Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-323/13-4/WM
z 12 lipca 2013 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2013 r. (data wpływu 2 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 czerwca 2013 r. (data wpływu 26 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 14 czerwca 2013 r. nr ILPB2/415-323/13-2/WM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia – w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania – braków formalnych wniosku.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 14 czerwca 2013 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 19 czerwca 2013 r.), zaś w dniu 26 czerwca 2013 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek (data nadania pisma w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego – 25 czerwca 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2005 r. Zainteresowana wspólnie z małżonkiem zakupiła wyodrębniony lokal mieszkalny, na nabycie którego został zaciągnięty kredyt hipoteczny. Dnia 6 grudnia 2008 r. – na mocy aktu notarialnego – małżonkowie dokonali sprzedaży ww. lokalu za kwotę 260 000 zł i złożyli (wraz z PIT-23) oświadczenie, że uzyskane pieniądze – w okresie dwóch lat od daty sprzedaży – przeznaczone zostaną na cele mieszkaniowe, wobec czego skorzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym.

Przed podpisaniem aktu notarialnego, tj. w dniu 23 października 2008 r., małżonkowie zawarli umowę przedwstępną sprzedaży, na skutek której otrzymali od przyszłych nabywców zaliczkę w wysokości 5 000 zł. Pozostałą kwotę, w wysokości 255 000 zł, Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem, otrzymali po dniu podpisania aktu notarialnego sprzedaży, tj. po dniu 10 grudnia 2008 r., z czego kwota 92 135 zł została wpłacona na poczet zaciągniętego w 2005 r. kredytu, zaś pozostała kwota, pomniejszona o prowizję dla biura sprzedaży nieruchomości, tj. 6 344 zł, w wysokości 156 221 zł została przekazana na wspólny rachunek małżonków.

Dnia 30 października 2008 r. Zainteresowana wraz z mężem podpisali z deweloperem przedwstępną umowę kupna nowego mieszkania, którego wartość ustalona została na kwotę 346 825,00 zł. Następnie dnia 30 października 2008 r. małżonkowie uiścili zaliczkę w wysokości 10 000 zł tytułem wkładu budowlanego, zaś w dniu 19 grudnia 2008 r. przelali kolejną ratę dla dewelopera w wysokości 115 825,00 zł. Pozostała kwota dotycząca mieszkania została uregulowana z zaciągniętego kredytu na kwotę 221 000 zł. Notarialna umowa zakupu ww. mieszkania została zawarta, z przyczyn nie leżących po stronie Wnioskodawczyni, dopiero po okresie 2 lat, tj. dnia 31 grudnia 2010 r. Formalnie mieszkanie zostało przekazane małżonkom przez dewelopera protokołem w dniu 30 grudnia 2008 r.

Ponieważ poprzednie mieszkanie zostało sprzedane małżonkowie musieli szybko przystosować nowo zakupione lokum do zamieszkania. W związku z tym pozostała kwota ze sprzedaży mieszkania, tj. 40 695,70 zł została przeznaczona na własne cele mieszkaniowe (m.in. na zakup kafelek, parkietów, drzwi wewnętrznych, glazury, zakup sanitariatów, malowanie itp.) oraz na spłatę nowo zaciągniętego kredytu hipotecznego wraz z odsetkami (kwota spłaty kredytu to 24 943,41 zł). Wydatki na wykończenie lokalu mieszkalnego ponoszone były przede wszystkim przed podpisaniem aktu notarialnego przenoszącego na małżonków własność lokalu mieszkalnego, na którego zawarcie czekali dwa lata. Zainteresowana nadmienia, iż trudno było przez ten okres nie dokonywać zakupów związanych z remontem mieszkania. Kwota 15 752,39 zł została uznana za kwotę przychodu, który nie został wydatkowany na cele mieszkaniowe.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowana wskazała, iż umowy kredytów hipotecznych zostały zawarte w bankach z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Mieszkanie zakupione u dewelopera jest położone również na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto, zarówno Wnioskodawczyni, jak i Jej małżonek, nie odliczali odsetek od kredytu hipotecznego na podstawie art. 26b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na cele mieszkaniowe poniesione przed datą podpisania aktu notarialnego przenoszącego na małżonków własność lokalu, tj. od dnia 10 grudnia 2008 r. (data podpisania aktu notarialnego sprzedaży) mogły zostać potraktowane jako wydatki na cele mieszkaniowe korzystające z ulgi mieszkaniowej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydaje się, że krzywdzące było dla Niej stanowisko dotyczące zastosowania tzw. ulgi mieszkaniowej. Od kwoty niewydatkowanej został zapłacony podatek. Jednak biorąc pod uwagę zapisy ustawy, które stanowiły, że wolnym od podatku jest przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w tej części, w jakiej wydatkowany został na własne cele mieszkaniowe, tj. m.in. na zakup, remont i modernizację własnego lokalu mieszkalnego, co wynika z treści art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a)-e), Zainteresowana stoi na stanowisku, iż warunek skorzystania z ulgi mieszkaniowej został spełniony.

