Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-529/13-2/MP
z 17 lipca 2013 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28.05.2013 r. (data wpływu 03.06.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania kontrahentom drukowanych materiałów informacyjnych i reklamowych - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 03.06.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania kontrahentom drukowanych materiałów informacyjnych i reklamowych.


W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny :


Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zakupuje drukowane materiały reklamowe i informacyjne : plakaty, ulotki, naklejki, foldery, katalogi, cenniki, standy, wobblery, banery, displey, shelfinery, toppery i posy reklamowe.

Wszystkie te drukowane materiały zawierają albo logo spółki albo logo/zdjęcie/informacje reklamowanego towaru. Przy nabyciu wspomnianych materiałów spółce przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego. W zależności od jednostkowej ceny nabycia (bez podatku), wyżej wymienionych drukowanych materiałów reklamowych, spółka :


  1. jednostkowa cena nabycia (bez podatku) przekracza 10 zł

Zakupione drukowane materiały reklamowe i informacyjne spółka przyjmuje do magazynu. Następnie przekazuje je na cele reklamowe, promocyjne (związane z prowadzoną działalnością gospodarczą) swoim kontrahentom (sieciom handlowym). Każde wydanie wyżej wymienionych drukowanych materiałów reklamowych jest ewidencjonowane i opodatkowane VAT.

  1. jednostkowa cena nabycia (bez podatku) nie przekracza 10zł

Zakupione drukowane materiały reklamowe i informacyjne spółka przyjmuje do magazynu. Następnie przekazuje je na cele reklamowe, promocyjne (związane z prowadzoną działalnością gospodarczą) swoim kontrahentom (sieciom handlowym). Wydania, na podstawie art. 7 ust.3 i 4 ustawy o VAT, są zwolnione z opodatkowania.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie:


Czy mimo uchylenia wyłączenia z opodatkowania dla drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych (z dniem 1 kwietnia 2013), nieodpłatne przekazywanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 zł, musi wiązać się z koniecznością ich opodatkowania ?


Zdaniem Wnioskodawcy, wprowadzone od 1 kwietnia zmiany w VAT modyfikują treść art. 7 ust.3 ustawy o VAT poprzez usunięcie wyłączenia z opodatkowania VAT nieodpłatnego przekazania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. W związku ze zmianą pojawiły się sprzeczne interpretacje, część doradców podatkowych twierdzi, że skutkuje to obowiązkiem opodatkowania nieodpłatnego przekazania tych materiałów na zasadzie nieodpłatnej dostawy towarów, inni twierdzą że drukowane materiały nie są towarem.

W ocenie spółki nieodpłatne przekazanie drukowanych materiałów reklamowych, takich jak plakaty, ulotki, naklejki, foldery, katalogi, cenniki, standy, wobblery, banery, displey, shelfinery, toppery i posy reklamowe nie ma charakteru dostawy towarów, gdyż materiały te nie wyrażają wartości materialnej, nie mają waloru konsumpcyjnego dla podmiotu otrzymującego, a ich istotą jest jedynie przekazanie informacji/promocja/reklama produktu oferowanego przez spółkę.

Powyższe znajduje potwierdzenie w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28.07.2011 r. Sygn.: I FSK 1201/l0 „ w którym Sąd wskazał, iż :”(…) ulotka reklamowa może być uznana dla potrzeb ustawy o VAT za towar opodatkowany, w sytuacji, gdy zostanie ona zbyta przez wytwarzający ulotki podmiot nabywającemu je kontrahentowi, który następnie przekaże je anonimowym potencjalnym klientom. Natomiast Wojewódzki Sąd Administracyjny słusznie odróżnił taką sytuację od sytuacji zaistniałej w rozpatrywanej sprawie, kiedy to nieodpłatne przekazanie było sposobem na poinformowanie potencjalnych klientów o produktach przedstawionych w ulotkach. W takiej zatem sytuacji ulotki reklamowe nie mogą być uznane za towar w rozumieniu ustawy o VAT. Podatek od towarów i usług jest podatkiem od konsumpcji, zaś w stanie faktycznym sprawy ulotki reklamowe nie miały wartości konsumpcyjnej.”

Identyczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 12.04.2013, nr IPPP1/443-145/13-2/PR uznając „ że nieodpłatne przekazanie kontrahentom w/w drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych nie stanowi czynności, z którą ustawa o podatku od towarów i usług wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przyczyną pozostawania poza zakresem tego podatku tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru.

Mając na uwadze koncepcję prezentowaną przez Sądy Administracyjne, opierającą się na weryfikacji konsumpcyjnego charakteru przekazywanych towarów spółka stoi na stanowisku, iż drukowane materiały reklamowe i informacyjne (plakaty, ulotki, naklejki, foldery, katalogi, cenniki, standy, wobblery, banery, displey, shelfinery, toppery i posy reklamowe), których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 zł, nie powodują uzyskania korzyści po stronie kontrahenta i nie reprezentują dla niego żadnej wartości materialnej „ stanowią jedynie zachętę do korzystania z oferty spółki, a celem ich przekazania jest reklama i informacja o towarach znajdujących się w ofercie spółki i zachęta do ich zakupu, a w efekcie zwiększenie obrotów spółki. Kontrahent nie otrzymuje możliwości korzystania z towaru w sensie ekonomicznym. Należy wskazać, iż drukowane materiały informacyjne i reklamowe nie są przekazywane na cele osobiste osób wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. Jak wskazano powyżej, materiały te przekazane są w celu zwiększenia obrotów spółki. Nieodpłatne przekazanie wyżej wymienionych materiałów, nie powinno być więc traktowane na zasadzie dostawy towarów i opodatkowane zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, mimo iż przy ich nabyciu przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).


Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.


W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

  1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
  2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. (art. 7 ust. 3).


W myśl ust. 4 cyt. artykułu, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

  1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
  2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka nieodpłatnie przekazuje swoim kontrahentom zakupione drukowane materiały reklamowe i informacyjne związane z prowadzoną działalnością gospodarczą : plakaty, ulotki, naklejki, foldery, katalogi, cenniki, standy, wobblery, banery, display, shelfinery, toppery i posy reklamowe. Jednostkowa cena nabycia (bez podatku) niektórych z tych drukowanych materiałów informacyjnych i reklamowych wynosi powyżej 10zł. W związku z nowelizacją ustawy o VAT z dniem 1 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca powziął wątpliwości dotyczące opodatkowania przekazywanych przez niego nieodpłatnie materiałów reklamowych i informacyjnych swoim kontrahentom.

Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania kontrahentom drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych dotyczących dystrybuowanych towarów ( plakaty, ulotki, naklejki, foldery, katalogi, cenniki, standy, wobblery, banery, display, shelfinery, toppery i posy reklamowe) stosownym jest odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. U podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę – konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Podatek VAT obciąża zatem konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

Wymienione wyżej materiały reklamowe i informacyjne nie stanowią towarów, które mogą podlegać konsumpcji, z uwagi na fakt, iż pełnią one jedynie funkcję nośnika informacji handlowej, a ich przekazanie ma na celu dotarcie do potencjalnych klientów i przedstawienie im oferty sprzedaży towarów nadających się do konsumpcji w rozumieniu regulacji o VAT. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe.

W świetle powyższego należy uznać, że nieodpłatne przekazanie kontrahentom w/w drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych nie stanowi czynności, z którą ustawa o VAT wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przedmiotowe przekazanie nie wypełnia dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy.


Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj