka nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego, ani nie ma ustalonych warunków zabudowy.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że obiekty, o których mowa we wniosku nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że w jego ocenie, wskazane obiekty, w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, stanowią budynki do tymczasowego użytkowania w celach szkoleniowych.

Jak stwierdzono powyżej ze zwolnienia od podatku od towarów i usług może korzystać dostawa budynków i budowli, bądź ich części.

Wskazać należy, że zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonany z materiałów budowlanych i elementów składowych będący wynikiem prac budowlanych.

Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

W myśl art. 3 pkt 1, 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

1. obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć:
   1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
   2. budowlę stanowiącą całość techniczno – użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
      
   3. obiekt małej architektury;
2. budynku – należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;
   
3. budowli – należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
   
   
   

Stosownie do art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane, przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Zgodnie z art. 3 ust. 5 ustawy Prawo budowlane przez tymczasowy obiekt budowlany należy rozumieć obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe.

Jak wskazał Wnioskodawca, budynki posadowione na nieruchomości stanowią budynki do tymczasowego użytkowania w celach szkoleniowych. Mając zatem na uwadze ww. art. 3 ust. 5 ustawy Prawo budowlane stwierdzić należy, że budynki, o których mowa we wniosku nie mogą być uznane za budynek lub budowlę, o których mowa w ustawie o VAT. Natomiast droga z płyt betonowych jest budowlą w myśl art. 3 pkt 3 w powiązaniu z art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane.

W przedmiotowej sprawie mamy zatem do czynienia ze sprzedażą gruntu zabudowanego, na którym znajduje się droga z płyt betonowych. Wskazać należy, że pomimo tego, że w ocenie Wnioskodawcy, wskazane obiekty, m.in. droga nie przedstawiają wartości ekonomicznej i użytkowej to dopóki dany obiekt budowlany spełnia przesłanki do uznania go za budynek/budowlę, teren na którym jest on usytuowany, jest terenem zabudowanym. Bez wpływu na powyższe pozostaje również okoliczność, że celem sprzedaży jest grunt, a nie obiekty na nim posadowione. Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje bowiem jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy bądź art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, odnosi się wprost do budynków, budowli lub ich części, a nie do ich wartości, czy też innych parametrów. W związku z tym, w sprawie będącej przedmiotem zapytania, dotyczącym opodatkowania dostawy działki zabudowanej drogą nie będzie miała znaczenia wartość przedmiotowej budowli czy też jej przeznaczenie, a jedynie przesłanki wskazane wprost w cyt. wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10 bądź art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, który odnosi się do dostawy działek niezabudowanych.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione okoliczności sprawy, stwierdzić należy, że sprzedaż nieruchomości, na której znajduje się droga z płyt betonowych, spełniająca definicję budowli, biorąc pod uwagę treść ww. art. 2 pkt 14 ustawy, będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, bowiem ww. nieruchomość nie została oddana do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Wnioskodawca przejął działkę wraz z posadowionymi obiektami w dniu 31.12.2012r., czynność przejęcia Nieruchomości nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jak również Nieruchomość nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze. Zatem nie znajdzie tutaj zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Jednakże z uwagi na fakt, iż Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu przejęcia Nieruchomości, Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ulepszenia, dostawa tej nieruchomości korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. W konsekwencji, uwzględniając treść art. 29 ust. 5 ustawy, dostawa gruntu, na którym znajduje się droga, również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT.

Tym, samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.