INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2012 r. (data wpływu 23 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży odpadów produkcyjnych (złomu) na zasadzie tzw. „odwrotnego obciążenia”, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży odpadów produkcyjnych (złomu) na zasadzie tzw. „odwrotnego obciążenia”, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest producentem części i akcesoriów do pojazdów silnikowych, z wyłączeniem motocykli. W procesie produkcyjnym w Spółce powstają metalowe odpady produkcyjne (złom) zawierające: aluminium, stal, żeliwo, tworzywa sztuczne. Spółka dzieli je w sposób następujący:

1. złom aluminiowy – wióry,
2. złom brązu – wióry,
3. złom stalowy,
4. złom żeliwny – kawałki,
5. złom żeliwny – wióry,
6. zgary – aluminium,
7. zgary – aluminium zaolejone,
8. ażury z taśmy i blachy aluminiowej,
9. zużyte narzędzia skrawające,
10. kształtki ścierne,
11. odpady opakowań z tworzyw sztucznych.
    
    

Towary wskazane w pozycjach 1 do 5 oraz 8 powyżej powstają w trakcie obróbki mechanicznej poszczególnych metali, w procesie produkcji części do pojazdów silnikowych. Zgary aluminium powstają w procesie termicznej obróbki tego metalu, jego przetapiania. Narzędzia skrawające (poz. 9 ww. listy) są produkowane ze stali lub węglika spiekanego, natomiast kształtki ścierne (poz. 10 ww. listy) są produkowane z żywicy poliestrowej.

Wskazane powyżej towary, nieprzydatne Spółce, są przez nią zbywane na rzecz podmiotów skupujących złom i odpady. Spółka miała pewne wątpliwości co do kwalifikacji odpadów, zwróciła się zatem o pomoc w zaklasyfikowaniu tych produktów do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego (dalej: OKiNUS). Spółka otrzymała w dniu 4 stycznia 2012 r. odpowiedź od OKiNUS. W przedmiotowym piśmie OKiNUS zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293) zaklasyfikował odpady poprodukcyjne w postaci: wiórów aluminiowych, wiórów z brązu, kawałków i wiórów żeliwnych, zgarów aluminiowych (zarówno zaolejonych, jak i nie), ażurów z taśmy i blachy aluminiowej, odpadów ze stali zarówno poprodukcyjnych, jak i powstałych z likwidacji narzędzi, zużytych narzędzi skrawających ze stali i węglika spiekanego jako: „Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal” do grupowania PKWiU 3811.58.0. Natomiast kształtki ścierne wykonane z żywic poliestrowych oraz odpady z tworzyw sztucznych do grupowania o symbolu 38.11.55, tj. „Odpady z tworzyw sztucznych”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że dokonywane przez niego dostawy towarów wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, będą podlegały opodatkowaniu przez ich nabywcę...

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonywane przez niego dostawy winny zostać opodatkowane przez nabywcę, zgodnie z mechanizmem reverse charge.

Z dniem 1 lipca 2011 r. zmieniło się brzmienie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 7 Ustawy VAT. Ustawodawca wprowadził w tym punkcie zapis, że podatnikami są osoby nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do Ustawy VAT, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik niekorzystający ze zwolnienia podmiotowego, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 Ustawy VAT (nie jest dostawą towarów używanych, w stosunku do których dostawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT).

Po dniu 1 lipca 2011 r. podatnikami są zatem podmioty nabywające towary wskazane w załączniku nr 11 do Ustawy VAT, tj.:

1. Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali – wyłącznie wlewki lub gąski zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymywane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu (cx 24.10.14.0).
2. Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali – wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych (ex 24.45.30.0).
3. Odpady szklane (38.11.51.0).
4. Pozostałe odpady gumowe (38.11.54.0).
5. Odpady z tworzyw sztucznych (38.11.55.0).
6. Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal (38.11.58.0).
7. Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych: zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne (38.12.27).
8. Surowce wtórne z pozostałych metali – wyłącznie odpady złom (ex 38.32.29.0).
   
   

Przy czym zamieszczony symbol ex oznacza, że dotyczy tylko danego towaru z zdanego grupowania.

Zgodnie z treścią załącznika nr 11 do Ustawy VAT, pozycjami 5 i 6 mechanizmowi reverse charge będzie podlegała m.in. dostawa odpadów z tworzyw sztucznych oraz odpadów innych niż niebezpieczne, zawierających metal.

