Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-366/13-6/AG
z 16 września 2013 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2013 r. (data wpływu 7 czerwca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 sierpnia 2013 r. (data wpływu 19 sierpnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wskazania, czy koszty zabezpieczenia dowodu oraz wykonania opinii rzeczoznawcy, a także koszty wytoczonego powództwa zwiększają cenę nabycia lokalu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), w związku z czym, pismem z dnia ….., Nr …., na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 9 sierpnia 2013 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 12 sierpnia 2013 r.), Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 13 sierpnia 2013 r. (data wpływu 19 sierpnia 2013 r.), które nadane zostało w polskiej placówce pocztowej w dniu 13 sierpnia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem liniowym. Na potrzeby działalności nabyła lokal mieszkalny, w którym prowadzone były prace związane z ulepszeniem, przed wprowadzeniem środka trwałego do ewidencji. Z powodu nierzetelnego wykonywania usługi przez jedną z ekip, w końcowej fazie procesu została zablokowana możliwość kontynuowania prac. Dotyczy to wadliwie wykonywanego parkietu, który stanowi ok. 2/5 ogólnej powierzchni lokalu. Umowa z nierzetelnym wykonawcą została wypowiedziana przez Wnioskodawczynię. Nie zostało to jednak uznane przez wykonawcę i sprawa trafiła do postępowania przed sądem.

Ponieważ parkiet wymagał zerwania z uwagi na wady istotne, a wykonawca nie chciał tego dokonać, Wnioskodawczyni została zmuszona do wystąpienia o zabezpieczenie dowodu. Sąd wydał postanowienie o zabezpieczeniu dowodu i powołał biegłego sądowego, celem sporządzenia opinii. Jak wiadomo, nie jest to szybki proces. Od momentu przystąpienia do pracy nierzetelnego wykonawcy, do momentu zastępczego zerwania parkietu i doprowadzenia posadzek do stanu pierwotnego minął ponad rok W czasie tego „przestoju”nie było prac ulepszeniowych, bo nie mogły być, kontynuowane. Lokal został nabyty jako środek trwały, kompletny i zdatny do użytkowania, wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej (stosowny zapis w akcie notarialnym). Wnioskodawczyni przez cały ten czas ponosi koszty związane z utrzymaniem lokalu, który nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Ponosiła je również w czasie tego „przestoju”. Są to koszty wynikające ze zobowiązań wobec wspólnoty mieszkaniowej, min. koszty mediów w części wspólnej, opłat stałych dotyczących części wspólnej takich jak: konserwacja urządzeń, ochrona obiektu, utrzymanie zieleni, naprawy, wywóz śmieci, itp. rozliczanych na podstawie posiadanych udziałów. Dodatkowo na zakup lokalu Wnioskodawczyni zaciągnęła kredyt, w związku z którym jest zobowiązana do ponoszenia kosztów odsetek, obowiązkowych ubezpieczeń zawartych w umowie kredytu (1 na życie, 2 na hospitalizację). Ponadto Wnioskodawczyni ponosi koszty ubezpieczenia OC nieruchomości. W czasie ulepszania Wnioskodawczyni nie korzystała i nadal nie korzysta z lokalu.

Na poczet zamówienia Wnioskodawczyni wniosła nierzetelnemu wykonawcy zaliczkę. Zwrotu zaliczki oraz poniesionych kosztów będzie dochodzić od nierzetelnego wykonawcy na drodze sądowej, ale wynik sprawy nigdy nie jest przesądzony, a lokal zapewne zostanie oddany do użytkowania przed rozstrzygnięciem.

W piśmie z dnia 13 sierpnia 2013 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Wnioskodawczyni wyjaśniła, że:

  1. Prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych, głównie kompleksowego wykonywania konstrukcji i pokryć dachowych (PKD 43.91.2). Dla potrzeb tej działalności prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz wszelkie wymagalne ewidencje związane z tą formą (ewidencja środków trwałych, wyposażenia, przebiegu pojazdów, paliw, itp).
  2. Zaliczka została wpłacona zgodnie z umową i na poczet wykonania usługi (parkietu). Płatność nastąpiła w dwóch transzach: pierwsza - w dniu podpisania umowy, druga - w dniu dostarczenia do lokalu materiału i rozpoczęcia układania parkietu przez wykonawcę/dostawcę. Zaliczka miała charakter zaliczki na poczet usługi wykonywanej w tym samym okresie rozliczeniowym, tj. roku kalendarzowym.
  3. Lokal mieszkalny został zakupiony na potrzeby działalności gospodarczej. Stanowi o tym wyraźny zapis w akcie notarialnym, który jest umową przeniesienia własności lokalu. Lokal został zakupiony na rynku pierwotnym, jako nowy. W momencie przeniesienia własności lokal spełniał wymóg art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (PDOF) w zakresie takim, że był kompletny i zdatny do użytkowania oraz jego przewidywany okres używania był dłuższy niż rok. Decyzja PINB o pozwoleniu na użytkowanie została wydana 19 października 2009 r. Zaświadczenie, że lokal przeznaczony jest na cel zgodny z funkcją określoną w projekcie budowlanym i pozwoleniu na budowę, zostało wydane przez Prezydenta Miasta w dniu 28 października 2009 r. Przeniesienie własności lokalu miało miejsce w dniu 7 kwietnia 2011 r., a zatem przed nabyciem lokalu był on kompletny i zdatny do użytkowania już niemalże 1,5 roku.
  4. W momencie zakupu stan lokalu był zgodny z projektem budowlanym i pozwoleniem na budowę, co zostało potwierdzone przez Prezydenta Miasta zaświadczeniem z dnia 28 października 2009 r. Lokal był (nadal jest) lokalem mieszkalnym, stanowiącym odrębną nieruchomość, zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Ww. zaświadczenie spełnia wymóg art. 2 ust. 3 ww. ustawy. Fizycznie lokal charakteryzował się niskim standardem wykończenia, mianowicie brak było okładzin podłogowych i ściennych, ceramiki sanitarnej, drzwi wewnętrznych, innych elementów, które podnoszą jego wartość i funkcjonalność.
  5. Lokal nadal nie jest wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej, gdyż z powodu wadliwej usługi doszło do opóźnienia i nie zostały zakończone wszystkie prace związane z ulepszeniem. Ponieważ podjęto decyzję, że przed wprowadzeniem środka trwałego do ewidencji zostanie dokonane ulepszenie mające na celu podniesienie standardu lokalu, zwiększenie jego funkcjonalności, wartości i użyteczności, zostanie on oddany do użytkowania dopiero po zakończeniu prac związanych w ulepszeniem. Dopiero wtedy zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych prowadzonej na potrzeby działalności gospodarczej.
  6. W momencie zakupu lokal spełniał wymóg art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie takim, że został nabyty, był kompletny i zdatny do użytku, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok. Nie spełnił on jednak warunku wykorzystywania go na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a zatem nie stanowił środka trwałego, nie został wpisany do ewidencji środków trwałych, nie był/nie jest amortyzowany.
  7. Z uwagi na fakt, iż lokal nie spełnia wymogu art. 22a ust. 1 ww. ustawy, gdyż nadal nie jest wykorzystywany w prowadzonej działalności, nie mógł zostać wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Po zakończeniu prac związanych z ulepszeniem lokal stanie się środkiem trwałym i zostanie przyjęty do ewidencji środków trwałych. Podążając jednak za art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a dokładnie sformułowaniem, „koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania” uznać należy, iż dozwolone jest stosowanie skrótu, że nabyty lokal przed oddaniem do użytkowania stanowi środek trwały.
  8. Wnioskodawczyni poniosła koszty zabezpieczenia dowodu, wykonania opinii biegłego oraz koszty związane z wytoczeniem powództwa. Domniema, że są to koszty bieżącego okresu rozliczeniowego. Nie zostały one jeszcze zakwalifikowane, bądź zaewidencjonowane z powodu wątpliwości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Czy koszty odsetek od kredytu zaciągniętego na nabycie lokalu w czasie „przestoju” zwiększają cenę nabycia...
  2. Czy koszty utrzymania lokalu w czasie tego „przestoju”, w tym części wspólnej, stanowią bieżący koszt działalności gospodarczej...
  3. Czy zaliczka wypłacona wykonawcy wadliwego parkietu, po oddaniu do użytkowania lokalu, zwiększa koszty ulepszenia, pomimo zerwania umowy w trakcie ulepszania i wystąpienia na drogę sądową...
  4. Czy koszty zabezpieczenia dowodu oraz wykonania opinii rzeczoznawcy, a także koszty wytoczonego powództwa zwiększają cenę nabycia lokalu...

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że stanu taktycznego dotyczy pytanie nr 2. Pozostałe pytania odnoszą się do zdarzenia przyszłego.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie Nr 4. W zakresie pozostałych pytań wydane zostaną odrębne interpretacje.

Zdaniem Wnioskodawczyni, doprecyzowanym ostatecznie w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, koszty zabezpieczenia dowodu, opinii rzeczoznawcy oraz wytoczenia powództwa raczej nie zawierają się w zakresie art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wątpliwość Wnioskodawczyni wzbudza jednak szeroki zakres tego artykułu, a w zasadzie fragment dotyczący opłat innych (poza notarialnymi i skarbowymi.). Wg Jej oceny, koszty postępowania sądowego, w tym zabezpieczenia dowodu, opinii rzeczoznawcy i wytoczenia powództwa są kosztami poniesionymi w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i mogą zostać zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy uznane za koszty uzyskania przychodów w okresie rozliczeniowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma, lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania wyróżnia się koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). W przypadku kosztów pośrednich brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników, koszty promocji i reklamy.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu.

Powyższy przepis wskazuje, iż podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem:

  • faktycznego poniesienia wydatku,
  • istnienia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodami,
  • braku dokonanego wydatku na liście negatywnej, zawartej w art. 23 ustawy,
  • odpowiedniego udokumentowania poniesionego wydatku.

Przy czym obowiązek wskazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części (…).

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22a tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22c pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W sytuacji, gdy podatnik zamierza amortyzować środek trwały lub wartość niematerialną i prawną istotnym jest ustalenie ich wartości początkowej. Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 22f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi bowiem wartość początkowa środka trwałego i wartości niematerialnej i prawnej.

Według art. 22g ust. 1 pkt 1 i 2 powyższej ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

  1. w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia;
  2. w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

Za cenę nabycia, w myśl art. 22g ust. 3 powyższej ustawy, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W świetle powyższego na cenę nabycia składa się cena uiszczona sprzedawcy za składnik majątku oraz koszty związane z zakupem, tj. wszystkie wydatki, które powstały w bezpośrednim związku z odpłatnym nabyciem. Do kosztów tych zalicza się, między innymi, opłaty notarialne, skarbowe lub inne związane z zawartą transakcją, odsetki od kredytów zaciągniętych na zakup środka trwałego, uiszczone do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych, głównie kompleksowego wykonywania konstrukcji i pokryć dachowych (PKD 43.91.2). Na potrzeby tej działalności nabyła w 2011 r. lokal mieszkalny.

Przed wprowadzeniem tego lokalu do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawczyni postanowiła dokonać jego ulepszenia. Miało ono na celu podniesienie standardu lokalu, zwiększenie jego funkcjonalności, wartości i użyteczności. Po zakończeniu prac ulepszeniowych lokal stanie się środkiem trwałym, zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, będzie wykorzystywany na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i amortyzowany.

Z powodu nierzetelnego wykonywania usługi wykonania parkietu przez jedną z ekip, w końcowej fazie procesu została zablokowana możliwość kontynuowania prac ulepszeniowych.

Na poczet wykonania tej usługi Wnioskodawczyni wpłaciła zaliczkę. Zgodnie z umową płatność nastąpiła w dwóch transzach: pierwsza w dniu podpisania umowy, druga, w dniu dostarczenia do lokalu materiału i rozpoczęcia układania parkietu przez wykonawcę/dostawcę. Zaliczka miała charakter zaliczki na poczet usługi wykonywanej w tym samym okresie rozliczeniowym, tj. w roku kalendarzowym.

Powyższa usługa wykonana została wadliwie, wady były istotne, co powodowało, że parkiet wymagał zerwania. Gdy wykonawca odmówił zerwania parkietu Wnioskodawczyni skierowała sprawę do Sądu. W toku tego postępowania, na wniosek Wnioskodawczyni, Sąd wydał postanowienie o zabezpieczeniu dowodu i powołał biegłego sądowego celem sporządzenia opinii. W związku z powyższym Wnioskodawczyni poniosła koszty zabezpieczenia dowodu, wykonania opinii biegłego oraz koszty związane z wytoczeniem powództwa. Od momentu przystąpienia do pracy nierzetelnego wykonawcy, do momentu zastępczego zerwania parkietu i doprowadzenia posadzek do stanu pierwotnego minął ponad rok.

Zauważyć należy, że nie są związane bezpośrednio z zakupem lokalu mieszkalnego wydatki, które zostaną poniesione na wytoczenie powództwa sądowego przeciwko wykonawcy usługi położenia parkietu, zabezpieczenie dowodu w ww. sprawie oraz wykonania opinii rzeczoznawcy. Wydatków tych nie będzie można również zaliczyć do wydatków poniesionych na zakupiony do celów działalności gospodarczej lokal.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni w związku z prowadzonymi pracami ulepszeniowymi w nabytym dla potrzeb działalności gospodarczej lokalu mieszkalnym poniesie wydatki związane z wytoczeniem powództwa przeciwko wykonawcy usługi wykonania parkietu w tym lokalu, to nie stanowią one wydatków, które zwiększałyby cenę nabycia tego lokalu, o których mowa w art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie pozostają one bowiem w bezpośrednim związku z odpłatnym nabyciem ww. lokalu. Wnioskodawczyni może ww. wydatki zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako wydatki ponoszone w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Możliwe jest bowiem w tym przypadku przyjęcie, że poniesione one zostały w celu uzyskania przychodów. Są to tzw. koszty pośrednie, których nie można w sposób bezpośredni przypisać do konkretnego przychodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj