Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-523/13-5/AM
z 20 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 06.05.2013 r. (data wpływu 10.05.2013 r.) uzupełnionym pismami: z dnia 05.08.2013 r. (data wpływu 09.08.2013 r.) na wezwanie z dnia 29.07.2013 r. Nr IPPB1/415-523/13-2/AM (data nadania 29.07.2013 r., data doręczenia 02.08.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia przychodów z najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.05.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia przychodów z najmu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem mieszkania (1/2 udziałów), które jest obecnie wynajmowane. Współwłaścicielką tej nieruchomości jest była żona Wnioskodawcy. Wyrok rozwodowy stał się prawomocny w trakcie roku podatkowego 2012. Przychody z wynajmu to 24 000 zł. Zysk wyniósł ok. 4 000 zł. Nieruchomość była wynajmowana w 2011 r. w okresie wspólności ustawowej małżeńskiej i w PIT 36 za 2011 r. Wnioskodawca rozliczył samodzielnie podatek z uwagi na fakt pozostawania we wspólnocie małżeńskiej.

Z uwagi na fakt, iż w 2012 r. ustała wspólność ustawowa w PIT 36 za 2012 r. Wnioskodawca dokonał rozliczenia połowy przychodów i zysku oraz kosztów (stosownie do wielkości udziałów czyli 1/2). Była małżonka twierdzi, że nie musi rozliczyć swojej części przychodów, ponieważ „nie widziała pieniędzy z wynajmu na oczy”.

Umowa najmu podpisana została wspólnie jeszcze w trakcie trwania małżeństwa i obowiązywała ona do 30 czerwca 2012 r. Przed wygaśnięciem tej umowy została ona aneksowana na czas nieokreślony za pisemną zgodą Wnioskodawcy oraz ustną zgodą byłej małżonki Wnioskodawcy. Pieniądze z najmu trafiają (tak jak przy poprzedniej umowie) na wspólne konto Wnioskodawcy i jego byłej małżonki, które zostało założone jeszcze w trakcie trwania małżeństwa i służące do obsługi kredytu (bank samodzielnie ściąga z tego konta opłaty za kredyt). Z przychodów z najmu Wnioskodawca opłaca także należne wspólnocie mieszkaniowej opłaty, media oraz podatek od nieruchomości i opłatę za użytkowanie wieczyste.

Była małżonka nigdy nie domagała się rozwiązania umowy najmu oraz nie wskazywała, że np. nie może wypłacić pieniędzy z najmu ze wspólnego konta. Nie chciała także w inny sposób korzystać z wynajmowanego mieszkania, tzn. sprzedać je lub zamieszkiwać w nim. Teraz twierdzi, że Wnioskodawca powinien odprowadzić cały podatek za wynajem, bo ona nie zajmuje się tą nieruchomością.

Jednocześnie pismem z dnia 05.08.2013 r. (data wpływu 09.08.2013 r.) Wnioskodawca w odpowiedzi na wezwanie organu z dnia 29.07.2013 r. Nr IPPB1/415-523/13-2/AM doprecyzował przedstawione zdarzenie przyszłe a mianowicie wskazał, iż:

• Nie dokonano podziału majątku wspólnego.
  

• Nie złożył żadnego oświadczenia do naczelnika urzędu skarbowego dotyczącego przychodów z najmu.
  
  
  

Ponadto wnioskodawca przedstawił własne stanowisko do zadanych pytań oraz przeformułował pytania, o które prosił organ w ww. wezwaniu.

Wnioskodawca wskazał, iż najem lokalu mieszkalnego jest prowadzony w ramach najmu prywatnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca powinien rozliczyć samodzielnie przychody z najmu za cały 2012 r.?
2. Czy może słusznie zrobił, że rozliczył przychody stosownie do wielkości posiadanych udziałów?
   
3. Czy w myśl przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy za przychody z najmu w 2012 r. byłej małżonki można uznać comiesięczny czynsz płacony przez najemcę w 2012 r. na nasze wspólne konto bankowe, do którego była małżonka miała możliwość dostępu, ale w omawianym roku podatkowym nie dokonywała żadnych operacji na tym koncie, tj. nie dokonała przelewu, wypłaty środków, itp.?
4. Czy w myśl art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy za przychody z najmu byłej małżonki uznać można comiesięczny czynsz płacony przez najemcę od 1 lipca 2012 r. do 31.12.2012 r. pomimo, iż umowa najmu za ten okres została zawarta na piśmie tylko przez Wnioskodawcę, po ustnym wyrażeniu zgody przez byłą małżonkę.
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 i 2. W zakresie pytania 3 i 4 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma podstaw do tego, aby samodzielnie był zobowiązanych do rozliczenia całego przychodu z najmu nieruchomości. Wynika to z faktu, iż nie jest jedynym właścicielem wynajmowanej nieruchomości i nie składał nigdy oświadczenia (zgodnie z art. 8 ust. 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) do naczelnika i rzędu skargowego, iż przychody w 2012 r. z najmu nieruchomości będą wyłącznie opodatkowane przez Wnioskodawcę. Fakt, iż Wnioskodawca jest jedynym współwłaścicielem, który czynnie interesuje się najmem (płaci w całości podatek od nieruchomości, ma kontakt z najemcą, dokonuje opłat administracyjnych do wspólnoty mieszkaniowej itp.) nie ma wpływu na obowiązek podatkowy współwłaścicieli od najmu, który jest proporcjonalny do posiadanych udziałów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do uregulowań zawartych w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej powołanego art. 11 tejże ustawy.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, iż podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami.

Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 11 ust. 1 ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Art. 8 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż zasady o których mowa w ust. 1 i 2, mają również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 przychody ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, chyba, że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodu osiągniętego z tego źródła przez jednego z nich.

W myśl art. 8 ust. 4 ww. ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, należy złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego najpóźniej do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany, ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6, pierwszy w roku podatkowym przychód ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy.

Natomiast w świetle art. 8 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wybór zasady opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków, wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 3, obowiązuje przy zapłacie zaliczek przez cały rok podatkowy oraz przy składaniu zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) chyba, że w wyniku rozwodu albo orzeczenia przez sąd separacji nastąpił podział majątku wspólnego małżonków i przedmiot umowy przypadł temu z małżonków, na którym nie ciążył obowiązek zapłaty zaliczek i składania zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z tego tytułu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż małżonkowie w 2012 r. nie złożyli oświadczenia o opodatkowaniu przychodów z najmu przez jednego z nich.

Oznacza to, iż Wnioskodawca za 2012 r. w czasie, kiedy pozostawał jeszcze w związku małżeńskim zobowiązany był do rozliczenia połowy przychodów uzyskanych z najmu lokalu mieszkalnego.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 788).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami zmocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, iż niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji chyba, że w czasie trwania związku małżeńskiego:

1. małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową,
2. z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie wspólności,
   
3. wspólność ustała z mocy prawa na skutek ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.
   
   

Zniesienie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału majątku.

Zgodnie z art. 1037 Kodeksu cywilnego w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Zgodnie z informacją zawartą we wniosku, po rozwodzie nie dokonano podziału majątku. W takim wypadku przychody ze wspólnej własności, u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego udziału w nieruchomości. O udziale w przychodach nie decyduje to, kto podpisuje umowę najmu, ale wysokość udziału we współwłasności nieruchomości. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w przychodach są równe.

A zatem przychody z najmu lokalu mieszkalnego uzyskanego w 2012 r. po rozwodzie Wnioskodawca powinien wykazać w wysokości udziału posiadanego w tej nieruchomości tj. w wysokości 1/2.

Reasumując, przenosząc opisane wcześniej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy oraz mając na względzie ujęty we wniosku opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że uzyskane przychody z tytułu najmu lokalu mieszkalnego za 2012 r. Wnioskodawca był zobowiązany rozliczyć zgodnie z udziałem posiadanym przez niego w tej nieruchomości. Oznacza to, iż Wnioskodawca za 2012 r. winien wykazać połowę przychodów uzyskanych z najmu lokalu mieszkalnego w trakcie trwania związku małżeńskiego oraz 1/2 przychodów uzyskanych z tego najmu po rozwodzie.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.