Zgodnie z art. 5a Ustawy VAT, towary lub usługi będące przedmiotem odpłatnej dostawy, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Powyższy przepis ma na celu względy dostatecznego oznaczenia zakresu opodatkowania (w tym zakresu zwolnienia i zakresu stosowania stawki obniżonej) określonych towarów i usług.

Odwołanie się do klasyfikacji statystycznych – częstokroć na różnych poziomach – czy to działu, czy to klasy, a nawet kategorii bądź podkategorii – pozwala na osiągnięcie precyzji w oznaczaniu zakresu zwolnienia, bądź zakresu stosowania stawki obniżonej (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz, Lex, 2011, wyd. V.).

Także w przypadku dostawy towarów wskazanych w załączniku nr 11, dla których podatnikiem jest ich nabywca ustawodawca zdecydował się na odwołanie do klasyfikacji PKWiU. W obowiązku podatnika leży zaklasyfikowanie produkowanych przez niego towarów, bądź świadczonych usług do odpowiedniego grupowania w systematyce PKWiU. W praktyce gospodarczej zdarzają się jednak sytuacje, w których trudno jest przyporządkować dany produkt do określonego grupowania, gdyż np. towar posiada cechy pozwalające zaklasyfikować go do kilku grupowań. Wątpliwości tego rodzaju powstały także w Spółce.

OKiNUS jest organem upoważnionym przez prawodawcę do wydawania interpretacji klasyfikacyjnych. To upoważnienie wynika z art. 40 ustawy z dnia z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 439 ze zm.). Zgodnie z powołanym przepisem, Prezes Głównego Urzędu Statystycznego, w porozumieniu z właściwymi naczelnymi organami administracji państwowej, opracowuje podstawowe do określenia przebiegu i opisu procesów gospodarczych i społecznych standardowe klasyfikacje i nomenklatury, wzajemne relacje między nimi oraz ich interpretacje.

Z powyższego wynika, że w przypadku, gdy podatnik ma pewne wątpliwości co do grupowania, do jakiego winien zostać zaliczony określony produkt może zwrócić się z wnioskiem do OKiNUS, aby organ ten, jako upoważniony dokonał takiej klasyfikacji. Z takim wnioskiem do OKiNUS wystąpiła także Spółka. Przedmiotem zapytania były towary wskazane w opisie stanu faktycznego.

W ocenie Wnioskodawcy, opinia OKiNUS jest ważną informacją i może stanowić podstawę do odpowiedniego zaklasyfikowania towarów, a co się z tym wiąże – prawidłowego ich opodatkowania. Powyższe potwierdza także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia z dnia 23 czerwca 2010 r., sygn. akt I FSK 1040/09. Sąd stwierdza, że „(...) interpretacje standardowych klasyfikacji należące do zadań Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego oraz urzędów statystycznych nie stanowią źródła obowiązku czy uprawnienia, ale mogą być uznane za dowód w postępowaniu podatkowym, podlegający ocenie organu stosującego prawo”.

Powyższy wyrok wskazuje na rolę, jaka przypisywana jest interpretacjom OKiNUS. Nie jest to źródło prawa, jednak w przypadkach wątpliwych to właśnie opinia OKiNUS może okazać się rozstrzygająca. Spółka posiada interpretację OKiNUS dla dostarczanych produktów, w których organ ten wyraźnie i wprost odpowiada na zadane pytanie i jednoznacznie rozstrzyga, że dostarczane przez nią towary należy klasyfikować do grupowań PKWiU 38.11.58.0 („Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal”) oraz 38.11.55.0 („Odpady z tworzyw sztucznych”).

Mając na uwadze powyższe Spółka stoi na stanowisku, że dokonywane przez nią dostawy towarów wskazane w opisie zdarzenia przyszłego powinny zostać opodatkowane przez ich nabywcę, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 w zw. z treścią pozycji nr 5 i 6 załącznika nr 11 Ustawy VAT.

Ponadto Spółka pragnie zaznaczyć, że także analiza Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L.2006.347.1, dalej: Dyrektywa) potwierdza stanowisko Spółki.

Z wyjaśnień do projektu nowelizacji wprowadzającej załącznik nr 11 do Ustawy VAT wynika, że zmiany wprowadzone nowelizacją są zbieżne z zasadami reverse charge wyrażonymi w Dyrektywie.

Zgodnie z art. 199 ust. 1 lit. d) Dyrektywy, państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik – odbiorca dostaw zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług, wymienionych w załączniku VI. Zgodnie z załącznikiem nr VI, powyższy przepis stosuje się do:

1. dostawy odpadów żelaznych i nieżelaznych, złomu oraz zużytych materiałów, w tym półproduktów będącymi wynikiem przetwarzania, wytwarzania lub stapiania metali żelaznych i nieżelaznych oraz ich stopów;
2. dostawy półproduktów żelaznych i nieżelaznych oraz niektórych powiązanych usług przetwarzania;
3. dostawy pozostałości i innych materiałów przetwarzalnych składających się z metali żelaznych i nieżelaznych, ich stopów, żużlu, popiołu, zgorzeliny i pozostałości przemysłowych zawierających metale lub ich stopy, a także świadczenie usług polegających na selekcji, cięciu, rozdrabnianiu i prasowaniu tych produktów;
4. dostawy oraz określone usługi polegające na przetwarzaniu, związane z odpadami żelaznymi i nieżelaznymi, jak również ze ścinkami, złomem, odpadami oraz materiałami zużytymi i przetwarzalnymi składającymi się ze stłuczki, szkła, papieru, tektury i kartonu, szmat, kości, skóry, sztucznej skóry, pergaminu, skór surowych, ścięgien, szpagatu, wyrobów powroźniczych, lin, kabli, gumy i plastiku;
5. dostawy materiałów, o których mowa w niniejszym załączniku po przetworzeniu w formie czyszczenia, polerowania, selekcji, cięcia, rozdrabniania, prasowania lub wlewania do wlewek;
6. dostawa złomu i odpadów po obróbce materiałów podstawowych.
   
   

Celem wprowadzonych przez polskiego ustawodawcę w kwietniu 2011 r. zmian do Ustawy VAT było wyeliminowanie patologii w obrocie surowcami wtórnymi, skutkujących uszczupleniami w dochodach budżetu państwa oraz zakłócających konkurencję gospodarczą.

Mając na uwadze powyższe, w szczególności zaś wydaną Spółce opinię OKiNUS, dostawa towarów stanowiących w Spółce odpad, wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, powinna podlegać opodatkowaniu na zasadach reverse charge. Podatnikiem w przypadku ich dostawy dokonanej przez Spółkę będzie ich nabywca. W związku z tym Spółka prosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r., zmienionego art. 1 pkt 7 lit. a tiret drugie ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 134, poz. 780 ze zm.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Załącznik nr 11 określający wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, obejmuje:

1. PKWiU ex 24.10.14.0 – granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali – wyłącznie wlewki lub gęsi zwykłe ze stali wysokostopowej, otrzymywane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu;
2. PKWiU ex 24.45.30.0 – pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali – wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych;
3. PKWiU 38.11.51.0 – odpady szklane;
4. PKWiU 38.11.54.0 – pozostałe odpady gumowe;
5. PKWiU 38.11.55.0 – odpady z tworzyw sztucznych;
6. PKWiU 38.11.58.0 – odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal;
7. PKWiU 38.12.27 – odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne;
8. PKWiU ex 38.32.29.0 – surowce wtórne z pozostałych metali – wyłącznie odpady i złom.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 (art. 17 ust. 7 ustawy).

Powyższe regulacje wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, czyli w takim przypadku transakcję opodatkowuje nabywający. Przy czym należy zauważyć, że powyższy mechanizm znajduje zastosowanie wyłącznie wówczas, gdy zarówno dostawcą jak i nabywcą towaru jest podatnik podatku VAT.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku (art. 106 ust. 1a ustawy).

Zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem.

Z § 5 ust. 15 rozporządzenia wynika, że faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

1. adnotację, że podatek rozlicza nabywca, lub
2. wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub
3. oznaczenie „odwrotne obciążenie”.
   
   

Przepisy powyższe wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa złomu.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

1. nabywcą złomu jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,
2. dostawcą złomu jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,
3. dostawca złomu nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy,
4. dostawa złomu nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
   
   

Jeżeli choćby jeden z wymienionych warunków nie jest spełniony, nabywcy złomu nie powinni rozliczać VAT z tytułu dostaw złomu.

Tym samym, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 7 ustawy, podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku są osoby nabywające towary mieszczące się w pojęciu złomu, jeżeli spełnione zostaną określone warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

W myśl art. 41 ust.1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest producentem części i akcesoriów do pojazdów silnikowych, z wyłączeniem motocykli. W procesie produkcyjnym w Spółce powstają metalowe odpady produkcyjne (złom) zawierające: aluminium, stal, żeliwo, tworzywa sztuczne. Wnioskodawca dzieli je w sposób następujący:

1. złom aluminiowy – wióry,
2. złom brązu – wióry,
3. złom stalowy,
4. złom żeliwny – kawałki,
5. złom żeliwny – wióry,
6. zgary – aluminium,
7. zgary – aluminium zaolejone,
8. ażury z taśmy i blachy aluminiowej,
9. zużyte narzędzia skrawające,
10. kształtki ścierne,
11. odpady opakowań z tworzyw sztucznych.
    
    

Towary wskazane w pozycjach 1 do 5 oraz 8 powyżej powstają w trakcie obróbki mechanicznej poszczególnych metali, w procesie produkcji części do pojazdów silnikowych. Zgary aluminium powstają w procesie termicznej obróbki tego metalu, jego przetapiania. Narzędzia skrawające (poz. 9 ww. listy) są produkowane ze stali lub węglika spiekanego, natomiast kształtki ścierne (poz. 10 ww. listy) są produkowane z żywicy poliestrowej.

Wskazane powyżej towary, nieprzydatne Spółce, są przez nią zbywane na rzecz podmiotów skupujących złom i odpady. Wnioskodawca posiada opinię Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego, który zaklasyfikował odpady poprodukcyjne w postaci: wiórów aluminiowych, wiórów z brązu, kawałków i wiórów żeliwnych, zgarów aluminiowych (zarówno zaolejonych, jak i nie), ażurów z taśmy i blachy aluminiowej, odpadów ze stali zarówno poprodukcyjnych, jak i powstałych z likwidacji narzędzi, zużytych narzędzi skrawających ze stali i węglika spiekanego jako: „Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal” do grupowania PKWiU 38.11.58.0. Natomiast kształtki ścierne wykonane z żywic poliestrowych oraz odpady z tworzyw sztucznych do grupowania o symbolu 38.11.55, tj. „Odpady z tworzyw sztucznych”.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii, czy w związku ze zmianami w ustawie o podatku od towarów i usług i dodaniu pkt 7 do art. 17 ust. 1 ustawy, powinien on przy sprzedaży odpadów produkcyjnych (złomu) nie naliczać podatku VAT, a obowiązek odprowadzenia podatku przenieść na podmiot nabywający odpad.

Wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie, dla zastosowania właściwego sposobu rozliczania podatku od towarów i usług, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r., istotna jest klasyfikacja towaru będącego przedmiotem transakcji.

Wobec powyższego sprzedaż odpadów zawierających w swym składzie: tworzywa sztuczne – sklasyfikowanych do grupowania PKWiU 38.11.55 (poz. 5 załącznika nr 11 do ustawy) oraz metale – sklasyfikowanych do grupowania PKWiU 38.11.58.0 (poz. 6 załącznika nr 11 do ustawy), objęta jest mechanizmem tzw. odwrotnego obciążenia, polegającym na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku należnego na podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy, na rzecz którego dokonywana jest dostawa złomu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że sprzedaż przez podatnika będącego zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług odpadów poprodukcyjnych w postaci: wiórów aluminiowych, wiórów z brązu, kawałków i wiórów żeliwnych, zgarów aluminiowych (zarówno zaolejonych, jak i nie), ażurów z taśmy i blachy aluminiowej, odpadów ze stali zarówno poprodukcyjnych, jak i powstałych z likwidacji narzędzi, zużytych narzędzi skrawających ze stali i węglika spiekanego – sklasyfikowanych do grupowania PKWiU 38.11.58.0 „Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal” oraz odpadów poprodukcyjnych w postaci kształtek ściernych wykonanych z żywic poliestrowych oraz odpadów z tworzyw sztucznych – sklasyfikowanych do grupowania PKWiU 38.11.55 „Odpady z tworzyw sztucznych”, objęta będzie mechanizmem tzw. odwrotnego obciążenia, polegającym na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku należnego na podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy, na rzecz którego dokonywana jest dostawa złomu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Ponadto podkreślić należy, iż kwestie dotyczące zaklasyfikowania towarów wskazanych we wniosku do właściwego grupowania statystycznego, nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o klasyfikację PKWiU wskazaną przez Zainteresowanego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania sprzedaży odpadów produkcyjnych (złomu) na zasadzie tzw. „odwrotnego obciążenia”, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. Natomiast wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w przedmiotowym zakresie zostanie rozpatrzony w wydanej w dniu 6 kwietnia 2012 r. interpretacji indywidualnej nr ILPP2/443-91/12-2/SJ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.