W zaistniałej sytuacji przychód ze sprzedaży został wydatkowany na zakup i wykończenie tego mieszkania, dla którego zakupu została podpisana umowa przedwstępna i uregulowana została pełna kwota. Małżonkowie nie mieli wpływu na termin podpisania aktu. Jednocześnie nie mogli czekać z remontem i odkładać go do chwili podpisania aktu notarialnego nie mając, gdzie mieszkać z 2-letnim dzieckiem.

Ponadto, zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zawartą umową przedwstępną zawarcie umowy ostatecznej w formie aktu notarialnego jest poprzedzone uzyskaniem decyzji o samodzielności lokalu do użytkowania. Aby otrzymać tą decyzję o pozwoleniu na użytkowanie lokalu należy spełnić określone wymogi m.in. dotyczące zamontowania armatury sanitarnej. Tak więc, zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz warunkami podpisanej z deweloperem umowy przedwstępnej, przed podpisaniem ostatecznego aktu notarialnego małżonkowie zobligowani byli do wykończenie mieszkania w stopniu pozwalającym na uzyskania decyzji o samodzielności lokalu. Musieli oni część środków przeznaczyć na zakup wanny, umywalek, baterii, itp. Przed zamontowaniem armatury należało jednak położyć glazurę, a tym samym wykończyć łazienkę oraz kuchnię.

Zainteresowana nadmienia, iż wszystkie wydatki są udokumentowane fakturami. Wnioskodawczyni wskazuje ponadto, że na podstawie właśnie tych faktur skorzystała z odliczenia VAT od materiałów budowlanych.

Końcowo, na poparcie swojego stanowiska Zainteresowana przywołała wyroki sądów administracyjnych oraz interpretację indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z analizy stanu faktycznego wynika, że Zainteresowana nabyła wyodrębniony lokal mieszkalny w 2005 r.

Zatem, w niniejszej sprawie mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie bowiem z art. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1588) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do 31 grudnia 2006 r. stosuje się zasady określone w tej ustawie w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.

Na mocy art. 28 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Podatek jest płatny bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania podatnika. Zasada ta nie ma zastosowania do podatników, którzy w terminie 14 dni od dnia dokonania zbycia złożą oświadczenie, że przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczą na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e).

Natomiast, zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży:

  • na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
  • na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
  • na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego,
  • na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
  • na rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację – na cele mieszkalne – własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z kolei art. 21 ust. 16 ww. ustawy wskazuje, iż przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 1 pkt 32 lit. a), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takim prawie.

Ponadto, należy zauważyć, iż z treści art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) przedmiotowej ustawy wynika, że wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), w części wydatkowanej, nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży, na spłatę kredytu lub pożyczki, a także odsetek od kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a), w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym również na spłatę kredytu lub pożyczki oraz odsetek od tego kredytu lub pożyczki zaciągniętych przed dniem uzyskania tych przychodów.

Art. 21 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przepis ust. 1 pkt 32 lit. e) nie ma zastosowania do podatników, którzy odsetki od kredytu lub pożyczki odliczali lub odliczają na podstawie art. 26b.

Jak wynika z powołanego przepisu, ww. zwolnienie podatkowe jest uzależnione od wydatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości (lokalu) na cel wskazany w tym przepisie i dokonania tej czynności najpóźniej przed upływem dwóch lat od dnia sprzedaży.

Tut. Organ pragnie zauważyć, iż pojęcie „nabycie”, o którym mowa w cytowanym wyżej art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zostało zdefiniowane, co nie oznacza, że może być rozumiane inaczej niż jako uzyskanie własności, np. nieruchomości lub lokalu mieszkalnego. Należy zatem odwołać się do przepisów prawa cywilnego, które stanowią, że „nabycie” obejmuje każde uzyskanie własności.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, że zarówno zawarcie umowy przedwstępnej, jak też dokonanie, stosownie do tej umowy, wpłat na poczet ceny, bez wątpienia mogą prowadzić do nabycia własności nieruchomości lub praw, ale nie są z nim równoważne. Treścią umowy przedwstępnej jest jedynie zobowiązanie się stron do zawarcia umowy przyrzeczonej (przenoszącej własność), lecz tej własności sama umowa nie przenosi. Brak zawartej w formie aktu notarialnego umowy przeniesienia własności nieruchomości lub lokalu mieszkalnego ma oczywisty skutek w postaci braku nabycia własności tych rzeczy lub praw, a tym samym powoduje utratę warunku do skorzystania ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Analiza treści normy prawnej sformułowanej w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w szczególności użyte w nim słowa „(...) w części wydatkowanej na nabycie (...)” prowadzi do jednoznacznego wniosku, że wolny od podatku jest przychód wydatkowany w części na definitywne nabycie nieruchomości bądź lokalu mieszkalnego to znaczy skutkujące przeniesieniem własności.

