INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2012r. (data wpływu 14 marca 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 maja 2012r. (data wpływu 21 maja 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 8% dla wykonania trwałej zabudowy wnękowej w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 8% dla wykonania trwałej zabudowy wnękowej w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 maja 2012r. (data wpływu 21 maja 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 14 maja 2012r. znak: IBPP2/443-254/12/BW.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie realizacji zabudowy przestrzeni wnękowych. Usługi polegają na wykonywaniu z wcześniej zakupionych materiałów: płyt meblowych, blatów, luster, szyb, elementów metalowych (okuć, zawiasów, uchwytów, prowadnic) oraz innych elementów niezbędnych do realizacji zamówienia trwałej zabudowy, która jest zainstalowana, przytwierdzona na stałe bez możliwości jej przemieszczenia. Wyżej wskazane materiały wykorzystywane do wykonania usługi są montowane na stałe – stanowiąc jedną całość (zabudowę). Co do zasady wykonane zabudowy zamykane drzwiami instalowane są w przestrzeni wnękowej. Zdarza się jednak, że zabudowa nie jest wmontowana we wnękę, ale trwale przymocowana do istniejących w obiekcie budowlanym ścian, podłogi i/lub sufitu. Zatem, może wystąpić na przykład taka sytuacja, gdy zabudowa jest przytwierdzona na długości całej ściany lub jej części i jest trwale przymocowana do podłogi i sufitu. Zabudowy wykonywane są na konkretny wymiar oraz według indywidualnie przygotowanego projektu. Mocowanie elementów konstrukcyjnych polega na ich stałym przytwierdzeniu do istniejących w obiekcie budowlanym ścian, podłogi i/lub sufitu. Wszystkie elementy aby do siebie pasowały, muszą być wykonane na konkretny wymiar. Zabudowa ma mieć indywidualne wymiary, wyposażenie, wykończenie dostosowane do miejsca, w którym ma być zainstalowana, zgodnie z zamówieniem klienta. Zamówienie klientów Wnioskodawca realizuje kompleksowo we własnym zakresie bądź przy udziale podmiotów trzecich. Zatem, realizacja zamówienia może przebiegać na dwa sposoby:

1. Wnioskodawca otrzymuje zlecenie od klienta, dokonuje niezbędnych pomiarów u klienta, sporządza indywidualny projekt i kosztorys, nabywa elementy niezbędne do realizacji zabudowy przestrzeni wnękowych lub zabudowy nieistniejącej we wnęce, a następnie montuje w miejscu ustalonym z klientem. Zabudowa realizowana jest z udziałem własnych pracowników. W związku z czym zlecenie w całości realizowane jest przez Wnioskodawcę. Faktura dokumentująca przedmiotową transakcję zawiera jedną pozycję dotyczącą sprzedaży usługi, a kalkulacja wynagrodzenia obejmuje całość robót wraz z wykorzystanymi materiałami.
2. Wnioskodawca otrzymuje zlecenie od klienta, nabywa materiały niezbędne do realizacji zabudowy przestrzeni wnękowych lub zabudowy nie instalowanej we wnęce. Elementy instalowane są przez zleceniobiorcę działającego w imieniu Wnioskodawcy, który wcześniej dokonał pomiarów i sporządził indywidualny projekt i kosztorys. Wnioskodawca wystawia fakturę VAT na ostatecznego klienta wskazując że faktura dokumentuje nabycie usługi, natomiast kalkulacja wynagrodzenia obejmuje zarówno robociznę jak i koszty nabytych materiałów. Jednocześnie na Wnioskodawcę wystawiana jest faktura VAT przez zleceniobiorcę za wykonanie usługi u klienta ostatecznego, w postaci pomiaru i montażu. Z postanowień umowy wynika że wykonawca posiada umiejętności, wiedzę, sprzęt i ponosi odpowiedzialność za należyte, terminowe wykonanie umowy.
   
   

Usługi świadczone są głównie w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, a w/w usługi sklasyfikowane są pod symbolem PKWiU 43.32.10.0 jako „Roboty instalacyjne stolarki budowlanej".

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy realizacja zamówień na trwałą zabudowę przestrzeni wnękowej, w obiektach budowlanych, zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w zakresie punktów 1 i 2, czyli gdy zabudowa realizowana będzie z udziałem własnych pracowników lub gdy zabudowa realizowana będzie z udziałem zleceniobiorcy działającego w imieniu Wnioskodawcy, opodatkowana będzie stawką 8%...

Czy realizacja zamówień na trwałą zabudowę, która nie jest wmontowana we wnękę, ale trwale przymocowana do istniejących w obiekcie budowlanym ścian, podłogi i/lub sufitu w obiektach budowlanych, zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w zakresie punktów 1 i 2, czyli gdy zabudowa realizowana będzie z udziałem własnych pracowników lub gdy zabudowa realizowana będzie z udziałem zleceniobiorcy działającego w imieniu Wnioskodawcy, opodatkowana będzie stawką 8%...

Zdaniem Wnioskodawcy, kompleksowa usługa polegająca na realizacji zamówienia na wykonanie trwałej przestrzeni w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym będzie podlegać opodatkowaniu stawką 8% w obu przypadkach wymienionych w punktach 1 i 2, tj. gdy zlecenie będzie wykonane z udziałem własnych pracowników jak również, gdy zabudowa realizowana będzie przez zleceniobiorcę działającego w imieniu Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. zwana dalej u.p.t.u.) obniżoną stawkę podatku VAT stosuje się dla dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, którego definicja znajduje się w art. 41 ust. 12a u.p.t.u.

W ocenie Wnioskodawcy przedmiotem dokonywanych transakcji przez jego firmę, będzie kompleksowa usługa, której dominującym świadczeniem będzie wykonywanie montażu, instalacja materiałów koniecznych do wykonania zlecenia. Zamawiający nie jest bowiem zainteresowany zakupem poszczególnych materiałów, z których zostanie wykonana zabudowa, ale efektem finalnym w postaci trwałej, nieprzenoszalnej zabudowy. Ponadto, Wnioskodawca zauważył, że najbardziej pracochłonnym i wymagającym precyzyjnej pracy elementem jest sama usługa rozumiana jako montaż, instalacja elementów trwale je przytwierdzając do ściany, podłogi i/lub sufitu budynku. Z punktu widzenia trwałości wykonywanych prac istotnym jest również fakt, iż po zrealizowaniu zlecenia i wykonaniu trwałej zabudowy, wszystkie jej elementy stanowią część składową budynku w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego.

W ocenie Wnioskodawcy należałoby uznać, iż wykonanie montażu zabudowy wnękowej będzie stanowić modernizację rozumianą jako trwałe ulepszenie, unowocześnienie, prowadzące do zwiększenia wartości użytkowej przykładowo właśnie obiektów budowlanych.

Reasumując Wnioskodawca uznaje, że na podstawie art. 41 ust. 12-12c u.p.t.u. jest uprawniony do stosowania obniżonej stawki podatku VAT, która od dnia 1 stycznia 2011r. wynosi 8% dla usług przedstawionych w zdarzeniu przyszłym w punktach 1 i 2 dotyczących zabudowy przestrzeni. Przy czym Wnioskodawca ma na uwadze, iż stawka 8% dotyczyć będzie wyłącznie usług realizowanych w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym, a do takiego nie zalicza się budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300m², oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150m². Powyżej wskazanego metrażu powierzchni użytkowej oraz w odniesieniu do usług zabudowy powierzchni wnękowych w budownictwie nieobjętym społecznym programem mieszkaniowym zastosowanie znajdzie podstawowa stawka podatku VAT.

Na poparcie swoich wywodów Wnioskodawca przywołuje orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (sygn. C-349/96), wyrok Sądu Najwyższego (sygn. akt III RN 66/01), wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. akt I FSK 945/05), wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 274/08), wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu (sygn. akt I SA/Po 752/11), a także liczne interpretacje indywidualne wydane przez Ministra Finansów działającego przez upoważnionych dyrektorów izb skarbowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż w ww. piśmie z dnia 16 maja 2012r. Wnioskodawca uzupełnił pytanie w porównaniu do treści zawartej we wniosku o interpretację indywidualną z dnia 12 marca 2012r. oraz dodał drugie pytanie.

Ponieważ ww. pismo Wnioskodawcy z dnia 16 maja 2012r. było konsekwencją wezwania tut. organu z dnia 14 maja 2012r. znak: IBPP2/443-254/12/BW do uzupełnienia przedmiotowego wniosku, przyjęto, że pytania przedstawione w tym piśmie są ostateczne, wiec przywołano je powyżej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177. poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel /…/.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 /…/.

W myśl art. 5a ww. ustawy o VAT, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
  
  

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się – w myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl art. 41 ust. 12a ww. ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150m².
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Ponadto zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), które weszło w życie z dniem 6 kwietnia 2011r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

1. towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
2. robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
3. robót konserwacyjnych dotyczących:
   • obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
   • lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

– w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Natomiast w myśl § 7 ust. 2 ww. rozporządzenia, przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa oraz roboty budowlane, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Natomiast przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (pkt 7 ww. artykułu).

Z kolei zgodnie z pkt 7a tego artykułu przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Natomiast definicję remontu zawarto w pkt 8 tego artykułu. Zgodnie z jego brzmieniem przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja to „unowocześnienie i usprawnienie czegoś” – według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.).

Odwołując się natomiast do słownikowego zakresu pojęcia „roboty budowlane” należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w „Uniwersalnym słowniku języka polskiego” Wydawnictwo Naukowe PWN, określenie „robota” oznacza „zespół czynności podejmowanych w celu wykonania, wyprodukowania, wytworzenia, dokonania czegoś, praca, działanie, działalność, robienie czegoś”. Na tej podstawie należało uznać, że sformułowanie użyte przez normodawcę „roboty budowlano-montażowe” zawsze oznaczać będzie czynności, również montaż. „Montaż” to składanie maszyn, aparatów, urządzeń z gotowych części; zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych, łączenie oddzielnych części w całość.

W związku z przytoczonymi definicjami stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Zauważa się, iż przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Strony w umowach cywilnoprawnych określają, co jest przedmiotem sprzedaży. Wobec powyższego, jeżeli przedmiotem sprzedaży ma być konkretna usługa nie powinno się wyodrębniać poszczególnych elementów, które złożyły się na tę usługę i opodatkować ich osobno, ponieważ usługodawca sprzedaje określoną usługę a nie elementy (koszty).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie realizacji zabudowy przestrzeni wnękowych.

Usługi polegają na wykonywaniu z wcześniej zakupionych materiałów: płyt meblowych, blatów, luster, szyb, elementów metalowych (okuć, zawiasów, uchwytów, prowadnic) oraz innych elementów niezbędnych do realizacji zamówienia trwałej zabudowy, która jest zainstalowana, przytwierdzona na stałe bez możliwości jej przemieszczenia. Wyżej wskazane materiały wykorzystywane do wykonania usługi są montowane na stałe – stanowiąc jedną całość (zabudowę). Co do zasady, wykonane zabudowy zamykane drzwiami instalowane są w przestrzeni wnękowej. Zdarza się jednak, że zabudowa nie jest wmontowana we wnękę, ale trwale przymocowana do istniejących w obiekcie budowlanym ścian, podłogi i/lub sufitu. Zatem, może wystąpić na przykład taka sytuacja, gdy zabudowa jest przytwierdzona na długości całej ściany lub jej części i jest trwale przymocowana do podłogi i sufitu. Zabudowy wykonywane są na konkretny wymiar oraz według indywidualnie przygotowanego projektu. Mocowanie elementów konstrukcyjnych polega na ich stałym przytwierdzeniu do istniejących w obiekcie budowlanym ścian, podłogi i/lub sufitu. Wszystkie elementy aby do siebie pasowały, muszą być wykonane na konkretny wymiar. Zabudowa ma mieć indywidualne wymiary, wyposażenie, wykończenie dostosowane do miejsca, w którym ma być zainstalowana, zgodnie z zamówieniem klienta. Zamówienie klientów Wnioskodawca realizuje kompleksowo we własnym zakresie bądź przy udziale podmiotów trzecich.

Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowe usługi świadczone są głównie w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym i sklasyfikowane są pod symbolem PKWIU 43.32.10.0 jako „Roboty instalacyjne stolarki budowlanej".

W przedmiotowej sprawie wyjaśnienia wymaga, czy do ww. czynności wykonania trwałej zabudowy w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym Wnioskodawca będzie mógł stosować obniżoną stawkę podatku VAT w wysokości 8%.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy na wstępie wskazać, że z uwagi na to, iż obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku miała i ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym, jednakże nie do wszystkich usług dotyczących samego instalowania, czy montażu różnych towarów.

Należy zauważyć, iż sama usługa montażu czy też instalacja poszczególnych towarów nie może być traktowana jako remont lub modernizacja. Dopiero w połączeniu z zespołem innych czynności, w wyniku których podnosi się bądź też przywraca poprzedni stan faktyczny czy wartość użytkową budynku lub lokalu, usługę taką można traktować jako usługę budowy, remontu, modernizacji lub przebudowy, o których mowa w ustawie.

Mając na uwadze wyżej wskazany stan prawny oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić iż usługi montażu trwałej zabudowy, niezależnie od jej formy (tzn. wnękowej czy też w formie trwałego przymocowania do ścian, podłóg, sufitu), która będzie wykonywana przez Wnioskodawcę w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, nie można uznać za konserwację, remont, modernizację, przebudowę, a także budowę, bowiem czynności te nie dotyczą substancji samego budynku. Wskazać należy, iż ww. zabudowę należy uznać za wyposażenie budynku (lokalu), a fakt trwałego połączenia z budynkiem (przytwierdzenia do ścian, podłoża i sufitu), pozostaje bez znaczenia bowiem nie nastąpi zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego budynku (lokalu mieszkalnego).

Należy jeszcze raz wskazać, iż przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym). Dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy nie ma więc znaczenia, czy opisane we wniosku czynności będą wykonywane przez pracowników Wnioskodawcy czy też podwykonawców.

Wobec powyższego będące przedmiotem zapytania usługi polegające na wykonaniu trwałej zabudowy (wnękowej czy też w formie trwałego przymocowania do ścian, podłóg, sufitu) nie można uznać za wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jak również w § 7 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a w związku z tym nie będą one podlegały opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%, lecz zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, 23% stawką podatku.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie prawa do zastosowania obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 8% do będących przedmiotem zapytania czynności (wykonania trwałej zabudowy) należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. organ pragnie zauważyć, że do czynności o których mowa we wniosku, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., należy odwołać się do uregulowań zawartych w ww. art. 41 ust. 12 ustawy o VAT.

Nie należy natomiast odwoływać się do klasyfikacji statystycznych, gdyż dla tych czynności ani przepisy ustawy o VAT, ani przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie, nie powołują symboli statystycznych.

Istotnym jest zatem co jest przedmiotem sprzedaży, czy czynność wykonywana przez Wnioskodawcę mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Zatem wskazanie przez Wnioskodawcę symbolu PKWiU dla opisanych we wniosku czynności jest bez znaczenia dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie.

Należy także wyjaśnić, że w myśl art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Jak z powyższego wynika interpretacje organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny przedstawiony przez podatnika. Interpretacje nie stanowią źródła prawa. Zatem tut. organ przy wydawaniu interpretacji indywidualnej nie ma obowiązku kierować się stanowiskiem innych organów podatkowych.

Na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powoływane przez Wnioskodawcę orzeczenia Sądów Administracyjnych, bowiem są one rozstrzygnięciami zapadłymi w konkretnej sprawie, osadzonym w określonym stanie faktycznym.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Zatem trudno jest określić w jakim stopniu sprawy będące przedmiotem autonomicznych rozstrzygnięć sądów, które powołał Wnioskodawca, mogą odzwierciedlać sytuację przedstawioną przez niego we wniosku o wydanie, co należy podkreślić, indywidualnej interpretacji.

Dodatkowo zauważa się, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki:

• Sądu Najwyższego – sygn. III RN 66/01,
• Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie – sygn. I FSK 945/05, oraz
• Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie – sygn. III SA/Wa 274/08

zapadły w innym stanie faktycznym i prawnym od tego jaki ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Natomiast w powołanym wyroku sygn. akt I SA/Po 752/11 WSA w Poznaniu, uchylając zaskarżoną interpretację wskazał, że podjęte rozstrzygnięcie było przedwczesne, bowiem organ nie dokonał odkodowania terminu „modernizacja”. Zatem Sąd nie przesądził kwestii stawki podatku mającej tam zastosowanie.

Bez wpływu dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy ma również powołany przez Wnioskodawcę wyrok TSUE w sprawie C- 349/96. Wyrok ten także zapadł w zupełnie w innej kwestii od tej która ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Zatem powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia pozostają bez wpływu na rozstrzygnięcie podjęte w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.