INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku złożonym w dniu 14 marca 2013 r., uzupełnionym pismem z dnia 20 maja 2013 r. (data wpływu 22 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m. in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 30 kwietnia 2013 r., Nr IPTPB1/415-182/13-2/KSU i IPTPP2/443-204/13-2/KW, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 30 kwietnia 2013 r. skutecznie doręczono w dniu 15 maja 2013 r., następnie w dniu 22 maja 2013 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 21 maja 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni od 2 listopada 2011 r. prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) w zakresie m.in. wypożyczania mebli PKD 77.29.Z. Jest opodatkowana według skali podatkowej i prowadzi księgę przychodów i rozchodów. Jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wypożyczane meble stanowią wyposażenie Jej firmy. Od stycznia 2013 r. Wnioskodawczyni zaczęła podnajmować meble z firmy męża i wynajmować je swoim odbiorcom. Między Wnioskodawczynią a mężem istnieje wspólnota majątkowa od dnia zawarcia związku małżeńskiego. Wszystkie firmowe meble jakie Wnioskodawczyni posiada na stanie zakupione zostały w trakcie istnienia wspólnoty majątkowej. Mąż również prowadzi od 2003 r. działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG w zakresie między innymi wypożyczania mebli. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, opodatkowany jest według 19% podatku liniowego. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Meble w męża firmie również stanowią wyposażenie. W skład firmowego majątku męża wchodzą meble nabyte przed i w trakcie trwania związku małżeńskiego.

W zależności od ustaleń z kontrahentami co do zapotrzebowania na dane meble, Wnioskodawczyni uzupełnia swoją ofertę o wypożyczone czasowo meble od męża (są to wynajmy krótkotrwałe, najczęściej jednodniowe lub kilkudniowe). Transakcja między firmą Wnioskodawczyni a firmą Jej męża odbywa się na zasadzie wystawionej faktury zbiorczej za przyjęty przez nich miesięczny okres rozliczeniowy. Faktura stanowi u Wnioskodawczyni podstawę do zaliczenia w koszty podatkowe kosztu podnajmu mebli oraz podstawę odliczenia podatku od towarów i usług. Stosowane ceny między firmami Wnioskodawczyni i Jej męża są cenami rynkowymi, zawierają upusty. Upusty stosowane są powszechnie i dotyczą wszystkich klientów, dyktowane są daną sytuacją na rynku.

Od stycznia 2013 r. również Wnioskodawczyni podnajmuje firmie męża swoje meble. W zależności jakie meble mąż potrzebuje do uzupełnienia swojej oferty, oczywiście jeżeli Wnioskodawczyni w danej chwili posiada je na stanie, wynajmuje je firmie męża na zasadzie faktury. Stanowi ona u Wnioskodawczyni przychód z działalności gospodarczej i jest podstawą naliczania podatku od towarów i usług. Przychód z wynajmu mebli dla firmy męża rozliczany jest fakturą zbiorczą za przyjęty miesięczny okres rozliczeniowy.

Pismem z dnia 20 maja 2013 r. Wnioskodawczyni uzupełniła opis stanu faktycznego o następujące informacje w zakresie podatku od towarów i usług o następujące informacje:

• faktura dokumentująca nabycie usług wynajmu firmowych mebli od Jej małżonka, dotyczy czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, niekorzystającej ze zwolnienia od podatku od towarów i usług,

• faktura dokumentująca nabycie usług wynajmu firmowych mebli od męża nie dotyczy czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

• usługi najmu nabywane przez Wnioskodawczynię od małżonka są wykorzystywane przez Nią do czynności opodatkowanych podatkiem od towarowi usług.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy do celów odrębnej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni może korzystać z firmowych mebli męża na zasadzie ich odpłatnego wypożyczania udokumentowanego fakturą za usługę wynajmu...
2. Czy faktura powyższa stanowić będzie u Wnioskodawczyni podstawę zaliczenia w koszty uzyskania przychodów, kosztów podnajmu mebli od męża i podstawę odliczenia podatku od towarów i usług...
3. Czy faktura wystawiona przez Wnioskodawczynię za usługę wynajmu mebli firmie męża stanowi u Niej przychód podatkowy z działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i podatkiem od towarów i usług...
   
   

W uzupełnieniu wniosku z dnia 20 maja 2013 r. Wnioskodawczyni zrezygnowała z pytania nr 1 oraz przeformułowała pytania nr 2 i 3 zadając następujące zapytania:

1. Czy wydatek poniesiony na podstawie otrzymanej od firmy męża faktury za wynajem firmowych mebli i wyposażenia stanowi u Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodu i podstawę odliczenia podatku od towarów i usług...
2. Czy faktura wystawiona przez Wnioskodawczynię za usługę wynajmu mebli firmie męża stanowi u Niej przychód z działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i podatkiem od towarów i usług...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na sformułowane w uzupełnieniu wniosku pytanie nr 1 w zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast wniosek w zakresie pytania nr 1 w części dotyczącej podatku od towarów i usług oraz pytania nr 2 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, oboje z mężem prowadzą odrębne działalności gospodarcze. Samodzielnie zarządzają swoimi firmami, podejmują niezależne decyzje. Swoich klientów pozyskują również w sposób samodzielny, w wyniku prowadzonych indywidualnych negocjacji handlowych z kontrahentami. Współpraca pomiędzy firmą Wnioskodawczyni a męża odbywa się na zasadach rynkowych. Udzielają Oni sobie rabatów od cen wyjściowych. Zasady ich udzielania są takie same jak dla klientów niespokrewnionych z Nimi. Główną przesłanką zaistnienia transakcji między firmą Wnioskodawczyni a firmą męża jest wymóg płynący z rynku do ciągłego poszerzania oferty handlowej. Wnioskodawczyni uważa, że gdyby nie mogli wraz z mężem uzupełniać swojej oferty o wynajmowane sobie meble straciliby swoich klientów i tym samym nie osiągaliby dochodu. Dalej wyjaśnia, że nie mają Oni też możliwości przekazania sobie poszczególnych mebli z firmy do firmy na stałe, ponieważ oboje zajmują się ich wynajmem, i w każdej chwili mogą być one Im niezbędne. Nie mogą również „przepisać” zawartych już przez jednego małżonka umów z kontrahentem na drugiego małżonka, ponieważ to nie on wynegocjował warunki i nie jemu należą się z tej transakcji pieniądze.

Zgodnie z art. 22 ust. l ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wynajmowane przez Wnioskodawczynię meble z firmy męża służą do dalszego wynajmu, czyli do osiągnięcia przez Nią przychodu z działalności gospodarczej.

Aby wydatek ten mógł być zaliczony przez Wnioskodawczynię do kosztów uzyskania przychodów:

1. powinien pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. W ocenie Wnioskodawczyni, warunek ten spełnia Ona w całej rozciągłości. Wynajmowane przez Nią meble od męża służą do celów wypożyczania Jej kontrahentom, czyli do Jej podstawowej działalności gospodarczej,
2. wynajem nie może być świadczony przez męża na rzecz Wnioskodawczyni na zasadzie osoby współpracującej lub w ramach umowy o pracę, czy umowy zlecenie. Warunek ten również zostaje spełniony, ponieważ współpraca między firmą Wnioskodawczyni a firmę Jej męża odbywa się na zasadzie umowy o współpracę między dwoma podmiotami gospodarczymi prowadzącymi odrębne działalności gospodarcze.
3. powinien być właściwie udokumentowany. Warunek ten Wnioskodawczyni spełnia, ponieważ na wypożyczone meble otrzymuje fakturę. Oboje z mężem są podatnikami podatku od towarów i usług, w związku z powyższym na udokumentowanie transakcji muszą stosować fakturę wystawioną zgodnie z zasadami ich wystawiania.
   
   

Następnie Wnioskodawczyni wskazuje, że transakcje między firmami małżonków odzwierciedlają faktycznie wykonane usługi i mają charakter odpłatny.

W związku z powyższym uważa, iż ma prawo zaliczyć taką fakturę do kosztów podatkowych.

Na potwierdzenie swojego stanowiska, iż transakcje między firmami małżonków na zasadzie faktury za usługi uznawane są za dopuszczalne prawem Wnioskodawczyni podaje następujące interpretacje podatkowe: z dnia 2 marca 2012 r., Nr IBPBI/1/415-28/12/WRz i z dnia 22 listopada 2010 r., Nr IBPBI/1/415-838/10/AB - wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, z dnia 12 marca 2012 r., Nr IPTPB1/415-18/12-2/AG - wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.
  
  

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

Powyższy przepis wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wartość własnej pracy podatnika, jego małżonka oraz małoletnich dzieci. Przy czym użyty w nim termin „wartość pracy” należy rozumieć jako wartość wszelkiego rodzaju pracy, niezależnie od tego, czy praca jest świadczona na podstawie umowy o pracę, umowy cywilnoprawnej (umowy zlecenia, umowy o dzieło), czy też bez podstawy prawnej (bezumownie). Pojęcie to należy jednak traktować ściśle, co oznacza, że trzeba tu rozdzielać - dla celów niezaliczania do kosztów uzyskania przychodów - składniki wynagrodzenia za świadczoną pracę od dodatkowych świadczeń ze strony pracodawcy - takich, które nie mają wpływu na wartość pracy własnej (czyli są przez pracodawcę ponoszone niezależnie od tego jaki jest wkład pracy pracownika, np. ekwiwalent za narzędzia, świadczenia z BHP). Nie ma tu znaczenia, czy pomiędzy małżonkami istnieje wspólność czy odrębność majątkowa.

W przypadku, gdy każdy z małżonków prowadzi odrębną działalność gospodarczą i w jej ramach wykonuje usługi na rzecz firmy małżonka, to wykonanie tych usług nie stanowi pracy własnej małżonka. Mamy tu bowiem do czynienia z dwoma odrębnymi podmiotami gospodarczymi; każdy z małżonków jako odrębny przedsiębiorca będzie wykonywał usługi dla firmy drugiego małżonka i wystawiał faktury za wykonane usługi.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. wypożyczania mebli. Jest opodatkowana według skali podatkowej i prowadzi księgę przychodów i rozchodów. Jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wypożyczane meble stanowią wyposażenie Jej firmy. Od stycznia 2013 r. Wnioskodawczyni zaczęła podnajmować meble z firmy męża i wynajmować je swoim odbiorcom. Między Wnioskodawczynią a mężem istnieje wspólnota majątkowa od dnia zawarcia związku małżeńskiego. Wszystkie firmowe meble jakie Wnioskodawczyni posiada na stanie zakupione zostały w trakcie istnienia wspólnoty majątkowej. Mąż również prowadzi od 2003 r. działalność gospodarczą w zakresie między innymi wypożyczania mebli. Meble w męża firmie również stanowią wyposażenie. W skład firmowego majątku męża wchodzą meble nabyte przed i w trakcie trwania związku małżeńskiego. W zależności od ustaleń z kontrahentami, co do zapotrzebowania na dane meble, Wnioskodawczyni uzupełnia swoją ofertę o wypożyczone czasowo meble od męża (są to wynajmy krótkotrwałe, najczęściej jednodniowe lub kilkudniowe). Transakcja między firmą Wnioskodawczyni a firmą Jej męża odbywa się na zasadzie wystawionej faktury zbiorczej za przyjęty przez nich miesięczny okres rozliczeniowy. Faktura stanowi u Wnioskodawczyni podstawę do zaliczenia w koszty podatkowe kosztu podnajmu mebli oraz podstawę odliczenia podatku od towarów i usług. Od stycznia 2013 r. również Wnioskodawczyni podnajmuje firmie męża swoje meble. W zależności jakie meble mąż potrzebuje do uzupełnienia swojej oferty, oczywiście jeżeli Wnioskodawczyni w danej chwili posiada je na stanie, wynajmuje je firmie męża na zasadzie faktury. Stanowi ona u Wnioskodawczyni przychód z działalności gospodarczej i jest podstawą naliczania podatku od towarów i usług. Przychód z wynajmu mebli dla firmy męża rozliczany jest fakturą zbiorczą za przyjęty miesięczny okres rozliczeniowy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni oraz Jej mąż prowadzą odrębnie działalności gospodarcze, a mąż w ramach prowadzonej działalności będzie świadczył usługi wypożyczania mebli na rzecz firmy Wnioskodawczyni, to tych usług nie należy kwalifikować jako pracy własnej małżonka, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Są to bowiem usługi świadczone przez odrębny podmiot gospodarczy - odrębnego przedsiębiorcę. W takiej sytuacji wartość usługi świadczonej przez firmę męża na rzecz firmy prowadzonej przez Wnioskodawczynię będzie mogła stanowić dla Niej koszty uzyskania przychodów, pomniejszające osiągnięty z działalności gospodarczej przychód, jeśli poniesiony wydatek spełniał będzie przesłanki wskazane w przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy, przy jednoczesnym spełnieniu pozostałych przesłanek, w szczególności wynikających z art. 24d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dodanego na mocy art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r., poz. 1342).

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych, tutejszy Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.