Powyższa interpretacja przepisu znajduje potwierdzenie w utrwalonej linii orzeczniczej sądów administracyjnych, np.: wyrok z dnia 24 września 2008 r. sygn. akt I SA/Kr 539/08, wyrok z dnia 3 lutego 2009 r. sygn. akt I SA/Po 1430/08, wyrok z dnia 1 października 2010 r. sygn. akt II FSK 903/09, czy też wyrok z dnia 7 września 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 794/12, zgodnie z którą „(…) nabycie w okresie dwóch lat, w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) u.p.d.f., oznacza przeniesienie na nabywcę, w tym okresie prawa własności (…)” oraz, że „(…) wydatkowanie środków pieniężnych na zakup nieruchomości w celach mieszkaniowych w oparciu o umowę przedwstępną (w postaci zaliczki) może być uznane za wydatek w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy tylko wówczas, gdy przed upływem dwóch lat od dnia zbycia nieruchomości podatnik nabędzie nieruchomość”.

Z analizy wniosku wynika, iż nabyty w 2005 r. lokal mieszkalny został sprzedany dnia 6 grudnia 2008 r. Środki uzyskane z tej sprzedaży Wnioskodawczyni zamierzała wydatkować na cele mieszkaniowe określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym celu dnia 23 października 2008 r. Zainteresowana zawarła umowę przedwstępną sprzedaży mieszkania. Akt notarialny, na mocy którego prawo własności do lokalu mieszkalnego zostało definitywnie przeniesione na Wnioskodawczynię, został zawarty dnia 31 grudnia 2010 r., tj. po dwuletnim okresie, o którym mowa w cytowanym wyżej art. 21 ust. 1 pkt 32 ustawy podatkowej. Ponadto, zarówno Wnioskodawczyni, jak i Jej małżonek, nie odliczali odsetek od kredytu hipotecznego na podstawie art. 26b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r.

Rekapitulując poczynione wyżej spostrzeżenia, stwierdzić należy, iż z tytułu poniesienia wydatków, o których mowa we wniosku, w sytuacji gdy akt notarialny przenoszący prawo do nowego lokalu został zawarty po upływie dwóch lat od dnia sprzedaży mieszkania nabytego w 2005 r. – Zainteresowana nie jest uprawniona do skorzystania z dobrodziejstwa zwolnienia przedmiotowego stypizowanego w art. 21 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niemożność skorzystania z ww. zwolnienia wynika z braku definitywnego, przeniesienia prawa własności do lokalu mieszkalnego w terminie dwóch lat od dnia zbycia nieruchomości nabytej w 2005 r. Podkreślić bowiem należy, iż sam fakt wydatkowania środków ze sprzedaży nieruchomości na nabycie lokalu mieszkalnego oraz na jego remont, jak również zawarcie umowy przedwstępnej – bez zaistnienia faktu nabycia nieruchomości na własność w ww. terminie – nie przesądza jeszcze o prawie do zwolnienia podatkowego.

Tut. Organ stwierdza, iż również z uwagi na fakt poniesienia przez Wnioskodawczynię wydatków na remont mieszkania przed datą podpisania aktu notarialnego przenoszącego własność do lokalu, nie sposób uznać, iż Zainteresowana wydatkowała środki na remont własnego – w rozumieniu ww. art. 21 ust. 16 ustawy – mieszkania. Wskazać bowiem należy, iż przepis art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) tiret czwarte ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się do wydatków poniesionych na remont własnego lokalu mieszkalnego, co na gruncie badanej sprawy nie miało miejsca.

Ponadto, skoro przepis art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ww. ustawy odwołuje się do wydatków, o których mowa w literze a) art. 21 ust. 1 pkt 32 – to również wydatki poniesione na spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie mieszkania mogą korzystać ze zwolnienia od podatku, pod warunkiem, że definitywne nabycie lokalu nastąpi nie później niż w okresie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy. Odmienna interpretacja ww. przepisów prowadzić musiałaby do sformułowania tezy, iż osoby, które ponoszą wydatki na własne cele mieszkaniowe ze środków pochodzących z kredytu są – na gruncie przepisów dotyczących zwolnienia od podatku – w korzystniejszej sytuacji niż osoby, które nie korzystały z kredytu. Powyższa, niczym nieuzasadniona, preferencja osób zaliczanych do pierwszej kategorii osób przejawiałaby się bowiem brakiem obowiązku spełnienia warunku dotyczącego definitywnego nabycia nieruchomości w dwuletnim terminie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy, co w odniesieniu do drugiej grupy osób jest warunkiem niezbędnym do skorzystania ze zwolnienia od podatku.

W konsekwencji powyższego, nie sposób uznać, iż wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na spłatę kredytu zostały poniesione na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wskazać należy, iż z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych został złożony przez Wnioskodawczynię – jednego ze współwłaścicieli przedmiotowego mieszkania, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego ze współwłaścicieli, tj. męża Wnioskodawczyni.

Mąż Zainteresowanej, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawczynię wyroków sądów administracyjnych, tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zostały one wydane w indywidualnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Z kolei, odnosząc się powołanej w treści wniosku interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, tut. Organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj