Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/415-233/13-4/KSM
z 18 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2013 r. (data wpływu 29 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z złożonym w dniu 8 maja 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• określenia źródła przychodów z tytułu otrzymania w 2012 r. napiwków oraz konieczności wykazania tych dochodów w informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy, PIT-11 – jest prawidłowe;

• w pozostałej części – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania napiwków.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 26 kwietnia 2013 r., Nr IPTPB2/415-233/13-2/KSM, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ww. ustawy, wystąpił do Wnioskodawczyni o usunięcie braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 30 kwietnia 2013 r., natomiast w dniu 8 maja 2013 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 7 maja 2013).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w 2012 r. pracowała w kasynie na stanowisku krupier. Wskazuje, iż rola krupiera polega na prowadzeniu gry. Podobnie jak inni krupierzy otrzymywała napiwki. W 2012 r. pracodawca wprowadził pudełka podpisane imieniem, które posiadali wyłącznie krupierzy, nie inspektorzy czy kierownicy. Do tych pudełek goście wrzucają żetony, nie pieniądze. Po zakończeniu pracy pudełka są otwierane komisyjnie przez kasjera w obecności krupiera, który przelicza żetony i wymienia na pieniądze. Kwota ta z każdego dnia roboczego zapisywana jest w tzw. rejestrze napiwków, który pracodawca, czyli kasyno, ma obowiązek prowadzić na mocy Rozporządzenia Ministra Finansów. Odbiór pieniędzy kwituje się własnoręcznym podpisem w ww. rejestrze napiwków – obok jest wpisywane imię i nazwisko oraz kwota wypłacona danej osobie.

Wnioskodawczyni wskazuje, iż problem polega na tym, że według pracodawcy napiwki nie stanowiły przychodu ze stosunku pracy w związku z czym nie są uwzględnione na druku PIT-11. Pracodawca nie pobierał zaliczek na podatek dochodowy i nie odprowadzał od tych kwot żadnych składek utrzymując, iż napiwki stanowią dobrowolną darowiznę od klienta i nie są przychodem wynikającym z umowy o pracę. W 2013 r. Wnioskodawczyni otrzymała PIT-8C z informacją o otrzymanych napiwkach w 2012 r. Rozliczając PIT-37 za 2012 r. nie uwzględniła PIT-8C.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy to Wnioskodawczyni powinna odprowadzić podatek od napiwków czy pracodawca?

Zdaniem Wnioskodawczyni, fakt wydania nieprawidłowego PIT-u przez pracodawcę zwalnia Ją z obowiązku zapłacenia podatku. Uważa Ona, że podatek powinien uiścić pracodawca, czyli kasyno. Jej zdaniem, dla pracownika firmy, pracującego w charakterze krupiera, napiwki wypłacone za pośrednictwem pracodawcy, powinny być kwalifikowane jako pochodna wynagrodzenia wynikająca ze stosunku pracy z tytułu, którego pracodawca zobowiązany był, jako płatnik do potrącenia minimum zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, a tym samym do wskazania tych dochodów w deklaracji PIT-11.

Wnioskodawczyni wskazuję, że od momentu wprowadzenia przez pracodawcę imiennych pudełek, pracownicy nie mają nad nimi całkowitej kontroli, gdyż idąc na przerwę muszą zostawiać je w kasie. Dalej wyjaśnia, iż chodzi o sytuacje, w których np. Wnioskodawczyni wiedziała, że z danego dnia pracy nie ma napiwków, a przy rozliczeniu okazywało się, że są tam jakieś żetony (czyli ktoś dobrowolnie ofiarował Jej darowiznę, o której nie wiedziała), ponieważ pudełka są zaplombowane, a Ona w tym czasie była na przerwie. Są też sytuacje, w których goście podarowują żetony do Jej pudełka dla osoby, która nie może ich zbierać, ponieważ nie posiada takiego pudełka.

W uzupełnieniu wniosku dodała, że wobec wyżej opisanych faktów uważa Ona, iż na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to pracodawca powinien pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, które wynikają ze stosunku pracy i tym samym powinien uwzględnić to w PIT-11 (wręcz jest zobowiązany do wskazania tych dochodów), co zdaniem Wnioskodawczyni, czyni Ją zwolnioną z obowiązku zapłacenia podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stwierdza się co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkie dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody, niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Natomiast w myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Napiwki otrzymane przez pracowników zawsze stanowią przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Mogą jednak stanowić przychód ze stosunku pracy (art. 12 ww. ustawy), bądź przychód, z tzw. innych źródeł (art. 20 ust. 1 tej ustawy). O zakwalifikowaniu napiwków do jednego z wyżej wymienionych źródeł decyduje sposób ich otrzymania.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni w 2012 r. pracowała w kasynie na stanowisku krupiera. Podobnie jak inni krupierzy otrzymywała napiwki. W 2012 r. pracodawca wprowadził pudełka, podpisane imieniem, które posiadali wyłącznie krupierzy. Do tych pudełek goście wrzucali żetony. Po zakończeniu pracy pudełka otwierane były komisyjnie przez kasjera w obecności krupiera, który przelicza żetony i wymienia na pieniądze. Kwota z każdego dnia roboczego zapisywana była w rejestrze napiwków, który to pracodawca, czyli kasyno ma obowiązek prowadzić. Odbiór pieniędzy kwitowany był własnoręcznym podpisem w ww. rejestrze – obok wpisywane są imię i nazwisko oraz kwota wypłacona danej osobie.

W dniu 19 stycznia 2010r. weszło w życie nowe rozporządzenie regulujące kwestie warunków prowadzenia rejestru napiwków w kasynie gry – jest to rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 stycznia 2010r. w sprawie dokumentacji prowadzonej przez podmioty prowadzące działalność w zakresie gier hazardowych (Dz. U. z 2010r. Nr 8, poz. 57). Z treści § 9 ust. 1 tegoż rozporządzenia wynika, iż podmioty urządzające gry w kasynach gry są obowiązane prowadzić rejestr napiwków, według wzoru określonego w załączniku nr 3 do rozporządzenia, odrębnie dla każdego kasyna gry. Rejestr ten winien zawierać następujące dane: liczbę porządkową, datę wpisu, wartość napiwków zgromadzonych danego dnia oraz imiona i nazwiska pracowników kasyna, którym są wypłacane te napiwki wraz z wartością napiwków wypłaconym poszczególnym pracownikom kasyna, datą wypłaty napiwku i podpisem odbioru.

Przedstawiona w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych definicja przychodu ze stosunku pracy daje podstawę do zaliczenia należności otrzymanej przez Wnioskodawczynię od pracodawcy w formie napiwków, której wartość wynika z rejestru napiwków – do przychodów ze stosunku pracy. Powyższe wynika też z faktu, iż źródłem i podstawą wypłaty omawianej należności jest łączący Wnioskodawczynię z pracodawcą stosunek pracy.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie uznać należy, że otrzymane przez Wnioskodawczynię napiwki stanowią przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 powyższej ustawy. Nie ulega bowiem wątpliwości, że wynagrodzenie Wnioskodawczyni pozostaje w związku ze świadczeniem pracy. Potwierdzeniem tego jest przedstawiona w ww. artykule definicja przychodu, która daje podstawę do zaliczenia wypłaconej przez pracodawcę Wnioskodawczyni należności, do przychodów ze stosunku pracy.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Natomiast w myśl art. 39 ust. 1 cyt. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie płatnik Wnioskodawczyni był zobowiązany pobrać od ww. napiwków, stanowiących przychód ze stosunku pracy zaliczkę na podatek dochodowy i wystawić imienną informację o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy, PIT-11 za 2012 r.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Jednakże należy wskazać, że niezależnie od tego, jak pracodawca Wnioskodawczyni zakwalifikował przedmiotowe napiwki, czy pobrał zaliczki na podatek dochodowy, czy tego nie zrobił, Wnioskodawczyni jest zobowiązana do należytego wypełnienia obowiązków nałożonych ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bowiem zgodnie ze wskazanym wyżej art. 9 ust. 1 oraz art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnik zobowiązany jest do wykazania w rocznym zeznaniu podatkowym wszystkich osiągniętych w roku podatkowym dochodów, niezależnie od faktu, czy płatnik zaliczki na podatek dochodowy pobrał, czy też tego obowiązku nie wypełnił.

W związku z powyższym, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, z którego wynika, iż w związku z faktem nieprawidłowego wydania przez pracodawcę informacji o dochodach jest Ona zwolniona z podatku oraz obowiązku wykazania tych dochodów w zeznaniu rocznym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.